چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[ebrahimsaleh]

شما مطمنن کالیفرنیا نیستی و 1300 یک خابه آپارتمان گیر میاد اینجا

عرض کردم شهر به شهر و ایالت به ایالت فرق داره. بنده اوهایو هستم. و قیمتی که عرض کردم برای ایالت اوهایوست.
مثلا همین خونه تو جایی مثل نیویورک قطعا خیلی گرون تره و تبعا درآمد هم در نیویورک بالاتره.

[aliaryan]

دوست عزیز امیرجان سلام.
من اگر الان از در این تاپیک نظر سنجی کنم ببینم چند نفر شرایط شما رو داشتن فکر میکنید چند نفر اوکی بدن؟؟؟؟ شرایط شمااا بسیار بسیار خاصه... باید قبول کرد که کسی که راه درس خوندنو انتخاب میکنه در پایان به کجا میرسه شرایطش.. این حرف من نیست امار و ارقام همینو میگه... تحصیل کرده های بیکار ما همینو میگن....
اتفاقا من دقیقا حرف شما رو میزنم.... میگم زندگی و کسب درامد تو امریکا خیلی سخته و به این راحتیا نمیشه زندگی کرد.... اما منظورم اینه که باید اینارو بپذیری اگر میخواید برید اونجا.... اکثر ماها عادت کردیم که بیایم اینجا و بگیم چون تو امریکا شرایط اینجوره بیخیال دقیقا مثل شما...... حالا این وسط یکی نیست جواب سوال منو بده! پس این همه ایرانیه موفق تو امریکا چه تحصیل کرده و چه تحصیل نکرده چطور به اونجا رسیدن! با پارتی بازی!؟؟ با رشوه!؟ با دزدی؟! و یا با تلاش و قبول سختی های بسیار مخصوصا در چند سال اول!؟ قبول اینکه با ماهی ۱۵۰۰ /۲۰۰۰ دلار یه زندگی متوسط رو به پایین داری.... قبول اینکه باید قید خیلی چیزارو بزنی و........ منتهی یه نکته مهمتر هم وجود داره.... حدود ۳۵۰ میلیون امریکایی با این فلاکتی که شما میگید چطور زندگی میکنن؟؟؟؟ با این وجود چرا مردم امریکا از اونجا فرار نمیکنن برن جایی دیگه زندگی کنن.....
من خیلی از دوستان و آشناهامون طی ده سال اخیر به امریکا رفتن حالا یا از راه لاتاری یا بورس تحصیلی یا مهاجرت دایم و همگی فقط یک چیز میگن و اونم اینه که اگر بتونی طرز فکرتو در خصوص کار و زندگی تغییر بدی و اینجا تلاش لازمو بکنی قطعااااا موفق میشی...اتفاقی که برای خیلیاشون افتاده و همگی به جملگی میگن که اگر ایران بودیم هرگز پیشرفت خاصی در زندگی نمیکردیم..... بازم میگم که به همگی سختی های اونجا اشراف دارمو و هرگز نگفتم که امریکا بهشته و اعتقادی هم به این تعریفها که میگن اونجا همه چیز عالیه هرگز نداشته و ندارم.
به هر حال اعتقادم اینه که اگر تصمیم به تغییر تو زندگی رو گرفته باشی باید سختیهاشو هم بجون بخری و اگر نه باید بدون هیچ شکایتی تا آخرش تو ایران زندگی کنی و شانس یک تغییر بزرگ تو زندگی رو از خودت بگیری.... قطعا امریکا خوبیایی داره و صد البته بدیهایی هم داره مثل هر کشوری

[jd13]

