چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[ElittA]

سلام دوستان

خیلی از صفحات این تاپیکو خوندم و به نظرم خیلی مفید و مثبت بود.

حالا منم نظرمو میگم:
چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

امریکا؛ چون با وجود همه جنگ هایی که راه میندازه، همه گروهک های تروریستی که به وجود میاره و همه ناامنی ها و تبعیض نژاد بازهم امریکاس. تو رنکینگ Qs هرکسی به صد دانشگاه برتر نگاه بندازه بی شک این سوال (چرا امریکا) نخواهد پرسید.
هدف یک دانشجو تحصیله، بعد کار بعد زندگی- امریکا اگه بهترین جای دنیا هم نباشه یکی از بهتریناس. از بین هزار مزیتش انگشت شمار عیب داره
آخرش که چی؟ نه نه نه
آخرش نه... از اولش شروع میشه راهو میره و بعد تموم میشه.
اولش بدست اوردن علم و پیدا کردن یه جایگاه درخور، در مسیر کسب مقامات و تقدیرات و درجات عالی و مناصب و زندگی به روال و خوب و در انتها راضی و خشنود از همه تلاش ها و زندگی خوب و شایسته و بدرود گفتن به زندگی و مرگ.
این چالش خداست- بزرگ ترین چالش بشریت؛ زندگی- عمر و نحوه ی صرف عمر.
(فلسفی شد تهش)

[Rah_Samant]

سلام دوستان


این یادداشت رو در بخش " آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟ " نوشتم که با توجه با ارتباط موضوع اون رو اینجا هم کپی می کنم.


من نظراتم رو به دو بخش کلی تقسیم بندی میکنم.


بخش اول:


من فکر میکنم یکی از مشکلی که ما داریم، اینه که دوستانی که این مسیر رو رفته اند کمتر اومده اند و درباره این مسائل (موقعیت های فراهم شده بعد از اتمام تحصیلات - تفاوت شرایط کاری غرب با ایران - چگونگی کار پیدا کردن در خارج از کشور - تفاوت های فرهنگی و مشکلات سایر فرهنگ ها در تعامل با فرهنگ های غربی - چالش ها و فرصت های بوجود آمده بعد از بازگشت به ایران و ...) حرف زده اند که ما بتونیم تصویر روشن تری از این موارد داشته باشیم.


کلا ما عادت کرده ایم (این مهارت رو کسب کرده ایم) که در یک سری از زمینه ها خیلی قوی باشیم و در یک سری زمینه های دیگه که اتفاقا خیلی هم مهم هستند، دچار چالش اساسی هستیم. مثلا:


من بخش های مختلف اپلای آبرود رو چک کرده ام. شما برید و بخش های مربوط به آزمون های زبان انگلیسی و یا حتی سایر زبان ها رو مشاهده بفرمائید و بعد اون ها رو با قسمت های دیگه سایت به لحاظ کمی و کیفی مقایسه کنید. منظورم اینه که کلا ما استاد امتحان دادن شده ایم و به خاطر اینکه از بچگی این کار رو تمرین کرده ایم، برامون یک مهارت شده. ولی تو بخش های دیگه اونقدر که باید نمیتونیم قوی عمل کنیم؛ شاید به این خاطر باشه که مهارت کافی رو کسب نکرده ایم.


پس برای اینکه بتونیم در جوامعی که به شدت رقابتی هستند و خصوصا کشورهایی که نظام حاکم بر اون ها براساس نظام سرمایه داری مدیریت میشه و همه قدرت در اختیار صاحبان پوله و کلا استراتژی افزایش بهره وری حرف اول و آخر رو میزنه، زیر دست و پا له نشیم؛ مجبوریم که یکسری از مهارت های خودمون رو که به صورت تاریخی در اون ها ضعف داریم رو جبران کنیم و پوشش بدیم.


از جمله مواردی که در اون ها دچار مشکل هستیم مهارت های مربوط به شرکت در کارهای اجتماعی و فعالیت های گروهیه و مشکل دوم نداشتن هدف و برنامه برای آینده است. یک مسیری رو میریم اما نمیدونیم آخرش می خواد چی بشه و می خوایم چیکار کنیم(چشم انداز روشنی رو برای آینده خودمون ترسیم نمی کنیم)؟؟؟!!!


