تفاوت های تحصیل در خارج (به وِیژه آمریکا، کانادا و اروپا) در مقایسه باتحصیل در ایران

[yas12]

دوستان اگه میشه یه مقدار جزیی تر در مورد درس خوندن تو دانشگاه سطح بالا توضیح بدید ، مثلا اگه فرد خیلی موفقی رو میشناسید ، در مورد نحوه برنامه ریزیش واسه زندگی روزمره توضیح بدید، که روزی چند ساعت میخونه ، چه فعالیت های اضافی انجام میده تا از بقیه متمایز باشه، آیا تفریح هم میکنند... خوشبختانه اکثر دانشجوهای ایرانی خارج از کشور ، سریع خودشونو نشون میدن و با بقیه متفاوت هستن.

[a.mba]

دوستان اگه میشه یه مقدار جزیی تر در مورد درس خوندن تو دانشگاه سطح بالا توضیح بدید ، مثلا اگه فرد خیلی موفقی رو میشناسید ، در مورد نحوه برنامه ریزیش واسه زندگی روزمره توضیح بدید، که روزی چند ساعت میخونه ، چه فعالیت های اضافی انجام میده تا از بقیه متمایز باشه، آیا تفریح هم میکنند... خوشبختانه اکثر دانشجوهای ایرانی خارج از کشور ، سریع خودشونو نشون میدن و با بقیه متفاوت هستن.

دوست عزیز
واقعیت اینه که این موارد فشار درس و ... خیلی به دانشگاه، رشته، استادی که باهاش کار می کنید و ... بستگی داره. نکته مهمی که نباید فراموش کرد اینه که مثلا تو مقطع دکتری وقتی به شما فاند می دن خب انتظار دارن شما هم در قبال پولی که می گیرید بازدهی داشته باشید. بنابراین شما در عمل دوتا وظیفه بر عهده تون هست یکی درس و کلاسا و امتحان و مقاله و کلا موضوعات مرتبط به درسای خودتونه و دوم وظیفه ای که به عنوان TA یا RA دارید و اینه که سر شما رو یه کمی شلوع می کنه. کلا مقاطع بالا مثل PhD توی امریکا یه مقدار با استرس و فشار کار همراه هست ولی معمولا استادا هم حمایت می کنن. نکته بسیار مهمی که معمولا ما یک مقداری توش مشکل داریم، مدیریت زمانه. شما اگه بتونی پرتت رو کم کنی و از وقتت خیلی خوب و با برنامه استفاده کنی می تونی روی یک زندگی معقول حساب کنی.

[xbox]

به طور مثال عرض می کنم.... بنده در ایران تا ترم 2 مشغول به تحصیل در رشته مدیریت دولتی بودم.... و در هند هم رشته مدیریت بازرگانی رو انتخاب کردم....

متاسفانه در ایران رشته های بازرگانی هیچ نوع اطلاعاتی مگر در ترم های 5 به بالا در زمینه حسابداری به دانشجو نمی دهد.....

در صورتی که در آغاز سال اول تحصیلی (fyb) در هند که سیستم آموزشی آن کپی برداری از روی انگلیس می باشد.... درس حسابداری مالی و با حجم یک کتاب 800/900 داشتیم!

شما تصور کنید یک دانشجو که هیچ زمینه حتی از اصول حسابداری اولیه ندارد.... چکونه می تونه به انجام محاسبات حسابداری مالی بپردازه.... که من قبلا پرسیده بودم.... دانش آموزان ، قبل از ورود به دانشگاه با اصول حسابداری آشنا بودند....

کلا در رشته های علوم انسانی و زیر شاخه های آن.... تفاوت زیادی بین ایران و دیگر نقاط جهان وجود داره.... و بنظرم اصلی ترین عامل ، به روز نبودن منابع و مطالب علمی است.

