مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[viana]

ضمن موافقت با تمام حرف های شهداد منم یه چیزی رو اضافه کنم.خیلی هام بودن که به من گفتم ریسکش برای امریکا زیاده اصلا غیر ممکنه بتونی بورس بگیری.از لیسانس برو.اما به نکته ای که توجه نمی کنند اینه که معلوم نیست تا چند سال دیگه که من نوعی بخوام لیسانس بگیرم چه بلایی سر مملکتم و خودم اومده!همین الانش هر روزی که میگذره و استرس و ترس از این رو دارم که اینده م چی میشه.گرفتن لیسانس خودش چندسال طول میشکه که پروسه ی اپلای هم که بسیار وقت گیر هم بهش اضافه میشه. و دیگه معلوم نیست تا اون موقع اصلا ما بتونیم اپلای کنیم یانه!در مورد اینکه هرچی زودتر بریم زودتر عادت می کنیم وفرهنگ اون کشور رو یاد می گیریم منم موافقم.من فامیلی داشتم که بعد از چندین سال موفق شد گرین کارتش رو برای امریکا بگیره ولی وقتی که رفت اونور اصلا خوشش نیومد و دلتنگ اینجا و خانواده ش بود از طرفی نمی تونست برگرده چون کلی هزینه کرده بود ورفته بود!در صورتی که اگه همون سالها پیش کارش درست شده الان اونجا جاافتاده بود و دیگه دلتنگ نمیشد.الانم میخواد برای همیشه برگرده

[dental.persian]

شهداد جان شما توهینی نکردی که من بخوام ناراحت شم.من چند تا دلیل دارم برای اینکه میگم برای مقاطع بالا برید
اولیش اینه که اصلا به نظر بنده کسی که تو ایران دیپلم میگیره در اون حد نیست که بخواد امریکا یا کشور های پیشرفته لیسانس بگیره یعنی خیلی اذیت میشه پس من بهتر میبینم 4 سال تو ایران دانشگاه بره یکم با سیستم دانشگاه اشنا باشه و محیط اکادمیک رو بشناسه بعد بره
دوم اینکه فرق سیستم اموزشی قوی با ضعیف تو مقاطع بالا مشخص میشه و کمتر در مقاطع پایین اثر داره
سوم اکثر افرادی که برای undergeraduae میرن اینقدر سختی میکشن تا خودشونو به اون حدبرسونن و لیسانس رو بگیرن واینقدر هزینه میکنن که برای مقاطع بالاتر انگیزشونو از دست میدن(منظورم کشور های پیشرفتش)
چهارم اصلا بنده یه بچه 18-19 ساله رو اونقدر عاقل نمیبینم که بتونه تصمیم جدی برای رفتن یا موندن تو ایران بگیره(معیار هم خودم بودم تو اون سن)
و....
در مورد نظر ویانا هم بگم خوب فامیل شما تو سن بالا رفت امریکا و خوشش نیومد خیلی ها من جمله بنده تو سن پایین رفتن و خوششون نیومده
نمیدونم ولی شاید به علت اینکه ما تو فامیل داریم چند تا جوون رو که گرین کارد دارن یا حتی سیتیزن کانادا که الان دارن ایران زندگی میکنن و منم تجربه سفر به امریکا رو دارم همه این ها باعث شده نظرم کمی منفی باشه البته بگم من در اینکه اونور بهتر هست در کل شک ندارم اما اینکه ادم نباید تحت هر شرایطی بره اونطرف رو خیلی باور دارم چون اکثر این افراد تو ایران درس نخوندن و میخواستن برن اونطرف برای لیسانس در کل من افرادی رو موفق دیدم که برای مقاطع بالا رفتن
یعنی من درست اینو میبینم که فرد تا حدی خودشو بالا کشیده باشه و بتونه باپذیرش و فاند از یه دانشگاه خوب یا نسبتا خوب بره
اون مورد دوستمون هم که شما میگین وابسته هست به ایران چه ربطی به دانشگاه داره؟؟ من میگم بببینید ایشون با کمترین امکانات تونسته اینقدر رشد بکنه که فاند بگیره از یک دانشگاه خوب
پس این مورد کاملا امکان پذیره و اگه کسی مصمم باشه میتونه.

