مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[ghlobe]

قلوب جان ولي من برعكس اين رو شنيدم! ما يه فاميلي داشتيم ١٥ سال امريكا بود و ١٠ سال تقريبا همه اروپا و ميكفت اروپا در برابر امريكا به مثال يك داهات ميماند! و عين همين جلمه مثل داهات بودن رو از چند نفر ديگم شنيدم ولي حرف اين فاميل رو موثق تر از اون چند نفر ميدونم!
خودمم لندن و امسترادم و زوريخ رفتم واقعا اصلا قابل مقايسه با نيويورك نيستن! حالا قديمي تر هستن ولي استايل شهري ايي كه نيويورك و شيكاگو و .. دارن قابل مقايسه نيست حتي!
امريكا به تنهايي ٥٠ تا شهر خيلي بزرگ داره! يه كشور نام ببريد ٥٠ تا نه نصفشم داشته باشه قبوله!


ضمنا دوستاني كه از خارجي و برخورد و .. مينالند يه سري به تاپيك هاي زندگي در المان و فرانسه و .. بزنيد و قدر امريكا رو خواهيد دونست.

نه فکر کنم منظورم را اشتباه گرفتید. عرض کردم شهرهای اروپا و امریکای شمالی تفاوت اساسی دارند؛ نگفتم کدام بهترند. محیط شهری و اجتماعی اروپا با امریکای شمالی خیلی متفاوت است.
شهرهای اروپا قطعا دهات نیستند و اتفاقا بنوعی بخاطر سابقه طولانی تاریخی حالت شهری بیشتری دارند؛ بنظر من در مقایسه هر دو نوع از چشم یک توریست در مورد شهرهایی مثل لندن و پاریس و رم زیبایی آنها ناشی از سنگینی فرهنگ و تاریخ آنهاست و در مورد شهرهایی مثل نیویورک و شیکاگو بیشتر یک حالت عظمت مدرن. در امریکا کلا انگار همه چیز از خوب و بد تا حد extreme گسترش داده میشود.

ولی توجه بفرمایید که این همه از دریچه دید توریستی است. وقتی قرار باشد چند سال در لندن یا نیویورک زندگی کنید این زیباییهای شهری زود برایتان عادت میشود و چیزهای دیگری برایتان مهم میشود. مثلا یک نفر ممکنست شلوغی و ترافیک برایش آزاردهنده باشد، یا برعکس جمعیت زیاد را دوست داشته باشد. موقعیت های کاری بیشتر از هر چیز تعیین کننده محل زندگی است. در نهایت هم با نطر دوستمان m_rond موافقم که در امریکای شمالی امکان ترقی و assimilation بیشتری برای یک مهاجر فراهم است تا در اروپا.

[new_helix]

اینکه در همه ی کشورها و تو همه ی شهرها جاهای خوب و جاهای درب و داغون هست و آمریکا هم از این قاعده مستثنا نیست، واضحه و لازم به توضیح نیست. اما اگه شما سعی در انتخاب بین یه شهر اروپایی و یه شهر آمریکایی دارین بایدا به عنوان یک خارجی ایرانی (با محدودیتهای بیشتری نسبت به دیگر خارجیها) شاخصه های مختلف اقتصادی و رفاهی و حتی در مورد ما ایرانیها، فرهنگی رو بسنجین. و در این انتخاب ها همتراز بودن شهرها رو هم در نظر داشته باشین. البته من سعی در نسخه پیچیدن برای شما ندارم که کجا رو انتخاب کنین اما من اگه جای شما بودم به این فکر نمی کردم که چرا دی کاپریو تو یه دنیای تخیلی تو اون فیلم و تو اون شهر دورافتاده دوست داشت بره پاریس. من بر این اساس قضاوت می کنم که چرا دی کاپریو در دنیای واقعی حاضر نیست کالیفرنیا رو ول کنه بره پاریس زندگی کنه.

