چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[l3ekhi]

دوست مهجورم سلام...

می خوام کمی رک و بی پرده حرف بزنم.از قبل عذر خواهی بنده رو قبول کن.چون مثل برادرم دوستت دارم و قصدم فقط کمک کردن به شماست(نیت خیر...)
دادشم.شما ایران زندگی می کردی.کشوری که چشم انداز و اینده نگری واسه ی هیچ کس هیچ معنی نمیده...می دونم این قضیه ویزا برای نفت جدیدن اتفاق افتاده.اما این که ما ایران هستیم و اونجا امریکاست که جدید اتفاق نیافتاده.درسته؟33 34 ساله که اینو می دونیم....
شما برداشتی تو ایران ازدواج کردی .خوب عزیزم.قربونت بشم تو که قرار بوده ازدواج کنی بعدشم همسرتو بزاری ایران واسه یه مدت نا معلوم.خوب چرا ازدواج کردی؟قبل از اینکه موقعیت شغلی امنیت شغلی خودتو و همچنین معلوم نبودن اینکه قراره بالاخره تو چه کشور و شهر و محلی زندگی کنی و ساکن بشی رفتی زن گرفتی!؟والا عجیبه...مشکل کار شما این بوده که محاسبات دقیقی نکردید و بیش از حد امیدوار بودید که همه ی کارها واسه اومدن همسرتون درست میشه.در مسايل مهاجرت.اونم مهاجرت به سختگیرترین کشور دنیا.اونم مهاجرت غیر دايم.اونم به همراه همسر و شخص دیگه خیلی خیلی باید محتاط بود...شما باید میذاشتید همه چیز قطعا okay بشه و بعد به همراه همسرتون اقدام به رفتن می کردید.نه اینکه شما برید و همسرتون ایران...یا نباید می رفتید و این موقعیت رو از دست می دادید.یا اینکه با هم دیگه می رفتید...بگذریم.دیگه کاریه که شده.
این مشکل ناراحت کننده شما متاسفانه یه مورد تقریبا خاص هستش.در مورد زیر سوال بردن امریکا و برتری دادن کلی کشورهای غیر قابل مقایسه ای مثل استرالیا و نروژ. بی انصافیه.حالا بماند که برای موقعیت شما شاید رفتن به کشوری دیگه بهتر باشه به دلیل این مشکلاتی که دارید...اما تقریبا برای همه اشکاره که موقعیتهای پیشرفتی در هر زمینه در امریکا وجود داره.مخصوصا برای کسی که کمی اهل تلاش و کوشش باشه.و این امر واقعا قابل مقایسه با هیچ کشوری نیست.
به نظر من مجموعه ای از تصمیمها و کارهای غلط شما و همینطور تصمیمهای غیر قابل کنترل مثل مشکل دار شدن ویزا برای این قبیل رشته ها باعث شده شخص شما به این نتیجه برسه که امریکا یه زندان با شکوه بنظر میاد...

بازم عذر می خوام اگر جایی از حرفام نابجا بود.
با تمام وجود ارزو دارم این گره که افتاده تو کارت هرچه زودتر باز بشه و به همراه همسرتون زندگی ایده ال تون رو شروع کنید.
درک می کنم شرایطت الان سخته.ولی هیچوقت امیدتو از دست نده داداشم...

ارادتمندت هادی

دوست عزیزم ممنون از پاسخت و وقتی که گذاشتی
اتفاقا دوست من این قانون های جدید و مزخرف آمریکا نشون میده آمریکا هم نمیشه آینده نگری کرد. به نظرم من واقع بینانه برنامه ریزی کرده بودم.
مهندسی نفت سالها جز ایمن ترین رشته های فنی برای ویزا بود. حتی اون اواخر به چند نفر مالتیپل حتی بدون کلیرنس دادند. نامزدم سال آخر تحصیلش بود و من باید تنها میومدم اون بعد من ادمیژن میگرفت و با F1 میمود حتی مقدمات ادمیشن هم فراهم کرده بودیم. در مورد انتخاب محل زندگی آینده ، خودم از ایالت های دیگه آفر داشتم اما با توجه به بازار کار خوبی که رشتم در آلاسکا داشت اینجا و برای درس و زندگی بعدش انتخاب کرده بودم.
خوب بعد یک روز صبح پا میشی میبینی یک قانون کاملا مزخرف همه چی و بهم میریزه، آخه واقعا خود سیاستمدارای آمریکا هم فکر کردن با این قانون میشه جلو فروش نفت ایران و گرفت؟!!! یادشون رفته تو هر دانشگاه نفتشون 1-2 استاد ایرانی اند و بهترین دانشجو هاشون ایرانی ( اینو بدون تعصب میگم چون هندیها و چینیها در نفت با بچه های ایران قابل مقایسه نیستن).
باز بدتر از همه کمپانی هام این وسط میشن کاسه داغ تر از آش واین قانون به کار هم ربط میدن و البته حق دارن چون نمیخوان دردسر کارای اداری بعدش بیفته گردنشون

