پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
بستگی داره که کجا باشین. توی جاهایی که ایرانی زیاد هست بله گروه های ایرانی هست که به شدت خیلی زیادی روابط اجتماعی با هم دارند و پارتی میذارند و با هم گردش و تفریح می کنند به شکلی که من توی ایران هم فکر نکنم باشه (همونطور که خودتون گفتین بهتر!) توی جاهایی که ایرانی کم هست ممکنه تنها بشین و ارتباط محدودی با ایرانی ها داشته باشین.نوشته اصلی توسط maurice
البته به شرطی که خودتون دلتون بخواد با ایرانی ها باشین. کم نیستن ایرانی هایی مثل خود من که حتی الامکان از ایرانی ها دوری می کنند.
خیلی خیلی به ندرت به اینجا میام
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
در مورد ویزای hr 392 اطلاعی دارید؟
خود اقای امیر که نوشتن اگه امکان داره جزئیاتش رو بفرماین که چیه ؟
من شنیدم ترامپ داره گرفتن گرین کارت رو برای اونایی که الان امریکان اسون میکنه ؟
ویرایش توسط maurice : August 11th, 2018 در ساعت 02:56 PM دلیل: اختیاری
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
آمریکا سرزمین رویا هاست برای کسانی که هدف و طرح و برنامه دارند، و همون آدم ها ممکنه چند سالی هم در زندگی سختی بکشند تا به کامروایی برسند، اما اروپا این گونه نیست.
در اروپا مردم به شدت تنها هستند و من احساس می کنم این موضوع حتی از آمریکا هم شدیدتره. یادمه که وقتی که در دانمارک بودم دانمارکی ها همیشه می گفتند که دوست هایشان را در دوران دبستان و دبیرستان پیدا می کنند و دیگر هرگز یک دوست واقعی پیدا نمی کنند. در اروپا بار و کلاب و ... زیاد است اما رفتن به این بار و کلاب ها با دیدن آنها از تلویزیون فرق زیادی ندارد به خصوص کشورهای شمال اروپا.
یک ایرانی در آمریکا یک آمریکایی است اما یک ایرانی که شهروندی یک کشور اروپایی را داشته باشد در چشم اروپایی ها یک پناهنده ایرانی است. این یک واقعیت است که وقتی به یک کشور دیگر سفر می کنی اگر بگویی که مثلا آلمانی یا دانمارکی هستی کسی باور نمی کند اما اگر بگویی آمریکایی هستی همه باور می کنند و دیگر سراغ اصل و نصبت نمی گردند.
درآمد و مبلغ دریافتی در آمریکا بسیار بیشتر از اروپاست و مردم در آمریکا (مردمی که اهل کارند) از میزان رفاه بسیار بالاتری برخوردارند. کار در آمریکا سخته و جدی اما این موضوع برای همه است. کار در اروپا برای خود اروپایی ها (تا حدودی به استثنا آلمان) ساده تره و اغلب یک آدم محلی کار نمی کند و یک خارجی باید جبران کند و سه چهار برابر حد معمول کار کند، دست آخرش هم محیط دید خوبی به آن خارجی ندارد، می تونم بگم فشار کار در اروپا برای یک ایرانی از فشار کار در آمریکا چه به لحاظ فیزیکی و چه روانی خیلی بالاتره ضمن اینکه کار پیدا کردن در اروپا بسیار سخت تر از آمریکاست.
در آمریکا هم تفریح زیاد است اما اگر در یک جایی مثل کانزاس یا اوهایو زندگی بکنی خب گزینه های کمتری داری و در شهرهای بزرگ و شلوغ گزینه های بیشتر. اگر به خاطر هدفی که داری رفتی و در یک ایالت نه چندان شلوغ، یا ایالتی که کلا با غریبه ها خیلی خوب نیستند (اعم از سفید های نیویورک) بهتره که به رسیدن به هدفت فکر کنی و تمام تلاشت را بکنی که این دوره سخت را با بهترین نتایج ممکن بگذرانی.
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
اجازه بدید کمی نظر شما درباره اروپا رو به چالش بکشم.
