چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[Pink Floyd]

درود
هراس من باری همه
از مردن
در سرزمینی است؛
که مزد گورکن
از آزادی
آدمی افزون باشد.
والله من خودم بشخصه زیاد به رفاه و این ... فکر نمی کنم
من بیشتر دنبال اینم حتا اگه شده مردنم و بندازم یه جایی غیر از اینجا

[khomar_x]

سلام دوستان!
من این پست ها رو که می خونم بازم Refer می کنم به پست اول خودم! الان ببینید نه Comboy و نه kocher و نه khomar متوجه منظور هم نمیشید دقیقاً و کاملاً نظرات متفاوتی دارید! چرا؟ چون سلایقتون با هم فرق داره...و این قضیه در بین بشردوپا کاملاً عادیه؛ در یه جاهایی هم سلیقه می شیم(شرایط اینجا) و در یه جاهایی نه(تغییرات فرهنگی)... من خودم شخصآ عاشق ایرانم، اما ایران ،نه این جایی که توش داریم زندگی می کنیم(!) و واقعاً نمی تونم یه سری از فرهنگای اونجا رو قبول کنم مثلاً نمی تونم قبول کنم که وقتی رفتم و بعد ازدواج کردم و بچه دار شدم دخترم در سن 15-16 سالگی بیاد بگه بابا من امشب میرم خونه دوست پسرم می خوابم... خب مسیر تربیتی این دختر که فقط در خونه خلاصه نمی شه دوست من...من می تونم بگم نرو؟ می تونم بگم برو؟ اگه بگم نرو که تفکرات املی غولی می سازه به نام پدر در ذهن فرزندم اگه بگم برو که دیگه خودتون می دونید...
کسی منکر فرهنگ متجدد و پیشرفته اونها نیست اما ما بقول شما 20 سالی خواسته یا ناخواسته اینجا بودیم! اونجا 100% هم درست نیست و همه ما میدونیم که ایده آلی وجود نداره...
چاه و چاله تعریف داره و این تعریف برای هر کسی نسبی است... شما باید ببینی چاه و چاله شما دقیقاً چیست و از همشون لیست تهیه کنی! و کنارشم چک مارک بزاری... ببینی چه نتیجه ای می گیری...
همگی موفق باشین

آقا امید سلام. اتفاقاً قبل از پست دومتون من داشتم پست ها رو از اول تاپیک مرور میکردم و دیدم که پست اول شما واقعاً یه سری حقایق رو خیلی مختصر ومفید گفته. ازتون ممنونم. درسته که همه ماها با همدیگه، هم اختلاف سلیقه و هم اختلاف عقیده داریم ولی یه سری تصمیمات تو زندگی هست که از روی ناآگاهی، کم اطلاعی، داشتن اطلاعات غلط ، جو گیر شدن یا نمیدونم هر چیز دیگه ای گرفته میشه. مثلاً همینکه بعضی از افراد فکر میکنن اونجا یه مدینه منوره ایه که هیچ مشکلی رو اونجا ندارن یه تفکر افراطی باشه. من هدفم اینه که ماها با کمک هم بتونیم یه دید درست از شرایط اونجا و شرایط خودمون در اونجا در آینده داشته باشیم تا الان بتونیم با دید بازتری تصمیم بگیریم. بقولی آینده نگری درست تر و دقیق تری داشته باشیم.

من با مطرح کردن سؤالهایی که تو ذهنمه میخوام ببینم که جواب ذهن شما به اونها چیه! از طرفی وقتی جوابهای شما رو میبینم جرقه های جدیدی تو ذهنم زده میشه و همینها باعث میشه که منو شمایی که قصد داریم بریم یا آیندگانی که این تاپیک رو میخونن و قصد رفتن دارن همه جوانب مثبت و منفی این مهاجرت رو ببینیم و بدونیم که این رفتن کجاها و برای چه کسانی و با چه شرایطی مشکل ساز شده و برای چه افرادی و با چه روحیاتی تأثیر مثبتی تو زندگیشون داشته. ببین امیر جان، فکر نکن که من یه آدم وسواسی هستم که اینقدر گیر میدم، ولی تو زندگیم یه وقتهایی تصمیماتی رو از روی عجله گرفتم و الان مثل مار گزیده ای میمونم که از ریسمون سیاه وسفید میترسه به همین خاطر همیشه یه چیزی آویزه گوشمه: "اگه میخوای برای آیندگان درس عبرت نشی سعی کن از تجربیات پیشینیان عبرت بگیری". مخصوصاً که اگه اون تجربه برای آدم خیلی گرون (به قیمت یه عمر) تموم شه.