حرف من اینه که آمریکا اون بهشتی نیست که همه از ایران انتظارشو میکشیدیم، مگه چند نفر از ماها قراره بعدن تو شهرای بزرگ و معروف آمریکا اون زندگی رویایی و جاه طلبانه داشته باشیم یا مثلا بیزینس خودمون و راه بندازیم که بخوایم این همه رنج و تحقیر ویزا و مهاجرت و بکشیم ؟ مگه چند سال میخوایم زندگی کنیم که 10 سال از بهترین سال های جوونیمون دنبال گرین کارد و اقامت باشیم.
نمیگم کار گیر آوردن تو استرالیا و نروژ ( در مورد رشته خودم نفت این کشورها رو مثال میزنم) راحته ، اما کسی که بتونه تو آمریکا با اون شرایط سخت موفق بشه تو مدت کوتاه تری میتونه اینجاها موفق بشه ، یه نمونش همین که شما بعد از تحصیل مثلا PhD ظرف چند ماه میتونی اقامت دائم استرالیا یا نروژ و بگیری.
من استرالیا یا اروپا زندگی نکردم اما به نظرم تفاوت کیفیت های زندگی اونقدر فاحش نیست. صرفا جهت مثال اگه مثلا کیفیت زندگی تو ایران 10 باشه , آمریکا 95 ، به نظرم استرالیا و اروپا 90 خواهد بود نه 50. تازه بماند من هر آماری دیدم رفاه و آرامش زندگی بیشتر نباشه کمتر نیست.
تنها فرقش اینه که شما آمریکا شاید 10 ساله به خواستت برسی اما جاهای دیگه نصفش !
بازم میگم اینا نظرات شخصی منه

[vahid1982]

دوست عزیزم ممنون از پاسخت و وقتی که گذاشتی
اتفاقا دوست من این قانون های جدید و مزخرف آمریکا نشون میده آمریکا هم نمیشه آینده نگری کرد. به نظرم من واقع بینانه برنامه ریزی کرده بودم.
مهندسی نفت سالها جز ایمن ترین رشته های فنی برای ویزا بود. حتی اون اواخر به چند نفر مالتیپل حتی بدون کلیرنس دادند. نامزدم سال آخر تحصیلش بود و من باید تنها میومدم اون بعد من ادمیژن میگرفت و با F1 میمود حتی مقدمات ادمیشن هم فراهم کرده بودیم. در مورد انتخاب محل زندگی آینده ، خودم از ایالت های دیگه آفر داشتم اما با توجه به بازار کار خوبی که رشتم در آلاسکا داشت اینجا و برای درس و زندگی بعدش انتخاب کرده بودم.
خوب بعد یک روز صبح پا میشی میبینی یک قانون کاملا مزخرف همه چی و بهم میریزه، آخه واقعا خود سیاستمدارای آمریکا هم فکر کردن با این قانون میشه جلو فروش نفت ایران و گرفت؟!!! یادشون رفته تو هر دانشگاه نفتشون 1-2 استاد ایرانی اند و بهترین دانشجو هاشون ایرانی ( اینو بدون تعصب میگم چون هندیها و چینیها در نفت با بچه های ایران قابل مقایسه نیستن).
باز بدتر از همه کمپانی هام این وسط میشن کاسه داغ تر از آش واین قانون به کار هم ربط میدن و البته حق دارن چون نمیخوان دردسر کارای اداری بعدش بیفته گردنشون