در قیاس کشورهای اروپایی با آمریکا این موارد رو باید در نظر داشت:
-اروپا یک قاره اصیل و غنی از فرهنگ و تنوع زندگی هست. جمعیت حدودا سه برابر آمریکا که تقریبا همه جا پخش شده و بر خلاف انتظار احساس خفگی جمعیتی ناشی از تمرکز بالای شهری کم پیش میاد، حتی تو لندن شلوغ
-آب و هوای عالی و به اصطلاح اروپایی (به طور میانگین بهتر از آمریکا- با در نظر گرفتن اسکاندیناوی و آلاسکا و جزایر استوایی هر دو)
-دیدنی های بیشمار انسانی (بیشتر، متنوع تر، اصیل تر و در دسترس تر و ارزان تر از آمریکا)
-حمل و نقل عمومی گسترده و ارزان، دوچرخه، سیستم های خدمات اجتماعی گسترده
-نزدیکی به ایران (مثلا:با یک پرواز 99 یورویی ژرمانیا عصر از برلین میایی و شب تهران پیش خانواده انگار تازه از سرکار برگشتی، لذتی که اصلا در آمریکا قابل لمس نیست و تو این مورد آمریکا رفتن مثل یک مرثیه غم انگیز خداحافظی از خانواده، خود و گذشته هست)
-گستردگی و پخش شدن امکانات در همه جا، حتی روستاهای دور افتاده بالای سوید تا پایین نزدیک آفریقا که برای من به شخصه خیلی جالب بود تو چنین جاهای دورافتاده ای مثلا کنار اتوبان حفاظ شیشه ای صداگیر و پل برای حیات وحش میذارن
-احترام به انسان و انسانیت که همین باعث شده این همه پناهجو رو بگیرن، کاری که بقیه جاهای دنیا با وجود داشتن مساحت زیاد و امکانات نمیکنن
-زیبایی ذاتی مردمان اروپا، تناسب اندامی و شیک پوش بودن که رو روحیه آدم تاثیر مثبت داره. شما کافی هست چند روز وین (رنک 1 بهترین شهرها) یا مونیخ (رنک 4) باشید تا کیفیت زندگی و زیبایی شهری رو ببینید
-تنوع اقتصادی خوب و مردمی بودن اون، اتکای کمتر به منابع طبیعی و بهره کشی از زمین
-پشتیبانی دولتی از تحصیل، بیمه و شغل در کنار فرهنگ تعادل در کار و تفریح
-امنیت عمومی بالا با توجه به این همه کشور و مرز و مهاجر
-محیط خوب برای خانواده و تحصیل بچه ها بدون ترس از آزادی اسلحه
-اوضاع کاری هم خیلی وخیم نیست و کشورهای صنعتی اروپا نیاز به نیروی کار دارن چون جوان کم هست. طرح بلوکارت هم برای همین اومده
-فاندهای اروپا بسیار بالا و برای دکترا در حد یک شغل هست. به راحتی با فاند میتونی متاهلی هم زندگی کنی و تو خیلی جاها اگر ببین بچه داری و یا نیاز مالی داری یکجوری ساپورت میکنن.
-کلا تو اروپا نه اونجوری ساپورت میکنن که تنبلی و گداصفتی بار بیاد و نه به امان خدا رها میکنن
-امنیت شغلی هم اینجوری نیست که "اخراج از تصویر آینه به شما نزدیک تر است! You're Fired"
-درسته حقوق آمریکا بیشتر هست ولی هزینه زندگی بالا، نیاز شدید به پس انداز کردن برای روزهای سخت و عدم حمایت های دولتی در حد اروپا عملا باعث شده کیفیت زندگی تاپ تو دنیا در دست چند کشور اروپایی باشه
-این مورد رو موافق هستم که اگر فرد بسیار خلاق و قوی ای از لحاظ استعداد و توانایی هستید آمریکا گزینه اول و سرزمین فرصت ها هست ولی اینجور افراد بسیار کم هستند و صرف قبول شدن تو یک دانشگاه تاپ 100 جهانی به معنای تضمین توانایی انسانی بالا نیست.
- در مورد نژاد پرستی هم تفاوت فاحش بین کشورهای اروپایی وجود داره و این حرف درسته که ممکنه این مورد به عنوان یک ضعف در مقابل جامعه کلا مهاجر آمریکا مطرح بشه
-در مورد زبان هم این یک مسیله هست ولی قابل حله. شما با انگلیسی همه جای اروپا به راحتی کارت راه میوفته ولی خب کار کردن و تشکیل زندگی نیاز به آموختن زبان داره. سخت هست ولی نه اونقدر که رو پارامترهای دیگه تاثیر شدید بذاره. شما تو خود انگلستان هم با وجود بلد بودن انگلیسی و تحمل بالای مردم اون کشور، باید چند سالی بیشتر یاد بگیری تا بتونی از پس چالشهای زبانی بر بیای.
-مسایل سیاسی، اعتبار پاسپورت، شرایط اقامت و این ها هم هست که زیاد بحث شده و دوستان حتما مطلع هستند.
-جدا از منابع خبری، وبلاگ بچه های ایرانی که بدون پنهانکاری از زندگی مینویسن، یوتیوب اونها و فیسبوک هم شامل اطلاعات خوبی برای تصمیم گیری هست.
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
من نمیدونم که شما تابحال پاتون رو به عضو کشورهای اتحادیه شنگن گذاشتین یا نه، ولیاجازه بدید کمی نظر شما درباره اروپا رو به چالش بکشم.
