چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[Aspiration]

سلام دوستان. تاپیک جالبی هست. مخصوصا پست ها نشون می ده که چقدر آدما باهم تفاوت سلیقه و دیدگاه دارن. هرکسی از یک زاویه به موضوع نگاه می کنه.

مشکل من این هست : تو ایران دکترا دارم (این ترم دفاع می کنم) تو یه رشته غیر مهندسی و شغل (بالقوه) دارم. در حین دکترا دوسال تو آمریکا زندگی کردم و مستر گرفتم. امسال اپلای کردم برای دکترا آمریکا و کانادا و گفتم اگر آفر گرفتم راجع به رفتن یا موندن فکر می کنم. علت این که اپلای کردم هم این بود که اومدم ایران خورد تو ذوقم. آمریکا که بودم مشکلاتم تو ایران یادم رفته بود. و اینکه استادم اونجا خیلی تشویقم کرد. تو ایرانم که هر استادی منو دید گفت چرا برگشتی می موندی دکترا می گرفتی دکترای اینجاتم برات یه کاریش می کردیم! حالا موندم توش. تو ایران می تونم از شهریور شروع کنم به کار کردن با یه درآمد حداقل 2-3 تومن تا 5-6 تومن (بسته به نوع کاری که انجام می دم)و توقعم رو بیارم پایین در مورد هیات علمی و هرجا فرصت پیش اومد هیات علمی هم بشم. اما اگر برم باز حداقل باید سه سال درس بخونم با فاند دانشجویی و احتمال زیاد با تزریق دلار. بعد از فارغ التحصیلی هم تنها مسیری که جلوی پام هست اونجا شغل آکادمیک هست و باید به این امید باشم که یه دانشگاهی استخدامم کنه .بازار رقابتیش که فکرشم منو می کشه! از طرف دیگه الان 13 ساله که دانشجوام پشت سرهم و نمی دونم واقعا منطقیه 3 سال دیگه هم دانشجو باشم!؟ البته این سه سال خیلی فرق می کنه چون وارد یه سطح دیگه ای از کار آکادمیک می شم و میشه گفت فرصت نوشتن رو برام فراهم می کنه...

زندگی خصوصی رم فرض کنید که ایران با جای دیگه فرقی نداره. البته این نظر خودمه ممکنه نظر شما فرق داشته باشه.

خلاصه اینطوریه! نظر شما چی هست؟؟؟

دوستم يه موضوعي كه هست اينه كه ادم هر جا زندگي كنه كم كم جاي قبليش يادش ميشه هم سختيهاش هم خوشيهاش. شما هم تا بر نميگشتي ايران يادت نميومد كه چيا داري و چيا نداري. حالا هم اگر برگردي آمريكا باز قضيه همينه. يعني بازم ايران رو فراموش ميكني. يادت ميره كه همون 5-6 تومن به چه قيمتي بدست ميومده. با چه اعصاب خوردكني و زير آبزني هايي . بايد چند نفرو لگدمال كني به چند نفر رشوه بدي لطف چند نفر و فراموش كني و نهايتا بايد با چه ادمهايي سر و كله بزني. كساني كه با سفارش فلاني و نامه ي فلان وزير و فلان نماينده و ... اومدن در راس امور و شايد هيچي هم سرشون نشه اما يك چيز رو زود و خوب ياد گرفتن . تو ايران رابطه مهمتر از ضابطه است. بدتر از همه ي اينها كاش ما با همه ي اين اوصاف ادم هايي رو ميديديم كه خودشون بودن. يعني اگر طرف با دقل بازي اومده سر يه كاري يا كلا ثروتش از راه ناپاك كسب شده تظاهر نداشته باشه. متاسفانه اينجور نيست و بعد بايد جلوي چشمت همينها بشن مقدس و قابل پرستيدن. خلاصه كنم من اگر جاي شما بودم با 10 ميليونم نميموندم چون اعصابم خيلي مهمتر از شكممه. من ترجيح ميدم روح و روانم آسوده باشه تا شكمم پر از گوشت بره و بهترين خوردني ها. پس اصلا اين قضيه به خواسته هاي شما از دنيا و ديدتون به اون بر ميگرده و قطعا شمايي كه بايد اولويت مشخص كني.
اون دوستمي كه ميگه اونجا بحث طبقاتي هست خبر نداره كه در ايران همين بحث خيلي داغ تر جريان داره. طوري كه يكي از شمال تهران ممكنه براش سر افنكندگي داشته باشه كه با يكي از فلان محله پايين تر رفاقت كنه.
لذا من بعيد ميدونم در هر شرايطي اوضاع رفتارهاي انساني اگر از جرم و جنايشتون صرفنظر شه بد تر از اينجا باشه.
بازم اينا نظر شخصيه منه.
صلاح مملكت خويش خسروان دانند.

