مهاجرت و نقش جنسیت

[shahrouz]

درود

به نظر من بهتره فرد یکی از دو حالت رو پیش بگیره وحین ازدواج با شخصی مشابه خودش هم باشه. تو این شرایط نه آقایی پیدا می شه که زورگویی کنه ولی از تامین زندگی طفره بره نه خانومی که حقوق برابر می خواهد ولی مسئولیتهای برابر رو قبول نمی کنه!
این رو هم در محیط کاری هم دیدم و هم در زندگی های مشترک. یعنی آقایی رو دیدم که مسئولیتی رو قبول نمی کنه ولی مرتب دستور می ده یا خانومی که به بهانه ضعف جسمی و خستگی و... از زیر بار مسئولیت خارج می شه که طبیعتا این موارد به دیگران مربوط نیست. (این در محیط کاری بیشتر دیدم)
از نظر روانی هر دوی اینها برای محیط کاری و بویژه زندگی مشترک به نظر خیلی رشد کرده نیستند. من می تونم بگم که در ایران در اکثر مواقع جنسیت مرد یک عامل کنترل کننده هست (کنترل رفت و آمد زن، گفت و گوی زن، پوشش زن و...) ولی خب طبیعتا یک سری محدودیتها رو هم قوانینی مثل مهریه ایجاد می کنه که فرد پس از ازدواج گاهی مجبور می شه به زندگی مشترکش ادامه بده و یا حتی اینقدر خانم رو اذیت کنه که درخواست طلاق بده.

سوال من از دوستان اینه که چقدر این قوانین و مهمتر از اون چهارچوبهای فرهنگ در خارج از کشور واقعا عادلانه است؟ آیا برابری زن و مرد یک حرف اجرا نشده در عمل هست یا واقعا جامه عمل به خودش پوشونده؟ فکر می کنم از نظر مسائلی مثل زورگویی مردانه و... بویژه در محیط های کاری خیلی بعید به نظر بیاد که اونجا کسی جرات چنین کاری داشته باشه ( تو ایرانشم دیگه کمتر کسی داره ) ولی عکس چی؟ اینکه من نسبت به درک جنسیت طرف مقابلم و ظریف و اینکه زودتر از من خسته می شه و..... خنثی باشم منفی قلمداد می شه؟! طبیعتا نباید اینطوری باشه.ولی می خوام ببینم واقعیت چی هست؟ ( برداشت من از صحبتهای دوستانم اینه که برعکس ایران در اونجا کفه به نفع زنان سنگینی می کنه. شنیدم زنها از حقوقی برابر با مردها برخوردارند و با ساپورتهایی فراتر از مردان ) این درسته؟

[hooran]

تاپیک جالبی است ولی به نظر من در عنوان کلی فوق تقسیم بندی های زیر صورت بگیرد به مطالب مفیدی منجر خواهد شد
1. مهاجرت وجنسیت از منظر آفایان مجرد و تجارب در این زمینه
2. مهاجرت وجنسیت از منظر خانمهای مجرد و تجارب در این زمینه
3. مهاجرت وجنسیت از منظر آفایان متاهل و تجارب در این زمینه
4.مهاجرت وجنسیت از منظر خانمهای متاهل و تجارب در این زمینه
5. مهاجرت وجنسیت از منظر خانواده های دارای فرزند دختر و پسر و تجارب در این زمینه
6. تاثیر مهاجرت در فروپاشی خانواده های ایرانی و فرجام این خانواده ها
7. ....

در ضمن اگر تلاش شودکه دوستان با مصداق های عینی و تجارب مسائل را مطرح کنند خوب خواهد . بحث فرضی در باره مسائل فرضی و تئوریک کمتر کمک کننده خواهد بود.

ممنون

[Gela]

موضوع جالبیه. من به عنوان یه دختر که هنوز ایرانه، اما برای لیسانس از آمریکا پذیرش گرفته صحبت میکنم. جایی که "هیچ" دوست یا فامیلی ندارم.