در قیاس کشورهای اروپایی با آمریکا این موارد رو باید در نظر داشت:
-اروپا یک قاره اصیل و غنی از فرهنگ و تنوع زندگی هست. جمعیت حدودا سه برابر آمریکا که تقریبا همه جا پخش شده و بر خلاف انتظار احساس خفگی جمعیتی ناشی از تمرکز بالای شهری کم پیش میاد، حتی تو لندن شلوغ
-آب و هوای عالی و به اصطلاح اروپایی (به طور میانگین بهتر از آمریکا- با در نظر گرفتن اسکاندیناوی و آلاسکا و جزایر استوایی هر دو)
-دیدنی های بیشمار انسانی (بیشتر، متنوع تر، اصیل تر و در دسترس تر و ارزان تر از آمریکا)
-حمل و نقل عمومی گسترده و ارزان، دوچرخه، سیستم های خدمات اجتماعی گسترده
-نزدیکی به ایران (مثلا:با یک پرواز 99 یورویی ژرمانیا عصر از برلین میایی و شب تهران پیش خانواده انگار تازه از سرکار برگشتی، لذتی که اصلا در آمریکا قابل لمس نیست و تو این مورد آمریکا رفتن مثل یک مرثیه غم انگیز خداحافظی از خانواده، خود و گذشته هست)
-گستردگی و پخش شدن امکانات در همه جا، حتی روستاهای دور افتاده بالای سوید تا پایین نزدیک آفریقا که برای من به شخصه خیلی جالب بود تو چنین جاهای دورافتاده ای مثلا کنار اتوبان حفاظ شیشه ای صداگیر و پل برای حیات وحش میذارن
-احترام به انسان و انسانیت که همین باعث شده این همه پناهجو رو بگیرن، کاری که بقیه جاهای دنیا با وجود داشتن مساحت زیاد و امکانات نمیکنن
-زیبایی ذاتی مردمان اروپا، تناسب اندامی و شیک پوش بودن که رو روحیه آدم تاثیر مثبت داره. شما کافی هست چند روز وین (رنک 1 بهترین شهرها) یا مونیخ (رنک 4) باشید تا کیفیت زندگی و زیبایی شهری رو ببینید
-تنوع اقتصادی خوب و مردمی بودن اون، اتکای کمتر به منابع طبیعی و بهره کشی از زمین
-پشتیبانی دولتی از تحصیل، بیمه و شغل در کنار فرهنگ تعادل در کار و تفریح
-امنیت عمومی بالا با توجه به این همه کشور و مرز و مهاجر
-محیط خوب برای خانواده و تحصیل بچه ها بدون ترس از آزادی اسلحه
-اوضاع کاری هم خیلی وخیم نیست و کشورهای صنعتی اروپا نیاز به نیروی کار دارن چون جوان کم هست. طرح بلوکارت هم برای همین اومده
-فاندهای اروپا بسیار بالا و برای دکترا در حد یک شغل هست. به راحتی با فاند میتونی متاهلی هم زندگی کنی و تو خیلی جاها اگر ببین بچه داری و یا نیاز مالی داری یکجوری ساپورت میکنن.
-کلا تو اروپا نه اونجوری ساپورت میکنن که تنبلی و گداصفتی بار بیاد و نه به امان خدا رها میکنن
-امنیت شغلی هم اینجوری نیست که "اخراج از تصویر آینه به شما نزدیک تر است! You're Fired"
-درسته حقوق آمریکا بیشتر هست ولی هزینه زندگی بالا، نیاز شدید به پس انداز کردن برای روزهای سخت و عدم حمایت های دولتی در حد اروپا عملا باعث شده کیفیت زندگی تاپ تو دنیا در دست چند کشور اروپایی باشه
-این مورد رو موافق هستم که اگر فرد بسیار خلاق و قوی ای از لحاظ استعداد و توانایی هستید آمریکا گزینه اول و سرزمین فرصت ها هست ولی اینجور افراد بسیار کم هستند و صرف قبول شدن تو یک دانشگاه تاپ 100 جهانی به معنای تضمین توانایی انسانی بالا نیست.
- در مورد نژاد پرستی هم تفاوت فاحش بین کشورهای اروپایی وجود داره و این حرف درسته که ممکنه این مورد به عنوان یک ضعف در مقابل جامعه کلا مهاجر آمریکا مطرح بشه
-در مورد زبان هم این یک مسیله هست ولی قابل حله. شما با انگلیسی همه جای اروپا به راحتی کارت راه میوفته ولی خب کار کردن و تشکیل زندگی نیاز به آموختن زبان داره. سخت هست ولی نه اونقدر که رو پارامترهای دیگه تاثیر شدید بذاره. شما تو خود انگلستان هم با وجود بلد بودن انگلیسی و تحمل بالای مردم اون کشور، باید چند سالی بیشتر یاد بگیری تا بتونی از پس چالشهای زبانی بر بیای.
-مسایل سیاسی، اعتبار پاسپورت، شرایط اقامت و این ها هم هست که زیاد بحث شده و دوستان حتما مطلع هستند.
-جدا از منابع خبری، وبلاگ بچه های ایرانی که بدون پنهانکاری از زندگی مینویسن، یوتیوب اونها و فیسبوک هم شامل اطلاعات خوبی برای تصمیم گیری هست.