[ssoonnaayy]

من تو ترکیه لیسانس گرفتم . تجربه ی دانشگاه رفتن تو ایران را ندارم . به نظر من اول باید دانشگاه های ایران رو تفکیک کرد . منظور از دانشگاهای ایران دانشگاهی دولتی یا سایر دانشگاهها . من تو دوران دبیرستان دانش آموز خیلی موفقی بودم . والی وقتی رفتم خارج افت تحصیلی داشتم . نمید ونم اگه ایران هم دانشگاه میرفتم این افت را داشتم یا نه . والی با توجه به تجربه ی خودم و دوستان میگم که افت تحصیلی اتفاق میوفته . و اینکه آدم مسله سابق نمیتونه در بخونه یه جوری همش انگار خواب .
الان دارم واسه فوق میرم آلمان والی الان خیلی بهتر میتونم با شرایط وفق بدم خودم را . اینجور حدس میزنم . مهاجرت چیزه ساده ی نیست . و سیستم ایران واسه ایرانی ها خوب جواب میده به نظر من والی واسه خارجی ها خیلی سنگین است و سیستم خارجی ها هم در آغاز واسه ایرانیها خیلی اسون به نظر میاد اما در آخر ترم متوجه میشن که اصلن اسون نیست.
کلن من مهاجرت در مقطع لیسانس رو به هیچ کس توصیه نمیکنم مگر اینکه مهاجرت همراه خانواده باشه .

[lale666]

تا به حال برای خیلی از افراد، این سوال پیش اومده که آیا خوب کاری کردیم که موندیم یا اینکه باید میرفتیم خارج از کشور تحصیل می کردیم.

مواردی که به ذهنم رسید، این موارد بود که خوبه دوستان هم اگه موردی به ذهنشون می رسه بگن.


تحصیل در مقطع دکترا در ایران:

1. توقعات بالای علمی از دانشجویان دکتری به دلیل جا نیفتادن دکتری به دلیل نو پا بودن آن در ایران

2. سواد پایین اساتید که منجر به تعریف تز هایی با موضوعات بی خود می شود که کار رو دشوار می کنه (البته بخش عمده ای از اون به این دلیله که اساتید ما خودشون رو ملزم نمی کنن که سالیانه حداقل در یک کنفرانس خارجی اصلی مرتبط با تخصصشون شرکت کنند تا با موضوعات روز آشنا باشن)

3. مشکلات اداری و ضوابط سخت و ثابت دانشگاه که گاهی خیلی دردسر ساز می شه (البته نمی دونم با این از زیر کار در رفتن برخی از ما، اگه این ضوابط نبود، آیا خوب بود یا نه)

4. اشتهای بعضا زیاد برخی از دانشجویان دکتری که بیش از زندگی دانشجویی را در ایام دانشجویی می خواهند (بعضا حقوق های میلیونی) که منجر به وقت کافی نگذاشتن برای تز می شه.

5. عادت داشتن دانشجوها به تنبلی و درس نخوندن (البته برخی از این دانشجویان وقتی به خارج می رن، تحت تاثیر جو درس خوندن بقیه هم دوره ای هاشون در همون دانشگاه خارجی، درس می خونن اما در اینجا برعکسه. جو عمومی بچه ها درس نخوندنه)

6. مشغول شدن به کار در کنار تحصیل و کسب موقعیت شغلی و نیز سابقه کار

7. بودن در کنار خانواده

8. تعریف تز در جهتی که بتونه دردی از مملکت خود آدم دوا بکنه (البته این مورد برای اقلیت نادری از دوستان صدق می کنه - بقیه، موضوعی تعریف می کنن که بعضا به درد کسی نخواهد خورد. نه در ایران نه در خارج. اگر به تعداد ارجاعات به مقاله های اکثر دوستان قدیم نگاه کنین، این مطلب خیلی روشن خواهد بود.)

9. بحث مالی (البته این مشکل تنها برای برخی از دوستان وجود داره که یا نتونستن یا نخواستن جایی بورس بشن و یا نتونستن خوابگاه بگیرن و یا ...)


