مشاهدات و تجربيات شما در آمریکا

[new_helix]

http://www.nytimes.com/2015/04/13/us...aign.html?_r=0

ایشون برای هر ساعت سخنرانی حدودا 500k میگیره )))) به نظرتون نیاز به کمک مردمی هم داره؟

[ghlobe]

http://www.nytimes.com/2015/04/13/us...aign.html?_r=0

ایشون برای هر ساعت سخنرانی حدودا 500k میگیره )))) به نظرتون نیاز به کمک مردمی هم داره؟

خیلی هم زیاد. میدونید همون تبلیغات تلویزیونی چقدر گرون در میاد؟ کلا هزینه تبلیغات انتخاباتی در امریکا بسیار سرسام آور است. فقط یک مالتی میلیاردر (مثل راس پرو در دهه نود) ممکنه بتونه هزینه کاندیدا شدنش را خودش بده (که در مورد اون هم نتیجه ای حاصل نشد).

[S03]

http://www.nytimes.com/2015/04/13/us...aign.html?_r=0

ایشون برای هر ساعت سخنرانی حدودا 500k میگیره )))) به نظرتون نیاز به کمک مردمی هم داره؟

برای انتخابات ریاست جمهوری، مخارج چند صد میلیون دلاری است. اوباما خودش در طول دوران فعالیت سیاسیش بیشتر از 1.5 میلیارد دلار پول Raise کرده، این 500 هزار ها گم هستند در این بین.

[rmn_990]

سلام

دوستانی که یکم آشنایی دارن با زمینه اپلای به خارج از کشور می دونن که تقریبا 90% قشر دانشگاهی در ایران بدشون نمیاد اپلای کنن برای خارج کشور( حالا یا به بهونه ی تحصیل یا فرار از اوضاع بد یا واقعا درس)
که حدودا اگه 40% از اینها واقعا دست به کار شن و برای رسیدن به این هدف تلاش کنن(مثلا شروع کنن به زبان خوندن و ...)
شاید کمتر از 5% اونها بتونن با فاند از کشور خارج بشن

که بازهم درصد کمتری از اونها می تونن در کشور مقصد اقامت بگیرن

حالا با توجه به تجربیات شما دوستان که این مراحل و طی کردید و افراد این چنینی رو دیدید به نظرتون

1-آیا کسی که همه این مراحل رو هم رد کرده باشه و کلا آدم شاخصی نباشه(در اکثر مسائل متوسط باشه و به عنوان یک انسان باهوش توی کشور خودش شناخته نشده باشه و اگرم تا اونجاش رسیده با محدود کردن شدید خودش و سخت کوشی بالا بوده) چقدر میتونه به ادامه کارش و گرفتن اقامت امیدوار باشه ؟؟؟

2-اگر کسی جزو افراد سوال بالا باشه مطمئننا در ایران هم دیگه جایگاهیی نداره (چون همه وقتش رو صرف علم کرده و کمتر داخل ایران پول پای علم میده.برعکس تجربه کاری)اگه فرض کنیم در نرمالترین حالت در 26 سالگی نا امید بشه از هر 2جا سرخورده میشه
این افراد چی کار کنن ؟؟آیا اپلای و فاند فقط واسه نخبه هاست که مطمئننا با حتی اسم دانشگاهشون فاند میگیرن؟؟!


ممنون از پاسخ هاتون

[Souri_RS]

سلام

دوستانی که یکم آشنایی دارن با زمینه اپلای به خارج از کشور می دونن که تقریبا 90% قشر دانشگاهی در ایران بدشون نمیاد اپلای کنن برای خارج کشور( حالا یا به بهونه ی تحصیل یا فرار از اوضاع بد یا واقعا درس)
که حدودا اگه 40% از اینها واقعا دست به کار شن و برای رسیدن به این هدف تلاش کنن(مثلا شروع کنن به زبان خوندن و ...)
شاید کمتر از 5% اونها بتونن با فاند از کشور خارج بشن

که بازهم درصد کمتری از اونها می تونن در کشور مقصد اقامت بگیرن

حالا با توجه به تجربیات شما دوستان که این مراحل و طی کردید و افراد این چنینی رو دیدید به نظرتون

1-آیا کسی که همه این مراحل رو هم رد کرده باشه و کلا آدم شاخصی نباشه(در اکثر مسائل متوسط باشه و به عنوان یک انسان باهوش توی کشور خودش شناخته نشده باشه و اگرم تا اونجاش رسیده با محدود کردن شدید خودش و سخت کوشی بالا بوده) چقدر میتونه به ادامه کارش و گرفتن اقامت امیدوار باشه ؟؟؟

2-اگر کسی جزو افراد سوال بالا باشه مطمئننا در ایران هم دیگه جایگاهیی نداره (چون همه وقتش رو صرف علم کرده و کمتر داخل ایران پول پای علم میده.برعکس تجربه کاری)اگه فرض کنیم در نرمالترین حالت در 26 سالگی نا امید بشه از هر 2جا سرخورده میشه
این افراد چی کار کنن ؟؟آیا اپلای و فاند فقط واسه نخبه هاست که مطمئننا با حتی اسم دانشگاهشون فاند میگیرن؟؟!


