چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[ahmadlove]

میشه چند تا از این اسمهای لاتین را بگید؟
والا این نوشته شما یک مقدار برای من عجیبه، چون پست های شما را بارها در تاپیک های مختلف دیدم و خوندم؛ اما فکر نمی کنید یک کمی سطحی برخورد می کنید با قضیه؟ یعنی تلفظ یک اسم اینقدر مهمه که مثلا شما غلط تلفظ کنید مشکلی پیش بیاد و حتی استرس داشته باشید به خاطرش و نخواهید یک دختر را صدا کنید؟!!!!
شما را نمیدونم اما فکر نمی کنم اغلب ما ایرانی ها بتونیم مثل یک آمریکایی همه کلمات را تلفظ کنیم و حای اگر بتونیم باز تون صدامون متفاوته و فرضا این هم درست بشه(با سالها بودن در آمریکا و شنیدن و حرف زدن) ژست بدن و صورت و ... آمریکایی نمیشه. اون کسانی هم که سر کلاس شما هستند می دونند شما آمریکایی نیستی و انتظار ندارند از شما زبان یاد بگیرند. به نظر من این مشکل تلفظ بیشتر یک مساله funny ه که می تونه باعثه تنوع و شوخی بشه تا اینکه شما بترسین اسم فلانی درست صدا نشه چه ها که نمیشه.
در مورد James به جای اسم خودتون، این قابل باوره. لابد یارو فکر می کنه شما دو رگه هستی، یا مسیحی هستی، ولی هر کسی دوست نداره اسم خودش را در هر جایی تغییر بده.
البته من کلا موافق تز تطابق با محیط هستم.

این ذهنیت ایرانیه نه ذهنیت یه غربی که همه چی در "فرد" خلاصه میشه! من یه دوستی دارم که فرانسویه و اسمش fanny و من میتونم مثل خودش تلفظ کنم و کلا با فرانسوی حرف زدنم حال میکنه اما دوست امریکاییم ( حنجره ی امریکایی و اروپای شرقی افتضاح واسه فرانسه حرف زدن) نمیتونه این کلمه ی ساده رو درست تلفظ کنه!نبودی ببینی این دختره اولا چقدر شاکی بود از دست دوستمون! بعدها که دید ماها یه گروهیم و اگر میخواد با ما باشه چاره ای نداره جز اینکه از خیر تلفظ درست اسمش بگذره نداره دیگه بیخیال شد! یه غربی هرچیزی که به شخص و شخصیتش مربوط باشه براش خیلی خیلی مهمه! حالا ممکنه یه استثنا پیدا بشه ولی حالت کلی همینه!

[rahi2012]

به هر حال فرهنگ ایرانی هم ریشه در فطرت شما نداشته و با تقلید از پدر و مادر و اطرافیان شکل گرفته شده. البته چون این نقلید تو سن پایین بوده طبیعتا خیلی بهتر نهادینه شده. غیر از اینه؟

نیابد فراموش کنیم که که ما ها خودمون اپلای کردیم و کسی به زور ما رو نیاورده اینجا. حالا جند راه بیشتر نداری: یا گوشه گیر و منزوی بشی بین هموطنات یا اینکه سعی کنی با جامعه ی جدید ارتباط برقرار کنی، یا اینکه برگردی همون زادگاهت. خوبی اینجا اینه که شما کاملا آزادی هر کدوم از اینها رو انتخاب کنی و هرکدومشم بهایی داره.

اگر بخوای وارد جامعه ی اینا بشی باید یه چیزایی رو بپذیری. یه مثال ساده:

آمریکایی هر چقدر هم نایس باشه (شما بگو فرشته) وقتی حنجره و تارهای صوتیش بهش اجازه نمیده بگه "صفدر قلی" و وقتی میبینه شما رو این قضیه تعصب داری خوب خیلی شیک کات می کنه و میذاردت کنار.
من هم ترم پیش و هم این ترم نزدیک به 55 دانشجو دارم. اعتراف می کنم که یه سری اسمهای لاتین رو نمی تونم خوب تلفظ کنم. واقعا تو دهنم نمی چرخه! برای همین از خدامه مجبور نشم اون آدم رو صدا بزنم و کلا ازش دوری می کنم، حالا طرفت خانم باشه که دیگه بدتر. می ترسم اسمش رو اشتباه بگم و بهش بربخوره.
میبینی؟ همین یه چیز ساده چقدر مهمه.
یا تو بیزینس. من استادم یه لیست داد دستم گفت برو distributor این قطعات رو پیدا کن و قیمت بگیر بیا من سفارش بدم. اصلا نمی تونستم باور کنم وقتی به جای صفدر قلی خودم رو مثلا James معرفی کردم چقدر برخوردشون عوض شد. همون کسی که به گفتن we don't have it in stock و sorry about that, Sir کفایت می کرد این بار 3-4 بار تو مکالمه اسمت رو میاورد و اگرم تو انبارش نداشت میگفت از برو بچ تو بازار می پرسم گیرش میارم برات و واقعا این کار رو میکرد. در حالی که من همون آدم بودم با همون لهجه. حالا من هی پام رو تو یه کفش کنم که صفدر قلی هستم! طرف اهمالت می کنه، خیلی ساده.
شما همین رو بگیر و تعمیم بده به خیلی مسایل دیگه.

ولی برعکسش در مورد غذا مثلا من کاملا غذاهای خاورمیانه ای رو ترجیح می دوم و خیلی شیک می گم بهشون غذاهاتون به درد نخوره، اما در عوضش طرف رو میبرم رستوران ایرانی، لبنانی و ... تا ببینه چرا من نظرم اینهو تا الانم نبوده که خوشش نیاد.

پافشاری کردن رو چیزی که قابل دفاع نیست حماقته.

البته ما در یک موضع هستیم ها (:
بالاخره ما هستیم که واردجامعه اونها میشیم و این ماییم که باید خودمون رو همگون کنیم نه اونها با ما. البته به سبب اندیشه تسامح و تساهل که ریشه پیشرفتهای عمیق فرهنگی در غرب هست ممکنه حتی در جایی که طرف مقابل اختلاف فکری داره باهاشون تحمل کنند و مثل همونطنان عزیز سعی در خفه کردن فرد مقابل که مثلا به نظرش اون رنگی که اونها دوست دارند رنگ قشنگی نیست! نداشته باشند.
شما غذای عربی و لبنانی هم خواستی بدی "کبه" بده که دیگه کلا خودشون بدون دعوت هرروز بگن نریم اون رستورانه؟!

[rahi2012]

Cynthias
Kealii
Trae
که به هر حال با نگاه از رو نوشته شاید نشه درست خوندشون. من در واقع این مثال رو زدم که عکسش رو اثبات کنم، در واقع اونا بیشتر معذبند که یه اسم سخت رو صدا بزنن چون اسمهای انگلیسی رو که ما حداقل تو فیلماشون شنیدم اما اسمهای ماها برای اینا خیلی نامانوسه چون بعید می دونم آمریکایی ها فیلم عربی و فارسی و .. نگاه کرده باشن

صد درصد همینه. به لحاظ آوا خوب خیلی سخته بتونی به پای کسی برسی که بچه ی اینجاست. اینجا کسی به خاطر لهجه شما رو سرزنش نمی کنه (هر چی نزدیک تر بهتر) اما درست حرف زدن و به کار بردن عیارات و اصطلاحات به جا خیلی تو ارتباط گیری موثره. کوفی عنان و محمد البرادعی هم لهجه ی خوبی ندارن اما درست حرف میزنن و تو پستهایی مدیریتی بالایی هم بودن.

به نظر من قدم اول در درک آمریکا شناخت جهان سرمایه داریه. نظام سرمایه داری به طور کلی برای فرهنگ و زبان و نژاد و دین و آب و خاک و میهن و پرچم و ... هیچ حسابی نمی کنه مگر سود مادی این وسط در کار باشه. مردم متفاوت با بک گراوند های متفاوت در یک فضای دمکراتیک قانون مدار حول دلار جمع شدن تو آمریکا و دارن مسالمت آمیز زندگی می کنن. هر وقت این رو تونستین هضم کنید اونموقع متوجه میشید که خیلی جیزایی که تو این تاپیک به عنوان ارزش ازش یاد میشه و خیلی ها روش تعصب دارن تو سیستم اینجا هیچ ارزشی نداره و البته کسی هم شما رو به خاطر داشنشون مواخذه نمی کنه ولی اگرم جلو پیشرفتتون رو گرفت خودتون مقصرید.

من نمی گم این سیستم خوبه یا بد، ولی بهتره آدم بدونه کجا و در چه سیستمی داره زندگی می کنه.