[viana]

شهداد جان شما توهینی نکردی که من بخوام ناراحت شم.من چند تا دلیل دارم برای اینکه میگم برای مقاطع بالا برید
اولیش اینه که اصلا به نظر بنده کسی که تو ایران دیپلم میگیره در اون حد نیست که بخواد امریکا یا کشور های پیشرفته لیسانس بگیره یعنی خیلی اذیت میشه پس من بهتر میبینم 4 سال تو ایران دانشگاه بره یکم با سیستم دانشگاه اشنا باشه و محیط اکادمیک رو بشناسه بعد بره
دوم اینکه فرق سیستم اموزشی قوی با ضعیف تو مقاطع بالا مشخص میشه و کمتر در مقاطع پایین اثر داره
سوم اکثر افرادی که برای undergeraduae میرن اینقدر سختی میکشن تا خودشونو به اون حدبرسونن و لیسانس رو بگیرن واینقدر هزینه میکنن که برای مقاطع بالاتر انگیزشونو از دست میدن(منظورم کشور های پیشرفتش)
چهارم اصلا بنده یه بچه 18-19 ساله رو اونقدر عاقل نمیبینم که بتونه تصمیم جدی برای رفتن یا موندن تو ایران بگیره(معیار هم خودم بودم تو اون سن)
و....
در مورد نظر ویانا هم بگم خوب فامیل شما تو سن بالا رفت امریکا و خوشش نیومد خیلی ها من جمله بنده تو سن پایین رفتن و خوششون نیومده
نمیدونم ولی شاید به علت اینکه ما تو فامیل داریم چند تا جوون رو که گرین کارد دارن یا حتی سیتیزن کانادا که الان دارن ایران زندگی میکنن و منم تجربه سفر به امریکا رو دارم همه این ها باعث شده نظرم کمی منفی باشه البته بگم من در اینکه اونور بهتر هست در کل شک ندارم اما اینکه ادم نباید تحت هر شرایطی بره اونطرف رو خیلی باور دارم چون اکثر این افراد تو ایران درس نخوندن و میخواستن برن اونطرف برای لیسانس در کل من افرادی رو موفق دیدم که برای مقاطع بالا رفتن
یعنی من درست اینو میبینم که فرد تا حدی خودشو بالا کشیده باشه و بتونه باپذیرش و فاند از یه دانشگاه خوب یا نسبتا خوب بره
اون مورد دوستمون هم که شما میگین وابسته هست به ایران چه ربطی به دانشگاه داره؟؟ من میگم بببینید ایشون با کمترین امکانات تونسته اینقدر رشد بکنه که فاند بگیره از یک دانشگاه خوب
پس این مورد کاملا امکان پذیره و اگه کسی مصمم باشه میتونه.

با جمله ی اخرتون کاملا موافقم ادم اگه چیزی رو بخواد و براش تلاش کنه بهش میرسه! واما در مورد بچه 18 19ساله با تمام احترامی که برای حرفتون قائلم ولی تا حدودی باهاش مخالفم!من کسایی رو میشناسم که از این مقطع رفتن و جالب اینجاست که توی مقطع لیسانس از دانشگاهی که خیلی ها ارزوش رو توی دکترا دارن بورس کامل وپذیرش گرفت.کافیه اسم اناهیتا مقامی رو تو گوگل سرچ کنین اونوقت متوجه میشین!در مورد بچه 18 19ساله خب بله این سن واقعا کمه اما ازنظر من به سن نیس به عقله.حتما کسایی رو دیدین که نزدیک به 30 سالشونه اما هنوز تو 20 سالگی موندن این مورد میتونه برعکسشم صدق کنه!یعنی اون بچه فقط سنش اونقدره اما خیلی بیشتر از اینا می فهمه!و بازم میگم تا چند سال دیگه اگه بخوایم برای لیسانس بمونیم معلوم نیس سر مملکت چه بلایی میاد!من خودم به شخصه هم برای کنکور میخونم هم برای اپلای که دو تا رو داشته باشم ولی بازم هدف اصلیم رفتنه!

