مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[pouyant]

درباره خانم کامالا هریس نوشتید تا حدود زیادی درسته .بعضی از شرکت هایی که همیشه کمپین های ایشون رو ساپورت مالی میکردن از طرفداران پر و پا قرص این قانون هستند .مثل امازون و گوگل.البته از یک دیدگاه درسته .مثلا الان متخصصان هندی در شاخه ای مثل هوش مصنوعی اگر شرایطشون مهیا باشه در انتخاب کردن امریکا درنگ نمی کنن . امریکا به افراد متخصص با سطح دستمزد پایین تر برای رقابتی تر کردن اقتصادش نیاز داره .این قانون از هر دو حزب موافق داره .به خاطر سیاستهای چند سال اخیر دولت قبلی امریکا به تاخیر افتاد الان هم اگر تصویب بشه به زودی به صورت کامل اجرا نمیشه

[chemistrymaste]

یکی از چیزهایی که توی کانادا و امریکا یادش گرفتم، این بود که، باور کنم، که محیط بی حاشیه و ادمهای بی حاشیه توی این دنیا وجود دارن.
ادمهای ایران خیلیاشون ساده هستن و مهربان.
منتها یک عالمه فرهنگ غلط در ما هست.
من تقریبا سالهای اول زندگیمه که به محض اینکه میبینم یک ادم تاکسیک / کنترلینگ / بی هدف و بی اندیشه / حالی به هولی / عقده ای و یا حسود هست، در جا رابطه م رو باهاش قطع میکنم.
قبلنا مقاومت میکردم و فکر میکردم تو دنیا باید با همه مهربون بود.
الان قطع رابطه میکنم.
قبلنا با این ادمها اختلاف پیدا میکردم و همیشه از خودم میپرسیدم چرا نمیتونم یک رابطه سالم با این ادمها بسازم حتی اگه کوتاه بیام؟
بعدها متوجه شدم که فرهنگ ما متاسفانه (تو همون 15 شانزده سال اول ذهن بچه شکل میگیره) یک عالمه ادم کنترلینگ، تاکسیک، عقده ای، روانی، لیبل زن و.. تربیت کرده.
ادمهایی که ازدواج کردن، بچه دارن، و بچه شون رو هم توی غرب با همون فرهنگ افتضاح دارن تربیت میکنن.
البته ناگفته نماند که من چند تا دوست خوب توی کانادا دارم و به نظر میاد بچه هاشونم عالی تربیت کردن (پدر و مادر هر دوشون بی حاشیه و سخت کوشن).
گاهی وقتا گریز میزنم به گذشته و با ادمهایی که باهاشون معاشرت کردن کار دشواری بود برام، سلام و احوالپرسی میکنم، که ببینم ایا نظریه م درسته؟
ادمها عوض میشن؟ جواب نه هست.
توی غرب زندگی راحت تره.
دقت کنید خیلی سخته از خیلی جنبه ها.
ما همه دوستیامونو از اول ساختیم.
زندگی رو از اول ساختیم.
همه چیز رو.
ولی حداقل خود من یک عالمه خوشحالم که جامعه ای که توش هستم، کمتر از ادمهای کنترلینگ تاکسیک تشکیل شده.
و هرکسی هم تاکسیک به نظر میرسه سریع راهتو عوض میکنی و میری. من تازه تازه دارم یاد میگیرم که واقعا میشه که بری بشینی توی یک جمع، و مسخره نشی! و اگه مسخره بشی یعنی اون جمع تاکسیک هست و باید دوری کنی.
