مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[dexoey]

امروز داشتم با یک مهندس قدیمی المانی صحبت میکردم که از 40 سال پیش کار عمرانی میکنه. مدت زمانی هم مدیر پروژه و مسئول مناقصات بوده (30 سال پیش)، خودش گفت هر مناقصه ای که برگزار می شد، من اصلا توجهی نمی کردم که کی قیمت پایینتری می ده، بلکه اونی رو که از قبل می شناختم و درصدم رو بهم مخفیانه پرداخت می کرد، پروژه ها رو می گرفت . من که خیلی تعجب کرده بودم از حرفش، اینو چند بار ازش پرسیدم که مطئمن بشم درست فهمیدم و اون هم گفت تمام مناقصات در المان ( و کل دنیا) اینطوریه، و اگر مسئول مربوطه درصدش رو نگیره پروژه ای هم داده نمیشه. این دوست من از 30 سال پیش برای نیروی هوایی امریکا به عنوان مهندس طراح (و نه بیشتر) کار میکنه و گفت امریکا و کل دنیا هم همین وضع رو دارند. منتها فقط نباید قضیه تابلو بشه، وگرنه پروژه به خوبی و خوشی تموم میشه بدون این که کسی دستگیر بشه.

اگر چه این دوست من، تجربه شخصیش رو بهم گفت (و دلیلی هم نداره که دروغ بگه) اما نکته ای وجود داره که می خوام اینجام طرح کنم تا مطمئن بشم. این رفیق من از اون ادم هاییه که بشدت توهم توطئه دارن، بدین معنی که فکر میکنه یک مشت یهودی دارن برای کل دنیا برنامه میریزن! و اعتقاد راسخ هم بهش داره! دوستانی که از این قضیه رشوه کاملا مطلع هستند ( یا خودشون مناقصه برگزار کردند، یا با مناقصه کننده ها ارتباط نزدیک داشند، یا خبر از یک منبع موثق دارند) لطفا بگند که ایا واقعا در امریکا و تمام کشورهای پشرفته هم (عین vatan خودمون) در مناقصات رشوه ردو بدل میشه؟

از کسانی که هنوز از مرز ایران خارج نشدند، کسانی که در امریکا هستن اما از این قضیه اطلاعی موثق ندارند، کسانی که توهم توطئه دارند، عاجزانه تقاضا میکنم صرفا روی حرف یک دوست/اشنا/سخنران ایرانی، برای این پست بنده اظهار فضل نکنند و تحلیل های هشت ریشتری ارائه نکنند چون من دنیال جواب موثق میگردم.

متشکرم

[alamdar_313]

من تو تاپیک های دیگه میبینم خیلی دوستان مثلا یک مشکل یا مشکلاتی از آمریکا مینویسن ولی آخرش بازم میگن هرچی هست از ایران خیییییییلی بهتره!

واسم سوال شده خییییییلی بهتر دقیقا یعنی چی(حالا حدودا!) .

همیشه از این میترسم که برم اونجا و بدجور بخوره تو ذوقم! یعنی مثلا چیزایی که اینجا ازش فراری بودم اونجا هم وجود داشته باشه!
البته من هدفم از رفتن ، فرار از جهنم به بهشت نیست و بیشتر دنبال کارآفرینی و کار کردن در زمینه رشته خودم هستم(چیزی که حداقل تو ایران نتونستم بهش برسم) ولی خب شاید هنوزم توی ناخودآگاهم هست که بالاخره سایر چیزها هم ملاک هست!

مثلا اینکه برم اونجا و اونجا هم هر روز یه نفر باشه که تو خیابون با رانندگیش اعصابتو خورد کنه. همیشه تو شرکت یه نخاله پیدا بشه که با حرف زدنش اعصاب آدمو بریزه به هم. همیشه یه همسایه باشه که دعا کنی اصلا یه جور بشه نبینیش! و خلاصه مسائل و مشکلات روزمره که تو ایران حداقل روزی چنتاش واسه آدم پیش میاد!
ناخودآگاه یه حس پنهانی درمن شکل گرفته که انگار دارم میرم بهشت و اونجا به قول اون دختره همه نایسن و لیخند میزنن و ...!

