چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[shahrouz]

خب شاید من معیارهام یخورده کج و کوله تره!
مثلا نمی شه تو آمریکا معمولی پیشرفت کرد ولی از زندگی هم لذت برد؟، خونواده تو داشت، هویتتو حفظ کرد( منظورم از هویت مثلا لباس محلی پوشیدن یا وسط پارک نماز خوندن نیست!)،امنیت نسبی بالایی رو تو و خونوادت داشته باشی، ارزش ذاتی تو رو پول تعیین نکنه (یا لااقل اهمیتش کمتر باشه)، استرس نداشت یا استرس کمتری رو تجربه کرد؟ واسه این مشخصاتی که گفتم چه کشوری بهتره؟

[pimi810]

نه عزیز من چرا حرف تو دهن من میذاری؟ من هیچ زندگی پر استرسی تو آمریکا نداشتم. فاندم از خیلیا بیشتر بود و مشکل مالی هم نداشتم و میتونستم سالیان سال هم آمریکا بمونم. تمام ایرادهایی که قبلا از آمریکا گرفتم (که خیلیاشون میتونم در رابطه به دیگر کشورها هم صدق کنن) تماما سرجاشون هست و نظرم عوض نشده. من با میل خودم برای رسیدن به یه زندگی کم دردسرتر بود که آمریکا رو ترک کردم و الان هم کاملا از تصمیم راضی هستم. آمریکا اسما تبعیض نژادی نداره ولی همین که پروسه ویزا گرفتن واسه ایرانیا سختتر هست و ویزای مالتیپلش محدود هست و جدیدا به بعضی رشته ها ویزا نمیدن یعنی تبعیض وجود داره. این تبعیض موقع استخدام شدن هم وجود داره (حالا صبر کن ببین که رییس جمهور میشه تا بعدا بیشتر توضیح بدم). مسلم هست واسه کسی که از ایران اومده آمریکا براش آمریکا بهشت هست ولی وقتی این امکان رو پیدا میکنی که به سابر گزینه هات هم فکر کنی میبینی میتونی زندگی بسیار راحتتری هم داشته باشی وآمریکا بهترین جا نیست (حداقل واسه من نیست). من 3 ماه دیگه واسه اقامت کانادا میتونم اقدام کنم و قبل از فارغ التحصیل شدن میتونم اقامت کانادا رو بگیرم و بعدشم راحت سیتیزن بشم و در اونصورت اگه دوباره هوس کردم برگردم آمریکا (که نمیکنم) میتونم راحت برگردم ولی آیا آمریکا هم به این راحتی هست؟ نگران نباش هنوز دیر نشده وقتی موقع گرفتن گرین کارد و این چیزا برسه یا تو محیط های کاری با رقابت شدید و پر استرس قرار بگیری معتی استرس رو میفهمی. هنوز گرمی ولی دیر نشده.
شما اصلا متن من رو نخوندی که این نظر رو دادی. من با همه تجربیاتم از آمریکا بد نگفتم و فقط گفتم هر کی نظری داره و باید بهش احترام گذاشت. کاری که به نظر میاد شما دوست نداری انجام بدی و میخوای نظرت رو به بقیه تحمیل کنی.

والا عطف به کلام خودتون:

زندگی تو آمریکا استرس زیادی داره و همین واسه من کافی هست تا ترجیح بدم آمریکا زندگی نکنم.

من فقط تصورم اینه که نکاتی که شما در باره ی برتری کانادا به آمریکا می فرمایید صحیح نیست. و این می تونه رو تصمیم بقیه اثر منفی بذاره. دوستانی که واردتر هستن جواب بدن:

1. دارنده ی پاس ایرانی چه مشکلاتی موقع استخدام تو آمریکا داره که تو کانادا نداره؟

درسته اقامت کانادا آسون تره، و قطعا با داشتن PR کانادا و یا گرین کارد آمریکا شغل پیدا کردن تو این کشورها خیلی خیلی آسون تره. اما عوضش جاب مارکت آمریکا 10 ها برابر از کانادا بهتره و تو زمینه ی فنی مهندسی هم که اکثر applicant ها مهاجرند و خیلی توقع نمیره که شما حتما مقیم باشی. بنابراین در مجموع که نگاه می کنی کانادا به لحاظ آینده ی شغلی هیچ برتری نسبت به آمریکا نداره. (البته هر جا آدم کار پیدا کنه اونجا خوبه، ما داریم به صورت کلی در مورد شانس کار پیدا کردن صحبت می کنیم)
من با شما موافقم که انتخابات آمریکا خیلی چیرها رو می تونه عوض کنه، اما صرف نظر از نتیجه هرگز انتظار ندارم که با داشتن پاس ایرانی تو آمریکای شمالی با من همون برخودی بشه که مثلا با یه چینی یا ژاپنی میشه. این مشکل ماست نه امریکا.