اتفاقا مطالب نوشته شده در تاپیک کاملا نشون میده اون دنیا چندان هم تخیلی نیست و تصاویر فراواقعیت گرایانه ای که در اکثر فیلمها و مجله های هالیوودی(نمونش همین مطرح کردن مثال کالیفرنیا و زندگی واقعی دی کاپریو) خیلی با اونچه در انتظار فرد هست تفاوت میکنه.
طبیعتا منطقی نیست کسی به اون سطح زندگی برای یک مهاجر فکر کنه. بله خود کالیفرنیا موافقم اما چند درصد از اپلیکنتهای ایرانی موفق میشن در خود کالیفرنیا پوزیشن بگیرند؟ شغل بگیرند؟ با اون شغل در جایی غیر از یک آپارتمان 90 متری زندگی کنند؟ ماشین خوب داشته باشند؟ تفریحات نسبتا مناسب(نه لزوما مجلل) داشته باشند؟
من تقریبا از هرکس پرسیدم گفته دست یابی به سطحی که نوشتم (که اصلا هم بالا نیست و فقط یه چیز معمولیه شاید اپسیلونی بالاتر از متوسط باشه) یه مقدار غیر واقعی و غیر منطقیه مگر در موارد خاص. من الان یکی از دوستانم در کانادا هست مهندس کامپیوتر هست شوهرش هم همینطور در یک شرکت نفتی هم کار میکنند بازم میگه انتظار سطح زندگی بالا نداشته باش خبری نیست. فقط یه سطح معمولی نه بیشتر.
طبیعتا اینا تفاوت میکنه با دلایلی که فلان چهره آمریکایی و مشهور و بازیگر و ... برای ترک نکردن کالیفرنیا داره و نمیتوتونه مبنای ما به عنوان مهاجر باشه. یا ویزای دانشجویی با ملیت غیر آمریکایی و .....

[new_helix]

اتفاقاً من فکر می کنم در این مورد باید جنرال قضاوت کرد و با یک یا چند مثال نقض از یک یا چند شهر در چند کشور در قیاس با کشور پهناوری که سرزمین مهاجرین هست و تو اغلب شهرهای بزرگش یه عالمه خارجی می بینی، نمی شه منکر این قضیه شد. فکر کنم مثالم در مورد ریاست جمهوری سوء برداشت شد اما خودتون حرفمو تأیید کردید که با وجود اینکه مسلمون بودن در یک کشور غربی از جهت دور برداشتن می تونه نقطه ضعف باشه اما می بینیم این اتفاق تو آمریکا می افته و در کشورهای اروپایی نخواهد افتاد. قطعاً تو همه ی کشورها محدودیتهایی برای ارتقای اتباع کشورهای خارجی هست اما در دید کلی و در مقام مقایسه، این محدودیتها و خط قرمزها تو آمریکا کمتر هست.

یاسمن فقیهی در آلمان
وزیر دادگستری یک دوره فرانسه (در کنار بسیاری مقامات دیگر در این کشور)
برخی فعالان رسانه ای در دانمارک
همگی مثالهای نقضش هستند.

[m_rond]

اتفاقا مطالب نوشته شده در تاپیک کاملا نشون میده اون دنیا چندان هم تخیلی نیست و تصاویر فراواقعیت گرایانه ای که در اکثر فیلمها و مجله های هالیوودی(نمونش همین مطرح کردن مثال کالیفرنیا و زندگی واقعی دی کاپریو) خیلی با اونچه در انتظار فرد هست تفاوت میکنه.
طبیعتا منطقی نیست کسی به اون سطح زندگی برای یک مهاجر فکر کنه. بله خود کالیفرنیا موافقم اما چند درصد از اپلیکنتهای ایرانی موفق میشن در خود کالیفرنیا پوزیشن بگیرند؟ شغل بگیرند؟ با اون شغل در جایی غیر از یک آپارتمان 90 متری زندگی کنند؟ ماشین خوب داشته باشند؟ تفریحات نسبتا مناسب(نه لزوما مجلل) داشته باشند؟
من تقریبا از هرکس پرسیدم گفته دست یابی به سطحی که نوشتم (که اصلا هم بالا نیست و فقط یه چیز معمولیه شاید اپسیلونی بالاتر از متوسط باشه) یه مقدار غیر واقعی و غیر منطقیه مگر در موارد خاص. من الان یکی از دوستانم در کانادا هست مهندس کامپیوتر هست شوهرش هم همینطور در یک شرکت نفتی هم کار میکنند بازم میگه انتظار سطح زندگی بالا نداشته باش خبری نیست. فقط یه سطح معمولی نه بیشتر.
طبیعتا اینا تفاوت میکنه با دلایلی که فلان چهره آمریکایی و مشهور و بازیگر و ... برای ترک نکردن کالیفرنیا داره و نمیتوتونه مبنای ما به عنوان مهاجر باشه. یا ویزای دانشجویی با ملیت غیر آمریکایی و .....