در جواب این:
-کلا تو اروپا نه اونجوری ساپورت میکنن که تنبلی و گداصفتی بار بیاد و نه به امان خدا رها میکنن
(به بقیه پستتون نقد زیاد وارده فقط حال ندارم الان هشتاد تا صفحه آ چهار بنویسم مطابق معمول)
اتفاقا اروپا رتبه یک رو در تنبلی و گداصفت بار اوردن مردمش داره، کانادا رتبه دو! من با کاناداییا توی کانادا همکار بودم و زندگی هم کردم
با اروپاییا هم زندگی کردم هم همکار بودم.
استرالیا رو نمیدونم.
شب و روز از سر و صورت این مردم (کانادا کمتر) دارن وام و گرنت سرازیر میکنه دولت.
همکارای اروپایی و کانادایی من یه روز رو نمیتونن توی افیس بمونن درست و حسابی، چون دولت همش داره وام میده. وام هاشون هم اینجوریه: تو الان 18 سالته، وام نیاز داری، 4 سال بهش کلی پول بدن پس. الان وارد 22 سال شدی ،وام نیاز داری، 3 سال دیگه هم وام بدین بهش. قبل 18 هم که وام میدن و ساپورت میکنن. بعد 25 هم: اوکی تو کار پیدا نکردی، وام نیاز داری.
جالبه دولت به این فکر میکنه که سیتیزن های من (کاناداییا) چطوری با فول فاند زندگی کنن؟ اینکه پولش زیاد نیست! در نتیجه بهشون هر ترم 4000 دلار گرنت میده از osap وام هم که قربونش برم میگیرن.
گرنت فرقش با وام اینه که دیگه نیاز نیست برگردوننش به دولت. اینو همکارای من و هم دپارتمانیام و هم خونه ایام میگیرن. هزینه اتاقشون، گروشری، و tution داده میشه.
ولی دولت به این فکر نمیکنه که اون اینترنشنال آخه داره با همین فول فاند زندگی میکنه!
دقت کنین کانادا هزاران برابر بهتر از اروپاست. یعنی کانادا دقیقا مدینه فاضله و بهشت هست مخصوصا برای نسل دوم.
سیستم پزشکی هم کانادا هم اروپا، خودش جای بحث داره.
هر دوشون سوشال دموکراسی هستن.
من اگه بشینم بنویسم درباره این قضایا روزها باید بنویسم.
اولین دوست صمیمی من، توی کانادا یه المانی بود، مثلا به دولت 50 هزار یورو قرض داشت، و هر روز هم بیشتر وام میگرفت چون باید سفر میرفت و تفریح میکرد.
چندین سال قبل عادل فردوسی پور یه حرفی زد:
گفت مردم ایران حافظه ضعیفی دارن.
مردم ایران اصلا نمیبینن که مسی کنار ژآوی و اینیستا هست که معنا پیدا میکنه و بدون اونها واقعا کارش سخته.
ملت همیشه در صحنه مطابق معمول با چند تا ناسزا و تعریف و تمجید از اقوامش کار رو تموم کردن ولی در نهایت ثابت شد که مسی اونجوری هم محشر نبود.
مردم ایران معمولا اینجورین. هم حافظه ضعیفه هم اینکه تا میرن یه جایی، میخوان اونجا رو مدینه فاضله نشون بدن، چرا؟ چون اگه از ضعفهای اون سیستم بگن باید خجالت بکشن، یه سیستم دیگه ای که توی خاورمیانه خیلی رواج داره، سیستم آبروداری هست. که من دقیقش رو دارم الان توی پست شما میبینم.
تمام دزدها و قاچاقچی ها و پناهنده های ایرانی ای که توی اروپا میشناسم همه با فضاحت دارن زندگی میکنن و هر روز پاقوکشی میکنن تو کنسرت ابی و داریوش، ولی دست از پز دادن نمیکشن.
من دخترم و هر جای دنیا برم، دنیا به وفق مرادمه، اروپا کانادا امریکا نداره. همه جای این کشورهای پیشرفته دختر تاج سره و هرگز بهش بد نمیگذره.
ولی اینا دلیل نمیشه ما چشممون رو به روی ضعفهای یه سیستم ببندیم.
اروپا هر قدر تمدن داشته باشه شما یه غریبه هستین و موسیاه هستین و به اونجا تعلق ندارین. حتی نسل بعدی شما هم همینن.
نمونه ش هم ایرانیایی هستن که تا دو نسل بعدتر از خودشون با خود ایرانیا یا ته ته تهش با اروپای شرقی ازدواج میکنن (چون هنوز توی کامیونیتی اروپایی حل نشدن).
درباره زیبایی و تناسب اندام:
یه دختر خوشگل و خوش هیکل و قد بلند اروپایی، به مردم خودش پا نمیده و اونا رو قابل نمیدونه. شما به جز حسرت توی دلت هیچی نصیبت نمیشه. اون تناسب اندام به چه دردت میخوره؟
دخترای کانادا رو دیدی؟
میدونی دخترای کانادا چقدر خوشگلن و قد بلند و خوش هیکلن؟
میدونی دخترای وایت امریکا چقدر ناز و خوشگلن؟
اگه به دیدن و لذت بردن بود که ما ایران رو نباید هیچوقت ترک میکردیم، چون بلاخره ما هم یه جمعیت 5 درصدی توی ایران داریم که میلیارد میلیارد میلیارد پول دارن، پس مام باید میدیدیم و چشممون روشن میشد و همون جا میموندیم!
