اون گپ با داشتن دوست دختر teen آمریکایی تا حد زیادی حل میشه ضمنا جامعه ی آمریکا به سرعت تغییر میکنه. مثلا teen دهه ی 90 با الان زمین تا آسمون فرق داره. مساله مهم دیگه ای که تو مهاجرت اتفاق میفته اینه که سن شما نسبی میشه! و باید با این مساله بتونی کنار بیای. یعنی اگر 26 سالگی امدی آمریکا و انتظار داشته باشی مثل یه پسر 26 ساله ی آمریکایی بتونی رفتار کنی سخت در اشتباهی. شما تو جامعه ی جدید کودکی بیش نیستی. میخوای 100 تا مقاله ی ISI هم داشته باشی. یه بچه ی 8 ساله تو فروشگاه بهتر از تو حرف میزنه. تنها بخشی از تجارب اجتماعی شما تو ایران قابل ترنسفر به محیط جدیده، بخش زیادیش رو باید دوباره یاد بگیری. برای اون بخش ها باید از صفر شروع کنی یا بی خیال شی و تو کامیونیتی وطنی بمونی
!One hundred sixty-three thousand sq mi of awesomeness
ببینید در این مورد فزهنگ تبعیض جنسیتی تو ایران حاکمه. که من مخالفشم اما وجود داره کاریشم نمیشه کرد فعلا. یه دختر بیاد آمریکا دکترا بگیره برگرده ایران، دکترای آمریکاش هیج مزیتی برای ازدواجش محسوب نمسه که هیچ، آمریکا بودنش کلی جای سوال و حرف و حدیث هم خواهد بود. و جالبه منشا این حرف و حدیثها در اکثر موارد خود خانمهای ایرانی هستن. یعنی مادر همون پسر تو ایران شاید نذاره پسرش با همچین دختری ازدواج کنه. اما در مورد پسر اینطوری نیست. اصولا تو ایران کسی پسر رو زیر ذره بین نمیبره اما متاسفانه دختر همیشه زیر ذره بینه. من به وضوح دارم میبینم پسری که دکترا بگیره اینجا بره سر کار و اقامت و ایناشم درست شه حتی 35 سالشم باشه برگرده ایران هزاران خانواده از خداشونه یه همچین آدمی دخترشون رو بگیره. اصلا می پرستنش. اینو کامل مستند دارم میگم.
برای همینه که من گفتم این ترند برای دخترا معکوسه. شما تصور کن یه دختر با شرایط مشابه برگرده ایران. عملا هیچ توان رقابتی با دخترهای داخل ایران نداره. سنش که رفته بالا. به خاطر فقر فرهنگی جامعه زیر ذربین که هست لذا عملا کیس خوب نمی تونه پیدا کنه. گفتم در بهترین حالت opportunity for green card میشه تازه اگه اونم داشته باشه. و معمولا هم این دخترا مستعد گیر افتادن تو دام یک سری آدم jerk هستن که دنبال یه راهی میگردن بیان آمریکا.
در اکثر مورادی که من برشمزدم حلقت زن و مزد رول مهمی رو داره و واقعا نمیشه کاریش کرد.
!One hundred sixty-three thousand sq mi of awesomeness
!One hundred sixty-three thousand sq mi of awesomeness
ببین کلا خانومهای ایرانی به دلیل محدودیتهای عجیب غریبی که در طول سالیان دراز تو ایران بهشون اعمال میشه وقتی میان اینجا دامنه ی تغییراتی که احساس می کنن خیلی شدیدتر از آقایون هستش و به اصطلاح overshoot می زنن. این تغیرات شدید از همون پوشش شروع میشه تا بحث آزادی های فردی واجتماعی و استقلال مالی و حمایتهای قانونی و... که در طول حیاتشون تو ایران تجربه نکردن. یعنی وقتی یک خانوم آمریکایی یا کانادایی ته ذهنش به رابطه ی 50-50 فکر می کنه و از بچگی با این تفکر بزرگ شده، خانومهای ایرانی به خاطر همون عقبه ی ایران سعی می کنن خیلی بیشتر از آزادی محیط بهره بگیرن (یه جورایی گذشته رو تلافی کنن) و رابطه با ایرانی رو تا جایی که بتونن دوست دارن به نفع خودشون unbalanced کنن و جالب اینه که تو این کار به خودشون اکتفا نمی کنن و سعی می کنن کل خانمهای دور و برشون رو هم نسبت به این مساله آگاه کنن!