به نظر من خوندن زندگی نامه مشاهیر علمی میتونه در این مورد خیلی به آدم کمک کنه، اینکه با دغدغه ها و انگیزه ها و نوع نگرش اون ها به موضوعات آشنا بشیم شاید ما رو به حد اون ها نرسونه اما قطعا در زندگی ما هم تاثیر گذرا خواهد بود.


جمله پایانی بخش اول:


کارهای بزرگ انگیزه ها و آرزوهای بزرگ مطلبند، اگر در آستانه اتخاذ یک تصمیم مهم برای ادامه زندگی خود (مثلا مهاجرت تحصیلی) هستیم، پس باید هدف و آرزویی هم به همان اندازه بزرگ داشته باشیم. اگر قصد رسیدن به موفقیت رو داریم باید اون رو خودمون بسازیم؛ یک پروپزال براش بنویسم و بریم دنبالش


بخش دوم:


شاید بعدا فرصت نکنم بخش دوم رو به طور مفصل بنویسم ولی:


در کشورهای دیگه، مثلا کره و ژاپن معمولا افراد بعد از مهاجرت تحصیلی ارتباط شون را با کشورشون قطع نمی کنند و یکی از دلایل پیشرو بودن و پیشرفت اون کشورها هم همین موضوع می تونه باشه، اما در کشور ما این اتفاق داره برعکس رقم می خوره که بهش میگن فرار مغزها؛ در پدیده فرار مغزها فرد تمام ارتباطاتش رو با کشورش قطع می کنه که این موضوع هم در آینده خود فرد رو دچار مشکلاتی میکنه (اصالت ما هویت ماست) و هم کشورش رو از تخصص و علمش محروم ساخته و ...

مطالعه کتاب " استاد عشق " رو به دوستان پیشنهاد می کنم.

با آرزوی موفقیت برای هم دوستان

[pishtaz611]

دسته دوم : کسانی که قصد سفر برای همیشه به آمریکا رو دارند نه صرفا کسب مدرک تحصیلی. شاید هیچ وقتم قصد بازگشت به ایران رو نداشته باشند. شاید براشون مهم نباشه که در دانشگاه با رنک 50 تحصیل می کنند یا دانشگاه با رنک 100. چیزی که براشون مهمه زندگی در آمریکا هست! این طور افراد به آمریکا سفر نمی کنند که صرفا درس بخونند و کار کنند. به آمریکا سفر می کنند که زندگی کنند! زندگی و باز هم تاکید میکنم زندگی!زندگی هم پر از سختی ها و مشکلات و تمام مشکلات آمریکا رو به جون میخرن و قبول می کنند.
آمریکا رو با تمام نکات مثبت و منفیش قبول می کنند. اگر در آمریکا ترافیک شد اگر بی کاری شد اگر مسکن راکد شد اگر دزدی یا کلاهبرداری شد و ... اتفاق دیگه هم بیفته باز هم زندگی آمریکا رو قبول می کنند.
بهتره هر کسی قبل از این که بره آمریکا خودشو تو یکی از این دو دسته قرار بده بعد به فکر رفتن باشه.

من جز دسته دوم هستم
یعنی کسی که فوق دیپلم کامپیوتر و سن 25 سال با یک سال سابقه کار داره و میخواد بره امریکا برای مدت خیلی خیلی طولانی شاید 10 سال دیگه یه سری بزنه
توصیه شما به من چیه
ممنون میشم جواب بدین
با تشکر

[killer_boy]

من جز دسته دوم هستم
یعنی کسی که فوق دیپلم کامپیوتر و سن 25 سال با یک سال سابقه کار داره و میخواد بره امریکا برای مدت خیلی خیلی طولانی شاید 10 سال دیگه یه سری بزنه
توصیه شما به من چیه
ممنون میشم جواب بدین
با تشکر