ما از جامعه ای میایم که خیلی وقتها همسایه داره ما رو کنترل میکنه و نمیتونیم چیزی بگیم (مثلا دختر نیار تو خونه، چرا مجردی؟ به مجرد خونه نمیدیم، و.. تا که اینقدر مشکلات زیاد شد و گشنگی شدید شد که مردم افتادن به فکر نون شب و از هم کشیدن بیرون و جوونا با اینکه با بدبختی و گشنگی طرفن حداقل کمتر بیکارا و علافا سر به سرشون میذارن). ما با این کنترل کردن بزرگ شدیم. مخصوصا مردهامون. جزوی از شخصتشون شده. هرجا هم میرن، مبینن دخترا زود دوست پیدا میکنن و شوهر میکنن، فوری میگن تو دختری برای همین اینجوری میشه. نه. مردهای ایرانی خیلی مشکل دارن. خیلیاشون. تاکسیک و کنترلینگ هستن (نسل جوون که حدودا زیر 30 سالن واقعا این شکلی دیگه نیتسن و دارن عوض میشن). عادت کردن به این وضع. وقتی میبینید هیچ کس به شما نزدیک نیمشه دلیلش رو "پسر" بودنتون فرض نکنید.
تو این نزدیک 5 سال ارتباطم با ایرانیها خیلی کم بوده. وقتی ارتباطتتون کم میشه و یهو میرید جمعشون تازه متوجه میشید چه اخلاقای زشتی دارن.
شما توی بدترین جمع های کانادا و امریکا میرید هم میبینید غیرممکنه شوخی هاشون به کراهت تهرانی شهرستانی، یا عقب مونده و منگل و یا روانی نامیدن بقیه باشه که ایرانیا چپ و راست استفاده میکنن. من هنوز نفهمیدم، چرا یک ایرانی باید به خاطر شهرستانی بودنش یا عینکی بودنش یا لاغر بودنش یا قدبلند بودنش یا خجالتی بودنش مسخره بشه تو جمع های ایرانی؟ من رو توی جمع های ایرانی کانادا خیلی مسخره کردن به خاطر شهرستانی بودنم. نکته بعدی ایرانیا این فرهنگ تعارف، یا غیرمستقیم حرف زدنه. میبینی پسره کل هدفش زدن مخ تو بوده توی تمام این سالها، و تمام این سالها داشته تلاش میکرده تو رو وادار کنه که تن به اون رابطه تاکسیک بدی. یعنی میخوام بگم وای به اون روزی که شما یک ادم ساده و عادی باشید توی فرهنگ ایرانی. قطعا میخوان سر شما منت بذارن و اذیتتون کنن حتی توی روابط احساسی.
برای من سالها طول کشید، که بفهمم پسر ایرانی مثل پسر غرب (از هر نژادی، مادامی که تو جایی غیر از ایران بزرگ شده) نیست، که راحت بیاد جلو دوست بشه و حرف دلش رو بزنه.
من یادمه یکی از دوستام از صبح تا شب میگفت میگفت تو چشم و ابرو میای برای همین مردم فکر میکنن سیگنال میدی. نکن اینکارو.
شاید باورتون نشه ولی هیچ وقت هیچ کسی فکر اینکه من سیگنال میدم رو نکرد یا عکس العملی که منجر به رفتار عجیب بشه بروز نداد، به جز همین دوستم و بقیه جنس مذکر ایرانی (یعنی اینقدر مغز اینها به کمر وصل بوده). باور کنید دختری که شما رو با این اخلاق میبینه و یک پسر غیر ایرانی رو میبینه که اون رو همون جوری که هست دوست داره، پابرهنه میدوئه سمت اون پسره.
در نتیجه دفعه بعدی وقتی تو جمع تو امریکا یک دختر رو میبینید که شوهر داره و بچه هاش میکسد هستن نگید وای تو دختری برای همین گرفتنت.
این ها حرفهای خیلی ساده و بعدا خاله زنک وارانه به نظر میرسن. یعنی جزو بدیهیاتن.
ولی متاسفانه یا خوشبختانه بخشی از شخصیت ایرانیا هستن. هرچی بیشتر سنم میگذره و توی محیط های بیشتر قرار میگیرم متوجه میشم کامیونیتی ایرانی خیلی مشکل داره خیلی.