در مورد پرچم فقط باید عرض کنم توی همین اجلاس غیر متعهد ها که در تهران بود از طرف وزارت خارجه برای استقبال از چند تا از دیپلماتها تیم هایی از بچه های دانشکده وزارت خارجه رفته بودند یکی از دوستان من که در دانشکده هست میگفت بعد از استقبال یه خبرنگار آمریکایی که در مسیر با من صحبت میکرد گفت میتونم یه درخواستی داشته باشم من هم گفتم بله. و او گفت که هر کاری میخوایید توی این راهپیماییهاتون بکنید بکنید فقط پرچم ما رو کاری نداشته باشید چون تنها نقطه مشترکی هست که در سراسر ایالات متحده وجود داره.و در بقیه چیزها فاکتور اتحادی نداریم. به پرچمشون خیلی حساس هستند. در مورد نظام سرمایه داری هم در تایید باید بگم واقعا هم همینطوره و بازم مثلا همون چاپ عکس "آقای چه" در بروی تیشرت و فروش چندین میلیون دلاری اون رو میزنم که از عکش دشمن خونی نظام سرمایه داری هم پول درآوردند چون میشد ازش پول درآورد به سبب قیافته فتوژنیکی که داشت.

[pimi810]

در مورد پرچم فقط باید عرض کنم توی همین اجلاس غیر متعهد ها که در تهران بود از طرف وزارت خارجه برای استقبال از چند تا از دیپلماتها تیم هایی از بچه های دانشکده وزارت خارجه رفته بودند یکی از دوستان من که در دانشکده هست میگفت بعد از استقبال یه خبرنگار آمریکایی که در مسیر با من صحبت میکرد گفت میتونم یه درخواستی داشته باشم من هم گفتم بله. و او گفت که هر کاری میخوایید توی این راهپیماییهاتون بکنید بکنید فقط پرچم ما رو کاری نداشته باشید چون تنها نقطه مشترکی هست که در سراسر ایالات متحده وجود داره.و در بقیه چیزها فاکتور اتحادی نداریم. به پرچمشون خیلی حساس هستند. در مورد نظام سرمایه داری هم در تایید باید بگم واقعا هم همینطوره و بازم مثلا همون چاپ عکس "آقای چه" در بروی تیشرت و فروش چندین میلیون دلاری اون رو میزنم که از عکش دشمن خونی نظام سرمایه داری هم پول درآوردند چون میشد ازش پول درآورد به سبب قیافته فتوژنیکی که داشت.

آره مردم که حساسند. اما سرمایه داری اصولا براش مهم نیست. اگر امنیت و بازار و ease of doing business و ارتشی ای که تو آمریکا هستش رو یه جای دیگه بهش بدن با مالیات کمتر و سود بیشتر پرجم همون جا رو می بره بالا. کما اینکه دیدم تا دیدن اوضاع اقتصادی اینجا خوب نیست fabrication رو جمع کردن بردن چین و تایوان و مکزیک و ... و دست کارگر آمریکایی رو گذاشتن تو پوست گردو.

در کل نظام سرمایه داری بر پایه ی ارزش گذاری برای این جور مسایل بنا نشده. ( اینه که برای من خنده داره وقتی تلاش ایرانی های عزیز رو می بینم که می خوان مثلا سنت هفت سین رو تو فرهنک اینجا نهادینه کنن یا رو تاریخشون مانور میدن و .... غافل از اینکه این سیستم هیج ارزشی واسه این مسایل قایل نیست) برای همینم هست که همه می تونن تو آمریکا رشد کنن صرف نظر از بک گرواندشون. در واقع پولت یا قابلیت پولسازیت با پول اونا می تونه حرف می زنه و همین براشون کافیه. البته من منکر این نیستم که شاید یک عرب سرمایه دار از نظام سرمایه داری آمریکا کسب درآمد کنه و باهاش عربیسم رو توسعه بده و یا یه سرمایه دار یهودی دینش رو، ولی کل سیستم رو دلار بنا شده و کسی رئیسه که دلار بیشتری داره. میگن:

give a man a gun, and he can rob a bank, give a man a bank and he can rob the world!

