چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[KavehKaveh]

من فکر میکنم هدف همه ما داشتن زندگی بهتر و شاد و خوشحال بودنه. من چند روز پیش برای اولین بار یک سری از پستهای اینجارو خوندم. خیلی ناراحت شدم و چند روزه که توی فکرمه.
من تاحالا نمیدونستم که یک سری از ایرانیا این قدر سختی میکشن. شاید من خیلی خوش شانس بودم و تا این حد سختی تجربه نکردم.
میخوام بگم که یعنی زندگی این نیست که همش سختی بکشیم. مهم اینه که آدم شاد باشه... میدونم که اینجا همه اهل علم و دانشن، ولی اگه تحصیلات تکمیلی توی امریکا دپرس میکنه، پس چرا باید ادامه بدین؟ امریکا خیلی چیزای متفاوت داره که میتونه جالب باشه. از درس و دانش بزنین بیرون یه خورده مثل مردم عادی یکم زندگی کنین. برو دنبال اون چیزی که خوشحالت میکنه.
شما حتی اگه افتادی الان توی یک شهر کوچیک توی کانزاس، بازهم جا واسه تفریح هست. البته تفریحاش متفاوته... باید نسبت به همه چیز ذهن باز داشته باشی...
میدونم که توی فرهنگ ما اگه مثلا یه مرتبه بگیم که این دکترا خوندن سخته، من استفا میدم و میرم فقط میگردم ... اونوقت همه خانواده و دوستان یه بازنده میدوننت. میگن این همه رفت اونجا ولی جنم نداشت. استعدادشو سوزوند. و دیگه اون احترامی که بهت میذارن متفاوته نسبت به احترامی که به یک دکتر میذارن. ولی من میگم اهمیت ندیم به این چیزا وکاریو کنیم که خوشحالمون میکنه. ول کنیم این فرهنگمونو...
من ترجیح میدم که یک کارگر خوشحال، یا یک سرایدار خوشحال، یا یک راننده تاکسی خوشحال باشم (منظورم شغلهایی که توی فرهنگ ما ایرانیا خیلی پست و سطح پایینه) تا اینکه یک استاد دانشگاه آیوی لیگ ولی غمگین و کسل کننده و بیحال باشم.
خلاصه
من اینو قبول ندارم که باید سختیو همش تحمل کرد... اونایی که اون پستهارو اینجا نوشتن و نالانن، مسیرتو عوض کن، نمیدونم چیکار کنی ولی یک فکری بکن... فقط نذار کسی یا چیزی روی تصمیمت اثر بذاره...
YOU ARE A ROCK STAR!!!

این پست خداس !
من پیشنهاد میکنم مدیریت Applyabroad اینو بزنن سر در وب سایت که تا وارد شدی بگه: آقا سختی میدی؟ نده! خوش بگذرون !!

برادر من ، شما گویا نفست از جای گرم بلند میشه. غالب بجه های این سایت یا نمیخوان و یا نمیتونن به کمک خانواده وابسته باشن ، لذا میان اینجا و وقتشون رو میذارن تا راه چاره های دیگه پیدا کنن!! وگرنه کسی که دغدغه مادی نداره مگه خله اینجا وقت بذاره؟
بهترین کار برای کسی که پول کافی داره و حوصله درس خوندن و اپلای و تست و غیره نداره ، اینه که بره انگلستان! هم نزدیک ایران هست هم پذیرش میدن بی دغدغه ، ویزا میگیری راحت و....
بله ، فرمایش شما متین! ولی اگه ماهی مینیمم 300-400 دلار اضافی داشته باشی (که بدون کمک خانواده مقدور نیست) اونوقت میشه رفت و شاد بود و به به !!
داداش من ، وقتی یه جفت کفش داری و 2 تا جین و مراقبی که 2 سال باهاش سر کنی که هیچی ته حسابت نیست جز 2 تا شپش ملق زن، شادی کردن دقیقا میشه چی؟
مگه کسی که با ویزای دانشجویی توی یه کشور دیگه هست میتونه بره سر کار (جز کار سیاه) ؟
بیخیال !!

