چرا تحصیل در خارج از کشور؟

[DDF]

هيچ چيز بيهوده تر از با جديت و تلاش انجام دادن کاري نيست که اصلاً نبايد انجام شود!
سلام دوستان
هر شخصی در انتخاب مسیر رسیدن به هدفش دلایل مشخصی داره و اگه راهی از روی آگاهی کامل از مقصدش، انتخاب بشه، برای شخصی که اون راه رو انتخاب کرده،نتایج مثبتی رو به همراه خواهد داشت. تحصیل در خارج از کشور نیز از جمله راه های بسیار مناسب برای رسیدن به اهداف مورد نظر است. اما نتایج مثبت و منفی این راه برای افراد مختلف با شرایط متفاوت،متغیر است. دوستان، چرا تحصیل در خارج از کشور رو انتخاب کردین؟ لطفاً دلایل انتخاب این راه رو ذکر کنین. آیا موقعیت بهتری در انتظار شما بود و یا هست؟ آیا به دنبال اهداف کوتاه مدت هستین یا بلند مدت؟ آیا شرایطی که اونجا دارین یا خواهید داشت بهتر از ایرانه؟ و موضوعات مختلف دیگری که میتونه مورد بررسی و بحث،تحلیل،نقد و تشویق قرار بگیره و راه گشای افرادی باشه که در حال برداشتن گام های اولیه راهشون برای رسیدن به هدفشون، باشن و بتونن شرایط و موقعیت هایی رو که در ایران دارن رو بررسی کنن و از این مطلب آگاهی یابند که با رفتن به خارج به موفقیت های بیشتری دست می یابند یا اینکه موقعیت های مناسبی رو که اینجا دارن رو هم از دست می دن؟
موفق باشید

[nima_AA]

هيچ چيز بيهوده تر از با جديت و تلاش انجام دادن کاري نيست که اصلاً نبايد انجام شود!
سلام دوستان
هر شخصی در انتخاب مسیر رسیدن به هدفش دلایل مشخصی داره و اگه راهی از روی آگاهی کامل از مقصدش، انتخاب بشه، برای شخصی که اون راه رو انتخاب کرده،نتایج مثبتی رو به همراه خواهد داشت. تحصیل در خارج از کشور نیز از جمله راه های بسیار مناسب برای رسیدن به اهداف مورد نظر است. اما نتایج مثبت و منفی این راه برای افراد مختلف با شرایط متفاوت،متغیر است. دوستان، چرا تحصیل در خارج از کشور رو انتخاب کردین؟ لطفاً دلایل انتخاب این راه رو ذکر کنین. آیا موقعیت بهتری در انتظار شما بود و یا هست؟ آیا به دنبال اهداف کوتاه مدت هستین یا بلند مدت؟ آیا شرایطی که اونجا دارین یا خواهید داشت بهتر از ایرانه؟ و موضوعات مختلف دیگری که میتونه مورد بررسی و بحث،تحلیل،نقد و تشویق قرار بگیره و راه گشای افرادی باشه که در حال برداشتن گام های اولیه راهشون برای رسیدن به هدفشون، باشن و بتونن شرایط و موقعیت هایی رو که در ایران دارن رو بررسی کنن و از این مطلب آگاهی یابند که با رفتن به خارج به موفقیت های بیشتری دست می یابند یا اینکه موقعیت های مناسبی رو که اینجا دارن رو هم از دست می دن؟
موفق باشید

این تاپیک تکراری است لطفا به این تاپیک مراجعه کنید

: چی شد به فکر اپلای کردن افتادین؟!