اول از همه اینکه خیلی سخته، خیلی! از همون اولش که باید رو مخِ خانوادت راه بری تا راضی شن. البته حق هم دارن، چون کمتر کسی حاضر میشه دختر 18 ساله اش رو بفرسته اونور دنیا که حتی هیچ تصویری هم ازش نداره.
برای شروع این پروسه باید کفش آهنی پوشید. راضی کردن ِ خانواده که ویزا کارد بگیرن و رفت و آمد بین محل زندگی و تهران تو زمستون تو جاده کندوانِ برفی برای امتحان تافل و مصاحبه و ترجمه ی مدارک و رفتن به ترکیه برای امتحان SAT و ....
الان که برمیگردم و مسیری که طی کردم رو نگاه میکنم با خودم میگم چه حوصله و اعصابی صرف کردم! (هرچند اگر زمان 100 بار دیگه هم برگرده عقب من همین مسیرو میام)

میدونم بعدش هم کلی مشکل و چالش دیگه پیش رو خواهد بود. خوشبختانه از نظر زبان مشکلی ندارم بواسطه ی سفر های متعدد و دوست های اینترنتی انگلیسی زبان و صحبت با اسکایپ و تلفن میدونم I will be fine! ولی این توجیهی برای رفع همه ی مشکلات اجتماعی و فردی تو روزهای اولیه نخواهد بود.

تازه این همه راه اومدم الان تقریبا میشه گفت وسطاش هستم. هنوز مصاحبه ویزا و کلی کار دیگه مونده. بماند که بعد از رفتن و شروع شدن کلاس ها یه سری ماجرای دیگه خواهم داشت!

جالب تر از همه اینه که الان نتیجه ی پذیرش هم اومده دمِ خونه بازم پدرِ خانواده یجورایی دو دلِ و گاهی میگه بیا بمون واسه فوق برو و.......

اطلاعات تکمیلی درباره ی وضعیت زندگی در اونور رو بعدا اضافه میکنم اگر همه چی خوب پیش بره.
(To be continued...)

من این پست رو سه سال و نیم پیش گذاشتم. تصمیم گرفتم یه آپدیت پست کنم برای دانشجوها - مخصوصا دخترایی که دو دل هستن --.
سال اول پیدا کردن کار یکم سخت بود بخاطر تجربه ی کم. سال اول در Dining Center دانشگاه کار کردم که اصلا دوست نداشتم. اما از سال دوم همه چیز ساده تر میشه.

الان سال آخر لیسانس هستم و تابستون 2016 درسم تموم میشه. توی این 3 سال گذشته تونستم 2 سال تجربه ی کار مربوط کسب کنم با کار کردن در دانشگاه و تابستون گذشته (2015) هم در کالیفرنیا به عنوان Software Engineer کار کردم برای کمپانی که به اسم Esri که نرم افزار های Mapping and GIS تولید میکنه.

سال گذشته با دوستم که کلاب رو توی دانشگاه شروع کردیم برای تشویق دخترا برای انتخاب Computer Science و یاد گرفتن برنامه نویسی که با استقبال دپارتمان روبه رو شد و کمک مالی دریافت کرد. 2 ماه بعد از شروع کلاب کمپانی Bloomberg اسپانسر ما شد و بهمون مبلغ قابل توجهی پول داد. این اتفاقات باعث شد با خیلی از استاد ها و حتی Department Chair & Dean of school of engineering مارو بشناسن و هر وقت چیزی لازم هست میتونیم درخواست کنیم. مثلا امروز صبح درخواست دادم که هزینه ی سفر و هتل من و چند نفر دیگه از eboard کلاب به نیویورک رو پوشش بدن که الان در حال بررسی هست

این ترم هم با یکی از پروفسور ها (که از طریق همین کلاب باهاش آشنا شدم) دارم ریسرچ انجام میدم درباره ی Artificial Intelligence and Machine learning.

2 هفته پیش هم پیشنهاد Full time گرفتم از جایی که internship انجام دادم که سال دیگه بعد از تموم شدن درسم میتونم برم همونجا کار کنم. دیروز هم یه نفر از طرف یکی از تیم های Apple ایمیل زد بهم و دعوت شدم برای مصاحبه.

فعالیت آکدمیک به کنار، توی این 3 سال تونستم به خیلی جاهای کشور برم از East Coast گرفته تا West Coast. با کلی آدم جدید آشنا شدم و دوست های جدید پیدا کردم و کارای جدید امتحان کردم.

نمی گم آسونه، چون اینطور نیست. ولی واقعا لذت بردم از هرکاری که انجام دادم. اینجا کلی موقعیت هست برای یادگیری و کار کردن روی پروژه های خیلی جالب. ارزشش رو داره که بعضی وقتا ریسک کرد.

...Tl; dr
.Do it; it is worth it

[pimi810]

من این پست رو سه سال و نیم پیش گذاشتم. تصمیم گرفتم یه آپدیت پست کنم برای دانشجوها - مخصوصا دخترایی که دو دل هستن --.
سال اول پیدا کردن کار یکم سخت بود بخاطر تجربه ی کم. سال اول در Dining Center دانشگاه کار کردم که اصلا دوست نداشتم. اما از سال دوم همه چیز ساده تر میشه.