این آخراش رو که داشتم مینوشتم یاد نصیحت های بابابزرگا افتادم!

[gourouhban]

من خودم شخصآ عاشق ایرانم، اما ایران ،نه این جایی که توش داریم زندگی می کنیم(!) و واقعاً نمی تونم یه سری از فرهنگای اونجا رو قبول کنم مثلاً نمی تونم قبول کنم که وقتی رفتم و بعد ازدواج کردم و بچه دار شدم دخترم در سن 15-16 سالگی بیاد بگه بابا من امشب میرم خونه دوست پسرم می خوابم... خب مسیر تربیتی این دختر که فقط در خونه خلاصه نمی شه دوست من...من می تونم بگم نرو؟ می تونم بگم برو؟ اگه بگم نرو که تفکرات املی غولی می سازه به نام پدر در ذهن فرزندم اگه بگم برو که دیگه خودتون می دونید...
کسی منکر فرهنگ متجدد و پیشرفته اونها نیست اما ما بقول شما 20 سالی خواسته یا ناخواسته اینجا بودیم! اونجا 100% هم درست نیست و همه ما میدونیم که ایده آلی وجود نداره...

با صحبت های امید عزیز موافقم به نظر من ما پس از ورود به یک کشور پیشرفته نباید فرهنگ خودمون(البته ویژگی های مثبتش) رو از یاد ببریم.متاسفانه هستند ایرانیانی که بعد از اینکه پاشون به اروپا یا امریکا باز میشه ،بدجوری غرق در فرهنگ و تجملات مردم اون کشور می شند و طوری وانمود می کنند که انگار از غربی ها هم غربی ترند! ودر کارهایی سعی می کنند افراط کنند که حتی از نظر غربی ها هم جزء کارهای cheap به حساب میان. این جور افراد معمولا از نظر شخصیتی معلقند و دچار دوگانگی شخصیتی می شند، چون به هر حال مدتی تو ایران زندگی کردند و با محدودیت هایی که در ایران وجود داره بار اومدند حالا وقتی یکدفعه وارد بهشت(از نظر خودشون) میشند بدجوری قاطی می کنند و کارهایی می کنند که دیگه نگو و نپرس...
در نقطه مقابل هستند ایرانیانی که ویژگی های مثبت فرهنگ خودشون رو حفظ کردن و ملقمه ای ساختند از فرهنگ خودشون و فرهنگ جامعه جدیدشون!
به نظر من بهترین راه همینه ،چون اگه بخوایم همه گذشترو فراموش کنیم دچار مشکلات روحی حادی میشیم! چیزی که هست متاسفانه به خاطر اتفاقاتی که تو این سالها در ایران افتاده ،به ایرانی با دید خوبی نگریسته نمیشه!ولی چاره چیه با پنهون کردن هویت خودمون و فراموش کردن گذشته که کاری از پیش نمی ره. باید به جنگ مشکلات بریم تا بتونیم نگاه غیر ایرانی رو نسبت به ایرانی تغییر بدیم که البته کار دشواریه!

[Royal2009]

سلام
به نظر من دوستانی که امور را سبک سنگین می کنند بهتره زیاد از ایران دور نشوند اروپا بهترین گزینه است.استاندارد زندگی هم طبق آماری که منتشر میشه غالب موارد از آمریکا بهتره.
راستش، آمریکا خیلی دوره و مشکل رفت آمد هست در اروپا صبح دلت گرفت عصر ایرانی .

