چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[Cortex]

تایپیک فوقالعاده اییه
من با خوندن این تایپیک بیشتر در مورد تصمیمی که برای اپلای گرفتم مصمم شدم.به نظر من هر کسی که خودشو در مسیر این چنینی قرار میده باید اهداف و معیار های خودشو بالانس کنه.ببینه آیا واقعا افکار و ایده هایی که برای خودش در آینده تصور کرده با رفتن به آمریکا جامه ی عمل به خودشون خواهند پوشید یا در ایران.
باید انسان بشینه با خودش خلوت کنه ببینه آیا واقعا در حد ریسکی که داره انجام میده هست یا نه...هدف از رفتن به آمریکا چیه؟ دوست عزیز khomar اگه شما به این فکر میکنین که اونجا به احیا و پرورش فرهنگ ایرانی بپردازین این نوید رو میدم که از زندگیتون راضی نخواهین بود...از تعداد کلمه ی "ایران" که به کار میبرین حدث میزنم فرد عاطفی و وابسته ای باشین.
به نظر من زندگی در آمریکا و تربیت صحیح فرزند در آمریکا که از دغدغه های بزرگ شما به شمار میاد کار دشواری نیست...تمام خوانواده های آمریکایی دختراشون شبا رو با دوس پسراشون سر نمیکنن.همه ی خانواده ها حریم عفت و کرامت خودشون و پایمال نکردن.همه ی آمریکایی ها غرق در فساد و تباهی نیستن و و و خیلی از رذائلی که ماها به وفور میتونیم تو همین ایران خودمون هم مشاهده کنیم.
تربیت فرزندان کاملا بستگی به نحوه ی نگرش پدر و مادر به شیوه ی تربیتی داره.
در این مورد هم بگم که زیاد خودتونو مقید به اصل و نسب و ایرانی بودن و همسر ایرانی و فرزند ایرانشناس و دفن در خاک ایران نکنید.وطن شما همونجاییه که توش خوشبخت باشین.حالا چه با همسری به نام ثریا و چه با همسری به نام جسیکا...!حالا جایی مثل ایران که خوشبخت نیستیم اسمشو چی بزاریم؟البته خوشبحتی و رضایت درونی هم امری نسبیه ولی من فکر میکنم انسان همونی میشه که بهش فکر میکنه.
این که شما از الان به فکر تربیت فرزندانتون هستین نشون میده که به فکر خوشبختیشون هستین.من شخصا قسمتی از برنامه ی تحصیل در خارج و گرفتن اقامت دائم به خاطر به جا گذاشتن نسلی موفق هست.شاید با این کار تا حدودی ماها خودمونو قربانی زمان کرده باشیم و کلی از زمانمون رو صرف پیدا کردن موقعیت اجتماعی در یه جامعه ای مثل آمریکایی کنیم(که من اینطور فکر نمیکنم و میشه به راحتی باهاشون انس گرفت) ولی در عوض فرزندانمون به سعادت خواند رسید.اونجا یاد میگیرن خدا دوست باشن تا مسلمان.اونجا یاد میگیرن انسان دوست باشن تا نژاد دوست.اونجا یاد میگیرن عاشق باشن تا هوسباز. در مورد خودتون هم فکر کنید.
من همینو میگم که بدون ریسک نمیشه زندگی رو دگرگون کرد.
البته بهتره تعریف ریسک رو درک کنیم.پریدن از طبقه ی چهارم یک ساختمان در تاریکی شب ریسک نیست و پیشواز مرگه.