سلام من بعد از مدتها اتفاقی اومدم اپلای ابرود

فقط این دو تا پست آخر را هم سرسری خوندم. فقط یه نکته رو بگم. من الان امریکا هستم. این حرف که ملت اینجا از صبح تا شب جون میکنن کذب محضه. دقیقا عین ایران ساعت 9 صبح میرن سر کار 4 5 عصر هم برمیگردن خونه. البته شغل به شغل فرق داره. بازم عین ایران، تو خود ایران بعضی مشاغل هست که طرف تا 11 شب سره کاره. مثلا اگر اینجا آتشنشان باشی خب بیشتر باید کار کنی. آخر هفته هم دو روز تعطیله هم شنبه و هم یکشنبه. یعنی از جمعه غروب دیگه مراکز تفریحی پر ملته که به استقبال آخر هفته دارن میرن.
درامد و مخارج شهر به شهر فرق داره. یه کارمند اینجا 4 الی 5 هزار دلار ماهی میگیره. برای اینکه کیفیت زندگی دستتون بیاد همینو بدونید که برای یک خانه دو خوابه خیلی بزرگ حدود 1300 دلار باید ماهی بده.

هیچکی هم شب موقع برگشتن به خونه از خستگی راهشو گم نمیکنه چه ایرانی چه آمریکایی.

اینکه یک نفر ندیده باشه دلیل نمی‌شه که بحث کار سخت و استرس محیط کاری کذبه محض باشه. البته که می‌شه رفت تو یک شهر کوچیک یک شغلی‌ با در آمد کم یا متوسط مثل $۴۰۰۰-۵۰۰۰ گرفت که ساعت کاریش زیاد نباشه یا استرس نداشته باشه ولی‌ شغل‌های با در آامد بالاتر یا در شهر‌های بزرگتر هم ساعت کاریشون بیشتره هم استرسشون. من شخصاً کسیو نمیشناسم که تو زمینه‌هایی‌ که من کار کردم (حقوق، مدیریت، بانکداری، حسابداری) هفته کاری ۴۰ ساعته بدون استرس داشت باشه یا مثلا آخر هفته‌ها کار نداشته باشه.

حتا کسی‌ که می‌خواد زندگی‌ طبقه متوسطی داشت باشه با در آامد $۴۰۰۰-۵۰۰۰ به نظرم کانادا براش مناسب تره (البته اگر هوای سرد مشکلی‌ نباشه و تو زمینه کاریش شغل فراهم باشه) چون زیر ساخت‌های اجتماعی و پشتیبانیش برای طبقه متوسط بیشتر از آمریکاست.

[ebrahimsaleh]

اینکه یک نفر ندیده باشه دلیل نمی‌شه که بحث کار سخت و استرس محیط کاری کذبه محض باشه. البته که می‌شه رفت تو یک شهر کوچیک یک شغلی‌ با در آمد کم یا متوسط مثل $۴۰۰۰-۵۰۰۰ گرفت که ساعت کاریش زیاد نباشه یا استرس نداشته باشه ولی‌ شغل‌های با در آامد بالاتر یا در شهر‌های بزرگتر هم ساعت کاریشون بیشتره هم استرسشون. من شخصاً کسیو نمیشناسم که تو زمینه‌هایی‌ که من کار کردم (حقوق، مدیریت، بانکداری، حسابداری) هفته کاری ۴۰ ساعته بدون استرس داشت باشه یا مثلا آخر هفته‌ها کار نداشته باشه.

حتا کسی‌ که می‌خواد زندگی‌ طبقه متوسطی داشت باشه با در آامد $۴۰۰۰-۵۰۰۰ به نظرم کانادا براش مناسب تره (البته اگر هوای سرد مشکلی‌ نباشه و تو زمینه کاریش شغل فراهم باشه) چون زیر ساخت‌های اجتماعی و پشتیبانیش برای طبقه متوسط بیشتر از آمریکاست.

من این حرف که میگن آمریکا یعنی فقط از صبح تا شب کار کردن رو قبول ندارم. اگر مطلبم رو بخونید میبینید که تاکید کردم شغل با شغل فرق داره. به نظر من کارمند بودن در امریکا به مراتب آسانتر از کارمند بودن در ایرانه. در مورد مخارج هم باز تاکید کردم شهر به شهر فرق داره، مثلا همین 4000 تا 5000 تا رو اگر در نیویورک در بیارید اصلا نمیتونید زندگی کنید.

من با این تصویر کلی که ارائه میدن زندگی تو امریکا فقط از صبح تا شب کار کردنه 100% مخالفم. و به طرز مسخره ای هم عنوان میکنن که تو ایران ساعت 3 بعدازظهر خونه هستی ولی تو امریکا آخر شب خسته و درمونده داری برمیگردی. بله این کذب محضه.