[Cortex]

سلام دوست من:
کاملاً حق باشماست که ما دراینجا صرفاً هفکری می کنیم اما نباید سلایق، محیط رشد کرده، اعتقادات، خانواده و ....رو از نظر رد کنیم! چیزی که هر انسان با انسان دیگر متفاوت است اما از باب وسعت دید حق باشماست. در جواب رویال باید اینو بگم که برعکس تصورات همه در اروپا دین گریزی بیشتری وجود داره نسبت به آمریکا و کانادا! شاید خب سوال پیش بیاد که دین گریزی رو چه به این بحث! خیلی مربوط است! از شما می پرسم که مثلاً فردی مثه شما با آدمی که دروغ نمیگه، طمع نداره، حرص نمی زنه و حداقل این حس رو داره که کسی نگاش می کنه معامله می کنی و ارتباط داری یا با یک فرد لاییک که اصلاً هیچ چیز براش مهم نیست؟ و این دیدگاه موجب خیلی از پیشرفت ها و بقول شما استاندارد های معلول از متعهد بودن است.متعهد بودن در کار متعهد بودن در رفتار در ازدواج در جامعه و ... که منتجه به همون فرهنگی می شه که ماها دوسش داریم و برای اون می خوایم بریم!چیزی که اینجا برعکس ظاهرش نبود...ما در دنیای غرب با این دو گروه افراد برخورد داریم(متعهد(خداشناس)و لاییک)... همه ما به صراحت می دونیم که اونور آب مکتب سکولار حاکمه... حالا هر سکولاری که سکولار نیست دوست من! سکولاریسم اروپا با امریکا و کانادا فوق العاده متفاوت است. سکولاریسم آمریکا از صلح و آشتی بین ادیان بوجود اومده اما سکولاریسم اروپا کاملاً بدیهی است که از 300-400 سال جنگ بین ادیان نشئت گرفته(جنگهای صلیبی)... پس این دو غیر قابل مقایسه اند...70% مردم آمریکا و 90% مردم کانادا خداپرستند و این برای ما می تونه خیلی نکته مثبتی باشه...جالبه که بدونین تحقیقاتی انجام شده و نتیجه اون اینه که مردم امریکا به طرز عجیبی دارن به دنبال معنا می گردن! دنبال علت؛ نمی دونم متوجه شدید یا نه ژانر فیلم ها تغییر کرده! کارتون ها هم همینطور الان خیلی از خواننده هاشون آهنگ های معنا دار و با محتوای معنویت می خونند! پیش بینی شده قرن 21 قرن بین جابجایی ادیان است! من از شما متعجبم رویال جان! مگه شما سخنرانی دکتر سروش گوش نمی دادی؟ حرفای منو نمی زد؟ گرفتن دل فدای از بین رفتن ریشه و بنیاد؟
درکل! جدای از این پیش بینی ها و فرضیه ها؛ اروپا به عنوان پلی برای عبور به آمریکا و مخصوصاً کانادا بسیار عالیست! اما برای موندن نه! من خودم برنامم اروپاست برای مستر اما نه برای موندن...
همه اینها نظرات من بود
موفق باشید

[mahmoox]

من الان 30 سالمه و بارها پس از لیسانس و فوق لیسانس ام فرصت رفتن داشتم، اما همیشه یه تعصب بی دلیل جلوی منو می گرفت. بالاخره آدم بزرگ می شه و تجربه کسب می کنه، حالا وقتی خودم رو با دوستانم که اون زمان ایران رو ترک کردن مقایسه می کنم، می بینم که فرصت های خوبی برای شکوفایی رو از دست دادم.
حالا هم که منتظر کلیرنس هستم و در آستانه ی رفتن، تلاش می کنم از اون ور نیفتم و یه تعصب کورکورانه دیگه ایجاد نکنم. همیشه فرصت بازگشت هست. برای آدمایی مثل من که لگدمال شدن آرمان ها در این کشور روحیه شون رو خرد کرده، بهترین کار هجرت بی تعصبه، به قصد به دست آوردن زندگی بهتر (که نسبیه و وابسته به استانداردهای هر فرد) و تجربیات جدید. مهم اینه که حالت های مختلف محتمل در آینده رو درست ببینیم تا هر اتفاقی که در آینده افتاد براش آمادگی داشته باشیم. یه ذهن محکم ولی منعطف که هیچ وقت با خودش تعارف نداره.
در این لحظه شکی ندارم که برای من رفتن بهترین راهه و همین باعث میشه که در آینده _علی رغم هر اتفاقی که بیفته_ از خودم راضی باشم.

