بحث کم آوردن در دانشگاه های آمریکا...

[salazar716]

کسی میشناسم از شریف فارغ التحصیل شده الان بعد از دو سه سال
نمیتونه یه مدار مقاومتی تحلیل کنه
اینا هیچ ربطی به دانشگاه نداره
البته مهمه که استاد به شما چی گفته ولی اگه شریف هم باشین ولی درس نخونین هیچ فرقی با فلان دانشگاه .... ندارین
راستی میدونین شریف چرا شده شریف: چون به علاوه استادا و مهمتر از اونا ، دانشجوها هستن که خوشون مطالعه دارن و پایشون رو قوی میکنن و من وشمایی که از بیرون میبینیم میگیم وای اونحا داره معجزه میشه! نه از این خبرا نیست
همش بحث تلاشه!

این رو میدونم که تلاش هست که فرق میان فیروز نادری و با اصغر آقا مکانیک رو مشخص میکنه...من مشکلم اینه که مثلا اگه یه پروژه بدن دست من و یک دانشجوی مثلا شریف...احتمال خیلی زیاد اون راحت تر از من پروژه رو انجام میده شاید هم من نتونم...دلیلش هم به تحلیل قوی تر اون شخص برمیگرده...میخوام بدونم این مشکل بعدا دردسرساز نشه یا حداقل با بودن در جو دانشگاه های اونور،دید من نسبت به مسائل باز تر بشه...

[dexoey]

آفرین! به علاوه دلیلی نداره که چون شریف قبول نشدی ضعیف باشی!!! من خودم دو تا تست دیگه تو کنکور توی عربی می زدم می رفتم شریف. تو که خودت می دونی این کنکور ما به دلیل جمعیت زیاد و توزیع ناعادلانه ی رتبه ها که مثلا یه سوال سخت با یه سوال آسون هم امتیاز هستند و نمره منفی و هزار تا چیز دیگه چه قدر غیر استاندارده!!! پس چرا این قدر خودتو دست کم می گیری؟!!! شریف که سهله! شما ام آی تی همون آمریکا رو نگاه کنی، هزار تا دانشحوی خوب وبد داره!
من خودم دیدم منشی های خیلی از جاها، درس خونده ام آی تی و کرنل و ... هستند. ولی مسلما موفق نبودند که این طوری دارند ادامه زندگی می دن! استاد خود من پنسیلوانیا درس خونده بود. ولی اصلا سواد نداشت. عوضش استاد دومم که خودش همین دانشگاه های ایران، صنعتی، شریف و زنجان ، به ترتیب از لیسانس تا دکتری درس خونده بود، خیلی خیلی سواد خوبی داشت! تا حدی که غلط های کتاب هایی معروف مثله مکانیک ماریون رو می گرفت و بهشون هم ایمیل می زد می گفت. دیگه آدم حتی باور نمی کنه مثلا ماریون می تونه غلطی تو کتابش بنویسه که استاد دانشگاه ایرانی، بتونه اون رو بفهمه! خوب این چیزا که خیلی عجیب نیست! تازه فکر نکن ماها که نمی تونیم مقاله ی ساینس و ... بدیم دلیلش واقعا علممونه! من دوستم آلمانه. استادش خیلی معروفه تو کل اروپا! دوست استادش هم سردبیر نیچر هست. می گه چون اون بابا با استاد من دوسته، حتی داده های آزمایشی که گاهی سطحشون به یه کنفرانس هم نمی خوره، توی نیچر چاپ می شه، برای این که دوستش اون جاست. حالا می خواد خود استاده باسواد باشه، دلیلی نداره که هر چی از تو آزمایشگاهش بیرون می آد ارزش علمی بالایی داشته باشه!!! علاوه بر این من دوستم که یه آقایی هستند با دو تا تخصص پزشکی، توی آمریکا، درس خونده ی فرانسه و آمریکا هم هستند، و بسیار مرد تخقیق هست، همین حرف رو تایید کرد که اونا مجله ها و سایت ها و کنفرانس ها مال خودشونه، و خیلی راحت تصمیم می گیرن که به کی اجازه بدن مقالش چاپ شه و به کی اجازه ندن. این مجلات و اینا غیر از این که مقاله های خوبی توشون چاپ می شه، خیلی مقاله های آشغال هم دارند که حتی اگه بخونی متوجه می شی. خیلی هاشون از سطح همین پروزه های لیسانس و کارشناسی خودمون هم پایین ترند!!! ولی چاپ می شن! من خودم ده ها تا از این بی خودی هاش رو خوندم که به راحتی متوجه این موضوع شدم. این موضوع حتی تا دادن جازه های نوبل هم دخالت می کنه! مثالش هم جایزه ی نوبل اخراع دستگاه MRI هست که اولین بار یه کشیش ارمنی طرحش رو داد ولی بعدا جایزه را به دلایل این که اون بابا کشیش بود و دلایل دیگه، دادند به دو نفر دیگه. پس دست کم نگیرید خودمون رو بچه ها! ماها فقط محیط کارآمد و متاسب با استعداد هامون نداریم. وگرنه اگر محیطمون استعدادهامون رو بهمون می شناسوند، هممون آدم های موفقی بودیم. به امید این که محیط های جدیدمون بتونه این امگان رو فراهم کنه واسمون.