[viana]

و یه مورد دیگه گفتین رفتین و خوشتون نیومده!خب این قضیه ش یه ذره فرق می کنه چون با کسایی حرف زدم اونام اتفاقا چند تاشون از دیپلم رفته بودن طرف داشت جوری می گفت که اصلا برای دکترا رفتن هم بیهوده س!و خب این برمی گرده به نظر منفیش چون به قول خودتون خودش اقامت کانادا و خانومشم اقامت امریکا رو داره اما اینجا زندگی می کنن!اینجا بحث سلیقه پیش میاد که نمیشه کاریش کرد!ممکنه من نوعی برم و خوشم بیاد

[pimi810]

من چند تا دلیل دارم برای اینکه میگم برای مقاطع بالا برید
اولیش اینه که اصلا به نظر بنده کسی که تو ایران دیپلم میگیره در اون حد نیست که بخواد امریکا یا کشور های پیشرفته لیسانس بگیره یعنی خیلی اذیت میشه پس من بهتر میبینم 4 سال تو ایران دانشگاه بره یکم با سیستم دانشگاه اشنا باشه و محیط اکادمیک رو بشناسه بعد بره
دوم اینکه فرق سیستم اموزشی قوی با ضعیف تو مقاطع بالا مشخص میشه و کمتر در مقاطع پایین اثر داره
سوم اکثر افرادی که برای undergeraduae میرن اینقدر سختی میکشن تا خودشونو به اون حدبرسونن و لیسانس رو بگیرن واینقدر هزینه میکنن که برای مقاطع بالاتر انگیزشونو از دست میدن(منظورم کشور های پیشرفتش)
چهارم اصلا بنده یه بچه 18-19 ساله رو اونقدر عاقل نمیبینم که بتونه تصمیم جدی برای رفتن یا موندن تو ایران بگیره(معیار هم خودم بودم تو اون سن)
نه.

من کلا با خوندن لیسانس تو خارج موفقم. اما به شرط اینکه یا خونوادگی طرف بره اونور یا فامیل نزدیک، پدربزگ مادربزرگی مقیم اونجا داشته باشه که اقامتش رو براش جور کنن و باهاشون زندگی کنه. در اینصورت هم زبانت زودتر بالا میاد، هم از بیس با سیستم اونا درس می خونی و هم اینکه تو فرهنگشون بهتر جا میوفتی. ضمنا چون پشتوانه داری می تونی وام هم بگیری و کلا شرایط خوب میشه. اما اگه کسی می خواد تنهایی از ایران پاشه بره اونور برای لیسانس (مدل بچه هایی که برای graduate میرن) و ویزای دانشجویی بگیره و کلی هزینه بذاره رو دست خودش و ضامنی هم اونور نداشته باشه اصلا عاقلانه نیست. مگه اینکه هزینه براش مهم نباشه و همه ی این مشکلات و خلائ ها رو با پول پر کنه. (باز اگه کسی انقدر وضع مالیش خوب هست من مخالفتی نمی بینم و میگم بهتره که بره.)

تنها مساله ای که هست کسی که از لیسانس میره اونور دیگه باید فکر برگشتن رو از سرش بیرون کنه چون محال ممکنه شما تا دوره های graduate تو آمریکا مثلا برید جلو و بعد بتونید برگردید ایران و اصلا هم شرایط اینجا تو ذوقتون نخوره. (استاد بنده نمونه ی بارز این مساله بود (مهاجرت خونوادگی) که لیسانس تا Phd رو تو آمریکا بود و با کلی دید مثبت برگشت و خورد تو ذوقش.)

[dental.persian]

من کلا با خوندن لیسانس تو خارج موفقم. اما به شرط اینکه یا خونوادگی طرف بره اونور یا فامیل نزدیک، پدربزگ مادربزرگی مقیم اونجا داشته باشه که اقامتش رو براش جور کنن و باهاشون زندگی کنه. در اینصورت هم زبانت زودتر بالا میاد، هم از بیس با سیستم اونا درس می خونی و هم اینکه تو فرهنگشون بهتر جا میوفتی. ضمنا چون پشتوانه داری می تونی وام هم بگیری و کلا شرایط خوب میشه. اما اگه کسی می خواد تنهایی از ایران پاشه بره اونور برای لیسانس (مدل بچه هایی که برای graduate میرن) و ویزای دانشجویی بگیره و کلی هزینه بذاره رو دست خودش و ضامنی هم اونور نداشته باشه اصلا عاقلانه نیست. مگه اینکه هزینه براش مهم نباشه و همه ی این مشکلات و خلائ ها رو با پول پر کنه. (باز اگه کسی انقدر وضع مالیش خوب هست من مخالفتی نمی بینم و میگم بهتره که بره.)