[rahi2012]

آره مردم که حساسند. اما سرمایه داری اصولا براش مهم نیست. اگر امنیت و بازار و ease of doing business و ارتشی ای که تو آمریکا هستش رو یه جای دیگه بهش بدن با مالیات کمتر و سود بیشتر پرجم همون جا رو می بره بالا. کما اینکه دیدم تا دیدن اوضاع اقتصادی اینجا خوب نیست fabrication رو جمع کردن بردن چین و تایوان و مکزیک و ... و دست کارگر آمریکایی رو گذاشتن تو پوست گردو.

در کل نظام سرمایه داری بر پایه ی ارزش گذاری برای این جور مسایل بنا نشده. ( اینه که برای من خنده داره وقتی تلاش ایرانی های عزیز رو می بینم که می خوان مثلا سنت هفت سین رو تو فرهنک اینجا نهادینه کنن یا رو تاریخشون مانور میدن و .... غافل از اینکه این سیستم هیج ارزشی واسه این مسایل قایل نیست) برای همینم هست که همه می تونن تو آمریکا رشد کنن صرف نظر از بک گرواندشون. در واقع پولت یا قابلیت پولسازیت با پول اونا می تونه حرف می زنه و همین براشون کافیه. البته من منکر این نیستم که شاید یک عرب سرمایه دار از نظام سرمایه داری آمریکا کسب درآمد کنه و باهاش عربیسم رو توسعه بده و یا یه سرمایه دار یهودی دینش رو، ولی کل سیستم رو دلار بنا شده و کسی رئیسه که دلار بیشتری داره. میگن:

give a man a gun, and he can rob a bank, give a man a bank and he can rob the world!

یه خانوم دکتری داشتیم بهمون انگلیسی عمومی درس میداد ترم اول یه سری جملات میگفت که یکی از اونها این بود که در قرن 21 بگو چقدر اندیشه و فکر داری تا بگویم چقدر ارزش داری . در قرن 19 بگو چقدر پول داری ک بگویم چقدر ارزش داری و ..... خلاصه من هرچی با ایشون کلنجار میرفتم که خانوم جان این اندیشه اندیشه انتزاعی و فکر و..... نیست منظور اندیشه پول ساز هست یعنی به عبارتی چه راههای برای تولید پول بیشتر بلدی نه اون چیزی که توی ذهن شماست اما خانوم جان هس میگفت نه که نه ارش گذاری مالی بر پایه میزان دارایی مال قرن 18-19 بوده. حالا من باز میگفتم استااااااااد اون برای اینه که سرمایه راکد و میزان اوموال منقول و غیر منقول مطرح بوده اون وقت الان بیشتر بحث سر سرمایه در گردش هست. مثلا فوربس که مردان و زنان ثروتمند ترین را در جهان معرفی میکن بر پایه میزان سرمایه در گردش اینها رو میسنجه نه قیمت خوه و ماشین و ...(صد البته هرچی سرمایه در گردش بالاتر قیمت اون چیزا هم بالاتر و بهترشو میشه خرید)مثلا برای همین ا.ع.(اون برادر بزگتره)خودمون زده 400 میلیون دلار سرمایه در گردش. بعد خود ایشون توی یه مصاحبه ای در جواب خبرنگار میگه من با این پول توانایی خودم رو در کنترل بازار "زیره" نیویورک! بالابردم الان هم بازار پسته و ادویه جات بورس نیویورک تا من قیمت ندم شروع به کار نمیکنه! یعنی قیمت پایه رو بنده میم.

[pimi810]

یه خانوم دکتری داشتیم بهمون انگلیسی عمومی درس میداد ترم اول یه سری جملات میگفت که یکی از اونها این بود که در قرن 21 بگو چقدر اندیشه و فکر داری تا بگویم چقدر ارزش داری . در قرن 19 بگو چقدر پول داری ک بگویم چقدر ارزش داری و ..... خلاصه من هرچی با ایشون کلنجار میرفتم که خانوم جان این اندیشه اندیشه انتزاعی و فکر و..... نیست منظور اندیشه پول ساز هست یعنی به عبارتی چه راههای برای تولید پول بیشتر بلدی نه اون چیزی که توی ذهن شماست اما خانوم جان هس میگفت نه که نه ارش گذاری مالی بر پایه میزان دارایی مال قرن 18-19 بوده. حالا من باز میگفتم استااااااااد اون برای اینه که سرمایه راکد و میزان اوموال منقول و غیر منقول مطرح بوده اون وقت الان بیشتر بحث سر سرمایه در گردش هست. مثلا فوربس که مردان و زنان ثروتمند ترین را در جهان معرفی میکن بر پایه میزان سرمایه در گردش اینها رو میسنجه نه قیمت خوه و ماشین و ...(صد البته هرچی سرمایه در گردش بالاتر قیمت اون چیزا هم بالاتر و بهترشو میشه خرید)مثلا برای همین ا.ع.(اون برادر بزگتره)خودمون زده 400 میلیون دلار سرمایه در گردش. بعد خود ایشون توی یه مصاحبه ای در جواب خبرنگار میگه من با این پول توانایی خودم رو در کنترل بازار "زیره" نیویورک! بالابردم الان هم بازار پسته و ادویه جات بورس نیویورک تا من قیمت ندم شروع به کار نمیکنه! یعنی قیمت پایه رو بنده میم.

