تاثیرات روانی پدیده مهاجرت بر نسل اول و دوم مهاجران و مسئله بى هويتى

[esios]

برای پیدا کردن دوستان جدید,


سعي كنيد از خانه بيرون برويد و در فعاليت‌هاي اجتماعي شركت كنيد. اگر سر كار نمي‌رويد، حتما در كلاسي مثل كلاس زبان يا هر زمينه‌اي كه علاقه داريد ثبت‌نام كنيد‌. ورزش كردن نيز بسيار مؤثر است هر چند گاهي غم غربت چنان به شخص فشار مي‌آورد كه حال و حوصله ورزش را ندارد. داشتن يك دوست همراه و همدل مي‌تواند به شما بيشترين كمك را بكند تا اين مرحله از زندگي را پشت سر بگذاريد.

ارتباط‌تان را با دنياي قديم حفظ كنيد

تماس‌هاي تلفني و خبر گرفتن از حال دوستان و آشنايان به شما كمك مي‌كند تا همچنان خود را نزديك به عزيزانتان حس كنيد. خدا را شكر كه با وجود تكنولوژي‌هاي پيشرفته ای مانند رايانه، دوربين‌هاي ديجيتال و فيلمبرداري، اي‌ميل و.... ارتباط بر قرار كردن بسيار راحت‌تر از قبل شده است.

یکی از ورزشهای مفرح در قصول خوب کانادا دوچرخه سواریه برای جلوگیری از افسردگی ناشی از در خانه ماندن و بیکاری روزانه دوچرخه سواری کنید هم کم خرجه و هم سالم شاید خانم نلی و همسرش آقای باسی را یادتان باشه چند وقته دوچرخه خریدند خیلی از گردش با دوچرخه تعریف میکنند میدانید که تورنتو -ریچموند و.... اکثرا" مسطح هستند و سربالائی و سرازیری کم دارند پس مناسب جهت دوچرخه سواریند

[esios]

البته پیدا کردن دوستهای خوب خانوادگی برای متاهلین مخصوصا" خانمها یکی از راههای کاستن از دلتنگی و احساس غربته

[marjanmohajer]

Anihoo جان،

بسياري از افراد در زندگی خود دچار حس انزوا و تنهایی می شوند که این حس صرفاً ناشي از کمبود عشق و محبت نیست. گفتگو با افرادی كه خودشان در گذشته از تنهایی رنج می برده اند اما توانسته اند آن را مهار کرده و موفق به مشاهده ی افق های گسترده تر زندگی شوند، کمك بزرگي محسوب مي شود.علاوه بر این زمانی می توانید بر روی احساسات خود کنترل پیدا کرده و در جهت رفع اين تضادها قدمي بردارید که منشا بروز آن را شناسایی کنید. عامل اصلی می تواند یک رویداد بخصوص و یا مجموعه ای از حقایق ناهماهنگ در زندگی فرد باشند. از جمله این عوامل به موارد زیر اشاره می کنیم: - احساسات حل نشده نسبت به دیگران - اسرار موجود در زندگی - احساس ناکامی و عدم موفقیت - احساس پوچی و بی هدفی - احساس بی کسی و بی همدمی - بی کفایتی اجتماعی - احساسات حل نشده در اين ميان، خانواده و دوستان جزء افرادی محسوب می شوند که می توانند بیش از سایرین بر روی فرد تاثیر گذاشته و شان و منزلت او را به نوعي به زیر سوال ببرند. گاهی اوقات منبع ایجاد حس تنهایي، حتی خودش هم نمی داند که مسئول به وجود آمدن یک چنین حس ناخوشايندي، در طرف مقابل است. بنابراين بهتر است زمانی كه فرد متوجه ایجاد شدن یک چنین شرایطی می شود، ترتیب یک گقتگوی صمیمانه و صادقانه را بدهد، کلیه ی کدورت ها را پاک کرده و آن ها را به صمیمیت و دوستی مبدل سازد. البته نباید فراموش کرد که فرد تنها و محزون می بایست به درستی درک کند که کلید رهایی از زندان احساسات منفی در دست خودش قرار دارد. زندگی خیلی کوتاه است و آنقدر فوق العاده هست که نخواهید خودتان را در تنهايي، غربت و تلخی اسیر کنید.

[marjanmohajer]

امیدوارم تا اینجا تونسته باشم کمکی در جهت تطبیق در محیط جدید کرده باشم . از جمله موارد دیگه ، یادگیری قوانین و فرهنگ محیط جدید است.

