منون که در نظر دهی مشارکت میکنید.
ولی با نظرتون مخالفم.
در حال حاضر هیچ فرقی عمده ای بین بالینی وزارت علوم و وزارت بهداشت نیست و صد البته به خود دانشجوست بر میگرده که دنبال چی هست.
یه نکته ای است که بین چند تا دانشگاه تاپ تهران یه تفاوت هایی هست ولی در هر حال خود دانشجو نقش اساسی داره. مثلاً بالینی شهید بهشتی واقعاً ایده آل هست. چون کلینیک داره، اتاق آینه داره، مرکز مشاوره و کلی گرایش خوب و... اما دانشجوهای معرض هم از این دانشگاه دیدم و گفتند تهران بهتره. من خودم جفتشونو تجربه کردم ولی انصافاً بهشتی قوی تره برای دانشجوهایی که دنبال کار بالینی اند. جو روانکاوی و داینامیک موجود در بهشتی بسی می چربد به تهران و البته استادای سوپر اکتیوی که داره. اما در 2 سال گذشته هم تهران خیلی رشد کرده و بعد از افتتاح مرکز مشاوره دانشکده و اتاق آینه یه سرویس هایی برای دانشجویان برقرار شد که کیس درست حسابی ببینند.
از بحث اصلی دور نشم، یه فرق اساسی وزارت بهداشت و علوم، نوع کیس ها هست. چون در بهداشت کیس های بالینی تر و نزدیک تر به کرایتریای DSM بیشتر مشاهده میشه ،.
مثلا اکثر کیس های Bipolar و Schizophrenia یا اختلال شخصیتی درست حسابی میتونی اونجا ببینی ولی اینجور کیس ها خیلی کمتر به کلینیک های دانشگاه های وزارت علوم مراجعه میکنند. دلیل اصلی اش هم وجود روانپزشک ها در درمانگاههای وزارت بهداشته به علت دارو...
نمیدونم چقدر صحت داره ولی به نظر میرسه که آموزش رواندرمانی در دانشگاههای وزارت علوم بهتر اتفاق می افته تا وزارت بهداشت.
3 سال پیش با یکی ار ارشدهای دانشگاه علوم پزشکی بهشتی صحبت میکردم و میگفت خیلی دوست داشته در شهیدبهشتی وزارت علوم درس بخونه، چون استادای علوم پزشکی بهشتی اکثراً روانپزشک هستند و گیر دارو اند و چیزی بلد نیستند برای آموزش رواندرمانی. خوشبختانه یا متاسفانه من این حالت را در بسیاری از روانپزشکها دیدم که چیزی از رواندرمانی که روانشناس ها بهش احتیاج دارند نمیدونند و فقط در حد یکربع تا 20 دقیقه مریض میبینند. حق هم دارند چون خودشونو با سایر پزشکا مقایسه میکنند.
البته ناگفته نماند که همین انیستیتو روانپزشکی تهران ، استادای خبره روانشناسی داره که خیلی هم با علم هستند. ولی بازم جو، جوه روانپزشکیه نه روانشناسی. قدرت دست روانپزشکاست.
نکته آخر اینکه اگر به پایان نامه های دانشگاه های وزارت علوم نگاهی بی اندازید، از بُعد تنوع بسیار متنوع تر هستند و درمانهای بسیار زیادی را کار کردند و دلیل این موضوع هم وجود استادای روانشناس با گرایش های مختلف] ولی این موضوع در وزارت بهداشت جایی نداره. گرایش هایی مثل: بازی درمانی، شن درمانی، موسیقی درمانی، هنر درمانی، قصه درمانی، رواندرمانی پویایی کوتاه مدت، روانکاوی آبجکت ریلیشن، روانکاوی کلاسیک، CBT و GCBT ، MBSR و .... اما این گرایش ها در وزارت بهداشت وجود نداره.
دوستان این نظر منه، توش هم خیلی سوگیری داشته. لطفاً برای اطلاع از وضع موجود بیشتر تحقیق کنید.
موفق باشید--سسلی
علاقه مندی ها (Bookmarks)