[amir110]

این پست خداس !
من پیشنهاد میکنم مدیریت Applyabroad اینو بزنن سر در وب سایت که تا وارد شدی بگه: آقا سختی میدی؟ نده! خوش بگذرون !!

برادر من ، شما گویا نفست از جای گرم بلند میشه. غالب بجه های این سایت یا نمیخوان و یا نمیتونن به کمک خانواده وابسته باشن ، لذا میان اینجا و وقتشون رو میذارن تا راه چاره های دیگه پیدا کنن!! وگرنه کسی که دغدغه مادی نداره مگه خله اینجا وقت بذاره؟
بهترین کار برای کسی که پول کافی داره و حوصله درس خوندن و اپلای و تست و غیره نداره ، اینه که بره انگلستان! هم نزدیک ایران هست هم پذیرش میدن بی دغدغه ، ویزا میگیری راحت و....
بله ، فرمایش شما متین! ولی اگه ماهی مینیمم 300-400 دلار اضافی داشته باشی (که بدون کمک خانواده مقدور نیست) اونوقت میشه رفت و شاد بود و به به !!
داداش من ، وقتی یه جفت کفش داری و 2 تا جین و مراقبی که 2 سال باهاش سر کنی که هیچی ته حسابت نیست جز 2 تا شپش ملق زن، شادی کردن دقیقا میشه چی؟
مگه کسی که با ویزای دانشجویی توی یه کشور دیگه هست میتونه بره سر کار (جز کار سیاه) ؟
بیخیال !!

والا من خودم به شخصه اینجا مشکل مادی ندارم. یعنی دو سال و نیم اینجا فوق خوندم بدون فاند و یک دلار هم از ایران نگرفتم، همین جا هزینه ی درس و زندگی ام رو درآوردم و تقریبا همین قدر هم فرستادم ایران برای خانواده ام. الانم دکترا با فاند میخونم. بهرحال مشکل مادی ندارم ولی اینجا اصلا خوشحال نیستم. یعنی از زندگی لذت نمی برم. راستش از ایران رونده و از امریکا مونده شدم. نه ایران جای موندن و زندگی هست نه اینجا. من خوشحالی و شادی کردنم با دوستان و داشتن دوستان صمیمی و گرم معنی پیدا می کنه، که گاهی با هم بنشییم و بگیم و بخندیم و یه چایی بخوریم، که متاسفانه اینجا چنین چیزی وجود نداره. پیدا کردن دوست خیلی خیلی سخته، حالا دوست صمیمی پیش کش. اینجا مشکل عاطفه اس عاطفه. اینها گرم نیستن، باهات صمیمی نمیشن و........
آدم اینجا از تنهایی، نبود عاطفه و فرهنگ متفاوت و سرد دیوونه می شه. بجز این همه چی خوبه و عالی. درآمد عالی، رفاه خوب، زندگی خوب.

[Foxes]

این پست خداس !
من پیشنهاد میکنم مدیریت Applyabroad اینو بزنن سر در وب سایت که تا وارد شدی بگه: آقا سختی میدی؟ نده! خوش بگذرون !!