سلام.
من نظر خودم رو میگم. (البته من 18 سالمه و در حدی نیستم که بتونم کسی رو نصیحت بکنم ولی شاید یه راهنمایی برادرانه!)
گفته بودید اگر بتونید که لاتوری برنده بشید و گرین کارت بگیرید و بعد .....
خب سوال اول : چطوری میشه مطمئن بود که لاتوری برنده شد ؟
اما شما اگر واقعا قصد مهاجرت به آمریکا رو دارید فقط روی لاتوری سرمایه گذاری نکنید!
حالا فرض میکنیم که خیلی خوشبینانه شما لاتوری برنده شدید و بعدش در مصاحبه قبول شدید و گرین کارت هم گرفتید.
1- اول از همه باید وضعیت زندگی خودتون رو در ایران با وضعیت زندگی خودتون در آمریکا بسنجید.
یکی از دوستان خیلی حرف قشنگی زد! گفتش که یک برگه A4 بردارد. در یک طرف چیز هایی که در ایران دارید رو بنویسید و به هر کدام امتیاز بدید! مثلا به صاحب خونه بودن در ایران بدید 10 و به صاحب ماشین بودن در ایران بدید 5 و ...
در طرف دیگه برگه A4 چیز هایی که در آمریکا میتونید داشته باشید یا در آینده نزدیک بهش میرسید رو بنویسد. مثلا به داشتن آزادی بدید 8 بعد به اونها هم مثل بالا وزن بدید!
اینطوری میتونید زندگی خودتون رو در ایران با آمریکا مقایسه کنید و متوجه بشید که کدام کشور برای شما مناسب تر هست.
2- بعد وضعیت کار رو در ایران و آمریکا با هم مقایسه کنید.
شما برای داشتن کار مناسب (نه حرفه ای!) در آمریکا نیاز به مدرک زبان هم دارید. که البته اونو با 3 ماه کلاس میشه حل کرد.
همچنین آمریکایی ها در درجه اول مدرک تحصیلی کشور خودشونو قبول دارند تا ایران. از اونجایی که گفتید قصد ادامه تحصیل ندارید پس باید با مدرک تحصیلی فوق دیپلم مشغول به کار بشید.
خب حالا میریم سراق کار پیدا کردن :
یادتون باشه همه جای آمریکا واقعا آمریکا نیست! بعضی از شهر های آمریکا دهات هستن! شاید بعضی هاشونم از دهات های کرمانشاه هم پایین تر باشن!
پس در انتخاب شهر هم باید دقت کنید. یک شهری رو انتخاب کنید که هم جای زندگی باشه و هم جای کار! مثل CA - DC - NY
قاعدتا هزینه های زندگی در این ایالت ها هم بشتر از سایرین خواهد بود. اما دستمزد ها متناسب هست. یعنی یه جورایی دخل و خرجتون جور در میاد.
حلا شرایط کار چیه ؟
اینو در اکثر سایت های اینترنتی و روزنامه های آمریکایی هم میتونید پیدا کنید! هم نوع کار و هم مدارک مورد نیاز و هم دستمز.
http://www.indeed.com
اکثر کار ها در آمریکا از شما مدرک زبان - مدرک تحصیلی دیپلم یا معادل آن - 2 سال سابقه کار میخوان
برای شروع کار شما میتونید دنبال کار هایی بگردید که سابقه کار از شما نخوان. دست مزدشم کمتره. بعد از یکی دوستال هرچه سابقتون بیشتر بشه باز هم میتونید کار بهتری رو پیدا کنید.
حالا پیدا کردن کار متناسب با رزومه شما چقدر طول بکشه دیگه از دست من خارج هست و واقعا نمیتونم بگم جقد طول میکشه! البته دش شهر های بزرگ کار زود پیدا میشه ولی همون زودشم ....
بعدش برید ببینید اگر در ایران باشید و همین کارتون رو ادامه بدید در ایران چقدر میتونید دستمزد داشته باشید و با اون دستمزد چقدر قدرت خرید دارید ؟
بعدش نتیجه رو با هم مقایسه کنید.
3- چیزی که نوشتید حدود 100 میلیون سرمایه دارید البته اگر گرین کارت آمریکا از طریق لاتوری بگیرید و یه چند روزی هم برید هتلی متلی جایی تا یک خونه متناسب پیدا کنید یه چیزی حدود 20 تا 30 میلیون میره. که باقی مانده پولتون میشه حدود 20 تا 25 هزار دلار. این سرمایه برای یه نفر با زندگی قانعانه بسیار خوبه! اگر کار مناسب پیدا کردید با این 5 هزار تا میتونید یه ماشین خیلی خوب بی او دبلیو فاننس کنید 4 یا 5 ساله به صورت قسطی! چیزی که شاید در ایران حتی به صورت قسطی هم نتونید بهش برسید فعلا!
4- مشکلاتی مثل قربت و دلتنگی و ... هم وجود داره که بستگی به فرد داره. شاید یکی در همین ایران احساس قربت کنه و در خارج تازه روحیش باز بشه یا برعکس!
کلا شما این مقایسه ها رو انجام بدید بعد ببینید که به کدومش به نفعتون هست.
اگر هم سوالی داشتید که در انجمن نمیتونید بگید میتونید پیغام خصوصی بفرستید.
موفق باشید.