در مورد استرس کی بدش میاد که زندگی کم استرسی داشته باشه؟ من هنوز استرسی تو شارلوت تجربه نکردم. اما اگه واقعا زندگی تو کانادا راحتره و استرس مردم کمتره چرا ما روند مهاجرتی macroscopic از آمریکا به کانادا نمی بینیم؟ با وجود زبان مشترک و نزذیکی دو کشور و کلی سابقه ی فرهنگی مشترک.

[vahid1982]

والا عطف به کلام خودتون:

زندگی تو آمریکا استرس زیادی داره و همین واسه من کافی هست تا ترجیح بدم آمریکا زندگی نکنم.

من فقط تصورم اینه که نکاتی که شما در باره ی برتری کانادا به آمریکا می فرمایید صحیح نیست. و این می تونه رو تصمیم بقیه اثر منفی بذاره. دوستانی که واردتر هستن جواب بدن:

1. دارنده ی پاس ایرانی چه مشکلاتی موقع استخدام تو آمریکا داره که تو کانادا نداره؟

درسته اقامت کانادا آسون تره، و قطعا با داشتن PR کانادا و یا گرین کارد آمریکا شغل پیدا کردن تو این کشورها خیلی خیلی آسون تره. اما عوضش جاب مارکت آمریکا 10 ها برابر از کانادا بهتره و تو زمینه ی فنی مهندسی هم که اکثر applicant ها مهاجرند و خیلی توقع نمیره که شما حتما مقیم باشی. بنابراین در مجموع که نگاه می کنی کانادا به لحاظ آینده ی شغلی هیچ برتری نسبت به آمریکا نداره. (البته هر جا آدم کار پیدا کنه اونجا خوبه، ما داریم به صورت کلی در مورد شانس کار پیدا کردن صحبت می کنیم)
من با شما موافقم که انتخابات آمریکا خیلی چیرها رو می تونه عوض کنه، اما صرف نظر از نتیجه هرگز انتظار ندارم که با داشتن پاس ایرانی تو آمریکای شمالی با من همون برخودی بشه که مثلا با یه چینی یا ژاپنی میشه. این مشکل ماست نه امریکا.

در مورد استرس کی بدش میاد که زندگی کم استرسی داشته باشه؟ من هنوز استرسی تو شارلوت تجربه نکردم. اما اگه واقعا زندگی تو کانادا راحتره و استرس مردم کمتره چرا ما روند مهاجرتی macroscopic از آمریکا به کانادا نمی بینیم؟ با وجود زبان مشترک و نزذیکی دو کشور و کلی سابقه ی فرهنگی مشترک.