برادر من ، شما گویا نفست از جای گرم بلند میشه. غالب بجه های این سایت یا نمیخوان و یا نمیتونن به کمک خانواده وابسته باشن ، لذا میان اینجا و وقتشون رو میذارن تا راه چاره های دیگه پیدا کنن!! وگرنه کسی که دغدغه مادی نداره مگه خله اینجا وقت بذاره؟
بهترین کار برای کسی که پول کافی داره و حوصله درس خوندن و اپلای و تست و غیره نداره ، اینه که بره انگلستان! هم نزدیک ایران هست هم پذیرش میدن بی دغدغه ، ویزا میگیری راحت و....
بله ، فرمایش شما متین! ولی اگه ماهی مینیمم 300-400 دلار اضافی داشته باشی (که بدون کمک خانواده مقدور نیست) اونوقت میشه رفت و شاد بود و به به !!
داداش من ، وقتی یه جفت کفش داری و 2 تا جین و مراقبی که 2 سال باهاش سر کنی که هیچی ته حسابت نیست جز 2 تا شپش ملق زن، شادی کردن دقیقا میشه چی؟
مگه کسی که با ویزای دانشجویی توی یه کشور دیگه هست میتونه بره سر کار (جز کار سیاه) ؟
بیخیال !!

شرمنده من خوب بلد نیستم بنویسم، واسه همین منظورمو نتونستم بهت قشنگ برسونم.
من کلا میخوام بگم که تحت تاثیر دیگران نباش، پول همه چیز نیست. مثلا شما یک جین داشته باشی ۵ سال یا ۸ سال بپوشیش چیز مهمی نیست که... حالا یکم پاره شد که شد... چه ایرادی داره که این فرهنگمونو فراموش کنیم که حتما همیشه باید شیک و نو لباس بپوشیم.
البته اینم بگم که اگر این چیزیه که به عنوان مثال شمارو خوشحال میکنه من اصلا ضدش نیستم و حتما تاکید میکنم که برو بهش برس...
من باهات موافقم که کسی که مشکل مالی نداره اصلا نباید بیاد امریکا. من منظورم کسایی بود که پول ندارن ولی پولو خوشبختی میدونن، و واسه رسیدن بهش خیلی سختی میکشن، دپرس میشن، آخرشم همچین احساس خوشبختی نمیکنن.
شما اگه دانشجویی، مجانی درس میخونی، خوب این عالیه، کلی تفریح و امکانات هست توی دانشگاه که میتونی ازش استفاده کنی. لازم نیست که ۴۰۰ تا اضافه داشته باشی، دانشجوی نرمال همیشه بی پوله، ولی همیشه شاده و خوش گذرونی خودشو داره.
من نگفتم برو کار سیاه بکن. توی امریکا که خیلی راحت میشه قانونی ماند و زندگی کرد چرا کسی باید کار سیاه و غیر قانونی کنه؟!!! من منظورم اینه همش این استرس نباشه که وای الان من مثلا نمره A نگرفتم دیگه آیندم خراب شد، دیگه رزومه خوبی ندارم واسه استاد دانشگاه شدن. من میگم ولش کن، حالا هرچی شدی که شدی، حالا باعث افتخار خانواده توی ایران نشدی که نشدی، مهم اینه که خودت خوشحال باشی... میدونم اینجا همه با برنامه و دقیق و با حساب کتابن. ولی حالا همیشه هم نباید خیلی محافظه کارانه واسه همه چیز تصمیم گرفت. گاهی دلتو بزن به دریا...
بازهم میگم اگه پول تنها راهه واست برو بهش برس...
You are a rock star too, KavehKaveh!!

[Foxes]

والا من خودم به شخصه اینجا مشکل مادی ندارم. یعنی دو سال و نیم اینجا فوق خوندم بدون فاند و یک دلار هم از ایران نگرفتم، همین جا هزینه ی درس و زندگی ام رو درآوردم و تقریبا همین قدر هم فرستادم ایران برای خانواده ام. الانم دکترا با فاند میخونم. بهرحال مشکل مادی ندارم ولی اینجا اصلا خوشحال نیستم. یعنی از زندگی لذت نمی برم. راستش از ایران رونده و از امریکا مونده شدم. نه ایران جای موندن و زندگی هست نه اینجا. من خوشحالی و شادی کردنم با دوستان و داشتن دوستان صمیمی و گرم معنی پیدا می کنه، که گاهی با هم بنشییم و بگیم و بخندیم و یه چایی بخوریم، که متاسفانه اینجا چنین چیزی وجود نداره. پیدا کردن دوست خیلی خیلی سخته، حالا دوست صمیمی پیش کش. اینجا مشکل عاطفه اس عاطفه. اینها گرم نیستن، باهات صمیمی نمیشن و........
آدم اینجا از تنهایی، نبود عاطفه و فرهنگ متفاوت و سرد دیوونه می شه. بجز این همه چی خوبه و عالی. درآمد عالی، رفاه خوب، زندگی خوب.