واقعا از این نظر چقدر فرق هست بین ایران و آمریکا؟

[Mehrad]

هر جاي دنيا كه باشيد از اين جور مشكلات هست. آمريكا هم مستثني نيست. من اين چند سالي كه آمريكا زندگي كردم، همه اين مشكلات و خيلي چيزاي ديگه رو ديدم و در پستهاي قبليم نوشتم. كسي هم كه بگه نيست يا بگه نديده، احتمالا يا رفت و آمدهاش خيلي محدود بوده يا زيادي كتابهاي مثبت انديشي خونده يا هردو. شما هيچ جاي دنيا با اين ذهنيت كه مشكلات ايران اصلا نباشه نمي تونيد زندگي كنيد. مشكلات هست. كم و زياد داره. حتي توي يك شهر آمريكا بسته به اينكه كدوم محله شهر باشيد نوع مشكلات و فراواني اونها فرق مي كنه. مثلا براي رانندگي توي بعضي محلات ممكنه بگيد صد رحمت به راننده هاي ايران (اين براي من زياد پيش اومده) و توي برخي محلات ممكنه در طول سال تك و توك راننده هاي عوضي برخورد كنيد.

در جواب اون يكي دوستمون كه در مورد اختلاس و دودره بازي توي پروژه ها پرسيده بود، بله اين چيزا هم در آمريكا وجود داره و هم در اروپا. نمي تونم آمار بدم كه چند درصد ولي به هر حال وجود داره، هرچند احتمالا كمتر از ايران. اون موقعي كه در ايران مهندس بودم، مجلات مهندسي زيادي رو در مورد مسايل اجرايي پروژه ها مي خوندم. توي يكيشون يك گزارش بود در مورد دودره بازي موقع اجراي پروژه ها. از اينكه توي آمريكا از اين اتفاقها بيفته زياد جا نخوردم (و توي اين چند سال كه اينجا بودم مواردش رو به چشم ديدم). ولي اينكه توي آلمان و كشورهاي اسكانديناوي هم اينجور چيزا باشه، توي ذوقم خورد چون اون موقع تلقي من از اون كشورها (حداقل توي زمينه هاي اجرايي مهندسي) چيزي تو مايه مدينه فاضله بود. با همكارهاي خارجي توي شركت و پروژه ها كه صحبت مي كردم اونها هم مي گفتن كه اين چيزا وجود داره. شنيده ها و خونده ها به كنار، خود من اون موقعي كه مهندس ناظر بودم موارد دودره بازي در پروژه رو از طرف "خارجيها" در شركتهاي اسم و رسم دار اروپايي برخورد كردم و تا جايي كه زورم مي رسيد جلوش رو مي گرفتم. موارد زيرميزي و سبيل چرب كردن هم به صورت مستند و موثق از شركتهاي معتبر اروپايي سراغ دارم كه نمي تونم اسم بيارم.

شما اگه خيلي علاقه داريد اطلاعات دقيقتر به دست بياريد، كلمه embezzlement يا racketeering يا fraud يا كلماتي از اين قبيل رو در حوزه هاي مورد علاقه خودتون جستجو كنيد. نمونه خيلي دم دستي كه مي تونم بهتون ارائه كنم، شهردار اسبق ديترويت Kwame Kilpatrick هست كه الان به جرم اختلاس و ارتشا در پروژه هاي شهري و همچنين برخي تخلفات سه نقطه الان داره آب خنك مي خوره. نمونه هاي اينجوري جاهاي ديگه آمريكا هم هست. اين رو هم بگم كه قديمها پروژه هاي مهندسي بهتر انجام ميشد. زيرساختارهاي شهرهاي صنعتي رو نگاه كنيد مي بينيد كه اون موقعها با همون تكنولوژيهاي ٨٠ سال پيش چيزهايي ساختن كه الان به خوبي داره جواب ميده ولي پروژه هاي شهري فعلي لزوما همون سيكل نوسازي و بهسازي رو نداره.