در کل، فکر میکنم برای یه مهاجر، از نظر مهاجرپذیری، امریکا اول و در درجه دوم کانادا بهترین کشورها هستن.
هر روزی که بیتشر میگذره من بیشتر میفهمم چرا میگن امریکا کشور بهتری برای زندگی هست (کانادا هم عالیه، فقط بستگی داره چی بخوای از زندگی، و بسته به اون، انتخاب کشورها ممکنه فرق کنه).
بعلاوه اینکه شما دارین مزیت طبیعی یه قاره رو میزنین سر یه قاره دیگه.
تقصیر امریکا و کانادا چیه که دورن از ایران؟ میخوای ترامپ ایران رو بیاره بچسبونه به امریکا که شما راحت بری بیای؟
"We believe in "Possibility
به هر چیزی که فکر کنید از ته دلتون، بهش میرسید!
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
همیشه برام سوال بوده که اگه امریکا انقدر از اروپا بهتره چرا اروپائیها یا حتی ترک ها که خیلی راحت تر میتونن بیان امریکا (پذیرش+ویزا +اقامت بعد از تحصیل یا ویزای غیر تحصیلی) اروپا رو ول نمیکنن و برن امریکا .
جناب radin جوابهاشون بسیار خوب و منطقیه .
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
زیاد به ترامپ ربطی نداره از مجلس رد میشه.
بلی راحت تر میشه. ولی به ازای هر ۱ نفر ایرانی که تو آمریکاست بیشتر از ۱۰۰ تا هندی و ۱۰۰ تا چینی تو آمریکاست. اون وقت که راحت بشه به قول معروف good luck که شما بتونی گرین کارت بگیری.
در حال حاضر یک هندی اگر بخواد از طریق EB2 گرن کارت بگیره (چه از طریق کارفرما چه از طریق NIW) حد اقل ۱۵ سال باید تو نوبت باشه. حتی EB۱ هم سال پیش سهمیش پر شد چند ماه اخر سال. یادم هم حتی EB2 سال ۲۰۱۶ دو ماه اخر Fiscal year از کارنت بودن برای ما خارج شد تا اکتبر که دوباره سال جدید دولت شروع شد.
تعداد گرین کارت ها که نامحدود نیست. یه عدد ثابتیه که در سال داده میشه. حالا وقتی به همه بخوان بدودن در نظر گرفتن ۷٪ سهمیه ی کشور بدن کلاه من و شما پس معرکست.
دعا بفرمایید به قوانین گرین کارت دس نزنن.
Arizona State University / Alumnus, Class of 2015 / Materials Science & Solid State Electronics, PhD
دریچه ای به زندگی در آمریکا : اینستاگرام
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
- اروپا یکاجازه بدید کمی نظر شما درباره اروپا رو به چالش بکشم.
در قیاس کشورهای اروپایی با آمریکا این موارد رو باید در نظر داشت:
-اروپا یک قاره اصیل و غنی از فرهنگ و تنوع زندگی هست. جمعیت حدودا سه برابر آمریکا که تقریبا همه جا پخش شده و بر خلاف انتظار احساس خفگی جمعیتی ناشی از تمرکز بالای شهری کم پیش میاد، حتی تو لندن شلوغ
-آب و هوای عالی و به اصطلاح اروپایی (به طور میانگین بهتر از آمریکا- با در نظر گرفتن اسکاندیناوی و آلاسکا و جزایر استوایی هر دو)
-دیدنی های بیشمار انسانی (بیشتر، متنوع تر، اصیل تر و در دسترس تر و ارزان تر از آمریکا)
-حمل و نقل عمومی گسترده و ارزان، دوچرخه، سیستم های خدمات اجتماعی گسترده
-نزدیکی به ایران (مثلا:با یک پرواز 99 یورویی ژرمانیا عصر از برلین میایی و شب تهران پیش خانواده انگار تازه از سرکار برگشتی، لذتی که اصلا در آمریکا قابل لمس نیست و تو این مورد آمریکا رفتن مثل یک مرثیه غم انگیز خداحافظی از خانواده، خود و گذشته هست)
-گستردگی و پخش شدن امکانات در همه جا، حتی روستاهای دور افتاده بالای سوید تا پایین نزدیک آفریقا که برای من به شخصه خیلی جالب بود تو چنین جاهای دورافتاده ای مثلا کنار اتوبان حفاظ شیشه ای صداگیر و پل برای حیات وحش میذارن
-احترام به انسان و انسانیت که همین باعث شده این همه پناهجو رو بگیرن، کاری که بقیه جاهای دنیا با وجود داشتن مساحت زیاد و امکانات نمیکنن
-زیبایی ذاتی مردمان اروپا، تناسب اندامی و شیک پوش بودن که رو روحیه آدم تاثیر مثبت داره. شما کافی هست چند روز وین (رنک 1 بهترین شهرها) یا مونیخ (رنک 4) باشید تا کیفیت زندگی و زیبایی شهری رو ببینید
-تنوع اقتصادی خوب و مردمی بودن اون، اتکای کمتر به منابع طبیعی و بهره کشی از زمین
-پشتیبانی دولتی از تحصیل، بیمه و شغل در کنار فرهنگ تعادل در کار و تفریح
-امنیت عمومی بالا با توجه به این همه کشور و مرز و مهاجر
-محیط خوب برای خانواده و تحصیل بچه ها بدون ترس از آزادی اسلحه
-اوضاع کاری هم خیلی وخیم نیست و کشورهای صنعتی اروپا نیاز به نیروی کار دارن چون جوان کم هست. طرح بلوکارت هم برای همین اومده
-فاندهای اروپا بسیار بالا و برای دکترا در حد یک شغل هست. به راحتی با فاند میتونی متاهلی هم زندگی کنی و تو خیلی جاها اگر ببین بچه داری و یا نیاز مالی داری یکجوری ساپورت میکنن.