دقیقا من موافقم و فکر میکنم که این مشکل اصلیه...
ولی باید حتما راه حلی واسش باشه. یه خورده روی این مشکل وقت بزار و حلش کن. یکم از کار دانشگاه و شغلت بزن و بجاش روی این مسله وقت بزار. نزار همینجوری عمرت بگذره.
میدونی که میلیونها آدم دارن اینجا زندگی میکنن و دوست و رفیق دارن که باهاش بگن و بخندن... پس واسه تو هم میشه حتما...
خیلی سخته، حل این مشکل از رساله دکترا دادن توی دانشگاهی که هستی خیلی سختتره... ولی نشدنی نیست..

[sasa86]

من برای ماموریت کاری زیاد به اروپا سفر داشتم توی ۲ سال گذشته (آلمان بلژیک هلند چک فرانسه و ... ). کلا محیط این کشور ها خیلی به ایران نزدیک تره و مردم خیلی شاد تر از اینجا هستن.

به شوخی یه بار به کسی میگفتم که این شهر ها مثل تهران خارجی هستن. در حالیکه آمریکا کلا یک مدل دیگست (البته من از امریکا فقط فینیکس و لس انجلس زندگی کردم)

بله مسلما شما اونجا را دیدید و نظرتون به واقعیت نزدیک تره.

اما چیزی که شنیدم این هست که یکی شدن در نهایت با جامعه اروپا سخت تره هم بخاطر زبان هم بعضا بخاطر نژادپرستی ( البته الان خیلی کمتر شده) هم بخاطر هجوم مهاجران غیرقانونی که دید را نسبت به خارجی ها خراب تر کرده
در کل کم پیش میاد کسی هم امریکا هم کانادا هم استرالیا هم اروپا را برای کار و درس تجربه کرده باشه تا بشه مقایسه خوبی داشت

[pooya1995]

با سلام به دوستان من اکثر صفحات این پیج رو خوندم و یه سوال برام پیش اومده اینکه منظور شما از اینکه آمریکا شبیه فیلماش نیست چی هست منظورتون چطور فیلمی هست کمدی - درام یا... اگه یه مختصر توضیحی بدهید ممنون میشم

[Foxes]

با سلام به دوستان من اکثر صفحات این پیج رو خوندم و یه سوال برام پیش اومده اینکه منظور شما از اینکه آمریکا شبیه فیلماش نیست چی هست منظورتون چطور فیلمی هست کمدی - درام یا... اگه یه مختصر توضیحی بدهید ممنون میشم

هرکسی برداشتش متفاوته.
بعضیا منظورشون داستانایی که توی فیلما اتفاق میافته. بعضیا اون حال و هوا و استایل زندگی سفیدای امریکاست که چون خیلی از ایرانیا واردش نمیشن به همین دلیل نمیتونن تجربه کنن.
یا خیلی ها هم منظورشون اون فیلمایی که جاهای شیک امریکارو فقط نشون میده و همه بازیگراش خوش تیپ و مانکنن، که خوب واضحه که اون فیلما جامعه امریکارو درست نشون نمیده.

