نوشته اصلی توسط
b.sh
سلام دوستان، من نظرات دوستان رو در صفحات اول اینجا خوندم که شرایطهای متفاوتی داشتن...
من خواهرم شاید حدود 10 سال در اروپا درس خونده و اخلاقش خیلی عوض شده و از ی دختر شاداب و خنده رو تبدیل به ی آدم جدی و سرد و افسرده شد که شاید6 ماه یکبار با ما تماس بگیره و کلا به ما دیگه هیچ اهمیتی نمیده... (با اینکه اکثر اوقات الان ایران با همسرش زندگی میکنه) واسه همین، این قضیه که احتمالا رفتار ضدخارجی اروپایی ها و تنهایی خیلی رو زندگی آدم در اروپا تاثیر میگذاره، من رو شدیدا از رفتن ترسونده!
اونجوری که شنیدم و خوندم این قضیه در آمریکا و کانادا به مراتب کمتره و اونجوری برخورد سرد از ساکنین اونجا نمیبینی....ولی در آمریکا بعد تحصیل گرفتن اقامت و کار پیدا کردن کلی مشکلات داره... کانادا هم که گفتن کار پیدا کردنش خیلی سخته و آب و هواش افسردگی میاره...استرالیا هم شنیدم به ایرانی ها به چشم بد نگاه میکنن و احترام چندانی واسشون قائل نیستن...
من زیاد اجتماعی و اینا نیستم و وابستگی به مکان خاصی هم ندارم، هرجا بخوام میتونم زندگی کنم در صورتی که آدمهای صمیمیم کنارم باشن و اکثر سرم تو درسم بوده و الانم که سرکارم، چون کارم رو میخوام به بهترین نحو انجام بدم، شرایط چندان جالبی از این جهت که قدر بدونن یا نتیجه زحماتم رو ببینم رو ندارم و همکارا هم ترجیح میدن که من انقدر کار نکنم و غیره... داشتم فکر میکردم این نوروز برای مسافرت و دیدن یک کشور برم که با شرایط آشنا بشم و تلاشم رو برای رفتن بیشتر کنم...
من اولویت اولم برای انتخاب کشوری که برای اپلای دکتراش تلاش کنم اینکه اولا افسردگی نیاره، ثانیا آدم نتیجه ی تلاشهاش رو ببینه و نبینه کل زحماتی که میکشه بیفایده است... من حدود یکسال و چند ماهه که از خیلی جهات اینجا کاملا ناامید شدم، خیلی ناامید....چه فرهنگی چه شغلی... بنظرتون کجا برام مناسبه؟
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)