[pishtaz611]

سلام.
من نظر خودم رو میگم. (البته من 18 سالمه و در حدی نیستم که بتونم کسی رو نصیحت بکنم ولی شاید یه راهنمایی برادرانه!)
گفته بودید اگر بتونید که لاتوری برنده بشید و گرین کارت بگیرید و بعد .....
خب سوال اول : چطوری میشه مطمئن بود که لاتوری برنده شد ؟
اما شما اگر واقعا قصد مهاجرت به آمریکا رو دارید فقط روی لاتوری سرمایه گذاری نکنید!
حالا فرض میکنیم که خیلی خوشبینانه شما لاتوری برنده شدید و بعدش در مصاحبه قبول شدید و گرین کارت هم گرفتید.
1- اول از همه باید وضعیت زندگی خودتون رو در ایران با وضعیت زندگی خودتون در آمریکا بسنجید.
یکی از دوستان خیلی حرف قشنگی زد! گفتش که یک برگه A4 بردارد. در یک طرف چیز هایی که در ایران دارید رو بنویسید و به هر کدام امتیاز بدید! مثلا به صاحب خونه بودن در ایران بدید 10 و به صاحب ماشین بودن در ایران بدید 5 و ...
در طرف دیگه برگه A4 چیز هایی که در آمریکا میتونید داشته باشید یا در آینده نزدیک بهش میرسید رو بنویسد. مثلا به داشتن آزادی بدید 8 بعد به اونها هم مثل بالا وزن بدید!
اینطوری میتونید زندگی خودتون رو در ایران با آمریکا مقایسه کنید و متوجه بشید که کدام کشور برای شما مناسب تر هست.
2- بعد وضعیت کار رو در ایران و آمریکا با هم مقایسه کنید.
شما برای داشتن کار مناسب (نه حرفه ای!) در آمریکا نیاز به مدرک زبان هم دارید. که البته اونو با 3 ماه کلاس میشه حل کرد.
همچنین آمریکایی ها در درجه اول مدرک تحصیلی کشور خودشونو قبول دارند تا ایران. از اونجایی که گفتید قصد ادامه تحصیل ندارید پس باید با مدرک تحصیلی فوق دیپلم مشغول به کار بشید.
خب حالا میریم سراق کار پیدا کردن :
یادتون باشه همه جای آمریکا واقعا آمریکا نیست! بعضی از شهر های آمریکا دهات هستن! شاید بعضی هاشونم از دهات های کرمانشاه هم پایین تر باشن!
پس در انتخاب شهر هم باید دقت کنید. یک شهری رو انتخاب کنید که هم جای زندگی باشه و هم جای کار! مثل CA - DC - NY
قاعدتا هزینه های زندگی در این ایالت ها هم بشتر از سایرین خواهد بود. اما دستمزد ها متناسب هست. یعنی یه جورایی دخل و خرجتون جور در میاد.
حلا شرایط کار چیه ؟
اینو در اکثر سایت های اینترنتی و روزنامه های آمریکایی هم میتونید پیدا کنید! هم نوع کار و هم مدارک مورد نیاز و هم دستمز.
http://www.indeed.com
اکثر کار ها در آمریکا از شما مدرک زبان - مدرک تحصیلی دیپلم یا معادل آن - 2 سال سابقه کار میخوان
برای شروع کار شما میتونید دنبال کار هایی بگردید که سابقه کار از شما نخوان. دست مزدشم کمتره. بعد از یکی دوستال هرچه سابقتون بیشتر بشه باز هم میتونید کار بهتری رو پیدا کنید.
حالا پیدا کردن کار متناسب با رزومه شما چقدر طول بکشه دیگه از دست من خارج هست و واقعا نمیتونم بگم جقد طول میکشه! البته دش شهر های بزرگ کار زود پیدا میشه ولی همون زودشم ....
بعدش برید ببینید اگر در ایران باشید و همین کارتون رو ادامه بدید در ایران چقدر میتونید دستمزد داشته باشید و با اون دستمزد چقدر قدرت خرید دارید ؟
بعدش نتیجه رو با هم مقایسه کنید.
3- چیزی که نوشتید حدود 100 میلیون سرمایه دارید البته اگر گرین کارت آمریکا از طریق لاتوری بگیرید و یه چند روزی هم برید هتلی متلی جایی تا یک خونه متناسب پیدا کنید یه چیزی حدود 20 تا 30 میلیون میره. که باقی مانده پولتون میشه حدود 20 تا 25 هزار دلار. این سرمایه برای یه نفر با زندگی قانعانه بسیار خوبه! اگر کار مناسب پیدا کردید با این 5 هزار تا میتونید یه ماشین خیلی خوب بی او دبلیو فاننس کنید 4 یا 5 ساله به صورت قسطی! چیزی که شاید در ایران حتی به صورت قسطی هم نتونید بهش برسید فعلا!
4- مشکلاتی مثل قربت و دلتنگی و ... هم وجود داره که بستگی به فرد داره. شاید یکی در همین ایران احساس قربت کنه و در خارج تازه روحیش باز بشه یا برعکس!
کلا شما این مقایسه ها رو انجام بدید بعد ببینید که به کدومش به نفعتون هست.
اگر هم سوالی داشتید که در انجمن نمیتونید بگید میتونید پیغام خصوصی بفرستید.
موفق باشید.