[dr_dr]

سلام،
سوالی که ذهن من رو مشغول کرده اینه که چرا خارج از کشور؟ خیلی ها هستند که به قصد مهاجرت اپلای می کنن و بعد از درس خوندشون توی همون کشور مشغول به کار می شند و همون جا می مونند این افراد به اندازه ی کافی انگیزه برای رفتن و زندگی در خارج از ایران دارند، اما کسانی تصمیم دارند حتما بعد از تمام شدن تحصیلاتشان به ایران بر گردند چه طور؟ چه انگیزه هایی برای این افراد وجود دارد؟ رفتن به خارج از کشور و برگشتن یعنی چند سال دور بودن از وطن به علاوه ی اینکه اکثر آقایون بعد از برگشت باید سربازی برند و این هم دلیل دیگری است برای عقب ماندن از زندگی، با این حساب برای کسی که به قصد دکترا به خارج از کشور می ره و بعد از 6 سال به ایران بر می گرده در بهترین حالت شغلی مثل استاد دانشگاه رو گیر میاره در سن 28 یا 30 سالگی که خیلی دیر و بد هست.
من الان از دانشگاه کلگری با 28000 دلار، دانشگاه آلبرتا با 24000 دلار و دانشگاه صنعتی امیرکبیر بدون فاند! ( مستقیم ارشد ) پذیرش دارم به علاوه ی اینکه احتمالا از طریق کنکور دانشگاه های دیگه هم قبول می شم. حالا سوال من اینه که چرا من باید برای ادامه تحصیل به خارج از ایران برم؟ می تونم ایران بمونم هم کار کنم و هم در بهترین دانشگاه های ایران درس بخونم واقعا هم به نظرم دانشگاه های ایران از نظر آموزشی با اون دانشگاه ها که من ازشون پذیرش گرفتم فرقی نداره. به جای سربازی پروژه می گیریم و تجربه ی کاری کسب می کنم که خیلی به دردم می خوره و خیلی چیزهای دیگه. می دونم که خیلی دیر دارم این سوال ها رو از خودم می پرسم ولی متاسفانه اون موقع که اپلای می کردم علاقه مندی هایی که الان به ایران داشتم رو نداشتم؛ حالا خواهشم از شما اینه که اگه دلیلی به ذهنتون می رسه که من رو قانع کنه که از ایران برم به من بگید چون باید سریعا تصمیم بگیرم و الان نمی دونم باید چی کار کنم که بعدا پشیمون نشم. ضمنا من یک آدم نیمه مذهبی هستم و خوب دنیا جای آدم های نیمه مذهبی نیست.

[mab]

سلام،
سوالی که ذهن من رو مشغول کرده اینه که چرا خارج از کشور؟ خیلی ها هستند که به قصد مهاجرت اپلای می کنن و بعد از درس خوندشون توی همون کشور مشغول به کار می شند و همون جا می مونند این افراد به اندازه ی کافی انگیزه برای رفتن و زندگی در خارج از ایران دارند، اما کسانی تصمیم دارند حتما بعد از تمام شدن تحصیلاتشان به ایران بر گردند چه طور؟ چه انگیزه هایی برای این افراد وجود دارد؟ رفتن به خارج از کشور و برگشتن یعنی چند سال دور بودن از وطن به علاوه ی اینکه اکثر آقایون بعد از برگشت باید سربازی برند و این هم دلیل دیگری است برای عقب ماندن از زندگی، با این حساب برای کسی که به قصد دکترا به خارج از کشور می ره و بعد از 6 سال به ایران بر می گرده در بهترین حالت شغلی مثل استاد دانشگاه رو گیر میاره در سن 28 یا 30 سالگی که خیلی دیر و بد هست.
من الان از دانشگاه کلگری با 28000 دلار، دانشگاه آلبرتا با 24000 دلار و دانشگاه صنعتی امیرکبیر بدون فاند! ( مستقیم ارشد ) پذیرش دارم به علاوه ی اینکه احتمالا از طریق کنکور دانشگاه های دیگه هم قبول می شم. حالا سوال من اینه که چرا من باید برای ادامه تحصیل به خارج از ایران برم؟ می تونم ایران بمونم هم کار کنم و هم در بهترین دانشگاه های ایران درس بخونم واقعا هم به نظرم دانشگاه های ایران از نظر آموزشی با اون دانشگاه ها که من ازشون پذیرش گرفتم فرقی نداره. به جای سربازی پروژه می گیریم و تجربه ی کاری کسب می کنم که خیلی به دردم می خوره و خیلی چیزهای دیگه. می دونم که خیلی دیر دارم این سوال ها رو از خودم می پرسم ولی متاسفانه اون موقع که اپلای می کردم علاقه مندی هایی که الان به ایران داشتم رو نداشتم؛ حالا خواهشم از شما اینه که اگه دلیلی به ذهنتون می رسه که من رو قانع کنه که از ایران برم به من بگید چون باید سریعا تصمیم بگیرم و الان نمی دونم باید چی کار کنم که بعدا پشیمون نشم. ضمنا من یک آدم نیمه مذهبی هستم و خوب دنیا جای آدم های نیمه مذهبی نیست.

