مهاجرت و نقش جنسیت

[saman_shahin]

ممنون از تمامی دوستان بالاخص آرتین عزیز که این مساله جدی رو در قبال یه تاپیک مطرح کردن
به نظر من این تاپیک میتونه در راستای همون تاپیکهای «اوضاع واقعی کار و زندگی در کانادا» و بقیه کشورها درست شده باشه تا دید درست و صحیحی به مهاجرین بده!
در کل بحث این هست که مهاجرت به محیطی جدید تأثیر خودش رو بر انسان میگذاره چه مذکر و چه مؤنث ولی مطمئنا تفاوتها و شدت و ضعفهایی داره که دنبال بررسی اون هستیم!
اینکه یک خانم یا آقا بیست، سی سال از عمرش رو در خاک ایران گذرونده و با این فرهنگ رشد کرده و یکباره به محیطی میره که از جهات زیادی متفاوت هست و حتی فرهنگ قبلی (فرهنگ ایران) برای ساکنین اون سرزمین بسیار غریب و عجیب هست ... اینها مسائلی هست که شخصیت فرد و همینطور خانواده و دوستان و طرز زندگی و تفکر و منش شخص رو تحت تأثیر قرار میده
از طرف دیگه مطمئنا هیچکدوم از ما مثل یک ماشین نیستیم که زندگی کاریمون با زندگی شخصیمون گره نخورده باشه ... و بتونیم دو شخصیت مجزا از خودمون نشون بدیم ...
امیدوارم همه دوستان بتونیم به نظرات خوبی برسیم و البته دوباره از دوستان خارج نشین میخام نکاتی رو که فکر میکنن سازنده هست بیان کنن!
ممنون

[marjanmohajer]

ضمن تشكر و قدرداني از همه پدرهاي زحمتكش،

در جامعه ايراني پدر در قبال خانواده اش دو نقش مهم دارد:
اولين و در واقع مهم ترين وظيفه او برآورده كردن نيازهاى اقتصادي خانواده است و اين بخش مهمي از اقتدار و هويت مردانه و به رسميت شناخته شدنش را به عنوان رئيس خانواده، در خانواده و اجتماع، تحت تاثير قرار مي دهد تا جايي كه در جامعه ما به مردي كه قادر به تامين نياز خانواده اش نباشد، به چشم يك مرد كامل نگاه كرده نمي شود.
در مهاجرت پدر مجبور مي شود براي تامين خانواده، تن به كارهايي بدهد كه نياز اقتصاديشان مانند قبل پوشش نمي دهد و از طرفي گاهي وابسته به كمك هاي نهادهاي اجتماعي مي شود كه اين موضوع باعث كم شدن وابستگي خانواده به او از نظر اقتصادي مي شود.
و نقش ديگر پدر خانواده قدرتش در اتخاذ تصميم گيري هاست؛
چون او بيشترين ارتباط را با جامعه و محيط داشته و در واقع مهم ترين رابط ميان دنياي بيرون ودرون خانواده بوده است، به سبب آن اطلاعات و دانشي را به دست آورده كه به دليل آن خود را محق مي داند كه در تصميم گيري ها حرف آخر را بزند و در واقع اين يك نقش فرضي است كه جامعه و ديگران به او داده اند.
اما در مهاجرت، پدر به تدريج مشروعيتش را در اثر عدم توانايي اش در تامين خانواده و واقف شدن افراد خانواده به اين مسئله كه تفاوتشان با پدر در ميزان ناآگاهي از محيط نه تنها زياد نبوده حتي گاهي از او آگاه ترند، از دست مي دهد.
محروم شدن همزمان از اين دو نقش مهم ( تامين اقتصادي و رابط بودن با دنياي خارج ) موجب شده تا پدر ديگر كنترل سابق را بر زندگي اش نداشته باشد.

[marjanmohajer]

به نظر دوستان اين پدر بعد از برخورد با اين مسايل چه رويكردي مي تواند داشته باشد؟

[smonabav]

به نظر دوستان اين پدر بعد از برخورد با اين مسايل چه رويكردي مي تواند داشته باشد؟

به نظر من این پدر، خیلی تحت فشار روحی قرار میگیره و این فشار روحی میتونه به دور شدن پدر از خانواده (به دلیل بازخوردهای رفتاریی که در پدر بروز میکنه، مثل جر و بحث های بی منطق و دلیل، الکی گیر دادن! و...) دامن بزنه...و مسلما برای خیلی از آقایان سخت خواهد بود که از اون مسند قدرت یا برتری که در ایران بودند یک دفعه به زیر کشیده بشوند مخصوصا اگر سن پدر نزدیک به 40 سال باشه (چون معمولا آقایان در این سن، دوست دارند به قولی بر مملکتشون فقط پادشاهی کنند)...
این نظر من بود، دوستان دیگر....