همینه. تنها راه بقا و پیشرفت مادی تو این سیستم همینه. شاید این حرف من بعضی ها رو ناراحت کنه اما من به جرات می تونم بگم داشتن 2000 دلار تو آمریکا خیلی مفید تر از داشتن 2000 سال تارخ و تمدنه! چون با 2000 سال تاریخ و جیب خالی شما یک روز هم دووم نمیارید و تو خفت خواهید مرد اما با 2000 دلار بدون پیشینه ی تاریخی اقلا 2 ماه شرافتمندانه زنده خواهید بود و تو لحظات آخر هم از سیگار برگ تون (که ممکنه با کردیت هم خریده باشید!) لذت خواهید برد!

حالا این سیستم خوبه یا بد، من فعلا نظری ندارم.
میگن برخی از این اروپایی ها آمریکا رو جای یک عده آدم بی اصل و نسب می دونن که همه ش افتادن دنبال پول! (یه چیزی با این مضمون خوندم چند وقت پیش مطمئن نیستم دقیق عبارت رو اما درون مایه ش همین بود)

[Alirezo0o]

همینه. تنها راه بقا و پیشرفت مادی تو این سیستم همینه. شاید این حرف من بعضی ها رو ناراحت کنه اما من به جرات می تونم بگم داشتن 2000 دلار تو آمریکا خیلی مفید تر از داشتن 2000 سال تارخ و تمدنه! چون با 2000 سال تاریخ و جیب خالی شما یک روز هم دووم نمیارید و تو خفت خواهید مرد اما با 2000 دلار بدون پیشینه ی تاریخی اقلا 2 ماه شرافتمندانه زنده خواهید بود و تو لحظات آخر هم از سیگار برگ تون (که ممکنه با کردیت هم خریده باشید!) لذت خواهید برد!

حالا این سیستم خوبه یا بد، من فعلا نظری ندارم.
میگن برخی از این اروپایی ها آمریکا رو جای یک عده آدم بی اصل و نسب می دونن که همه ش افتادن دنبال پول! (یه چیزی با این مضمون خوندم چند وقت پیش مطمئن نیستم دقیق عبارت رو اما درون مایه ش همین بود)

پیمان جان شما تجربت از من بیشتره ولی هر جا بخوای زندگی کنی نیاز به پول داری. نمیخوام با ایران مقایسه کنم ولی خودت میدونی اینجا هرکی پولش بیشتر ، از هر نظر چه فرهنگی و چه اجتماعی بالاتر در نظر گرفته میشه به وسیله ی عموم مردم . یا مثلا تو استرالیا اگه ٢٠٠٠ تا داشته باشی که فقط یک ماه دووم میاری. یعنی همه جا اینطوریه. ولی فرق امریکا با سایر کشورها اینه که راه اندازی Business راحت تره توش و این باعث میشه که یه جای خوب برای کسب درامد باشه. نه فقط business بلکه برای تحصیلکرده ها هم فرصت های شغلی بسیار خوبی وجود داره. مسلما جایی که پول باشه و سرمایه دار بیشتر باشه فرصت های شغلی در تمام زمینه ها بیشتر خواهد بود. مثل یه تیم فوتبال که اگر پول بیشتر داشته باشه کادر بهتری میخره و امکانات بهتر و نتجیه بهتر.

