اینهم البته نکته قابل بحثی است که شاید بیشتر در راستای موضوع تاپیک باشد پس اجازه بدهید به آن هم بپردازیم. اول اینکه همانطور که عرض کردم جوامع غربی هم از این احترام و علاقه بی بهره نیستند و ارتباطشان را زیاد حفظ میکنند تا حدی که البته دوری مسافت ها اجازه بدهد (که امر ناگزیر جامعه مدرن شده است). بعد حالا شاید این عقیده بنده بنظر رادیکال برسد ولی من به فرزند خودم آموخته ام که وقتی بزرگ شد وظیفه اصلی اش زندگی خودش و بچه های خودش است و نه مراقبت از من. به فرزندم گفته ام که تمام زحمتهایی که من برایش میکشم معادل زحمتهایی است که پدر و مادر من هم برای من انجام داده اند و وظیفه او هم این است که بهمین نحو به نسل بعدی که بچه های خودش هستند برسد و قرار نیست که در برابر این زحمتها به من پاداشی بدهد (چه به فرم احترام اضافی و چه مراقبت زمان پیری و غیره) هر چند که علاقه و محبت بین ما سر جای خودش هست.
علاقه مندی ها (Bookmarks)