مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[smonabav]

سلام خدمت همه بزرگان
یکی از دوستان در مورد آمریکا چنین نطری داد , میخام ببینم بنظرتون چند درصد این گفته هارو درست میدونید :

من مدتی زیادی نیست که اینجا هستم و به همین دلیل نظر دادن در مورد کلیت این ارسال رو به دوستانی که تجربه بیشتری دارند واگذار میکنم، فقط یک موضوعی رو در مورد تیر برق های چوبی بگم!

هزینه تهیه، تولید و نگهداری تیر برق های سیمانی (یعنی همونایی که در ایران استفاده میشه) با توجه به وسعت امریکا یک عدد خیلی بزرگی میشه! چون سیمان گرون هستش! ولی در مقابل چون امریکا از لحاظ تولید چوب در دنیا رده بالایی داره (15% کل چوب مصرفی دنیا فقط در این 9 ایالت جنوبی تولید میشه و حدود 60% چوب مصرفی امریکا اونم فقط از درخت کاج)، بنابراین عاقلانه و به صرفه هست که تیر برق ها همچنان چوبی باشه! چون نهایتا بعد از 40 یا 30 سال تعویض میکنندش، ضمن اینکه با توجه به اختلاف دمایی زیاد هوا در شب و روز در بعضی ایالت ها، شما تیر برق سیمانی استفاده کنی، عمر تیربرق خیلی کوتاهتر خواهد بود! بعد هم اون تیر برق های چوبی خیلی هم قدیمی نیستند به دلیل treatment های شیمایی و گرمایی که روشون انجام میشه اونجوری بنظر میرسن!

در مورد سایر موارد، شما همین تاپیک رو مطالعه کنید، خیلی موارد رو متوجه میشید

[mmsh81]

سلام خدمت همه بزرگان
یکی از دوستان در مورد آمریکا چنین نطری داد , میخام ببینم بنظرتون چند درصد این گفته هارو درست میدونید :

حرفای دوستتون تقریبا اکثرش درسته ولی مشکلش اینه که 20 خط نکات منفی و تنها 1 خط نکته مثبت نوشتن و این کمال بی انصافیه.
هر جا خوبی و بدی با هم داره، متاسفانه اکثر ماها نکات منفی رو پررنگ تر میبینیم.

[saranaimi]

اره درست گفته ولي مزاياش زيادتره. در مورد درس خوندن هم بستگي داره چه رشته ايي باشيد و استاد راهنما كي باشه و .. من خودم شخصا فول تايم بيكارم تو امريكا و تو ايران خيلي سخت تر بود واسم.
در مورد بي خانمان هاي زياد خيلي بي انصافي كرده! اگه مبناي مقايسه با ايران باشه وضع مالي مردم اينجا از ايرانيا خيلي بهتره و حتي يه كارگر عادي هم ميتونه مرفه زندگي كنه! اون كرديت هم بستگي به خود شخص داره چطوري ازش استفادهركنه نميشه گفت بد يا خوب .

ميگم هر كسي از زندگيش يه انتظاراتي داره و اول خودتون ببينيد چي ميخايد از زندگي بعد به نتيجه گيري برسيد. من پسر ٢٨ ساله هستم شخصا ازهمه چي امريكا تقريبا خوشم مياد ولي متاسفانه احساس تنهايي و ترس از تنها بودن در اينده خيلي اذيتم ميكنهو برعكسش تو ايران دوست و رفيق زياد داشتم و بيشتر بهم خوش ميگذشت، اينجا كانكت شدن با امريكاييا به سادگي ايران نيست( بخصوص واس ما پسرا) و وقتي هم كانكت بشي مدام با ايران مقايسه ميكني ( شايدم نكني ) و كلي ميبيني ايران بيشتر خوش ميگذشت! مثلاهمين ديشب دورهمي بود خونه اين رفيق امريكاييم و زبان فول هستم ولي اين شوخياي كه با هم ميكنن و خيلياشو اصلا نميفهمم چي ميگن! يعني كلامي ميفهمم ولي معنيشو نميفهمم! كاربردشى مثلا تيكه هاي يه سريال دهه ٨٠ كه باب بوده بينشون رو مثلا بهم ميندازن و طبيعتا اون سريال رو اصلا ندوني چيه نه ميفهمي چيه و بفهمي هم جذابيتي واست نداره! اين مورداي ريز كمي ازار دهنده اس.