[ghlobe]

به نظر دوستان اين پدر بعد از برخورد با اين مسايل چه رويكردي مي تواند داشته باشد؟

شاید بهترین روش پذیرفتن این نکته است که بهمان نسبت که قدرت پدر در این محیط جدید کاهش می یابد، مسئولیت و دغدغه و نگرانی اش هم کمتر است. قدرت همیشه همراه با مسئولیت است و بهمین ترتیب نکته بسیار مثبت قدرت گرفتن خانمهای ایرانی در محیط جدید این است که بخش عمده ای از بار مسئولیت زندگی مشترک را هم بر دوش خواهند کشید. وقتی هر دو طرف این امر را بپذیرند که در کنار تقسیم قدرت باید مسئولیتها و بار زندگی هم تقسیم شود، از زندگی خود لذت بیشتری خواهند برد.

[attanew]

به نظر دوستان اين پدر بعد از برخورد با اين مسايل چه رويكردي مي تواند داشته باشد؟

به نظر من ، برگشت این پدر به پدریتی هست که بنا به جبر جامعه ایران تبدیل به حکفرمایی نشده هست. پدر باید آخرین راه حل برای خانواده باشد، خانواده بدانند که همواره ، در بدترین شرایط هم کسی هست که حداقل شانه ای برای گریستن در اختیار فرزندان و همسر خود قرار خواهد داد. پدری که اینرا فراموش کند و در حال حکمرانی باشد به تدریج در ایران نیز قدرتش را از دست خواهد داد چون فرزند هرچه بزرگتر می شود از این قدرتنمایی فاصله می جویند.

بزرگترین موهبت نصیب پدری می شود که به اجبار به واسطه ی مهاجرت از تخت فرمانروایی پایین کشیده می شود. این پدر رفته رفته می توانند جایگاه واقعی خودش را بدست آورد البته اگر دلتنگ فرمانروایی نشود، اگر سعی نکنند دوباره حرف آخر را بزند.

تو مهاجرت پدری که همدم و پشتی بان خانواده هست بیشتر از هر موقعی نیاز خواهد بود چون که مهاجرت یکی از سخت ترین مراحل زندگی یک نفر می تواند باشد.

[marjanmohajer]

دوستان همگي به نكات مهم و قابل توجهي اشاره كردند.

اين پدر اگر در وفق دادن خود با محيط جديد ناموفق بماند معمولا دو حالت را در پيش مي گيرد. پدر خشونت طلب كه با از دست دادن موقعيت قبلي اش و براي جبران آن سعي در افزايش فشار بر افراد خانواده و كنترل آن ها مي كند و ديگري پدر مستعفي كه نقش ها و مسوليتش را واگذار كرده از شركت كردن در اداره و كنترل زندگي كناره گيري مي كند؛
حالت ديگري كه من در اينجا زياد با آن برخورد كرده ام، اجراي هر دو نقش است؛ به اين صورت كه زماني كه صحبت از كنترل محيط و رفت و آمدها باشد، با خشونت و فشار آوردن سعي در حفظ و اجراي قدرت و نقش خود و كنترل خانواده مي كند و زماني كه نياز به حضور او در برآورده ساختن نيازهاي زندگي وجود دارد، پا پس كشيده و وظيفه و نقشش را به ديگران واگذار مي كند.

[motahhar]

سلام دوست عزیزم خانم especial

البته که صحبتهای شما کاملا متین و به جا هستند . صد البته تمام خانمها و آقایان مثل هم نیستند. ولی دوست دارم ریشته صحبتهای من را هم بدونی:

از اونجایی که ما در این فروم و تاپیک موضوعات را با رویکرد مهاجرت دنبال میکنیم در نتیجه صحبت من بر میگرده به تحقیقات مستند از دانشگاه های متفاوت دنیا در مورد مهاجرت و باالاخص شوک فرهنگی که درهمین خصوص هم یه تاپیک داریم.

این مسائله (شوک فرهنگی) مقتضیات خاص خودش را داره که مباحثی کلی را مطرح میکنه. من هم وارد جزئیات نشدم که بخوام نادیده بگیرمشون و در موردشون کلی گویی کرده باشم . من دقیقا در مودر کلیات و چارچوبها صحبت کردم .

همه ما میدونیم که در هر مبحث و موضوعی کلیات و چارچوبهایی وجود داره و بعد وارد زیر شاخه های اون میشه . تفاوت صحبت شما و من در شاخه های اصلی و زیر شاخه ها هست و هر دو داریم درست میگیم.

من میگم خانمهم و آقایان در زندگی مشترک باید همدیگر را حمایت کنند و همدیگر را بشناسند تا به خصوص در مهاجرت دچار بحران و شوک زدگی نشند . خوب شما میگید من نحوه خوشحال شدنم با دیگر خانمها فرق داره. درست من هم با بقیه فرق دارم همه با هم فرق دارند. تا ایجا هر دو داریم درست میگیم. بالاخره همسر شما هم سعی در حمایت و خوشحال کردن شما داشته حالا اینکه نحوه برخورد مورد نیاز شما با دیگران متفاوت هست که نفی حرف کلی من را نمیکنه. بلکه این را اثبات میکنه که اگر همسر شما به شناخت بهتری از شما برسه رابطه روحی بهتری میتونه با شما برقرار کنه و مسلما تکیه گاه مطلوب تری برای شما خواهد بود. شما هم همینطور هر بیشتر به پیچ و خم های روحی یک مرد و باالاخص همسرتون آشنا باشید بهتر میتونید در شرایط متفاوت او را حمایت کنید و تکیه گاه عاطفی مناسب تری برای اون خواهید بود.