من قبلا هم توضیح دادم ولی لازم هست که بازم بگم کیس هر کسی با یکی دیگه فرق میکنه. شرایطی که من دارم با شما ممکن هست کاملا متفاوت باشه و شاید اکثرش به خاطر تفاوت تو رشته هامون باشه و به همین دلیل شاید شما نتونی حرفهای من رو خوب درک کنی. ولی این میتونه مشکل بقیه هم درآینده باشه. این که تو کالیفرنیا بشینی و بگی آمریکا بهترین کشور دنیا هست درست نیست. اتفاقا این میتونه بقیه رو بیشتر گمراه کنه. من ایالتهای زیادی رو تو آمریکا دیدم و تو بعضیاشون میزان فقیر بودن مردم باعث شد شکه بشم. البته این تو همه کشورا دیده میشه ولی باید قبول کرد آمریکا 2 قسمت هست: کالیفرنیا یک طرف و بقیه ایالتها طرف دیگه. کانادا سرد هست ولی آیا شمال آمریکا یخ بندان نمیشه زمستان؟ یا جنوبش موقع تابستان مثل کوره نمیشه؟ پس باید قبول کرد کالیفرنیا با بقیه ایالتها متفاوت هست. نه فقط از نظر آب و هوا بلکه از نظر امکانات و زیبایی.
و اما در حوابتون من رشتم نفت هست و اکثر شرکتهای نفتی آمریکا دیگه الان به خاطر تحریمها ایرانی استخدام نمیکنن. حتی مصاحبه هم دعوت نمیکنن. اینترنشیپ هم همینطور. من تابستون تو یه شرکت واسه اینترنشیپ کار میکردم که جزو تاپ 5 هست بین شرکتهای نفتی ولی همین شرکت تو آمریکا ایرانی به هیچ وجه نمیگره. این وضع ایرانی نگرفتن داره واسه شرکتهای خیلی بزرگ تو آمریکا (که همه ما دوست داریم توشون کار کنیم) روز به روز گسترده تر میشه. در صورتی که تو کانادا اصلا کاری هم ندارن شما PR داری یا نه و اصلا ملیتت براشون مهم نیست و این به خاطر اینه که سیاستشون اینه که نباید بین ملیتها فرق گذاشت و مسایل سیاسی رو قاطی این چیزا نمیکنن.
مورد دیگه اینکه الان بزرگترین وارد کننده نفت از کانادا آمریکا هست و بازار کار تو زمینه نفت به خوبی آمریکا و حتی بهتر هست. با این تفاوت که فرضا تو آمریکا 20 تا دانشگاه فارغ التحصیل تو نفت دارن ولی تو کانادا 3 تا. پس بازار کار خیلی خوبه و متقاضی کمتره و شما استرس اخراج هم به هیچ وجه نداری. این موضوع متقاضی کمتر تو سایر رشته ها هم صدق میکنه. بله شاید بازار کار کوچکتر باشه ولی به همون نسبت متقاضی کمتره چون کانادا دانشگاههای خیلی کمتری داره.
میبینی که همه چی به شرایط آدمها بستگی داره و نمیشه نسخه کلی چید. همه حرف من اینه که از این تاپیک هیچ نتیجه ای نمیشه گرفت. اگه واسه یکی آمریکا کشور رویاها هست دلیلی نداره واسه همه باشه. من فقط دنبال زندگی راحت همستم و اسم کشور واسم مهم نیست.
چرا باید مردم از آمریکا به کانادا مهاجرت کنن؟ مهاجرت دلیل میخواد. اگه من اومدم کانادا دلیل داشتم. کسی منو بیرون نکرد خودم با میل خودم رفتم. ما ایرانیا شرایطمون با همه دنیا متفاوت هست ولی یه آمریکایی چرا باید کشورش رو ول کنه بیاد کانادا. آمریکا که بودم آمریکاییهای زیادی رو تو ایالتی که بودم میدیم که میگفتن تو کل عمرشون از ایالتشون واسه مسافرت هم بیرون نرفتن اونوقت شما میگی برن یه کشور دیگه؟

[pimi810]

that would explain things
you are majoring in oil engineering

by the way, US is gonna to be a good place for oil engineers (excluding iranian residents) under Romney's policies (if elected)!!!
;D

[Persian_Boy]

امنیت چی؟ از این لحاظ اروپا و به خصوص بعضی کشورهای اون وضع بهتری نسبت به آمریکا دارند. فاصله طبقاتی در اروپا کمتره و پشتیبانی اجتماعی بیشتر؛ شاید فرد پیشرفت زیادی نکنه ولی در عوض جامعه بهش میرسه.
برخورد بهتر به نظر من یکی از دلایل انتخابه؛ مثلا شما فرض کن حاضر هستی بری کشورهای عرب دور و برمون، کشورهای مسلمان (در هر نقطه از دنیا) کشورهای جنوب اروپا، کشورهای اروپای غربی، آمریکا یا کانادا یا آمریکای لاتین یا خاور دور و کشورهای چشم بادامی پیشرفته (ژاپن، کره جنوبی، سنگاپور) یا کشورهای آفریقایی؟!

