چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[M.jorfi]

Benefits of Studying in US

The United States is a most preferred study destination among International students. The advantages that US offers are

Apex Institutions of Learning- The United States has worlds’ top notch institutions. These institutions are leaders in terms of course curriculum and training quality in what they offer. The quality of education offered in the US colleges and universities is compared as best in the world. The certificate and degree earned from a US college / university is considered as Hallmark to further career path. The Universities like MIT, Harvard, CIT, Berkeley, John Hopkins,......... Etc. are the institutions in which who don’t want to learn. These institutions are known for conducting ground breaking research and inventing new technologies for the cause of human kind

Infinite Study Choices- The US colleges and university institutes offers numerous study choices. The benefit of US Colleges is that you will be offered subject and course of your choice in one college or the other as US has the largest number of teaching colleges. You will also gain industry experience as colleges have tied up with research institutes and industries. This will infuse an added interest to learn and excel in the field. Perhaps this is the reason, why the US institutes’ alumni are greatest award winners in the world, be it Nobel Awards or Oscar Awards or else

International Recognition- Humans strive for identity and having a degree from a US institution make you recognized every where. Having a US degree works like having global citizenship. Don’t confuse; you will require travel document when in trip. The colleges and university institutions of Americas are recognized and accredited with different organizations and professional bodies. The institutes in the Americas require maintaining course standard, infrastructure etc. to earn accreditation. The employers in all quarters of industry both government and public respect the certificate, / degree earned from an American school

Industrial Training and Research- Learning in an American school means not only confined to classes and attending lectures or doing experiments in the laboratories but also having real industry experience. The university colleges and institutions in America have collaborations with employers and researchers in different study fields where students can gain real work experience. This gives an edge over others when after college your work life begins

Community and Culture- You will find people of America’s very warm and hospitable nature. However, there are certain exceptions, but exceptions can not be rules. In general, you will find Americans: comical, sociable, original, and eager to learn. These are the traits that International students take away home from US

Familiarity with Technology- The Colleges and Universities in America encourages students to learn newest technologies, no matter in what discipline one has got the admission. Also the American institutes come everyday with latest inventions. This promotes students to learn new techniques. The trait works like ultimate tool when one completes course work and available for full time work.

Flexibility- The USA education is flexible. Classes are offered under semester scheme and course is divided into credits. A student can choose how many credits he / she want to earn in a semester or quarter, and what elective and optional classes one has to take. American education is very conforming to each student’s need

Campus Life- Since American education is open to all International students, you will make a lot of friends, from all over the world. You will learn a lot about other cultures and communities and enrich your experiences

Global Vision- The American schools, / colleges, / universities focus on global aspects of education. Students are trained keeping focus on entire human community and not only America. Thus they are prepared better to work and deliver quality services in any part of the world

So, if you are planning to migrate and earn a foreign degree, earn a globally recognized US degree in the discipline you want, enrich your knowledge base and serve to human kind


All the best

[maisamzp]

با تشكر از همه‌ي دوستان!

پيش زمينه‌ي ذهني خيلي از افرادي كه پاسخ داده بودند، باقي ماندن در آمريكا و كار كردن در آنجا بود. اما اگر كسي مثل من باشد كه بخواهد بعد از رفتن دوباره برگردد (به هر دليلي!) آن وقت چه توصيه‌اي داريد؟

[rezatheory]

Benefits of Studying in US

B]Community and Culture[/B]- You will find people of America’s very warm and hospitable nature.



All the best

I agree with all the other parts except this one, Americans, in my opinion, are generally nice but not warm and hospitable

[khomar_x]