واقعا؟ میشه بیشتر توضیح بدید چه رشته ای خونده بودن و کجا منشی شده بودند؟

[milad1988]

کسی میشناسم از شریف فارغ التحصیل شده الان بعد از دو سه سال
نمیتونه یه مدار مقاومتی تحلیل کنه
اینا هیچ ربطی به دانشگاه نداره
البته مهمه که استاد به شما چی گفته ولی اگه شریف هم باشین ولی درس نخونین هیچ فرقی با فلان دانشگاه .... ندارین
راستی میدونین شریف چرا شده شریف: چون به علاوه استادا و مهمتر از اونا ، دانشجوها هستن که خوشون مطالعه دارن و پایشون رو قوی میکنن و من وشمایی که از بیرون میبینیم میگیم وای اونحا داره معجزه میشه! نه از این خبرا نیست
همش بحث تلاشه!

در تکمیل حرف های امیر باید بگم که: شریف، تهران، امیرکبیر.......، برکلی، ام آی تی، هاروارد، همه اینا نهایتا 500 تا ساختمونن و یک اسم. این آدم ها هستند که تو این دانشگاهها کار میکنن و تحقیق می کنند و هرچقدر بزرگ تر باشن به مراتب اسم اون دنشگاه رو هم بزرگ تر میکنن. پس موفقیت ما به دانشگایی که درس میخونیم ربطی نداره، این مائیم که با تلاشمون موفقیت رو بوجود می آریم، دانشگاه فقط وسیله است.

[dash_metti85]

بحث رو کمی بکشونم به مسیر اصلی...!
ولی من به شخصه به کم آوردن هیچ اعتقادی ندارم...اگر قرار باشه کم بیاری، از اعتماد به نفسه نه از سطح علمی.
اگر کسی پذیرش گرفته یعنی گرفته دیگه...دیگه admission committee با ما شوخی نداره که!
شما وقتی مثلاً تو آمریکا پذیرش میگیری باید چند تا reqirement رو meet کنی (با این حرف زدنم!!! ).
نمره زبان، نمره GRE، ریکامندیشن، مقاله، معدل لیسانس و فوق لیسانس و الخ...!
به نظر شما ETS فک و فامیل ماست که به ما کیلویی نمره بده؟! یا مثلا داور فلان مجله نسبتی با من داره که مقاله من رو اکسپت کنه؟! یا فلان استاد سرش درد میکنه که رو هوا منو ریکامند کنه؟! یا اگر کسی شانسی نمره بگیره به نظر شما کل چهار سال لیسانس این شانس همراهش هست؟! جواب همه سوالات منفیه دیگه.
میخوام بگم عزیزان من، اگر قرار باشه بلَنگی، خب قبلش تو کلی از این فاکتورها خواهی لنگید و دیگه اصلا پذیرش نمیگیری! آره بابام جان!
به فرض کمی هم از نظر علمی کم آوردی...فرضه دیگه...مگه نه اینکه شما اون درس بخصوص رو توی یک ترم خوندی؟ خب هر موقع احساس نیاز کردی، یه دوره مثلاً یک ماهه فشرده روش کار کن که کم نیاری و مرور کنی...اصلاً از موقع پذیرش تا وقتی که انشالله سوار هواپیما بشی (حدود 4-5 ماه) یه نگاهی به کتابای مربوطه بندازکه محکم کاری هم بشه...بد میگم، بگو بد میگی!
کمی اعتماد به نفس چیز خوبیه...
چه فلسفی حرف زدم!!!

[salazar716]

ولی من به شخصه به کم آوردن هیچ اعتقادی ندارم...اگر قرار باشه کم بیاری، از اعتماد به نفسه نه از سطح علمی.

