خب با توجه به اینکه خود شما توی این کشور درس خودین به نظرتون به این هدفی که من داره ارزش داره برای رشته های علوم کامپیوتری به هند برم ؟
ببینید بستگی به روحیه و پشتکار شما داره.
علاوه بر مشکلات درس خواندن به یک زبان دیگر - مشکلات زندگی در این کشور هم باید در نظر بگیرید.
من خیلی از ایرانی هایی رو دیدم که به هزاران امید به این کشور آمده بودند.... اما بعد از چند ماه سرخورده برگشتند...
پیشنهاد من به شما این است که قبل از هر اقدامی که ممکن است آینده شما را به هر نحوی رقم بزند.... یک سفر توریستی 1 ماهه به هند و به شهر مورد نظر بروید.
خیلی از حقایق به صورت ملموس برای شما روشن می شود و آن زمان می توانید تصمیم گیری کنید.
موفق باشید.
در نبرد بین شیر و آهو، بسیاری از آهو ها برنده میشوند.
چون شیر برای غذا میدود و آهو برای زندگی.
پس: هدف مهم تر از نیاز است!
هند از اون کشوراست که تعداد دانشگاه هاش از حد تصور ما خارجه ولی 98% همین دانشگاه ها بی کیفیت هستن اما نکته مهم اون یه درصدست،شماره تو هر رشته حداقل یکی دوتا دانشگاه یا موسسه آموزشی میتونید پیدا کنید که در حد رنک 20 تا 30 آمریکا یا 5 تا 10 انگلیس هست اما مشکل همچین جاهایی امتحان ورودیشون هست که فکر نمی کنم ارزش داشته باشه شما حداقل 6 ماه زمان صرف آمادگی تو یه همچین امتحاناتی کنید بعد یه بلیط رفت و برگشت و 2 روز اقامت ... و به اضافه اینکه باید با بهترین دانشجوهای هندی رقابت کنید که کم هم نیستن اما خب هزینه تحصیل و زندگی واقعا مناسبه حتی در بهترین شهرهاش
همونطور که میدونید ما یه عالمه مدل پل داریم:
1- پل بتنی
2- پل چولی
3- پل معلق (از اوناییکه توی جنگلهای آمازون روی یه دره کشیدن و وقتی نگاش میکنی کلک و پرت میریزه و امیدی نداری که به اونطرفش برسی!)
4- پل صراط و ...
به نظر من هند همون پل معلقه (شماره ی 3).
احسنت!!! آورین آورین
من میگم اصلا پل رو ول کنیم زیرابی بریم زودتر به مقصد میرسیم
ولی جدا از شوخی پل مهم نیست که چه پلی باشه
باید دید کدوم پل زود تر به مقصد میرسه.ممکنه یه پل کوتاه به نظر بیاد.ولی ممکنه انقد نا هموار باشه که وسط راه برگردی.
باید اینو در نظر داشت که همیشه پلهای کوتاه زودتر به مقصد نمیرسند...
عجب جمله ای گفتم
ویرایش توسط Ekut : January 19th, 2012 در ساعت 12:44 AM
زنده باد اون کارگردانی که نگفت من... گفت مردم کشور من...