تنها مساله ای که هست کسی که از لیسانس میره اونور دیگه باید فکر برگشتن رو از سرش بیرون کنه چون محال ممکنه شما تا دوره های graduate تو آمریکا مثلا برید جلو و بعد بتونید برگردید ایران و اصلا هم شرایط اینجا تو ذوقتون نخوره. (استاد بنده نمونه ی بارز این مساله بود (مهاجرت خونوادگی) که لیسانس تا Phd رو تو آمریکا بود و با کلی دید مثبت برگشت و خورد تو ذوقش.)

منم تایید میکنم دز شرایطی که خانواده ادم اونور باشن یا یا اقامت داشته باشه یا شرایطی که کل خانواده مهاجرت میکنن این کار درسته
اما من وقتی میگم برای مقاطع بالا دارم برای عموم مردم میگم موارد استثنا رو نمیگم یا وقتی میگم 18-19 سال کمه برای تصمیم بازم منظورم ادم عادی هست شاید یه المپیادی واقعا براش کم باشه دانشگاه های تاپ ایران یا اینقدر دید کامل داشته باشه که بتونه تصمیم قطعی بگیره.
ولی من وقتی به خودم نگاه میکنم با سطح علمی و بودجه و پشتکار خودم اگه تو اون سن میرفتم خیلی کمتر میتونستم موفق بشم.

[viana]

من کلا با خوندن لیسانس تو خارج موفقم. اما به شرط اینکه یا خونوادگی طرف بره اونور یا فامیل نزدیک، پدربزگ مادربزرگی مقیم اونجا داشته باشه که اقامتش رو براش جور کنن و باهاشون زندگی کنه. در اینصورت هم زبانت زودتر بالا میاد، هم از بیس با سیستم اونا درس می خونی و هم اینکه تو فرهنگشون بهتر جا میوفتی. ضمنا چون پشتوانه داری می تونی وام هم بگیری و کلا شرایط خوب میشه. اما اگه کسی می خواد تنهایی از ایران پاشه بره اونور برای لیسانس (مدل بچه هایی که برای graduate میرن) و ویزای دانشجویی بگیره و کلی هزینه بذاره رو دست خودش و ضامنی هم اونور نداشته باشه اصلا عاقلانه نیست. مگه اینکه هزینه براش مهم نباشه و همه ی این مشکلات و خلائ ها رو با پول پر کنه. (باز اگه کسی انقدر وضع مالیش خوب هست من مخالفتی نمی بینم و میگم بهتره که بره.)

تنها مساله ای که هست کسی که از لیسانس میره اونور دیگه باید فکر برگشتن رو از سرش بیرون کنه چون محال ممکنه شما تا دوره های graduate تو آمریکا مثلا برید جلو و بعد بتونید برگردید ایران و اصلا هم شرایط اینجا تو ذوقتون نخوره. (استاد بنده نمونه ی بارز این مساله بود (مهاجرت خونوادگی) که لیسانس تا Phd رو تو آمریکا بود و با کلی دید مثبت برگشت و خورد تو ذوقش.)

اخه مشکل اینجاست که میگن هر چی فامیل اونور کمتر داشته باشی برای گرفتن ویزا بهتره.بهشون ثابت میشه که ظاهرا(!)طرف میخواد برگرده.

[ghlobe]

یک نکته مهم اینه که همونطور که دوستان گفتند جواب این سئوال بستگی داره به این که قصد موندن در خارج رو دارید یا در نهایت برگشتن به ایران.