[rahi2012]

من تو تاپیک های دیگه میبینم خیلی دوستان مثلا یک مشکل یا مشکلاتی از آمریکا مینویسن ولی آخرش بازم میگن هرچی هست از ایران خیییییییلی بهتره!

واسم سوال شده خییییییلی بهتر دقیقا یعنی چی(حالا حدودا!) .

همیشه از این میترسم که برم اونجا و بدجور بخوره تو ذوقم! یعنی مثلا چیزایی که اینجا ازش فراری بودم اونجا هم وجود داشته باشه!
البته من هدفم از رفتن ، فرار از جهنم به بهشت نیست و بیشتر دنبال کارآفرینی و کار کردن در زمینه رشته خودم هستم(چیزی که حداقل تو ایران نتونستم بهش برسم) ولی خب شاید هنوزم توی ناخودآگاهم هست که بالاخره سایر چیزها هم ملاک هست!

مثلا اینکه برم اونجا و اونجا هم هر روز یه نفر باشه که تو خیابون با رانندگیش اعصابتو خورد کنه. همیشه تو شرکت یه نخاله پیدا بشه که با حرف زدنش اعصاب آدمو بریزه به هم. همیشه یه همسایه باشه که دعا کنی اصلا یه جور بشه نبینیش! و خلاصه مسائل و مشکلات روزمره که تو ایران حداقل روزی چنتاش واسه آدم پیش میاد!
ناخودآگاه یه حس پنهانی درمن شکل گرفته که انگار دارم میرم بهشت و اونجا به قول اون دختره همه نایسن و لیخند میزنن و ...!

واقعا از این نظر چقدر فرق هست بین ایران و آمریکا؟

واسم سوال شده خییییییلی بهتر دقیقا یعنی چی(حالا حدودا!) .

همیشه از این میترسم که برم اونجا و بدجور بخوره تو ذوقم! یعنی مثلا چیزایی که اینجا ازش فراری بودم اونجا هم وجود داشته باشه!
البته من هدفم از رفتن ، فرار از جهنم به بهشت نیست و بیشتر دنبال کارآفرینی و کار کردن در زمینه رشته خودم هستم(چیزی که حداقل تو ایران نتونستم بهش برسم) ولی خب شاید هنوزم توی ناخودآگاهم هست که بالاخره سایر چیزها هم ملاک هست!

مثلا اینکه برم اونجا و اونجا هم هر روز یه نفر باشه که تو خیابون با رانندگیش اعصابتو خورد کنه. همیشه تو شرکت یه نخاله پیدا بشه که با حرف زدنش اعصاب آدمو بریزه به هم. همیشه یه همسایه باشه که دعا کنی اصلا یه جور بشه نبینیش! و خلاصه مسائل و مشکلات روزمره که تو ایران حداقل روزی چنتاش واسه آدم پیش میاد!
ناخودآگاه یه حس پنهانی درمن شکل گرفته که انگار دارم میرم بهشت و اونجا به قول اون دختره همه نایسن و لیخند میزنن و ...!