ممنون از توضیحاتتون
اطلاعات و دانش ربط به سن نداره من خیلی استفاده کردم از حرفاتون برادر
اصل قضیه اینه که این زندگی که الان ایران دارم نمیگم بد نیست
ول خوبم نیست
من این پولو جمع کردم و خرج تو جیبمم هم از این پوله متاسفانه
تو این سن که نمیتونم از پدرم پول بگیرم خب
نتیجه کلی جون کندنمه
با همین پول میتونم یه زندگی خوب دستوپا کنم واسه خودم
ولی زندگی تو ایران کجا
زندگی تو امریکا کجا
در مورد دلبستگی ولا من شاید یه سال اول یکم عاطفی به موضوع نگاه کنم ولی خودمو بالا میکشم چون این کارو تو سه ماه اول خدمت سربازیم انجام دادم و موفق بودم
در مورد اون مثال برکه سفید هم قطعا موارد توی ایران بیشتر میشه اما باید به کیفیت کار هر دو نگاه کرد که حتما امریکا بیشتر نمره میاره
زبان هم که الان 40 درصدش رو عالیم و چنتا کشور رفتم و کمی اشنایی دارم با فرهنگ مردم
بقیشم به قول شما سه ماه نه اقا تا روزی که خواستم برم میخونم خب آیلت رو میگیرم
شد شد نشد هم فدا سر خودمو خودت
ولی من تلاشمو میکنم و خودمو خیلی اماده میکنم یا امسال یا سال دیگه شایدم هیچ وفت
شایدم اصلا در نیومدم
شایدم باز پول بیشتر گیرم اومد با ویزای سرمایه گذاری رفتم خدا رو چه دیدی

دلیل اینکه این حرفای طولانی رو اینجا زدم اینه که میدونم کسی هست با شرایط من یه روز میاد اینا رو میخونه و استفاده میکنه اگه کاربردی باشه
ممنونم
با تشکر

[milad67a]

سلام به همه. دوستان من فوق دارم و ٢٩سالمه. از نظر معدل خدمت مقاله و اين چيزا مشكلي ندارم.حالا سوالم اينه كه من اگه بخام الان برا امريكا يا هركشوري اقدام كنم ١سال حداقل زمان ميخاد و دكترا هم كه ٦سال زمان ميبره. يعني بعد از ٧-٨سال من با سن حدودا ٣٧-٣٨بايد دنبال كار بگردم و اگه نشه بايد برگردم ايران بدون هيچ سابقه اي.نظر شما چيه ؟من اشتباه فكر ميكنم؟ايا اصلا اين كار توجيهي داره با اين شرايط؟لطفا همه دوستان نظرتون رو بگين. ممنون

[killer_boy]