تحصیل در مقطع دکترا در خارج از کشور:

1. دوری از خانواده (البته این برای تنها برخی از دوستان وجود داره چون برخی دیگر، این عامل اذیتشون نمی کنه)

2. آب به آسیاب دیگران ریختن (البته این عامل برای برخی از دوستان وجود داره - برای برخی از دوستان که درگیر این قضیه هستند، مسائلی مانند همون که در کتاب نشت نشا بهش اشاره شده)

3. دوری از جوّ کاری ایران و عقب ماندن از سابقه کاری در ایران

4. سابقه کاری خارج و آشنا شدن با نحوه کار کردن شرکت های خارجی (البته این عامل برای برخی از دوستان وجود داره که در خارج در کنار تحصیل، کار پاره وقت ارزشمندی انجام می دن. نه کارهای سیاه)

5. زبان (البته این مشکل برای اقلیتی از دوستان وجود داره)

6. جو فرهنگی خارج از کشور (البته این برای برخی از دوستان مشکل بزرگی محسوب می شه و برای برخی حتی یک نکته مثبت قلمداد می شه. پس بسته به آدمش تفاوت می کنه که مشکل باشه یا مزیت)

7. بحث مالی (البته برای افرادی که میزان کمک مالی دانشگاه به اونها، کافی نیست)


البته خیلی از موارد دیگه رو هم می شه اضافه کرد که چون قرینه اش رو در بخش دیگر به عنوان عیب گفته بودم، لزومی به تکرارش نبود.

[sorosh]

به طور مثال عرض می کنم.... بنده در ایران تا ترم 2 مشغول به تحصیل در رشته مدیریت دولتی بودم.... و در هند هم رشته مدیریت بازرگانی رو انتخاب کردم....

متاسفانه در ایران رشته های بازرگانی هیچ نوع اطلاعاتی مگر در ترم های 5 به بالا در زمینه حسابداری به دانشجو نمی دهد.....

در صورتی که در آغاز سال اول تحصیلی (fyb) در هند که سیستم آموزشی آن کپی برداری از روی انگلیس می باشد.... درس حسابداری مالی و با حجم یک کتاب 800/900 داشتیم!

شما تصور کنید یک دانشجو که هیچ زمینه حتی از اصول حسابداری اولیه ندارد.... چکونه می تونه به انجام محاسبات حسابداری مالی بپردازه.... که من قبلا پرسیده بودم.... دانش آموزان ، قبل از ورود به دانشگاه با اصول حسابداری آشنا بودند....

کلا در رشته های علوم انسانی و زیر شاخه های آن.... تفاوت زیادی بین ایران و دیگر نقاط جهان وجود داره.... و بنظرم اصلی ترین عامل ، به روز نبودن منابع و مطالب علمی است.

کاملا درست میفرمایید
اصلا علاوه بر سیستم خود اساتید هم مسئله جداگانه ای هست. مثلا ما یک استادی داشتیم که الان سفیر هست ایشون کلاسش به این صورت بود ه خب دانشجویان عزیز یاداشت بفرماید .خب تا همین جا کافیه بقیه برای جلسه بعد! بعد این میشد مبانی جامعه شناسی عمومی!!!حالا در نظر بگیرید برای ورود به دانشگاه ما باید از کلی امتحانات سخت علمی و گزینشی و ... عبور کرد تازه بعد از کنکور (البته این به خاطر وضعیت تعهد استخدامی و خوابگاه مناسب و ... هست) دیگه وای به حال بقیه دانشگاه ها.

[sorosh]

به طور مثال عرض می کنم.... بنده در ایران تا ترم 2 مشغول به تحصیل در رشته مدیریت دولتی بودم.... و در هند هم رشته مدیریت بازرگانی رو انتخاب کردم....

متاسفانه در ایران رشته های بازرگانی هیچ نوع اطلاعاتی مگر در ترم های 5 به بالا در زمینه حسابداری به دانشجو نمی دهد.....

در صورتی که در آغاز سال اول تحصیلی (fyb) در هند که سیستم آموزشی آن کپی برداری از روی انگلیس می باشد.... درس حسابداری مالی و با حجم یک کتاب 800/900 داشتیم!

