چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[mtehrani]

سلام آسمان جان. قبل از هر چیز بگم که این نظر شخصی منه و براساس تجربه خودم می گم.

از نظر من اگر ایشون بره آمریکا و اونجا درس بخونه تو هر دانشگاهی برای ایران به اصطلاح overqualified میشه و از نظر کاری نمی تونه جایگاه مناسب خودش رو تو ایران پیدا کنه. البته احتمالا رشته با رشته فرق می کنه و شاید تو نفت ما خیلی پیشرفته باشیم. اما در مورد اکثر کسایی که من می شناسم این طور هست چون اصولا صنعت ما با صنعت دنیا (تا جایی که من می دونم و از بچه های مهندسی شنیدم) پیشرفت نمی کنه.

به علاوه محیط و شرایط زندگی در آمریکا از جهات زیادی با ایران تفاوت داره که بچه ها بعد از برگشتن به ایران دچار مشکل می شن و سعی می کن دوباره برگردن‌(البته کسایی که من دیدم) مثلا برای پست داک!

بنابراین اگر تصمیم مشترکتون واقعا زندگی در ایران هست به نظر من این مسیر در نهایت منجر به زندگی در ایران نمیشه حداقل با وضعیت فعلی ایران!

اما اگر شما هم با زندگی در آمریکا یا هر کشور دیگه ای موافق هستید و همسرتون مصر هست در این که خارج از ایران تحصیل کنه (با توجه به موجی که هست خواستشون منطقیه!) این مسیر رو برید و زمانی که درسشون تموم شد تصمیم بگیرید که چه می خواهید بکنید. البته این دودلی هم در بچه های اونجا خیلی رایجه. بچه ها میرن ارشد و دکترا و پست داک می کنن کار هم پیدا می کنن بازم می گن نمی دونم می خوام برگردم ایران یا اینجا بمونم!

اگر تصمیمتون بر این شد که به خاطر همسرتون برید توصیه من شخصا به خود شما این هست که تو همون شهری که ایشون درس می خونه شما هم اپلای کن و درس بخون.

موفق باشید

سلام دوستان
قبل از هر چیز بگم من در این سایت تازه کار تازه کارم.
راستش همسر من (مهندس شیمی ) یک سالی هست که تو یکی از شرکتهای نفتی (خارک) مشغول به کار هس . ایشون قصد داره برای پاییز 2014 بره آمریکا برای دکترا.و هدفش هم اینه که یه دو سالی اینجا کار کنه یه تجربه ای دستش بیاد بعد بره آمریکا؛ صنعت اونجا هم از نزدیک ببینه ؛ تجربه کاریش و هم تجربه آکادمیکش چند برابر بشه و بعد برگرده ایران و هم تو صنعت مشغول بشه و هم تو محیط آکادمیک .
به نظر خودش اینجوری آدم بسیار موفقی خواهد شد .

خواهش میکنم نظرتون رو راجع به این طرز فکر بگید تا من باهاش درمیون بزارم؟جنبه های مثبت و منفی این جور دیدگاه رو بگید.

آیا واقعا بودن در اونجا این تجربه رو به یه دانشجو دکترا میده که بتونه از این تجربه در ایران استفاده کنه ؟
با تشکر فراوان

[dexoey]

قتل سومین مقام قضایی در آمریکا در چند هفته اخیر

جسد مایک مک للاند دادستان بخش کافمن در ایالت تگزاس و همسرش که با شلیک گلوله به قتل رسیده بودند دیروز شنبه ۳۰ مارس (۱۰ فروردین) در منزلشان پیدا شد.

چند هفته پیش هم مارک هاس معاون مایک مک للاند به قتل رسیده بود. به این ترتیب تعداد مقامات قضایی که در چند هفته گذشته در آمریکا کشته شده اند به سه نفر رسید. ستوان جاستین لوییس کلانتر گفت "تحقیقات در مراحل اولیه است" و هنوز نمی توان گفت مایک مک للاند، ۶۳ ساله و همسرش چگونه کشته شده اند و آیا این قتل با قتل معاون دادستان بخش، مارک هاس که دو ماه پیش کشته شد ارتباطی دارد یا نه.

رییس پلیس بخش کافمن گفت این قتل "تکان دهنده است. قتل مارک هاس هم تکان دهنده بود" و تا وقتی که پلیس متوجه نشود چه اتفاقی افتاده نمی تواند تایید کند که آیا این قتلها به هم ارتباطی دارند دارند یا نه اما "همیشه باید این احتمال را در نظر گرفت مگر آنکه خلافش ثابت شود."