دوستان حتماً بارها پیش اومده که از شما بپرسن برای چی میخوای بری خارج از کشور درس بخونی یا اقامت بگیری؟! اگه مجردی بهت میگن ازدواجتو میخوای چی کار کنی؟ اگه متأهلی میگن کار رو میخوای چی کار کنی؟ بچه هات رو میخوای کجا بزرگ کنی؟ چجوری میخوای اقامت بگیری!؟ اگر هم بخوای بری اونجا تحصیل کنی و بعدش برگردی که بهت میگن بجای این همه تلاشی که میخوای بکنی که بری اگه همینجا تو ایران بمونی و کار کنی یا حتی تحصیل کنی پیشرفتت بیشتره. اصلاً مگه مملکت خودمون چه ایرادی داره؟ تازه هر ایرادی هم که داشته باشه اصلاً می ارزه که همه چی رو رها کنی و از این مملکت بری؟ آخرش که چی؟ من اینقدر افرادی رو میشناسم که قبلاً از ایران خارج شدن و بعد از کلی دوندگی و هزار مصیبت (مخصوصاً امریکا) بالاخره تو یه کشور خارجی اقامت گرفتن، ولی الان که پا به سن گذاشتن، از کار افتاده میشن و میخوان استراحت کنن میگن چه غلطی کردیم اومدیم اینور آب. همش دلتنگ ایران میشن و میگن کاش الان پیش خانواده و دوستانمون بودیم. کاش پولامونو برای مردم خودمون خرج میکردیم. آخه میدونید چیه! تازه بعضی وقتا این قضیه خیلی حادتره. اکثر افرادی که میرن اونور آب، ازدواج میکنن و بچه دار میشن. وقتی بچه های اونها بزرگ میشن اصلاً هیچ احساسی نسبت به ایران ندارن و دوست دارن همونجا بمونن و از طرفی هم پدر و مادر اونها (که منو و شما باشیم- در آینده) دوست داریم که بچه هامون پیش خودمون باشن و اینجاست که کار گره میخوره! یا میتونیم برگردیم ایران که در اینصورت با این تحمیل در حق بچه هامون بی انصافی کردیم و اگر هم بمونیم که باید با یه دنیا افسردگی سر و کله بزنیم.
ببینید دوستان اینا حرفای من نیست. حرفای اطرافیان منه که بعضاً تجربه زندگی در خارج از کشور رو هم داشتن. ولی در عین حال منو واقعاً خیلی به فکر میبره. همش با خودم میگم که نکنه این همه زحمت بکشم و آخرش هم هیچی، بفهممم که یه عمر راه رو اشتباه اومدم. شما هم حتماً حتماً تا حالا با این جورافکار درگیر بودید.
ببینید دوستان، منم مثل خیلی از شماها دوست دارم برم امریکا. الان هم 114 روزه تو مرحله کلیرنسم. یه کمی وقتم آزادتر شده و وقت کردم به این مطلب یه کمی جدی تر فکر کنم. این قضیه به نظر من خیلی مهمه و منم به خاطر همین اینجا مطرحش میکنم و اینقدر هم دارم در موردش مینویسم. چون اصل رفتنمون رو زیر سئوال میبره. مطمئنم که خیلی از شماها هم سر این دو راهی هستید یا بوده اید. دوستانی که در این مورد مهم نظری دارن و مخصوصاً افرادی که تجربه زندگی تو خارج رو دارن خواهشاً تجربه و افکارشون رو با ما هم در میون بذارن تا از این دودلی در بیایم وبتونیم درست تر تصمیم بگیریم و گامهای محکمتری رو برای آیندمون برداریم. با تشکر از همه دوستان

[Royal2009]

البته قبلا این مباحث مطرح می شد اما
نظر شخصی من اینه که به تمام قضایا بایست یک نگاه بین المللی داشت.نباید خود را به یک کشور ،فرهنگ و طرز تفکر خاص محدود کرد.اگر کسی نگاه ملی و متعصبانه هم داشته باشه بازهم با خارج رفتن هیچ تضادی نداره.

در ضمن من پیشنهاد می کنم دو فایل زیر را که سخنرانی دکتر سروش در اروپا هستش (نمیدونم کدوم کشور) با عنوان "جوانان و زندگی در غرب" گوش کنید.
ایشون با نگاه کاملا بی طرفانه به بررسی اوضاع پرداخته اند.(هرچند کوتاه)
در بین همین لیست و دو قسمت هست دانلود کنید.
http://audiobook.blogfa.com/post-111.aspx
شاد باشی دوست عزیزم

[Cortex]

سلام دوست عزیز!
راستش نمی دونم که مثه این تاپیک جایی هست یا نه اما موضوع جالبیه!... من تجربه اونور رو ندارم اما با افراد زیادی که اونجا بودن، درس خوندن و زندگی کردن صحبت کردم! همه یه چیزی می گن... اینکه این مبحث کاملاً 50-50 و سلیقه ای است.
یعنی اینکه برآیند معایب و مزایاش کاملاً یکی و البته نسبی است. ممکنه برای یه نفر واقعاً اینجا قابل تحمل نباشه و اینکه بچه هاش در آینده به ایران احساسی نداشته باشن هم توجه نکنه... اما یه نفر دیگه حتی تحمل دو روز دوری از مامانش رو نداشته باشه...یکی وطن پرسته یکی نه؛ یکی پول دوسته اون یکی براش پول مهم نیست! آدما با هم فرق دارن دوست عزیز...
هرکسی باید به خودش نگاه کنه! این موضوع کلیت نداره...اما این رو هم بگم که 99% اونایی که باهاشون صحبت کردم از وفتنشون راضی بودن...
تصمیم با شماست

[pimi810]

شما هرچقدر هم از اینو اون سوال کنین تا خودتون نرین اونجا و زندگی نکنین نمی تونین نظر قاطعانه بدین که اونجا خوبه یا بد. اینجاست که یه ذره باید ریسک پذیر باشین.