ظاهراً بحث داره آف تاپیک می شه و به سمتی می ره که انگار من ممل آمریکایی هستم و می خوام بزور شما رو به سمت آمریکا سوق بدم و شما مقاومت می کنی. هر کسی یه سلیقه ای داره. من فقط پاسخ بخش اول حرف شما رو می دم. اون تصورات فراواقعیت گرایانه بر اساس فیلمهای هالیوودی مال کسی هست که آمریکا رو ندیده و بر اون اساس رویابافی می کنه نه من که تو آمریکا زندگی کردم و بخشی از واقعیتها و بالا و پایینهاشو دیدم. اگر یه بار دیگه مطالب منو بخونین تو هیچ جای صحبتم نگفتم آمریکا بهشت رویاییه. حرفم اینه که آمریکا با تمام خوبیها و بدیهاش پتانسیل بالاتری برای پیشرفت یک خارجی داره.

[pimi810]

البته من این نکته رو بگم که زندگی هالیوودی کاملا وجود داره و میدیا و جامه تو آمریکا رو هم اثر متقابل دارن. مشکل وقتی حاصل میشه که مهاجر فکر کنه به محض ورود می تونه به اون level برسه

[new_helix]

البته من این نکته رو بگم که زندگی هالیوودی کاملا وجود داره و میدیا و جامه تو آمریکا رو هم اثر متقابل دارن. مشکل وقتی حاصل میشه که مهاجر فکر کنه به محض ورود می تونه به اون level برسه

زندگی هالیوودی وجود داره اما چه قشری؟
بازیگران
هنرمندان معروف
بیزینس من های موفق
سیاست مداران
?
میدیا دقیقا غیر از وادار کردن به خرید و مصرف چه تاثیری میتونه در ساخت زندگی زندگی شبه هالیوودی داشته باشه؟
و مهاجر به چه سطح درآمدی و شغلی میتونه به اون سطح زندگی برسه.
من تاپیک های هزینه ها و روش های صرفه جویی رو که میخونم ظاهرا نویسنده اصلیش هم بنده خدایی هست که دکتراشو یا گرفته یا داره میگیره . دقیقا یاد یک بنده خدای دیگر میفتم که در دانشگاه تهران سخنرانی میکرد میگفت مردم آمریکا طیف عمده ایشون "کوپنی" زندگی میکنند و با "روش های خاص صرفه جویی" (دقیقا عبارتش بود) زندگی میگذرونند میفتم و اینکه بچه هایی که نشسته بودند همه بهش خندیدند ولی ظاهرا اون بوده به اینا میخندیده تو دلش

[amir110]

من خودم اگر قبل از اومدن به امریکا این مطالب رو خونده بودم اصلا حتی به اومدن به امریکا فکر نمی کردم. البته من همه جا رو ندیدم و تنها توی همین شهری که دانشجو هستم (لوگان) بودم و 2-3 تا شهر دیگه. ولی در کل آمریکا با تصورات من یک نفر که خیلی متفاوت بوده. مردمان سرد، و بی احساس، احساس ناامنی که همه دارن در لحظه لحظه ی زندگیشون (از کنارشون که رد میشی فک می کنن جانی هستی و خودشون رو جمع می کنن)، شهرهای خیلی کوچیک، گرونی (شما اینجا باید برای نفس کشیدن هم پول بدی)، افراد مهاجر عقده ای که توی بسیاری از مناسب مثلا اساتید وجود دارن، و........

