مثبت ارزیابی می کنم. مخصوصا در ابرشهرهانوشته اصلی توسط alamdar_313
شهر کوچک بود لازم نیست خودتان را اذیت کنید
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
مثبت ارزیابی می کنم. مخصوصا در ابرشهرها
شهر کوچک بود لازم نیست خودتان را اذیت کنید
هرکه را اسرار حق آموختند
مهر کردند و دهانش دوختند
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
راستش من که فقط و فقط یکبار دیدم اتوبوس سز موقع نیومد و با 10 دقیقه تاخیر یه اتوبوس extra اومد و گفتن اون یکی خرابه...
دوچرخه نمیشه بابا. البته حالا به جناب مهراد بر نخوره ولی دانشجوها به خصوص مهندسی ها و اونایی که مثلا خونشون کمی دوره از دانشگاه و مسیر هم اتوبانیه واقعا نمیشه دوچرخه برد(فارغ از بحث دزدی که باز من ندیدم!) بحث انرژی + خطر + زمان ( که این آخری واقعا رو اعصاب هست بعضا) مطرح هست. به اضافه خدایی نکرده یکبار حادثه اتفاق بیفته میدونید که برو دکتر و بحث بیمه و ... که میدونم آشنایی کامل دارید!!
ولی نخوام کش بدم فرمایش شما صحیح هست در حالت کلی. شاید دهی که 20000 نفر جمعیت داره با شهر 200000 نفری و اونم با شهر 2000000 نفری متفاوت باشه.
ولی اینکه یه مسیری رو هزار بار دور میزنه واقعا عذاب آوره و بهترین کار دوستانی که میان دقت کنند:
تا حد امکان خونه نزدیک دانشگاه حتی با چند دلار ماهی اضافی. باور کنید!
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
راستی یه سوالیم الان یادم افتاد که جایی مطلبی در موردش ندیدم.
اینجا همه دوستان بحث از اتوبوس به عنوان حمل و نقل عمومی میکنند ولی احتمالا وسایل دیگه ای شبیه تاکسی هم باید باشند. مثلا توی فیلم ها من دیدم تاکسی ها همه دربستی کار میکنند و یا شبیه تاکسی بیسیم های خودمون هستند و مدام توی شهر میچرخند تا یا مسافر دربستی پیدا کنند و یا بهشون خبر بدن یه مسافر فلان جا هست و برند سوارش کنن.
با این حساب کاری که آژانس تو ایران برای ما میکنه همین تاکسی های گردشی تو آمریکا انجام میدن و کلا چیزی به اسم تاکسی خطی و یا سواری شخصی که یه مسیر مشخص رو میره و مردم تو راه سوار و پیاده میشند تو آمریکا ندارن ، درسته؟
آیا سیستم حمل و نقل عمومی به غیر از اتوبوس و این نوع تاکسی ها وجود داره؟ (البته مترو و منوریل هم دیدم تو فیلم ها اما نمیدونم چند٪ شهرهارو شامل میشه؟! و یا گستردگی پوشش اون در سطح شهر چطور هست)
از بدبختی های مملکت من این است که به ورودی ها توجه میکنند نه خروجی ها. گیریم نفر اول المپیاد ، گیریم نفر اول کنکور ، گیریم شاگرد اول دانشگاه ، گیریم .....نتیجه اش چه بود؟ چرا کسی از نتیجه ها سوال نمیکند ، سوال است برای من!