من برای خودم یه لیست درست کردم، لیست چیزایی که من از این دنیا می خوام (حداقل تا الان). جلوشون دو تا ستون باز می کنی، ایران، آمریکا و هر کدوم از اون پارامترها رو وزن میدی.

خونواده، تحصیلات، کار،مسکن، آب و هوا، رضایت شغلی و ...

[pimi810]

من کسی رو می شناسم که به محض ورودش به آمریکا تمامی مدارکشو دزدیدن و دردسراش اونقد زیاد شد که برگشت اینور! اون هنوزم که هنوزه میگه امریکا جای بدیه!

[gourouhban]

به اعتقاد من کاملا به ریسکش می ارزه...
ببینید همه ما یک بار بیشتر فرصت زندگی کردن نداریم!به نظر من آشنا شدن با فرهنگ های دیگه یک موضوع کاملا جذاب و پر از تجربه های ریز و درشت است.ضمن اینکه مطمئنا سختی های خاص خودش هم داره!

اکثر افرادی که میرن اونور آب، ازدواج میکنن و بچه دار میشن. وقتی بچه های اونها بزرگ میشن اصلاً هیچ احساسی نسبت به ایران ندارن و دوست دارن همونجا بمونن و از طرفی هم پدر و مادر اونها (که منو و شما باشیم- در آینده) دوست داریم که بچه هامون پیش خودمون باشن و اینجاست که کار گره میخوره!

در مورد این صحبت شما باید بگم که بسط دادن این موضوع به اکثر افرادی که به قول شما میرن اونور آب کار درستی نیست!
چه بسیارند کسانی که به هر دلیلی از ایران خارج شدند و الان دارای فرزندانی هستند که بسیار فرهنگ و زبان ایرانی را دوست دارند و بسیار علاقه مندند راجب تاریخ و فرهنگ ایرانی بدونند و به نظر من خروج از کشور هیچ منافاتی با حس ملی گرایی یک فرد یا فرزندش نداره! یک ایرانی در هر جای جهان که باشه میتون ایرانی بودن خودش رو حفظ کنه(البته اگر بخواد)...
در مورد قسمت دوم مطلبتون هم باید عرض کنم که مگر ما قراره بچه هامون رو زندانی کنیم؟؟! این قبیل طرز فکرها دیگه جایی در دنیای امروزی نداره. اگر ما بچه هامون رو صحیح تربیت کنیم اونها هر جای دنیا که باشند درست زندگی می کنند(تا درست زندگی کردن از نظر ما چی باشه!!!) مثل این میمونه که مثلا شما میخوای به هر دلیل(برای تحصیل-کار...) مهاجرت کنی ولی پدر و مادرتون به شما اجازه ندهند آیا شما این وضعیت را برای خودتون می پسندید که می خواید در قبال بچه های خودتون چنین کنید؟!

[khomar_x]

به اعتقاد من کاملا به ریسکش می ارزه...
ببینید همه ما یک بار بیشتر فرصت زندگی کردن نداریم!به نظر من آشنا شدن با فرهنگ های دیگه یک موضوع کاملا جذاب و پر از تجربه های ریز و درشت است.ضمن اینکه مطمئنا سختی های خاص خودش هم داره!
در مورد این صحبت شما باید بگم که بسط دادن این موضوع به اکثر افرادی که به قول شما میرن اونور آب کار درستی نیست!
چه بسیارند کسانی که به هر دلیلی از ایران خارج شدند و الان دارای فرزندانی هستند که بسیار فرهنگ و زبان ایرانی را دوست دارند و بسیار علاقه مندند راجب تاریخ و فرهنگ ایرانی بدونند و به نظر من خروج از کشور هیچ منافاتی با حس ملی گرایی یک فرد یا فرزندش نداره! یک ایرانی در هر جای جهان که باشه میتون ایرانی بودن خودش رو حفظ کنه(البته اگر بخواد)...
در مورد قسمت دوم مطلبتون هم باید عرض کنم که مگر ما قراره بچه هامون رو زندانی کنیم؟؟! این قبیل طرز فکرها دیگه جایی در دنیای امروزی نداره. اگر ما بچه هامون رو صحیح تربیت کنیم اونها هر جای دنیا که باشند درست زندگی می کنند(تا درست زندگی کردن از نظر ما چی باشه!!!) مثل این میمونه که مثلا شما میخوای به هر دلیل(برای تحصیل-کار...) مهاجرت کنی ولی پدر و مادرتون به شما اجازه ندهند آیا شما این وضعیت را برای خودتون می پسندید که می خواید در قبال بچه های خودتون چنین کنید؟!