من به عنوان کسی که خیلی خوره فیلم بودم، وقتی تازه اومده بودم امریکا خیلی چیزا دقیقا منو یاد فیلما مینداخت...
یه چیزی که خیلی مهمه و میتونی از توی فیلما بگیری زبانه.. انگلیسی صحبت کردن یا رفتار با آدما در شرایط مختلف... نمیدونم ولی بستگی به دیدت داره...
فیلمی مثل Dazed and Confused (1993) خیلی به واقعیت نزدیکه.. بچه دبیرستانیایی که توی شهرای نسبتا کوچک با فرهنگ سفیدها بزرگ میشن.
یا میتونی Boyhood را ببینی... هستن فیلمایی که به واقعیت نزدیکه...
به طور کلی کسی که از جای متفاوتی مثل ایران میاد، و به فرهنگمون هم خیلی افتخار میکنیم و دوست نداریم تغییر زیاد بکنیم، و زبانمون خوب نیست یا اینجوری بگم که مثل توی فیلما نمیتونیم صحبت کنیم، از طرف دیگه همیشه یک استرس واسه کار دانشگامون داریم، همینطور معمولا خیلی خودمون و کوچیکتر میبینیم نسبت به امریکاییهای سفید، و خیلی چیزای دیگه... (البته این چیزا واسه همه درست نیستا! هرکسی متفاوته. من کلی صحبت میکنم)
اینا همه باعث میشه که یه دنیای متفاوتی نسبت به اون چیزی که تصور میکردیم دورمون شکل بگیره. که این تصور بخشیش از تو فیلما میاد.
به این دلیل فکر میکنم که اکثرا میگن که امریکا مثل توی فیلما نیست...

[Radian]

جاهای مختلف در امریکا فرق میکنن با هم در این زمینه. مثلا اریزونا خیلی محیط بسته داری داره نسبت به کالیفرنیا در این زمینه. در کل امریکاییها نسبت به ما این دید رو دارن که با شتر تردد میکنیم و عربی حرف میزنیم. خیلیها متعجب میشن که ما اینترنت و موبایل داریم ! البته حق هم دارن. شما فرض کن که به همون نسبت واسه ی ما تفاوت زیادی بین نیجر و‌نیجریه وجود نداره ! هر دو در افریقا هستن دیگه.

پ.ن. : محیط های دانشگاهی معمولا از این حالات مستثنا هستند.

[amir110]

با سلام به دوستان من اکثر صفحات این پیج رو خوندم و یه سوال برام پیش اومده اینکه منظور شما از اینکه آمریکا شبیه فیلماش نیست چی هست منظورتون چطور فیلمی هست کمدی - درام یا... اگه یه مختصر توضیحی بدهید ممنون میشم

