چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[ElittA]

دوست عزیز،من درکت میکنم که شاید اذیت شی تو این محیط سرد عاطفی امریکا ولی اینو در نظر بگیر اگه ایران میموندی،باید کثافت کاری،دروغ وخیانت رو تحمل میکردی.یه جامعه ای که همه میخان از هم پله بسازن وروی هم پا بذارن تا به جایی برسن که چند نفر بهشون بگه "فلانی رو ببین،چقدر مقاله داره،چقدر پولداره و...."جامعه ای که همه دارن واست نقشه میکشن،از استادت،دوستت،دوست دخترت تا یه چیزی ازت بکشن بیرون..همه فضولن تو کار هم،سرشون تو کار همه،زیر اب زنی زیاده.حالا بیا و ببین یه ترید اف کنید بین این همه رذایل و اون دپرسی که اونجا داری.
البته میدونم که خیلیا اینارو میدونن،ولی به قول شما اینو مینویسیم واسه ایندگان.هز ما که گذشت������������

دوست عزیز، من درکت نمیکنم!
اولا ادم خوب و بد همه ی جای دنیا هست از هرملیت و مذهبی! همه ی اینایی که گفتی همه جا هست!
دوما مخاطب این حرف شما یک ایرانیه، خود شما یک ایرانی هستی، همه ی اعضای این فروم ایرانین، پس همه ی ما این هایی هستیم که شما به جامعه و افراد ایرانی نسبت میدین!؟

[ElittA]

دنبال زندگی کردن باشید.
وگرنه اخرش میگید این چه زندگی ایه که من دارم.
علایقتون رو گلچین کنید و طبق اون پیش برید. اگر یک مقدار توقعاتمون رو بیاریم پایین خیلی چیزها در دسترس مون خواهد بود.
حتی با وقت کم و جیب تقریبا خالی دانشجو. یکم پایینو هم نگاه کنید. ببینید قبلا کجا بودید الان کجا. ببینید شرایط چقدر فرق کرده (بهتر شده) اگر بدتر شده که کار میلنگه
ولی منطقی برخورد کنید. جایی ادم پول نداره اعتبار داره، جای دیگه برعکس. نباید گله کنید خب داشتن همه چیز زحمت وتوان خاص خودشو داره.
همونطور که اپلای چنان پروسه طویلی داره دوست پیدا کردن و عضو جامعه شدن هم پروسه میخواد...
ولی کلا توصیه م به همه عزیزان اینه ساکن نباشید. اگر همیشه یک چیز برای انجام دادن باشه دپرس نمیشید. سفر خیلی عالیه
زندگی کنید
و در کنارش تحصیلات، مادیات، معنویات، احساسات و... رو هم داشته باشید. همینان که زندگی رو میسازن. ولی کنار هم.
موفق و شاد باشید هرجای این کُره که هستید

[sasa86]

یه چیزایی هست که آدم باید خودش تجربه کنه یعنی دیگران هرچقدر هم که از تجربیاتشون حرف بزنند آخرش شما وقتی خودت در شرایط قرار میگیری میبینی واقعیت خیلی متفاوت از تصویری هست که آدم تو ذهنش میسازه، یک مشکلی هم که هست اینه که بعضی آدمها ذاتا از هیچی راضی نمیشن یعنی در هر شرایطی خوب یا بد بعضی ها فقط مینالند ولی حاضر نیستند هیچ اقدام عاقلانه و درستی برای تغییر وضعیت موجود انجام بدهند،تو فرهنگ غربیها تغییر از هر نوعی پذیرفته شده هست مثلا طرف ده سال مهندس مکانیک بوده بعد تصمیم گرفته پزشک بشه و و موفق هم شده ولی خیلی از ما ادمها در مورد گذشته فقط میگیم اشتباه کردیم ولی بعدش جرات انجام هیچ کاری غیر از آه و ناله نداریم ، واقعیت اینه که مرحله اول مهاجرت از هر نوعی و به هر کشوری خودشناسی هست نه دنیا شناسی.