ممنون از پاسخ هاتون

سلام دوست عزیز
البته اعداد براساس نظر شماست و نه اعداد واقعی، اما مورد قبول همه است که شانس سال به سال به خاطر کم شدن فاندهای آکادمیک و تقاضای بیشتر از کشورهای مختلف به امریکا، کاهش پیدا کرده. هفته پیش سر group meeting استادم فقط داشت در مورد این موضوع ناله میکرد و میگفت واقعا سخت شده فاند جور کردن؛ قبلا باید سالی دوتا پروپوزال مینوشتم ولی الان هر دوماه یکبار باید یدونه بنویسم.
1-اگر مقصود نهایی اقامت باشه، وابسته است به نحوه دستیابی به گرین کارت. عموم کارهایی که دارای درآمد و جایگاه مناسبی هستند، کارفرماها، اسپانسر گرین کارت نیستند. حداقل این موضوع برای موضوعاتی که من درش درگیرم (مثل سازمان های مرتبط به محیط زیست، EPA ، آلودگی هوا، TCEQ ، ناسا، آزمایشگاههای ملی مثل NCAR برای اتمسفر) صدق میکنه. لذا رسیدن به American Dream ای که یک دانشجوی دکترا علاقه مند به ریسرچ ، تو ذهن خودش بهش پر و بال داده بسیار دشوار هست. راه حل زودبازده رسیدن به گرین کارت (دغدغه ای که بعد از رسیدن به اینجا برای همه ایجاد میشه)، برای هرکس متفاوته (لاتری، ازدواج و ..). اما راهی که اکثر دانشجویان دکترا به عنوان راه روتین در نظر میگیرن (طولانی ترین راه)، پیدا کردن پوزیشن علمی هست. تو این مسئله اصلا تعارفی وجود نداره و لیست Publication های شما در ژورنالهای معتبر بررسی میشه. قطعا این مسئله وابسته به سخت کوشی شما در دوران دکترا، گرفتن پست داک (برای افزایش مقاله و یادگیری برای نوشتن پروپوزال ها) و وضعیت رقباست. راه حل دیگه انتخاب کارهایی پایین تر از سطح دکتراست (اما با حقوق مناسب) که نیاز به گذشت زمان داره تا از وضعیت unstable ویزای H1 خارج بشین. تو امریکا رقابت بسیار بالاست. برای مثال در همین هیوستون که به خاطر نفت و پول، از کالیفرنیا هم به این شهر میان برای کار، به خاطر کاهش قیمت نفت، تعداد زیادی از دوستان ایرانی در شرف اخراج اند. من با اکثرشون (عموما دکترای نفت از Texas A&M و UT Austin) در تماسم، نگران خودشون و خانوادن. اما این قضیه شاید برای یه امریکایی اینقدر بحرانی نباشه. این مسئله قبل از رفتن باید برای همه روشن بشه که شما یک خارجی هستین. پس در نهایت جوابی که برای این سوال هست اینه که وابسته به تلاش، صبر و شانس خودتونه.
2- سوال مبهمه. راه حل کار کردن در مراکز و سازمانهایی هست که مسائل علمی توش بارز تره. برای مسائل بخش انرژی، طراحی و یا خود دانشگاه. باید راه از الان مشخص باشه. دکترا خوندن یعنی زندگی آکادمیک.
هیچ کس تنها با اسم دانشگاه فاند نمیگیره ولی قطعا تاثیر گذاره. خصوصا اگر ایرانی باشه تو دپارتمان، استاد میاد ریز به ریز میپرسه که این دانشگاه چطوریه. باز هم فضا رقابتی هست و نکته ی مثبت امریکا اینه که همه ی بخش های CV بررسی میشن.
ارادتمند
امیر

[new_helix]