حرف من اینه که آمریکا اون بهشتی نیست که همه از ایران انتظارشو میکشیدیم، مگه چند نفر از ماها قراره بعدن تو شهرای بزرگ و معروف آمریکا اون زندگی رویایی و جاه طلبانه داشته باشیم یا مثلا بیزینس خودمون و راه بندازیم که بخوایم این همه رنج و تحقیر ویزا و مهاجرت و بکشیم ؟ مگه چند سال میخوایم زندگی کنیم که 10 سال از بهترین سال های جوونیمون دنبال گرین کارد و اقامت باشیم.
نمیگم کار گیر آوردن تو استرالیا و نروژ ( در مورد رشته خودم نفت این کشورها رو مثال میزنم) راحته ، اما کسی که بتونه تو آمریکا با اون شرایط سخت موفق بشه تو مدت کوتاه تری میتونه اینجاها موفق بشه ، یه نمونش همین که شما بعد از تحصیل مثلا PhD ظرف چند ماه میتونی اقامت دائم استرالیا یا نروژ و بگیری.
من استرالیا یا اروپا زندگی نکردم اما به نظرم تفاوت کیفیت های زندگی اونقدر فاحش نیست. صرفا جهت مثال اگه مثلا کیفیت زندگی تو ایران 10 باشه , آمریکا 95 ، به نظرم استرالیا و اروپا 90 خواهد بود نه 50. تازه بماند من هر آماری دیدم رفاه و آرامش زندگی بیشتر نباشه کمتر نیست.
تنها فرقش اینه که شما آمریکا شاید 10 ساله به خواستت برسی اما جاهای دیگه نصفش !
بازم میگم اینا نظرات شخصی منه

سلام.
این صحبت من اصلا ربطی به این تاپیک نداره ولی چون خودم شرایط شما رو درک کردم یه پیشنهاد بهت میکنم جدی بهش فکر کن تا بلکه از این شرایط راحت بشی.
من خودم آمریکا تو رشته نفت دکترا میخوندم که استادم بعد 2 سال یه پوزیشن تو نروژ گرفت و گفت میخواد بره اونجا و اگه منم خواستم میتونم باهاش برم ولی من قبول نکردم چون از اروپا اصلا خوشم نمیاد و دکترا رو مستر کردم و دوباره واسه دکترای نفت تو کانادا اپلای کردم و راحت پذیرش گرفتمو الانم بعد 2 سال دارم واسه PR اپلای میکنم (دانشجوهای دکترا بعد 2 سال میتونن). وضع کار هم اینجا خیلی بهتر از آمریکا هست و رقابت بسیار کمتر (تو نفت). شما مستر رو همونجا بگیر و واسه کانادا برای دکترا اپلای کن. اینطوری رفت آمدت هم به ایران راحت میشه چون بهت ویزای مالتیپل میدن. خانومت هم چند تا راه داره. 1-اونم اپلای کنه کانادا 2-بری ایران ازدواج کنی به عنوان همراه بیاریش.
مطمنا کانادا وضعش از آلاسکا خیلی بهتر هست. اصلا فکر اروپا هم نباش.
اینا رو واسه این گفتم چون هم رشته هستیم و شرایط تو رو یه جورایی قبلا کشیدم.. واقعا آمریکا ارزش این همه گرفتاری رو نداره. در ضمن پلن بعدی این هست که بعد گرقتن PR کانادا و سیتیزنی برگردی دوباره آمریکا. این دفعه نه به عنوان ایرانی بلکه به عنوان یک کانادایی. این اتفاق بعد 6-7 سال راخت میتونه بیفته (البته اگه کانادا رو دوست نداشته باشی که به نظر من از آمریکا تو خیلی مسایل بهتره. اونم واسه ما که رشتمون نفته و بازار کار عالی هست)

[mtehrani]

سلام دوستان. تاپیک جالبی هست. مخصوصا پست ها نشون می ده که چقدر آدما باهم تفاوت سلیقه و دیدگاه دارن. هرکسی از یک زاویه به موضوع نگاه می کنه.