من خودم همین سوالات شما و گرفتاری شما رو دارم. ببینید مسیله به نظرم کار کردن در یک سیستم سرمایه داری رقابتی هستش.توی اون سیستم نمیشه با کانکشن یا رابطه درآمد کسب کرد.این خیلی کار آدمو سخت میکنه ولی باعث میشه تا کیفیت ادم خیلی بالا بره. دانش و مهارتهای علمی کسب کنه که اینجا اصولا سودآفرین نیست و وقت گذاشتن روش به صرفه نیست. دل کندن خیلی سخته. من خودم وابسته(بچه ننه !!) هستم و شرایط راحتی داخل ایران دارم. ولی مسیله بر سر کیفیتیه که اون نظام رقابتی به آدم میده. همین. من تو زندگیم تقریبا وقتمو رو درسم گذاشتم و درسمو خوب خوندم.غیر از درسم دستاورد دیگه ای تو زندگیم ندارم.خب الان خیلی حیفم میاد توی یه سیستم داخلی با راندمان پایین(علوم انسانی!!) دکتری بخونم و با رابطه کار بگیرم و الی آخر. جذابیت خارج کشور بیشتر اینه که میتونی توی یه نظام کیفی باسواد بشی و مهارت کسب کنی. مسیله برگشت یا موندن خارج رو هم همون موقع باید با توجه به شرایط همون موقعت تصمیم بگیری. اگه بخوای بمونی اونجا که هیچ اما اگه دغدغه ایران و آدماش رو داری هم بهترین کار اینه که توی یه موسسه کیفی درستو ادامه بدی و بعدش برگردی و اینجا خدمت کنی. در مورد سن و پول هم خب دیگه کلا درس خوندن حرفه ای همه جای دنیا کار سخت و پردردسریه.

[dr_dr]

من خودم همین سوالات شما و گرفتاری شما رو دارم. ببینید مسیله به نظرم کار کردن در یک سیستم سرمایه داری رقابتی هستش.توی اون سیستم نمیشه با کانکشن یا رابطه درآمد کسب کرد.این خیلی کار آدمو سخت میکنه ولی باعث میشه تا کیفیت ادم خیلی بالا بره. دانش و مهارتهای علمی کسب کنه که اینجا اصولا سودآفرین نیست و وقت گذاشتن روش به صرفه نیست. دل کندن خیلی سخته. من خودم وابسته(بچه ننه !!) هستم و شرایط راحتی داخل ایران دارم. ولی مسیله بر سر کیفیتیه که اون نظام رقابتی به آدم میده. همین. من تو زندگیم تقریبا وقتمو رو درسم گذاشتم و درسمو خوب خوندم.غیر از درسم دستاورد دیگه ای تو زندگیم ندارم.خب الان خیلی حیفم میاد توی یه سیستم داخلی با راندمان پایین(علوم انسانی!!) دکتری بخونم و با رابطه کار بگیرم و الی آخر. جذابیت خارج کشور بیشتر اینه که میتونی توی یه نظام کیفی باسواد بشی و مهارت کسب کنی. مسیله برگشت یا موندن خارج رو هم همون موقع باید با توجه به شرایط همون موقعت تصمیم بگیری. اگه بخوای بمونی اونجا که هیچ اما اگه دغدغه ایران و آدماش رو داری هم بهترین کار اینه که توی یه موسسه کیفی درستو ادامه بدی و بعدش برگردی و اینجا خدمت کنی. در مورد سن و پول هم خب دیگه کلا درس خوندن حرفه ای همه جای دنیا کار سخت و پردردسریه.