از اونور آقایون ایرانی که تازه میان خارج به خاطر همون عقبه ی ایران رابطه ی 50-50 براشون هضم نشده ست وزیر بار نمیرن. پس خانوم دنبال رابطه ی 80-20 به نفع خودشه و آقا هم دنیال همون شکل رابطه به نفع خودش. حالا تفکر آمریکایی میگه رابطه ی یالانس، یعنی این دو طرف باید کوتاه بیان و اینکه کی باید کوتاه بیاد همیشه محل اختلاف می مونه و برای همین ته این راه بن بسته.
!One hundred sixty-three thousand sq mi of awesomeness
ببینید این که اون گپ با داشتن دوست دختر آمریکایی حل میشه درسته، ولی کاملا بصورت theoretical. من توی پستم به این مساله اشاره کردم که به قول شما کسی که حرف زدنش به پای یه بچه ی 8 ساله نمیرسه، و حقیقتا هم تا حالا تمام دانشجو های ایرانی که دیدم همینطور بودن، نمیتونه شانس موفقی برای keep up کردن با جامعه ی پر حرف آمریکا و بخصوص دختر ها داشته باشه. همه ی صحبتم همین بود و نه چیزی بیشتر. حالا فرض که همین فرد، تازه علاقه نشون میده با کسی دوست بشه که 10 سال هم از خودش کم سن تره. نتیجه کار کاملا مشخصه: 10 دقیقه هم نمیتونه حرفی بزنه از از نظر اون teen جذاب و cool باشه. بنابرین این راه حل هرچند درست، عملی نیست.
در مورد قسمت دوم صحبت های شما : اتفاقا چیزی که من میبینم کاملا برعکسه! یعنی فرد 26 ساله ای که از ایران برای اولین بار میاد رفتارش و منشش و ظاهرش خیلی خیلی از سنش بیشتر میزنه. اگه از نظر تجربه منظورتونه که خوب مشخصه ولی خوب کودک بودن چندان analogy خوبی نمیشه.
Quaecumque Vera
اون مساله فقر فرهنگی که اشاره کردین فکرکنم جواب سوال بچه ها رو دیگه دادین به نظر میاد بزرگترینش هم همینه. بیچاره دخترای باهوش این مملکت که نه راه پیش دارن نه پس!
البته دیده شده مواردی هم که به پسری که بعد 4 سال برمیگرده هم گیر میدن و دختر نمیدن حالا نمیدونم . گاهی هم پسر این وضعیت دوم رو داره که بدتره! اونجا اقامت نگرفته و 4سال فقط کار کژوال کرده به اینا اضافه کنین حالتی رو که طرف اصلا دکترا نگرفته چون رفته و بورس ندادن مثلا اونم بیخیال شده و فقط چندتا دوره گذرونده برای کار گرفتن اونم کار مقطعی! خود شما مصداق این رو دیدین مواردش رو؟!!- دوستان دیگه همچین مشاهداتی داشتن یا نه اگر داشتن یه خط توضیح بدن روشن تر میشه
ولی به قول شما اوضاع برای دخترا از نوع فعال و کوشای ترک دیار کرده متاسفانه اصلا تعریفی نداره با این سطح فرهنگ در جامعه ما!
ویرایش توسط ApPleAA : November 3rd, 2013 در ساعت 10:16 AM
به نظر من بهرته دقیقا مکان مشاهدات رومشخص کنیم چون ظاهرا تفاوتهای فاحشی بین ایالتها و شهرهاییی مثل NY , Dc و... با بقیه جاها وجود داره مخصوصا جاهای دورافتاده و نمیشه تعمیم داد اطلاعات رو.
علاقه مندی ها (Bookmarks)