پلیس هنوز کسی را در رابطه با قتل آقای هاس دستگیر نکرده است اما بر اساس گزارشها مشغول تحقیق در این باره است که قتل او با قتل تام کلمنت رییس زندان کلرادو که او هم کشته شد چقدر ارتباط دارد.

اوان اسپنسر ابل، مظنون اصلی در قتل کلمنت، ده روز پیش در درگیری با پلیس کشته شد. او که قبلا در زندان کلرادو زندانی بوده با گروهی به نام "۲۱۱ کرو" که معتقد به برتری سفیدپوستان است در ارتباط بوده است.

دادستانی بخش کافمن هم یکی از نهادهایی بوده که در تحقیق در باره گروهی به نام "برادری آریان" نقش داشته است. این گروه هم معتقد به برتری سفیدپوستان است.


http://www.bbc.co.uk/persian/world/2...y_killed.shtml

[cal]

احساسی نشو عزیزم. همه این تحریمها و بازی ها از آمریکا شروع شده. کشورهای دیگه هم فقط دنبال آمریکا هستن. این کلیرنس مسخره هم مخصوص آمریکا هست. در این مورد هیچ کشوری به بی درو پیکری آمریکا نیست. همین الان چند نفر دانشجو میشناسم ایران برگشتن چند ماهه منتظر کلیرنس هستن و هنوز نتونستن برگردن

عزیزتر از جانم ریجکت مربوط به دانشگاه هست که شما رو از تحصیل محروم می کنه ولی کلیرنس مربوط به سفارت هست و ربطی به دانشجو و دانشگاه نداره. من تو زمینه آموزش می گم.
بلی این تاپیک داره از مسیرش خارج می شه. دوستان بهتره فقط در مورد آمریکا صحبت کنیم تا مفید باشه و بدی ها و خوبی های اون رو بگیم.

[vahid1982]

عزیزتر از جانم ریجکت مربوط به دانشگاه هست که شما رو از تحصیل محروم می کنه ولی کلیرنس مربوط به سفارت هست و ربطی به دانشجو و دانشگاه نداره. من تو زمینه آموزش می گم.
بلی این تاپیک داره از مسیرش خارج می شه. دوستان بهتره فقط در مورد آمریکا صحبت کنیم تا مفید باشه و بدی ها و خوبی های اون رو بگیم.

کلیرنس ربطی به سفارت نداره و مستقیم به واشنگنتن مربوطه که اونا هم دنباله رو دولت هستن. بعید میدونم دانشگاه بتونه یا حتی بخواد سرخود تصمیمات سیاسی بگیره. بلکه اونا تصمیمات دولت رو اجرا میکنن. این موضوع هم ربطی به کشور نداره و تو همه کشورها داره اجرا میشه. شکی وجود نداره اول از همه این چیزا از آمریکا شروع شده. من از هیچ کشوری دفاع نمیکنم و عقیده دارم هر کس بنا به شرایطی که پیدا میکنه ممکن هست یک کشور براش مناسبتر باشه. این موضوع ریجکت الان در مورد بعضی دانشگاههای آمریکا تو بعضی رشته ها هم وجود داره و من خودم کاملا در جریانشون هستم. حرف حساب دانشگاه هم این هست که به فرض ما پذیرش بدیم و فاند بدیم طرف میره واسه ویزا و ریجکت میشه و اینطوری دانشگاه و استادها ضرر میکنن و وقت واسه گرفتن دانشجوی جدید هم نخواهند داشت. حرفشون هم منطقی هست. واسه همین تصمیم میگیرن اصلا ایرانی نگیرن.

[cal]

کلیرنس ربطی به سفارت نداره و مستقیم به واشنگنتن مربوطه که اونا هم دنباله رو دولت هستن. بعید میدونم دانشگاه بتونه یا حتی بخواد سرخود تصمیمات سیاسی بگیره. بلکه اونا تصمیمات دولت رو اجرا میکنن. این موضوع هم ربطی به کشور نداره و تو همه کشورها داره اجرا میشه. شکی وجود نداره اول از همه این چیزا از آمریکا شروع شده. من از هیچ کشوری دفاع نمیکنم و عقیده دارم هر کس بنا به شرایطی که پیدا میکنه ممکن هست یک کشور براش مناسبتر باشه. این موضوع ریجکت الان در مورد بعضی دانشگاههای آمریکا تو بعضی رشته ها هم وجود داره و من خودم کاملا در جریانشون هستم. حرف حساب دانشگاه هم این هست که به فرض ما پذیرش بدیم و فاند بدیم طرف میره واسه ویزا و ریجکت میشه و اینطوری دانشگاه و استادها ضرر میکنن و وقت واسه گرفتن دانشجوی جدید هم نخواهند داشت. حرفشون هم منطقی هست. واسه همین تصمیم میگیرن اصلا ایرانی نگیرن.