الان سال آخر لیسانس هستم و تابستون 2016 درسم تموم میشه. توی این 3 سال گذشته تونستم 2 سال تجربه ی کار مربوط کسب کنم با کار کردن در دانشگاه و تابستون گذشته (2015) هم در کالیفرنیا به عنوان Software Engineer کار کردم برای کمپانی که به اسم Esri که نرم افزار های Mapping and GIS تولید میکنه.

سال گذشته با دوستم که کلاب رو توی دانشگاه شروع کردیم برای تشویق دخترا برای انتخاب Computer Science و یاد گرفتن برنامه نویسی که با استقبال دپارتمان روبه رو شد و کمک مالی دریافت کرد. 2 ماه بعد از شروع کلاب کمپانی Bloomberg اسپانسر ما شد و بهمون مبلغ قابل توجهی پول داد. این اتفاقات باعث شد با خیلی از استاد ها و حتی Department Chair & Dean of school of engineering مارو بشناسن و هر وقت چیزی لازم هست میتونیم درخواست کنیم. مثلا امروز صبح درخواست دادم که هزینه ی سفر و هتل من و چند نفر دیگه از eboard کلاب به نیویورک رو پوشش بدن که الان در حال بررسی هست

این ترم هم با یکی از پروفسور ها (که از طریق همین کلاب باهاش آشنا شدم) دارم ریسرچ انجام میدم درباره ی Artificial Intelligence and Machine learning.

2 هفته پیش هم پیشنهاد Full time گرفتم از جایی که internship انجام دادم که سال دیگه بعد از تموم شدن درسم میتونم برم همونجا کار کنم. دیروز هم یه نفر از طرف یکی از تیم های Apple ایمیل زد بهم و دعوت شدم برای مصاحبه.

فعالیت آکدمیک به کنار، توی این 3 سال تونستم به خیلی جاهای کشور برم از East Coast گرفته تا West Coast. با کلی آدم جدید آشنا شدم و دوست های جدید پیدا کردم و کارای جدید امتحان کردم.

نمی گم آسونه، چون اینطور نیست. ولی واقعا لذت بردم از هرکاری که انجام دادم. اینجا کلی موقعیت هست برای یادگیری و کار کردن روی پروژه های خیلی جالب. ارزشش رو داره که بعضی وقتا ریسک کرد.

...Tl; dr
.Do it; it is worth it

من واقعا از این پست لذت بردم. صرف نظر از جنسیت، لیسانس خوندن تو آمریکا فوق العاده با ارزش هستش و من هم به نوبه خودم به همه ی دوستانی که توان مالی و ریسک پذیری لارم برای این کار رو دارن، توصیه می کنم حتما این کار رو بکنن خودشون رو درگیر سیستم دانشگاهی ایران نکنن.

[dental.persian]

من واقعا از این پست لذت بردم. صرف نظر از جنسیت، لیسانس خوندن تو آمریکا فوق العاده با ارزش هستش .

دلایلتون رو میگید؟
اما نکته مهم اینه که افیسر ها ی امریکا اکثرا Undergraduate رو ریچگت میکنن

[pimi810]

دلایلتون رو میگید؟
اما نکته مهم اینه که افیسر ها ی امریکا اکثرا Undergraduate رو ریچگت میکنن

فکر کنم Gela به اندازه کافی دلیل باشه.
ببینید فضای حاکم بر دانشگاهای آمریکا مخصوصا تو tier 1 ونیز tier 2 فوق العاده مثبت و سازنده هستش و باعث رشد و شکوفایی همه جانبه ی شما میشه. این مساله مخصوصا برای دانشجویا خارجی خیلی حیاتیه چون کاملا باعث میشه تو فرهنگ آمریکا جا بیفتن و زبانشون قوی بشه و حلقه ی دوستانی پیدا کنن که priceless هستش و بعدها برای کار و بیزینس و .... به دردشون خواهد خورد. به نظر من اصلا مهم نیست که شما تو آمریکا به دنیا اومده باشید یا نه. همین که از اول لیسانس یه دانشگاه خوب (حتی متوسط) برید هم تا حد خیلی زیادی جا می افتید.

اگر وضع مالی خوب باشه درصد ریجکت پایین خواهد اومد. خیلی ها هستن که ویزا میگیرن برای undergrad.

