چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[vahid1982]

بله متاسفانه اون دوستم كه گفتم در فرانسه بوده، دكتراش رو از همون فرانسه و در يك دانشگاه معتبر گرفته بوده. مدتها تو نوبت بود تا بانك بهش فرصت كارآموزي بده و در اين مدت، ناچار به انجام كارهايي كه گفتم شده بوده. و البته ميگفت بسياري از دوستانش هم اوضاعي مثل خودش دارند.
اون دوستم كه در استرليا بوده كه من به مهارتش در كارها ايمان دارم.
بحث بر سر اين نيست. ببينيد بحث بر سر اينه كه يك فرد فارغ التحصيل شده، ميتونه بدون اينكه خودشو به آب و آتيش بزنه، مزد سالها تحصيلش رو بگيره؟ يعني با آرامش بتونه كار مناسبش رو پيدا كنه نه اينكه مجبور بشه به هر دري بزنه. وگرنه همه ميدونند كه اگه بسيار زرنگ باشي و به هر دري بزني و از اين و اون كمك بگيري، در هر جاي دنيا، حتي در بدترين نقاط از ايران خودمون كار مناسب پيدا ميشه.
من تصور ميكردم در امريكا اوضاع به گونه اي هست كه براي تحصيلاتت ارزشي قائل هستند و داشتن اون تحصيلات و سابقه آكادميك خوب و كار در آزمايشگاه هاي دانشگاه ها و ... ميتونه تضميني براي يافتن كاري مناسب باشه، بدون اينكه ناچار باشي ماه ها به هر دري بزني تا خودتو اثبات كني. اما با حرفهاي دوستان متوجه شدم كه همه جا آسمون همين رنگه