اگر میخواهید خارج بمونید هرچه زودتر بروید بهتره. من چون از نزدیک سیستم آموزشی دانشگاههای کانادا و امریکا رو دیدم تفاوتش رو با سیستم ایران کاملا احساس میکنم. اگر بعنوان یک مدیر بخوام کسی رو در شرکت استخدام کنم یک فارغ التحصیل پائین ترین دانشگاه کانادا رو جلوتر از یک فارغ التحصیل تاپ شریف استخدام میکنم بخاطر اسکیل های (غیر فنی) که در مدت تحصیل یاد گرفته. تحصیل در دانشگاههای تاپ ایران برای ادامه تحصیل بعدی مفیده ولی برای کار در خارج مناسب نیست.

دوستمون هم فرمودند که خارجی ها بدلیل مشکلات دوره لیسانس از ادامه تحصیل مقاطع بالاتر منصرف میشوند. اینطور نیست. ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر نمیدهند چون احتیاجی ندارند. مدرک دکترا حداقل در رشته های علوم و مهندسی که من آشنا هستم فقط برای تدریس دانشگاه لازم است و بس. حتی عالی ترین رده های پژوهشی صنعتی رو هم با مدرک لیسانس (و البته با تجربه کافی) میشه انجام داد. اینکه ما همه برای فوق و دکترا زدیم برای اینه که اولا فعلا کار بهتری برای انجام دادن نداشته ایم (!) و بعد هم از این مدارک کانادایی و امریکایی برای جاپا باز کردن و کار گرفتن در خارج استفاده کنیم. فارغ التحصیلان لیسانس خارج این مشکلات رو ندارند.

دوستی داشتم که از برق شریف فارغ التحصیل شد و بعد برای ادامه تحصیل به یک دانشگاه تاپ 20 امریکا رفت. در فوق لیسانس نفر اول دانشگاهش شد و برای دکترا هم پذیرش گرفت ولی بعد از یک سال ول کرد و برای کار به یکی از کمپانی های کالیفرنیا رفت. وقتی ازش پرسیدم جواب داد: "در زندگی کارهای خیلی مهمتری از نوشتن مقاله های بیفایده وجود داره!"
ایشون الان Chief Designer یکی از بزرگترین کمپانی های تکنولوژی امریکا و غولی در زمینه خودشه. در تاپ ترین کنفرانسهای علمی در این رشته بعنوان featured speaker دعوتش میکنند و استادهای برجسته ترین دانشگاههای امریکا مودب جلوش مینشینند و از بیاناتش استفاده میکنند.

ادعا نمیکنم که همه اینجور میشوند ولی بهرحال خارج محلی است که موفقیت شما فقط محدود به توانائی های شماست و بس. هرچه زودتر این توانائی ها را بکار بیندازید بهتر است.

[pimi810]

یک نکته مهم اینه که همونطور که دوستان گفتند جواب این سئوال بستگی داره به این که قصد موندن در خارج رو دارید یا در نهایت برگشتن به ایران.

اگر میخواهید خارج بمونید هرچه زودتر بروید بهتره. من چون از نزدیک سیستم آموزشی دانشگاههای کانادا و امریکا رو دیدم تفاوتش رو با سیستم ایران کاملا احساس میکنم. اگر بعنوان یک مدیر بخوام کسی رو در شرکت استخدام کنم یک فارغ التحصیل پائین ترین دانشگاه کانادا رو جلوتر از یک فارغ التحصیل تاپ شریف استخدام میکنم بخاطر اسکیل های (غیر فنی) که در مدت تحصیل یاد گرفته. تحصیل در دانشگاههای تاپ ایران برای ادامه تحصیل بعدی مفیده ولی برای کار در خارج مناسب نیست.

دوستمون هم فرمودند که خارجی ها بدلیل مشکلات دوره لیسانس از ادامه تحصیل مقاطع بالاتر منصرف میشوند. اینطور نیست. ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر نمیدهند چون احتیاجی ندارند. مدرک دکترا حداقل در رشته های علوم و مهندسی که من آشنا هستم فقط برای تدریس دانشگاه لازم است و بس. حتی عالی ترین رده های پژوهشی صنعتی رو هم با مدرک لیسانس (و البته با تجربه کافی) میشه انجام داد. اینکه ما همه برای فوق و دکترا زدیم برای اینه که اولا فعلا کار بهتری برای انجام دادن نداشته ایم (!) و بعد هم از این مدارک کانادایی و امریکایی برای جاپا باز کردن و کار گرفتن در خارج استفاده کنیم. فارغ التحصیلان لیسانس خارج این مشکلات رو ندارند.