[mhmd123]

سلام خدمت همه بزرگان
یکی از دوستان در مورد آمریکا چنین نطری داد , میخام ببینم بنظرتون چند درصد این گفته هارو درست میدونید :

در مورد شیک بودن شهر کاملا بستگی به خود شهر و ایالت داره. بعضی شهرا مثل روستاهای تو ایران میمونه (البته از نظر ظاهر و نه امکانات!) و بعضیهاشم واقعا بهشته! در مورد سختی درس و دانشگاه هم بستگی به دانشگاه و استاد و بالاخص فاند داره! شما اگه فول فاند باشی و از مزایا استفاده کنی استاد پوست از کلت میکنه و انتظاراتش بالاس. در کل به نظرم این بیشتر برمیگرده به تنبلی خودمون. به هر حال اگه قرار بود تو دانشگاه های امریکا هم مثل دانشگاه ازاد واحد گل تپه درس خوند، امریکا هم میشد مثل ایران!!
اما در مورد مسائل اقتصادی کاملا مخالفم! وقتی یه دانشجوی فول فاند با پس انداز چند ماهش میتونه یه ماشنی رو بخره که تو ایران یه استاد دانشگاه بعد 2-3 سال به سختی میتونه اونو بخره، شما دیگه در مورد سایر مسائلش خودتون نتیجه گیری کنید.
بنظرم رفتن به امریکا واسه 3 گروه سخته. گروه اول کسایی هستن که به در اوردن پول مفت و بخور و بخواب عادت کردن و هیچوقت تحت فشار نبودن! اینا به امید رسیدن به بهشت میرن امریکا ولی اونجا جهنم واقعی در انتظارشونه! اونجا یه دلار پول مفت به هیچکی نمیدن.
دسته دوم کسایی هستن که به لحاظ عاطفی به خونواده و دوستاشون وابسته هستن. و دسته سوم اونایی که اینجا کلی اعتبار و احترام داشتن.از در خونه میان بیرون تا برسن سر کوچه همه سلام علیک میکنن و احترام میذارن واسشن. میرن تو محیط کار همه واسشون دولا راست میشن! اینا اگه برن تو محیطی که هیچکی نشناستشون و تحویل نگیرتشون دپرس میشن!!
اگه جزء این 3 دسته نیستین Welcome to the United States

[mahdib]

اتفاقا من در حال حاضر در داکوتای شمالی مشغول به تحصیل هستم و فیلم the overnighters رو تا وسطاش دیدم. با توجه به مشاهدات و تجربیات من و در نظر گرفتن مواردی که تو فیلم اومده، فقط شلوغتر شدن ایالت و نگرانی مردم محلی از افزایش جرم و جنایت رو می تونم تاییید کنم. البته انقدر امنیت خوبه که بیشتر مردم (مخصوصا زمستون) ماشین هاشون رو روشن می زارن (بدون اینکه درها رو قفل کنن) و می رن فروشگاه و خرید می کنند و بر می گردند. بطوری که یکی از دوستانم که از سانفرانسیسکو اومده بود باورش نمی شد.
قیمت خونه (خرید و اجاره) رفته بالا و هتل برای اقامت هم به سختی پیدا می شه (نه اینکه سخت، ولی باید از قبل تر و زود رزرو کنی).
ولی در خصوص پیدا شدن کار برای فردی بدون تحصیلات دانشگاهی (مثلا یه فارغ التحصیل دبیرستان)، همین الان و به راحتی توی والمارت کار پیدا می شه (هر دفعه می رم کلی تبلیغات مختلف برای استخدام تو والمارت با شرایط ویژه و تخفیف خرید برای کارمنداش و ... می بینم). یه جورایی حتی آدم کم دارن و نیروی کار پیدا نمی شه. ساعتی ۱۲.۵ دلار برای صندوقدار و ساعتی ۱۴.۵ دلار برای جابجایی اجناس (شبانه) می دن که فکر می کنم نسبت به ایالت های دیگه بالاتر باشه.
اینکه می گم نیروی کار کم دارند و التماس می کنن برای کارگر/کارمند، رو با دلیل مستند عرض می کنم. بعدا براتون مثال هاش رو می زنم (الان مشغول کاری هستم).

[mahdib]