دوست عزیز من تقریبا 25 ایالت امریکا رو رفتم و به نظر من همه شبیه هم هستن. از نظر من امریکا یک قاره ی پیشرفته ی آسفالت شده است. یعنی شما تصور کنید که یک سوم راههای شوسه ی دنیا توی امریکاست. شما هرجا که تصور کنید جاده آسفالت می بینید و خونه. یعنی خونه ها پراکنده هستن. مثلا جایی که من توش زندگی می کنم بهش می گن town. منظور اینه که اصلا شما توی این town جایی رو پیدا نمی کنی که 10 تا خونه متراکم وجود داشته باشه. در town مثلا Rochester حدود 2 هزار نفر زندگی می کنن. اینجا شهر پر جمعیت به اون شکلی که توی فیلم هاشون نشون می دن وجود نداره (نمی گم اصلا نیست، ولی در مقایسه با وسعت و جمعیت امریکا هیچی نیست). اینجا یک چهارراه اسمش شهر هست، در حالیکه شاید کل اون منطقه (کل منطقه نه فقط اون 4 راه) 2 هزار نفر بیشنر نباشن. با تجربه ی من حدود 80 درصد یا بیشتر امریکا اینه. من نوجوون که بودم کسانی که اومده بودن امریکا و اروپا رو دیده بودن بهم می گفتن: اگه می خای عشق و حال کنی برو اروپا، اگه می خای زندگی کنی برو امریکا. من منظور این حرف رو نفهمیدم تا اومدم اینجا. منظور اینه که توی امریکا جایی برای تفریحات شبانه نیست، جایی برای پیاده روی شبانه یا روزانه نیست، شما آدم پیاده جایی نمی بینی، مراکز خرید و مال های بزرگ وجود نداره، چون شهر بزرگ اونقدر وجود نداره (توی یه تعدادی شهر بزرگ که داره تا حدودی از این چیزا پیدا میشه ولی اون شهرها اکثرا دانشگاهی نیستن و بعد دانشگاه هم این کاره شماست که تعیین می کنه شما کجا بری، پس انتخابی به اون شکل نداری). مثلا حتی توی شهرهای بزرگ هم اون شلوغی ها و شور و حرارتی که توی ایران یا اروپا می بینی اینجا نمی بینی. اینجا فقط برای اینه که بیای درس بخونی، سرت توی لاک خودت باشه، بعدش بری یه کاری پیدا کنی، یه خونه ای بخری (در منطقه و جایی که اکثر همسایه ها از هم دورن یا اصلا با هم آشنایی اون چنانی ندارن) و به یک زندگی اروم تا آخر عمرت ادامه بدی. امریکا جایی برای عشق و حال نیست. امریکا یه جاییه برای یک زندگی اروم و تنها. من یه آدمی هستم با روابط عمومی بسیار بالا، وقتی ایران بودم توی دانشگاهمون از دختر و پسر کسی نبود منو نشناسه، اینجا خیلی تلاش کردم چندتا دوست پیدا کنم، ولی نتیجه نداد، حالا هم به این نتیجه رسیدم که یه سگ بگیرم اگر به خاطر خانمم نبود و کمی شرایط ایران خوب بود (چون اینجا رفاهش واقعا خوبه و من به جز مشکل عاطفی هیچ مشکلی ندارم)، یک روز هم اینجا نمی موندم. امیدوارم لپ کلام رو به شما گفته باشم. این نظر منه.

[saranaimi]

دوست عزیز من تقریبا 25 ایالت امریکا رو رفتم و به نظر من همه شبیه هم هستن. از نظر من امریکا یک قاره ی پیشرفته ی آسفالت شده است. یعنی شما تصور کنید که یک سوم راههای شوسه ی دنیا توی امریکاست. شما هرجا که تصور کنید جاده آسفالت می بینید و خونه. یعنی خونه ها پراکنده هستن. مثلا جایی که من توش زندگی می کنم بهش می گن town. منظور اینه که اصلا شما توی این town جایی رو پیدا نمی کنی که 10 تا خونه متراکم وجود داشته باشه. در town مثلا Rochester حدود 2 هزار نفر زندگی می کنن. اینجا شهر پر جمعیت به اون شکلی که توی فیلم هاشون نشون می دن وجود نداره (نمی گم اصلا نیست، ولی در مقایسه با وسعت و جمعیت امریکا هیچی نیست). اینجا یک چهارراه اسمش شهر هست، در حالیکه شاید کل اون منطقه (کل منطقه نه فقط اون 4 راه) 2 هزار نفر بیشنر نباشن. با تجربه ی من حدود 80 درصد یا بیشتر امریکا اینه. من نوجوون که بودم کسانی که اومده بودن امریکا و اروپا رو دیده بودن بهم می گفتن: اگه می خای عشق و حال کنی برو اروپا، اگه می خای زندگی کنی برو امریکا. من منظور این حرف رو نفهمیدم تا اومدم اینجا. منظور اینه که توی امریکا جایی برای تفریحات شبانه نیست، جایی برای پیاده روی شبانه یا روزانه نیست، شما آدم پیاده جایی نمی بینی، مراکز خرید و مال های بزرگ وجود نداره، چون شهر بزرگ اونقدر وجود نداره (توی یه تعدادی شهر بزرگ که داره تا حدودی از این چیزا پیدا میشه ولی اون شهرها اکثرا دانشگاهی نیستن و بعد دانشگاه هم این کاره شماست که تعیین می کنه شما کجا بری، پس انتخابی به اون شکل نداری). مثلا حتی توی شهرهای بزرگ هم اون شلوغی ها و شور و حرارتی که توی ایران یا اروپا می بینی اینجا نمی بینی. اینجا فقط برای اینه که بیای درس بخونی، سرت توی لاک خودت باشه، بعدش بری یه کاری پیدا کنی، یه خونه ای بخری (در منطقه و جایی که اکثر همسایه ها از هم دورن یا اصلا با هم آشنایی اون چنانی ندارن) و به یک زندگی اروم تا آخر عمرت ادامه بدی. امریکا جایی برای عشق و حال نیست. امریکا یه جاییه برای یک زندگی اروم و تنها. من یه آدمی هستم با روابط عمومی بسیار بالا، وقتی ایران بودم توی دانشگاهمون از دختر و پسر کسی نبود منو نشناسه، اینجا خیلی تلاش کردم چندتا دوست پیدا کنم، ولی نتیجه نداد، حالا هم به این نتیجه رسیدم که یه سگ بگیرم اگر به خاطر خانمم نبود و کمی شرایط ایران خوب بود (چون اینجا رفاهش واقعا خوبه و من به جز مشکل عاطفی هیچ مشکلی ندارم)، یک روز هم اینجا نمی موندم. امیدوارم لپ کلام رو به شما گفته باشم. این نظر منه.