واقعا از این نظر چقدر فرق هست بین ایران و آمریکا؟[/QUOTE]
بستگی به علل فردی برای مهاجرت داره. تشریف ببرید قم مدرسه حجتیه! چشمتون از کاسه میزنه بیرون اینقدر طلبه امریکایی و آرژانتینی و .... خواهید دید که وضعیت مالی خیلی خوبی هم داشتند. اونجا رو ول کردند اومدند قم ! چون شرایطش به روحیشون سازگاره. یه عمده دیگری میرنهر سختی رو میکشند که فقط برن بیرون از ایران چون شرایطش براشون سخته یا.......
در مورد معایب امریکا بدون تعارف در این تاپیک از این فروم به شدت بزرگ نمایی داره میشه و من نمیدونم چرا! بدترین نکاتی که ممکنه در مورد یک جامعه بیان بشه میشه. و سختیها چند برابر بزرگتر از اونی نشون داده میشه که هست. البته در تاپیکهای دیگه هم این وضعیت هویداست مخصوصا در مورد شرایط کار و .... مثال واضحش توی تاپیک آلمان فضای کلی تا قبل از وضعیت دلار و ... به این صورت بود که حتی 1% هم امید برای کار نداشته باشید. خود اروپایی ها بیکارند و الخ! اما بعد از اجبار به پیدا کردن کار برای دوستانی که خانواده هاشون قادر به شاپورتشون نبودند کلا جو عوض د و تبدیل شد به بگردید قطعا هست ((: . اکثرا هم دارن کار میکنند. دقت کنید این فضا همونه که قبلا اصلا امید نباید میداشتید بهش.(حال فقط منظورم مثلا بود نه چیز دیگه)
دوستان بیان میکنند امریکا محدود به DC , NY و.... نیست خب دوستان عزیز امریکا محدود به محیط های دانشجویی محدود و شهرهای چند صد مایل دورتر از متروپلیتن ها هم نیست! طبیعتا گزینه اول برای کسی که پا میشه مثلا از تهران میره آمریکا یه شهر 100 هزار نفری و نوع فرهنگ رایج در اون نیست و احتمالا برای مکان های بهتری میخواد بره.
این چیزایی که در مورد روابط و همسایه و ... نوشتید میرن توی بحث فرهنگ عمومی که بهتره اصلا قیاسی نداشته باشیم بین دو جامعه. نه اینکه آمریکا بهتره ایران بدتر. بلکه هر کدام پارادایم خودشونو دارند. سعی کنید از نظر اصول فکری غربی رشد داشته باشید تا بتوندی راحت اونجا زندگی کنید نه اینکه با همین لایف استایل ایران . چون با هم نه اینکه نمیخونن به شدت تضاد دارن.
بدترین محلات نیویورک برانکس و هارلم هستند که بنده اونجاها رو هم رفتم و واقعا بازم به این تیرگی که توصیف شده نبوده(یکی اومده مینویسه سر ظهری یکی با گلوله وسط خیابون اون یکی رو کشت و رفت! ولا ما سر شبی هم رفتیم چنین چیزی ندیدیم!)
مشکلات رومزمره هم همه جای دنیا هست نوعش فرق میکنه.
من نمیدونم توی این همه از میراث! چرا همه به اون دختر بنده خدا گیر دادند !!! ((:


پ.ن
راجع به امضات یه نکته ای بگم به پست هم ربط داره.
مگه در امریکا هرکی هرچی خواست میتونه بخونه ((: که تو ایران بتونه؟

[haydar]

امروز داشتم با یک مهندس قدیمی المانی صحبت میکردم که از 40 سال پیش کار عمرانی میکنه. مدت زمانی هم مدیر پروژه و مسئول مناقصات بوده (30 سال پیش)، خودش گفت هر مناقصه ای که برگزار می شد، من اصلا توجهی نمی کردم که کی قیمت پایینتری می ده، بلکه اونی رو که از قبل می شناختم و درصدم رو بهم مخفیانه پرداخت می کرد، پروژه ها رو می گرفت . من که خیلی تعجب کرده بودم از حرفش، اینو چند بار ازش پرسیدم که مطئمن بشم درست فهمیدم و اون هم گفت تمام مناقصات در المان ( و کل دنیا) اینطوریه، و اگر مسئول مربوطه درصدش رو نگیره پروژه ای هم داده نمیشه. این دوست من از 30 سال پیش برای نیروی هوایی امریکا به عنوان مهندس طراح (و نه بیشتر) کار میکنه و گفت امریکا و کل دنیا هم همین وضع رو دارند. منتها فقط نباید قضیه تابلو بشه، وگرنه پروژه به خوبی و خوشی تموم میشه بدون این که کسی دستگیر بشه.