باتشکر از شما و تمامی دوستانی که تو این بحث شرکت کردند. واقعاً حرفهای قشنگی زده شده.

واما در ارتباط با مطلبی که شما دوست عزیز نوشتی. این بنده حقیر در هیچ قسمت از نوشته هام مطلبی رو به همه یا اکثر افراد بسط ندادم. گفتم که مطالب عنوان شده حرفهایی هست که اطرافیان من به من میزنند و مطمئناً خیلی از دوستان دیگه هم این صحبت ها رو از اقوام، دوستان و اطرافیانشون شنیدن ولی هیچ جایی نگفتم که اینها رو قبول دارم یا ندارم و اشاره کردم که اصلاً مشکل من همینه که نمیدونم کدوم درسته و کدوم غلط و از شما دوستان کمک خواستم. البته اینم بگم که با یه سری از اونها موافقم. مثلاً همین چیزی که شما گفتی. باید این واقعیت رو باور کرد که بچه هایی که در امریکا به دنیا میان با ایرانیهایی که در خود ایران به دنیا میان و بزرگ میشن احساسشون نسبت به ایران تا حدودی فرق میکنه. ببین دوست عزیز من دارم از احساسی صحبت میکنم که زندگی با اطرافیان ایرانی در سنین بچگی و نوجوانی در فرد بوجود میاره و پدر ومادر قادر نیستند این احساس رو به فرزند بدن، چون این احساس آموختنی نیست و باید در کنار دیگران لمس بشه. البته سوء تفاهم نشه. من منکر این نیستم که فرزند یک ایرانی که مثلاً در امریکا بدنیا میاد علاوه بر حس بشردوستی حس عمیق تری به ایرانیها (در مقایسه با مردم امریکا) داره ولی این حس با حس یک بزرگ شده در ایران کمی فرق میکنه . شنیده ها میگه بچه هایی که در خارج از ایران بدنیا میان اکثراً تمایل به زندگی تو همون کشور رو دارن.

واما در مورد قسمت دوم صحبتتون. من هم دقیقاً نظر شما رو دارم و اصلاً به همین خاطر گفتم که کار گره میخوره. شمای نوعی میخوای بچه ات آزاد باشه (منم همینطور) و اونو تنها میذاری و بر میگردی ایران. Ok. ولی خوب به اینم فکر کن که اونم دوست داره پیش شما که پدرشی باشه. همونطور که تمام ماهایی هم که داریم از این کشور خارج میشیم سختی دوری از خانواده و اطرافیان (بقولی همون غم غربت) رو داریم به جون میخریم و حتی تا جایی که امکان داشته باشه اگر بتونیم خانوادمون رو هم با خودمون ببریم این کار رو میکنیم.

تازه به فرض اینکه ما رفتیم اونور و کلی زحمت کشیدیمودرس خوندیمو و تشکیل زندگی دادیمو نهایتاً بچه ها و زندگی اونجا رو گذاشتیمو برگشتیم ایران. به نظر شما این پایان خوبیه؟ من واقعاً جواب این سوال رو نمیدونم.

نهایتاً اینم بگم که هدف من از عنوان کردن این بحث واقعاً این نبوده که خدای نکرده شک و دودلی بندازم تو دل دوستانی که کلی زحمت کشیدنو میخوان برن (از جمله خود بنده حقیر) و یا قبلاً به امریکا رفتن. ببینید اکثر افرادی که تو فروم هستن افراد با تحصیلات بالا هستن واهل فکر. خوب من فقط میگم که اگر قراره تصمیمی به این مهمی مثل زندگی در خارج که زندگی هممون رو به طور کلی تحت تأثیر قرار میده رو بگیریم با چشمان باز بگیریم. بقولی بدونیم داریم چی کار میکنیم. همین.

در پایان بازم از دوستان عزیزم که تو بحث شرکت کردن تشکر میکنم.