متاسفانه یکی دیگه از مشکلات آمریکا برمیگرده به اینکه شما تا وقتی دانشجو هستید و ویزای کار دارید به هیچ وجه نمیتونید خارج از دانشگاه کار کنید. اگه این کار رو بکنید و بفهمن بلافاصله از آمریکا اخراج میشید در صورتیکه تو کشورهای دیگه این قانون مسخره وجود نداره و شما میتونید در طول تحصیل کار پاره وقت گیر بیارید و کارتون رو واسه بعد فارغ التحصیلی راحت ردیف کنید. مثلا من تو کانادا خیلیا رو میشناسم که کارآموزی رفتن و بعد پاره وقت همونجا موندن و آخر درسشونم همونجا موندن. هفته پیش یکی از دوستام تو یه دانشگاه خیلی خوب آمریکا آمار میداد که از 2 تا research group که مجموعا 21 نفر میشدن و دنبال کار یا کارآموزی بودن هیچ کدوم هیچ جا رو نتونسته بودن پیدا کنن. وضعیت واسه ایرانیها بدتر هست چون اصلا خیلی از شرکتها حاضر نمشن به شما وقت مصاحبه بدن. دلیلش هم مشخص هست. وقتی یه شرکت بخواد ایرانی بگیره باید همه مدارک و اسناد و ... رو در اختیار FBI بذاره تا اونا چک کنن کار شما ربطی به انتقال تکنولوژی و این چیزا نداره. کمتر شرکتی حاضر میشه به خودش این دردسر رو بده. اینجا چیزی که زیاد هست بی کار هست با رزومه خیلی خوب. تازه خیلی ها هم تو این 2-1 سال اخراج شدن. خلاصه اینکه وضع کار الان این هست و من احتمال میدم تا 4-3 سال دیگه بهتر بشه ولی بعید میدونم واسه ایرانیا فرقی بکنه مگراینکه شرایط سیاسی تغییر جدی بکنه.
ولی برای بار چندم میگم که اگه واقعا سمج باشید و علاقه مند باشید کار میشه پیدا کرد. ولی مهم اینه که کجا باشه با چه حقوقی و چه وضعیتی. یکی از دوستام 2 سال تو یه شرکت تو کالیفرنیا کار میکرد. چند وقت پیش بهم گفت شرکتشون گفته باید بری دفترمون تو ترکیه. اونم گفت باشه میرم ولی اول کمکم کنید گرین کارد اپلای کنم بعد میرم. اونا هم گفتن شرمنده ما ساپورت نمیکنیم. به همین راحتی. 5 سال بمونی درس بخونی. کارم گیر بیاری. 2 سالم کار کنی ولی نتونی گرین کارد بگیری. ایرانم نتونی بری. حقوقتم کم باشه. به نظر من ارزشش رو نداره وریسکش بالا هست.البته یک راه خوب واسه گرین کارد هست. اونم رفتن به post doc هست که میشه در کمتر از 1 سال گرین کارد هم گرفت. ولی با داشتن post doc باید قید کار پیدا کردن تو شرکتها رو بزنید و فقط میتونید کار آکادمیک پیدا کنید.
در مورد غذا هم اینجا همه جورش گیر میاد. مواد غذایی ارگانیک معمولا خیلی سالمتر هستن ولی هم گرونترن هم هر جایی نمیتونید گیرشون بیارید. چیزی که خیلی اینجا تو چشم میزنه آدمهایی هستن با وزن کم کم 140 کیلو. باور کنید من 180 کیلو هم دیدم که نمیتونست راه بره. فکر میکنید اینا واسه چی هست و چرا فقط تو آمریکا پیدا میشه؟ مال همین هورمونها هست جانم. من قصد ندارم کسی رو منصرف کنم. اینا واقعیات اینجا هست. میتونید اهمیت ندید ولی حداقل به ذهن بسپارید که اینجا اومدین شوکه نشید. بازم میگم از نظر من آمریکا بهترین کشور هست و امکاناتش بالاترین هست. ولی باید بدونید شما یه دانشجوی ایرانی هستید که واستون محدودیتهای زیادی ایجاد میکنه. من اگه دارم این حرفها رو میزنم واسه این هست که به اکثر هدفهام تو آمریکا رسیدم. حالا میخوام دنبال درست کردن شرایط بهتر باشم مگرنه اگه قضیه تانتخاب بین آمریکا و اروپا باشه حتما مجدد آمریکا رو انتخاب میکنم.
حرف زری در مورد کار پیدا کردن درسته. من نمیخوام 8-7 سال اینجا بمونم آخرشم بدون گرفتن گرین کارد مجبور بشم برم یه جای دیگه. شما ملیت هر کشور دیگه ای رو داشته باشید میتونید آزادانه هر جای دنیا خواستید برید.

[khomar_x]

به نظرم با توجه به اينكه آدما همواره بهترين ها رو ميخوان اين امري عادي و اينكه بگيم "آخرش كه چي" چندان منصفانه نيست. اگه اين طور باشه اصلاً زندگي يعني چي، آخرش كه همه ميميريم. به هر حال همه نظرهاشون مختلف و همين طور اولويتاشون، يكي دوست داره فقط درس بخونه يكي ديگه دوست داره در كنارش تفريحشم به راه باشه، بنابراين بازم بهترين رو براي خودش خواسته.
در مورد درس خوندن كه جاي شبه اي در آمريكا نيست، پس اگه موقعيتش جوره و بهترين براي خود آدم اونجاست، بايد از قسمت هاي تاريكش صرف نظر كنه حتي اگه اين قسمت تاريك بيشتر از قسمت روشن باشه چون بهترين خودش رو انتخاب كرده.
مي مونه بعد از درس كه ببينيم چي قرار دستمونو بگيره و اينم كه تقريباً غير ممكنه وگرنه همه فالگير ميشديم نه دانشجو.
اما چيزي كه به نظر من منطقي و ميشه به عنوان كليد زندگي روش حساب كرد " سازگاري " . (اميدوارم اشتباه برداشت نشه)
من فكر ميكنم آدما با توجه به درجه سازگاري شون نسبت به محيط اطرافشون نظر ميدن و اينو ميشد از پست هاي بچه ها هم حس كرد. پس كسي كه در ايران يا هرجاي ديگه نتنها تو درس بلكه در نگرش به زندگي و زندگي كردن موفق بوده و يا به قولي از زندگي خودش، خودش راضي بوده به احتمال زياد آخرش تو آمريكا هم ميتونه تو شرايط حتي سخت زندگي رو بر وفق مرداش ببينه و به اهدافش هر چند سخت برسه.