اگر چه این دوست من، تجربه شخصیش رو بهم گفت (و دلیلی هم نداره که دروغ بگه) اما نکته ای وجود داره که می خوام اینجام طرح کنم تا مطمئن بشم. این رفیق من از اون ادم هاییه که بشدت توهم توطئه دارن، بدین معنی که فکر میکنه یک مشت یهودی دارن برای کل دنیا برنامه میریزن! و اعتقاد راسخ هم بهش داره! دوستانی که از این قضیه رشوه کاملا مطلع هستند ( یا خودشون مناقصه برگزار کردند، یا با مناقصه کننده ها ارتباط نزدیک داشند، یا خبر از یک منبع موثق دارند) لطفا بگند که ایا واقعا در امریکا و تمام کشورهای پشرفته هم (عین vatan خودمون) در مناقصات رشوه ردو بدل میشه؟

از کسانی که هنوز از مرز ایران خارج نشدند، کسانی که در امریکا هستن اما از این قضیه اطلاعی موثق ندارند، کسانی که توهم توطئه دارند، عاجزانه تقاضا میکنم صرفا روی حرف یک دوست/اشنا/سخنران ایرانی، برای این پست بنده اظهار فضل نکنند و تحلیل های هشت ریشتری ارائه نکنند چون من دنیال جواب موثق میگردم.

متشکرم

سلام دوست عزیز
بله از این موارد همه جا پیدا میشه ، از منقصات ظاهراً یا باطناً کوچیک تا پروژه ها و فروش های چند میلیارد دلاری ...
کلی از این خبر ها سال ها پس از وقوع در نشریات منتشر میشه و گاهی تا سر حد نابودی طرفین پیش میره ...
اما اون بخش اداره دنیا رو بذارید به حساب توهمشون ...
البته اینطوری هم نیست که مهم نباشه قیمت کی پایینتر باشه ، بیشترین رشوه دهنده پایین ترین قیمت قرار میگیره ! و بعد با کلی قانون و تبصره قیمتا تغییر پیدا می کنه (این بلا 3 بار از ژانویه سرم اومده) ...
موفق باشید

[dexoey]

سلام دوست عزیز
بله از این موارد همه جا پیدا میشه ، از منقصات ظاهراً یا باطناً کوچیک تا پروژه ها و فروش های چند میلیارد دلاری ...
کلی از این خبر ها سال ها پس از وقوع در نشریات منتشر میشه و گاهی تا سر حد نابودی طرفین پیش میره ...
اما اون بخش اداره دنیا رو بذارید به حساب توهمشون ...
البته اینطوری هم نیست که مهم نباشه قیمت کی پایینتر باشه ، بیشترین رشوه دهنده پایین ترین قیمت قرار میگیره ! و بعد با کلی قانون و تبصره قیمتا تغییر پیدا می کنه (این بلا 3 بار از ژانویه سرم اومده) ...
موفق باشید

ممنون از پاسختون. میشه اینو بیشتر توضیح بدید؟ ( اگر می بینید به تاپیک بی ربطه، لطفا پ.خ کنید.)

متشکرم

[alamdar_313]

سعی کنید از نظر اصول فکری غربی رشد داشته باشید تا بتوندی راحت اونجا زندگی کنید نه اینکه با همین لایف استایل ایران . چون با هم نه اینکه نمیخونن به شدت تضاد دارن.
بدترین محلات نیویورک برانکس و هارلم هستند که بنده اونجاها رو هم رفتم و واقعا بازم به این تیرگی که توصیف شده نبوده(یکی اومده مینویسه سر ظهری یکی با گلوله وسط خیابون اون یکی رو کشت و رفت! ولا ما سر شبی هم رفتیم چنین چیزی ندیدیم!)
مشکلات رومزمره هم همه جای دنیا هست نوعش فرق میکنه.
من نمیدونم توی این همه از میراث! چرا همه به اون دختر بنده خدا گیر دادند !!! ((:


پ.ن
راجع به امضات یه نکته ای بگم به پست هم ربط داره.
مگه در امریکا هرکی هرچی خواست میتونه بخونه ((: که تو ایران بتونه؟