[Alirezo0o]

ممنون دوستان از نظراتتون. به نظر شما ارزش یه زندگی دانشجویی با فاند دانشجویی تو آمریکا و کانادا بیشتره یا یه زندگی در ایران با وضعیت فکری که درستو خوندی تمام شده و داری کار می کنی با زندگی متوسط رو به بالا؟ مساله ایران الان اینه که سطح درآمدا افزایش پیدا نکرده ولی هزینه ها رفته بالا. من سه سال پیشم همین درآمدم بود الانم کار کنم همینه. اون موقع وضعم خوب بود الان متوسط رو به بالا می تونه باشه. alirezao0oدرست می گید آزادی ها هم خیلی مهمه و سطح فکری که آدم در خارج از ایران داره. تو ایران اینقدر سانسور اطلاعاتی هست که رشد فکری و فرهنگی متوقف می شه. اما من می ترسم زندگیم رو تباه کنم. به خودم می گم به چیزی که تاحالا برای به دست آوردنش تلاش کردم قانع باشم خوب! دیگه وضعیت ایران که دست من نیست بی خیالش بشم...

منم اگر شاید جای شما بودم همین تصمیم و میگرفتم. ولی تو این مدت با یکی از بچه های گل ایرانی که امریکاس و تو دانشگاهی که من پذیرش گرفتم درس خونده و الن سر کار هست. خودش 30 سالش بود که رفت و میگفت تو ایران همه چی داشت و رفت امریکا و از صفر شروع کرد. شما که 2 سال امریکا بودید کار راحت تری دارید واسه رفتن.
دوستمون ASpiration درست اشاره کردن. تضاد طبقاتی تو ایران بیداد میکنه. بالا شهر تهران که یه وسط شهری یا پایین شهری میبینن انگار جذامی دیدن. سطح فرهنگی مردم هم که کاملا عیان است. (با این حال من هنوز ماهی یه بار رفتار انسانی میبینم از همشهریام ).
بطور مثال: حس وظیفه شناسی که یه بحث فرهنگیه. کارمندان یک دانشگاه امریکایی تمام تلاششون رو میکنن که کارتون زودتر راه بیفته ولی کارمندای دانشگاه خود ما تو تهران موقع دادن دانشنامه طوری عمل میکنن که گویی اونا 4 سال جای شما درس خوندن و زحمت کشیدن یا مثلا دارن حال میدن.
شخصا عذاب روحی میبینم که با شعور مردم بازی بشه به خاطر رسیدن به مقاصد خود. چیزی که اینجا رایجه.
ولی باز تصمیم شخصی است.

[M1KE]

دوستان گرامی

لطفا درونمایه نوشته های خود را به وضعیت دانشگاه ها و شرایط زندگی در آمریکای شمالی محدود نمایید و از مقایسه شرایط کشور آمریکا با شرایط داحلی ایران خودداری نمایید.

نوشته هایی که دارای گفتگوی شخصی بودند حذف شدند.