کاملا باهاتون موافقم. بعضیا هسن میرن ناراضی اند. بر میگردن ناراضی اند، مقصر هم نیستن فقط نیاز به مطالعه دقیق از خودشون دارند.
به قول یکی از این روانشناسان زندگی بدون درنگ، مردگی هاش بیشتره. گاهی انقدر درگیر روزمرگی و بدو بدو برای رسیدن به هدف هستیم که وقت نمی کنیم یه فلش بک به خودمون و زندگی مون بزنیم که ببینیم کجای کاریم؟ داریم چیکار می کنیم؟ برای چی؟ به چه قیمتی؟

من خودم یکی از اشتباهاتم این بود که اونقدری که دنبال مطالب انگیزشی و موفقیت بودم دنبال خودشناسی نبودم و همین عدم توازن دردسر ساز شد. به هر حال امیدوارم همه قبل از خداشناسی، دنیاشناسی، جامعه شناسی دنبال خودشناسی باشیم.

[sasa86]

متاسفانه این حالت هم هست که اگر مشورت راجع به برخی دشواری ها بدید حرف شما را نمی پذیرن و فکر می کنند می خواهید منع شون کنید که پیشرفت نکنند.

تا حد زیادی باهاتون موافقم. خیلی افراد این مدلی برخورد داشتم. اما چون عقیده ام اینه که وقتی می خوای توی یه جاده تاریک و ناآشنا رانندگی کنی و هیچ علائم رانندگی هم نیست باید راهتو از روی چراغ ماشین جلویی پیدا کنی. فکر می کنم که باید چراغ ها را روشن کرد برای افراد جدیدتر، کسی که هدف داشه باشه دلسرد نمیشه بلکه مسلح تر توی مسیر قدم برمیداره. کسی هم که ریسکی نیست و منتظر مدینه فاضله بدون دردسر هست از اول معلومه باید راهشو عوض کنه.

[rashidian]

دوست عزیز، من درکت نمیکنم!
اولا ادم خوب و بد همه ی جای دنیا هست از هرملیت و مذهبی! همه ی اینایی که گفتی همه جا هست!
دوما مخاطب این حرف شما یک ایرانیه، خود شما یک ایرانی هستی، همه ی اعضای این فروم ایرانین، پس همه ی ما این هایی هستیم که شما به جامعه و افراد ایرانی نسبت میدین!؟

حرف من یه دید اماری هست.خوب و بد همه جا هست،بله ولی شما ببینید چند درصد ادمایی که تو ایرانن اینطورن و چند درصد از مثلا امریکایی ها این اخلاقیات بد رو دارن.یه سرچ ساده توی ایندکس های این مسایل نشون میده که مسلما ماها به صورت اماری خشن تر و دروغ گوتر از امریکایی ها هستیم به دید اماری.
من هم با غربی ها کار کردم ،هم با ایرانیها وحتی با افغانها.این چیزی که میگم رو با پوست و گوشت درک کردم.تو دوره دانشگاه ادم نمیتونه زیاد لمس کنه این چیزارو.چون دانشگاه کنسرو شده هست.ولی میری بیرون،تازه چیزهای عجیب دیدن شروع میشه،تو همه ی دنیا.
یه بار از دکتر گلشنی معروف پرسیدن که بدترین ویژگی فارغ التحصیلاتون چیه،گفتن"درک درستی از جامعشون ندارن و قابلیت ارتباط کم دارن با مارکت و جامعه"!!