ببین مسئله اینه که من تصمیم دارم که حتما بعد از تحصیلاتم برگردم ایران.فرض کنیم من در بهترین شرایط در خارج از ایران درس بخونم و دکترا بگیرم و خیلی چیزها از سیستم آموزشی اون ها یاد بگیرم و سطح خودم رو بالا ببرم مشکل زمانی به وجود میاد که من بر می گردم ایران، وقتی با این شرایط برگردی ایران واقعا هیچ کاری بلد نیستی و تازه باید از صفر شروع کنی در بهترین حالت اگر از ***** های عقیدتی سیاسی عبور کنی شاید به صورت موقت استاد دانشگاه بشی تازه همه ی اینها جدای مسئله سربازی هست. خوب با این حساب 6 سال تا گرفتن دکترا طول می کشه و دو سال هم سربازی این جوری 30 ساله می شی و بعد تازه می خوای از صفر شروع کنی به کار کردن و یاد گرفتن کار در صنعت ایران. به نظر شما واقعا 30 سالگی دیر نیست؟ اصلا هدف از رفتن و درس خوندن تا دکترا در خارج از کشور چیه؟

[amin2011]

راستش من هم از سال های اول ارشد که با دوستان دورهم می نشتیم این سوال را داشتیم چرا ایران؟ چرا خارج؟. الان هم بعد از گذشت سه سال با اینکه الان دانشجوی دکترای برق داخل هستم هنوز این سوال برای من مطرح است دقیقا با همان دلایل دوستمون. الانم اگه به این نتیجه برسم که اون طرف بهتره قید دکترا ایران رو میزنم و میرم. بسیاری از دوستان که رفتن هی می گن اپلای کن بیا ولی من دوست دارم منطقی عمل کنم و طوری نشه که بعدا پشیمونی به بار بیاره. ولی من فکر می کنم برا ما که دکترا می گیریم تنها کاری که تو ایران هست هیئت علمی دانشگاه هاست که با این وضع متمرکز شدن استخدام و بورس فکر می کنم فرقی نمی کنه که تو ایران باشی یا خارج تازه اگه از یک دانشگاه خارجی باشی فکر کنم جای بهتری بتونی گیر بیاری. پس نتیجه اگر قصد موندن باشه که فبها ولی اگر قصد برگشته باز هم میشه رو رفتن حساب ویژه باز کرد. من خودم تازه به این نتیچه رسیدم و احتمالا قید دکترا داخل رو بزنم البته اگر جای خوبی گیر بیارم نه هر جایی.

[Arsenal]

