نوشته اصلی توسط
pimi810
به هر حال فرهنگ ایرانی هم ریشه در فطرت شما نداشته و با تقلید از پدر و مادر و اطرافیان شکل گرفته شده. البته چون این نقلید تو سن پایین بوده طبیعتا خیلی بهتر نهادینه شده. غیر از اینه؟
نیابد فراموش کنیم که که ما ها خودمون اپلای کردیم و کسی به زور ما رو نیاورده اینجا. حالا جند راه بیشتر نداری: یا گوشه گیر و منزوی بشی بین هموطنات یا اینکه سعی کنی با جامعه ی جدید ارتباط برقرار کنی، یا اینکه برگردی همون زادگاهت. خوبی اینجا اینه که شما کاملا آزادی هر کدوم از اینها رو انتخاب کنی و هرکدومشم بهایی داره.
اگر بخوای وارد جامعه ی اینا بشی باید یه چیزایی رو بپذیری. یه مثال ساده:
آمریکایی هر چقدر هم نایس باشه (شما بگو فرشته) وقتی حنجره و تارهای صوتیش بهش اجازه نمیده بگه "صفدر قلی" و وقتی میبینه شما رو این قضیه تعصب داری خوب خیلی شیک کات می کنه و میذاردت کنار.
من هم ترم پیش و هم این ترم نزدیک به 55 دانشجو دارم. اعتراف می کنم که یه سری اسمهای لاتین رو نمی تونم خوب تلفظ کنم. واقعا تو دهنم نمی چرخه! برای همین از خدامه مجبور نشم اون آدم رو صدا بزنم و کلا ازش دوری می کنم، حالا طرفت خانم باشه که دیگه بدتر. می ترسم اسمش رو اشتباه بگم و بهش بربخوره.
میبینی؟ همین یه چیز ساده چقدر مهمه.
یا تو بیزینس. من استادم یه لیست داد دستم گفت برو distributor این قطعات رو پیدا کن و قیمت بگیر بیا من سفارش بدم. اصلا نمی تونستم باور کنم وقتی به جای صفدر قلی خودم رو مثلا James معرفی کردم چقدر برخوردشون عوض شد. همون کسی که به گفتن we don't have it in stock و sorry about that, Sir کفایت می کرد این بار 3-4 بار تو مکالمه اسمت رو میاورد و اگرم تو انبارش نداشت میگفت از برو بچ تو بازار می پرسم گیرش میارم برات و واقعا این کار رو میکرد. در حالی که من همون آدم بودم با همون لهجه. حالا من هی پام رو تو یه کفش کنم که صفدر قلی هستم! طرف اهمالت می کنه، خیلی ساده.
شما همین رو بگیر و تعمیم بده به خیلی مسایل دیگه.
ولی برعکسش در مورد غذا مثلا من کاملا غذاهای خاورمیانه ای رو ترجیح می دوم و خیلی شیک می گم بهشون غذاهاتون به درد نخوره، اما در عوضش طرف رو میبرم رستوران ایرانی، لبنانی و ... تا ببینه چرا من نظرم اینهو تا الانم نبوده که خوشش نیاد.
پافشاری کردن رو چیزی که قابل دفاع نیست حماقته.
علاقه مندی ها (Bookmarks)