-کلا تو اروپا نه اونجوری ساپورت میکنن که تنبلی و گداصفتی بار بیاد و نه به امان خدا رها میکنن
-امنیت شغلی هم اینجوری نیست که "اخراج از تصویر آینه به شما نزدیک تر است! You're Fired"
-درسته حقوق آمریکا بیشتر هست ولی هزینه زندگی بالا، نیاز شدید به پس انداز کردن برای روزهای سخت و عدم حمایت های دولتی در حد اروپا عملا باعث شده کیفیت زندگی تاپ تو دنیا در دست چند کشور اروپایی باشه
-این مورد رو موافق هستم که اگر فرد بسیار خلاق و قوی ای از لحاظ استعداد و توانایی هستید آمریکا گزینه اول و سرزمین فرصت ها هست ولی اینجور افراد بسیار کم هستند و صرف قبول شدن تو یک دانشگاه تاپ 100 جهانی به معنای تضمین توانایی انسانی بالا نیست.
- در مورد نژاد پرستی هم تفاوت فاحش بین کشورهای اروپایی وجود داره و این حرف درسته که ممکنه این مورد به عنوان یک ضعف در مقابل جامعه کلا مهاجر آمریکا مطرح بشه
-در مورد زبان هم این یک مسیله هست ولی قابل حله. شما با انگلیسی همه جای اروپا به راحتی کارت راه میوفته ولی خب کار کردن و تشکیل زندگی نیاز به آموختن زبان داره. سخت هست ولی نه اونقدر که رو پارامترهای دیگه تاثیر شدید بذاره. شما تو خود انگلستان هم با وجود بلد بودن انگلیسی و تحمل بالای مردم اون کشور، باید چند سالی بیشتر یاد بگیری تا بتونی از پس چالشهای زبانی بر بیای.
-مسایل سیاسی، اعتبار پاسپورت، شرایط اقامت و این ها هم هست که زیاد بحث شده و دوستان حتما مطلع هستند.
-جدا از منابع خبری، وبلاگ بچه های ایرانی که بدون پنهانکاری از زندگی مینویسن، یوتیوب اونها و فیسبوک هم شامل اطلاعات خوبی برای تصمیم گیری هست.قاره اصیل و غنی از فرهنگ و تنوع زندگی هست کاملا درسته و اتفاقا همین اصل مشکل غریبه هاست، ما در جایی موفق هستیم که اصالت و Integration مطرح نیست.- آب و هوای عالی اروپا در کشورهایی مانند اسپانیا و ایتالیا و کلا جنوب اروپاست که آمار بیکاری بسیار بالایی دارند و تازه اگر کار پیدا کنید دستمزدها خیلی پایین تر است. کار خوب معمولا در آلمان و کشورهای اسکاندیناوی وجود دارد که آب و هوای خیلی خوبی ندارند. در آمریکا شما می توانید در کالیفرنیا کار پیدا کنید که آب و هوای بسیار خوبی دارد.
- دیدنی های اروپا زیاد است کاملا درسته اما دیدنی های آمریکا و کشورهای اطرافش هم کم نیست. با گرین کارت آمریکا به کانادا و بسیاری از کشورهای اطراف آمریکا امکان سفر بدون ویزا وجود دارد.
- حمل و نقل گسترده اما نه چندان ارزان به خصوص برای یک دانشجوی بالای 25 سال. در صورت داشتن کار مناسب هزینه حمل و نقل مطرح نیست.