اصغر فرهادی دوست داریم
سلام دوستان من الان دارم هند حیدر آباد درس میخونم دانشگاه جواهر کارشناسی ( B.Tech Electronic and Communication ENG) که چهار ساله است اینجا نمره گرفتن خیلی سخته البته دانشگاهای مختلف فرق میکنن من الان سال سومم ترم ششمم هنوز تموم نشده معدلم تا حالا 63% شده خیلی نا امید بودم که بتونم از دانشگاهای کانادا یا آمریکا پدیرش بگیرم با این معدل ولی جدیدا یه چیزی فهمیدم که معدل هند با اینکه از نمره 100 حساب میشه ولی معادل همون نمره از 100 توی آمریکا نیستش اینجا یه سایتی پیدا کردم که معادل معدل هر کشوری رو به GPA حساب میکنه
http://www.foreigncredits.com/Resources/GPA-Calculator/
میخواستم شما هم یه نگاهی بکنید من که حساب کردم اگه 200 واحدی که اینجا دارم با همین معدل 63% تموم کنم توی آمریکا معدلم B+ حساب میشه یعنی 82.5% آمریکا و کانادا یا 16.5 ایران
یعنی این اینو میرسونه که معدل 12.6 هند از بیست با معدل 16.5 از دانشگاهای ایران برابری میکنه
من چون 3 سال انجا بودم خواستم فقط تجربه خودم انتقال بدمببینید فقط قضیه مدرک نیست شما بین 3 تا 5 سال از بهترین دوران زندگیتون باید صرف کنید. دورانی که هر انسانی ازش از بهترین دوران زندگیش یاد میکنه حالا ببین ارزش داره 3 تا 5 سال همچین کشوری باشید؟ از لحاظ کیفیت زندگی خیلی پایین هست.دانشگاه هم تا دلتون بخواد داره اما دانشگاهای خوبش درس خوندن سخت هست جوری که هر امتحان باید بالای 16 صفحه بنویسید که بیشتر ایرانیها سال اول با این قضیه مشکل دارندو خیلی ها با معلومات بالا اما بخاطر سیستم امتحانات هند درس نمی تونند پاس کنند سال اول.خلاصه اول با این مسأله کنار بیاد که ارزش داره برید و بعد در مورد سیستم اموزشی بیشتر تحقیق کنید رو که معدل تاثییر میزاره.موفق باشید
هر وقت دیدی موندن و رفــتنت فرقی نمیکنه
.
.
بــــرو.....
من با این نظر شما که اینجا کیفیت زندگی بعضیا پایینه موافقم حتی میخواستم اینو اضافه کنم که بنظر من حتی درس خوندن توی هند از درس خوندن توی آلمان و سوئد و آمریکا و کانادا هم گرون تر در میاد چون وقتی نمیتونی کار کنی یعنی اجازه کار نداری از کسب هرگونه در آمد محرومی و کسب هر گونه تجربه در زمان تحصیل (من دوست صمیمیم تو سوئد درس میخونه و خواهر و دامادمون تو آلمان قسم میخورم که هزینه اونا از من کمتره و تازه اونا دارن کارم میکنن و سابقه کار در هنگام تحصیل کسب میکنن) امکان بورسیه هم برای ایرانیا توی هند تقریبا صفره ولی برای من که معدل پیشدانشگاهی خوبی نداشتم و مدرک زبان هم نداشتم و الان هم 32 سالم هست زود ترین و سریع ترین راه برای رسیدن به کانادا و آمریکا و همزمان رسیدن به آرزوی قلبیم که ادامه تحصیل بود و تجربه زندگی دور از کشور و دور از خانواده برای رفتن به جاهای دور تر من میگم که تجربه خوبی هست اینم هست که من اینجا با هندیها که همه جای دیگه هستن رابطه فرهنگی و عاطفی ایجاد میکنیم که بعدا اگه هر جای دنیا بری میتونیم با هندیا رابطه خیلی نزدیکی برقرار کنیم که خیلی موقیت خوبی را توی کانادا و آمریکا دارن . من اینجا تقریبا دوست از هر ملیت دیگه ای پیدا کردم که خیلی خوبه کلا از قاره اوپا آمریکا استرالیا خیلی دوست دارن که بیان هند کار کنن برای دورههای اینتر شیپ که باز زندگی مسافرت رفتن و رابطه دوستانه با اونها هم خیلی موقعیت و تجربه خوبیه و من اینجا همزمان ccna cisco , ccnp cisco رو گرفتم تافل هم ای بی تی 96 گرفتم
پس تا اینجا میشه گفت که اینجا پلی برای آمریکا و کانادا میتونه باشه برای من که داره میشه الان من با هر وکیل که برای پذیرش کانادا صحبت میکنم میگه که برای ویزا از هر کجا بجز ایران اقدام کنی خیلی راحت تر میتونی ویزا بگیری و اگه شما تو ایران درس می خونی یا زندگی میکنی هم نمیتونی بری جای دیگه برای ویزای دانشجویی کانادا اقدام کنی .
ولی توصیه میکنم که اگه جای بهتری میتونید برید هند نیاید مثل تایلند دانشگاهاش از اینجا بهتره هزینه زندگی از اینجا پایین تره و کلا کیفیت زندگی هم توپه ولی یه خورده گرم تره یا مالزی یا ....
ولی خوب بدون مدرک زبان و معدل در پیت همین هند تنها پله حالا پل صراط باشه یا هر پلی
علاقه مندی ها (Bookmarks)