[chemistrymaste]

من بلاخره به ارزوم رسیدم و دارم در یک کشور زندگی میکنم که خلبان هاش به اندازه خلبان های ایرانی بامهارت، باهوش، و شجاعن. خلبان های ایرانی با هواپیماهای تقریبا اوراق شده اونقدر خوب کار میکنن، امریکا هر امکاناتی که بخواید در اختیار خلبان ها میذاره و هواپیماها همه نو وعالین. ولی خلبان هاش هم حرفه ای و محشرن. اصلا متوجه نمیشی چظور و کی هواپیما رو نشوندن. این رو بعد از حداقل بیست سی بار سوار هواپیما شدن بهش رسیدم (شاید هم بیشتر). مخصوصا هواپیمایی hawaiian, alaska, american airlines, and southwest, and of course united.
خدایا شکرت. چند ساله که خودم رو برای مردن اماده نمیکنم وقتی هواپیما میخواد بشینه.

[farinwest]

من بلاخره به ارزوم رسیدم و دارم در یک کشور زندگی میکنم که خلبان هاش به اندازه خلبان های ایرانی بامهارت، باهوش، و شجاعن. خلبان های ایرانی با هواپیماهای تقریبا اوراق شده اونقدر خوب کار میکنن، امریکا هر امکاناتی که بخواید در اختیار خلبان ها میذاره و هواپیماها همه نو وعالین. ولی خلبان هاش هم حرفه ای و محشرن. اصلا متوجه نمیشی چظور و کی هواپیما رو نشوندن. این رو بعد از حداقل بیست سی بار سوار هواپیما شدن بهش رسیدم (شاید هم بیشتر). مخصوصا هواپیمایی hawaiian, alaska, american airlines, and southwest, and of course united.
خدایا شکرت. چند ساله که خودم رو برای مردن اماده نمیکنم وقتی هواپیما میخواد بشینه.

پستاتون رو خوندم. خیلی جالب بودن. دیدگاه های رک و راست که کمتر بین هموطنامون میبینم.


منم تجربه های منفی و حتی خیلی بدی در این زمینه تو این سالها که تو سوئدم دارم. یکی از نکات منفی همین قدر نداشتن تلاش فردیه. مثلا من تلاش بکنم تو جامعه خیلی تحویل نمیگیرن. یکی که اصلا تلاش نمیکنه رو همرده با من میبینن. حتی شده به اسم تساوی و عدالت اجتماعی از حق من میزنن تا به یه کی که اصلا تلاش نکرده و حاظر نیست تلاش بکنه، حق منو بدن. دستمزدها مثلا یکی از نکات منفیه. یه ادمی مثل من و همسرم که (خودم مهندسی کامپیوتر از یه دانشگاه تاپ تهران و همسرم دانشگاه تهران یه رشته علوم پایه و الان تو بیمارستان کار میکنه) وقتی میشنویم یه ادم همرده ی ما تو امریکا حقوقش فلاان قدره و وقتی با سوئد مقایسه میکنیم کلا سرخورده میشیم. خیلیا میان سیستم بهداشت رو مثال میزنن که در عوض تو امریکا هزینه هاش سر سام اوره. ولی من و همسرم تو ای ۱۰ سال گذشته شاید ۳ بار دکتر رفتیم و نیاز به سیستم بهداشتی داشتیم. ۲ تا فرزند که به دنیا اوردیم و فکر کنم هزینه تولد ۲ فرزند با اختلاف دستمزد ۱ ساله بین سوئد و امریکا یر به یر میشد.
کلا تلاش فردی تو امریکا بیشتر قدرشو میدونن و فرد به جایی میرسه. فعلا که تصمیم گرفتیم حداکثر ۵ سال بعد بریم استرالیا چون درامدمون تو استرالیا حدود ۲ برابر سوئد و اروپا میشه. ۲ ساله این تصمیم رو گرفتیم و اکثرا گفتن امریکا یا کانادا یا استرالیا. ما امریکا کسی که نزدیک باشه نداریم. وگرنه ما میرفتیم امریکا.

[MAHAN7]

پستاتون رو خوندم. خیلی جالب بودن. دیدگاه های رک و راست که کمتر بین هموطنامون میبینم.


