مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[S03]

تجربه من کاملا با شما متفاوته
...

توضیحات شما بطور تجربه شخصی صحیحه ولی چیزهایی که شما توضیح دادید قابل تعمیم به تجربیات اکثر افراد در اکثر شرایط نیست.

[pimi810]

توضیحات شما بطور تجربه شخصی صحیحه ولی چیزهایی که شما توضیح دادید قابل تعمیم به تجربیات اکثر افراد در اکثر شرایط نیست.

+
اینکه ایشون متاهل هستن و در دنیایی متفاوت و آمریکایی متفاوت به سر می برند. من قبلا هم اینجا گفتم نگاه به جامعه ی آمریکا از دید یه زوج و یک فرد با هم تفاوت داره.

[saranaimi]

+
اینکه ایشون متاهل هستن و در دنیایی متفاوت و آمریکایی متفاوت به سر می برند. من قبلا هم اینجا گفتم نگاه به جامعه ی آمریکا از دید یه زوج و یک فرد با هم تفاوت داره.

کاملا موافقم!

زندگی خانوادگی تو امریکا خیلی فوق العاده و اروم و دور از تنشه و چقدر خوب پدر مادر و خانواده هم باشند در کنار ادم دیگه بکل ایرانو میشه فراموش کرد

اما شرایط واسه ما پسرای مجرد وخیم هست تا حدودی! البته بستگی به نوع زندگی تو ایرانش هم داره ولی دیدم کسایی که اینجا بعد یکسال دپ میزنن برمیگردن! خود منم الان تو شرایط دپی ناجوری هستم! خدا کنه بتونم دووم بیارم و الا ۲۴ ماه سربازی ...

[ghlobe]

نکته دیگه اینکه خیلی از اون social skill هایی که وابسته به جامعه ی ایران بود ذاتا اشتباهه و شما دیگه نباید دنبالش باشید. مثلا باشگاه محل ورزش کردنه. دور هم جمع شدن و صحبت کردن نه تنها وقت رو تلف می کنه بلکه به برنامه ورزش شما هم لتمه میزنه. من بارها برام پیش اومده که یک دوست ایرانی وسط lifting اومده و کل ریتم برنامه من رو به هم ریخته!

دقیقا. متاسفانه در ایران بعضا ما فضولی و مزاحمت را با خونگرمی و عاطفه اشتباه می گیریم.

[robotic]

به نظرم سعی کنید جامعه مرتبط با تخصصتون (می تونه آشپزی باشه ورزش و یا حتی آرایشگری. خلاصه هر چیزی که یه مقدار توش تبحر دارید و یا حتی فقط علاقه) رو پیدا کنید و باهاشون در ارتباط باشید.

البته من مخالفم با این کار

متاسفانه قوانین آمریکا (اگر نخواندید لطفا نظر ندهید) مشکل دارد و منصفانه نیست.
لطفا نخواهید مثال بیاورم که اولا به تاپیک مربوط نیست. و دوما بحث جنجالی است و سوما منشوری است
این قوانین راه را برای آدم های مریض باز می کند. اگر از هر هزار نفر ، یک و فقط یک نفر از این قوانین (سو) استفاده کند باعث می شود که در بد هچلی بیافتید
بنابراین

۱- هیچگاه شما شروع کننده نباشید. حتی های هم نگویید. بگذارید خودشان مراجعه کنند.
۲- اگر آن ها آمدند ، مطمئن شوید که یکی از دو مورد زیر نباشد
الف) آدم ترسو یا آدم وابسته به دیگران
ب) آدم سواستفاده گر

چند روز پیش یه مشکلی برای خانم دوست آمریکاییم (که سرمربی دختراست تو رشته ورزشی من) پیش اومد که نتونست به همراه تیم برای مسابقات بره و دوستم یه جورایی ۲ ساعت مونده به اعزام عاجزانه از من خواست با تیم برم (چون مسیر طولانی بود و نمی تونست تنهایی ۱۰ ساعت رانندگی کنه. پی نوشت: اینجا بابت سنت به سنت پولی که بهت می دن ازت کار می کشند. حالا می خواد سرمربی باشی و یا دانشجوی بورسیه تحصیلات تکمیلی). من هم چون تا امروز خیلی هوام رو داشته بود تو این چند وقته و چند بار خونشون دعوتمون کرده بود و کلا خیلی به ما حال داده بود قبول کردم باهاش برم (البته حدود ۳۵۰ دلار بابت ۲ روز بهم دادند که اون هم بی تاثیر نبود).