سیستم نمره دهی و امتحان گرفتن اینجا طوری هست که باعث میشه من فکر کنم تو علم و اینا چیزی نیستم.
به عنوان مثال بگم...من عادتمه که واسه امتحان تمام تمرینای کتاب رو حل میکنم...حالا چه سیصد تا باشه چه پنجاه تا...باز میرم سر جلسه سوال هایی هست که نتونم حل کنم...من مشکلم اینجاست...وقتی تو کارشناسی نتونم چهار تا مسئله ی مشکل حل کنم زمانی که برم تو یه دانشگاه آمریکا یه پروژه بدن دستم چیکار میخوام بکنم؟
این رو وقتی شنیدم دیگه قطع امید کردم!!!! :
یکی از اساتید ما که آدم شاخیه به ما گفت: من زمانی که کارشناسی بودم یک مسئله رو نتونستم حل کنم فهمیدم مهندس نیستم!! (قابل توجه آقا سجاد، دکتر دردل رو میگم)

[dash_metti85]

سیستم نمره دهی و امتحان گرفتن اینجا طوری هست که باعث میشه من فکر کنم تو علم و اینا چیزی نیستم.

آفرین، خودت از کلمه «اینجا» استفاده کردی...یعنی اینکه خودت اعتقاد داری اینجا اینجوریه، نمیشه تعمیم داد به اونجا!

به عنوان مثال بگم...من عادتمه که واسه امتحان تمام تمرینای کتاب رو حل میکنم...حالا چه سیصد تا باشه چه پنجاه تا...باز میرم سر جلسه سوال هایی هست که نتونم حل کنم...من مشکلم اینجاست...وقتی تو کارشناسی نتونم چهار تا مسئله ی مشکل حل کنم زمانی که برم تو یه دانشگاه آمریکا یه پروژه بدن دستم چیکار میخوام بکنم؟

اونجا هم بری اینجور نیست که پروژه بدن دستت و ولت کنن بگن برو یه سال دیگه با نتایج برگرد! شک نکن کسی که پروژه میده دستت خودش یه چیزی میدونسته از پروژه والا اصلا پروژه قبول نمیکرده! پس مطمئنا همون شخص (یعنی استاد راهنما) بالای سر شما هست...هر جا گیر کردی میری میپرسی. ضمنا اونجا دسترسی به منابع به روز دنیا بیشتره که این کار رو به مراتب برای تحقیق و پیشرفت راحت تر میکنه.


یه چیزی بهت بگم شاید بهش توجه نکرده باشی.
دقت کردی مثلا تیم والیبال نوجوانان ایران میره قهرمان جهان میشه، یا فلان تیم المپیاد علمی دانش آموزی ایران میره مدال طلای جهانی میگره؟ به نظرت چرا ما از این موفقیت ها تو بزرگسالی از اینا نمی بینیم؟ مگر نه اینکه همون آدمان. دلیل عدم موفقیتشون چیه؟ آفرین! دلیلش یه چیزه...کمبود امکانات در مقابل وفور استعداد!
وقتی شما یه کاری رو شروع می کنی، اگر استعداد داشته باشی قدم های اولت فوق العاده سریعه...مثل خیلی از ایرانی ها در دوران نوجوانی و جوانی. اما بعد از اون دیگه پای امکانات میاد وسط که ما تو ایران کم داریم. این دقیقا دلیلشه که ما نمیتونیم پیشرفت کنیم.
اینو میخوام بگم که شما بالقوه استعداد بالایی داری...فقط کافیه تو محیط شکوفا کنیش.
یه نقل قول جالب هم بکنم از یکی از اساتید آلمانی (استاد یکی از دوستان صمیمی من هستن ایشون) که می گفت شما اگر صندوق عقبی (به جهت رعایت شئونات نتونستم از کلمه مناسب استفاده کنم!) داشته باشی که بتونی روزی هفت ساعت رو صندلی بندش کنی، یقینا موفق خواهی شد !
آقا این تاپیکت بدجور منو فلسفی کرده !!!

[hossein2266]

دوستان خوبم

ضمن تشكر از شما، لطفا از ارسال مطالب خارج از عنوان تاپيك خودداري نماييد، پستهاي نامرتبط با عنوان تاپيك "بحث كم آوردن در دانشگاه هاي امريكا..." حذف گرديد، ممنون

[vahideabdolazi]

