بحث کم آوردن در دانشگاه های آمریکا...

[salazar716]

سلام.
میخواستم بدونم افرادی مثل من که تو کارشناسی، شریف و دانشگاه تهران و ... قبول نشدیم و رفتیم دانشگاه شهرستان، یعتی کمی تا قسمتی ابری قدرت تحلیل، پایه ی ریاضی ما ضعیف تر از دوستان شریف و... هست، ممکنه تو آمریکا کم بیاریم؟ به عنوان مثال من ریاضیم خوبه ولی قوی نیست...(من کارشناسی هستم)

[dexoey]

وقتی کمیته پذیرش دانشگاه ( که متشکل از پروفسورها و اساتید اون دپارتمان هستش) بعد از ارزیابی وضعیت شما به شما پذیرش میدهند یعنی شما فارغ از هرجایی که مدرک داشته باشید این پتانسیل رو دارید که در اون دانشگاه مشغول به تحصیل بشوید ( و اگر در بعضی نقاط هم ضعفی وجود داشته باشه تواناییش رو دارید که خودتون رو به بقیه برسونید). اگر بحث پذیرش مطرح نبود حرف شما صحیح هستش.

[Industrial88]

سلام
اگه شما خودتو دست کم نگیری به مشکلی برنمیخوری، چون وقتی یه دانشگاه به شما پذیرش میده حتما شرایطشو داشتی

سلام.
میخواستم بدونم افرادی مثل من که تو کارشناسی، شریف و دانشگاه تهران و ... قبول نشدیم و رفتیم دانشگاه شهرستان، یعتی کمی تا قسمتی ابری قدرت تحلیل، پایه ی ریاضی ما ضعیف تر از دوستان شریف و... هست، ممکنه تو آمریکا کم بیاریم؟ به عنوان مثال من ریاضیم خوبه ولی قوی نیست...(من کارشناسی هستم)

[ahmadpashaei]

منم در این مورد میترسم آخه علمی کاربردیم!!! ولی درسم خیلی خوبه و از اون ریاضی فیزیکیهای درسخون بودم که رتبم 1400 شد سال 1378، ولی به دلایلی انصراف دادم و 1387 شروع به تحصیل در علمی کاربردی کردم. میخوام ارشد و دکترام رو در آمریکا یا کانادا بگیرم ولی یکمی می ترسم با اینکه ضریب هوشیم میدونم چقدر خوبه!!!

[mahmoudb]

سلام.
میخواستم بدونم افرادی مثل من که تو کارشناسی، شریف و دانشگاه تهران و ... قبول نشدیم و رفتیم دانشگاه شهرستان، یعتی کمی تا قسمتی ابری قدرت تحلیل، پایه ی ریاضی ما ضعیف تر از دوستان شریف و... هست، ممکنه تو آمریکا کم بیاریم؟ به عنوان مثال من ریاضیم خوبه ولی قوی نیست...(من کارشناسی هستم)

از دوستان میشناسم از دانشگاههای خوب دیگه مثل صنعتی اصفهان از لیسانس دکترای پیوسته از دانشگاههای رنک 1-3 فول فاند گرفتن و بسیار موفق بودن. اگه تو دانشگاههای سخت گیری مثل صنعتی اصفهان یا مثلا مکانیک شیراز بتونی پذیرش بگیری بهت اطمینان میدم نسبت به بقیه کم نمیاری.

[hossein2266]

سلام.
میخواستم بدونم افرادی مثل من که تو کارشناسی، شریف و دانشگاه تهران و ... قبول نشدیم و رفتیم دانشگاه شهرستان، یعتی کمی تا قسمتی ابری قدرت تحلیل، پایه ی ریاضی ما ضعیف تر از دوستان شریف و... هست، ممکنه تو آمریکا کم بیاریم؟ به عنوان مثال من ریاضیم خوبه ولی قوی نیست...(من کارشناسی هستم)

درکل، سختگیری در دانشگاههای امریکا کمتر از دانشگاههای خوب ایرانه، اما اینجا سیستم نمره دهی توزیع شده هست، یعنی چندین کوییز، میان ترم و پروژه برای هر درس وجود داره و خیلی وقتها هم پایان ترم اختیاری هست و جایگزین یکی 2 تا از امتحانایی که در طول ترم نمره خوبی ازش نگرفتین، میشه، همچنین سوالات کوییز و امتحانات معمولا متوسط یا آسونه و معمولا در حد همون جزوه ای که استاد میگه هست، برخلاف سیستم آموزشی ایران که معمولا فقط یک میان ترم و یک پایان ترم وجود داشت و جای جبران هم وجود نداشت و سوالات برخی امتحانات هم واقعا سخت بود!! درواقع اینجا کار بیشتری در طول ترم از شما خواسته میشه ولی معمولا نمره بهتری در پایان ترم نصیب شما خواهد شد، درکل فکر نمیکنم مشکل خاصی برای کسانی که تو سیستم آموزشی ایران درس خوندن (البته واقعا درس خوندن نه اینکه تقلب کرده باشن) در امریکا وجود داشته باشه، موفق باشید.

[amirhossein.gh]

کسی میشناسم از شریف فارغ التحصیل شده الان بعد از دو سه سال
نمیتونه یه مدار مقاومتی تحلیل کنه
اینا هیچ ربطی به دانشگاه نداره
البته مهمه که استاد به شما چی گفته ولی اگه شریف هم باشین ولی درس نخونین هیچ فرقی با فلان دانشگاه .... ندارین
راستی میدونین شریف چرا شده شریف: چون به علاوه استادا و مهمتر از اونا ، دانشجوها هستن که خوشون مطالعه دارن و پایشون رو قوی میکنن و من وشمایی که از بیرون میبینیم میگیم وای اونحا داره معجزه میشه! نه از این خبرا نیست
همش بحث تلاشه!