[Gela]

دلایلتون رو میگید؟
اما نکته مهم اینه که افیسر ها ی امریکا اکثرا Undergraduate رو ریچگت میکنن

صحبت شما درباره ی رد کردن ویزای آندرگرد اصلا درست نیست.

من و 2 تا ازدوستانم همزمان توی یک هفته مصاحبه داشتیم 3 سال پیش، دو تامون از ترکیه و یکی از دبی که اونموقع همش حرفش بود که بد ویزا میده، با این حال من و دوستم ویزا مالتیپل رو همونجا گرفتیم و روز بعد پاسپورت با ویزا دم هتلمون بود. دوستی که دبی رفت هم ویزاشو بلافاصله گرفت اما سینگل بود.

من خیلی ها رو میشناسم که برای لیسانس اومدن اینجا بدون مشکل. تا زمانی که پذیرش از دانشگاه معتبر داشته باشی، بتونی توانایی مالیتو ثابت کنی، زبانت خوب باشه و گپ تحصیلی خیلی طولانی (مثلا 10-20 سال) نداشته باشی احتمال ویزا خیلی بالاست. حتی بالاتر از Grad students چون دانش آموز دبیرستانی معمولا چیز مشکوکی نداره و کلیرنس و ... بخواد.

من یادمه مصاحبم خیلی relax و بیشتر شبیه گپ دوستانه بود.


پ.ن: مرسی از همه ی دوستانی که کامنت/امتیاز مثبت دادن

[epistem]

من واقعا از این پست لذت بردم. صرف نظر از جنسیت، لیسانس خوندن تو آمریکا فوق العاده با ارزش هستش و من هم به نوبه خودم به همه ی دوستانی که توان مالی و ریسک پذیری لارم برای این کار رو دارن، توصیه می کنم حتما این کار رو بکنن خودشون رو درگیر سیستم دانشگاهی ایران نکنن.

امریکا که هیچ من توصیه میکنم اگر تونستن سیستم های دانشگاهی افغانستان هم تجربه کنند چون سیستم دانشگاهی ایران که خودم هم در مقطعی درگیرش بودم مزخرف به معنای تام کلمه هست. استادها بیشتر دنبال ...... هستند تا درس و کار علمی. دانشجوها هم طیف زیادیشون از استادا بدتر. (حالا البته مثال افغانستان شوخیه)
استادی هست متخصص جراحی قلب پسر عمومی همین آقای دکتر هاشمی وزیر بهداشت. نصف بیشتر کلاسش صرف توصیه به این میشه که ماشین گرون نخرید سوار نشید خوب نیست لباس گرون شخصیت نمیاره. فلانی فلانه بهمانی بهمانه!. این توشه استاد این بزگروار هست. سیستم دانشگاهای که تکلیفش باز بخشنامه های خودش مشخص نیست . به داشتن رتبه 500 بهرتین دانشگاهای کشوری که بالاخره سری در سرها بود زمانی افتخار میکنه!!

[epistem]

نظر شخصی
مکسی که قصد مهاجرت داره به نظرم پروسه ازدواج رو بگذاره برای بعد از مهاجرت به دلایل مختلف از جمله قرار گرفتن در شرایط جدید و انتظارات جدید و تغییر احتمالی نوع نگاه به زندگی و .... ممکنه تغییرات نگاه رو ایجاد کنه و ......
ولی وقتی توی شرایطی قرار بگیره فرد که بدونه ثابت هست در اونجا و کم کم با روحیات و فرهنگ جامعه ای که میخواد توش زندگی کنه قراره بگیره و تطبیق بخوره میتونه گزینه ای که باهاش همخوان تر باشه رو انتخاب کنه

[fkh_88]

نظر شخصی
مکسی که قصد مهاجرت داره به نظرم پروسه ازدواج رو بگذاره برای بعد از مهاجرت به دلایل مختلف از جمله قرار گرفتن در شرایط جدید و انتظارات جدید و تغییر احتمالی نوع نگاه به زندگی و .... ممکنه تغییرات نگاه رو ایجاد کنه و ......
ولی وقتی توی شرایطی قرار بگیره فرد که بدونه ثابت هست در اونجا و کم کم با روحیات و فرهنگ جامعه ای که میخواد توش زندگی کنه قراره بگیره و تطبیق بخوره میتونه گزینه ای که باهاش همخوان تر باشه رو انتخاب کنه

اونقدری آدم ها تفاوت نمی کنند بعد از مهاجرت، صرفا به باطن خودشون نزدیک تر میشن. مگر اینکه از سن خیلی کم رفته باشن و/یا young money باشن.