پرحرفی بنده رو ببخشید

دیدگاه Khomar دیدگاه عاطفی و یا نژاد پرستی نیست دوست من! دیدگاه عقلانی و منطقی است! شما همانطور که به آمریکا خوش بین هستی چرا به ایران نبودی؟ ببینید آمریکا اتوپیا، بهشت برین و مدینه فاضله که نیست! اینجا هم اگه کسی از آمریکا تعریف کنه نمی گن امل نیست! ما اومدیم اینجا تا عشق ها و آرزوهای تو کلمون رو بزاریم کنار واقع بینانه نگاه کنیم! نه به اون شوری شور بعضیا! نه به این بی نمکی شما...
یکم تعادل رو رعایت کنیم... کی میگه جایی که به آدم خوش می گذره اسمش وطنه؟ کی میگه تو آمریکا همه یاد می گیرین عاشق باشن تا هوسباز؟ شما آمار گرفتین؟؟ من نمی گم آمریکا کثافت خونه اس اما اتوپیا هم نیس دوست من! با این دیدگاهی که شما از آمریکا داری شک نکن ضربه خواهی خورد...من می گم تعادل! اینجا هم دخترای .... هستن اونجا هم هست! اما قبول داری اونجا بیشتره؟ قبول داری اگه کسی دنبالش باشه اونجا راحت تر پیدا می کنه؟ خیلی چیزا جای بحث داره.... اینجا جاش نیس
از طرفی هم این کاملاً بدیهی و مبرهنه که اونجا وضع فرهنگی بهتر از اینجاس! من هنوزم رو حرفم هستم! بزاریم رو کفه ترازو. اما ایران خودمنو فراموش نکنیم!

[IRI]

سلام،

متن زیر تنها نظر شخصی من هست:

به نظر من دانشجو های ایرانی اگه بتونن برن برای سطوح بالای علمی به خارج بایستی برند، اما:
هر ایرانی، هر جای دنیا که درس می خونه یا کار علمی انجام میده، وظیفش اینه که بدونه باید علمش و زمینه های فرهنگی مثبت اونور آب رو برای ایران خودش بیاره و استفاده کنه. و تنها دلیلی که میتونه باعث بشه بیشتر توی کشور تحصیلش بمونه، باید کسب علم بیشتر در زمینه مورد نیاز ایران باشه و نهایتا بازگشت.

یک دورانی بود که ایرانی ها میرفتند اونور درس می خوندند و بعد می گفتند این چیزی که ما خوندیم توی ایران زمینه کاریش وجود نداره....، پس میمونیم همین جا.... نمونش هم خیلی از ایرانی هایی که توی ناسا هستند.

اما دیگه این دوران گذشته و هممون می دونیم که هرچی هر جا بخونیم، در سطحی از سطوح در ایران قابل اجرا و ادامه هست و ایران بهش احتیاج داره.... پس باید برگشت. و اگر برنگردیم به کشورمون مستقیم یا غیر مستقیم خیانت کردیم (خصوصا در وهله فعلی که کشور از نظر علمی ایزوله شده). و نباید بحث های سیاسی و ... رو دلیل بر نگشتنمون بکنیم چون پیشرفت ایران برای ایران و فقط ایران و ایرانی باقی می مونه و آینده به اونهایی که برگشتن و کشورشون رو ساختن بیشتر ارزش می زاره.

مثلا حستون نسبت به پروفسور حسابی و امثال اون چیه در قیاس با ایرانی هایی که اونور برای زندگی مورد علاقشون موندگار شدن!؟ من که فقط اونا رو بخاطر علمشون و اینکه اسم ایران رو بارز کردند (البته اگر اسمشون رو تغییر نداده باشند...) تحسین می کنم. اما حسابی و امثال اون رو برای علمشون و وطن پرستی اونها تحسین میکنم.
درسته که زندگی مرفه و مدرن حق همه هست خصوصا اونایی که تلاش داشتن، اما ما خون و ریشمون توی ایران و همین مردم هست که باید همه پیشرفت کنند.

حالا تصمیم با خود شخص هست و آزادی حقی مسلم.

[gourouhban]

نوشته اصلی توسط IRI
متن زیر تنها نظر شخصی من هست:

به نظر من دانشجو های ایرانی اگه بتونن برن برای سطوح بالای علمی به خارج بایستی برند، اما:
هر ایرانی، هر جای دنیا که درس می خونه یا کار علمی انجام میده، وظیفش اینه که بدونه باید علمش و زمینه های فرهنگی مثبت اونور آب رو برای ایران خودش بیاره و استفاده کنه. و تنها دلیلی که میتونه باعث بشه بیشتر توی کشور تحصیلش بمونه، باید کسب علم بیشتر در زمینه مورد نیاز ایران باشه و نهایتا بازگشت.

