بله خیلی شهرها هستند 4-5 ساعت با یه شهر درست و حسابی فاصله دارن و واقعا در نا کجا آبادن
نکته دیگه اینکه Arlington اصلا شهر کوچیکی نیست برام عجیب بود که اینو مثال زدین.....برای این مورد west Laffayette مثال قشنگتریه که حدود 1 ساعت و نیم با شیکاگو فاصله داره!!!!!
عدم نیاز به ماشین هم جزو مزیتها نیست بلکه معایب هست!! چون شهرهای بزرگ مثل نیویورک و شیکاگو انقدر حمل و نقل عمومی حساب شده دارن که به نقل دوستان بودن ماشین دردیرش بیشتره....اما شهرهای کوچیک نیاز داره!!! بالاخره پیاده که نمی خوای بری!!!!
I love you USA
به شخصه روی عنوان این موضوع خیلی درگیر بودم.....و آخر سر به این نتیجه رشیدم که تا اختلاف رنکی خیلی فاحش.....مثلا 20 با 70.....شهر مهمتر از رنک است...بسیار بسیار مهمتره ....و به طرز فجیعی مهمتره....فقط همینو میتونم بگم!!! خیلی روش مشورت کردم....این نظر منه!
I love you USA
با توجه به تاپیک بحث، دوستان با تجربه، آیا امکانات دانشگاهی در شهرهای کم جمعیت با پر جمعیت یصورت تقریبی برابری میکنه؟ یا اینم جزو معایب قابل توجه هستش !
!One hundred sixty-three thousand sq mi of awesomeness
زندگی در شهرهای بزرگ علاوه بر مزایای مختلف اجتماعی و تفریحی، از نظر آینده کاری هم بی نهایت مهم است. بودن در یک شهر بزرگ به معنی دسترسی بهتر به موقعیتهای شغلی حین و بعد از تحصیل است.
البته توجه کنید منظور از شهرهای بزرگ با حومه شان است. خیلی از شهرهائی که روی نقشه میبینید و فکر میکنید جدا هستند در واقع جزو یک منطقه بزرگ قرار میگیرند. مثلا کالج پارک در مریلند و آرلینگتون و فیر فاکس ویرجینیا همه جزو منطقه واشنگتن هستند. یا مثلا کمبریج (هاروارد و ام ای تی) بخشی از بوستون است. اورنج کانتی و ایرواین جزو لوس آنجلس است. منطقه بین سن خوزه و سان فرانسیسکو رو کلا یک منطقه-شهر بزرگ حساب کنید. همینطور مثلا دالاس-فورت ورث.
دوستانی که تمایل دارند به فعالیت های جانبی، همکاری با Startup ها و Entrepreneurship دقت کنید شهرهای کوچک معمولا در اکثر مواقع از این نظر فوق العاده ضعیف هستند (و البته این به این معنی نیست که لزوما شهرهای بزرگ خیلی خوب باشن ولی در اکثر مواقع بهترن) و سعی کنید برید به شهرهایی که معروف هستند از این نظر، حتی در دانشگاه های ضعیف تر. دانشگاه هایی که از شهرهای بزرگ دور میشن ارتباطشون با Startup ها ضعیف تر میشه.
ببخشید من تا حالا فکر میکردم هیچ تاثیری نداره و شرکت های امریکایی حرفه ای تر از این حرف ها هستن که طرف کیه و یا کجا زندگی میکرده و کدوم شهر بوده و بیشتر به توانایی ها و رزومش نگاه میکنن تا محل تحصیل
و اعتقادم این بود با وجود اینترنت هیچ فرقی نمیکنه که ادم کجا باشه ، شما کاملا مطمئن هستید که محل تحصیل در گرفتن کار بهتر تحصیل میگذاره ؟و وزنش رو در قیاس با فاکتور های دیگه چه طور میبینید؟
مسلمه که شرکتها به محل زندگی شما اهمیتی نمیدن. ولی مجسم کنید شما در منطقه سان فرانسیسکو یا سن خوزه دارید تحصیل میکنید. در عرض نیم ساعت میتونید خودتون رو به هر نمایشگاه فنی، job fair، سمینار و غیره در منطقه silicon valley برسونید، با افراد در تماس باشید. صدها شرکت دور و برتون هست که براشون کارهای پاره وقت انجام بدید. کنفرانسهای زیادی در همین منطقه برگزار میشه که بدون خرج هواپیما و هتل میتونید برید. همین وضعیت در لوس آنجلس، واشینگتون، دالاس، بوستون و بقیه مناطق بزرگ صنعتی است.
حالا بجای این فرض کنید شما تو اوماها (که خیلی کوچک هم نیست) یا یه جایی وسط midwest دارید درس میخونید. عملا برای هر نوع مصاحبه کاری، کنفرانس یا tech fair عمده یا نظیر اون باید هواپیما بگیرید و هتل رزرو کنید. چقدر برای اینکارها بودجه و وقت دارید؟ چندتا شرکت دورو برتون هستند که بتونید برید خودتون رو حضورا معرفی کنید؟ اگر دنبال کار زمان تحصیل یا اینترن شیپ باشید چند تا آپشن در شهرتون دارید؟ اینترنت همیشه برای این کارها کافی نیست.
معادلش در ایران اینه که شما فرضا اگر مهندس الکترونیک باشید در شهرکرد زندگی کنید راحت تر موقعیت کاری پیدا میکنید یا در تهران؟ حتی اگر اینترنت گیگابیت هم در شهرکرد بهتون داده باشند؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)