سلام به همه. دوستان من فوق دارم و ٢٩سالمه. از نظر معدل خدمت مقاله و اين چيزا مشكلي ندارم.حالا سوالم اينه كه من اگه بخام الان برا امريكا يا هركشوري اقدام كنم ١سال حداقل زمان ميخاد و دكترا هم كه ٦سال زمان ميبره. يعني بعد از ٧-٨سال من با سن حدودا ٣٧-٣٨بايد دنبال كار بگردم و اگه نشه بايد برگردم ايران بدون هيچ سابقه اي.نظر شما چيه ؟من اشتباه فكر ميكنم؟ايا اصلا اين كار توجيهي داره با اين شرايط؟لطفا همه دوستان نظرتون رو بگين. ممنون

با سلام.
به نظر من همه چیز به خود شما بستگی داره.
این حساب رو بکنید که دوره دکتری و زمان آماده شدن برای آزمون ها و مراحل اپلای و ویزا حدودا 6 تا 7 سال از عمرتون رو میبره.
1-شما در طول این 6 یا 7 سال اگر در ایران باشید چقدر میتونید پیشرفت بکنید ؟
2-چقدر میتونید سرمایه جور کنید ؟
3- وضعیت شما 6 یا 7 سال دیگه در ایران چگونه خواهد بود ؟؟
با پرسش این سوال ها از خودتون متوجه میشید که بهتره برای ادامه تحصیل برید یا خیر.
مطلبی گفتید که باید در سن 37 - 38 سالگی دنبال کار بگردید سن نمیتونه روی کار پیدا کردن اثری داشته باشه مگر در موارد خاص. (مثلا یک کاری در آمریکا باشه که نوشته باشه حداقل سن 18 و حداکثر سن 30 سال) خب اینجور کار هارو قطعا نمیتونید انجام بدید. ولی به صورت عمومی با این سن مشکلی برای کار پیدا کردن در آمریکا نخواهید داشت.
اگر هم نتونید هیچ کاری در آمریکا پیدا کنید و برگردید ایران از یک طرف سن شما رفته بالا اما از طرف دیگه یک مدرک Phd از آمریکا به رزومتون اضافه شده. این مدرک و تخصص از آمریکا میتونه خیلی در کار پیدا کردن در ایران (مثل استاد دانشگاه شدن یا اینجور کار های آکادمیک) اثر بذاره. شاید بتونه اثر سابقه کار در ایران رو هم از بین ببره! ( 5 یا 6 سال سابقه تحصیل و زندگی در آمریکا دستتون رو هم باز میکنه و اگر بعدا دوباره خواستید برگردید آمریکا یا یه کشور دیگه مراحل گرفتن ویزا و پیدا کردن کار و تجربه زندگی در خارج و .... برای شما خیلی آسون تر میشه! یعنی به درد مهاجرت دوباره هم میخوره)

[involvement]

با سلام.
به نظر من همه چیز به خود شما بستگی داره.
این حساب رو بکنید که دوره دکتری و زمان آماده شدن برای آزمون ها و مراحل اپلای و ویزا حدودا 6 تا 7 سال از عمرتون رو میبره.
1-شما در طول این 6 یا 7 سال اگر در ایران باشید چقدر میتونید پیشرفت بکنید ؟
2-چقدر میتونید سرمایه جور کنید ؟
3- وضعیت شما 6 یا 7 سال دیگه در ایران چگونه خواهد بود ؟؟
با پرسش این سوال ها از خودتون متوجه میشید که بهتره برای ادامه تحصیل برید یا خیر.
مطلبی گفتید که باید در سن 37 - 38 سالگی دنبال کار بگردید سن نمیتونه روی کار پیدا کردن اثری داشته باشه مگر در موارد خاص. (مثلا یک کاری در آمریکا باشه که نوشته باشه حداقل سن 18 و حداکثر سن 30 سال) خب اینجور کار هارو قطعا نمیتونید انجام بدید. ولی به صورت عمومی با این سن مشکلی برای کار پیدا کردن در آمریکا نخواهید داشت.
اگر هم نتونید هیچ کاری در آمریکا پیدا کنید و برگردید ایران از یک طرف سن شما رفته بالا اما از طرف دیگه یک مدرک Phd از آمریکا به رزومتون اضافه شده. این مدرک و تخصص از آمریکا میتونه خیلی در کار پیدا کردن در ایران (مثل استاد دانشگاه شدن یا اینجور کار های آکادمیک) اثر بذاره. شاید بتونه اثر سابقه کار در ایران رو هم از بین ببره! ( 5 یا 6 سال سابقه تحصیل و زندگی در آمریکا دستتون رو هم باز میکنه و اگر بعدا دوباره خواستید برگردید آمریکا یا یه کشور دیگه مراحل گرفتن ویزا و پیدا کردن کار و تجربه زندگی در خارج و .... برای شما خیلی آسون تر میشه! یعنی به درد مهاجرت دوباره هم میخوره)