منم تجربه های منفی و حتی خیلی بدی در این زمینه تو این سالها که تو سوئدم دارم. یکی از نکات منفی همین قدر نداشتن تلاش فردیه. مثلا من تلاش بکنم تو جامعه خیلی تحویل نمیگیرن. یکی که اصلا تلاش نمیکنه رو همرده با من میبینن. حتی شده به اسم تساوی و عدالت اجتماعی از حق من میزنن تا به یه کی که اصلا تلاش نکرده و حاظر نیست تلاش بکنه، حق منو بدن. دستمزدها مثلا یکی از نکات منفیه. یه ادمی مثل من و همسرم که (خودم مهندسی کامپیوتر از یه دانشگاه تاپ تهران و همسرم دانشگاه تهران یه رشته علوم پایه و الان تو بیمارستان کار میکنه) وقتی میشنویم یه ادم همرده ی ما تو امریکا حقوقش فلاان قدره و وقتی با سوئد مقایسه میکنیم کلا سرخورده میشیم. خیلیا میان سیستم بهداشت رو مثال میزنن که در عوض تو امریکا هزینه هاش سر سام اوره. ولی من و همسرم تو ای ۱۰ سال گذشته شاید ۳ بار دکتر رفتیم و نیاز به سیستم بهداشتی داشتیم. ۲ تا فرزند که به دنیا اوردیم و فکر کنم هزینه تولد ۲ فرزند با اختلاف دستمزد ۱ ساله بین سوئد و امریکا یر به یر میشد.
کلا تلاش فردی تو امریکا بیشتر قدرشو میدونن و فرد به جایی میرسه. فعلا که تصمیم گرفتیم حداکثر ۵ سال بعد بریم استرالیا چون درامدمون تو استرالیا حدود ۲ برابر سوئد و اروپا میشه. ۲ ساله این تصمیم رو گرفتیم و اکثرا گفتن امریکا یا کانادا یا استرالیا. ما امریکا کسی که نزدیک باشه نداریم. وگرنه ما میرفتیم امریکا.

۱- سوئد تقریبا وقتی یه سری موارد مهم مهاجرت رو کنار هم میذاری نه تنها تو اروپا بلکه تو دنیا جزو تاپها برای ایرانیها میشه: اینکه بعد ۵ سال حتی اگر که زبان سویدی ندونی میتونی شهروندی بگیری که ازدواج با سوئدی اونو به دو سال میرسونه.
دوما سوئد از کانادا از لحاظ حقوق و بهداشت بسیار بهتره که سایتهای مرتبط اینو به راحتی نشون میدن.
سوما اخلاق سوئدی ها از هر لحاظ از امریکایی های احمق و چاق و یا استرالیاییهای که فرزند زندانیای ارسال شده به دوردست ترین نقطه دنیا از انگلیس ۱۰۰ سال پیش، با خارجیها بسیار بسیار موئدب ترن. من خودم دو ماه پیش دو تا سویدی دیدم و اولین چیزی که بهم گفتن این بود که چقدر ایرانیها با سایر مهاجرا تو سوید فرق دارن و انسانهای خوب و تلاش گر و تحصیل کرده ای هستن. میگفتن اکثر ایرانیا دکتر هستن. و فرق ایرانیا رو با باقی مهاجرها دقیق میدونستن. و از بک گراند ما کاملا اگاه بودن.
من وقتی امریکا زندگی کردم یه دوست کانادایی داشتم که دانشگاه سایمون فریزر که میگفت میشه شریف فارین یونیورستی و ubc درس خونده بود و اخلاق ایرانیا دستش بود، هر دفعه میخاست در مورد ایرانیها حرف بزنه میگفته میدل ایست یا همون خاورمیانه که من میفگتن خاورمیانه منظورت دبی و قطر عمان و عربسعودیه؟ چون اونا نمیان کانادا و امریکایی/کانادایی/اروپایی میرن اونجا پس بهتره هر موقع در مورد مهاجر خاورمیانه ای بگی> مستقیم بگی ایرانی و لبانی ترکیه ... (چون قبرسم اهل مهاجرت نیست ... ) و البته امریکاییها که انقدر تلوزیون و فاکس نیوز دیدن که همه میدونن چه بگ گراند اشتباهی در مورد ایران دارن. البته اگر بدونن ایران کجای زمین هستش و با کره شمالی اشتباه نگیرنش.