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
من تجربه شخصیم در مورد اتوبوس یه کم با شما فرق می کنه. مدتی که در لوس آنجلس زندگی می کردم هر روز از اتوبوس استفاده می کرم. برای مسیرهای نیم ساعته جواب می داد، اتوبوس ها هم سر وقت می اومدن، نهایتا دو دقیقه تاخیر. حتی چند بار برای رفت و آمد به شهرهای اطراف هم از اتوبوس استفاده کردم که باز هم منظم بودن، فقط اشکالش این بود که مسیری که با ماشین نیم ساعته می رفتی با اتوبوس یک و نیم ساعت طول می کشید. در مورد افرادی که سوار اتوبوس می شدن هم کاملا به منطقه بستگی داشت، نزدیک UCLA که بالای شهر بود مردم بسیار با کلاسی سوار می شدن، حتی دانشجوها و اساتید، چون پارکینگ خیلی گرون در میومد اتوبوس براشون بیشتر می صرفید. ولی یکی دو باری که کارم به مرکز شهر و محله مکزیکی ها افتاد دیدم که اتوبوس پر از مکزیکی و آدمهای بعضا ترسناکه. البته تو تهران هم تو مناطق مرکز و پایین شهر آدم سوار اتوبوس بشه آدمهای همون منطقه رو می بینه طبیعتا، ولی حتی تو مناطق بالا شهر هم افراد با کلاس کم هستن. الان تو مونتانا هم تا وقتی ماشین خریدیم از اتوبوس استفاده می کردم، اتوبوس اینجا مجانیه، ولی چون شهر دانشجویی هست اکثرا هم دانشجو سوار اتوبوسه. تک و توک بی خانمان هم می شه تو اتوبوس دید. برنامه اتوبوس ها هم خیلی منظمه، فقط اشکالش اینه که هر مسیری فقط یک بار در ساعت اتوبوس داره که باعث محدودیت می شه.
البته من تو ایران هم از اتوبوس استفاده می کردم، تو امریکا هم همه جاش رو ندیدم، ولی با این تجربه محدودم اتوبوس های اینجا رو بهتر از ایران ارزیابی می کنم. هم از نظر سطح فرهنگ مردم، هم از نظر نظم، و هم از نظر اینکه با گوگل مپ می شه خیلی راحت از اتوبوس ها استفاده کرد و نزدیکترین مسیر رو پیدا کرد، کاری که تو ایران معادل نداره، یعنی یا باید همه مسیرها و خط ها رو بشناسی یا اینکه هی از این و اون بپرسی آیا جواب درستی بشنوی یا نه.
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
من با این نجربه یک ساله ام در امریکا چیزی جز همین اتوبوس و مترو ندیدم. تاکسی هم اصلا مدل خطی مثل ایران ندیدم، فقط تاکسی های دربست، اونم خیلی گرون، محدود و در مناطق خاص. مثلا شب ها در کنار بارهای بزرگ. ولی شخصا تا حالا حتی جلوی مراکز خرید هم ندیدم تاکسی مثل ایران وایسته.
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
راستش من که فقط و فقط یکبار دیدم اتوبوس سز موقع نیومد و با 10 دقیقه تاخیر یه اتوبوس extra اومد و گفتن اون یکی خرابه...
دوچرخه نمیشه بابا. البته حالا به جناب مهراد بر نخوره ولی دانشجوها به خصوص مهندسی ها و اونایی که مثلا خونشون کمی دوره از دانشگاه و مسیر هم اتوبانیه واقعا نمیشه دوچرخه برد(فارغ از بحث دزدی که باز من ندیدم!) بحث انرژی + خطر + زمان ( که این آخری واقعا رو اعصاب هست بعضا) مطرح هست. به اضافه خدایی نکرده یکبار حادثه اتفاق بیفته میدونید که برو دکتر و بحث بیمه و ... که میدونم آشنایی کامل دارید!!
ولی نخوام کش بدم فرمایش شما صحیح هست در حالت کلی. شاید دهی که 20000 نفر جمعیت داره با شهر 200000 نفری و اونم با شهر 2000000 نفری متفاوت باشه.
ولی اینکه یه مسیری رو هزار بار دور میزنه واقعا عذاب آوره و بهترین کار دوستانی که میان دقت کنند:
تا حد امکان خونه نزدیک دانشگاه حتی با چند دلار ماهی اضافی. باور کنید!
من البته همین هفته پیش یک مورد دزدی دوچرخه دیدم، مال یکی از دوستان بود که تو کالیفرنیا زندگی می کنه (پاسادنا)، یارو قفل رو ش***** بود (فکر کنم دم کتابخونه، تو روز روشن) و دوچرخه رو برده بود. تو مونتانا تا جای که من دیدم امنیت خیلی بالاست، حتی تو دان تاون می ری می بینی خیلی در ماشینشون بازه یا شیشه های ماشینشون پایینه. البته دوچرخه اینجا واقعا جواب نمی ده چون هشت ماه از سال پاییز و زمستونه که حداقل 5 ماهش برف نیم متر به بالاست! ولی خوب جاهای خوش آب و هوا تر فکر کنم خوب باشه، ورزش هم هست!