سلام
متوجه اون قسمت قرمز رنگ که کلا نشدم. بعدشم اصلا بحث لایف استایل ایرانی نیست، خواستم ببینم مشکلات روزمره اونجا هم شکل مال ماست؟ اگر هست به نظرتون همینقدره یا تفاوت محسوسی داره با اینجا، اگر نیست، مشکلات روزمره اونجا چیا هستن مثلا؟

در مورد اغراق در گفتن معایب هم زیاد موافق نیستم. اتفاقا توی سوالم پرسیده بودم که خیلیا اولش مثلا میگن فلان چیز آمریکا بده ولی بعدش میگن در کل از ایران خییییییییییییییلی بهتره! خواستم ببینم این خییییییییییییییلی شامل چه مواردی میشه؟

در مورد محلات و اینا هم تحلیلتون یکم عجیب بود! توی بدترین نقطه ی ایران هم فکر نکنم هر روز بزنن یکی رو بکشن یا هر روز دعوا باشه و ...!

===========================
در مورد امضا هم، منظورم جو روانی حاکم بر جامعه است. نمیشه کسی رتبه 1 کنکور بشه نره برق شریف بخونه! یا مثلا یکی عاشق برق باشه ولی چندتا دونه رتبه اش کم باشه، به خاطر اینکه حتما باید شریف بخونه مثلا بره مکانیک بخونه و ....! یا مثلا یکنفر که ریاضیش خوبه حتما باید بره مهندس بشه و ..... ! یا اصلا همینکه همه فکر میکنن(عوام و حتی برخی خواص؟!) برق خفن ترین رشته است و هرکی برق بخونه دیگه آخرشه و ...

[haydar]

ممنون از پاسختون. میشه اینو بیشتر توضیح بدید؟ ( اگر می بینید به تاپیک بی ربطه، لطفا پ.خ کنید.)

متشکرم

سلام دوست عزیز
خوب این تکنیکاییه که استفاده میشه دیگه ...
خوب ما برای یه سری پروژه ها که معمولاً پروژه های با ارزشیه باید در مناقصات شرکت کنیم ، طرف های ما هم اساتید و انستیتو های وابسته به دانشگاه ، انستیتو های مستقل و شرکت های ساینس پروایدر هستند ، و ممکنه برای یک پروژه نچندان بزرگ (حدود 7-8 میلیونی) در رشته ما (بقیه رشته ها ممکنه تعداد متفاوتی باشه) شاید تا 1000 نفر هم در مناقصه شرکت کنند و خیلیا برای گرفتن این پروژه ها هر کاری انجام میدن ...
پروژه هایی که من اشاره کردم 3 مورد پروژه خیلی خوب بود که میشد برای هر کدام 3 تا دانشجوی دکتری و 4-5 تا دانشجوی مستر و یکی دو پست داک گرفت (فکر کنم بتونید حدس بزنید چقدر هزینه این پروژه ها بوده) ، پروژه ها با قیمتی حدود 16-21 میلیون واگذار شد و هر سه حدود 40 درصد افزایش قیمت داشتند (بعد از واگذاری یه سری بند و تبصره گذاشتند که کلی امتیاز مالیاتی و ... کم شد و به یه سری دلایل هر کدام 2-3 میلیون افزایش داده شد که اگر تمام موارد رو در نظر بگیریم بیش از 5 میلیون هر 3 پروژه تغییر قیمت داشته) ؛ این در حالیه که تعداد قابل ملاحضه ای قیمت پایین تر پیشنهاد داده شده بود از جمله خود من...
موفق باشید

[s.m.h.sh]

چند تا نکته ی کوتاه در مورد مشاهدات شما داشتم:

این گفته ی شما که "گزینه ی اول هر کسی که ..." خیلی شبیه به یه تفکر رایج در بین یه عده در تهران هست که خیلی تهران شهرستان میکنن و اصولا زندگی در شهرستان رو زندگی نمیدونن هرچند مثلا خودش سهمش از همون تهرانش یه شغل خیلی معمولی و یه زندگی معمولی تره. یا مثل کسی که لاتری برده و حالا میخواد ببینه کجای آمریکا بهتر میتونه پولاشو خرج کنه. یا کسی که فاندی داره و کارش اینه که بیاد اینجا به یه درک جامع از جامعه و زندگی آمریکایی برسه. گزینه ی اول هر آمریکایی چه بچه ی نیویورک باشه و چه یه country boy @ heart باشه جایی هست که یه شغل خوب پیدا کنه. پیدا کردن شغل خوب هست که افراد رو به یه شهر سوق میده و برای دوستانی که از ایران اپلای میکنن، فاند به همراه رنک و اعتبار و شخصیت دانشگاهی هست که اولویت هر فرده.

در مورد لایف استایل، من شخصا چه قبل از اومدنم و چه الان لایف استایلم typical ایران نبوده و نیست. هرچند، خیلی از ایرانیا اینجا کاملا یه لایف استایل ایرانی به معنای واقعی کلمه دارن و بسیار هم خوشحال هستن و اصلا احتیاج و علاقه ای برای melt into شدن در فرهنگ غربی ندارن و با هم رفت و آمد دارن و اصولا یه colony هستن.(این که من نمیپسندم دلیل نمیشه این افراد باید مثل من زندگی کنن) تا زمانی که در مناسبات کاری اجتماعی شما استاندارد ها رو رعایت کنید، در زندگی شخصیتون میتونید هر استایلی داشته باشید و لازم نیست کسی تفکر غربی رو پیش بگیره.

در مورد رشته تحصیلی دانشجو ها که گفته بودید، بله اینجا افراد همگی رشتشونو با علاقه انتخاب میکنن و درسته که هر دانشگاهی پذیرش نمیگیرن ولی به راحتی میتونن به شرط داشتن حداقلی از پشت کار در رشته ی مورد علاقشون با یه بورس تحصیلی خیلی خوب تحصیل کنن. اگر هم بعد یه مدت رشتشونو دوست نداشتن راحت میجر رو عوض میکنن و برای دنبال کردن حداکثری علاقشون ماینر هم دارن و با این که یه دانشجوی لیسانس هستن کلی فرصت سفر خارج در قالب کار و کسب تجربه براشون مهیاست. حالا این کجاش قابل مقایسه با زمانی هست که دانشگاه آزاد کمرنگ تر بود و فقط یه رتبه ی کنکور بود که همه کار و زندگی و رشته ی تحصیلی فرد رو تعیین میکرد.