یک دورانی بود که ایرانی ها میرفتند اونور درس می خوندند و بعد می گفتند این چیزی که ما خوندیم توی ایران زمینه کاریش وجود نداره....، پس میمونیم همین جا.... نمونش هم خیلی از ایرانی هایی که توی ناسا هستند.

اما دیگه این دوران گذشته و هممون می دونیم که هرچی هر جا بخونیم، در سطحی از سطوح در ایران قابل اجرا و ادامه هست و ایران بهش احتیاج داره.... پس باید برگشت. و اگر برنگردیم به کشورمون مستقیم یا غیر مستقیم خیانت کردیم (خصوصا در وهله فعلی که کشور از نظر علمی ایزوله شده). و نباید بحث های سیاسی و ... رو دلیل بر نگشتنمون بکنیم چون پیشرفت ایران برای ایران و فقط ایران و ایرانی باقی می مونه و آینده به اونهایی که برگشتن و کشورشون رو ساختن بیشتر ارزش می زاره.

مثلا حستون نسبت به پروفسور حسابی و امثال اون چیه در قیاس با ایرانی هایی که اونور برای زندگی مورد علاقشون موندگار شدن!؟ من که فقط اونا رو بخاطر علمشون و اینکه اسم ایران رو بارز کردند (البته اگر اسمشون رو تغییر نداده باشند...) تحسین می کنم. اما حسابی و امثال اون رو برای علمشون و وطن پرستی اونها تحسین میکنم.
درسته که زندگی مرفه و مدرن حق همه هست خصوصا اونایی که تلاش داشتن، اما ما خون و ریشمون توی ایران و همین مردم هست که باید همه پیشرفت کنند.

حالا تصمیم با خود شخص هست و آزادی حقی مسلم.

دوست عزیزم حس ناسیونالیستی شما رو تقدیر می کنم ولی در بعضی موارد با شما موافق نیستم...
به نظر من ما نباید مشاهیر ایرانی خارج از کشورمون رو که به هر دلیلی در ایران نیستند، خیانتکار بنامیم ! این دیدگاه، دیدگاه کاملا سیاه بینی ست! من شک دارم که بسیاری از این عزیزان مانند پروفسور یارشاطر،دکتر میلانی، دکتر خدادوست،دکتر وفا،پروفسور جوان و...ایران عزیز رو از صمیم قلب دوست نداشته باشند! به اعتقاد بنده این عزیزان به علت شرایط نامسائد داخل کشور امکان فعالیت در ایران را ندارند!من از شما می پرسم چگونه دکتر میلانی می تونه در ایران فعالیت کنه؟!حتما اون داستان معروف در مورد دکتر خدادوست رو به خاطر دارید که چگونه و با چه وضعیتی ایشان کشور را ترک کردند؟!وقتی حکومت ایران فقط به دنبال سوء استفده از نام پروفسور یارشاطر است و نه به دنبال استفاده از علم ایشان،چگونه انتظار فعالیت ایشان در ایران را دارید؟؟!من نمی خوام بحث رو سیاسی کنم و در عین حال برای نخبگانی هم که در خاک ایران مشغول فعالیتند بسیار احترام قائلم و حس وطندوستی این عزیزان را می ستایم ولی باور بفرمائید که شرایط در داخل ایران برای فعالیت نخبگان به هیچ عنوان مساعد نیست و به اعتقاد من میشه به مسائل با دید خاکستری تری بنگریم!