[saeed_oroomy]

سلام.
میخواستم بدونم افرادی مثل من که تو کارشناسی، شریف و دانشگاه تهران و ... قبول نشدیم و رفتیم دانشگاه شهرستان، یعتی کمی تا قسمتی ابری قدرت تحلیل، پایه ی ریاضی ما ضعیف تر از دوستان شریف و... هست، ممکنه تو آمریکا کم بیاریم؟ به عنوان مثال من ریاضیم خوبه ولی قوی نیست...(من کارشناسی هستم)

اعتماد به نقس عامل بسیار مهمی تو درس و زندگیست.....موفقیت 90% در کار و تلاش و 10% و شاید حتی کمتر به هوش برمیگرده.....کار و تلاش بیشتر میتونه هوش رو جبران کنه....اصلا نباید نگران چنین مسایلی بود

[ahmadpashaei]

فکر می کنید اگر من بتونم پذیرش بگیرم میتونم اونجا هم خوب باشم؟

[vahideabdolazi]

وقتی کمیته پذیرش دانشگاه ( که متشکل از پروفسورها و اساتید اون دپارتمان هستش) بعد از ارزیابی وضعیت شما به شما پذیرش میدهند یعنی شما فارغ از هرجایی که مدرک داشته باشید این پتانسیل رو دارید که در اون دانشگاه مشغول به تحصیل بشوید ( و اگر در بعضی نقاط هم ضعفی وجود داشته باشه تواناییش رو دارید که خودتون رو به بقیه برسونید). اگر بحث پذیرش مطرح نبود حرف شما صحیح هستش.

آفرین! به علاوه دلیلی نداره که چون شریف قبول نشدی ضعیف باشی!!! من خودم دو تا تست دیگه تو کنکور توی عربی می زدم می رفتم شریف. تو که خودت می دونی این کنکور ما به دلیل جمعیت زیاد و توزیع ناعادلانه ی رتبه ها که مثلا یه سوال سخت با یه سوال آسون هم امتیاز هستند و نمره منفی و هزار تا چیز دیگه چه قدر غیر استاندارده!!! پس چرا این قدر خودتو دست کم می گیری؟!!! شریف که سهله! شما ام آی تی همون آمریکا رو نگاه کنی، هزار تا دانشحوی خوب وبد داره! من خودم دیدم منشی های خیلی از جاها، درس خونده ام آی تی و کرنل و ... هستند. ولی مسلما موفق نبودند که این طوری دارند ادامه زندگی می دن! استاد خود من پنسیلوانیا درس خونده بود. ولی اصلا سواد نداشت. عوضش استاد دومم که خودش همین دانشگاه های ایران، صنعتی، شریف و زنجان ، به ترتیب از لیسانس تا دکتری درس خونده بود، خیلی خیلی سواد خوبی داشت! تا حدی که غلط های کتاب هایی معروف مثله مکانیک ماریون رو می گرفت و بهشون هم ایمیل می زد می گفت. دیگه آدم حتی باور نمی کنه مثلا ماریون می تونه غلطی تو کتابش بنویسه که استاد دانشگاه ایرانی، بتونه اون رو بفهمه! خوب این چیزا که خیلی عجیب نیست! تازه فکر نکن ماها که نمی تونیم مقاله ی ساینس و ... بدیم دلیلش واقعا علممونه! من دوستم آلمانه. استادش خیلی معروفه تو کل اروپا! دوست استادش هم سردبیر نیچر هست. می گه چون اون بابا با استاد من دوسته، حتی داده های آزمایشی که گاهی سطحشون به یه کنفرانس هم نمی خوره، توی نیچر چاپ می شه، برای این که دوستش اون جاست. حالا می خواد خود استاده باسواد باشه، دلیلی نداره که هر چی از تو آزمایشگاهش بیرون می آد ارزش علمی بالایی داشته باشه!!! علاوه بر این من دوستم که یه آقایی هستند با دو تا تخصص پزشکی، توی آمریکا، درس خونده ی فرانسه و آمریکا هم هستند، و بسیار مرد تخقیق هست، همین حرف رو تایید کرد که اونا مجله ها و سایت ها و کنفرانس ها مال خودشونه، و خیلی راحت تصمیم می گیرن که به کی اجازه بدن مقالش چاپ شه و به کی اجازه ندن. این مجلات و اینا غیر از این که مقاله های خوبی توشون چاپ می شه، خیلی مقاله های آشغال هم دارند که حتی اگه بخونی متوجه می شی. خیلی هاشون از سطح همین پروزه های لیسانس و کارشناسی خودمون هم پایین ترند!!! ولی چاپ می شن! من خودم ده ها تا از این بی خودی هاش رو خوندم که به راحتی متوجه این موضوع شدم. این موضوع حتی تا دادن جازه های نوبل هم دخالت می کنه! مثالش هم جایزه ی نوبل اخراع دستگاه MRI هست که اولین بار یه کشیش ارمنی طرحش رو داد ولی بعدا جایزه را به دلایل این که اون بابا کشیش بود و دلایل دیگه، دادند به دو نفر دیگه. پس دست کم نگیرید خودمون رو بچه ها! ماها فقط محیط کارآمد و متاسب با استعداد هامون نداریم. وگرنه اگر محیطمون استعدادهامون رو بهمون می شناسوند، هممون آدم های موفقی بودیم. به امید این که محیط های جدیدمون بتونه این امگان رو فراهم کنه واسمون.