چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[Ariaiy]

سلام
سامان جان نمی خوام شعار بدم اما راستش کلی راه وجود داره
اگه قرار باشه و قانون این بود که فقط هرکی پول داشت درس می خوند که این شرایط رو ما شاهد نبودیم . هم من می دونم و هم خودت تو دانشگاه های خود ایران خیلی از دانشجو ها مشکل مالی دارن خیلی از مایه دار ها بچه هاشون به جای درس خوندن دنبال چیز های دیگه هستند و شاید تنها جایی که نمی تونی ببینیمشون خود دانشگاست
اگه گفتم سرمایه گذاری هست منظورم فقط بعد مالی نبود وقتی ما چیزی رو می خوایم بهش برسیم از وقت بگیر تا فکر و وجودمون ساده تر بگم وقت مون که همین وقت میشه تمام عمر مون سر اون می زاریم میشه سرمایه گذاری
اگه هدف آدم رسیدن به چیزی باشه راهش رو پیدا می کنه با توجه به استعدادش و توانش
یکی مثل من به واسطه ورزش پیش میره یکی به واسطه هوشش یکی به واسطه اراد ش
ببین مشکلات زیاده راستش آدمها دو دستن یک گروه با دیدن مشکل فقط به خود مشکل فکر می کنن یه گروه دیگه دنبال بازی کردن و راه رو ش جدید برای پیدا کردن راه حلش هستن . اگه پیدا شد و موفق بودن که هیچ اما اگه نه لااقل سعی ش رو کرده

[rashdy_chem]

سلام .

نوشته بودید تحصیل یک سرمایه گذاری است .

بله من هم قبول دارم . ولی یکی مثل من که از لحاظ مالی در حد متوسط است باید بی خیال دانشگاه های تاپ آمریکا بشم من تقریبا باید سالی 40-60 میلیون در دانشگاه های تاپ هزینه کنم.

2. آمریکا خوبه منم موافقم ولی باید آدم به بودجه مالی هم نگاه کند

3 . مثلا من یکی را میشناسم برای تحصیل رفته بود ولی بعد اقامت گرفت و ماند البته گفت من صد در صد بر می گردم . پس نمیشه هدف را مشخص کرد .

4.

تعجب میکنم که بحث مالی رو برای آمریکا پیش کشیدید!!
اتفاقا خیییلی ها که دارن میرن آمریکا (از جمله خود من) اگه قرار بود هزینه تحصیل و زندگیشون رو تو آمریکا خودشون بدن نمیرفتن... آمریکا یکی از بهترین کشورها برای ادامه تحصیل کسایی هست که وضعیت مالی خوبی ندارن ...
مخصوصا در مقطع فوق لیسانس که تو اکثر کشورهای دنیا خبری از بورس و کمک هزینه برای خارجی ها نیست. حتی اونهایی هم که با هزینه شخصی دارن میرن 100 درصد به امید گرفتن کمک هزینه کامل برای ترم 2 یا حداکثر سال دوم میرن...
همین بها دادن عملی (مالی) به علم هست که آمریکا رو متمایز کرده!
کشورهایی که فاند کامل (هزینه زندگی و تحصیل) نمیدن (از جمله خود ایران):
دانشجو یا باید همزمان با تحصیل کار کنه .... یا باید توسط خانواده ساپورت بشه...
هممون میدونیم که برای گذروندن یک دوره تحصیلی موفق و کارامد باید فول تایم درس خوند ..... کار کردن حین تحصیل کارامدی اون دوره رو کاهش میده ..
و راه دوم ....با 24-25 سال سن خیلی سخته که هنوز وابستگی مالی به خانواده داشته باشیم... خیلی ها متاهل شدن تو این سن ... (البته روی صحبتم با خانواده های با وضع مالی متوسط هست نه اونایی که پولشون از پارو بالا میره!!)...
من تو همین ایران هم نمیتونستم از پس خرج و مخارج تحصیل در دانشگاه دولتی روزانه بدون تکیه بر خانواده بر بیام!! ... ولی خدارو شکر تو آمریکا قرار نیست حتی 1 ریال هم ازشون کمک بگیرم..