اصلا حرف خود شما را معیار قرار می دهیم. شما فرمودی هفته ای 40 ساعت، دو روز آخر هفته که تعطیله میشه 5 روز در هفته. 40 ساعت رو تقسیم بر 5 بکنی میشه روزی 8 ساعت کار، دقیقا همون حرف بنده شد که گفتم از 9 صبح میری تا 5 بعدازظهر که همون 8 ساعته. 5 روز در هفته و روزی هشت ساعت کار کردن آخه کجاش از صبح تا شب جون کندنه . ایرانم همینه دیگه تازه با کلی حرص و جوشی که تو اداره جات ایران باید بخوری، از اینکه هیچکی کارشو درست انجام نمیده بگیر تا زیراب زنی بقیه و خیلی چیزای دیگه.

[MAHAN7]

بعضی از دوستان حرفاشون خیلی جالبه.
ولی من یه نکته بسیار مهم رو بگم،
دوست (ان) گرامی، کف زندگی در امریکا برابر با زندگی متوسط رو بالا یا حتی شبه پولدار در ایران هستش. با میزان فشار کار یکسان.
لایف استایل یه کسی ک خودشو فقیر حساب میکنه تو امریکا رو با یه ایرانی شبه پولدار مقایسه کنید، داستان مشخصه.
شما تو اونجا با یه شغل معمولی خیلی خیلی عادی، مثلا چ بدونم مامور پارکنیگ، یه ماشین قابل قبول داری ک تو ایران کل خانوادت دیه شون رو هم بذاری شاید نشه بدست اوزد،
خیلی راحت و بی دغدغه میری باشگاه، ماهیانه لباس میخری، برای بچت دوچرخه و ... میخری و ...

تو ایران، با حقوق 4 ملیون با دوتا بچه، (تازه فوق لیسانسم داری و ادعا میکنی از شریف و تهران علامع و ... هستی و حالیتون مثلا!!)
اگه بیشتر از یک دست کت شلوار در سال بخری و دوتا شلوار جین بخری، و نری بازار و ... ماشینتم پژو باشه و ... واویلاست!
داستان اینه.
اگر تو ایران پولداری و ... داستان معلومه
ولی اگر جزو 99 درصد جامعه هستی، میتونی فرار کن.

داستان اینه.

حالا یکی، میگه من دوری خانواده و مادر و .... یعنی همون روابط اجتماعی و چیزای شخصی این یه چیزیه ک بخثش جداست.

من به همه دوستام میگم، هرچی میتونید زودتر بیاید این ور! یعنی اگر 20 سالگی بیا اینجا خیلی خیلی زیاد برد کردی تا 30 سالگی!
گرچه میگن، ماهی رو هر موقع از آّب بگیری تازست.

[ghlobe]

بعضی از دوستان حرفاشون خیلی جالبه.
ولی من یه نکته بسیار مهم رو بگم،
دوست (ان) گرامی، کف زندگی در امریکا برابر با زندگی متوسط رو بالا یا حتی شبه پولدار در ایران هستش. با میزان فشار کار یکسان.
لایف استایل یه کسی ک خودشو فقیر حساب میکنه تو امریکا رو با یه ایرانی شبه پولدار مقایسه کنید، داستان مشخصه.

دوست عزیز اینجوری ها هم نیست. شاید برای قشر متخصص اینجوری باشه ولی در امریکا هم این قشر جزو طبقه متوسط به بالا حساب میشن. اختلاف طبقاتی در امریکا چشمگیر است و طبقات فقیرش واقعا در همون حد طبقات پایین ایران هستند. من فکر میکنم شما اروپا رو بیشتر درنظر دارید.