- نزدیکی به ایران یک واقعیته
-گستردگی و پخش شدن امکانات در همه جا یک واقعیته به بهای مالیات های بسیار بالا.-
احترام به انسان و انسانیت کلا وجود ندارد. اروپایی ها خودشان را روشن فکر می دانند و کسانی می دانند که مبلغ اعلامیه حقوق بشر بوده اند و دیگران را بربر می دانند پس باید همیشه یک ژست بشر دوستانه هم داشته باشند، همین طور کشورهایی مانند آلمان و سوئد به نیروی کار ارزان نیاز دارند چون جوانان اروپای غربی دیگر تمایلی به کار سخت ندارند اما فراموش نکنیم که همین اروپایی ها بزرگترین فجایع تاریخ معاصر را مرتکب شده اند و 5 کشور اول دنیا در آدم کشی در تاریخ معاصر همگی اروپایی هستند. (انگلیس، فرانسه، بلژیک، آلمان و روسیه) مستندی را آلمانی ها چند سال پیش تهیه کرده بودند که اگر هیتلر دوباره به جامعه آلمان برگردد چه اتفاقی می افتد که نشان می داد دوباره مردم آلمان پشت سرش قرار می گیرند. همین حس را کمابیش فرانسوی ها نسبت به ناپلئون دارند. در هنگام بحران پناهجویی دانمارک اعلام کرد که کسانی که به دانمارک پناهنده می شوند تمامی چیزهای گرانبها حتی حلقه ازدواجشان ضبط خواهد شد، نروژ بحث فرستادن پناهجویان به جزایر سفالبارد (سرزمین خرس های قطبی) را مطرح کرد، مجارستان دور مرزش سیم خاردار کشید، ...- اروپایی ها زیبا هستند، خودشان را برتر می دانند و همین روحیه آدم را خراب تر می کند. شاید چند روز گشتن شهرهای زیبای اروپایی خاطره انگیز باشد اما زندگی در جوار این زیبا رویان دماغ بالا بسیار سخت است.
- کشورهای اروپایی در کل نسبت به آمریکا و حتی کانادا اقتصاد ضعیف تری دارند و به مردم متکی است یعنی مالیات که موضوع کاملا جدیه. به دلیل اینکه باید به همه جا امکانات برسد و این وسط دولت بزرگ و ناکارآمد می شود و میزان فساد هم بالا می رود. البته اروپایی ها شوهای خوبی در پاک دست بودن خودشان همیشه نشان می دهند اما در کنار کشورهای بزرگ اروپایی کشورهای کوچک اما بسیار ثروتمند اروپایی هم هستند که بهشت فرار مالیاتی محسوب می شوند و تمامی پول های خلاف با آنجا سرازیر می شود.
-پشتیبانی دولتی از تحصیل و بیمه وجود دارد، حتی اگر یک تبعه دانمارکی دانشگاه برود به وی پول می دهند، امر خوبی است اما همین هم یک جورهایی مردم را تنبل و بی انگیزه کرده. سیستم پزشکی بسیاری از کشورهای سوشالیست اروپایی در حد جوک است، دکتر سخت وقت می دهد و پس از ویزیت بیمار معمولا به بیمار فقط توصیه می کند که برگرد خونه و استراحت کن، حتی اگر بیمار مشکل عفونی داشته باشد یا پاش شکسته باشد (خودم شاهد هر دو مورد بودم). علت اینه که دکتر در سیستم سوشالیستی که درآمدش با مردم عادی خیلی فرقی ندارد انگیزه ای ندارد که خوب کار کند.- امنیت عمومی بالا کاملا درست است، در ایران هم امنیت بالاست، در آمریکا هم بالاست.
-محیط خوب برای خانواده و تحصیل بچه ها بدون ترس از آزادی اسلحه، اگر تبعیض در مدارس و مهد کودک ها و کلا جامعه را کنار بگذاریم. وقتی که یک همه بچه های یک مهد کودک به استثنا اون کودک ایرانی یا عرب یا ترک به جشن تولد دعوت می شوند. فراموش نکنیم که کسانی که در سوریه فجایع را مرتکب شدند (سمت مخالفان) اکثرا نسل دوم و سوم مهاجران بودند. کودک از ابتدای زندگی اش هویت پناهنده ایرانی را با خود به همراه دارد.-
اوضاع کاری هم خیلی وخیم نیست و کشورهای صنعتی اروپا نیاز به نیروی کار دارن اما گرفتن کار بسیار دشوار است، همیشه یک بهانه دارند که یک غریبه را راه ندارند مثل اینکه مثلا شما زبان شما زبان محلی را مثل زبان مادری بلد نیستید یا کاندیدای بهتر انتخاب شده و ...- فاندهای اروپایی بالاست و درکتری در حد شغله که در آمریکا و کانادا هم همین طوره مگر آنکه دکتری بدون فاند پذیرش بگیرید. گرفتن پذیرش از یک دانشگاه اروپایی بسیار سخت تر از گرفتن پذیرش از آمریکا و کانادا است، همواره یک آدم محلی و یک اروپایی در اولویت بسیار بالا قرار دارند. در مورد آمریکا و کانادا این حالت به شدت اروپا نیست.