مشکل من این هست : تو ایران دکترا دارم (این ترم دفاع می کنم) تو یه رشته غیر مهندسی و شغل (بالقوه) دارم. در حین دکترا دوسال تو آمریکا زندگی کردم و مستر گرفتم. امسال اپلای کردم برای دکترا آمریکا و کانادا و گفتم اگر آفر گرفتم راجع به رفتن یا موندن فکر می کنم. علت این که اپلای کردم هم این بود که اومدم ایران خورد تو ذوقم. آمریکا که بودم مشکلاتم تو ایران یادم رفته بود. و اینکه استادم اونجا خیلی تشویقم کرد. تو ایرانم که هر استادی منو دید گفت چرا برگشتی می موندی دکترا می گرفتی دکترای اینجاتم برات یه کاریش می کردیم! حالا موندم توش. تو ایران می تونم از شهریور شروع کنم به کار کردن با یه درآمد حداقل 2-3 تومن تا 5-6 تومن (بسته به نوع کاری که انجام می دم)و توقعم رو بیارم پایین در مورد هیات علمی و هرجا فرصت پیش اومد هیات علمی هم بشم. اما اگر برم باز حداقل باید سه سال درس بخونم با فاند دانشجویی و احتمال زیاد با تزریق دلار. بعد از فارغ التحصیلی هم تنها مسیری که جلوی پام هست اونجا شغل آکادمیک هست و باید به این امید باشم که یه دانشگاهی استخدامم کنه .بازار رقابتیش که فکرشم منو می کشه! از طرف دیگه الان 13 ساله که دانشجوام پشت سرهم و نمی دونم واقعا منطقیه 3 سال دیگه هم دانشجو باشم!؟ البته این سه سال خیلی فرق می کنه چون وارد یه سطح دیگه ای از کار آکادمیک می شم و میشه گفت فرصت نوشتن رو برام فراهم می کنه...

زندگی خصوصی رم فرض کنید که ایران با جای دیگه فرقی نداره. البته این نظر خودمه ممکنه نظر شما فرق داشته باشه.

خلاصه اینطوریه! نظر شما چی هست؟؟؟

[TGA]

نظر شخصی من:
اگه حقوق 5-6 تومنی تو ایران داری همین جا بمون و اصلا به هیج جای دیگه فکر هم نکن!

سلام دوستان. تاپیک جالبی هست. مخصوصا پست ها نشون می ده که چقدر آدما باهم تفاوت سلیقه و دیدگاه دارن. هرکسی از یک زاویه به موضوع نگاه می کنه.

مشکل من این هست : تو ایران دکترا دارم (این ترم دفاع می کنم) تو یه رشته غیر مهندسی و شغل (بالقوه) دارم. در حین دکترا دوسال تو آمریکا زندگی کردم و مستر گرفتم. امسال اپلای کردم برای دکترا آمریکا و کانادا و گفتم اگر آفر گرفتم راجع به رفتن یا موندن فکر می کنم. علت این که اپلای کردم هم این بود که اومدم ایران خورد تو ذوقم. آمریکا که بودم مشکلاتم تو ایران یادم رفته بود. و اینکه استادم اونجا خیلی تشویقم کرد. تو ایرانم که هر استادی منو دید گفت چرا برگشتی می موندی دکترا می گرفتی دکترای اینجاتم برات یه کاریش می کردیم! حالا موندم توش. تو ایران می تونم از شهریور شروع کنم به کار کردن با یه درآمد حداقل 2-3 تومن تا 5-6 تومن (بسته به نوع کاری که انجام می دم)و توقعم رو بیارم پایین در مورد هیات علمی و هرجا فرصت پیش اومد هیات علمی هم بشم. اما اگر برم باز حداقل باید سه سال درس بخونم با فاند دانشجویی و احتمال زیاد با تزریق دلار. بعد از فارغ التحصیلی هم تنها مسیری که جلوی پام هست اونجا شغل آکادمیک هست و باید به این امید باشم که یه دانشگاهی استخدامم کنه .بازار رقابتیش که فکرشم منو می کشه! از طرف دیگه الان 13 ساله که دانشجوام پشت سرهم و نمی دونم واقعا منطقیه 3 سال دیگه هم دانشجو باشم!؟ البته این سه سال خیلی فرق می کنه چون وارد یه سطح دیگه ای از کار آکادمیک می شم و میشه گفت فرصت نوشتن رو برام فراهم می کنه...

زندگی خصوصی رم فرض کنید که ایران با جای دیگه فرقی نداره. البته این نظر خودمه ممکنه نظر شما فرق داشته باشه.