پس صرف نظر از وضعیت علمی دانشگاههای آمریکای شمالی یکی از دلایل هجوم دانشجوهای تحصیلات تکمیلی به این قاره داشتن وضعیت نسبتا خوب مالی در دوره تحصیل هست.

یاحق

[dental.persian]

سلام دوستان من یه سوالی هست که ذهنمو درگیر کرده نمیدونم جای درستی میپرسم یا نه اما دوست دارم این موضوع رو واسه خودم حل کنم خوب من هدفم از تحصیل در حقیقت مهاجرت هست و هدفم از مهاجرت رفتن به جایی که سیستم اقتصادی بهتر مدرن تر جامعه توصعه یافته تر و اینکه در یک کلام دیگه نخوام مثل خیلی از پدر و مادر های خودمون برای نسل بعدم و برای اون ها کارو تلاش کنم که نکنه از لحاظ اقتصادی اجتماعی موقعیت خوبی پیدا نکن! تا اینجا همش یه پیش زمینه بود ;-)
اما من یه سوالی تو ذهنمه من تجربه مسافرت به امریکا و به چند تا شهر مثل نیویورک و لس انجلس و وگاس رو دارم تو همه این شهر ها مخصوصا تو نیویورک و لس انجلس کلی ادم بودن که در منتهای ثروت بودن اما عده ای هم بی خانمان یا به اصطلاح homeless خوب من این سوال تو ذهنمه که کشور هایی که پیشرفته ترین و قوی ترین اقتصاد ها رو دارن و کلی مالیات ازمردم میگیرن (که تا 40% درامدهم گاهی میره)
چطور میشه که اینجور قشری تو کشوراشون هست حدود 650000 نفر تو امریکا و 150000 نفر تو کانادا و 100000 نفرتو استرالیا
سوال دقیق ترم اینه که وقتی این کشورها برای تحصیل ما هزینه میپردازن به عبارتی چرا یه قشری از مردم خودشون در این وضعن؟ این سوالو از یکی از اشنا هام که تو امریکا بود پرسیدم گفت اینها از لحاظ روانی مشکل دارن و خودشون نمیخوان کار کنن !!!امامن هنوز نمیفهمم حتی اگه اینطوری باشه دولت اونجا یه حداقلی براشون فراهم نمیکنه؟
کلا کسی میتونه یکم راجع بع social security و رفاه درامریکا توضیح بده؟؟؟ یه سوال دیگه اینکه با توجه به هدف من اصلا انتخاب امریکا گزینه مناسبیه؟ بعضا میشنوم که ایران درسته درامدها پایین تره ولی امنیت شغلیش بیشتره؟( یکم باورش یرای خودمم سخته)
ممنون

[ghlobe]

سلام دوستان من یه سوالی هست که ذهنمو درگیر کرده نمیدونم جای درستی میپرسم یا نه اما دوست دارم این موضوع رو واسه خودم حل کنم خوب من هدفم از تحصیل در حقیقت مهاجرت هست و هدفم از مهاجرت رفتن به جایی که سیستم اقتصادی بهتر مدرن تر جامعه توصعه یافته تر و اینکه در یک کلام دیگه نخوام مثل خیلی از پدر و مادر های خودمون برای نسل بعدم و برای اون ها کارو تلاش کنم که نکنه از لحاظ اقتصادی اجتماعی موقعیت خوبی پیدا نکن! تا اینجا همش یه پیش زمینه بود ;-)
اما من یه سوالی تو ذهنمه من تجربه مسافرت به امریکا و به چند تا شهر مثل نیویورک و لس انجلس و وگاس رو دارم تو همه این شهر ها مخصوصا تو نیویورک و لس انجلس کلی ادم بودن که در منتهای ثروت بودن اما عده ای هم بی خانمان یا به اصطلاح homeless خوب من این سوال تو ذهنمه که کشور هایی که پیشرفته ترین و قوی ترین اقتصاد ها رو دارن و کلی مالیات ازمردم میگیرن (که تا 40% درامدهم گاهی میره)
چطور میشه که اینجور قشری تو کشوراشون هست حدود 650000 نفر تو امریکا و 150000 نفر تو کانادا و 100000 نفرتو استرالیا
سوال دقیق ترم اینه که وقتی این کشورها برای تحصیل ما هزینه میپردازن به عبارتی چرا یه قشری از مردم خودشون در این وضعن؟ این سوالو از یکی از اشنا هام که تو امریکا بود پرسیدم گفت اینها از لحاظ روانی مشکل دارن و خودشون نمیخوان کار کنن !!!امامن هنوز نمیفهمم حتی اگه اینطوری باشه دولت اونجا یه حداقلی براشون فراهم نمیکنه؟
کلا کسی میتونه یکم راجع بع social security و رفاه درامریکا توضیح بده؟؟؟ یه سوال دیگه اینکه با توجه به هدف من اصلا انتخاب امریکا گزینه مناسبیه؟ بعضا میشنوم که ایران درسته درامدها پایین تره ولی امنیت شغلیش بیشتره؟( یکم باورش یرای خودمم سخته)
ممنون