و در كل با توجه به اينكه همه در اينجا دنبال يك هدف مشترك اند و اونم درس خوندن و ادامه تحصيل در خارج از كشور:
آخرش، به هدفتون رسيدين. البته اگه هدفتون چيزه دگيه كه..........

دوست عزیز، توجه به آخر هر کاری و اینکه شما بعد از اون همه تلاش به کجاها خواهید رسید مهمه و توی تصمیم گیری های همه ما مهمترین نقش رو داره، حتی توجه به آخر زندگی که مرگه! ولی یه چیزی رو یادمون نره و اون هم اینکه آخر زندگی (مرگ) رو نمیشه تغییر داد ولی آخر این مسیری رو که تو این تاپیک در موردش داریم صحبت میکنیم رو میشه.

[longerhonse]

دوست عزیز، توجه به آخر هر کاری و اینکه شما بعد از اون همه تلاش به کجاها خواهید رسید مهمه و توی تصمیم گیری های همه ما مهمترین نقش رو داره، حتی توجه به آخر زندگی که مرگه! ولی یه چیزی رو یادمون نره و اون هم اینکه آخر زندگی (مرگ) رو نمیشه تغییر داد ولی آخر این مسیری رو که تو این تاپیک در موردش داریم صحبت میکنیم رو میشه.

منم موافقم و منكر استفاده از تجربيات ديگران نيستم.
اما با توجه به پست بچه ها در حال حاضر آمريكا وضعيت كاري خوبي نداره. ممكنه تا چند سال ديگه خيلي عالي بشه و يا ...
من منظورم اين بود كه فعلاً نميشه نسخه كلي پيچيد همون طور كه اشاره شده. پس حالا كه اصلي ترين هدف ادامه تحصيل كه اونم اگه تلاش و اميد پشتش باشه حتماً دست يافتني به آخرش خواهيم رسيد.
گرچه اين آخر تنها اولي دوباره است.

[Mehdi_Abhar]

راستش تمام این بحث ها به آدم یک دید کلی میده ولی در مجموع من این شیوه نسخه پیچیدن رو که آیا فلان جا خوبه یا بده نمی پسندم. دوستان ما تو دنیای پهناوری زندگی می کنیم با بی نهایت فرصت. برام خیلی جالبه که بعضی دوستان در کمال آرامش با یک جمله نوشتن که اروپا جای زندگی نیست یا اروپایی ها نژاد پرستن یا اینکه غداهای آمریکا آلوده هستش و یا اینکه پاک هستش، این جمع بستن ها و جنرالایز کردن ها و سیاه و سفید دیدنا خیلی قشنگ نیست. جالبه که بعضی ها میان و میگن ما تا به حال چندین کشور رو گشتیم و در مورد بسیاری از مسائل مربوط به اون کشورا هم نظر میدن که واقعا از افراد scholar که بالطبع باید خیلی اکادمیک و از روی معیارهای مشخص و واضح ابراز نظر وقضاوت کنن بعیده. مورد مهم بعدی اینه که به نظر من هر فرد در دنیا یک موقعیت یونیک داره و قابل مقایسه با دیگران نیست و تمام موقعیت های که برای یک شخصی پیش اومده و یا نیومده ممکنه برای دیگران به صورت برعکس رخ بده. من با مقایسه آماری و علمی موافقم ولی با مقایسه دیمی و bias مخالفم و صرفا وقت تلف کنی می دونمش. اتفاقا یک بار همچین بحثی تو بخش نروژ هم پیش اومده بود و واقعیتش هیچکس دست اخر نفهمید که بالاخره ایا نروژ خوبه یا بده!؟ چون اصولا همه چیز به شما بستگی داره. امیدوارم همواره برای همه بهترین حالت اتفاق بیفته.

