چرا آمریکا؟هدف؟اخرش که چی؟

[gourouhban]

باتشکر از شما و تمامی دوستانی که تو این بحث شرکت کردند. واقعاً حرفهای قشنگی زده شده.

واما در ارتباط با مطلبی که شما دوست عزیز نوشتی. این بنده حقیر در هیچ قسمت از نوشته هام مطلبی رو به همه یا اکثر افراد بسط ندادم. گفتم که مطالب عنوان شده حرفهایی هست که اطرافیان من به من میزنند و مطمئناً خیلی از دوستان دیگه هم این صحبت ها رو از اقوام، دوستان و اطرافیانشون شنیدن ولی هیچ جایی نگفتم که اینها رو قبول دارم یا ندارم و اشاره کردم که اصلاً مشکل من همینه که نمیدونم کدوم درسته و کدوم غلط و از شما دوستان کمک خواستم. البته اینم بگم که با یه سری از اونها موافقم. مثلاً همین چیزی که شما گفتی. باید این واقعیت رو باور کرد که بچه هایی که در امریکا به دنیا میان با ایرانیهایی که در خود ایران به دنیا میان و بزرگ میشن احساسشون نسبت به ایران تا حدودی فرق میکنه. ببین دوست عزیز من دارم از احساسی صحبت میکنم که زندگی با اطرافیان ایرانی در سنین بچگی و نوجوانی در فرد بوجود میاره و پدر ومادر قادر نیستند این احساس رو به فرزند بدن، چون این احساس آموختنی نیست و باید در کنار دیگران لمس بشه. البته سوء تفاهم نشه. من منکر این نیستم که فرزند یک ایرانی که مثلاً در امریکا بدنیا میاد علاوه بر حس بشردوستی حس عمیق تری به ایرانیها (در مقایسه با مردم امریکا) داره ولی این حس با حس یک بزرگ شده در ایران کمی فرق میکنه . شنیده ها میگه بچه هایی که در خارج از ایران بدنیا میان اکثراً تمایل به زندگی تو همون کشور رو دارن.

واما در مورد قسمت دوم صحبتتون. من هم دقیقاً نظر شما رو دارم و اصلاً به همین خاطر گفتم که کار گره میخوره. شمای نوعی میخوای بچه ات آزاد باشه (منم همینطور) و اونو تنها میذاری و بر میگردی ایران. Ok. ولی خوب به اینم فکر کن که اونم دوست داره پیش شما که پدرشی باشه. همونطور که تمام ماهایی هم که داریم از این کشور خارج میشیم سختی دوری از خانواده و اطرافیان (بقولی همون غم غربت) رو داریم به جون میخریم و حتی تا جایی که امکان داشته باشه اگر بتونیم خانوادمون رو هم با خودمون ببریم این کار رو میکنیم.

تازه به فرض اینکه ما رفتیم اونور و کلی زحمت کشیدیمودرس خوندیمو و تشکیل زندگی دادیمو نهایتاً بچه ها و زندگی اونجا رو گذاشتیمو برگشتیم ایران. به نظر شما این پایان خوبیه؟ من واقعاً جواب این سوال رو نمیدونم.

نهایتاً اینم بگم که هدف من از عنوان کردن این بحث واقعاً این نبوده که خدای نکرده شک و دودلی بندازم تو دل دوستانی که کلی زحمت کشیدنو میخوان برن (از جمله خود بنده حقیر) و یا قبلاً به امریکا رفتن. ببینید اکثر افرادی که تو فروم هستن افراد با تحصیلات بالا هستن واهل فکر. خوب من فقط میگم که اگر قراره تصمیمی به این مهمی مثل زندگی در خارج که زندگی هممون رو به طور کلی تحت تأثیر قرار میده رو بگیریم با چشمان باز بگیریم. بقولی بدونیم داریم چی کار میکنیم. همین.

در پایان بازم از دوستان عزیزم که تو بحث شرکت کردن تشکر میکنم.