سلام دوست عزیز
البته اعداد براساس نظر شماست و نه اعداد واقعی، اما مورد قبول همه است که شانس سال به سال به خاطر کم شدن فاندهای آکادمیک و تقاضای بیشتر از کشورهای مختلف به امریکا، کاهش پیدا کرده. هفته پیش سر group meeting استادم فقط داشت در مورد این موضوع ناله میکرد و میگفت واقعا سخت شده فاند جور کردن؛ قبلا باید سالی دوتا پروپوزال مینوشتم ولی الان هر دوماه یکبار باید یدونه بنویسم.
1-اگر مقصود نهایی اقامت باشه، وابسته است به نحوه دستیابی به گرین کارت. عموم کارهایی که دارای درآمد و جایگاه مناسبی هستند، کارفرماها، اسپانسر گرین کارت نیستند. حداقل این موضوع برای موضوعاتی که من درش درگیرم (مثل سازمان های مرتبط به محیط زیست، EPA ، آلودگی هوا، TCEQ ، ناسا، آزمایشگاههای ملی مثل NCAR برای اتمسفر) صدق میکنه. لذا رسیدن به American Dream ای که یک دانشجوی دکترا علاقه مند به ریسرچ ، تو ذهن خودش بهش پر و بال داده بسیار دشوار هست. راه حل زودبازده رسیدن به گرین کارت (دغدغه ای که بعد از رسیدن به اینجا برای همه ایجاد میشه)، برای هرکس متفاوته (لاتری، ازدواج و ..). اما راهی که اکثر دانشجویان دکترا به عنوان راه روتین در نظر میگیرن (طولانی ترین راه)، پیدا کردن پوزیشن علمی هست. تو این مسئله اصلا تعارفی وجود نداره و لیست Publication های شما در ژورنالهای معتبر بررسی میشه. قطعا این مسئله وابسته به سخت کوشی شما در دوران دکترا، گرفتن پست داک (برای افزایش مقاله و یادگیری برای نوشتن پروپوزال ها) و وضعیت رقباست. راه حل دیگه انتخاب کارهایی پایین تر از سطح دکتراست (اما با حقوق مناسب) که نیاز به گذشت زمان داره تا از وضعیت unstable ویزای H1 خارج بشین. تو امریکا رقابت بسیار بالاست. برای مثال در همین هیوستون که به خاطر نفت و پول، از کالیفرنیا هم به این شهر میان برای کار، به خاطر کاهش قیمت نفت، تعداد زیادی از دوستان ایرانی در شرف اخراج اند. من با اکثرشون (عموما دکترای نفت از Texas A&M و UT Austin) در تماسم، نگران خودشون و خانوادن. اما این قضیه شاید برای یه امریکایی اینقدر بحرانی نباشه. این مسئله قبل از رفتن باید برای همه روشن بشه که شما یک خارجی هستین. پس در نهایت جوابی که برای این سوال هست اینه که وابسته به تلاش، صبر و شانس خودتونه.
2- سوال مبهمه. راه حل کار کردن در مراکز و سازمانهایی هست که مسائل علمی توش بارز تره. برای مسائل بخش انرژی، طراحی و یا خود دانشگاه. باید راه از الان مشخص باشه. دکترا خوندن یعنی زندگی آکادمیک.
هیچ کس تنها با اسم دانشگاه فاند نمیگیره ولی قطعا تاثیر گذاره. خصوصا اگر ایرانی باشه تو دپارتمان، استاد میاد ریز به ریز میپرسه که این دانشگاه چطوریه. باز هم فضا رقابتی هست و نکته ی مثبت امریکا اینه که همه ی بخش های CV بررسی میشن.
ارادتمند
امیر

مسابقه پوچ و بی حاصل مقاله نویسی. یکی از کسل کننده ترین کارهای دنیا.
راه بهتری نیست ؟؟؟

[pimi810]

جدیدا من دارم می بینم بازار اپلای برای (NIW (national interest waiver خیلی داغ شده و خیلی از دوستای خودم دنبال اینن که از این راه گرین بگیرند. حالا نمی دونم چقدر عملی هستش.

[EHSM]

هیچ کس تنها با اسم دانشگاه فاند نمیگیره ولی قطعا تاثیر گذاره. خصوصا اگر ایرانی باشه تو دپارتمان، استاد میاد ریز به ریز میپرسه که این دانشگاه چطوریه. باز هم فضا رقابتی هست و نکته ی مثبت امریکا اینه که همه ی بخش های CV بررسی میشن.
ارادتمند
امیر

با این جمله آخرتون زیاد موافق نیستم البته اگه منظورتون در مرحله اپلای بوده باشه. گاها فقط به معدل و نمرات آزمونها نگاه میکنند و سی وی زیاد بررسی نمیشه! البته اسم دانشگاه تاثیر داره!

[pimi810]

مسابقه پوچ و بی حاصل مقاله نویسی. یکی از کسل کننده ترین کارهای دنیا.
راه بهتری نیست ؟؟؟

متاسفانه نه. تو نظام سرمایه داری کسی که رزیدنسی و کانکشن نداره مثل یک حباب نازک معلق در هوا میمونه و همه این insecurity ها رو باید تحمل کنه. (پاس ایرانی هم که مزید بر علت)

[gbahrein]

مسابقه پوچ و بی حاصل مقاله نویسی. یکی از کسل کننده ترین کارهای دنیا.
راه بهتری نیست ؟؟؟

کاش همه مشکلات البته با مقاله نویسی حل میشد. راه حلهای دیگه مطمینا از اینکار ساده تر نیستند!!!