[hamman]

dear freind,
i beleive what our country needs more is investing on this poor,broken industry,making more job opportunities and help to be independent(the real one).
we have lots of educated people who can help iran ,so we are done with this.however, it would be regarding..
iran does not need their knowldege but their courage to invest on( among this situation that everybody prefers to bank his money instead of setting up a factory)and of course it's up to him..the others who can't afford it can help with science from all around the world by internet
regards.

اینجا و در این تاپیک کشور امریکا و هدف از امریکا بررسی میشه و کاری به بقیه موارد نداریم و نمیخاهیم مسایل برگشت به ایران و یا مسایل داخلی رو مورد بحث قرار بدیم.
از شما دوستان هم بخاط اینکه پست های بی ربط ایجاد نمیکنید تشکر میکنم

[she]

I paste here a recent conversation which a friend of mine and I had about coming to USA or Canada for PhD, as follows. He's currently a master student in Sharif and he wanna defend his thesis in a few days ahead. Hope it helps guys who are following this topic threads:

His question is this:

سلام XXXX
ببخشيد مزاحم شدم. يك سوال و يكمي راهنمايي مي خواستم. من چند وقتيه ازدواج كردم و با خانومم قصد ادامه تحصيل تو آمريكا يا كانادا داريم. چند هفته ديگه دفاع از پايان نامه كارشناسي ارشدم دارم. يكي دو تا مقاله هم از توش در مي آيد. امريكا وضعيت چطوره؟ مي شه دو نفري زندگي كرد؟و...

And my answer is below:
سلام XXXX جان:

اول از همه به خاطر ازدواجت به خودت و خانومت تبریک میگم زیاد! ایشالا همیشه شاد، موفق و سلامت باشید!
درمورد هزینه ها، اگر امریکا اقدام کنی و فاند کامل تحصیلی بگیری، حالا هر دانشگاه یا ایالتی که باشد، برای یک نفر کاملا اوکی هستی و برای دو نفر هم اگر دانشجو دکتری باشی و فاند RA بگیری یا فاند TA مناسب یا fellowship داشته باشی، به راحتی هزینه نفر دوم را میدهی و حتی میتوانی پس انداز کنی. البته بهتر است خانومت از یک ترم بد اینکه میاید، شروع به تحصیل کند وگرنه زندگی یک نفر محصل و دیگری در خانه، خیلی دردسر ممکنه داشته باشه. این تجربه بچه های مزدوج اینجاست!
راجع به ارزش هم همه چیز به خودت بستگی دارد اما بدان که دستکم ۴ سال درس خواندن و انجام کار تحقیقاتی در یک دانشگاه خوب امریکا، اگر حتی مطمئن باشی که بلافاصله بعدش به ایران برمیگردی و زندگی را تا پایان در انجام ادامه میدهی، چنان تجربه بزرگ و باارزشی است که فکر نمیکنم در بازه سنی ما (۲۵-۳۵ سال) بتوان بهتر از ان چیزی را پیدا کرد. اگر هم که محل زندگی برایت از حالا خیلی مهم نیست، میتوانی در اینجا همان مدل زندگی که در ایران دوست داشتی و داری داشته باشی را داشته باشی. منظورم از همه نظر است. از مسایل مذهبی گرفته تا آزادی بیان، رفاه مناسب، وقت آزاد برای تفریح و زندگی کردن و ...
میماند اینکه تصمیم بگیری بیای یا نه! که اگر تصمیم دادی بیای، با توجه به شرایطی که گفتی، بهترین کار ان است که بلافاصله برای امتحان های تافل و جی.ار.ای ثبتنام کرده و شروع کنی به پیدا کردن دانشگاه و مخ زدن! البته به خاطر فشردگی برنامه هایت که به خاطر دفاع ارشدت است، زمانبندی دست خودت است اما در نظر بگیری که الان یک ماه از افراد مشابه خودت در انجام امور فوق عقبتر هستی که البته به معنای جواب نگرفتن از کار فوق نیست و میتوانی با کمی فشار و برنامه ریزی بیشتر و بهتر، ان را هم جبران کرده و نتیجه پایانی بهتری هم بگیری.
راجع به کانادا، شرایط مشابه است با این تفاوت که کانادا دانشگاه های بسیار کمتری از امریکا دارد که به دانشجویان خارجی فاند بدهند، امکانات و تجهیزات تحقیقاتی کمتر است و البته کمک هزینه های زندگی هم کمتر است و زندگی دو نفره خوب، ان هم به سختی، فقط برای دانشجوهای دکتری، ان هم در چند دانشگاه خاص امکانپذیر است. البته اگر ذهنت را به اروپا نبستی، آنجا هم تک و توک دانشگاه های خوبی دارد اما مسلما هیچ چیز تنوع دانشگاه، زمینه تحقیقی و کمک هزینه های تحصیل و زندگی در امریکا نمیشود.