در هر صورت الان در وضعیت حال حاضر دنیا برای مهاجرین برخورد بهتر کشور مقصد یکی از فاکتورهای تاثیرگذاره؛ عوامل اقتصادی خیلی نقش مهمی دارند به خصوص در این شرایط بحران اقتصادی در دنیا. خیلی از کشورهای اروپایی که مقصد مهاجران زیادی هستند در واقع از سردترین کشور ها هستند: آلمان و سوئد. در حالی که کشورهای خیلی گرمتر مثل اسپانیا یا ایتالیا اونقدر مهاجرپذیر نیستند. به نظرم خود توسعه یافتگی همراه با خودش دید بازتر یک کشور را می رسونه و برای همین مهاجران سوئد یا آلمان با مردم سرد را به کشوری مثل پرتغال یا فرانسه یا اسپانیا ترجیح می دهند. صد البته نقش اقتصاد هم نباید در کنار عوامل فرهنگی فراموش شود؛ اما نکته با مزه این است که در اروپا مناطق گرمتر اقتصاد ضعیفتری دارند.
خوب مشخصه که مهاجرت از سمت جوامع

اول بگم من بهیچوجه طرفداری از هیچ جا نمیکنم و تعصبی ندارم ( اگه یه وقتی لازم بشه در مورد مملکت خودم میکنم این کار رو و بس)

من هیچ مشکلی نمی بینم تو جایی که دارم زندگی میکنم از لحاظ امنیتی.. شاید خودت بهتر از من بدونی.. این نا امنی که شما میگی تو شهرهای بزرگه.. این شهر ها هم همشون یه urban area دارن و یه Rural.. طبق Wikipedia نود درصد آمریکایی ها تو نواحی اطراف شهرها زندگی میکنن. اینجوری هم نیست که حالا اگر شما به هر دلیلی بخوای تو مرکز شهر زندگی کنی هر لحظه ممکنه اسلحه بذارن رو شقیقه ات ! بالای 300 میلیون نفر تو این کشور دارن زندگی میکنن.. اکثریت هم مجاز به حمل اسلحه هستن.. یعنی یه جورایی همه دارن.. با در نظر گرفتن این مسئله برید سراغ اون آمار ها که کشورهای اروپایی و غیره رو بالاتر قرار میدن.. اصلا در اون آمارها من تردیدی ندارم.. چون مبنای علمی دارن همشون. اما واقعا باید دید چقدر رو زندگی روزمره آدم میتونن تاثیر بگذارن این فاکتورها. به جرئت میگم این موضوع به هیچوجه مبنای قضاوت نمیتونه باشه تو آمریکا.. اینجا همه چیز به محله ای داره که توش زندگی می کنید..

در مورد اقتصاد هم فکر نکنم لازم به توضیح باشه.. همین به قول خودشون California Republic به تنهایی تو دنیا حرف داره برای گقتن..
اقتصاد خودش یه دنیاست و شاخص های مختلفی داره اما اونی که برای یه آدم عادی مثل من نوعی ملموس تره چیزهایی مثل تورم، نسبت درآمد به هزینه ها و.. هست..
نمیدونم تو کشورهای دیگه در آمد چجوریه اما اینجا بین 60,000 تا 70,000 $ در سال حقوق مهندسی هستش که تازه شروع به کار کرده.. در ضمن هزینه ها ( غذا، نوشیدنی، پوشاک و حتی مسکن) لا اقل در مقایسه با کانادا به مراتب ارزون تره.. طوری که با اون درآمد که گفتم به نظرم هیچی آدم کم نداره از نظر نیازهای روزمره.. تو چند سال هم میشه به خونه و ماشین دلخواه رسید.. یه جورایی اینجا با کار گرفتن همه نیازهای دنیوی اش برآورده میشه..

در عوض اینجا خدمات اجتماعی ضعیف تره، مثلا Health Care system افتضاحه و باید دعا کنی که مشکل جدی سلامتی برات هیچوقت پیش نیاد.. اینجا tax کمتر میدی خدمات کمتر میگیری.. بر عکس کانادا مثلا..