موفق باشید

[shahrouz]

جونور رو به طور کلی گفتم. دوست من بریسبینه. اگر تایپک استرالیا بود یه بحث حسابی میکردم باهاتون. مسلما قدرت خرید امریکاییها بالاتره از استرالیایی ها. امریکا نیاز به مهاجر نداره ولی استرالیا داره. کلا رفتار استرالیایی ها واسم خنده داره در مورد مهاجرت. همون هندیا و چینیا پر بشه توش بهتره. امریکا 52 ایالت داره که همشون دیدنین تقریبا. استرالیا چی؟؟ به کجا نزدیکه؟؟ نکنه مالزی؟؟
منظور من از فاصله فقط تا ایران نبود. فاصله امریکا تا اروپا که خیلی کمتره نسبت به فاصله استرالیا تا اروپا.

مسلما رو خوب اومدید الان فکر کنم بهش باید ایمان هم بیاریم !

فقط می شه بدونم از روی چی به این سطح از اطمینان رسیدید؟ استرالیا جی دی پی چندان متفاوتی با آمریکا نداره فقط فرقش اینه که قسمت عمده ثروت آمریکایی ها مربوط به چند صد مولتی میلیاردر می شه و آمریکا کلا طبقاتی تره. یعنی استرالیا قشر متوسط بیشتری داره.
آخه 52 ایالت آمریکا رو مگه بودید که با استرالیا مقایسه میکنید که جای دیدنی نداره!؟ مالزی، اندونزِی و نیوزیلند جاهای دیدنی ندارند؟ خود استرالیا رو که یک کشور غیر مشابه با هر کشوری در جهان هست رو چی؟
از آمریکا مدینه فاضله نسازید.

[Alirezo0o]

مسلما رو خوب اومدید الان فکر کنم بهش باید ایمان هم بیاریم !

فقط می شه بدونم از روی چی به این سطح از اطمینان رسیدید؟ استرالیا جی دی پی چندان متفاوتی با آمریکا نداره فقط فرقش اینه که قسمت عمده ثروت آمریکایی ها مربوط به چند صد مولتی میلیاردر می شه و آمریکا کلا طبقاتی تره. یعنی استرالیا قشر متوسط بیشتری داره.
آخه 52 ایالت آمریکا رو مگه بودید که با استرالیا مقایسه میکنید که جای دیدنی نداره!؟ مالزی، اندونزِی و نیوزیلند جاهای دیدنی ندارند؟ خود استرالیا رو که یک کشور غیر مشابه با هر کشوری در جهان هست رو چی؟
از آمریکا مدینه فاضله نسازید.

شهروز جان. قرار نیست از هیچ کشوری مدینه فاضله بسازیم. استرالیا عالیه. ولی در پست های قبلیم گفتم که شرایط ورود بهش برای من نوعی که میخوام مستر بخونم وحشتناک. شهریه های بسیار بالا و بدون فاند . هزینه ی زندگی بسیار بالا. درسته شما فول فاندی. بحث کلی هست. من خودم پذیرش داشتم از استرالیا.وضع مالیمونم خوبه ولی نشستم دو دوتا کردم دیدم یه مستر 200 ملیون نمیارزه واقعن!!! من اگه میخوام هزینه کنم، یکم کمتر میکنم چون 50 درصد فاند دارم و میرم US. درسته استرالیا نبودم ولی دوستان زیادی با رشته های متفاوت دارم. MBA, civil, it... همشونم میگن با این دلار هزینه وحشتناکه. و اونایی که IT نیستن میگن پیدا کردن کار خیلی سخته. حالا با این اوصاف هر کسی میشینه واسه خودش حساب کتاب میکنه که ببینه کدوم کشور واسش بهتره. کیس با کیس فرق میکنه. نمیدونم چرا فک میکنین الان فرش قرمز واسم پهن کردن؟؟ من خودم اگه حس المانی خوندن داشتم میرفتم المان. گفتم به جای اینکه وقت بذارم واسه المانی خوندن تمرکز میکنم روی رشته مورد علاقم روی امریکا و تو اون پیشرفت میکنم. اگر شرایط استرالیا راحت بود مسلما گزینه خوبی بود. ولی الان واقعن سخت شده حتی برای کسایی که اونجا درس خوندن!!