[Simge]

حرف من یه دید اماری هست.خوب و بد همه جا هست،بله ولی شما ببینید چند درصد ادمایی که تو ایرانن اینطورن و چند درصد از مثلا امریکایی ها این اخلاقیات بد رو دارن.یه سرچ ساده توی ایندکس های این مسایل نشون میده که مسلما ماها به صورت اماری خشن تر و دروغ گوتر از امریکایی ها هستیم به دید اماری.
من هم با غربی ها کار کردم ،هم با ایرانیها وحتی با افغانها.این چیزی که میگم رو با پوست و گوشت درک کردم.تو دوره دانشگاه ادم نمیتونه زیاد لمس کنه این چیزارو.چون دانشگاه کنسرو شده هست.ولی میری بیرون،تازه چیزهای عجیب دیدن شروع میشه،تو همه ی دنیا.
یه بار از دکتر گلشنی معروف پرسیدن که بدترین ویژگی فارغ التحصیلاتون چیه،گفتن"درک درستی از جامعشون ندارن و قابلیت ارتباط کم دارن با مارکت و جامعه"!!

در داخل دانشگاه های ایرانی هم همچین شرایط جالب نیست! رفتار تحقیر آمیز با دانشجویان، اسم اول بودن خیلی استادها توی مقاله هایی که همه زحمت رو دانشجوها کشیدن، و....
من توی ایران برام استادی که پاچه نگیره عالی بود، حالا بحث سواد علمی و غیره پیشکش.. توی کل دپارتمان یکی دو تا استاد بود که خصومت با دانشجو نداشت. آخرین اذیتهایی که شدم گرفتن توصیه نامه از استادها بود، همین مسئله ساده چالش اپلای خیلی از بچه های ایرانی شده!
توی اینجا توی کل دپارتمان فقط یک استاد بد بود که راحت میشد باهاش کار نکرد و درس باهاش نگرفت!
همون فضای دانشگاه ها هم بین ایران و غرب واقعا فرق می کنند.
منتها یه موضوعی هست که آدم وقتی وارد محیط جدید میشه، ناخودآگاه خیلی بدی های محیط قبل رو فراموش می کنه، و از بدی های کوچک محیط جدید دلخورده و ناراحت.

[rashidian]

در داخل دانشگاه های ایرانی هم همچین شرایط جالب نیست! رفتار تحقیر آمیز با دانشجویان، اسم اول بودن خیلی استادها توی مقاله هایی که همه زحمت رو دانشجوها کشیدن، و....
من توی ایران برام استادی که پاچه نگیره عالی بود، حالا بحث سواد علمی و غیره پیشکش.. توی کل دپارتمان یکی دو تا استاد بود که خصومت با دانشجو نداشت. آخرین اذیتهایی که شدم گرفتن توصیه نامه از استادها بود، همین مسئله ساده چالش اپلای خیلی از بچه های ایرانی شده!
توی اینجا توی کل دپارتمان فقط یک استاد بد بود که راحت میشد باهاش کار نکرد و درس باهاش نگرفت!
همون فضای دانشگاه ها هم بین ایران و غرب واقعا فرق می کنند.
منتها یه موضوعی هست که آدم وقتی وارد محیط جدید میشه، ناخودآگاه خیلی بدی های محیط قبل رو فراموش می کنه، و از بدی های کوچک محیط جدید دلخورده و ناراحت.

بله،موافقم.متاسفانه ادم های دانشگاهای ما هم به هر حال تو همون جامعه تربیت یافتند.حالا ممکنه کمتر خوی جامعه رو داشته باشند ولی دارن.من تجربه دوبار بی شرافتی و بی اخلاقی رو از همین اساتید ایرانی در یکی دانشگاه تورنتو ویکی در دانشگاه تگزاس ای ام رو چشیدم.محیط جدید نتونسته ذاتشون رو عوض کنه متاسفانه.البته اینا تجربست،نمیشه تعمیم داد به همه

[BenFranklin]

روش دوست پیدا کردن این نیست که تلاش کنید،برای دوست پیدا کردن فقط باید در کامیونیتی که بهش علاقه دارید حضور فعال داشته باید و با آدمهای مختلف تعامل داشته باشید و ملاک انتخاب دوست براتون ملیت و مذهب و رنگ پوست نباشه