[MAHAN7]

تو ایران، قیمت یه موتور هندا، یا پراید خیلی ساده ک برای قشر معمولی مردم ما خیلی مهمه (من در مورد قشر متوسط و فقیر صحبت میکنم!) از 5 سال پیش تا الان چندبرابر شده؟
حالا شما حساب کن، حقوق شما چند برابر شده؟ ولی میزان کاری ک انجام میدی در طول 5 سال گذشته حجمش یا یکسان مونده یا تغییری نکرده، اینا رو من ک اقتصاد (رفتاری)
خوندم میفهمم ک تا کسی ک رو قاعده سر انگشتی صحبت میکنه!
بعضی از رخدادهای اقتصادی اثر ظاهری خیلی خیلی بدی دارن تا اثر واقعی شون.
وقتی قیمت دلار (نرخ ارز) در طول چند سال 3 برار یا بیشتر میشه این اثرش برای قشر لیسانسه (ک داره کار میکنه!) یعنی من دارم زندگیمو از دست میدم، ولی هیچی بدست نمیارم!
وقتی قیمت نان تو ایران ک بعنوان مایحتاج شماره یک برای قشر فقیر هستش، از 300 تومن میشه 1000 تومن، اثر روانیش روی قشر فقیر ویرانگر هستش!
اگر این انفاق تو امریکا بیفته ملت با تفنگ میرن سمت واشنگتن و ...

الان تو ایران ک بیش از نیمی از جمعینش جوان هستن، چ میزان و چ نوعی تفریح (اقتصاد) ارزان داریم.
اینجا شهربازی و پارتی و بار و جشنهای مختلف هستش ک واقعا جونا رو شاد میکنه! ک البته با نرخ پایین ارائه میشه، یه جوون خیلی راحت با هزینه پایین به استانداردهای زندگیش (استاندارهای رضایت برای جوون و پیر و ... فرق داره! ک سیاستهای حمعیتی و اقتصادی خودشو داره در هر جامعه یا شهر)مثل رفتن به بار رقصیدنشو و پارکای تفریجی و ... میرسه، ولی آیا این جور چیزا تو ایران وجود داره با هزینه نرمال؟ و ایا این تفریحات ارائه میشن به اندازه کافی؟
جمع شدن این شاخصای اقتصادی-روانی و در نظر گرفتن اون بعنوان مطلوبیت فرد از انتظاراتش در دوره ی زندگیش، یه معیار برای قیاس دو جامعه (کشور) هستش.

وقتی تو جامعه ضریب جینی بالاست (حالا نه نیویورک یا لاسانجلس) مردم وقتی میبینن ک دارن جون میکنن ولی همسایش ک خلاف میکنه، راحت در عرض جندماه
سطح زندگی خیلی بالاتری رو داره، این حس منفی اقتصادی روی فرد اثر نابود کنندی داره ک رو روابط اجتماعی فرد هم اثر منفی میذاره ک منجر به اثرات چرخه ای رو بخشای دیگه زندگیش میشه.

توضیح بیشتر وجود داره، ولی من وقتشو ندارم متاسفانه.

[ebrahimsaleh]

دوست عزیز اینجوری ها هم نیست. شاید برای قشر متخصص اینجوری باشه ولی در امریکا هم این قشر جزو طبقه متوسط به بالا حساب میشن. اختلاف طبقاتی در امریکا چشمگیر است و طبقات فقیرش واقعا در همون حد طبقات پایین ایران هستند. من فکر میکنم شما اروپا رو بیشتر درنظر دارید.

بذارید یه تجربه شخصی رو تعریف کنم، ما تو دانشکده مون یه خانم سیاه پوسته که کار نظافت و تی کشیدن رو بر عهده داره. من هر وقت می بینیمش سلام علیک میکنم.

یه روز داشتم برمیگشتم خونه، دیدم یه تویوتای شاسی بلند برام بوق زد، زیاد ماشین شناس نسیتم ولی از همین تویوتاها بود که تو ایران اگه یکی سوار شه نشانه مایه دار بودنشه. اول تعجب کردم، با خودم گفتم خدایا من اینجا آشنا ماشنا نداشتم که بعد دیدم همون خانم نظافتچی بود که کارش تموم شده بود، ماشینشو از پارکینگ برداشته بود بره خونه. نه اینکه بخوام بگم چون سوار همچین ماشینی شده حتما سطح زندگیش بالاست، مطمئنا این ماشین رو قسطی هم گرفته. ولی میخوام اینو بگم، واقعا تو ایران یه آبدارچی یا نظافتچی حتی تو خوابشم میتونه ببینه که تویوتای شاسی بلند سوار شه؟؟؟ من و شما قطعا زندگیمون دیگه از این نظافتچی که بهتر خواهد بود، نخواهد بود؟؟

[ghlobe]

بذارید یه تجربه شخصی رو تعریف کنم، ما تو دانشکده مون یه خانم سیاه پوسته که کار نظافت و تی کشیدن رو بر عهده داره. من هر وقت می بینیمش سلام علیک میکنم.