بستگی به علل فردی برای مهاجرت داره. تشریف ببرید قم مدرسه حجتیه! چشمتون از کاسه میزنه بیرون اینقدر طلبه امریکایی و آرژانتینی و .... خواهید دید که وضعیت مالی خیلی خوبی هم داشتند. اونجا رو ول کردند اومدند قم ! چون شرایطش به روحیشون سازگاره. یه عمده دیگری میرنهر سختی رو میکشند که فقط برن بیرون از ایران چون شرایطش براشون سخته یا.......
در مورد معایب امریکا بدون تعارف در این تاپیک از این فروم به شدت بزرگ نمایی داره میشه و من نمیدونم چرا! بدترین نکاتی که ممکنه در مورد یک جامعه بیان بشه میشه. و سختیها چند برابر بزرگتر از اونی نشون داده میشه که هست. البته در تاپیکهای دیگه هم این وضعیت هویداست مخصوصا در مورد شرایط کار و .... مثال واضحش توی تاپیک آلمان فضای کلی تا قبل از وضعیت دلار و ... به این صورت بود که حتی 1% هم امید برای کار نداشته باشید. خود اروپایی ها بیکارند و الخ! اما بعد از اجبار به پیدا کردن کار برای دوستانی که خانواده هاشون قادر به شاپورتشون نبودند کلا جو عوض د و تبدیل شد به بگردید قطعا هست ((: . اکثرا هم دارن کار میکنند. دقت کنید این فضا همونه که قبلا اصلا امید نباید میداشتید بهش.(حال فقط منظورم مثلا بود نه چیز دیگه)
دوستان بیان میکنند امریکا محدود به DC , NY و.... نیست خب دوستان عزیز امریکا محدود به محیط های دانشجویی محدود و شهرهای چند صد مایل دورتر از متروپلیتن ها هم نیست! طبیعتا گزینه اول برای کسی که پا میشه مثلا از تهران میره آمریکا یه شهر 100 هزار نفری و نوع فرهنگ رایج در اون نیست و احتمالا برای مکان های بهتری میخواد بره.
این چیزایی که در مورد روابط و همسایه و ... نوشتید میرن توی بحث فرهنگ عمومی که بهتره اصلا قیاسی نداشته باشیم بین دو جامعه. نه اینکه آمریکا بهتره ایران بدتر. بلکه هر کدام پارادایم خودشونو دارند. سعی کنید از نظر اصول فکری غربی رشد داشته باشید تا بتوندی راحت اونجا زندگی کنید نه اینکه با همین لایف استایل ایران . چون با هم نه اینکه نمیخونن به شدت تضاد دارن.
بدترین محلات نیویورک برانکس و هارلم هستند که بنده اونجاها رو هم رفتم و واقعا بازم به این تیرگی که توصیف شده نبوده(یکی اومده مینویسه سر ظهری یکی با گلوله وسط خیابون اون یکی رو کشت و رفت! ولا ما سر شبی هم رفتیم چنین چیزی ندیدیم!)
مشکلات رومزمره هم همه جای دنیا هست نوعش فرق میکنه.
من نمیدونم توی این همه از میراث! چرا همه به اون دختر بنده خدا گیر دادند !!! ((:


پ.ن
راجع به امضات یه نکته ای بگم به پست هم ربط داره.
مگه در امریکا هرکی هرچی خواست میتونه بخونه ((: که تو ایران بتونه؟[/QUOTE]

[Mehrad]

با این کار دیوان عالی‌ آمریکا به نظر میاد که کم کم بساط affirmative action داره در آمریکا جمع میشه

http://www.toledoblade.com/Education...decisions.html

جهت اطلاع دوستانی که در جریان بحث نیستن، affirmative action یک سیستم سهمیه بندی بود در دانشگاه‌های آمریکا که به دانشجویان اقلیت نژادی (و به طور کلی‌ اقشار فرودست جامعه) شانس بیشتری بدن برای ورود به دانشگاه. تا اندازه‌ای شبیه سیستم سهمیه بندی در ایران. دقیقتر بگم سیستم سهمیه بندی در پذیرش دانشگاه‌ها در ایران از آمریکا الگوبرداری شده (مثل خیلی‌ چیزای دیگه‌ای که در چند دهه گذشته در ایران از آمریکا الگو برداری شده). البته affirmative action در دانشگاه‌های آمریکا دقیقا مثل سیستم سهمیه بندی دانشگاه‌های ایران نیست ولی‌ فلسفه پشتش همونه.

این اواخر اعتراض‌های زیادی شده به نحوه اعمال affirmative action برای پذیرش دانشجو و ملت می‌گفتن affirmative action در حقیقت تبعیض هست به صورت معکوس بر ضدّ سفید‌ها (مخالفت‌ها در ایران با سهمیه منطقه دو و سه‌ در بین منطقه یکی‌‌ها رو که یادتون هست). میشیگانی‌ها قانون تصویب کردن که جلوی این رو در دانشگاه‌های میشیگان بگیرن. و حالا دیوان عالی‌ هم این رو به صورت ضمنی‌ تایید کرده. یعنی‌ اجازه داده که این قانون در میشیگان بمونه. و این مسیر رو برای ایالت‌های دیگه هموار میکنه که راه میشیگان رو برن. و همونطور که گفتم این به تدریج باعث میشه که بساط affirmative action در آمریکا جمع بشه.