دقیقا همینطور هستش. نمیدونم چرا بعضیا نمیخوان قبول کنن دوستی نیازمند اشتراکات قابل توجهه! کاش لیست اشتراکاتشونو با اون افرادی که تمایلی به "یار غار" شدن باهاشون ندارن مینشوتن ببینیم چیزی بیشتر از اینکه هفته ای دوبار از کنار هم رد شدن تو ساختمون دانشگاه هست یا نه. این تصوری که ایشون از دوستی دارن عملا تا دبیرستان یا حداکثر تا آخر لیسانس وجود داره و اون "تریپ مرام و معرفت" عملا دیگه از یه سنی مفهومی نداره. هم تو ایران من اینو دیدم هم اینجا. شاید اینجا حتی از ایرانی که حداقل من توش بودم بهتر باشه از این لحاظ... از یه سنی به بعد حلقه دوستان و روابط کوچیک میشه... خیلی طبیعیه من نمیدونم چرا درکش سخته! ضمنا ما هدفمون از اینکه بیاییم اینجا این نیست که دست به بچه و سگ دیگران بزنیم تا برامون ذوق کنند و تحویلمون بگیرن

[ElittA]

حرف من یه دید اماری هست.خوب و بد همه جا هست،بله ولی شما ببینید چند درصد ادمایی که تو ایرانن اینطورن و چند درصد از مثلا امریکایی ها این اخلاقیات بد رو دارن.یه سرچ ساده توی ایندکس های این مسایل نشون میده که مسلما ماها به صورت اماری خشن تر و دروغ گوتر از امریکایی ها هستیم به دید اماری.
من هم با غربی ها کار کردم ،هم با ایرانیها وحتی با افغانها.این چیزی که میگم رو با پوست و گوشت درک کردم.تو دوره دانشگاه ادم نمیتونه زیاد لمس کنه این چیزارو.چون دانشگاه کنسرو شده هست.ولی میری بیرون،تازه چیزهای عجیب دیدن شروع میشه،تو همه ی دنیا.
یه بار از دکتر گلشنی معروف پرسیدن که بدترین ویژگی فارغ التحصیلاتون چیه،گفتن"درک درستی از جامعشون ندارن و قابلیت ارتباط کم دارن با مارکت و جامعه"!!

سعی ندارم مقاومت کنم ولی اگر حقیقتا مشکلی باشه، خب اوکی میگیم مشکل داریم. ولی اینکه یکهو بیاییم خودمون رو جنایتکار تحت تعقیب فرض کنیم خیلی...!
ایندکس ها از اطلاعاتی که وجود خارجی دارن و استخراج شدن تشکیل شده، که جامعه اماری شون هیچوقت کامل نیست، هیچوقت.
درضمن وقتی ایران و امریکا رو مقایسه میکنید؛ دارید یک ایران و چند کشور رو باهم مقایسه میکنید، هیچ امریکایی وجود نداره. من نمیدونم چرا هرجا به نفع هست میایید میگید (منظورم شما نیستی کلی میگم) هرجا میری چپ و راست ایرانی میبینی، چینی ها و هندی ها همجارو گرفتن، استاد امریکایی اصل پیدا نمیکنی و... هرجاهم به نفع نیست میایید میگید که کشورِ بنام امریکا، متشکل از فقط انسانهایی با نژاد امریکایی اصل هستند!!! نمیدونم منظورم رو متوجه میشید یا نه؟؟
اگر یک طرف جامعه اماری مدنظر همچین کشوری باشه که کلی ادم از ملیت های دیگه تو قسمت های مختلف جامعه حاضرن نمیتونین هیچ چیزی به خود امریکا نسبت بدین، چون اون امارِ ایندکس شده به دست اومده از اطلاعات تمام شهروندان اعم از ایرانی و چینی و هندی و المانی و هلندی و کانادایی و امریکای و... هست ولی طرف دیگه ی جامعه اماری ایرانی هست که فقط توش ایرانی،و البته کلا تنها چیز درست حسابی اماری ایران هم سرشماری جمعیته، و تعداد شرکت کننده های کنکور، وگرنه ادم های افسرده و خشن و فلان و بهمان چطوری سرشماری شدن؟ والا سراغ ما که کسی نیومده بپرسه خشنی؟ افسرده ای؟
امار تصادف جاده ای، امار تصادف راندگان نیست، امار تصادف ماشین هاست. وگرنه تو کل دنیا تو خیابون عادی سرعت همونقدر میرن ولی تصادف نمیکنن و کسی نمیمیره چون ماشین امنه. حالا چون تولیدات داخل ما بده باید بیاییم امار درست کنیم الکی که ایرانیا خشن ترین مردم تو رانندگی کردنن؟
بعدش، کی میگه دانشگاه کنسرو؟! شده ست؟ واقعا اینو از کجا دراورید؟ تو دانشگاه بین المللی شما سه نفر از سه کشور مختلفید، تو دانشگاه داخلی سه نفر از سه شهر و سه قوم کاملا مختلف از هم... کی میگه لمس نمیشه؟!! فقط اینجای حرفتون رو باهاتون موافقم که میگید تا میری بیرون تازه چیزهای عجیب دیدن شروع میشه.
اگر منظورتون دکتر مهدی گلشنیه، که در یک کلمه بگم خیلی ادم خفنی هستند. واقعا انسان فوق العاده این. ولی هرکسی را بهر کاری ساختند. یک جامعه شناس توانایی و اجازه گفتن اون نقل قولی که شما گفتینو داره، تا بشه دربارش بحث کرد. نه که هرکسی برسه و یه نظر تو هرچی بده و سرکی بکشه...
تکرار میکنم قصد مقاومت دربرابر حرفاتونو ندارم ولی نمیتونم به حرفاتون که از نظر من غلطه گوش کنم و چیزی که از نظر خودم درسته (و کاملا هم بنظر میاد که درست باشه) رو بازگو نکنم
موفق باشید