این یک مطلب و مطلب دیگه اینکه در کل خانمها و آقایون با خصوصیات ذاتی خاصی آفریده شدند که هر جای این آسمان آبی بری با اونها مواجهه میشی. باور کنید خیلی از مشکلاتی که در زندگی های پیش میاد بر میگرده به همین عدم شناخت های کلی زن و مرد از همدیگه. بعضی ها همین شناخت های کلی را هم ندارند چه برسه به جزئیات درونی همسرشون.

مطلب بعد اینکه من هم در حد خودم تجربیاتی از زندگی در اونور را داشته ام ۱۰ سال زمان کمی نیست و در حد خودم موارد بسیاری را به چشم دیدیم و به گوش شنیدم . و هنوز هم ارتباطمون با افرادی که اونور زندگی میکنند قطع نشده. دوست عزیز م مطئمن باش در ناخود آگاه حرفهای من بدون اینکه بخوام مدام بودنم را در اونجا ذکر کنم ؛‌تجارب ملموسی وجود داره . و خیلی هم از فضای زندگی خانواده های اونجا دور نیستم .
.
.
.

[motahhar]

.
.
.
شما اشاره کردید که یکی از دوستان به مواردی متعدد اشاره کردند . مثالهای جالب و فوق العادهای بودند؛ تمام این مثالها برآیند اون زندگی ها را گاها بعد از سالها نشون داده. اما صحبت من در مورد ریشه های اولیه رفتاری همسران در به خصوص بدو ورود به اونجا بود. خوب خیل خوبه اما ما هم میخواهیم به همین نتیجه برسیم که بعضی از اونها چطور تونستد به نقطه ای که هستند برسند و راضی باشند.

مطلب کلی دیگه اینکه: یک سری از دوستان به تغییرت اشاره کردند که متاسفانه باید بگم که بر اساس آماری که هست به خاطر همین تغییرات علت از هم پاشیدگی خانواده ها بعد از ورود به اونور بچه ها و خانمها هستد . ریشه یابی که کردند : بر مگرده به عدم وجود آزادی در ایران برای آنها و تسلط بیش از حد فرهنگهای اشتباه و از طرف دیگه تسلط بیش از حد و بی منطق آقایون بر آنها و ازدواجهای اجباری برای خانمها به خصوص در گذشته که بیشتر هم بوده. وقتی به خصوص خانمها وارد محیطی میشند که مبینند خبری از حرفهایی که توی گوششون میخوندند نیست و میتونند شرایطی بسیار متفاوت از قبل را داشته باشند . . . بگذریم.


خلاصه میکنم : اگر مردی در ایران تونسته باشه همسرش را با معیارها و آزادی های منطقی و اصولی همراهی کرده باشه و ارزشهای مورد نیاز اون را به او داده باشه و همچنین تونسته باشه در نقش پدری خودش نقشی دوستانه و به دور از رفتارهای دیکتاتور مابانه داشته باشه اونور هم البته با نواساناتی بسیار؛ میتونه همین نقش را ادامه بده و چتر حمایتی خودش را بر کانون خانواده گسترده نگه داره .

خانواده هایی هم اونور دیده میشند که در چنان محیطی اونقدر اعتماد و محبت بین فرزندان و بین والدین وجود داره که بچه ها در چنین محیطی می پذیرند که حتی به راحتی حجابی سفت و سخت داشته باشند و به بسیاری از اصول پایبند باشند . و خانواده هایی دیده میشند که در اثر حمایتهای طرفین از یکدیگر بعد از طی کردند سختی های بسیار ریشته های محکم تری پیدا کردند و به عبارتی در روزگار سختی همدیگه را آزمودند و الان گرم بودن کانون خانوادشون موجب قبطه خوردن دیگرانه.

شاد باشید و سلامت

[motahhar]

من از دوستان خوبم میخوام خواهش کنم سمت سوی صحبتها را به طرف بحثهای اصولی و کلی تر سوق بدهند به خصوص اونهایی که بحث را در دست میگیرند .

اگر ما بتونیم به اصول برسیم پل خوبی میشه بر عبور همه.

مثلا همین بحثی که دوست خوبمون خانم Marjanmohajer در مورد نقش پدر مطرح کردند؛ بحث فوق العاده ای هست. ازشون ممنونیم.
امیدوارم از چنین مطالبی نتیجه مفیدی بتونیم بگیریم.

شاد باشید و سلامت