فارغ از اینا برادر من
همه میدونن که هر کشور اروپایی شما زندگی کنی بعد ۵ سال یا کمتر که کارت اقامت بلند مدت یا دایم بگیری میتونی بری سایر کشورهای اتحادیه اروپا کار کنی یعنی حق کار کردن داری و مثل یه اروپایی باهات برخورد میشه.
شما چرا نمیری سوئیس یا لوکزامبورگ یا نروژ (بقل دستتون) یا هلند برای کار که حقوقها هم ارز امریکاست.
امریکا و کانادا کشوری هستش که مثلا شما بخای رو صندلی پارک بشینی باید سکه بنذازی یا بخای بری جنگل گردی باید برای گردش تو اون جنگل فی بدی و بری تو. این موارد کسی بهتون گفته؟
همه دنبال چاپیدن و کلاه برداری قانونی ازت هستن.
طی ۵۰ سال اخیر نرخ هومو ها تو امریکا داره دابل میشه هر سال و ... .

the grass is NOT greener on the other side

خیلی از همین ایرانیها پر توقع که میرن المان و میگن المانهایی نژاد پرستن و بی محل و سردن اینا رو نمیگن (که برخلاف استرالیا و کانادا و انگلیس که ازدواج ها خوشه ای شده و نژادها و ملیتها باهم ازدواج بینابینی نمیکنن) اکثر پارتنر المانی دارن که باهاشون اول رابطه و حتی کل این سالهای انگلیسی حرف میزده تا طرف یه زحمتی بکشه دو کلام المانی یاد بگیره.
شمال اروپایی ها انسانهای درونگرا هستن ولی با محبت! نه اینکه همشون از خارجیها بخصوص ادمای چهره تیره چاق و پر مو و کوتاه قد و هوول و البته پر توقع (کرکتر اکثرا ایرانیها) خوششون بیاد ولی مطمیننا درصد خیلی بالایی شون
با حداکثر احترام که بشه با یه ایرانی برخورد میکنن تا یه یانکی که با چارتا فیلم دروغ هالیوودی سعی در زیبا نشون دادن امریکا زشت داره و با این امریکن دریم یه سری بچه های جهان سومی رو میکشونه امریکا تا ازشون
در جهت البته مثبت استفاده کنه!

توصیه میکنم نظر چندتا اروپایی رو در مورد ایرانیها و امریکاییها بپرسی و قیاس کنید. ببینید اروپایی ها کدوم یکی رو با دید منفی تری نگاه میکنن.

شما همین فرانسه رو برخوردش رو با مهاجرای بدردنخور الجزایری ببین!
این شورشیهای الجزایری اگر تو امریکا بودن به نظرت پلیس امریکا چه بلایی سرشون میورد!؟ چه اتفاقی این وایتها red neck اگر بگیم پلیس نه، با این مهاجرا میکردن؟!

[farinwest]