دوستی داشتم که از برق شریف فارغ التحصیل شد و بعد برای ادامه تحصیل به یک دانشگاه تاپ 20 امریکا رفت. در فوق لیسانس نفر اول دانشگاهش شد و برای دکترا هم پذیرش گرفت ولی بعد از یک سال ول کرد و برای کار به یکی از کمپانی های کالیفرنیا رفت. وقتی ازش پرسیدم جواب داد: "در زندگی کارهای خیلی مهمتری از نوشتن مقاله های بیفایده وجود داره!"
ایشون الان Chief Designer یکی از بزرگترین کمپانی های تکنولوژی امریکا و غولی در زمینه خودشه. در تاپ ترین کنفرانسهای علمی در این رشته بعنوان featured speaker دعوتش میکنند و استادهای برجسته ترین دانشگاههای امریکا مودب جلوش مینشینند و از بیاناتش استفاده میکنند.

ادعا نمیکنم که همه اینجور میشوند ولی بهرحال خارج محلی است که موفقیت شما فقط محدود به توانائی های شماست و بس. هرچه زودتر این توانائی ها را بکار بیندازید بهتر است.

من کاملا موافقم. منتهی مشکل اینه که ماها اینور دستمون باز نیست و هزار و یک پارامتر دخیله تا پامون فقط به آمریکا یا کانادا برسه. از طرفی مشکلات مالی ما رو مجبور کرده که دنبال فاند باشیم و طبیعتا فاند مناسب بیشتر برای دکترا داده میشه. برای کسی که تو ایران فقط یه مدرک تحصیلی دستشه و نمی خواد بمونه و انقدر هم پول نداره که بیاد اقامت بگیره دکترا و فاند وابسته ش مرز بین موندن و نموندن تو ایران محسوب میشه. (البته اگه راه دیگری شما سراغ دارید بگین خوشحال میشیم )

دوستای خود من تو آمریکا (که برای phd رفتن) تعریف می کنن که دوستای آمریکاییشون همیشه در تعجبند و میگن شماها عجب روحیه ای دارید که این همه ساله دارین درس می خونید بدون اینکه دنبال کار و کسب درآمد باشید، فرهنگی که اینا از همون دوران کالج و دانشگاهشون دارند و همزمان با درسشون پول درمیارند و ایده دارن واسه بیزینس.

بنده خودم مدتهاست این فکر پلید آمدن به بهانه ی phd و بعد ول کردن و رفتن سر کار رو در سر دارم، حالا نمی دونم بار قانونی و .... چیه!

[ghlobe]

من کاملا موافقم. منتهی مشکل اینه که ماها اینور دستمون باز نیست و هزار و یک پارامتر دخیله تا پامون فقط به آمریکا یا کانادا برسه. از طرفی مشکلات مالی ما رو مجبور کرده که دنبال فاند باشیم و طبیعتا فاند مناسب بیشتر برای دکترا داده میشه. برای کسی که تو ایران فقط یه مدرک تحصیلی دستشه و نمی خواد بمونه و انقدر هم پول نداره که بیاد اقامت بگیره دکترا و فاند وابسته ش مرز بین موندن و نموندن تو ایران محسوب میشه.

دقیقا من خودم هم همینکار رو کردم. منتهی اینجا صحبت در مورد این بود که لیسانس رو ایران بخونیم یا خارج. اگر کسی امکانش رو داره و خرج اش رو میتونه بده و ویزاش رو هم میتونه بگیره بنظر من خارج موقعیت بهتری براش فراهم میکنه. بقیه ماها که این امکان رو نداشتیم همونطور که شما فرمودید لیسانس رو ایران خوندیم که بعد باهاش پذیرش با فاند مقطع بالاتر بگیریم. اگر دست ما هم میرسید شاید از اول لیسانس میزدیم بیرون!
در مورد کار، حقیقتش نمیدونم ولی فکر میکنم اگر یک کمپانی امریکایی بتونه براتون ویزای کار بگیره شدنی باشه.