دوست عزیز اولا توجه کنید که این ارقام یعنی چیزی در حدود کمتر از نیم درصد جمعیت. بهرحال در هر جامعه ای یک چنین درصدی از افراد بی خانمان غیر طبیعی نیست. شما خیال میکنید در ایران چند نفر عملا بی خانمان هستند؟ ثانیا در نظر بگیرید که پدیده بی خانمانی در کشورهای صنعتی با درصد urbanization بالا بیشتر مشهوده چون شهرها متراکمتر و هزینه خانه بالاتره. گمان نمیکنم هیچوقت کسی روستاها و شهرهای کوچک ایران رو چک کرده باشه که ببینه چندتا بی خانمان وجود داره.

در کانادا افراد بی خانمان توی خیابان که نمی خوابند. برای همه شان shelter وجود دارد که شب را آنجا سرکنند. پارسال آمار خیابان خواب های شهر پنچ میلیونی تورنتو زیر صد نفر بود. هزینه بهداشت و مدرسه هم که مجانی است. اگر فقیر هم باشند welfare میگیرند که خودش چندصد دلاری در ماه میشود. من فکر نمیکنم می توان انتظار بیشتری از جامعه داشت. در ایران یک صدم این هم برای فقرا فراهم نمیشود. در امریکا social security و welfare در حد کانادا نیست (بخصوص عدم وجود بهداشت رایگان) چون جامعه امریکا خیلی بیشتر individualistic است ولی باز هم تا حدی امکانات رفاهی حداقل برای این دسته فراهم میشود.

در خصوص امنیت شغلی و درآمد در ایران و امریکا البته صد درصد در ایران امنیت شغلی بیشتر است دقیقا بخاطر سیستم اجتماعی و اقتصادی عقب مانده ما! در امریکا اگر شما کارمندید باید همیشه مهارتهای خودتان را آپ تودیت نگهدارید و کارتان را بهبود دهید. اگر بیزینس خودتان را دارید باید در رقابت تنگاتنگ اقتصادی فعالیت کنید. تازه با همه اینها اگر شرایط اقتصادی دچار نوسان بشود شرکتها بطور طبیعی تعداد کارمندان را کاهش میدهند. همه اینها بخشی از اقتصاد و صنعت مدرن است.

در ایران برعکس شما اگر با پارتی بازی یا بهر نحو کار دولتی گرفتید اصلا کسی ککش نمیگزد که شما کار میکنید یا نه. چایی تان را میخورید و حقوقتان را میگیرید. اگر معلم یا استاد دانشگاهید کسی کیفیت کار شما را ارزیابی نمیکند. اگر دکترید و مریض زیر دستتان بمیرد هیچ اتفاقی برایتان نمی افتد. اگر بیزینس یا شرکت خودتان را دارید و دست خود را به دم گاوی بند کرده اید پولتان میرسد ولو اینکه تمام موارد قراردادتان را نقض کنید. خدا پول نفت بشکه صد دلار را نگهدارد که امکان ادامه حیات یک چنین سیستم مریضی را فراهم کرده است. البته که در یک چنین سیستمی امنیت شغلی بالاست!