وحید جان من میگم تو آمریکا مسائل سیاسی اصلا به دانشگاه ربطی نداره. اونا پذیرش میدن حتی اگر دانشجو عضو طالبان باشه. بعد که میاد سفارت خوب طبیعیه آفیسر نگران امنیت کشورش هست اگه مطمئن نشد شما رو به کلیرنس می فرسته یعنی متهم می کنه شما رو ولی اگه قضیه حل شد و چیزی ثابت نشد شما می رید و راحت تو آمریکا درس می خونید.
ولی تو استرالیا این مسائل به دانشگاه ها هم کشیده شده و من بیچاره که دانشجوی عمرانم و حتی نمی دونم انرژی ... با کدوم ط نوشته می شه میاد ریجکت می کنه و به نوعی مجرم می شناسه. بدون متهم کردن و بی دلیل مجرم می شناسه. خوب اکثر دانشجوها کلیر رو با موفقیت قبول می شن و می رن آمریکا. در مورد برخی رشته ها هم خوب طبیعیه همه کشورها ریجکت می کنن. خوب یه نوعی پارادوکس می شه. اونا می گن اون کارو نکن بعد متخصص اون فعالیت رو در اختیار ما ( البته من که نه, اونا) قرار بدن؟
ولی هر کس عاشق یه کشوری هست دیگه و حاضره همه چی رو به جون بخره به اونجا برسه.

[nima56]

سلام آسمان جان. قبل از هر چیز بگم که این نظر شخصی منه و براساس تجربه خودم می گم.

از نظر من اگر ایشون بره آمریکا و اونجا درس بخونه تو هر دانشگاهی برای ایران به اصطلاح overqualified میشه و از نظر کاری نمی تونه جایگاه مناسب خودش رو تو ایران پیدا کنه. البته احتمالا رشته با رشته فرق می کنه و شاید تو نفت ما خیلی پیشرفته باشیم. اما در مورد اکثر کسایی که من می شناسم این طور هست چون اصولا صنعت ما با صنعت دنیا (تا جایی که من می دونم و از بچه های مهندسی شنیدم) پیشرفت نمی کنه.

نه اصلا هم به این صورت نیست چون همین الان هم اگر کسی از دانشگاههای خوب امریکا با مقالات خوب بیاید میتواند در دانشگاه های خوب ایران استخدام شود و چرا باید overqualified باشد. همین الان هم توی دانشگاههای خوب ایران استادان معروف و برجسته همانهایی هستند که معمولا در دانشگاههای ممتاز امریکا تحصیل کرده اند.
البته این مساله که آن شخص پس از مدتی دچار فضای ناسالم و باند بازیهای داخلی اعضای هیات علمی سرخورده شود و نتواند با آن فضا کنار بیاید و دوباره برای یک پوزیشن در US یا کانادا اقدام میکند موضوع دیگری است.

[mtehrani]

نیما ۵۶ جان ممنون که کامل کردین نظر من رو. مسلما شما بهتر می دونید مخصوصا اگر تحصیلاتتون تو نفت هست. به هر حال من در مورد نسل پیش کسوت که الان در ایران استاد دانشیار یا استادیار هستن نظری ندادم. تجربه شخصی من بیشتر بچه های تازه فارغ التحصیلی بودن که بعد از دکترا یا پست داک بررسی و فکر می کردن که آیا بر گردن یا نه و از استاداشون تو ایران فیدبک می گیرفتن که چه تصمیمی بهتره. مسلما qualified بودن همونطور که خودتون هم اشاره کردین شخصی و فردی هستش. البته تجربه من هم محدود هست به MIT/Harvard Graduates.