مهاجرت و یادگیری قوانین جدید:

فرد مهاجر در زمینه فرهنگ و تفاوتهای فرهنگی در چهارچوبهای رفتاری تازه ای قرار میگیرد، مسائل فرهنگی متفاوتی را تجربه میکند و در مقابل قوانین جدید قرار میگیرد. در محیط جدید ضمن اینکه امکانات تازه ای برای رشد ایجاد میکند، مسائل و مشکلات تازه ای هم میتواند به وجود بیاورد.
این شناخت تنها به یادگیری زبان جدید محدود نمی شود بلکه شناخت و احتمالاً پذیرش نقش های جدید اجتماعی، ایجاد روابط تازه با دیگران، درک انتظارات از یک فرد در موقعیت های مختلف و بالاخره درک قوانین حاکم بر این کشورها را نیز شامل می شود.
به چند نمونه توجه کنید:

[marjanmohajer]

1- ارتباط های بین انسانی از ساختارهای فرهنگی سرچشمه میگیرند و در کشورهای مختلف متفاوتند. در فرهنگ ما سربه زیر داشتن و به چشم بزرگتر نگاه نکردن ممکن است یک امتیاز اخلاقی به حساب بیاید. اگر فرد "توی چشم بزرگتر ذل بزند" ممکن است تنبیه بشود. در بیشتر کشورهای غربی فرهنگ غالب توصیه میکند که موقع حرف زدن ارتباط چشمی وجود داشته باشد و حفظ بشود.
در نظر داشته باشید که مطالعات روانشناسانۀ متعددی نشان میدهد که هنگامی که شما فرد جدیدی را می بینید در همان یکی دو دقیقه اول در مورد شخصیت او قضاوت میکنید. اگر نوع ایجاد ارتباط ما با هنجارهای اجتماعی جامعه جدید سازگاری نداشته باشد، تأثیری منفی ایجاد میکند و باعث عقب افتادن ما در جامعه می شود.
سر وقت آمدن مسئلۀ مهم دیگری می باشد.
2- چهارچوب فرهنگی حاکم در کشورهای غربی و فرهنگ مهاجرت در حال تغییر دائمی است چهارچوب قابل قبول رفتاری و فرهنگی تا حدی بستگی دارد به نسل مهاجر و مدت زمانی که افراد در کشور تازه اقامت داشته اند. این مسئله می تواند کار را نه تنها برای مهاجران بلکه برای درمانگران و متفکران جامعه هم دشوار کند. گاه جواب یک سوال بستگی دارد به تغییراتی که در ساختار خانواده ایجاد شده و این تغییر به طول زمان اقامت آن خانواده در کشور جدید و میزان فرهنگ پذیری خانواده بستگی دارد. پس جواب به این سوال که: "چه رفتارهایی درست است و باید تشویق شود و چه رفتارهایی نادرست است؟" چندان آسان به نظر نمیرسد. اگر به تغییراتی که در تک تک ما ایجاد شده توجه کنیم متوجه خواهیم شد که حساسیت ها و تعصب های ما در طی زمان عوض شده است. و امیدوارم این تغییر در جهت تحمل بیشتر افکار و رفتارهای غیر آشنا بوده باشد.
نا توانی در پاسخ به این سوالات میتواند گیجی و سرگردانی ایجاد کند. فرد مهاجر ممکن است احساس کند که کنترل خود بر زندگی خود و کودکان خود را از دست داده است.

[anihoo]

دوست خوبم "کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من " در این دنیای وانفسا انسان از شکم مادرش که بیرون میاید تنهاست حتی کسانی که در کنار خانواده هستند خیلیهاشون احساس تنهائی میکنند مهم اینه که با تلاش بر این تنهائی فائق شد

Anihoo جان،

بسياري از افراد در زندگی خود دچار حس انزوا و تنهایی می شوند که این حس صرفاً ناشي از کمبود عشق و محبت نیست. گفتگو با افرادی كه خودشان در گذشته از تنهایی رنج می برده اند اما توانسته اند آن را مهار کرده و موفق به مشاهده ی افق های گسترده تر زندگی شوند، کمك بزرگي محسوب مي شود.علاوه بر این زمانی می توانید بر روی احساسات خود کنترل پیدا کرده و در جهت رفع اين تضادها قدمي بردارید که منشا بروز آن را شناسایی کنید. عامل اصلی می تواند یک رویداد بخصوص و یا مجموعه ای از حقایق ناهماهنگ در زندگی فرد باشند. از جمله این عوامل به موارد زیر اشاره می کنیم:

شاید کمی بد توضیح داده باشم....
من تنها نیستم... دوستانی دارم که از اعضای فامیل به من نزدیکترند..... نمیدونم بگم خوشبختانه و یا متاسفانه بیشتر از این دوستان در سراسر دنیا پراکنده شده اند....
این دوستان عزیز من هروقت بهشون نیاز داشتم بودند و هستند....
من احساس غربت رو نسبت به جامعه ای که درش زندگی میکنم دارم....
و این احساس به تدریج از سنین کودکی شدت گرفته و رشد کرده... و البته دلایل خوبی هم دارم که فکر نمیکنم جای بحث در این فروم باشه....
بهرحال از توصیه های شما دوستان ممنون ... توجه شما رو میرسونه....
امیدوارم بتونیم دوستان خوبی در کانادا باشیم. و شاید روزی بتونم براتون توضیح بدم که چرا در غربت هستم.

[esios]

1- ارتباط های بین انسانی از ساختارهای فرهنگی سرچشمه میگیرند و در کشورهای مختلف متفاوتند. در فرهنگ ما سربه زیر داشتن و به چشم بزرگتر نگاه نکردن ممکن است یک امتیاز اخلاقی به حساب بیاید. اگر فرد "توی چشم بزرگتر ذل بزند" ممکن است تنبیه بشود. در بیشتر کشورهای غربی فرهنگ غالب توصیه میکند که موقع حرف زدن ارتباط چشمی وجود داشته باشد و حفظ بشود.
در نظر داشته باشید که مطالعات روانشناسانۀ متعددی نشان میدهد که هنگامی که شما فرد جدیدی را می بینید در همان یکی دو دقیقه اول در مورد شخصیت او قضاوت میکنید. اگر نوع ایجاد ارتباط ما با هنجارهای اجتماعی جامعه جدید سازگاری نداشته باشد، تأثیری منفی ایجاد میکند و باعث عقب افتادن ما در جامعه می شود.
سر وقت آمدن مسئلۀ مهم دیگری می باشد.
2- چهارچوب فرهنگی حاکم در کشورهای غربی و فرهنگ مهاجرت در حال تغییر دائمی است چهارچوب قابل قبول رفتاری و فرهنگی تا حدی بستگی دارد به نسل مهاجر و مدت زمانی که افراد در کشور تازه اقامت داشته اند. این مسئله می تواند کار را نه تنها برای مهاجران بلکه برای درمانگران و متفکران جامعه هم دشوار کند. گاه جواب یک سوال بستگی دارد به تغییراتی که در ساختار خانواده ایجاد شده و این تغییر به طول زمان اقامت آن خانواده در کشور جدید و میزان فرهنگ پذیری خانواده بستگی دارد. پس جواب به این سوال که: "چه رفتارهایی درست است و باید تشویق شود و چه رفتارهایی نادرست است؟" چندان آسان به نظر نمیرسد. اگر به تغییراتی که در تک تک ما ایجاد شده توجه کنیم متوجه خواهیم شد که حساسیت ها و تعصب های ما در طی زمان عوض شده است. و امیدوارم این تغییر در جهت تحمل بیشتر افکار و رفتارهای غیر آشنا بوده باشد.
نا توانی در پاسخ به این سوالات میتواند گیجی و سرگردانی ایجاد کند. فرد مهاجر ممکن است احساس کند که کنترل خود بر زندگی خود و کودکان خود را از دست داده است.

مشکل تفاوت قوانین حاکم در کانادا و کشور ما گاها" مسئله ساز میشود که در این مقوله نمیگنجد ولی اثرات آن بر روحیه بغضی از مهاجرین غیر قابل انکار است یکی از مهمترین آنها احساس از دست داذن کنتزل بر فرزندان مخصوصا" دز مردها است که بعضا" با سو استفاده فرزندان نیز همراه است

[marjanmohajer]

مشکل تفاوت قوانین حاکم در کانادا و کشور ما گاها" مسئله ساز میشود که در این مقوله نمیگنجد ولی اثرات آن بر روحیه بغضی از مهاجرین غیر قابل انکار است یکی از مهمترین آنها احساس از دست داذن کنتزل بر فرزندان مخصوصا" دز مردها است که بعضا" با سو استفاده فرزندان نیز همراه است

بله . این مورد واقعا یک مساله جدی است که در باره آن قبلا صحبت کردیم و بد نیست یک جمع بندی کلی ارائه کنیم:

برای مقابله با این مسائل و مشکلات والدین باید جنبه های متعددی را در نظر داشته باشند.
1- باید از تصور مبهم، کلی و نادرست که "فرهنگ من برتر از فرهنگ کشور جدید است" تحت این عنوان که من فرهنگ سه هزار ساله دارم دست برداشت.
2- باید مقاومت در مورد پذیرش فرهنگ کشور جدید را کمتر کرد.
3- این پذیرش باید در چهارچوب این واقعیت باشد که فرهنگ در هر کشوری و از جمله کشور جدیدی که ما در آن سکنی گزیده ایم جنبه های مثبت و جنبه های منفی دارد.
4- میتوان جنبه های مثبت این فرهنگ (مثل تشویق به کتاب و کتابخوانی، تحمل حرفهای مخالف، پذیرش متفاوت بودن، به استقلال کودک احترام گذاشتن و غیره را) پذیرفت.
5- برای مقابله با رسوخ جنبه های منفی فرهنگی کشور میزبان، لازم است که این جنبه های منفی را شناخت.
6- برای مقابله با رسوخ جنبه های منفی فرهنگ کشور جدید در کودکانمان باید بتوانیم رابطه ای جدی و سرشار از احترام با کودکان خود داشته باشیم وگرنه در تلاش خود موفق نخواهیم بود.
7- با در کنار کودکان بودن و با مشاور آنها بودن میتوانیم به آنها کمک کنیم که در برخورد با فرهنگ کشور جدید جنبه های مثبت آنرا برگزینند و از جنبه های منفی آن دوری کنند.
8- با حفظ رابطه ای منطقی و صمیمی با کودکانمان میتوانیم به آنها امکان بدهیم که از اشتباهاتشان یاد بگیرند و روشهای منطقی و هنجار را برگزینند.
9- تحقیر فرهنگ کشور جدید، آنرا به باد تمسخر گرفتن و فرهنگ خود را فرهنگ برتر دانستن تنها به گسترش بیگانگی بین شما و کودکانتان منجر خواهد شد.
10- تسلیم شدن به فرهنگ حاکم و بی عملی در برابر تأثیرات منفی آن کودکان شما را در مقابل جنبه های مضر این فرهنگ بی دفاع رها میکند.
11- اگر زبان کشور جدید را نمیدانید و یا به خوبی نمیدانید مسائل و مشکلات فراوانی خواهید داشت. یادگیری زبان را در اولویت برنامه های خود قرار دهید.
12- قوانین جدید و به خصوص قوانینی را که در رابطه با سیستم قضایی و جنایی است باید یاد گرفت و باید به آنها احترام گذاشت.
همانگونه که در برخورد با این مسائل والدین می توانند دچار گیجی و سرگردانی بشوند و احساس کنند دارند کنترل خود را از دست می دهند. برخوردهای واکنشی از جمله گرفتن کامپیوتر از بچه ها و یا محدود کردن شدید ارتباطهای آنها اغلب عوارض منفی به بار می آورد و بعضاً مانع پیشرفت کودکان در مدرسه می شود. چنین برخوردهایی رابطۀ والدین با کودکان را ضعیفتر می کند و کودکان را بیشتر از کانون خانه و خانواده می راند. والدین امکان تأثیر گذاری بر کودکان را از دست می دهند و کودکان و جوانان خود را بیشتر در معرض خطرهایی که در اجتماع در کمین آنها است قرار می دهند.

[marjanmohajer]

و البته دوستان مجرد نیز می توانند از برخی مورد جمع بندی بالا، جهت انطباق خود با محیط جدید استفاده کنند.

[maryam79]

من نمیدونم چرا این عنوان رو تا حالا ندیده بودم افرین بر کسی که این تاپیک رو ایجاد کردند. خیلی نیاز بود به این تاپیک. راستش من هم مثل انیهو واقعا تو جامعه ای که هستم احساس تنهایی میکنم دوستانی دارم که عاشقشونم و خانواده ای که پز از عشقن گاهی پشیمون میشم از مهاجرت اما محیط ایران ازارم میده با اکثر ادما که حرف می زنم احساس فاصله عمیق میکنم یا غرق خرافاتن یا بخل و حسادت یا قضاوت درباره تمام زوایای وجودت با یه نگاه با یه عملی که شاید یه روز خودشون هم انجام بدن یا.......... کلا هیچ جایی نمیتونی نظرتو بگی خیلی واسشون عجیبی وقتی دارن به یه فاحشه بد و بیراه میگن و تو بهشون میگی تو چه می دونی او ن تو زندگیش چه شرایطی داشته؟؟؟ یه جوری نگات می کنن انگاز تو رو هم شزیک جرم اون میدونن اگه از عقایدت بگی که دیگه فاجعه میبیننت دیدم که میگمااااا و اینقد با کلام بابت عقایدت ازارت میدن که حس خفگی میکنی