[Comboy]

در مورد قسمت های بعدی صحبتت که تا حدودی شبیه افکار ضد ناسیونالیستی یا به قولی احساسات نوستالژیک kocher عزیز هست باید بگم که به نظر من کسی که میره اونور آب نمیتونه روابطش رو با ایران و ایرانی قطع کنه مگر کسی باشه که تو ایران هیچ دوست و رفیقی نداشته باشه! آخه شما تو عمل ببین که چند تا از دوستانمون تو همین فروم که رفتن اونور این کار رو کردن؟! روابطشون با ایرانیها کمتر که نشده هیچ، بیشتر هم شده! البته با این هم موافقم که آدم با سرگرم کردن خودش با امور دیگه تو کشور مقصد میتونه روابطش رو با ایران کمتر کنه که تا حدودی هم شاید باعث شه از نظر روحی کمتر اذیت شه ولی خوب حذف کامل خاطرات تو ایران در ذهن و قطع کامل ارتباط با ایرانیها واقعاً سخته. برای خود من که کنار گذاشتن کامل اونها غیر ممکنه.

حرفهای من ضدناسیونالیستی نبود. منظورم این بود که یک فرد بهتره با همه افراد جامعه کنار بیاد، وقتش را با ایرانی ها و غیر ایرانی ها تقسیم کنه.
من خودم خارج از ایران بیش از پیش آهنگ ایرانی گوش می دم.
در پست دیگه ای تو همین تاپیک نظر خودم را در مورد جهانگردی و مکان زندگی بیان کردم.
ایرانی هایی که می شناسم همه از یک شهر ایران به مثلا نیویورک می روند و تمام عمرشون تقسیم میشه بین تهران و نیویورک.
پس میبینیم که اکثر ایرانی ها عادت دارند به یه مکان و فرهنگ و جامعه عادت کنند، تا اینکه روحیه ماجراجویی داشته باشند.
بیشتر به "هرجا روی آسمان همان رنگ است" توجه می کنند تا به "بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی"
این چه پختگی هست که آدم بره ونکوور فارسی وان نگاه کنه؟ صبح تا شب هم با اقوامش تو ایران اسکایپ کنه؟

[Comboy]

سلام دوستان!
من این پست ها رو که می خونم بازم Refer می کنم به پست اول خودم! الان ببینید نه Comboy و نه kocher و نه khomar متوجه منظور هم نمیشید دقیقاً و کاملاً نظرات متفاوتی دارید! چرا؟ چون سلایقتون با هم فرق داره...و این قضیه در بین بشردوپا کاملاً عادیه؛ در یه جاهایی هم سلیقه می شیم(شرایط اینجا) و در یه جاهایی نه(تغییرات فرهنگی)... من خودم شخصآ عاشق ایرانم، اما ایران ،نه این جایی که توش داریم زندگی می کنیم(!) و واقعاً نمی تونم یه سری از فرهنگای اونجا رو قبول کنم مثلاً نمی تونم قبول کنم که وقتی رفتم و بعد ازدواج کردم و بچه دار شدم دخترم در سن 15-16 سالگی بیاد بگه بابا من امشب میرم خونه دوست پسرم می خوابم... خب مسیر تربیتی این دختر که فقط در خونه خلاصه نمی شه دوست من...من می تونم بگم نرو؟ می تونم بگم برو؟ اگه بگم نرو که تفکرات املی غولی می سازه به نام پدر در ذهن فرزندم اگه بگم برو که دیگه خودتون می دونید...
کسی منکر فرهنگ متجدد و پیشرفته اونها نیست اما ما بقول شما 20 سالی خواسته یا ناخواسته اینجا بودیم! اونجا 100% هم درست نیست و همه ما میدونیم که ایده آلی وجود نداره...
چاه و چاله تعریف داره و این تعریف برای هر کسی نسبی است... شما باید ببینی چاه و چاله شما دقیقاً چیست و از همشون لیست تهیه کنی! و کنارشم چک مارک بزاری... ببینی چه نتیجه ای می گیری...
همگی موفق باشین

من هم نمی توانم قبول کنم دخترم در هفت سالگی روسری سر کند و برود مدرسه دخترانه (تفکیک جنسیتی)