از نظر درآمد هم اشتباه نکنید: درآمدهای خیلی کلان در ایران بیشتر امکان پذیرست تا در امریکا و همین موجب تفاوت طبقاتی وجشتناک در ایران شده است که از امریکا به مراتب بدتر است. در امریکا شاید یک درصد جامعه جزو اعیان باشند و اکثریت جامعه طبقه متوسطند. در ایران انگار جامعه تقسیم شده بین طبقه اعیان و طبقه فقیر، و طبقه متوسط روز به روز کوچکتر میشود.

[rashdy_chem]

سلام دوستان من یه سوالی هست که ذهنمو درگیر کرده نمیدونم جای درستی میپرسم یا نه اما دوست دارم این موضوع رو واسه خودم حل کنم خوب من هدفم از تحصیل در حقیقت مهاجرت هست و هدفم از مهاجرت رفتن به جایی که سیستم اقتصادی بهتر مدرن تر جامعه توصعه یافته تر و اینکه در یک کلام دیگه نخوام مثل خیلی از پدر و مادر های خودمون برای نسل بعدم و برای اون ها کارو تلاش کنم که نکنه از لحاظ اقتصادی اجتماعی موقعیت خوبی پیدا نکن! تا اینجا همش یه پیش زمینه بود ;-)
اما من یه سوالی تو ذهنمه من تجربه مسافرت به امریکا و به چند تا شهر مثل نیویورک و لس انجلس و وگاس رو دارم تو همه این شهر ها مخصوصا تو نیویورک و لس انجلس کلی ادم بودن که در منتهای ثروت بودن اما عده ای هم بی خانمان یا به اصطلاح homeless خوب من این سوال تو ذهنمه که کشور هایی که پیشرفته ترین و قوی ترین اقتصاد ها رو دارن و کلی مالیات ازمردم میگیرن (که تا 40% درامدهم گاهی میره)
چطور میشه که اینجور قشری تو کشوراشون هست حدود 650000 نفر تو امریکا و 150000 نفر تو کانادا و 100000 نفرتو استرالیا
سوال دقیق ترم اینه که وقتی این کشورها برای تحصیل ما هزینه میپردازن به عبارتی چرا یه قشری از مردم خودشون در این وضعن؟ این سوالو از یکی از اشنا هام که تو امریکا بود پرسیدم گفت اینها از لحاظ روانی مشکل دارن و خودشون نمیخوان کار کنن !!!امامن هنوز نمیفهمم حتی اگه اینطوری باشه دولت اونجا یه حداقلی براشون فراهم نمیکنه؟
کلا کسی میتونه یکم راجع بع social security و رفاه درامریکا توضیح بده؟؟؟ یه سوال دیگه اینکه با توجه به هدف من اصلا انتخاب امریکا گزینه مناسبیه؟ بعضا میشنوم که ایران درسته درامدها پایین تره ولی امنیت شغلیش بیشتره؟( یکم باورش یرای خودمم سخته)
ممنون

و چه خوب و درست گفت ghlobe عزیز ...
در تکمیل صحبتهای ایشون و راجع به نکته ای که اینچنین اشاره کرده بودید ''سوال دقیق ترم اینه که وقتی این کشورها برای تحصیل ما هزینه میپردازن به عبارتی چرا یه قشری از مردم خودشون در این وضعن؟'' باید بگم که ...
اونها دلشون به حال ما نمیسوزه که بیان هزینه تحصیل مارو بدن... در واقع دانشجو تحصیلات تکمیلی دستیار استاد یا بهتر بگم یک استاد با حقوق بسیار کم هست ... شمارو به خوندن این مقاله که اخیرا در مجله اکونومیست چاپ شده تشویق میکنم :
Why doing a PhD is often a waste of time