[IRI]

دوست عزیزم حس ناسیونالیستی شما رو تقدیر می کنم ولی در بعضی موارد با شما موافق نیستم...
به نظر من ما نباید مشاهیر ایرانی خارج از کشورمون رو که به هر دلیلی در ایران نیستند، خیانتکار بنامیم ! این دیدگاه، دیدگاه کاملا سیاه بینی ست! من شک دارم که بسیاری از این عزیزان مانند پروفسور یارشاطر،دکتر میلانی، دکتر خدادوست،دکتر وفا،دکتر جوان و...ایران عزیز رو از صمیم قلب دوست نداشته باشند! به اعتقاد بنده این عزیزان به علت شرایط نامسائد داخل کشور امکان فعالیت در ایران را ندارند!من از شما می پرسم چگونه دکتر میلانی می تونه در ایران فعالیت کنه؟!حتما اون داستان معروف در مورد دکتر خدادوست رو به خاطر دارید که چگونه و با چه وضعیتی ایشان کشور را ترک کردند؟!وقتی حکومت ایران فقط به دنبال سوء استفده از نام پروفسور یارشاطر است و نه به دنبال استفاده از علم ایشان،چگونه انتظار فعالیت ایشان در ایران را دارید؟؟!

دوست خوبم من هم با شما موافق هستم که در نهایت تاسف، مواردی که شما گفتید وجود دارند....اما این رو فراموش نکنید که اگر دقت کنیم این مواردی که شما گفتید در مقیاس کم هست. و خوشبختانه بسیاری از دانشمندان و محققین ایرانی می تونند بدون مساله خاصی به کشورشون بیاند و خدمت کنند.

بله اگر کسی واقعا نتونه بیاد (مشکلات سیاسی و امنیتی) مسلما دینی بر او نخواهد بود به جز عشق به ایران - شخص، خودش می تونه توی وجودش بفهمه که می تونه برگرده یا نه و داره بر اساس چی تصمیم می گیره...

[Royal2009]

وسط صحبت دوستان
اگه می خواهید پل های برگشتتون به ایران رو خراب نکنید و در ایران هم فرصت های خوب را از دست ندهید . همواره ارتباط علمیتون با ایران را قطع نکنید مثلا در کنگر ه ها و همایش ها شرکت کنید ، با همکاران و هم رشته ای هاتون همواره در تماس باشید و در جریان امور قرار بگیرد نه اینکه مثلا بعد از 10 سال تازه بخواهید برگردید و متوجه نشید چی به چیه!

[Cortex]

دوست خوبم من هم با شما موافق هستم که در نهایت تاسف، مواردی که شما گفتید وجود دارند....اما این رو فراموش نکنید که اگر دقت کنیم این مواردی که شما گفتید در مقیاس کم هست. و خوشبختانه بسیاری از دانشمندان و محققین ایرانی می تونند بدون مساله خاصی به کشورشون بیاند و خدمت کنند.

بله اگر کسی واقعا نتونه بیاد (مشکلات سیاسی و امنیتی) مسلما دینی بر او نخواهد بود به جز عشق به ایران - شخص، خودش می تونه توی وجودش بفهمه که می تونه برگرده یا نه و داره بر اساس چی تصمیم می گیره...

من به لیست نام برده های grouhban پرفسور سمیعی رو هم اصافه کنم! کاش اونقدر اینجا امکانات داشتیم تا این فرد سالی یکبار فقط اونم به صرفاً برای عشقش به وطن نیاد...بیاد و بمونه...کاش! من با نظرات شما موافقم اما قول می دم شما هم پات به اونجا برسه و حقوقت بره بالاو ... بعید می دونم برگردی...دوست عزیز اسامی زیر رو خواستی برات ای-میل می کنم...
(معاون کنونی ناسا؛ مدیر فنی گوگل؛ مدیریت سونی اریکسون؛اولین زن فرستاده شده به ماه و رئیس مخابرات آمریکا AT&T؛جیورجیو آرمانی(با شک)؛رئیس جراحان مغز و اعصاب دنیا؛مدیر ارشد سایت یاهو؛و بیش از 500 فول پروفسور دانشگاه های معتبر دنیا که لیستشم در سایت موجود است تنها بخشی از همه آنها هستند! که به علل سیاسی یا عقلانی نمی آیند...آیا اینها در مقیاس کم هستند؟؟؟؟)
خوب است کمی هم فکر کنیم...اینجا محیطی نیست که منو امثال من راحت حرف بزنیم! بحث در این مورد زیاده دوست من...
موفق باشید