[cal]

مسلما رو خوب اومدید الان فکر کنم بهش باید ایمان هم بیاریم !

فقط می شه بدونم از روی چی به این سطح از اطمینان رسیدید؟ استرالیا جی دی پی چندان متفاوتی با آمریکا نداره فقط فرقش اینه که قسمت عمده ثروت آمریکایی ها مربوط به چند صد مولتی میلیاردر می شه و آمریکا کلا طبقاتی تره. یعنی استرالیا قشر متوسط بیشتری داره.
آخه 52 ایالت آمریکا رو مگه بودید که با استرالیا مقایسه میکنید که جای دیدنی نداره!؟ مالزی، اندونزِی و نیوزیلند جاهای دیدنی ندارند؟ خود استرالیا رو که یک کشور غیر مشابه با هر کشوری در جهان هست رو چی؟
از آمریکا مدینه فاضله نسازید.

شما زندگی تو کشوری که هنوز مستمره GB هست رو با آمریکا و اعتماد به نفسی که بهتون میده رو یکسان در نظر می گیرید. حالا شاید واسه آدمایی که تو ایران زندگی می کنند یه جایی باشه که به قول معروف (به کجا چنین شتابان به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم)(نمی دونم دزست نوشتم!) باشه و هر جایی بهتر از اینجا باشه ولی وقتی تو سایتها می گردی و با اینترنشنال ها حرف می زنی دو کلمه می شنوی.
World=US or out of the US
واسه اونی که تو آلمان زندگی می کنه زندگی تو استرالیا با آلمان فرق نداره ولی زندگی تو آمریکا واسه همه یه تجربه خاص هستش.

[shahrouz]

شهروز جان. قرار نیست از هیچ کشوری مدینه فاضله بسازیم. استرالیا عالیه. ولی در پست های قبلیم گفتم که شرایط ورود بهش برای من نوعی که میخوام مستر بخونم وحشتناک. شهریه های بسیار بالا و بدون فاند . هزینه ی زندگی بسیار بالا. درسته شما فول فاندی. بحث کلی هست. من خودم پذیرش داشتم از استرالیا.وضع مالیمونم خوبه ولی نشستم دو دوتا کردم دیدم یه مستر 200 ملیون نمیارزه واقعن!!! من اگه میخوام هزینه کنم، یکم کمتر میکنم چون 50 درصد فاند دارم و میرم US. درسته استرالیا نبودم ولی دوستان زیادی با رشته های متفاوت دارم. MBA, civil, it... همشونم میگن با این دلار هزینه وحشتناکه. و اونایی که IT نیستن میگن پیدا کردن کار خیلی سخته. حالا با این اوصاف هر کسی میشینه واسه خودش حساب کتاب میکنه که ببینه کدوم کشور واسش بهتره. کیس با کیس فرق میکنه. نمیدونم چرا فک میکنین الان فرش قرمز واسم پهن کردن؟؟ من خودم اگه حس المانی خوندن داشتم میرفتم المان. گفتم به جای اینکه وقت بذارم واسه المانی خوندن تمرکز میکنم روی رشته مورد علاقم روی امریکا و تو اون پیشرفت میکنم. اگر شرایط استرالیا راحت بود مسلما گزینه خوبی بود. ولی الان واقعن سخت شده حتی برای کسایی که اونجا درس خوندن!!

خب عزیزم بله برخی از این دلایل درسته به خصوص از نظر تحصیلی. ولی در مورد بازار کاری آمریکا اغراق می شه و در مورد بازار کاری استرالیا اجحاف! درصد بیکاری برای مهندسین طبق آمار در استرالیا به مراتب کمتره ضمن اینکه در نظر بگیرید امنیت شغلی هم در استرالیا بیشتره. آمریکا فرصتهای شغلی بیشتر برای متقاضیان بسیار بیشتره. موضوع امنیت شغلی و همینطور بیمه بیکاری رو جدی بگیرید. همینها رو به نظرم رسید.