[rahi2012]

پیمان جان شما تجربت از من بیشتره ولی هر جا بخوای زندگی کنی نیاز به پول داری. نمیخوام با ایران مقایسه کنم ولی خودت میدونی اینجا هرکی پولش بیشتر ، از هر نظر چه فرهنگی و چه اجتماعی بالاتر در نظر گرفته میشه به وسیله ی عموم مردم . یا مثلا تو استرالیا اگه ٢٠٠٠ تا داشته باشی که فقط یک ماه دووم میاری. یعنی همه جا اینطوریه. ولی فرق امریکا با سایر کشورها اینه که راه اندازی Business راحت تره توش و این باعث میشه که یه جای خوب برای کسب درامد باشه. نه فقط business بلکه برای تحصیلکرده ها هم فرصت های شغلی بسیار خوبی وجود داره. مسلما جایی که پول باشه و سرمایه دار بیشتر باشه فرصت های شغلی در تمام زمینه ها بیشتر خواهد بود. مثل یه تیم فوتبال که اگر پول بیشتر داشته باشه کادر بهتری میخره و امکانات بهتر و نتجیه بهتر.

منظور از بیزینس چیه؟ که راحته چون تا اونجا که دوستان اینجا نوشتند به نسبت بقیه جاها راه انداختن بیزینس شخصی سختتر هم هست در آمریکا مخصوصا برای فارغ التحصیلان تازه کار چون نه تجربه کافی دارند . نه سرمایه کافی نه توان رقابتی بالا با کیفیت و.....
البته این چیزی که مطرح شده تنها یکی از عوامل قدرت هست. و به خاطر گوهر نظام سرمایه داری هست . وگرنه در مبنای جایگاه اجتماعی در جوامع دیگه با ساختار های دی تفاوت میکنه با آمریکا یا هر کشور دیگری. مثلا در "جوامع مذهبی مبنای قدرت اجتماعی و جایگاه اجتماعی چیزی غیر از ثروت هست" " در جوامع ایدئولوژیک مبنای بالا بودن طبقه اجتماعی دفاع بیشتر از منویات حزب . ایدئولوژی. و پایبندی بیشتر به دکترین هاست" باز هم خود سیستم های غربی بسته به اینکه مدل حکومت و اجتماع "دموکراسی ""لیبرال دموکراسی" "سوسیالی" "دموکراسی نخبگانی" " دموکراسی پارلمانی" "دموکراسی توده گرا" یا ....... باشه این مبانی بالا رفتن طبقه اجتماعی و داشتن وجهه اجتماعی قوی تفاوت دارند با هم.

[ghlobe]

منظور از بیزینس چیه؟ که راحته چون تا اونجا که دوستان اینجا نوشتند به نسبت بقیه جاها راه انداختن بیزینس شخصی سختتر هم هست در آمریکا مخصوصا برای فارغ التحصیلان تازه کار چون نه تجربه کافی دارند . نه سرمایه کافی نه توان رقابتی بالا با کیفیت و.....

اگر ایده جدید و پولسازی به کله تان بزند سرمایه گذارش پیدا میشه. منظورم حالا راه انداختن اپل و گوگل نیست ولی دوستانی داشته ام که با موفقیت شرکت راه انداخته اند و سرمایه گذار پیدا کرده اند. شرکتهای venture capital در امریکا همیشه در صدد شکار ایده های خوب هستند. مشکل اینست که بیشتر ما فنی ها که از ایران میاییم اصولا مغز بیزینس نداریم یعنی ایده هایی هم که فکر میکنیم بیشتر اینست که چقدر برای خودمان جذاب است (در واقع اسباب بازی) تا اینکه چقدر مارکت دارد و پولساز است.

[rahi2012]

اگر ایده جدید و پولسازی به کله تان بزند سرمایه گذارش پیدا میشه. منظورم حالا راه انداختن اپل و گوگل نیست ولی دوستانی داشته ام که با موفقیت شرکت راه انداخته اند و سرمایه گذار پیدا کرده اند. شرکتهای venture capital در امریکا همیشه در صدد شکار ایده های خوب هستند. مشکل اینست که بیشتر ما فنی ها که از ایران میاییم اصولا مغز بیزینس نداریم یعنی ایده هایی هم که فکر میکنیم بیشتر اینست که چقدر برای خودمان جذاب است (در واقع اسباب بازی) تا اینکه چقدر مارکت دارد و پولساز است.

توصیفی بسیار شفاف در باره اوضاع دانشکده های فنی(حداقل ما در شریف همینطور بود اوضاع دانشکدمون) هیچ کدام از ایدوه های دوستانی هم که باهاشون در ارتباطم در حال حاضر توسط اساتید برجسته مثل دکتر مشایخی و ..... ارزش کاربردی شدن نداشتند .