من هم مثل خیلی از شما ها دوستای زیادی دارم که خارج دارن درس می خونن. مساله ای هست که ذهن من رو خیلی به خودش مشغول مرده اونم اینکه اکثر قریب به اتفاق این آدما خصوصا تو آمریکا و کانادا افتادن تو یه کلونی ایرانی. عکساشون، مسافرتهاشون، سمیناراشون، هم خونه هاشون، مراسم ها و .... همه و همه با جمعهای ایرانی هستن و اگرم دوست خارجی دارن سعی می کنن اونا رو هم به همون کلونی بکشونن. [General Trend]

قطعا این قضیه مزایا و معایب خودش رو داره. حایلا یکی از عیب های بزرگی که من براش میبینم بحث زبانه که واقعا می تونه تاثیر بدی روش بذاره خصوصا تو سالهای اول...

اما سوال من اینه: این افراد خودشون گرایش به این کلونی ها دارن (به خاطر مشترکات فرهنگی و سهولت مکالمه و ....) و یا جامعه ی کانادادیی آمریکایی و .... (به ویژه Native هاشون) تمایلی به ارتباط قوی با اونها نداشته و به طبع ناچارا" به تشکیل کلونی روی آوردن. یعنی می خوام بدونم یه ایرانی بره آمریکا یا کانادا و نخواد سمت کلونی ایرانی بره، تنها خواهد ماند؟

به هر حال من اعتقاد دارم و عملا هم بهم ثابت شده که صرف هم میهن بودن، هم زبان بودن، هم شهری بودن و ..... اصلا نمی تونه معیار خوبی برای رفاقت و دوست پیدا کردن باشه.

منتظر پاسخ دوستان هستم.