۱- سوئد تقریبا وقتی یه سری موارد مهم مهاجرت رو کنار هم میذاری نه تنها تو اروپا بلکه تو دنیا جزو تاپها برای ایرانیها میشه: اینکه بعد ۵ سال حتی اگر که زبان سویدی ندونی میتونی شهروندی بگیری که ازدواج با سوئدی اونو به دو سال میرسونه.
دوما سوئد از کانادا از لحاظ حقوق و بهداشت بسیار بهتره که سایتهای مرتبط اینو به راحتی نشون میدن.
سوما اخلاق سوئدی ها از هر لحاظ از امریکایی های احمق و چاق و یا استرالیاییهای که فرزند زندانیای ارسال شده به دوردست ترین نقطه دنیا از انگلیس ۱۰۰ سال پیش، با خارجیها بسیار بسیار موئدب ترن. من خودم دو ماه پیش دو تا سویدی دیدم و اولین چیزی که بهم گفتن این بود که چقدر ایرانیها با سایر مهاجرا تو سوید فرق دارن و انسانهای خوب و تلاش گر و تحصیل کرده ای هستن. میگفتن اکثر ایرانیا دکتر هستن. و فرق ایرانیا رو با باقی مهاجرها دقیق میدونستن. و از بک گراند ما کاملا اگاه بودن.
من وقتی امریکا زندگی کردم یه دوست کانادایی داشتم که دانشگاه سایمون فریزر که میگفت میشه شریف فارین یونیورستی و ubc درس خونده بود و اخلاق ایرانیا دستش بود، هر دفعه میخاست در مورد ایرانیها حرف بزنه میگفته میدل ایست یا همون خاورمیانه که من میفگتن خاورمیانه منظورت دبی و قطر عمان و عربسعودیه؟ چون اونا نمیان کانادا و امریکایی/کانادایی/اروپایی میرن اونجا پس بهتره هر موقع در مورد مهاجر خاورمیانه ای بگی> مستقیم بگی ایرانی و لبانی ترکیه ... (چون قبرسم اهل مهاجرت نیست ... ) و البته امریکاییها که انقدر تلوزیون و فاکس نیوز دیدن که همه میدونن چه بگ گراند اشتباهی در مورد ایران دارن. البته اگر بدونن ایران کجای زمین هستش و با کره شمالی اشتباه نگیرنش.

فارغ از اینا برادر من
همه میدونن که هر کشور اروپایی شما زندگی کنی بعد ۵ سال یا کمتر که کارت اقامت بلند مدت یا دایم بگیری میتونی بری سایر کشورهای اتحادیه اروپا کار کنی یعنی حق کار کردن داری و مثل یه اروپایی باهات برخورد میشه.
شما چرا نمیری سوئیس یا لوکزامبورگ یا نروژ (بقل دستتون) یا هلند برای کار که حقوقها هم ارز امریکاست.
امریکا و کانادا کشوری هستش که مثلا شما بخای رو صندلی پارک بشینی باید سکه بنذازی یا بخای بری جنگل گردی باید برای گردش تو اون جنگل فی بدی و بری تو. این موارد کسی بهتون گفته؟
همه دنبال چاپیدن و کلاه برداری قانونی ازت هستن.
طی ۵۰ سال اخیر نرخ هومو ها تو امریکا داره دابل میشه هر سال و ... .

the grass is NOT greener on the other side

خیلی از همین ایرانیها پر توقع که میرن المان و میگن المانهایی نژاد پرستن و بی محل و سردن اینا رو نمیگن (که برخلاف استرالیا و کانادا و انگلیس که ازدواج ها خوشه ای شده و نژادها و ملیتها باهم ازدواج بینابینی نمیکنن) اکثر پارتنر المانی دارن که باهاشون اول رابطه و حتی کل این سالهای انگلیسی حرف میزده تا طرف یه زحمتی بکشه دو کلام المانی یاد بگیره.
شمال اروپایی ها انسانهای درونگرا هستن ولی با محبت! نه اینکه همشون از خارجیها بخصوص ادمای چهره تیره چاق و پر مو و کوتاه قد و هوول و البته پر توقع (کرکتر اکثرا ایرانیها) خوششون بیاد ولی مطمیننا درصد خیلی بالایی شون
با حداکثر احترام که بشه با یه ایرانی برخورد میکنن تا یه یانکی که با چارتا فیلم دروغ هالیوودی سعی در زیبا نشون دادن امریکا زشت داره و با این امریکن دریم یه سری بچه های جهان سومی رو میکشونه امریکا تا ازشون
در جهت البته مثبت استفاده کنه!

توصیه میکنم نظر چندتا اروپایی رو در مورد ایرانیها و امریکاییها بپرسی و قیاس کنید. ببینید اروپایی ها کدوم یکی رو با دید منفی تری نگاه میکنن.