در ادامه پست قبلی چند تا مثال مستند در خصوص فراوانی کار (حداقل در داکوتای شمالی و در سطح کارگر ساده) رو خدمت دوستان عرض می کنم:
یه بار که با خانومم (که محجبه س) رفته بودیم فروشگاه یکی از کارمندای والمارت که مشغول جابجایی اجناس بود و شبیه سومالیایی ها بود (سیاه پوست هم بود) به ما نزدیک شد و خیلی آروم گفت سلام علیکم. می خواست مطمین شه ما مسلمونیم، در ضمن نمی خواست مزاحم هم بشه. من هم در جوابش یه علیکم السلام با عین غلیظ گفتم وشروع کردیم به صحبت کردن. متوجه شدم که خودش و چند تا از دوستاش پناهنده اند. حتی برخی از دوستاش نمی تونستند انگلیسی صحبت کنند ولی تو والمارت مشغول کار بودند.
من علاوه بر تحصیل، مربی دو تا از تیم های ورزشی دانشگاه هم هستم، بنابراین با مشکلات دانشجوها و ورزشکارای تیم هم درگیر هستیم. اینجا اگر زیر ۲۱ سال باشی و مشروب بخوری (نه حین رانندگی که قضیش سواست و حسابی حالت رو می گیرن، فقط صرف نوشیدن مشروب وقتی سنت زیر ۲۱ سال باشه منظورمه) برای بار اول جریمه و خدمات اجتماعی اجباری، و برای بار دوم می فرستنت زندان (آخر هفته ها اگر اشتباه نکنم)، و برای بار سوم هم فکر می کنم اخراج از ایالت (یا تو مایه های ممنوع الورود به ایالت). حالا بار اول و دوم و یا سومش و مجازات ها رو مطمین نیستم و شاید دقیق نباشه ولی کلیاتش همینه. یکی از ورزشکارای زیر ۲۱ سال ما رو که برای بار دوم حین میگساری گرفتنش، آخر هفته ها می فرستند زندان. بنابراین حضور منظمش سر تمرینات بهم خورد، و نمره هاش هم افت کرد و علیرغم میل باطنی خودم که می خواستم بهش کمک کنم ( چون سیاه پوست هم بود و بچه های تیم خیلی تحویلش نمی گرفتن، من خواستم یه جوری دستش رو بگیرم) مجبور شدیم از تیم اخراجش کنیم و بورسش رو قطع کنیم. هفته پیش شنیدم همین آقای نسبتا محترم با این سابقه درخشان، مدیر یه شعبه زنجیره ایی فست فود به نام Taco John's شده. قبلا اونجا کار می کرد ولی به دلیل مشکلات میگساریش و چون ارتقا نگرفته بود به حالت قهر اونجا رو ترک کرده بود. به نظرم چون نیروی متخصص/کار کمه (البته فکر می کنم برای مدیریت یه شعبه فست فود نیاز به تخصص خاص و سطح بالایی هم نیست)، علی رغم تمام دسته گلایی که به آب داده، باز هم مدیر شعبه شد که من خودم تعجب کردم.

[pimi810]

در ادامه پست قبلی چند تا مثال مستند در خصوص فراوانی کار (حداقل در داکوتای شمالی و در سطح کارگر ساده) رو خدمت دوستان عرض می کنم:
یه بار که با خانومم (که محجبه س) رفته بودیم فروشگاه یکی از کارمندای والمارت که مشغول جابجایی اجناس بود و شبیه سومالیایی ها بود (سیاه پوست هم بود) به ما نزدیک شد و خیلی آروم گفت سلام علیکم. می خواست مطمین شه ما مسلمونیم، در ضمن نمی خواست مزاحم هم بشه. من هم در جوابش یه علیکم السلام با عین غلیظ گفتم وشروع کردیم به صحبت کردن. متوجه شدم که خودش و چند تا از دوستاش پناهنده اند. حتی برخی از دوستاش نمی تونستند انگلیسی صحبت کنند ولی تو والمارت مشغول کار بودند.
.

من عین این مساله رو تو آللاباما دیدم. و کسانی که می دونن آلاباما چیه، قطعا به بازار کار آمریکا ایمان میارن!

[mmsh81]

پستهای نامربوط به مشاهدات و تجربیات شما در آمریکا و پاسخهای داده شده حذف گردید.

[saranaimi]

بحث سردي و گرمي و ولرمي امريكاييا هزار بار مطرح شده ولي اينبار سوالم يه كم فرق داره

ما ايرانيا ديدين وقتي همو ميبينيم عموما فارغ از روحيه تو اون لحظه برخوردمون به شكل گرم و توام با لبخند و .. هست؟ حالا به نظرتون امريكاييا اينجوري نيستن؟ منظورم اينه يعني تو هر مودي باشن بخاطر ديدن ما ( فرضا اصلا ما هم امريكايي) مودشون رو تغير نميدن! درسته؟ يعني مثلا يارو از جايي ناراحته وقتي تورو ميبينه انگار نميبينه يا وقتي خوشحاله واقعا خوشحاله! اين برداشت منه يا شما دوستان عزيز تجربه مشابه دارين يا ندارين؟

[robotic]

يعني مثلا يارو از جايي ناراحته وقتي تورو ميبينه انگار نميبينه

همچین موردی ندیدم

بقیه پست را هم نقل قول نکردم چون صورت مسئله را قبول ندارم