من به شخصه اعتقاد ندارم که ارزش 2-3 سال حروم کردن عمر برای اومدن رو داره، هر چند که از طرفی این رو هم خوب میدونم دیگه ایران جای زندگی نیست.

[ghlobe]

من خودم اگر قبل از اومدن به امریکا این مطالب رو خونده بودم اصلا حتی به اومدن به امریکا فکر نمی کردم. البته من همه جا رو ندیدم و تنها توی همین شهری که دانشجو هستم (لوگان) بودم و 2-3 تا شهر دیگه. ولی در کل آمریکا با تصورات من یک نفر که خیلی متفاوت بوده. مردمان سرد، و بی احساس، احساس ناامنی که همه دارن در لحظه لحظه ی زندگیشون (از کنارشون که رد میشی فک می کنن جانی هستی و خودشون رو جمع می کنن)، شهرهای خیلی کوچیک، گرونی (شما اینجا باید برای نفس کشیدن هم پول بدی)، افراد مهاجر عقده ای که توی بسیاری از مناسب مثلا اساتید وجود دارن، و........

من به شخصه اعتقاد ندارم که ارزش 2-3 سال حروم کردن عمر برای اومدن رو داره، هر چند که از طرفی این رو هم خوب میدونم دیگه ایران جای زندگی نیست.

در واقع درست تر اینه که بگیم شهر لوگان یا یوتا با تصور شما کاملا متفاوت بوده. همانطور که دوستمان گفتند امریکا مثل مجموعه ای از 50 کشور مختلف است.

[amir110]

در واقع درست تر اینه که بگیم شهر لوگان یا یوتا با تصور شما کاملا متفاوت بوده. همانطور که دوستمان گفتند امریکا مثل مجموعه ای از 50 کشور مختلف است.

شاید شما درست میفرمایید.
ولی اگه قرار باشه این همه تفاوت بین شهرها وجود داشته باشه، باز هم این پوئن مثبتی محسوب نمیشه. منظورم اینه که ما که مارکوپولو نیستیم و حق انتخاب هم به اون صورت نداریم، هر ایالتی هم بریم یکسری از این نقاط منفی رو داره، پس باز هم در کل می شه گفت، امریکا در واقعیت خیلی متفاوت از تصورات ما ایرانی ها از داخل ایران هست.

[ghlobe]

شاید شما درست میفرمایید.
ولی اگه قرار باشه این همه تفاوت بین شهرها وجود داشته باشه، باز هم این پوئن مثبتی محسوب نمیشه. منظورم اینه که ما که مارکوپولو نیستیم و حق انتخاب هم به اون صورت نداریم، هر ایالتی هم بریم یکسری از این نقاط منفی رو داره، پس باز هم در کل می شه گفت، امریکا در واقعیت خیلی متفاوت از تصورات ما ایرانی ها از داخل ایران هست.

ببینید بنظر من دوستمان m_rond نکته کاملا صحیحی اشاره کردند که بزرگترین مزیت امریکا اینست که بعلت وسعت و تنوع آن برای هر نوع سلیقه ای و تیپ فکری در آن جای متناسبی وجود دارد. این تفاوت بین مناطق مختلف این کشور بنطر من عیب که نیست هیچ مزیت هم هست. شما درست میفرمایید که بعلت اینکه دانشجوی خارجی هستید به آن صورت امکان انتخاب نداشتید و متاسفانه جایی افتاده اید که با سلایق تان سازگار نیست. اگرجای دیگری بودید که با سلیقه تان میخورد طبعا نظر متفاوتی می داشتید. در نتیجه در کل نمیشود نظری داد. اینکه مردم در ایران بر اساس توهمات ذهنی چه تصویری از امریکا و اروپا و بقیه جاها می سازند هم بهر حال تاثیری در قضاوت راجع به این کشورها ندارد و اصولا این فروم به همین دلیل بنا شده که این تصورات نادرست را اصلاح کند.