[mahmoox]

من به لیست نام برده های grouhban پرفسور سمیعی رو هم اصافه کنم! کاش اونقدر اینجا امکانات داشتیم تا این فرد سالی یکبار فقط اونم به صرفاً برای عشقش به وطن نیاد...بیاد و بمونه...کاش! من با نظرات شما موافقم اما قول می دم شما هم پات به اونجا برسه و حقوقت بره بالاو ... بعید می دونم برگردی...دوست عزیز اسامی زیر رو خواستی برات ای-میل می کنم...
(...جیورجیو آرمانی...آیا اینها در مقیاس کم هستند؟؟؟؟)

ضمن موافقت کامل با حرفای شما امید جان، جسارتاً یه پرانتز باز: منظورتون اینه که جورجیو آرمانی ایرانیه‌؟ فکر نمی کنم این طور باشه:

http://en.wikipedia.org/wiki/Georgio_Armani

[Cortex]

جسارتاً یه پرانتز باز: منظورتون اینه که جورجیو آرمانی ایرانیه‌؟ فکر نمی کنم این طور باشه:

http://en.wikipedia.org/wiki/Georgio_Armani

والا با خودش تو شبکه TV moda صحبت کرد! نمی دونم دیگه...
شاید من اشتباه می کنم! و اسم همه ایناها اشتباس... اما حداقل ایناها که درسته

[aksham]

با توجه به پست قبلیم من فکر نمیکنم در هیچ موردی افراط یا تفریط کرده باشم و سعی کردم بر خلاف اعتقاد خودم بیطرفانه قظاوت کنم.
ایران هر چقدر هم که برای ما عزیز و گرامی باشه در حالی زندگی در محیطش به نفعمون باشه چرا باید سنگشو به سینه بزنیم و این همه ایران ایران کنیم
انسان هر جایی هم که باشه اگه میانه روی از خودش نشون نده کمترین لطمه ای که میخوره جلوی پیشرفتش گرفته میشه.حالا این میتونه از افکار ناسیونالیستی سرچشمه بگیره و مانع خروج انسان از دایره ی ایران بشه و یا از انعطاف ناپذیری افراد یا هر دلیل دیگه ای.
جناب omid از نوشته های شما هم بر میاد که حقایق رو درک کردید ولی حس وطن دوستی نمیزاره باورش کنید.عکس العمل تندتون هم مزید بر علته.البته این چیز بدی نیست.چون نزد من تمام انسانها عقایدشون محترمه.سعی نکنیم عقاید خودمونو برای کسی تحمیل کنیم یا عقاید کسی رو مورد شماتت قرار بدیم.خودتون مثال خوبی زدین.اگه حقوق یه فرد در فلان کشور بالا باشه فکر نمیکنم فکر برگشتن به سرش بزنه...چرا؟چون یک انسان عاقل که به دور از هر گونه حب وبغض تصمیم بگیره میدونه که صلاح و آینده ی خودش خیلی مهم تر از آینده ی وطنشه.البته تعریفمون از وطن چی باشه.من رو حرفم هستم که وطن باید سرخوشی و امید رو در انسان زنده کنه.اگه کسی در ایران این حس رو داره پس شک نکنه که ایران وطنشه.حالا اینجا من یه سوال دارم.و اون هم این که اگه کسی احساس خوشبختی در ایران رو داره چرا به فکر رفتنه؟
تمام دوستانی که در این فروم نظر میدن زندگی در جامعه ی مورد علاقشون رو تجربه نکردن و با توجه به شناختی که دارن نظر میدن.