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
۱- فیلم را فراموش کن. فیلم یعنی تخیل
۲- من تا حالا تاکسی گردشی ندیدم. البته فرودگاه استثنا بود
۳- من دوبار مجبور شدم از تاکسی استفاده کنم.
به تاکسی زنگ زدم دفعه اول بعد از ۴۰ دقیقه و دفعه دوم بعد ۲۵ دقیقه آمد.
مسیر ۶ کیلومتری را از من ۱۵ دلار گرفت
مسیر ۳ کیلومتری را از من ۵ دلار گرفت
جایی که من هستم مترو دارد اما به فشردگی خطوط تهران نیست
باید یک اتوبوس از اول خط در دانشگاه سوار شوم و به ایستگاه ماقبل آخر اتوبوس بروم تا به نزدیک ترین مترو برسم
زمانی که کارت دانشجویی نداشتم ورودی اتوبوس یک دلار و پنجاه سنت بود. الان که کارت دانشجویی دارم رایگان است. یکشنبه ها هم اتوبوس حرکت ندارد تا این همه راه بروید!
بعد تازه ۱۳ دلار پول بلیط یک طرفه بدهم تا به مرکز شهر بروم. مترو هم بسیار کند است. همچنین فاصله حرکت قزار هار ها بسیار زیاد است
این طوری مسیر یک ساعته با ماشین، بیش از ۳ ساعت با مترو و اتوبوس در می آید.
هرکه را اسرار حق آموختند
مهر کردند و دهانش دوختند
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
ممنون از راهنمایی خوبتون
پس با این حساب مسافربر شخصی و آژانس توی آمریکا نداریم و هیچکس هم مثل ایران برای کسی که کنار خیابون ایستاده بوق نمیزنه که کجا میری؟(از دید مسافرکشی منظورمه!!)
پس با این حساب یا باید زنگ زد به تاکسی سرویس و مدت زیادی منتظر ماشین موند و یا با اتوبوس و مترو یا پیاده رفت . جالبه! و البته کارو یکمی سخت میکنه! شایدم بیشتر از یکمی!
از بدبختی های مملکت من این است که به ورودی ها توجه میکنند نه خروجی ها. گیریم نفر اول المپیاد ، گیریم نفر اول کنکور ، گیریم شاگرد اول دانشگاه ، گیریم .....نتیجه اش چه بود؟ چرا کسی از نتیجه ها سوال نمیکند ، سوال است برای من!
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
من تا حالا مسافر بر شخصی و اینجور چیزا ندیدم اینجا! حتی اگه جلوی ماشین یکی رو بگیری و بگی جون من دو تا خیابون منو ببر اون طرف سوارت نمی کنن (برای خود من روزای اول تو امریکا با بچه و نا آشنایی و ... پیش اومد. یک بار هم وسط یه فروشگاه مستاصل شدم از مردم خواستم موبایلشون رو بدن یه زنگ بزنم که همونطور که حدس می زنید جواب منفی شنیدم. اصولا مردم کمک کنی نیستن در اینجور موارد). حتی فرودگاه بخوای بری (البته تو شهرهایی که مترو یا اتوبوس نداره تا فرودگاه) باید از روز قبلش تاکسی رزرو کنی، دو ساعت قبلش زنگ بزنی احتمال اینکه به پرواز نرسی بالای 90 درصده!
پاسخ : مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا
من یه پست گذاشتم بی دلیل حذف شد. بدون اینکه خونده بشه. بهتره مدیرها کمی تفکر کنند روی نوشته بعد حذف کنند و ذاتا به خاطر یک سطری بودن اون رو حذف نکنند.
بازم میگم اون دیدی که از امریکا در ذهن دارید بیرون بریزی.
تاکسی کجا بود برادر من؟ اینجا اکثر دانشگاهها در جایی هستند که یا خودت ماشین داری یا اتوبوس. به غیر از چند شهر خیلی بزرگ که مترو داره.
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)