[Persian_Boy]

خب شاید من معیارهام یخورده کج و کوله تره!
مثلا نمی شه تو آمریکا معمولی پیشرفت کرد ولی از زندگی هم لذت برد؟، خونواده تو داشت، هویتتو حفظ کرد( منظورم از هویت مثلا لباس محلی پوشیدن یا وسط پارک نماز خوندن نیست!)،امنیت نسبی بالایی رو تو و خونوادت داشته باشی، ارزش ذاتی تو رو پول تعیین نکنه (یا لااقل اهمیتش کمتر باشه)، استرس نداشت یا استرس کمتری رو تجربه کرد؟ واسه این مشخصاتی که گفتم چه کشوری بهتره؟

من نمیدونم کی به شما گفته به این چیز ها نمیتونی برسی تو آمریکا..
به نظرم کسی میتونه از زندگی اش اینجا لذت ببره که :
1- عاشق کارش باشه!
2- ریسک پذیر باشه ( یه مثال معروفی هست اینجا که میگه صبح که میری سر کار هیچ تضمینی نیست که ظهر با وسایل رو میز کارت بر نگردی خونه ) مثلا همین یک مورد برای من یکی نه تنها نکته منفی نیست بلکه با دید مثبت بهش نگاه میکنم چون: اولا باعث میشه اینقدر خوب باشم که نتونن منو جایگزین کنن در نتیجه پیشرفت میکنم دوما اینکه اگر قرار باشه جایی راندمان کاری خوبی نداشته باشم دلیلش اینه که به اون کار علاقه ندارم، پس قبل از این که منو اخراج کنن، قطعا خودم استعفا میدمو میرم یه جا دیگه..
شاید بگی الان گفتنش آسونه، 10 سال دیگه اینجا بمونه آدم هزار جور قرض داره به بانک و غیره.. قسط خونه و ماشین و بیمه و هزار تا چیز دیگه.. نتونی پرداخت کنی میان از خونت میندازنت بیرون!! به همین راحتی Homeless میشی.. این میشه همون ریسک پذیری که راجع بهش گفتم.. که البته برای کسی که PhD داره مخصوصا از یه دانشگاه شناخته شده این ریسک به مراتب کمتره ( چون در بدترین حالت میتونه آدم بره درس بده، هر چقدر اوضاع اقتصاد و industry بد بشه کلاس درس و مدرسه و دانشگاه سر جاشه.. )
3- تحمل استرس و زندگی با سرعت بالا

اگر آدمی هستی که با این شرایط میتونی کنار بیای در نتیجه آمریکا جای خوبیه برات..
همه اینها به قیمت 1- آزادی ( به معنایی که باید بیای تا مفهومش رو درک کنی، من دیدم کسایی رو وسط Campus نماز میخوندن من به این میگم آزادی- کاری که اگر تو همون ایران بکنه یکی همه یه جوری به طرف نگاه میکنن که به کل پشیمون میشه، یا دختری که با حجاب کامل ( روبنده ) میاد دانشگاه.. کاری که اگر هر جای دیگه دنیا بکنی خیلی برخورد خوبی شاید باهات نشه ) من خودم جزء هیچ کدوم از اینایی که گفتم نیستم، لا اقل دومی رو که مطمئنم حالا مثال هایی که زدم یه کم اسلامی بود اینجا محیطش خیلی هم اسلامی نیست حالا صرفا آزادی هایی که برای خارجی هایی مثل ما هست رو خواستم بیان کنم
من برای چنین محیط و مردمی خیلی احترام قائلم.. حتی اگر میانگین مطالعه شون پایین باشه یا توی چت روم ها و فیلم ها بد دهن باشن!!
2- فراهم بودن بستر مناسب برای پیشرفت مالی و کاری نامحدود ( هیچ سقفی نیست و همین احساس خوبی به آدم میده حتی اگر هدفت هم نباشه که اون بالا ها بری )
در کل احساس محدودیت نداشتن از هر نظر خیلی حس خوبیه..

[rahi2012]