خیلی شانس آوردی که دچار مشکل نشدی!
نه از بابت خانم دوست آمریکایی ات (چون می شناختیشان)
بلکه از بابت دختران تیم ورزشی

لازم به ذکره به خاطر مسایل شرعی سعی می کنم حتی الامکان کمترین تماس رو با خانم ها داشته باشم و در طول مسابقات هم خیلی تحویلشون نمی گرفتم و علیرغم اصرارهای زیاد حتی باهاشون عکس هم نگرفتم و محترمانه گفتم ترجیح می دم تو عکس نباشم و کلا آدم اهل عکس گرفتن و سلفی و این جور چیزا نیستم

به دوستان که مسایل شرعی برایشان اهمیت ندارد می گویم:
سعی کنید کمترین تماس را با خانم ها داشته باشید نه به خاطر مسایل شرعی بلکه به خاطر مسایل قضایی و پلیسی
عکس هم باهشان نگیرید مگر در قالب دسته جمعی با تعداد زیاد (سر انگشتی بیش از ۱۰ نفر)
حواستان باشد یواشکی از شما عکس نگیرند حتی فقط از صورتتان

+
اینکه ایشون متاهل هستن و در دنیایی متفاوت و آمریکایی متفاوت به سر می برند. من قبلا هم اینجا گفتم نگاه به جامعه ی آمریکا از دید یه زوج و یک فرد با هم تفاوت داره.

البته ایرانی های متاهلی (تماما غیر مذهبی) که می شناسم دنبال دوست آمریکایی نیستند.
می گویند متاهل هستند

اما شرایط واسه ما پسرای مجرد وخیم هست تا حدودی! البته بستگی به نوع زندگی تو ایرانش هم داره ولی دیدم کسایی که اینجا بعد یکسال دپ میزنن برمیگردن! خود منم الان تو شرایط دپی ناجوری هستم! خدا کنه بتونم دووم بیارم و الا ۲۴ ماه سربازی ...

۱- نام کاربری شما سارا نعیمی است. بعد می گویید ما پسرا! درست است که فضای مجازی است و شما مختارید هر نامی انتخاب کنید. اما توصیه می کنم نامی غیر دخترانه انتخاب کنید

۲- من هم پسر مجرد هستم. اما نفهمیدم چرا شرایط ما وخیم هست؟!

[mahdib]

البته من مخالفم با این کار

متاسفانه قوانین آمریکا (اگر نخواندید لطفا نظر ندهید) مشکل دارد و منصفانه نیست.
لطفا نخواهید مثال بیاورم که اولا به تاپیک مربوط نیست. و دوما بحث جنجالی است و سوما منشوری است
این قوانین راه را برای آدم های مریض باز می کند. اگر از هر هزار نفر ، یک و فقط یک نفر از این قوانین (سو) استفاده کند باعث می شود که در بد هچلی بیافتید
بنابراین

۱- هیچگاه شما شروع کننده نباشید. حتی های هم نگویید. بگذارید خودشان مراجعه کنند.
۲- اگر آن ها آمدند ، مطمئن شوید که یکی از دو مورد زیر نباشد
الف) آدم ترسو یا آدم وابسته به دیگران
ب) آدم سواستفاده گر


خیلی شانس آوردی که دچار مشکل نشدی!
نه از بابت خانم دوست آمریکایی ات (چون می شناختیشان)
بلکه از بابت دختران تیم ورزشی

معمولا تو شهرهای کوچک (جمعیت حداکثر ۵۰ هزار نفر) مردم با هم مهربون ترند (لبخند می زنند سلام می کنند و سر صحبت رو با هم باز می کنن) و راحت تر دوست پیدا می کنید و جرم و جنایت هم به نسبت شهرهای بزرگ کمتره (البته من توی کلیولند هم که شهر متوسطی هست دیدم مردم مهربون بودند ولی تو نیویورک یه جورایی aggressive). وقتی دوستان آمریکاییمون از ما درباره مردم آمریکا و زندگی تو اونجا می پرسن ما تجربه خودمون رو (با توجه به زندگی کوتاه در یه شهر کوچک) بسیار خوب و رضایت بخش اعلام می کنیم. یه دفعه که من داشتم می گفتم مردم آمریکا خیلی مهربونند و همیشه لبخند می زنند و سلام می کنند یکی از همین اساتید آمریکایی که شوخ هم هست گفت اگر تو شهرهای بزرگ رفتی این کار رو نکن و زیاد های نگو و لبخند نزن چون فکر می کنن مشکل داری و شیرین عقلی و یا قصد سو استفاده داری.