[samir61]

What a useful topic.

Since I came to USA I am just challenging with myself if it worths it.

I thinkg it only worths it when you got your green card, ifnot I could find universities in other countries as well.
But by which price it worths it ? at least 5 years away from your family, you are imprisoned here. it become awful when you see others from countries that you can not imagine have multiple entry visa.

I never like america. I just come here for its university but the feeling of being imprisoned in this country is killing me.

[sardarafra]

=====توجه بفرماييد=====

دوستان خوبم لطف كنيد از ارسال هايي كه حاوي مطالب مفيد نيست بپرهيزيد. اين اخرين اخطار براي اين تاپيك هست و اگر موردي ديده بشه كلا تاپيك حذف خواهد شد.
ممنون كه رعايت مي كنيد.

مدير انجمن امريكا

[she]

=====توجه بفرماييد=====

دوستان خوبم لطف كنيد از ارسال هايي كه حاوي مطالب مفيد نيست بپرهيزيد. اين اخرين اخطار براي اين تاپيك هست و اگر موردي ديده بشه كلا تاپيك حذف خواهد شد.
ممنون كه رعايت مي كنيد.

مدير انجمن امريكا

please don't do anything with whole topic and just edit any part of the posts which are not related to this topic purpose. to be honest, we don't have any kind of topics like this one which is allocated to discussing about a major initial decision of many of our friends in Iran when they decide to pursue their educations in abroad. Thanks for ur time and efforts!

[hosseinab]