شما تصور کنید یک دانشجو که هیچ زمینه حتی از اصول حسابداری اولیه ندارد.... چکونه می تونه به انجام محاسبات حسابداری مالی بپردازه.... که من قبلا پرسیده بودم.... دانش آموزان ، قبل از ورود به دانشگاه با اصول حسابداری آشنا بودند....

کلا در رشته های علوم انسانی و زیر شاخه های آن.... تفاوت زیادی بین ایران و دیگر نقاط جهان وجود داره.... و بنظرم اصلی ترین عامل ، به روز نبودن منابع و مطالب علمی است.

یک نکته دیگه با توجه به اینکه شما هند درس خوندی یک استاد دیگه ای هم داشتیم که اقتصاد بیالملل درس میداد و تمام مقاطع از لیسانس تا دکترا رو در هند بود . اولا اینکه بسیار بسیار استاد با سوادی بود که خب یکی از دلایلش همین سیستمی هست که فرمودید. دوام همیشه یک ایراد اصلی که از سیستم آموزشی میگرفت این بود که کلاس یک ساعت و چهل و پنج دقیقه ای بازده نداره و ما کلاسهامون عمدتا در هند 50 دقیه بیشتر نبود اما واقعا مفید. برای امتحان هم علاوه بر جزوه 200 صفحه ای خودش که عمدتا هم فورمول بود کتاب 500 صفحه ای رو هم اضافه کرد .
و یک انتقاد هم از جو تحصیلی بچه ها در داخل هم هست و اون هم اینکه ارزشیابی این استاد از همه پایین تر و ارزش یابی استادی که یک جزوه بی ارزش میداد از همه بالاتر میشد!!!

[advisor]

من تا اینجا سابقه 2 سال تحصیل در دوره دکترا در آمریکا رو دارم...بر اساس تجربه و دوستانم این رو می نویسم.
به نظرم تفاوت سیستم آموزشی در رشته های مختلف متفاوته...

به اعتقاد من رشته های مهندسی در ایران نزدیکتر به همتاهای خود در آمریکا هستن...اما اختلاف سطح علمی در برای مثال رشته من اقتصاد خیلی مشهوده...در ایران اقتصاد خصوصاً اقتصاد کلان به صورت کیفی تدریس می شه اما در آمریکا همه چیز کاملاً تکنیکال و بر اساس ریاضیه.ماها حتی اگر فارغ التحصیل دانشگاه های خیلی خوب ایران هم باشیم خیلی از این ابزار های ریاضی رو بلد نیستیم...

اما به طور کل به نظرم بسته به رنک دپارتمان جو جدی درسخونی حاکمه...چرا دروغ من توی ایران خیلی از هوشم استفاده می کردم و شب امتحان درس خوندن حتی در مقطع فوق لیسانس جواب می داد برام...اما اینجا تقریباً این غیر ممکنه....
یه فرق دیگه هم که هست خوب تلف شدن انرژی آدم روی دلتنگی برای خانواده و یا انجام دست تنهایی تمام کارهای خونه است...اینها همه در کاهش بازدهی دانشجو موثره اما بعد از مدتی کم کم عادی می شه....
اما تمام اینها به کنار،من الان واقعاً از درس خوندن دائمی توی کتابخونه دانشگاه لذت می برم...این خصوصیتیه که توی آمریکا به دست آوردم.به دلیل اینکه اساتید خصوصاً اساتید آمریکایی با افراد حرفه ای حرفه ای رفتار می کنن و علاقه به درس رو توی وجود آدم پرورش می دن...چیزی که متاسفانه توی ایران هیچ استادی به من هدیه نداد...

راستی یه تفاوت مهم دیگه homework های زیادیه که توی آمریکا می دن...و من هم سعی کردم مثل هم کلاسی های آمریکاییم از همون لحظه اول شروع به انجامشون بکنم.چیزی که معمولاً تو ایران تا دقیقه 90 طول می دادم!

[sorosh]

من تا اینجا سابقه 2 سال تحصیل در دوره دکترا در آمریکا رو دارم...بر اساس تجربه و دوستانم این رو می نویسم.
به نظرم تفاوت سیستم آموزشی در رشته های مختلف متفاوته...