یه روز داشتم برمیگشتم خونه، دیدم یه تویوتای شاسی بلند برام بوق زد، زیاد ماشین شناس نسیتم ولی از همین تویوتاها بود که تو ایران اگه یکی سوار شه نشانه مایه دار بودنشه. اول تعجب کردم، با خودم گفتم خدایا من اینجا آشنا ماشنا نداشتم که بعد دیدم همون خانم نظافتچی بود که کارش تموم شده بود، ماشینشو از پارکینگ برداشته بود بره خونه. نه اینکه بخوام بگم چون سوار همچین ماشینی شده حتما سطح زندگیش بالاست، مطمئنا این ماشین رو قسطی هم گرفته. ولی میخوام اینو بگم، واقعا تو ایران یه آبدارچی یا نظافتچی حتی تو خوابشم میتونه ببینه که تویوتای شاسی بلند سوار شه؟؟؟ من و شما قطعا زندگیمون دیگه از این نظافتچی که بهتر خواهد بود، نخواهد بود؟؟

همانطور که عرض کردم منظورم بنده و شما نبودید. قشر متخصص در امریکا طبعا شرایط متفاتی دارد ولی من خودم محلات پایین و فقیر نشین شهرهای مختلف امریکا را که دیده ام بنظر من واقعا پایین تر از حتی ایران میرسند. اینکه یک فردی در امریکا حالا تویوتای شاسی بلند سوار بشه واقعا مقایسه دقیقی با ایران نیست. در امریکا شما با 300-400 دلار در ماه قسط یا لیز میتونید تویوتای شاسی بلند سوار شید ولی در ایران دویست سیصد میلیون لازم دارید. این موضوع به این معنی نیست که شرایط زندگی آن نظافتچی مرفه است.

[lou]

همانطور که عرض کردم منظورم بنده و شما نبودید. قشر متخصص در امریکا طبعا شرایط متفاتی دارد ولی من خودم محلات پایین و فقیر نشین شهرهای مختلف امریکا را که دیده ام بنظر من واقعا پایین تر از حتی ایران میرسند. اینکه یک فردی در امریکا حالا تویوتای شاسی بلند سوار بشه واقعا مقایسه دقیقی با ایران نیست. در امریکا شما با 300-400 دلار در ماه قسط یا لیز میتونید تویوتای شاسی بلند سوار شید ولی در ایران دویست سیصد میلیون لازم دارید. این موضوع به این معنی نیست که شرایط زندگی آن نظافتچی مرفه است.

البته واقعا آمریکا امکانات منحصر به فردی داره، مثلا من در آمازون که سرچ میکنم به حدی قیمت یک سری کالاها خوبه که شاخ در میارم، جالبه همین کالاها تو آمازون کانادا اصلا نیست، یا مثلا اگه پیدا کنی میبینی به دلار آمریکام تبدیل میکنی بازم دو برابر قیمت آمریکاست. میخوام بگم واقعا فراوانیه اینجا و این خیلی خوبه. در مورد خیلی کالاها هم مثل موبایل و ماشین هم میتونن لیز کنن. همین چیزها باعث میشه رفاه نسبی بالایی داشته باشن (البته کانادا هم میشه لیز کرد). مساله اصلی که خیلی ترسناکه قیمت درمانه. من خودم یکی از ترسام همینه که یک عمل جراحی خطرناک پیش بیاد و بیمه دانشگاهم که تا حدی پشتیبانی میکنه، ایرانم که نتونم برم، هیچی دیگه بدبخت میشم. نمدونم واقعا چرا این مساله درمانو کاری نمیکنن.