در مورد اینکه در برخورد با خانم ها باید محتاط باشند موافقم. معمولا خانم ها خیلی زود و سریع متوجه نگاه و رفتار متفاوت و به قصد سواستفاده می شن و اونجاست که مشکلات شروع می شه. البته آدم (منظورم جنس مونثه)مریضی که بخواد الکی کسی رو اذیت کنه و انگ بچسبونه هم تو هر جامعه ای هست ولی فکر نمی کنم تعداشون حداقل تو آمریکا انقدرها زیاد باشه. اگر همیشه حریم ها رو در رفتار و کردار رعایت کنی (حتی یا آقایون) احتمال اینکه تو دردسرهای این تیپی بیفتی کمتره.
ولی به طور کلی فضا به این سنگینی که شما (robotic) ترسیم کردی نیست (حداقل تو دانشگاه ما) و سرمربی دختران که مرد هم هست خیلی راحت تماس فیزیکی با دخترها داره و من هم اگر خودم ازشون نمی خواستم که به هیچ عنوان با من تماس فیزیکی نداشته باشند (دلایل مذهبی رو براشون توضیح دادم) خودشون خیلی دوست داشتند که حرکت و تکنیکشون رو در هنگام اجرا اصلاح کنم و هیچ ابایی از لمس شدن نداشتند چون اثر بخشیش خیلی بیشتر بود و در مورد پسرها همین طوره (یه چیزی تو مایه های این نیمچه مثل خودمون که دکترها محرمن). البته دوباره می گم که باید کاملا بدون غرض و قصد سو باشه و بهتون اعتماد کنند. وگرنه موقع تمرین هاشون معمولا آقایون غریبه برای تماشا نمی یان.

یه موضوع دیگه در مورد اختلافات فرهنگی که ما با آمریکایی ها داریم (قبلا در مورد پسرها هم گفتم که وضعیتشون نسبت به دخترها وخیم تر بود) همون مسیله باد گلو و باد معده هست که اینجا تا حدودی براشون عادیه (البته من تو ورزشکارها بیشتر دیدم تا تو محیط دانشگاهی).
دختر خانم ها که معمولا از پسرها تمیز تر و به اصطلاح با کلاس ترند هم خیلی راحت باد گلو و معده رو خارج می کردند و یکی در میون شاید یه ببخشیدی هم می گفتن.
بعد از مسابقه یکی از دخترها داشت در مورد مشکلات اجرا و تکنیکش از من سوال می کرد که یه دفعه گلاب به روتون یه بوی بدی اومد. خیلی عادی از من پرسید: ?Coach, did you Fart و من مونده بودم چی بگم. بعد از اینکه از هنگ در اومدم گفتم نه اونم همونطور که دماغش رو گرفته بود یکی یکی از سرمربی و بقیه پرسید تا به منبع اصلی رسید. من هم بالاجبار (چون تو اتوبوس در حال حرکت بودیم) بقیه بحث فنی مون رو در فضایی فشرده و سنگین ادامه دادم.

[alamdar_313]

یک سوال دارم. یکی از دوستان نوشته بود امریکایی ها توی ناخوداگاهشون خودشون رو بالاتر از همه جهان میدونن. (این قسمت رو فقط برای مثال میگم و خودم اصلا قبول ندارم) شبیه ایرانی ها که خودشون رو بالاتر از افغانی ها میدونن. یعنی یک سوپور شهرداری هم(که البته برای تک تک اونها احترام ویژه قائلم) توی ذهنش خودش رو بالاتر از یک استاد دانشگاه افغانی در ایران میدونه!

حالا قضیه ما در آمریکا هم همینه؟
اینو از این جهت میپرسم که بعضی ها دست خودشون نیست و یه نمه مغرورن(شاید یه ذره متکبر). و به قولی توی فاز خودشونن و به کسی زیاد محل نمیذارن(بیشتر در قشر مایه دار و به اصلاح با کلاس و از اونجای فیل افتاده مشاهده میشه). حالا فرض کنیم این آدم بره آمریکا و احتمالا (حداقل ماه های اول) هنوز اون غرور و اخلاق خاص که تو ایران داشته رو با خودش داره. آیا اونجا از دید عموم مردم خیلی مسخره میاد و چه توی روش و چه توی دلشون بهش میخندن (مثلا : این افغانی رو نیگا چه کلاسی گذاشته(به خدا منظورم به مردم افغانی نیست- فقط مجبورم بگم که منظورم رو برسونم)) .