ببینید دوست عزیز اگر هدف شما اینه که پس از تحصیل در امریکا برگردید به وطن باید خدمتتون به زبان خیلی ساده عرض کنم که من فکر کنم بهترین راه اینه که در این مدتی که مشغول تحصیل در امریکا هستید ، صاحب فرزند نشوید!!! ولی خارج از شوخی شما درست می فرمائید شاید اون احساسی رو که شما می فرمائید در کودکی که در خاک امریکا متولد میشه نسبت به ایران عزیز وجود نداشته باشه ولی فراموش نکنید که کودک شما که در امریکا یا سایر کشورهای پیشرفته به دنیا میاد با بسیاری از خصوصیاتی بار خواهد آمد که به سختی اون خصوصیات را در ایران کسب خواهد کرد!! برای نمونه به او از کودکی آموخته می شود که دین یک امر شخصیه ،به او از کودکی می آموزند که به حیوانات احترام بگذاره، به او از حقوق بشر می گویند،به او می آموزند که طاقت انتقاد دیگران رو داشته باشه،به او می آموزند که دروغ نگه و دورو نباشه ، به او یاد یاد می دند که از شعار مرگ بر ... استفاده نکنه و به همه ملت ها احترام بذاره ،در دل کودک شما بذر بغض و کینه نمی کارند و ... البته چه بسیارند کودکان ایرانی که به لطف پدر و مادر های آگاه تمام این خصوصیات را کسب می کنند ولی در کل رشد پیدا کردن کودک شما در امریکا، احتمال اینکه او در آینده انسان موفق تر و آزاده تری باشد را بسیار افزایش می دهد.
حالا شمایی که قراره پدر اون کودک شی ،باید تمام این محاسن ومعایب را روی کفه ترازو بریزی و ببینی کدوم طرف سنگینی می کنه!!

[kousha_k]

سلام
من مطالبتونو خوندم ؛ يه چيزي كه در تاييد حرف دارم اينه كه بنده 35 كشور دنيارو ديدم و هنوز هم اضافه ميشه به اين ليست ؛ چيزي كه فرياد مي زنم و دوست دارم در عمق وجودتون حس كنين چيزي است به نام وطـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــن
من پيشنهاد مي كنم براي اينكه لذت غرب و رفاه غرب داشته باشين ؛ با كار و فعاليت خوبي كه در ايران مي كنين قانون 9 به 3 رو اجرا كنيد

[Countdown]

این خیلی موضوع خوبیه-و حالا بعد از 2 سال که من امریکا بودم بد نیست نظر خودم رو بگم

درس خوندن:
بسیار جای خوبیه- اصلا باورم نمیشد که اینجور باشه دانشگاه ها اینجا و سطح کیفی اونها-جای خوبیه واسه کسایی که دوست دارند درس بخونند و تحقیق کنند-به معنی واقعی-اساتید با کیفیت بالا و آزمایشگاه های های تک-اما یه سری دانشگاه ها هستند معروفند به come-and-go یعنی همون بهتر که همونجا ایران ادم مدرک بگیره-اصلا چیز زیادی که بچه های ایران فکر میکنند یاد نمیگیرند

زندگی:
سطح استاندارد زندگی- رعایت حقوق ادم ها و.... بالاست- اما یادتون باشه-یک دانشجو فقط یک دانشجو هستش-و خیلی چیزها به اون معنی که فکر میکنید امکاناتش واسه دانشجوی F1 نیست

مشکلات:
مثل ایران و هرجای دیگه هست ولی جنسش فرق داره- همونطور که بچه ها گفتند باید سبک سنگین کرد-شاید زندگی در ایران و راحتی اون غالب باشه به اینجا-کار و درس اینجا سخت و جدیه- کسایی که هی امریکا امریکا میکنند و یه چی تو فیلم ها دیدند درست میگند-البته اگه پول بیارند اینجا برند تفریح کنند و بگردند-چرا که نه-اما همونها اگه قرار باشه در جریان کار و سختی درس ها بیاند تو امریکا زندگی کنند -شاید زوود جونشون در بره-یا همون زندگی راحت تو ایران رو ترجیح بدند