در ضمن اگر به اندازه کافی متقاضی واجد شرایط در کشور خودشون وجود داشت هیچوقت دانشجوی خارجی نمیگرفتند ...
اینکه ما تو ایران باید خودمون خرج تحصیلمونو بدیم به نظام آموزشی مریض و ناکارامد برمیگرده ... وقتی ارتباطی بین صنعت و دانشگاه نباشه.. وقتی میلیونها تومن باید خرج مقاله ها و پایان نامه هایی که قراره تو کتابخونه ها خاک بخورن یا فقط بدرد بقیه کشورها بخوره بشه ... وقتی صنعت مدرک گرا هست ... وقتی جامعه مدرک گرا هست ... اونوقت خنده دار و مسخره هم نیست که یک عده برای ورود به دانشگاهای ایران مجبور بشن تو کنکور باهم رقابت کنند ویا حتی هم پول بدن هم Phd بخونن !!!! ... مثل این میمونه که بری سر کار و خودت به کارفرما حقوق بدی!!
دوره phd کلاس درس که نداره .. هرچی هست خروجیه .. حالا اگه اون نظام آموزشی بتونه این خروجی رو تبدیل به پیشرفت و ثروت برای کشورش بکنه بنظرتون منطقی میاد بجای اینکه با هزینه بسیار ناچیز (نسبت به سودی که خروجی دانشگاه داره) دانشجوی خارجی جذب کنه، بیاد خرج یک سری بی خانمان ( که بقول دوستتون خودشون نمیخوان کار کنن) کنه؟!

موفق باشید
یاحق

[Sky Guard]

سلام .

نوشته بودید تحصیل یک سرمایه گذاری است .

بله من هم قبول دارم . ولی یکی مثل من که از لحاظ مالی در حد متوسط است باید بی خیال دانشگاه های تاپ آمریکا بشم من تقریبا باید سالی 40-60 میلیون در دانشگاه های تاپ هزینه کنم.

2. آمریکا خوبه منم موافقم ولی باید آدم به بودجه مالی هم نگاه کند

3 . مثلا من یکی را میشناسم برای تحصیل رفته بود ولی بعد اقامت گرفت و ماند البته گفت من صد در صد بر می گردم . پس نمیشه هدف را مشخص کرد .

4.

دوست عزیز همونطور که rashidy جان فرمودند اصلا دلبل اصلی خیلی از ماها واسه رفتن به آمریکا فرار از هزینه های تحصیل و گرفتن فانده. شما اگه فاند داشته باشی یک ریالم لازم نیست از خودت بدی و اگرم نداشته باشی همون بهتر که نری، مثلا خود من اگه نتونم از جایی فول فاند بگیرم پامم از مملکت بیرون نمیزارم چون پشتوانه مالی اصلا ندارم

[dental.persian]

من منظور شما رو گرفتم و خوب تو امریکا اگه به حرکتی به سود ختم نشه غیر طبیعیه ! حتما از بقل دانشجو سود علمی و کاری میبرن وگرنه برای دوره لیسانس هم فاند میدادن
اما سوالمو اینطوری مطرح میکنم وقتی شما تا 40% حقوقتو مالیات میدی خوب دولت باید به قشر ضعیف برسه دیگه حالا کانادا رو نمیدونم ولی تو امریکا و مخصوصا شهر های بزرگ خیلی این مسئله به چشم میاد و ادم احساس میکنه که اگه روزی ورشکسته یا بیکار بشه دولت براش کار انچنانی نمیکنه؟ به قول یکی از دوستان سیستم خشن سرمایه داری :-(
شما از اینکه دولت چه پشتیبانی از ادم میکنه موقع بیکاری یا ورشکستگی اطلاعی داری

[ghlobe]

من منظور شما رو گرفتم و خوب تو امریکا اگه به حرکتی به سود ختم نشه غیر طبیعیه ! حتما از بقل دانشجو سود علمی و کاری میبرن وگرنه برای دوره لیسانس هم فاند میدادن
اما سوالمو اینطوری مطرح میکنم وقتی شما تا 40% حقوقتو مالیات میدی خوب دولت باید به قشر ضعیف برسه دیگه حالا کانادا رو نمیدونم ولی تو امریکا و مخصوصا شهر های بزرگ خیلی این مسئله به چشم میاد و ادم احساس میکنه که اگه روزی ورشکسته یا بیکار بشه دولت براش کار انچنانی نمیکنه؟ به قول یکی از دوستان سیستم خشن سرمایه داری :-(
شما از اینکه دولت چه پشتیبانی از ادم میکنه موقع بیکاری یا ورشکستگی اطلاعی داری