سلام،
سوالی که ذهن من رو مشغول کرده اینه که چرا خارج از کشور؟ خیلی ها هستند که به قصد مهاجرت اپلای می کنن و بعد از درس خوندشون توی همون کشور مشغول به کار می شند و همون جا می مونند این افراد به اندازه ی کافی انگیزه برای رفتن و زندگی در خارج از ایران دارند، اما کسانی تصمیم دارند حتما بعد از تمام شدن تحصیلاتشان به ایران بر گردند چه طور؟ چه انگیزه هایی برای این افراد وجود دارد؟ رفتن به خارج از کشور و برگشتن یعنی چند سال دور بودن از وطن به علاوه ی اینکه اکثر آقایون بعد از برگشت باید سربازی برند و این هم دلیل دیگری است برای عقب ماندن از زندگی، با این حساب برای کسی که به قصد دکترا به خارج از کشور می ره و بعد از 6 سال به ایران بر می گرده در بهترین حالت شغلی مثل استاد دانشگاه رو گیر میاره در سن 28 یا 30 سالگی که خیلی دیر و بد هست.
من الان از دانشگاه کلگری با 28000 دلار، دانشگاه آلبرتا با 24000 دلار و دانشگاه صنعتی امیرکبیر بدون فاند! ( مستقیم ارشد ) پذیرش دارم به علاوه ی اینکه احتمالا از طریق کنکور دانشگاه های دیگه هم قبول می شم. حالا سوال من اینه که چرا من باید برای ادامه تحصیل به خارج از ایران برم؟ می تونم ایران بمونم هم کار کنم و هم در بهترین دانشگاه های ایران درس بخونم واقعا هم به نظرم دانشگاه های ایران از نظر آموزشی با اون دانشگاه ها که من ازشون پذیرش گرفتم فرقی نداره. به جای سربازی پروژه می گیریم و تجربه ی کاری کسب می کنم که خیلی به دردم می خوره و خیلی چیزهای دیگه. می دونم که خیلی دیر دارم این سوال ها رو از خودم می پرسم ولی متاسفانه اون موقع که اپلای می کردم علاقه مندی هایی که الان به ایران داشتم رو نداشتم؛ حالا خواهشم از شما اینه که اگه دلیلی به ذهنتون می رسه که من رو قانع کنه که از ایران برم به من بگید چون باید سریعا تصمیم بگیرم و الان نمی دونم باید چی کار کنم که بعدا پشیمون نشم. ضمنا من یک آدم نیمه مذهبی هستم و خوب دنیا جای آدم های نیمه مذهبی نیست.

بنظرمن برو فکرم نکن !
دلیلشو نمی دونم ولی اگه نری مطمئن باش پشیمون میشی که اونوقت دیگه دیر شده ولی اگه بری حتی اگه پشیمونم بشی یه دکترا می گیریو بر می گردی
من فکر می کنم اونجا واسه نیمه مذهبی ها بهتر باشه چون شرایط یه جوریه که باید یا مذهبی باشی یا نباشی.اینجوری با رفتنت تکلیفت تو این قضیه هم روشن میشه

[soroushar]

بنظرمن برو فکرم نکن !
دلیلشو نمی دونم ولی اگه نری مطمئن باش پشیمون میشی که اونوقت دیگه دیر شده ولی اگه بری حتی اگه پشیمونم بشی یه دکترا می گیریو بر می گردی
من فکر می کنم اونجا واسه نیمه مذهبی ها بهتر باشه چون شرایط یه جوریه که باید یا مذهبی باشی یا نباشی.اینجوری با رفتنت تکلیفت تو این قضیه هم روشن میشه

دوست عزیز این چه حرفیه شما میزنی؟ بدون فکر تصمیم گرفتن کی نتیجه خوبی داشته؟ خیلی ها هستن که وقتی پاشون به یه کشور دیگه میرسه میفهمن که اصلا توانایی زندگی کردن توی اون شرایط رو ندارن. حالا از دلتنگی بگیر تا زبان و فشار کاری توی دانشگاه خارجی تا آب و هوا. مجبور میشن برگردن و فقط چند میلیون پول حروم شده این وسط.

[Arsenal]

دوست عزیز این چه حرفیه شما میزنی؟ بدون فکر تصمیم گرفتن کی نتیجه خوبی داشته؟ خیلی ها هستن که وقتی پاشون به یه کشور دیگه میرسه میفهمن که اصلا توانایی زندگی کردن توی اون شرایط رو ندارن. حالا از دلتنگی بگیر تا زبان و فشار کاری توی دانشگاه خارجی تا آب و هوا. مجبور میشن برگردن و فقط چند میلیون پول حروم شده این وسط.