شما همین فرانسه رو برخوردش رو با مهاجرای بدردنخور الجزایری ببین!
این شورشیهای الجزایری اگر تو امریکا بودن به نظرت پلیس امریکا چه بلایی سرشون میورد!؟ چه اتفاقی این وایتها red neck اگر بگیم پلیس نه، با این مهاجرا میکردن؟!

این مهاجرت ما به صورت خانوادگی هست در واقع. هم سوئدی رو تا سطح SVA 3 بلدیم که اخرین سطح اموزش زبان سوئدیه که تو سوم دبیرستان تو سیستم اموزشی سوئد تدریس میشه. من ولی امتحاناتشو دادم قبول شدم. درسشو تو بزرگسالان یه طوری خوندم که هنوز باورم نمیشه. هم انگلیسی رو تا سطح English 6 خوندم که میشه یه چیزی شبیه تافل تو سیستم اموزشی اینجا. تقریبا سال پیش بود داشتیم به هرکی که میشناختیم زنگ میزدیم و سوال پیچشون میکردیم. . کانادا امریکا استرالیا که سه مقصد اولمون هستش. اینکه کشور اروپایی چرا نمیریم؟ بیشتر چون اشنا نداریم. زبان مسئله دومه. که دوباره وقت بزاریم برا زبان. و قصدمون اینه کاری و با تخصصمون مهاجرت کنم. خودم یه لیسانس دارم ۱۵ سال پیش گرفتم و حتی مدرک شو گم کردم. ولی سال پیش تو سوئد دانشگاه قبول شدم یکی از تخصص های رشته علوم کامپیوتر. به دلیل پیدا نکردن یه مسکن مناسب نشد برم. امسال هم یه رشته عالی تر که مهندسی هست قبول شدم و ۴ روز دیگه نتایج دور دوم میاد. پرث و استرالیا رو حقیقتش به چند علت انتخاب کردیم. یک چون اشنا و اعضای خانواده اونجان. منم چندتا از دوستام رفتن اونجا. دستمزدها نسبت به سوئد خیلی بالاست. من یه فردی هستم خیلی تلاش کردم تو سوئد. اول فکر میکردم مشکل اینه من تلاش زیادی نمیکنم. اما کم کم فهمیدم کلا سیستم فرق میکنه. مثلا همسر من اگه امریکا بود دستمزدش حداقل ۲ برابر فعلی بود. به نوعی هرچی تلاش کنی از یه سطح بالاتر نمیری. به صورت میدانی دستمزد ها رو در اوردم. خودم گواهینامه ی کامیون دارم تو سوئد دوستام کار میکنن با ۱۰ سال سابقه ۳۵ هزار کرون دستمزد ماهانشونه. ۳۵۰۰ یورو. ۳۳ درصدش مالیاته. یعنی نهایتا ۲۴۰۰۰ کرون یا ۲۴۰۰ کرون براش میمونه. تو استرالیا گفتن همون روز اول ۴ هزار یورو دستمزد یه راننده کامیونه. ن. نهایتا ۲ سال طول میکشه دستمزد به ۵ هزار یورو افزایش پیدا کنه. از چندتا از مهندسین شاغل هم پرسیدم و شرائط همینه.

سومین دلیلش به خاطر اب و هوا هستش. از اول یکم با این اب و هوا مشکل داشتم. اما چون تنها راه جلو روم بود اومدم سوئد و تا الان موندگار شدم. سوئدیها واقعا خوش برخوردن. رفتارشون واقعا عالیه. حتی یه کشور توریستی برین راحت میشه سوئدیها و کشورای اسکاندیناوی رو تشخیص داد. من یکی تا الان میشه گفت شاید انگشت شمار و اونم کمتر از ۵ بار رفتاری که بشه گفت نژادپرستانه یا ضد مهاجر دیدم. از این ۵ تا شاید ۴ تاش اوکراینیایی که تازه اومدن. وگرنه تجربه ی بدی ندارم.