آره خلاصه اگر ما بخوایم اونجا با کلاس بازی دربیاریم بهمون میخندن و میگن این جهان سومی رو نیگا آدم شده؟
(به قول یکی ما وقتی تو ایران داریم یه کمد جابه جا میکنیم یه افغانی میبینیم میگیم آی پسر بیا گوشه کمد رو بگیر و فکر میکنیم انگار افغانی یعنی کارگز- یعنی آدم درجه 2- یعنی هرچی دوست داشتیم میتونیم بهش بگیم و اگر گفت نه تازه طلبکار هم باشیم!!)

وضغ ما در امریکا رو میشه با افغان ها در ایران مقایسه کرد یا اوضامون بهتره؟

[s.m.h.sh]

دوست عزیز وضع شما رو در آمریکا رفتار و منش شما، ظاهر و پوشش شما و همینطور قدرت بیان و تسلط شما به زبان تعیین میکنه. خیلی به فکر یه "قانون کلی" در مورد مردم آمریکا نباشید چون هیچ تعمیمی پیدا نمیکنید و هر حکمی بدید من اینجا مثال نقضشو دیدم و میشناسم. اما کلا مردم اینجا سرشون خیلی شلوغ تر از این حرفاست که بخوان زوم کنن روی شما یا افراد خارج از social circle خودشون. کلا خیلی کسی care نمیکنه و رفتار judgmental هر چند وجود داره اما کمتر از چیزی هست که الان فکر میکنید.

یک سوال دارم. یکی از دوستان نوشته بود امریکایی ها توی ناخوداگاهشون خودشون رو بالاتر از همه جهان میدونن. (این قسمت رو فقط برای مثال میگم و خودم اصلا قبول ندارم) شبیه ایرانی ها که خودشون رو بالاتر از افغانی ها میدونن. یعنی یک سوپور شهرداری هم(که البته برای تک تک اونها احترام ویژه قائلم) توی ذهنش خودش رو بالاتر از یک استاد دانشگاه افغانی در ایران میدونه!

حالا قضیه ما در آمریکا هم همینه؟
اینو از این جهت میپرسم که بعضی ها دست خودشون نیست و یه نمه مغرورن(شاید یه ذره متکبر). و به قولی توی فاز خودشونن و به کسی زیاد محل نمیذارن(بیشتر در قشر مایه دار و به اصلاح با کلاس و از اونجای فیل افتاده مشاهده میشه). حالا فرض کنیم این آدم بره آمریکا و احتمالا (حداقل ماه های اول) هنوز اون غرور و اخلاق خاص که تو ایران داشته رو با خودش داره. آیا اونجا از دید عموم مردم خیلی مسخره میاد و چه توی روش و چه توی دلشون بهش میخندن (مثلا : این افغانی رو نیگا چه کلاسی گذاشته(به خدا منظورم به مردم افغانی نیست- فقط مجبورم بگم که منظورم رو برسونم)) .

آره خلاصه اگر ما بخوایم اونجا با کلاس بازی دربیاریم بهمون میخندن و میگن این جهان سومی رو نیگا آدم شده؟
(به قول یکی ما وقتی تو ایران داریم یه کمد جابه جا میکنیم یه افغانی میبینیم میگیم آی پسر بیا گوشه کمد رو بگیر و فکر میکنیم انگار افغانی یعنی کارگز- یعنی آدم درجه 2- یعنی هرچی دوست داشتیم میتونیم بهش بگیم و اگر گفت نه تازه طلبکار هم باشیم!!)

وضغ ما در امریکا رو میشه با افغان ها در ایران مقایسه کرد یا اوضامون بهتره؟

[Mehrad]

من دو نكته رو مختصرا توضيح بدم. يكي اينكه دوستان لطفا قوانين مربوط به sexual harrassment رو با دقت بخونن. بدون اينكه وارد جزيياتش بشم، دوستاني كه ميان اينجا بعضا تلقيهاي اشتباهي در اين مورد دارن و ممكنه همونطور كه دوستمون robotic تذكر داد خودشون رو دچار دردسر كنن. يك نكته مهم (كه حالا شايد به نظر برخي مهم نياد) اينه كه sexual harrassment منحصر به جنس مخالف نيست و شما اگه با جنس غيرمخالف(!) هم بدون رضايتش تماس فيزيكي داشته باشيد (بسته به مورد) ممكنه مشمول قوانين sexual harrassment بشيد. برخي دوستان تصور مي كنن كه جنس مخالف به دليل آزاديهايي كه در اينجا وجود داره به اصطلاح "عقده اي" و "امل" نيستن و "راحت" تر از دختراي ايران هستن. درسته كه اينجا نوع حساسيتها با ايران فرق مي كنه و شرايط فرهنگي متفاوته و ملت واقعا "راحت" هستن ولي نبايد فوري پسرخاله شد.