[ElittA]

دقیقا همینطور هستش. نمیدونم چرا بعضیا نمیخوان قبول کنن دوستی نیازمند اشتراکات قابل توجهه! کاش لیست اشتراکاتشونو با اون افرادی که تمایلی به "یار غار" شدن باهاشون ندارن مینشوتن ببینیم چیزی بیشتر از اینکه هفته ای دوبار از کنار هم رد شدن تو ساختمون دانشگاه هست یا نه. این تصوری که ایشون از دوستی دارن عملا تا دبیرستان یا حداکثر تا آخر لیسانس وجود داره و اون "تریپ مرام و معرفت" عملا دیگه از یه سنی مفهومی نداره. هم تو ایران من اینو دیدم هم اینجا. شاید اینجا حتی از ایرانی که حداقل من توش بودم بهتر باشه از این لحاظ... از یه سنی به بعد حلقه دوستان و روابط کوچیک میشه... خیلی طبیعیه من نمیدونم چرا درکش سخته! ضمنا ما هدفمون از اینکه بیاییم اینجا این نیست که دست به بچه و سگ دیگران بزنیم تا برامون ذوق کنند و تحویلمون بگیرن

چقد جالب،
خانم کمیستری بارها از این رفتارهای "دست به سگ دیگران زدن" رو به عنوان یه ایجاد رابطه خوب که طرف خوشش میاد یاد کردن
نمیدونم چرا یکم حرفتون تناقض داره؟ درسته ها. لیست اشتراکات. کل ملت که دوست ندارن حیوانات خانگی داشته باشن. ولی همین چندتا صفحه قبل بحث تنها بودن تو جامعه امریکایی (منظور غریب) و رفیق نداشتن بود. خب وقتی میبینیم کسی مثل خودمون پیدا نمیکنیم بجای افسرده شدن و پشیمون شدن ار کل پروسه، بیاییم یکم به علایق دیگران علاقه نشون بدیم. تا "تحویلمون بگیرند" و دپرس نشیم. توصیه میکنم صفحات قبل این تاپیکو اگه نخوندین بخونین. دقت نکردم شاید هم خوندین، هم شرکت داشتین