تفریح:
واسه دانشجو خیلی همچین چیزی معنی نداره-مگه اینکه کسی ویزیتوری بیاد-میشه با saving هایی یه تفریحات و امریکا گردی رو انجام داد ولی نه اون چیزی که خیلی ها فکر میکنند-در صورت پذیرش به دانشگاه های come-and-go و شغل پدر پولداری میشه این کار رو بهتر انجام داد

رفتارها:
خیلی ادم چیز یاد میگیره-بیشتر از 100 تا دانشگاه-شاید زوود به اندازه سال ها کنار خانواده بودن-انسان محکم تر بشه و پخته تر- بهترین چیزها مثل راستگویی- احترام به بقیه - کمک به همنوع و ....

تردید در زندگی در اینجا:
به نظر من تلاش باید بشه تا فرصتی بشه اینجا درس خوند و زندگی اینجا رو دید- همیشه راه برای برگشت هست-سلیقه ها فرق داره- خیلی ها دوست دارند و می مونند برخی هم نه-

نظر شخصی خودم:
یه چی شبیه نظر Kousha هستش با یه بند اضافی- به نظر من بهترین کار اینه که حداکثر استفاده رو از موقعیتی که تو امریکاست باید گرفت-باید اومد و دید و توشه رو پر کرد-بعد اگه مجالی شد تو ایران کار کرد (کسایی که مشکلی ندارند و فراری نیستند به هر دلیل) و با saving ها رفت دوره دنیا رو گشت هر از گاهی و دوباره برگشت تو آشیونه-
به نظر من کسایی که از شرایطی تو ایران شاکی هستند-همون ها اگه اینجا هم بیاند از یه سری چیزهای دیگه شاکی هستند-اگه هم نباشند ظاهرشون اینطوریه-چون شاید دوست ندارند مصداق کسی بشند که گفت نه در غربت دلم شاد و نه روی در وطن دارم...............................

[salamzandagi]

من نمی دونم چرا اینقدر این khomarعزیز به بچه گیر داده .تازه اگه آینده فرزندانتم برات مهم باشه خودش یه دلیل خوبه برای رفتن از اینجا. من فکر میکنم آدم باید جایی باشه که بیشتر برای خودش و به خصوص دیگران مفید واقع بشه.استاد زبان خود من بعد از 20 سال زندگی در آمریکا به ایران برگشت و در سن 58 سالگی اینجا ازدواج کرد ولی واقعا بودنش اینجا برای یک شهر نعمته.
کسی که بتونه پروسه طاقت فرسای تحصیل تو خارج رو طی کنه چیزایی رو بدست میاره که اگه هر جای دنیا هم که باشه میتونه تو کارش موفق بشه.
و ارزش هر انسانی به دانش اون هست.و به قول countdwon عزیز راه برای برگشتن همیشه باز هست.

[imi71]

سلام دوستان... منم مطالب بالا را خوندم و خودم هم نسبتا دچار این دو دلی شدم ولی به نظر من ما باید طبق گفته دوستان محترم ببینیم هدفمون چیه؟ واسه آیندمون یه برنامه قشنگ داشته باشیم... ما ها تقریبا هممون جوونیم وفوقش اگه از رفتن اونجا پشیمون شدیم شاید فرصتشو داشته باشیم و بتونیم برگردیم (البته اگه همه پلهای پشت سرمون رو خراب نکرده باشیم) ولی به نظر من واسه جوون جماعت یک روز هم یک روزه.... طبق گفته khomar_x عزیز من کسایی رو دیدم که از رفتن به کشور خارجی واسه تحصیل و زندگی (مخصوصا امریکا) پشیمون شدن و الان هم برگشتن ولی کسی رو هم میشناسم که با توجه به موقعیت نسبتا خوبش در ایران رفته و اونجاهم به گفته خودش زندگی و تحصیل خیلی خوب و نسبتا ایده آلی داره ولی بازم میگم که هرکس باید هدفها و ارزشهایی که میخواد واسه اونا زندگی کنه مشخص کنه و مطمئن باشه که این هدفها و ارزشها ارزشمند هستند و لیاقت خرج عمر آدم رو داشته باشه تا هر اتفاقی هم که رخ بده یک حسی در درونمون بهمون بگه اشکال نداره و این واسه رسیدن به همون هدفه.... ببخشید که پر حرفی کردم... امیدوارم هممون بهترین راه واسه رسیدن به اوج مورد قبولمون در زندگه پیدا کنیم و موفق بشیم....