نكته مهم ديگه اينكه sexual harrassment فقط منحصر به تماس فيزيكي بدون اجازه نيست. حتي نزديك شدن زياد به يك فرد (اعم از مرد و زن) يا شوخيهايي كه ازشون برداشتهاي جنسي بشه هم مشمول همون قضاياي sexual harrassment هست.

به حرفهاي آقا مهدي اين رو هم اضافه بكنم كه اينجور نيست كه تعداد زيادي آدم بيكار منتظر اين نشسته باشن كه از آدم آتو بگيرن. ولي به دليل فراواني sexual harrassment در سطوح مختلف و در جاهاي مختلف، آدم بهتره قوانين رو با دقت بخونه و بر مبناي فرضيات ايران عمل نكنه. خود من در دو تا دانشگاهي كه TA بودم در اين مورد certificate گرفتم و موقع مطالعه قوانين براي گرفتن certificate چيزهايي ديدم كه برام جالب بود (تقريبا در حد قوانين اسلامي).

يك نكته جالب هم بگم كه هميشه اينجور نيست كه خانمها از آقايون به دليل sexual harrassment شكايت كنن. عكسش هم ميشه. همين روزها يك مربي ورزش زن در يكي از دبيرستانهاي اينجا به دليل مسايل غيراخلاقي با دو تا از دانش آموزان پسر در حال محاكمه هست. موارد اينجوري از معلمهاي زن زياد توي اخبار ديدم.

[alamdar_313]

دوست عزیز وضع شما رو در آمریکا رفتار و منش شما، ظاهر و پوشش شما و همینطور قدرت بیان و تسلط شما به زبان تعیین میکنه. خیلی به فکر یه "قانون کلی" در مورد مردم آمریکا نباشید چون هیچ تعمیمی پیدا نمیکنید و هر حکمی بدید من اینجا مثال نقضشو دیدم و میشناسم. اما کلا مردم اینجا سرشون خیلی شلوغ تر از این حرفاست که بخوان زوم کنن روی شما یا افراد خارج از social circle خودشون. کلا خیلی کسی care نمیکنه و رفتار judgmental هر چند وجود داره اما کمتر از چیزی هست که الان فکر میکنید.

فرمایش شما متین ولی رفتار و منش مردم معمولا بعد از شناخت یا یه حداقل مصاحبت به دست میاد و ضمنا باید اینقدر خوب باشه که بتونه خیلی پیش فرضات ذهنی طرف مقابل رو تغییر بده. ولی در مورد همین ظاهر من بیشتر سوالم هست. نمیدونم شاید بنیان های فرهنگی جامعه ما اینقدر ضعیفه که به راحتی هرکسی رو مسخره میکنن(مثلا یک افغانی یا حتی یه شهرستانی(مثلا یه روستایی که ظاهرش نشون بده) یه کت شلوار خوب(مارک) بپوشه با یه گوشی سیب دستش بگیره یا خدایی نکرده از یه ماشین چندصد میلیونی پیاده شه ، قطار قطار حرف مردم هست که به سمتش روانه میشه و نگاه های تابلو و حتی با انگشت نشان دادن و خندیدن و ......)

یا پشت سر حرف زدن که از تخصص های بی بدیل ما ایرانی هاست. توی یه جمع سه نفره ایرانی اگر یکی خداحافظی کنه و بره، بعید نیست اون 2 نفر باقیمونده چیزی بگن پشت سرش

میخوام ببینم این رفتارها چقدر بین مردم عامی اونجا رایجه؟ یا بهتره بگم تو فرهنگشونه.
به نظرم اونجا هرچقدر هم مالتی کالچرال باشه بازم اگر مسخره کردن یا پشت سر حرف زدن مثل ما توی فرهنگشون باشه ؛ کسایی رو که فکر میکنن ازشون پایینترن رو مسخره خواهند کرد و یا داستان ها پشت سرشان خواهند سرایید
اگرم اینطور نیست واقعا که فبها! دمشون گرم که این فرهنگ زشت رو ندارن