[khomar_x]

دوستان بحث به کمک شما هرچی جلوتر میره جالبتر میشه. واقعاً از همتون ممنونم.
Aksham عزیز درست حدس زدی من آدم عاطفی ای هستم ولی همونطور که امید عزیز گفت این بحث بیشتر منطقیه تا احساسی. تازه مگه شما تصمیم داری که زندگی اونور رو بدون توجه به احساساتت دنبال کنی که کم اهمیت از کنارش میگذری؟! من از نوشته های شما احساس میکنم که شما در مورد امریکا بیشتر داری نیمه پر لیوان رو میبینی. نباید فکر کنیم که اونجا زیر پامون قراره فرش قرمز پهن کنن. اگه میخوای برای امریکا برنامه روشن تری داشته باشی زندگیت تو امریکا رو بر اساس واقعیاتش برنامه ریزی کن. واقعیت اینه که اونجا هم مثل ایران خودمون آدما بد و خوب دارن ولی یه فرقی که هست اینه که آزادی توی اونجا قابل مقایسه با ایران نیست که این میتونه (بسته به خود فرد) یه مزیت یا عیب باشه. در ضمن به نظر من حفظ فرهنگ ایرانی با زن و زندگی خارجی و دلبستگی به غرب و قطع ارتباط با ایران برای من خیلی قابل فهم نیست.
یه تاجر ایرانی مقیم آلمان به نام آقای رجایی (از اقوام بسیار دور) یه جمله رو بهم گفت که هیچ وقت یادم نمیره. او سالهاست که اونجا زندگی میکنه وتمام زندگیش از جمله زن و بچه ش آلمانین. بین خود تاجرهای آلمان ههم از موفق ترین هاست. الان دیگه پا به سن گذاشته و فقط داره استراحت میکنه. به من میگفت: "ببین من تو زندگیم به هرچی خواستم رسیدم. چیزی نیست که تو فکر کنی و من بهش نرسیده باشم. من تو آلمان چندین خونه دارم و تو بهترین نقاط اروپا ویلا دارم. من تو آلمان حتی به زبون های محلیشون که خیلی از خود آلمانی ها هم نمیتونن صحبت کنن صحبت میکنم و و و و ولی اینو بدون که تو هرچه تو غرب پیشرفت کنی باز یه شهروند درجه 2 هستی" و از حرفاش معلوم بود که یه کمبودی رو تو زندگیش احساس میکرد. برای مثال تو همین ایران خودمون خیلی ها حاضر نمیشن که مثلاً خواهرشون بابه یه دکتر افغانی ازدواج کنه؟! هرچه قدر هم که خوب باشه. اونجا هم همینطوره، البته شاید به خاطر فرهنگ بالاتر این قضیه یه کمی کمرنگ تر باشه ولی وجود داره. من فکر میکنم یک نفر هرچه قدر که خودش رو علاقه مند به امریکا هم نشون بده رفتار امریکایی ها و دید اونها به خودش رو نمیتونه تغییر بده و لذا هیچوقت نمیتونه حس مالکیتی رو که نسبت به ایران داره نسبت به امریکا هم داشته باشه.
به نظر من وطن اونجاییه که شما بهش تعلق داری. از تعلقی صحبت میکنم که شما با زندگی با هموطن هات و در یک مرز جغرافیایی مشخص بدست میاری و باهاش بزرگ میشی. وطن جاییه که شما حاضری تمام تلاشت رو بکنی تا در کنار هموطن هات اونجا رو آباد بکنی ولی این رو هم بدون که بدون مدیریت های کلان درست توی هر کشوری، افراد به تنهایی هیچ کاری رو نمیتونن پیش ببرن.