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
-کلا تو اروپا نه اونجوری ساپورت میکنن که تنبلی و گداصفتی بار بیاد و نه به امان خدا رها میکنن، اتفاقا اروپا دقیقا همین طوری شده به خصوص کشورهای مرفح تر اروپایی.- امنیت شغلی در اروپا برای ما ایرانی ها کمتر از آمریکاست، تو آمریکا از آدم کار می خواهند و مادامیکه وضع شرکت خوبه و کار شما سودمنده امنیت شغلی دارید، در اروپا وقتی به شما کار می دهند که واقعا به شما نیاز دارند و یک اروپایی متقاضی این کار نیست، اگر یک اروپایی به نصف توان شما بتواند کار را انجام بدهد کار را هرگز به شما نمی دهند. در کل بعد از یک سال کار در یک شرکت اروپایی تا حدی امنیت شغلی پیدا می کنید اما اگر نتوانند طبق قوانین اخراجتان کنند آنقدر روی اعصاب تان راه می روند که خودتان ول کنید.
-امنیت شغلی هم اینجوری نیست که "اخراج از تصویر آینه به شما نزدیک تر است!You're Fired"دقیقا من این تجربه را در اروپا داشتم
- تو اروپا و کشورهای سوشال دموکرات یک حداقلی از مزایا را به همه می دهند اما در آمریکا باید دنبال حق و حقوقت بروی که در این صورت آمریکا برای آدم های کم درآمد و از کار افتاده هم می تونه جای خوبی باشه. (نمونه های زیادی در آمریکا دیدم) شما احتمالا در آمریکا هرگز زندگی نکردید وگرنه قدرت خرید یک آمریکایی به نسبت حقوق و قیمت ها از یک اروپایی خیلی بالاتر است. کلا آمار را کنار بگذارید، آمار را همیشه سفیدها می دهند و سفید ترین کشورها همیشه بهترینند.
- اگر دنبال خلاقیت و پیشرفت نیستید به نظر من کانادا جای خیلی بهتریه نسبت به اروپا به خصوص استان کبک.
- چالش زبان درسته که تا حدی قابل حله و مشکل واقعی نداشتن ژن اروپایی است و نه زبان. بارها برای کار اپلای کردم و گفتند که شما دانمارکی را مثل زبان مادری حرف نمی زنید و رد شدم. یک روز یک نفر را دیدم که پدر و مادرش دانمارکی بودند ولی از 3 سالگی رفته بود استرالیا زندگی کرده بود. اصلا دانمارکی بلد نبود و با فرهنگ بومی بیگانه بود اما مردم بهش می گفتند به خانه خوش آمدی و همه جوره کمکش می کردند و برای هر شغلی اپلای می کرد می گرفتنش. این مورد را هم دیدم که شغلی را به یک آمریکایی داده بودند که اصلا دانمارکی بلد نبود و وقتی که یک ایرانی خواست جای اون آمریکایی که رفیقش بود بره بهش گفتند که تو دانمارکی را مثل زبان مادری بلد نیستی.
- پاسپورت اروپایی معتبره ولی هویت نمی ده، پاسپورت آمریکایی هویت آمریکایی را می دهد.
پاسخ : چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟
در مورد یک بخش از پست شما که در مورد حمایتهای مالی از دانشجویان در کانادا برای اتباع این کشور است لازم است به این نکته توجه کنیم که مساله، بحث مختص اروپا و کانادا نیست. کشورهای دیگر خارج این اتحادیه و آمریکای شمالی و به عنوان مثال اغلب کشورهای نفت خیز و حوضه خلیج فارس چنین سیاستهایی دارند و به عنوان نمونه دانشجویان عربستان، لیبی، کویت، قطر و... ماهیانه مبالغی بیش از حقوق نه دانشجو که کارمند رسمی کشوری که در آن تحصیل میکنند مثل کانادا را ماهیانه از سوی دولت خود به عنوان گرنت تحصیلی دریافت میکنند و تقریبا اغلب آنها پس از اتمام تحصیل هم به کشورشان باز میگردند. یکی از دانشجویان کشور اولی که نام بردم در آمریکا را به خاطر دارم که در پاسخ به سوالی که چرا در آمریکا نمی مانید اشاره به این مساله داشت که حقوقی که در ارامکو به دلار آمریکا پس از تحصیل دریافت خواهد کرد و البته تکسی هم در آن حالت در کار نیست. به مراتب بیش از چیزی است که در آمریکا در انتظار انست و البته در طول تحصیل نیز چیزی در حدود یک جونیور اینجینیر در شرکت متوسط آمریکایی تامین مالی داشت.
از این نظر نمیتوان چنین پرداختهایی را " تنبل پرورانه و گداپرورانه" نقل به مضمون، آنچنانکه ذکر شد، دانست بلکه بیشتر سیاستهای تشویقی است که سالها بعد اثرات آنرا در پیشرفت و آبادانی کشورشان یافته اند و البته که سهمی از آنرا پس از تحصیل و در زمان کار به شکل مادی (تکس) و معنوی به همان قشر از نسل بعدی بازپرداخت میکنند. پولهای گرنت و حمایتهای تحصیلی در کانادا و اغلب کشورها از همین منابع و عمدتا مالیاتی تامین میشود که به نحوی از حمایتهای نسل قبل که خود از حمایتهای نسلهای قبلتر بهره برده اند تامین شده و این زنجیره ادامه دارد.
“I find the great thing in this world is not so much where we stand, as in what direction we are moving"
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)