من که نمی گم ایشون بدون فکر برن!
حتما ایشون پیشه خودشون حساب و کتاب کردن که اپلای کردن دیگه.به نظر من با فاندی که ایشون از کانادا دارن برن بهتره

[S03]

سلام،
سوالی که ذهن من رو مشغول کرده اینه که چرا خارج از کشور؟ خیلی ها هستند که به قصد مهاجرت اپلای می کنن و بعد از درس خوندشون توی همون کشور مشغول به کار می شند و همون جا می مونند این افراد به اندازه ی کافی انگیزه برای رفتن و زندگی در خارج از ایران دارند، اما کسانی تصمیم دارند حتما بعد از تمام شدن تحصیلاتشان به ایران بر گردند چه طور؟ چه انگیزه هایی برای این افراد وجود دارد؟ رفتن به خارج از کشور و برگشتن یعنی چند سال دور بودن از وطن به علاوه ی اینکه اکثر آقایون بعد از برگشت باید سربازی برند و این هم دلیل دیگری است برای عقب ماندن از زندگی، با این حساب برای کسی که به قصد دکترا به خارج از کشور می ره و بعد از 6 سال به ایران بر می گرده در بهترین حالت شغلی مثل استاد دانشگاه رو گیر میاره در سن 28 یا 30 سالگی که خیلی دیر و بد هست.
من الان از دانشگاه کلگری با 28000 دلار، دانشگاه آلبرتا با 24000 دلار و دانشگاه صنعتی امیرکبیر بدون فاند! ( مستقیم ارشد ) پذیرش دارم به علاوه ی اینکه احتمالا از طریق کنکور دانشگاه های دیگه هم قبول می شم. حالا سوال من اینه که چرا من باید برای ادامه تحصیل به خارج از ایران برم؟ می تونم ایران بمونم هم کار کنم و هم در بهترین دانشگاه های ایران درس بخونم واقعا هم به نظرم دانشگاه های ایران از نظر آموزشی با اون دانشگاه ها که من ازشون پذیرش گرفتم فرقی نداره. به جای سربازی پروژه می گیریم و تجربه ی کاری کسب می کنم که خیلی به دردم می خوره و خیلی چیزهای دیگه. می دونم که خیلی دیر دارم این سوال ها رو از خودم می پرسم ولی متاسفانه اون موقع که اپلای می کردم علاقه مندی هایی که الان به ایران داشتم رو نداشتم؛ حالا خواهشم از شما اینه که اگه دلیلی به ذهنتون می رسه که من رو قانع کنه که از ایران برم به من بگید چون باید سریعا تصمیم بگیرم و الان نمی دونم باید چی کار کنم که بعدا پشیمون نشم. ضمنا من یک آدم نیمه مذهبی هستم و خوب دنیا جای آدم های نیمه مذهبی نیست.

شما فقط یک طرف قضیه رو نگاه می کنید. همه چیز فایده های شغلی و اینکه که در 30 سالگی چکاره می شیم نیست. دیدن و زندگی در جوامع دیگه به خصوص جوامع مدرن غربی خیلی چشم و گوش آدم رو باز می کنه و دید خیلی بهتری به آدم میده. تجربیات بسیار با ارزشی رو میشه با زندگی در جوامع غربی به دست آورد که براتون بسیار مفید خواهد بود. به طور مثال الان می گید "دنیا جای آدم های نیمه مذهبی نیست" و بعدا خواهید دید مذهب هر شخص ربطی به جاش در دنیا نداره و دنیا جای هر شخصی با هر میزان و شدت از هر نوع مذهب و اعتقاد است.

اگه می بینید براتون شاید فایده حرفه ای نداشته باشه، فایده های شخصیتی، آموزشی و اجتماعی بسیاری خواهد داشت و من برای همین توصیه می کنم در شرایط تقریبا یکسان این سختی رو بپذیرید و محیط جدید و متفاوتی رو تجربه کنید. به علاوه اگه اشتباه نکنم شما دارید برای فوق می رید، اگه دیدید خوب نبود می تونید برای دکترا برگردید ایران.