خیلی بد راهنمایی کردی دوست عزیز

و اما جواب دوست عزیزی که این سوال رو پرسید شما برای دکتری اقدام نکن
شما برای مستر اقدام کن
بیا اینجا
بعد دو راه مقابلت داری
یا تجربه کاری داری و بلدی کار انجام بدی یا نه
اگر اولی است با پیدا کردن یک کارفرما همون ماهه اول، اینجا میتونی EB2 تقاظا بده برات و اقامت دائم ات رو بگیری
اگر تجربه از بازار کار نداری
اینجا یک دوره هایی/موسسه هایی هست 8 ماه میری میگذرونی که بعد بهت opt میدن در انتهاش، که اجازه کار خواهی داشت و میتونی بری کارآموزی یا internship اقدام کنی، و نیاز نیست بری سر کلاس ارشد بشینی 2 سال
و در انتها هیچ گاه از شکست نترس، ما از شکست هامون درس پیروزی میگیرم، نه از ترس در تنگنا قرار دادن/و زیر فشار رفتن خودمون، برای رسیدن به موفقیت
البته انالیز مسیر هدف همیشه خوب و واجبه
و حتی شما اگر بیای اینجا دکتری هم بخونی که کار اشتباهی است مگر واقعا کشته مرده علم هستی، بازم 100% شما اینجا میمونی اگر بخوای(در بدترین حالت در دانشگاه که همونم من میگم اگر بخوای بازم بیرون میتونی کار بگیری)
ایران نمون(مگر فرهنگ ایران و ایرانی رو بپسندی و با اینجا منافات داشته باشی)

موفق باشی

[milad67a]

خیلی بد راهنمایی کردی دوست عزیز

و اما جواب دوست عزیزی که این سوال رو پرسید شما برای دکتری اقدام نکن
شما برای مستر اقدام کن
بیا اینجا
بعد دو راه مقابلت داری
یا تجربه کاری داری و بلدی کار انجام بدی یا نه
اگر اولی است با پیدا کردن یک کارفرما همون ماهه اول، اینجا میتونی EB2 تقاظا بده برات و اقامت دائم ات رو بگیری
اگر تجربه از بازار کار نداری
اینجا یک دوره هایی/موسسه هایی هست 8 ماه میری میگذرونی که بعد بهت opt میدن در انتهاش، که اجازه کار خواهی داشت و میتونی بری کارآموزی یا internship اقدام کنی، و نیاز نیست بری سر کلاس ارشد بشینی 2 سال
و در انتها هیچ گاه از شکست نترس، ما از شکست هامون درس پیروزی میگیرم، نه از ترس در تنگنا قرار دادن/و زیر فشار رفتن خودمون، برای رسیدن به موفقیت
البته انالیز مسیر هدف همیشه خوب و واجبه
و حتی شما اگر بیای اینجا دکتری هم بخونی که کار اشتباهی است مگر واقعا کشته مرده علم هستی، بازم 100% شما اینجا میمونی اگر بخوای(در بدترین حالت در دانشگاه که همونم من میگم اگر بخوای بازم بیرون میتونی کار بگیری)
ایران نمون(مگر فرهنگ ایران و ایرانی رو بپسندی و با اینجا منافات داشته باشی)

موفق باشی

بسيار بسيار ممنون از وقتي كه گذاستي دوست من.
يعني منظورتون اينه كه با اينمه ارشد دارم باز فوق بخونم؟فوق يه رشته ديگه!!؟اگه ميشه يكم راهنماييم كنين.بعد لطفا در مورد فاند هم برام ميگين؟با اين روش شدني هست؟

[mdemehri]

من به کسانی که سنشون بالای 40 سال هست توصیه نمی کنم بیان امریکا . در کل گفتم دلایل زیادی داره این حرفم.