نه اصلا هم به این صورت نیست چون همین الان هم اگر کسی از دانشگاههای خوب امریکا با مقالات خوب بیاید میتواند در دانشگاه های خوب ایران استخدام شود و چرا باید overqualified باشد. همین الان هم توی دانشگاههای خوب ایران استادان معروف و برجسته همانهایی هستند که معمولا در دانشگاههای ممتاز امریکا تحصیل کرده اند.
البته این مساله که آن شخص پس از مدتی دچار فضای ناسالم و باند بازیهای داخلی اعضای هیات علمی سرخورده شود و نتواند با آن فضا کنار بیاید و دوباره برای یک پوزیشن در US یا کانادا اقدام میکند موضوع دیگری است.

[elahe_eli]

تو این چند صفحه آخر بحث دوستان حول اروپا، آمریکا، استرالیا و کانادا داره میچرخه..
میخوام با اطلاعات و تجربه فعلی و بعد دو سال و اتمام درس تو آمریکا - و در حالی که دارم کار میکنم و دیگه اینجا موندنی ام و قرار نیست جای دیگه برم - بررسی کنم که اگر الان میخواستم انتخاب کنم چجوری فکر میکردم. شاید برای بعضی دوستان که تو این پروسه هستن مفید باشه.. مخصوصا اونایی که روحیه مشابه خودم دارن..
اول بگم همچنان متاسفانه یه سری از دوستان اونجایی رو که هستن دارن تبلیغ میکنن! انگار عنوان تاپیک اینه که "هر آنجایی را که هستید تبلیغ کنید". من بارها خدمت دوستان عزیزم تذکر دادم که در جهت مفید تر شدن بحث ها ،جبهه گیری نفرمایید و نکات مثبت و منفی رو با هم مطرح کنید.. من خودم بارها نکات منفی آمریکا رو که به ذهنم میرسه اومدم گفتم.. مثلا میبینم دوستان مطلقا اروپا رو تبلیغ میکنن!! آدم اصلا شک میکنه که با اتحادیه اروپا قراردادی چیزی داشته باشن. شما میلیون ها مزیت هم از اروپا بشمارید برای من نوعی باز هم اروپا برای مهاجرت حتی گزینه هم به حساب نمیاد، یعنی حتی بهش فکر هم نمی کنم.. بله، یکی ار آرزوهامه که سفر کنم و همه جاشو ببینم.. شاید خیلی مزیت ها هم داشته باشه به نسبت آمریکا یا کانادا اما به هر حال به عنوان یک مهاجر گزینه به حساب نمیاد.. شاید شما با یه زندگی آروم و مرفه اما معمولی! و در سطح یک شهروند عادی راضی بشید.. شاید برای شما بیمه خدمات درمانی و امنیت شغلی مهمترین چیز باشه اما برای من نوعی مهمترین فاکتور اینه که با من به نسبت توانایی هام و میزان شعورم برخورد بشه نه بر حسب ملیت و نژادم!
الان دوستان ساکن یا طرفدار اروپا میتونن بیان بگن که نه همچین چیزی نیست. در جوابشون میگم چون شما هنوز ندیدید دلیل بر این نمیشه که وجود نداره! من آدم میشناسم که زندگی اش داره تباه میشه تو اروپا سر این موضوع.. بازم میگم بستگی به روحیه خود آدم داره.. یکی ممکنه بتونه کنار بیاد.
.......
پیروز باشید

منظور شما اینه که در هر حای اروپا که برید باهاتون با تبعیض نژادی بخورد می کنن ؟؟

[ghlobe]

منظور شما اینه که در هر حای اروپا که برید باهاتون با تبعیض نژادی بخورد می کنن ؟؟

تبعیض نژادی رسمی که نه و قانون برای همه یکسان است ولی بهرحال نژادپرستی پنهان یعنی اینکه افراد با شما جورمتفاوتی برخورد کنند در اروپا خیلی بیشتر از امریکاست. امریکا سرزمین مهاجران است.

[shahrouz]

ببینید استرالیا چقدر کشور بی در و پیکری (کنار مزایای بیشمارش یعنی از این نظر) هست که دامنه تحریم ها رو به دانشجو ها هم کشونده و دیگه ایرانیها رو خیلی از دانشگاهها ریجکت می کنن.
کلا کشوری که بعد از ایران احساس غریبگی نمی کنم آمریکاست. هم از نظر نژادپرستی هم مثل خط بالا می دونم که بر حسب لیاقتم توش بالا و بالاتر می رم نه اینکه به خاطر کار های دیگران توبیخم کنند.

خب دراسترالیایا سایر کشورها تشریف داشتید که اونجا احساس غریبگی کنید؟ باور نمی کنید اگر بگویم من شخصا با مشخصات شخصیتی خودم در ایران بیشترین احساس غریبگی می کنم.