متاسفانه یکی دیگه از مشکلات آمریکا برمیگرده به اینکه شما تا وقتی دانشجو هستید و ویزای کار دارید به هیچ وجه نمیتونید خارج از دانشگاه کار کنید. اگه این کار رو بکنید و بفهمن بلافاصله از آمریکا اخراج میشید در صورتیکه تو کشورهای دیگه این قانون مسخره وجود نداره و شما میتونید در طول تحصیل کار پاره وقت گیر بیارید و کارتون رو واسه بعد فارغ التحصیلی راحت ردیف کنید. مثلا من تو کانادا خیلیا رو میشناسم که کارآموزی رفتن و بعد پاره وقت همونجا موندن و آخر درسشونم همونجا موندن. هفته پیش یکی از دوستام تو یه دانشگاه خیلی خوب آمریکا آمار میداد که از 2 تا research group که مجموعا 21 نفر میشدن و دنبال کار یا کارآموزی بودن هیچ کدوم هیچ جا رو نتونسته بودن پیدا کنن. وضعیت واسه ایرانیها بدتر هست چون اصلا خیلی از شرکتها حاضر نمشن به شما وقت مصاحبه بدن. دلیلش هم مشخص هست. وقتی یه شرکت بخواد ایرانی بگیره باید همه مدارک و اسناد و ... رو در اختیار FBI بذاره تا اونا چک کنن کار شما ربطی به انتقال تکنولوژی و این چیزا نداره. کمتر شرکتی حاضر میشه به خودش این دردسر رو بده. اینجا چیزی که زیاد هست بی کار هست با رزومه خیلی خوب. تازه خیلی ها هم تو این 2-1 سال اخراج شدن. خلاصه اینکه وضع کار الان این هست و من احتمال میدم تا 4-3 سال دیگه بهتر بشه ولی بعید میدونم واسه ایرانیا فرقی بکنه مگراینکه شرایط سیاسی تغییر جدی بکنه.
ولی برای بار چندم میگم که اگه واقعا سمج باشید و علاقه مند باشید کار میشه پیدا کرد. ولی مهم اینه که کجا باشه با چه حقوقی و چه وضعیتی. یکی از دوستام 2 سال تو یه شرکت تو کالیفرنیا کار میکرد. چند وقت پیش بهم گفت شرکتشون گفته باید بری دفترمون تو ترکیه. اونم گفت باشه میرم ولی اول کمکم کنید گرین کارد اپلای کنم بعد میرم. اونا هم گفتن شرمنده ما ساپورت نمیکنیم. به همین راحتی. 5 سال بمونی درس بخونی. کارم گیر بیاری. 2 سالم کار کنی ولی نتونی گرین کارد بگیری. ایرانم نتونی بری. حقوقتم کم باشه. به نظر من ارزشش رو نداره وریسکش بالا هست.البته یک راه خوب واسه گرین کارد هست. اونم رفتن به post doc هست که میشه در کمتر از 1 سال گرین کارد هم گرفت. ولی با داشتن post doc باید قید کار پیدا کردن تو شرکتها رو بزنید و فقط میتونید کار آکادمیک پیدا کنید.
در مورد غذا هم اینجا همه جورش گیر میاد. مواد غذایی ارگانیک معمولا خیلی سالمتر هستن ولی هم گرونترن هم هر جایی نمیتونید گیرشون بیارید. چیزی که خیلی اینجا تو چشم میزنه آدمهایی هستن با وزن کم کم 140 کیلو. باور کنید من 180 کیلو هم دیدم که نمیتونست راه بره. فکر میکنید اینا واسه چی هست و چرا فقط تو آمریکا پیدا میشه؟ مال همین هورمونها هست جانم. من قصد ندارم کسی رو منصرف کنم. اینا واقعیات اینجا هست. میتونید اهمیت ندید ولی حداقل به ذهن بسپارید که اینجا اومدین شوکه نشید. بازم میگم از نظر من آمریکا بهترین کشور هست و امکاناتش بالاترین هست. ولی باید بدونید شما یه دانشجوی ایرانی هستید که واستون محدودیتهای زیادی ایجاد میکنه. من اگه دارم این حرفها رو میزنم واسه این هست که به اکثر هدفهام تو آمریکا رسیدم. حالا میخوام دنبال درست کردن شرایط بهتر باشم مگرنه اگه قضیه تانتخاب بین آمریکا و اروپا باشه حتما مجدد آمریکا رو انتخاب میکنم.
حرف زری در مورد کار پیدا کردن درسته. من نمیخوام 8-7 سال اینجا بمونم آخرشم بدون گرفتن گرین کارد مجبور بشم برم یه جای دیگه. شما ملیت هر کشور دیگه ای رو داشته باشید میتونید آزادانه هر جای دنیا خواستید برید.

سلام و درود به شما

ببینید همه چیز بستگی به هدف شما از زندگی داره ، یعنی چی ! یعنی شما می خوای درس بخونی ، می خوای ازدواج کنی ، می خوای کار کنی ، می خوای زندگی کنی ! واسه کدوم از اینها می خوای بری آمریکا ؟
این دقیقا همون چیزی هستش که Officer های سفارت دنبالش هستند بفهمند و واسه همین هم تقریبا از همه همین سوال رو می پرسند !
اگه می خوای درس بخونی و مثل من از این نظام آموزشی ایران حالت بهم می خوره بهترین جا آمریکاست ! البته با رفتن به آمریکا زندگی شروع میشه ! ازدواج می کنی ! کار پیدا می کنی ! ولی بگم ها همه اتفاق نظر دارند که تو هیچ جا نمیشه به اندازه ایران خوب پول در آورد !

البته تمام اون مسائلی که من گفتم تمامش کار خدا و تلاش خود ماست و اوضاع به این ناجوری ها هم نیست.
خدا بزرگه . رفتن از ایران تازه شروع کار .