ولی گویا این روزا دیگه دنیا داره خیلی سریع عوض میشه و یه سری پارامترهای دیگه که مهم ترینشون بحث مالی هستش نقش مهمی رو تو پذیرش گرفتن از این دانشگاه (و جاهای مشابه) بازی میکنه. من تو این یکی دو سال کسانی رو دیدم تو شریف که با رزومه های خیلی عالی (که دیگه همه چی رو به حدش push کرده بودن، مثل معدل، زبان،افتخارات و ...) از همین استنفورد ریجکت شدن یا بدون فاند پذیرش گرفتن. وقتی دولتهایی مثل چین و ویتنام و حتی خیلی از همین کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس حاضرن دانشجوهای تاپ خودشون رو با ساپورتهای مالی فوق العاده قوی بفرستن به این دانشگاهها، یه مقدار عرصه به نخبه های تنهای ایرانی تنگ شده و تصور من اینه که روز به روز هم رقابت تو مارکت اینترنشنال تحصیلات آکادمیک داره سخت تر میشه و تو شرایط مشابه از لحاظ بهره ی هوشی و سوابق تحصیلی (که مطمئنا همسنگ نخبه های شریف رو شانگهای و توکیو و تسنگ هوا و ... هم دارند و حتی تو بعضی رشته ها تاپ تر) دانشجوهایی که از حمایت مالی قوی تر برخوردارند (حالا چه شخصی چه دولتی) شانس حضورشون تو دانشگاهای تاپ آمریکا بیشتر میشه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)