خلاصه اینطوریه! نظر شما چی هست؟؟؟

[rahi2012]

سلام دوستان. تاپیک جالبی هست. مخصوصا پست ها نشون می ده که چقدر آدما باهم تفاوت سلیقه و دیدگاه دارن. هرکسی از یک زاویه به موضوع نگاه می کنه.

مشکل من این هست : تو ایران دکترا دارم (این ترم دفاع می کنم) تو یه رشته غیر مهندسی و شغل (بالقوه) دارم. در حین دکترا دوسال تو آمریکا زندگی کردم و مستر گرفتم. امسال اپلای کردم برای دکترا آمریکا و کانادا و گفتم اگر آفر گرفتم راجع به رفتن یا موندن فکر می کنم. علت این که اپلای کردم هم این بود که اومدم ایران خورد تو ذوقم. آمریکا که بودم مشکلاتم تو ایران یادم رفته بود. و اینکه استادم اونجا خیلی تشویقم کرد. تو ایرانم که هر استادی منو دید گفت چرا برگشتی می موندی دکترا می گرفتی دکترای اینجاتم برات یه کاریش می کردیم! حالا موندم توش. تو ایران می تونم از شهریور شروع کنم به کار کردن با یه درآمد حداقل 2-3 تومن تا 5-6 تومن (بسته به نوع کاری که انجام می دم)و توقعم رو بیارم پایین در مورد هیات علمی و هرجا فرصت پیش اومد هیات علمی هم بشم. اما اگر برم باز حداقل باید سه سال درس بخونم با فاند دانشجویی و احتمال زیاد با تزریق دلار. بعد از فارغ التحصیلی هم تنها مسیری که جلوی پام هست اونجا شغل آکادمیک هست و باید به این امید باشم که یه دانشگاهی استخدامم کنه .بازار رقابتیش که فکرشم منو می کشه! از طرف دیگه الان 13 ساله که دانشجوام پشت سرهم و نمی دونم واقعا منطقیه 3 سال دیگه هم دانشجو باشم!؟ البته این سه سال خیلی فرق می کنه چون وارد یه سطح دیگه ای از کار آکادمیک می شم و میشه گفت فرصت نوشتن رو برام فراهم می کنه...

زندگی خصوصی رم فرض کنید که ایران با جای دیگه فرقی نداره. البته این نظر خودمه ممکنه نظر شما فرق داشته باشه.

خلاصه اینطوریه! نظر شما چی هست؟؟؟

عنوان رشتتون رو میفرمایید؟
چون تا اونجا که من دارم توی این تهران میبینم دکتراهای مهندسی با هزار زحمت و مشکل اگر شغلی(غیر از هیئت علمی که اون هم تا 2500 بالاتر نمیگیرند) بدست بیارند نهایتا 1 تا 2 میانگین درآمدشون هست. حالا رشته غیر مهندسی رو برام جالب شد بدونم کدوم یکی هستید .(البته ببخشید اگر دوست دارید ها )

[rahi2012]

نظر شخصی من:
اگه حقوق 5-6 تومنی تو ایران داری همین جا بمون و اصلا به هیج جای دیگه فکر هم نکن!

تایید میشه بعدش برای خودت وقتی به یه حد قابل قبولی رسیدی میتونی با همون حقوق تفریحاتت رو بری آمریکا و اروپا.

[Alirezo0o]

سلام دوستان. تاپیک جالبی هست. مخصوصا پست ها نشون می ده که چقدر آدما باهم تفاوت سلیقه و دیدگاه دارن. هرکسی از یک زاویه به موضوع نگاه می کنه.