[shahrouz]

شما زندگی تو کشوری که هنوز مستمره GB هست رو با آمریکا و اعتماد به نفسی که بهتون میده رو یکسان در نظر می گیرید. حالا شاید واسه آدمایی که تو ایران زندگی می کنند یه جایی باشه که به قول معروف (به کجا چنین شتابان به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم)(نمی دونم دزست نوشتم!) باشه و هر جایی بهتر از اینجا باشه ولی وقتی تو سایتها می گردی و با اینترنشنال ها حرف می زنی دو کلمه می شنوی.
World=US or out of the US
واسه اونی که تو آلمان زندگی می کنه زندگی تو استرالیا با آلمان فرق نداره ولی زندگی تو آمریکا واسه همه یه تجربه خاص هستش.

متوجه نمی شم منظورتون چیه. بهتره منظورتون رو دقیقتر بیان کنید. یعنی چی آمریکا آمریکاست؟ خیلی خوبه با مصداق توضیح دهید. مثلا آمریکا بورلی هیلز داره؟ خب بله داره! ولی من توش جایی ندارم.آمریکا MIT داره، بله ولی من توش جایی ندارم. آمریکا مولتی میلیاردر داره؟ آمریکا امکانات شغلی داره. بله ولی خب چقدر متقاضی داره؟
زندگی آدمی برای او هرگز یک تجربه نیست! یک بار تکرار می شودوبعد... !؟
زندگی برای یک مهاجر در آلمان و استرالیا(ایضا کانادا) بعید می دونم یکی باشه. زمین تا آسمون فرق می کنه.

[Alirezo0o]

خب عزیزم بله برخی از این دلایل درسته به خصوص از نظر تحصیلی. ولی در مورد بازار کاری آمریکا اغراق می شه و در مورد بازار کاری استرالیا اجحاف! درصد بیکاری برای مهندسین طبق آمار در استرالیا به مراتب کمتره ضمن اینکه در نظر بگیرید امنیت شغلی هم در استرالیا بیشتره. آمریکا فرصتهای شغلی بیشتر برای متقاضیان بسیار بیشتره. موضوع امنیت شغلی و همینطور بیمه بیکاری رو جدی بگیرید. همینها رو به نظرم رسید.

تحصیلی چیز کمی نیست. اکثر بچه های که میان این فروم میخوان از طریق تحصیلی برن دیگه. وقتی راه برای رسیدن به استرالیا هموار نیست پس چه جوری میشه در مورد مسایل دیگه اون صحبت کرد؟ این موضوع امنیت شغلی هم اغراق شده. درسته ممکنه فرد بی خبر اخراج بشه ولی با داشتن رزومه خوب میتونه کار تازه ای پیدا کنه و این پایان زندگی نیست که! مخصوصا برای بچه های ایرانی که با سختی بزرگ شده اند. شما راه کم خرج داریث واسه رفتن به استرالیا؟ بسم الله! بگو من با کله میام

[ApplyStar]

درود

فکر نمی کنم تمام ایالت های آمریکا، اون وسعت امکانات و شرایط خوب ایالت های بزرگ مثل کالیفرنیا و سان فرانسیسکو و... رو شامل شوند! در نتیجه به نظرم این عبارت "World=US or out of the US" خیلی قابل قبول نیست.

و همونطور که دوستمون گفتند: زندگی برای یک مهاجر در هر جایی یکی نیست و زمین تا آسمون فرق می کنه. به طور مثال شهرهای خوب استرالیا مثل سیدنی و ملبورن و... هم از لحاظ امکانات در سطح خوب و رضایت بخشی هستند هم از لحاظ امنیت و از همه مهمتر آرامش.

به نظرم هر جایی که امکانات برای پیشرفت فرد فراهم باشه و اون فرد بتونه در محیط و شرایط رضایت بخش، فعالیت/تحصیل/زندگی و پیشرفت کنه مناسبترین مکان هست حالا این شرایط به نسبت هر شخص می تونه هر جایی باشه که ممکنه کاملا متفاوت باشه از دید بقیه.