[pimi810]

سلام
من مطالبتونو خوندم ؛ يه چيزي كه در تاييد حرف دارم اينه كه بنده 35 كشور دنيارو ديدم و هنوز هم اضافه ميشه به اين ليست ؛ چيزي كه فرياد مي زنم و دوست دارم در عمق وجودتون حس كنين چيزي است به نام وطـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــن
من پيشنهاد مي كنم براي اينكه لذت غرب و رفاه غرب داشته باشين ؛ با كار و فعاليت خوبي كه در ايران مي كنين قانون 9 به 3 رو اجرا كنيد

قانون 9 به 3 یعنی چی؟

[Royal2009]

قانون 9 به 3 یعنی چی؟

اگه اشتباه نکنم
یعنی 9 ماه ایران کار کن 3 ماه برو خارج
برعکسشم بد نیستا یعنی 9 ماه خارج 3 ماه ایران

[Royal2009]

من نمی دونم چرا اینقدر این khomarعزیز به بچه گیر داده .تازه اگه آینده فرزندانتم برات مهم باشه خودش یه دلیل خوبه برای رفتن از اینجا. من فکر میکنم آدم باید جایی باشه که بیشتر برای خودش و به خصوص دیگران مفید واقع بشه.استاد زبان خود من بعد از 20 سال زندگی در آمریکا به ایران برگشت و در سن 58 سالگی اینجا ازدواج کرد ولی واقعا بودنش اینجا برای یک شهر نعمته.
کسی که بتونه پروسه طاقت فرسای تحصیل تو خارج رو طی کنه چیزایی رو بدست میاره که اگه هر جای دنیا هم که باشه میتونه تو کارش موفق بشه.
و ارزش هر انسانی به دانش اون هست.و به قول countdwon عزیز راه برای برگشتن همیشه باز هست.

والا هرچی فکر می کنم به نظر خودم البته، همه جای دنیا پول حرف اول و آخر رو میزنه و ارزش انسا نها به پولشونو و دانش هم وسیله ای است واسه رسیدن به پول !
خوب یا بد بودنش رو کاری ندارم ولی این چیزی که به دنیا حاکمه پوله
و در ایران خیلی بهتر میشه پول در آورد البته باید راهشو یاد بگیری..

[pimi810]

اگه اشتباه نکنم
یعنی 9 ماه ایران کار کن 3 ماه برو خارج
برعکسشم بد نیستا یعنی 9 ماه خارج 3 ماه ایران

منم عاشق این نوع زندگی هستم! هر چند فکر میکنم برا پزشکها راحت تر باشه تا ما مهندسها، نمی دونم.... امیدوارم kusha جان بیاد یه ذره توضیح بده که requierments این کار چیه؟

[Cortex]

منم عاشق این نوع زندگی هستم! هر چند فکر میکنم برا پزشکها راحت تر باشه تا ما مهندسها، نمی دونم.... امیدوارم kusha جان بیاد یه ذره توضیح بده که requierments این کار چیه؟

معلومه دیگه عزیز! Minimum Requirements این قانون(9-3) فقط و فقط پوله.... چیزی که همه الان دنبالشیم...