دوستان من هم مثل خیلی از شماها تو دوتا از بهترین شرکت های مهندسی دولتی حدود 3 سال کار کردم و خودم داغدیده مدیریت های غلط حاکم در ادارات هستم. بعدها اگه لازم شد به اون اشاره میکنن. مطمئنم که خیلی از دوستانی هم که دارن میرن اونور، تجربه های مشابهی داشتن (و یا شنیدن) که زندگی تو غرب رو به زندگی تو ایران ترجیح دادن و تصمیم به رفتن گرفتن. ببین Aksham عزیز، شما میگی اونهایی که میرن خارج و برنمیگردن خائنن. یه لحظه خودتو بذار جای کسی که با هزار مصیبت و اعصاب خوردی ویزاش رو گرفته و تازه تو کشور مقصد با کلی مشکل سر وکله زده و بعدش به هر جون کندنی بوده مدرکش رو از یه دانشگاه خوب گرفته. الان طرف تو موقعیتیه که بسیاری از کشورها و شرکت ها حاضرن بهترین حقوق ها رو بهش بدن تا براشون کار کنه ولی طرف تصمیم میگیره بیاد ایران کار کنه. میره دانشگاه بهش میگن کسانی که مدرک از دانشگاه های ایران گرفتن برای هیأت علمی اولویت دارن، ما فعلاً رو مقوله شما تمرکز نداریم و به اون نیاز نداریم، و و و.. تازه حالا باید زنبیلتو بذاری تو نوبت تا شاید تو 100 سال دوم نوبتت شه. گذشته از اینها تئوری محضی که حالا حالاها نیاد تو صنعت (با توجه به فاصله غرب و ایران در صنعت) به چه درد میخوره!؟ میره تو کار میبینه که نهایت سوادی که تو صنعت استفاده میشه (تازه اگه واقعاً استفاده بشه) لیسانسه. آخه کی گفته که شما هرچی تو خارج بخونی میتونی تو ایران استفاده کنی؟! عزیز دل، شما اکثر چیزهایی که تو اونور روش تحقیق میشه رو اگه بخوای اینجا انجام بدی باید کلی پیش زمینه براش باشه تازه خیلی از ایده ها بدون حمایت های مالی دولت (تازه در یک محیط اقتصادی قابل رقابت و سالم وبدون باند بازی) امکانپذیر نیست.یه دست صدا نداره وشمای نوعی با برگشتنت به ایران (در اکثر موارد) فقط عمر خودت رو داری حروم میکنی. اینکه شما میبینی یه نفر میره امریکا و دیگه برنمیگرده دلیل خیانت و یا بی علاقه بودن به وطنش نیست. اصلاً اگه اینطور بود که ما دیگه برای رفتن دودل نبودیم و اینقدر تو این تاپیک بحث نمیکردیم. چیزی که ماهارو اذیت میکنه همینه که داریم تصمیم میگیریم که با توجه به اینکه ایران رو دوست داریم به صلاح نیست که برگردیم. مثل این همه مهاجر که از شهرستان برای کار یا تحصیل و پیشرفت اومدن تهران با اینکه خیلی هاشون واقعاً عاشق شهرشونن!
در آخر اینم بگم که شما وقتی میبینی سالانه به طور میانگین 170 هزار نفر از ایرانیان تحصیل کرده از ایران خارج میشن وایران بین 91 کشور از نظر مهاجرت نخبگان مقام نخست رو داره (منبع آمارهای این پاراگلاف: روزنامه اطلاعات- تاریخ 27 مرداد 1389) ، وقتی میبینی از 125 دانش آموزی که در3 سال گذشته تو المپیادهای جهانی مقام آوردن 90 نفرهم اکنون در دانشگاه های امریکا تحصیل میکنن، وقتی میبینی روزانه (در سال 1387) به طور میانگین 3.2 دکترا، 15 کارشناس ارشد و 547.5 نفر کارشناس دارن از کشور خارج میشن، وقتی میبینی آمار میگه که بیش از 4 میلیون ایرانی خارج از ایران زندگی میکنند، نمیتونی بگی که همه اینها دارن اشتباه میکنن وخائنن. دوست عزیز باید ببینی کجای کار میلنگه. مطمئن باش که خیلی از این هایی که دارن میرن حاضرن جونشون رو هم برای ایران بدن. ایراد کار رو باید جای دیگه ای دنبالش گشت.