كاملا موافقم. چرا اينقدر مسأله رو عجيب-غريب ميبينيد. تصميم گيري در اين مورد كاملا بستگي به ديدگاه هر كس نسبت به زندگي داره. توانمنديهاي هر كس براي حل مشكلاتش، ميزان نيازهاي عاطفي افراد، ..... كاملا متفاوت هست. هر فردي بايد بنابر شرايطي كه الان داره و دورنمايي از آيندهاش بايد در لحظات خاص ، تصميم بگيره.نوشته اصلی توسط tree
زوجهاي بسيار زيادي در اطرافم هست كه هر دوشون در كارشون موفقند و همديگر رو به خوبي پشتيباني ميكنند.
من و همسرم نمونه بارز اين مسآله هستيم. چه موقعي كه درس ميخونديم (هر دومون شاگرد ممتاز شريف هستيم) و چه حالا كه درسامون تموم شده و داريم كار ميكنيم. هميشه پشت هم بوديم، نه همديگر رو محدود كرديم و نه مزاحم پيشرفت هم بوديم. مطمئنم اگه از ايران هم بريم همينطوري خواهد بود.
از خودم تعريف نميكنم. فقط ميخوام بگم اينا شنيدههايي از اين و اون نيست، واقعيت هست.
خوب بعضيا نميتونن چند تا مسأله رو با هم handle كنند خوب مجبور نيستند ازدواج و تحصيل رو همزمان تجربه كنند. بعضيا هم از پسش برميان (درسته كه يه ذره سخته ولي چيزي كه به دست ميارن (آرامش) خيلي بيشتر از اينا ميارزه).
اين موضوع، موضوعي است كه هر كس بايد بر اساس شخصيت و ظرفيتهاي خودش دربارش تصميم بگيره.
من وقتي با اين جور بحثها كه كاملا مربوط به بينش و شخصيت و شرايط هر انسان هست رو برو ميشم اين سوال واقعا برام پيش مياد كه واقعا جواب بقيه چه طوري ميتونه به سوال كننده كمك كنه!!!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)