به اعتقاد من رشته های مهندسی در ایران نزدیکتر به همتاهای خود در آمریکا هستن...اما اختلاف سطح علمی در برای مثال رشته من اقتصاد خیلی مشهوده...در ایران اقتصاد خصوصاً اقتصاد کلان به صورت کیفی تدریس می شه اما در آمریکا همه چیز کاملاً تکنیکال و بر اساس ریاضیه.ماها حتی اگر فارغ التحصیل دانشگاه های خیلی خوب ایران هم باشیم خیلی از این ابزار های ریاضی رو بلد نیستیم...

اما به طور کل به نظرم بسته به رنک دپارتمان جو جدی درسخونی حاکمه...چرا دروغ من توی ایران خیلی از هوشم استفاده می کردم و شب امتحان درس خوندن حتی در مقطع فوق لیسانس جواب می داد برام...اما اینجا تقریباً این غیر ممکنه....
یه فرق دیگه هم که هست خوب تلف شدن انرژی آدم روی دلتنگی برای خانواده و یا انجام دست تنهایی تمام کارهای خونه است...اینها همه در کاهش بازدهی دانشجو موثره اما بعد از مدتی کم کم عادی می شه....
اما تمام اینها به کنار،من الان واقعاً از درس خوندن دائمی توی کتابخونه دانشگاه لذت می برم...این خصوصیتیه که توی آمریکا به دست آوردم.به دلیل اینکه اساتید خصوصاً اساتید آمریکایی با افراد حرفه ای حرفه ای رفتار می کنن و علاقه به درس رو توی وجود آدم پرورش می دن...چیزی که متاسفانه توی ایران هیچ استادی به من هدیه نداد...

راستی یه تفاوت مهم دیگه homework های زیادیه که توی آمریکا می دن...و من هم سعی کردم مثل هم کلاسی های آمریکاییم از همون لحظه اول شروع به انجامشون بکنم.چیزی که معمولاً تو ایران تا دقیقه 90 طول می دادم!

دانشگاه های ایران تابخانه نامانوس ترین جا برای دانشجو هست. به قول یکی از اساتید ما میگفتند "وقتی بچه بودیم از سر گذرها که میگذشتیم چند تا از این سرگذری گیر ها بودند همیشه با ترس و لرز رد میشدیم از محوطه اونها! الان هم وقتی میخوام بیام کلاس سر پیچ!!ها دانشگاه این دانشجوها رو میبینم یاد همون موقع میفتم فقط اینها مدرن تر هستند و صندلی و ... هم دارند" میگقت نمیدونم دانشجو توی راهرو و حیاط دانشگاه چیکار داره؟ دانشو یا باید سرکلاس درس باشه یا کتابخونه که در حال حاضر دانشجو همه جا هست غیر از این دو جا!

[saeedsharif]

کتابخانه های غیر استاندارد ایران فقط یک توهین به دانشجو محسوب می شه و البته بماند که استادای ایران هم نقش بزرگی در دلزدگی دانشجوها ایفاء می کنند.
وقتی استادهای لیسانسمون سر کلاس برای دیوار درس می دادند و اصلا مهم نبود که کسی گوش نمی ده، واقعا چه انگیزه ای برای درس خوندن (مخصوصا درس های خسته کننده فنی) باقی می مونه

دانشگاه های ایران تابخانه نامانوس ترین جا برای دانشجو هست. به قول یکی از اساتید ما میگفتند "وقتی بچه بودیم از سر گذرها که میگذشتیم چند تا از این سرگذری گیر ها بودند همیشه با ترس و لرز رد میشدیم از محوطه اونها! الان هم وقتی میخوام بیام کلاس سر پیچ!!ها دانشگاه این دانشجوها رو میبینم یاد همون موقع میفتم فقط اینها مدرن تر هستند و صندلی و ... هم دارند" میگقت نمیدونم دانشجو توی راهرو و حیاط دانشگاه چیکار داره؟ دانشو یا باید سرکلاس درس باشه یا کتابخونه که در حال حاضر دانشجو همه جا هست غیر از این دو جا!