ماسفانه رشد یافتگی در محیط "کارمندی" و "اداری" ایران این میزان علاقه به ریسک پذیری و ... رو از بین میبره و فرهنگ کلی اینطوری جا افتاده صبح برند سر کار یک سری کاغذ بازی بی ارزش انجام بدند برگردن خونه. برن بیرون و یک سری کارهای بی ارزش تر انجام بدن و این دور تسلسل رو در تمام عمرشون انجام بدن. سر ماه هم حقوقشون رو بگیرند. همین!
دیگه این اصلا براشون مسئله نباشه که راندمان کاری من(حداقل برای وجدان خودش) در ماه گذشته چی بوده. چه کار مفیدی توسط من انجام گرفته؟ آیا وضعیت پیشرفت کاری داشتم یا نه؟
چرا؟
چون هیچ ریسکی نداره بی لیاقت ترین کارمند و کاری ترین کارمند هردو یک جور باید اضافه کار بگیرند!
پدر من رییس یک سازمانی بود که میزان رفت و امد ارباب رجوع به اونجا خیلی زیاد بود و واقعا باید کارمندها وقت میگذاشتند که کار انجام بشه بعد سر برج که باید اضافه کاری ها و یا نزدیک عید و ...که باید پاداش ها داده میشد کسانی که حتی یک ساعت کار اضافی نگرده بودند میرفتند میگفتند چرا فلانی که چندین روز در ماه بیشتر بوده!!! از ما که هیچی نبودیم!!!! بیشتر حقوق بهش میدید! فرهنگ مردم در ایران اینطوریه!
اما اگر سیستم طوری میبود که کارمندی که ساعت 8 و 30 به بعد دیگه نمیشه پیداش کرد رو رییس اجازه داشت با وسایل روی میزش بفرسته خونه حداقل اون هم یک انگیزه ای برای انجام دادن صحیح کارش میداشت.

[shahrouz]

ماسفانه رشد یافتگی در محیط "کارمندی" و "اداری" ایران این میزان علاقه به ریسک پذیری و ... رو از بین میبره و فرهنگ کلی اینطوری جا افتاده صبح برند سر کار یک سری کاغذ بازی بی ارزش انجام بدند برگردن خونه. برن بیرون و یک سری کارهای بی ارزش تر انجام بدن و این دور تسلسل رو در تمام عمرشون انجام بدن. سر ماه هم حقوقشون رو بگیرند. همین!
دیگه این اصلا براشون مسئله نباشه که راندمان کاری من(حداقل برای وجدان خودش) در ماه گذشته چی بوده. چه کار مفیدی توسط من انجام گرفته؟ آیا وضعیت پیشرفت کاری داشتم یا نه؟
چرا؟
چون هیچ ریسکی نداره بی لیاقت ترین کارمند و کاری ترین کارمند هردو یک جور باید اضافه کار بگیرند!
پدر من رییس یک سازمانی بود که میزان رفت و امد ارباب رجوع به اونجا خیلی زیاد بود و واقعا باید کارمندها وقت میگذاشتند که کار انجام بشه بعد سر برج که باید اضافه کاری ها و یا نزدیک عید و ...که باید پاداش ها داده میشد کسانی که حتی یک ساعت کار اضافی نگرده بودند میرفتند میگفتند چرا فلانی که چندین روز در ماه بیشتر بوده!!! از ما که هیچی نبودیم!!!! بیشتر حقوق بهش میدید! فرهنگ مردم در ایران اینطوریه!
اما اگر سیستم طوری میبود که کارمندی که ساعت 8 و 30 به بعد دیگه نمیشه پیداش کرد رو رییس اجازه داشت با وسایل روی میزش بفرسته خونه حداقل اون هم یک انگیزه ای برای انجام دادن صحیح کارش میداشت.

استرس کاری چیز مطلوبی نیست. حالا با هر زاویه ای که شما تصورشو دارید نگاه کنید. لااقل برای ما که صبح تا شبمون جون کندن بوده و مقاله دادن و ... اونم برای چیزی که دو ریال پول توش نبوده تنبلی خنده داره! ولی امنیت کاری مهمه. خیلی هم مهم!

[Persian_Boy]

استرس کاری چیز مطلوبی نیست. حالا با هر زاویه ای که شما تصورشو دارید نگاه کنید. لااقل برای ما که صبح تا شبمون جون کندن بوده و مقاله دادن و ... اونم برای چیزی که دو ریال پول توش نبوده تنبلی خنده داره! ولی امنیت کاری مهمه. خیلی هم مهم!

اینها رو قطعا تو آمریکا پیدا نخواهی کرد: امنیت شغلی و کار بدون استرس !

[civil2015]

اینها رو قطعا تو آمریکا پیدا نخواهی کرد: امنیت شغلی و کار بدون استرس !

دقیقا.ترم پیش فاند 2 تا از دانشجوهای اینجارو قطع کردن!!!بدون اطلاع قبلی فقط به خاطر اینکه 2 بار جواب ایمیل استادشون رو ندادن(به بهانه بیماری).هر دو مجبور به ترنسفر شدن. این از دانشگاه. دیگه دوستان حساب کار امنیت شغلی رو بکنن.