یک تفاوت سیستمهای مدرن حکومت مثل امریکا و کانادا با کشور ما در این است که آنجا دولت از پیش خود پولی ندارد. در ایران سرمایه های ملی (نفت، منابع طبیعی، کارخانجات و صنایع پایه ای و غیره) همه در اختیار دولت است یعنی یک نوع اقتصاد حکومتی داریم. در امریکا و کانادا تمام این ثروتها در دست خود مردم و بخش خصوصی است. سطوح مختلف دولت مالیات می گیرند برای انجام کارهای مشخص، مثلا فرض کنید مالیات دولت فدرال برای هزینه های وزارتخانه های مرکزی، بودجه دفاعی، کنگره و نظیر آن. مالیات دولت ایالتی برای توسعه آموزش و دانشگاهها و خدمات ایالتی و راهسازی و نظیر آن. شهرداریها مالیات میگیرند برای نگهداری و تمیزکردن شهر، پلیس، آتش نشانی و از این قبیل. بودجه هرکدام مشخص و معین است. در ایران دولت صاحب همه چیز است و همه انتظار دارند که دولت اینکار یا آن کار را بکند. در امریکا دولت خدمتکاری است که از طرف ملت استخدام شده برای انجام وظایفی محدود و معین و بودجه اش هم در همان موارد تعیین شده از طرف مردم (و نمایندگان شان) خرج می شود. سیستم خشن سرمایه داری نیست. سیستم اقتصاد آزاد و ایستادن روی پای خود است.

در مورد خاص بیکاری و ورشکستگی که فرمودید نه در کانادا و نه در امریکا تا آنجا که می دانم "دولت" قرار نیست کاری انجام بدهد. در کانادا بیمه بیکاری وجود دارد ولی حق بیمه اش را خودتان در زمان کار پرداخته اید و در نتیجه مال خودتان است. در خصوص ورشکستگی هم قوانینی برای حمایت از شما وجود دارد ولی در نهایت دیدگاه کلی اینست که شما آدم بزرگ و بالغ و عاقل مسئول مدیریت زندگی خودتان هستید. اگر فقیر شدید دولت کمک هائی فراهم می کند در حد می نیمم که زندگیتان بگذرد ولی قرار نیست زندگی شما را برایتان مدیریت کند.

چون با ایران مقایسه میفرمودید درنظر بگیرید که در ایران دولت چه امکاناتی برای فقرا یا ورشکستگان فراهم میکند؟ من گمان میکنم درآمد سرانه نفت و سایر منابع طبیعی ایران (با درنظر گرفتن جمعیت) کمتر از مالیات سرانه ای که دولت فدرال در امریکا و کانادا میگیرد نباشد. اگر سیستم غربی سرمایه داری خشن باشد، اسم سیستم ایران را باید چه گذاشت؟

[dental.persian]

اقا ایران کشور متوسط رو به پایینه از لحاظ در امد سرانه و مردم ایران مالیات انچنانی نمیدن وخوب در این شرایط انتظاری هم نیست و خوب اصلا اگه این مشکلو نداشت که من مهاجرت نمیکردم
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of...r_capita_(PPP(
اما وقتی من دارم از کشورم خانوادم و ... دل میکنم و تو رشته ما زیاد فاند هم که نمیدن و هزینه گزافیهم میکنم و قراره در اخر هم 40% حقوقمو (برای در امد های بالا اینطوریه) مالیات بدم خوب اینکه بازم اون مشکلات باشه خوب دلسرد کنندس و من انگیزمو از دست میدم برای این همه سختی(با توجه به هدفم که قبلا گفتم) و بعضی اوقات هم به کشور های دیگه فکر میکنم که شاید بهتر باشن
مثلا الان رفاه امریکا تو دنیا چهارمه و پیش بینی میشه تا 2030 به 19 ام سقوط کنه ! جهت اطلاع ایران 70 ام هست.
http://en.wikipedia.org/wiki/Human_Development_Index

[rezatheory]

@dental

یکی یکی بگم.

اول: اینکه شما در آمریکا هم برای بچه هات باد کار کنی و پس انداز کنی. پول کالج و...

دوم: اینجا به دانشجوها پول میدن چون ، نقل از یه استاد امریکایی، میخوایم به بهترین دانشجوها دسترسی داشته باشیم و بهترین دانشجوها همیشه آمریکایی نیستن.

سوم: در مورد اینکه امنیت شغلی در ایران بالاتره که شک نکن. توضیح بیشتر در پست بعدی.