واقعا؟ میشه بیشتر توضیح بدید چه رشته ای خونده بودن و کجا منشی شده بودند؟

جاشو واقعا یادم نیست. چون از بس که دانشگاه و منشی دیدم دیگه یادم نمی آد!!! ولی کرنل درس خونده بود. و یکی از همین رشته های توپ بود که عملا به منشی گری ربطی نداشت. یکی دیگه هم دیدم مک گیل مهندسی کامپوتر خونده بود و الان تو دانشگاه OUIT
منشی بود. خوب دست کم انتظار داریم تو یه شرکت باشه نه تو یه دانشگاه! اونم منشی!
یکی دیگه دیدم فوق داشت از یه دانشگاه های رنک بالا( یادم نیست ولی فکر کنم برکلی بود)! ولی اونم منشی بود. البته بماند که اونا منشی هاشون رو خوب انتخاب می کنن ولی دیگه خیلی ضایعه منشی تو کرنل و مگ گیل و ... درس خونده باشه!!!
تازه خیلی موارد بیش تر از این ها هم هست. یه سایت دیدم که خودش مشحص کرده بود فازغ التحصیلان دانشگاه های رنک بالای آمریکا، چند درصد احتمال کار پیدا کردن دارند! جالبه که فقط هاروارد صد در صد بود. حتی برکلی تا چایی که یادم هست 80 درصد و بقیه که دیگه کم تر بودند. کرنل هم حیلی کم بود. یه چیزی تو مایه ی همین 80!!! اینو ضمن رنکینگ خود دانشگاه ها اضافه کرده بود! چه رشته فلسفه باشه و چه مهندسی، ادم انتظار داره فارغ التحصیل هاشون کار داشته باشن! تازه دست کم دوسه تا فیلم هم دیدم که این موضوع توش بود. یعنی بابا فارع التحصیل دانشگاه های خوب بود، ولی مثلا کارش چیز دیگه ای بود! خوب حتما تو ی جامعشون هست که اینو تو فیلم هاشون می آرن دیگه!
ولی حتی من استادم بهم گفت که خودت رو دست کم نگیر. بچه های ایرانی که می رن اون جا از خیلی بچه های دیگه ی او جا که تو دانشگاه های خوب درس خوندن، بهترن. خودش کویینز خونده. لیسانسشو هم صنعتی بود. ولی با فوق رفته بود. بهم گفت اونا تو سطح لیسانس از ماها پایین ترند، ولی ماها تو سطح فوق هست که ازشون عقب می افتیم برای این که بلد نیستیم تحقیق کنیم به علاوه مجال و محیطش رو نداریم. برای همین یاد نمی گیریم تحقیق کنیم. و عقب می مونیم. به علاوه از همین مقاله های ساده هم تحریم هستیم دیگه. اینم خودش یه بدیه. همین که مقاله هامون هم چاپ نمی شه ضرر روحی و فیزیکی داره.

[vahideabdolazi]

سیستم نمره دهی و امتحان گرفتن اینجا طوری هست که باعث میشه من فکر کنم تو علم و اینا چیزی نیستم.
به عنوان مثال بگم...من عادتمه که واسه امتحان تمام تمرینای کتاب رو حل میکنم...حالا چه سیصد تا باشه چه پنجاه تا...باز میرم سر جلسه سوال هایی هست که نتونم حل کنم...من مشکلم اینجاست...وقتی تو کارشناسی نتونم چهار تا مسئله ی مشکل حل کنم زمانی که برم تو یه دانشگاه آمریکا یه پروژه بدن دستم چیکار میخوام بکنم؟
این رو وقتی شنیدم دیگه قطع امید کردم!!!! :
یکی از اساتید ما که آدم شاخیه به ما گفت: من زمانی که کارشناسی بودم یک مسئله رو نتونستم حل کنم فهمیدم مهندس نیستم!! (قابل توجه آقا سجاد، دکتر دردل رو میگم)

حتی دانشمندهایی مثله بور و رادرفورد و هایزنبرگ هم بلد نبودند همه ی مسائل رو حل کنند.
منم می فهمم چی می گی. خودم هم همیشه همین جوریم. فکر می کنم وقتی مثلا فیزیک خوندم، باید دست کم هر مساله ای که توی کتاب های درسی لیسانس هست رو بتونم حل کنم. ولی خوب حتی گاهی مسایل ساده را نمی تونم حل کنم. ولی به نظرم این یه انتظار زیادیه. هرچند هنوز هم که دارم این رو می گم، به این باور نرسیدم که این انتظار زیادیه، ولی امیدوارم یه روزی برسم به این باور که واقعا لازمه ی دانشمند (فیزیک) شدن این نیست که هر چی مساله جلوت گذاشتند حل کنی! این مساله باعث می شه اعتماد به نفس آدم کم شه. هرچند خوبیش اینه که تو همیشه دنبال یاد گرفتن خواهی بود چون هیچ وقت فکر نمی کنی که همه چیز رو به حد انتظارت یاد گرفتی ولی گاهی هم عذاب آور می شه و تخریب اعتماد به نفس می کنه. اصلا بی خیال! حالا نهایت تلاشمونو می کنیم تا دانشمند شیم، اگر هم نشد می ریم منشی می شیم!

[mehdi_mka]

این که یه نفر به این تصمیم برسه که برای دانشگاه های آمریکا اپلای کنه نشون میده که حرفی برا گفتن داره وگرنه پا تو این راه نمی ذاره. با وجود بعضی ناکامیهای مقطعی، شما در مسیر درست قرار دارید. پس بدون شک ادامه بدید.