مشکل من این هست : تو ایران دکترا دارم (این ترم دفاع می کنم) تو یه رشته غیر مهندسی و شغل (بالقوه) دارم. در حین دکترا دوسال تو آمریکا زندگی کردم و مستر گرفتم. امسال اپلای کردم برای دکترا آمریکا و کانادا و گفتم اگر آفر گرفتم راجع به رفتن یا موندن فکر می کنم. علت این که اپلای کردم هم این بود که اومدم ایران خورد تو ذوقم. آمریکا که بودم مشکلاتم تو ایران یادم رفته بود. و اینکه استادم اونجا خیلی تشویقم کرد. تو ایرانم که هر استادی منو دید گفت چرا برگشتی می موندی دکترا می گرفتی دکترای اینجاتم برات یه کاریش می کردیم! حالا موندم توش. تو ایران می تونم از شهریور شروع کنم به کار کردن با یه درآمد حداقل 2-3 تومن تا 5-6 تومن (بسته به نوع کاری که انجام می دم)و توقعم رو بیارم پایین در مورد هیات علمی و هرجا فرصت پیش اومد هیات علمی هم بشم. اما اگر برم باز حداقل باید سه سال درس بخونم با فاند دانشجویی و احتمال زیاد با تزریق دلار. بعد از فارغ التحصیلی هم تنها مسیری که جلوی پام هست اونجا شغل آکادمیک هست و باید به این امید باشم که یه دانشگاهی استخدامم کنه .بازار رقابتیش که فکرشم منو می کشه! از طرف دیگه الان 13 ساله که دانشجوام پشت سرهم و نمی دونم واقعا منطقیه 3 سال دیگه هم دانشجو باشم!؟ البته این سه سال خیلی فرق می کنه چون وارد یه سطح دیگه ای از کار آکادمیک می شم و میشه گفت فرصت نوشتن رو برام فراهم می کنه...

زندگی خصوصی رم فرض کنید که ایران با جای دیگه فرقی نداره. البته این نظر خودمه ممکنه نظر شما فرق داشته باشه.

خلاصه اینطوریه! نظر شما چی هست؟؟؟

با 5-6 تومان اینجا میتونید زندگی راحتی داشته باشید ولی پول به تنهایی واسه تصمیم گیری کافی نیست. اگر میگفتید 10-20 تومان اونوقت پول به تنهایی کافی بود واسه تصمیم گیری. به هر حال مسائل زیادی باید مد نظرتون قرار بدید. مثل آزادی های فرهنگی و اجتماعی و بین المللی.

[ghlobe]

هنوزهم با 5-6 میلیون زندگی بی دغدغه و مرفهی میشه داشت؟ یعنی با 1500 دلار در ماه؟ راستش من قیمتهاو سطح زندگی ایران رو آشنا نیستم ولی همین یکماه پیش یک تازه داماد خانواده مان یک آپارتمان معمولی نه خیلی لوکس (البته نوساز) در تهران اجاره کرد ماهی دو میلیون تومان. با خودم گفتم اگر همه قیمتها همینطور بالا رفته باشد ارزش 5میلیون تومان الان مثل 1.5میلیون تومان دو سال پیش است.

[Alirezo0o]

هنوزهم با 5-6 میلیون زندگی بی دغدغه و مرفهی میشه داشت؟ یعنی با 1500 دلار در ماه؟ راستش من قیمتهاو سطح زندگی ایران رو آشنا نیستم ولی همین یکماه پیش یک تازه داماد خانواده مان یک آپارتمان معمولی نه خیلی لوکس (البته نوساز) در تهران اجاره کرد ماهی دو میلیون تومان. با خودم گفتم اگر همه قیمتها همینطور بالا رفته باشد ارزش 5میلیون تومان الان مثل 1.5میلیون تومان دو سال پیش است.

دقیقا همینطوره. 5-6 تومان واسه یک مجرد کافیست. ولی برای سفر خارجی رفتن بر خلاف نظر دوستمون اصلا کافی نیست. الا تور اروپا هم بخوای بری 5 تومن و 2000 یورو میگیرن.

[mtehrani]

ممنون دوستان از نظراتتون. به نظر شما ارزش یه زندگی دانشجویی با فاند دانشجویی تو آمریکا و کانادا بیشتره یا یه زندگی در ایران با وضعیت فکری که درستو خوندی تمام شده و داری کار می کنی با زندگی متوسط رو به بالا؟ مساله ایران الان اینه که سطح درآمدا افزایش پیدا نکرده ولی هزینه ها رفته بالا. من سه سال پیشم همین درآمدم بود الانم کار کنم همینه. اون موقع وضعم خوب بود الان متوسط رو به بالا می تونه باشه. alirezao0oدرست می گید آزادی ها هم خیلی مهمه و سطح فکری که آدم در خارج از ایران داره. تو ایران اینقدر سانسور اطلاعاتی هست که رشد فکری و فرهنگی متوقف می شه. اما من می ترسم زندگیم رو تباه کنم. به خودم می گم به چیزی که تاحالا برای به دست آوردنش تلاش کردم قانع باشم خوب! دیگه وضعیت ایران که دست من نیست بی خیالش بشم...