بستگی به جاش داره کجای امریکا میخاد کسی عشق و حال کنه و بقول معروف بورد نشه و اگه ۲۴ ساعت هفته کسی میخاد عشق و حال و تفریح کنه باید تمام فوکوسش رو بذاره دانشگاه تو این ۳ تا شهر میگم پیدا کنه:
۱-میامی
۲-نیویورک
۳-لاس وگاس

از بین اینا وگاس شهر بسیار ارزون و بصرفه اییه هست ولی اگه دنبال سریوس ریلیشن شیپ هستین اصلا جای خوبی نیست.

اگه کسی فقط از ۵ شنبه شب تا یکشنبه بسشه خیلی اپشن زیادتر میشه:

لس انجلس٫ سن فرانسیسکو٫ دی سی٬ اتلانتا٬ اورلاندو٬ و خیلی شهرای بزرگ دیگه

اگه کسی اصلا واسش مهم نیست این مسائل بنظرم همه جای امریکا میتونه بره و به درس ادامه بده. یه مساله ایی که همه میگن در داهاتیای امریکا (بخونید ۸۰ درصد جمعیت امریکا) بدن و فلان و.. باید بگم همشون اینطوری نیستن و خیلی ادمای خوب و مهربون توشون زیاده ممکنه شما رو تو سیرکل خودشون راه ندن ولی مثلا کمکی بخاید و .. از هیچ چیزی دریغ نمیکنن. رفتارشونم بشدت نایس تره از شهرای بزرگ. من الان ۲ سال دی سی هستم مردم اینجا سرشون تو کارشونه و اصلا گرم نمیگیرن ولی جنوب که بودم مردم خیلی نایس و چیل تر بودن و خیلی موقع ها میرفتم تاون های کوچیک و .. بقدری گرم و صمیمی بودن ملت یجورایی وسوسه میشدم موو کنم به این شهرای کوچیک (جانسون سیتی٫ تنسی یا ناکسویل٫ تنسی). واسه همین چیزایی که واستون الویت داره رو قرار بدین و فقط بخاطر بزرگ و کوچیکی شهر همه چی رو فدا نکنید.

معمولا مجردا تو داون تاون ها زندگی میکنن و ترادیشنالی خانواده ها تو حاشیه شهرا.