با یه خانم هلندی صحبت می کردم، می گفتن با یه پسر ایرانی نامزد کرده بودند، تمام وقت خونه دوست پسرشان بودند و بعد از شام بر می گشتن خونه خودشون. (هر چی فساد به مغزتون می رسه نچسبونین به غرب)
ضمنا این دو بعدا ازدواج نکردند، به دلیل اینکه پسر ایرانی از اینکه اون خانم پوششون "خیلی باز نبود" شاکی بودند.
من هم نمی تونم قبول کنم روزی دخترم با پسری آشنا بشه و یک هفته بعد صیغه محرمیت بخونن، یک ماه بعد عقد و ازدواج و نه ماه بعد بچه دار بشن و دو سال بعد شوهر دنبال جور کردن مهریه. این وصله ها به فرهنگ اصیل ایرانی نمی چسبه و در هر حال مورد قبول من نیست.

اتفاقا من هم برای تصمیم گیری راجب ادامه دادن لیسانس در قبرس و یا رفتن به فرانسه کلی جدول و چک مارک گذاشتم.

[shokri]

به نظر من این مساله رو فقط و فقط زمانی میشه بهش جواب درست داد که یه عمر اونجا زندگی کنی!! در غیر این صورت من فکر می کنم بیشتر جنبه بازی با کلمات داره.
باید ببینی که اگه بری چی نسیبت می شه اگه بمونی چی؟ کی می تونه جواب اینو بده؟؟؟

[saeid]

سلام

منم مثل بعضی ها تو این تاپیک منتظر کلیرنس هستم. البته وقتی کلیرنسم دیر شد برای ویزای فرانسه هم اقدام کردم که برای اون هم منتظرم. معلوم نیست اصلاً اخرش برم یا نه. چند تا نکته به نظرم خیلی مهمه که دوست دارم بگم.

1. تو صحبت های comby لغت ماجراجویی رو دیدم. خیلی عالی بود چون همیشه وقتی دوستام بهم می گفتن تو واقعاً برای دکترا گرفتن داری میری؟ میگفتم نه. برای adventure میرم. دکترا این جا هم هست. حیفم میاد از این دنیا برم و پیشرفته ترین کشور دنیا رو ندیده باشم. چون شخصاً برای من راهی برای رفتن امریکا به جز به بهانه درس نیست.

2. قبول دارم اونجا این زرق و برق هایی که ما فکر می کنیم رو نداره حداقل برای یه دانشجو. اما ما که نمی خواهیم پناهنده بشیم. نهایتاً اگه خوشمون نیومد بعد از یک یا دو سال بدون مدرک بر میگردیم. من سربازی معافم، فرض میکنم رفتم سربازی. شما هم می تونید فرض کنید که پشت کنکور موندید یا ...

3. به نظرم اروپا از امریکا بهتره. اگه دانشگاهش خوب باشه البته. الان هم خودم پشیمونم که چرا امریکا رو اولویت قرار دادم و تازه رفتم دنبال ویزای فرانسه. چه بسا اگه از اول فرانسه رو انتخاب کرده بودم الان پاریس بودم! اروپا ویزاش یه ساله است، اراده کنی ایرانی. با خرج کم و بی دردسر. شرایط اقامتش هم از امریکا بهتر و سریع تره. ولی چه میشه کرد که امریکا، امریکاست!

4. اینو به خصوص برای kormax عزیز میگم که مثل من منتظره و شاکی. منم خیلی به این فکر افتادم که اصلاً بیخیال امریکا یا کلاً خارج بشم. البته میگم اخرش هم اگه نتونم برم، همین جا می مونم و خودکشی هم نمی کنم. اما فکر می کنم الان که شانس رفتن دارم، اگه خودم بیخیال شم و نرم، بعداً یه عمر تو حسرت می مونم! در مورد زن و بچه و ... هم به نظرم الان واقعاً زوده. الان باید به فکر این باشیم که تا ترم بعد کلیر شیم!

امیدوارم اول همه بریم، بعد در مورد اینکه چی میشه تصمیم می گیریم.

این جمله "آخرش که چی؟؟" که تو موضوع تاپیک هست هم خیلی جالبه. اخر همه که معلومه، رفتن یا نرفتن به امریکا فقط مشخص میکنه که این زمان تا رسیدن به آخر رو چجوری می خوای بگذرونی.