سلام دوست عزیز: در حد توان در خدمت شما هستیم. من متوجه این موضوع نشدم که چرا شما شک دارین سو پیشینه بذارید یا نه؟ مگر ساکن ایران نیستید؟ اگر بله باید بگذارید.
اما در مورد سوالتون در باب دکترا: ببینید واقعیتش اینه که پاسخ این سوال سلیقه شخصیتونه. اگر مدت زمان کمی دانشجو بودید می تونین به کل بزنین زیرش. با این کار هم گپ خیلی بالایی ندارین که پوشش بدین و هم اینکه انگیزه دکترا خوندنتون در خارج کمرنگ نمیشه. مشکل ناتمام گذاشتن سبقه تخصیلی اینه که مشکوک میکنه افسر رو به نیت تحصیلیتون. یکی از نمودهاش اینه که پذیرش گرفتین از کانادا و نه به خاطر تحصیل که الانش دارین بلکه به خاطر کانادا بودنش دارین میاین. منتها اگر چنین ادعایی کردید متوجه باشید که تا آخر عمر همین باید باشه.
اگر ۲-۳ سال دانشجو بودین و نمی تونین برای این ۲-۳ سالتون توجیهی ارائه بدین، نگفتن دانشجو بودن پرونده رو پیچیده می کنه. چرا که ۲-۳ سال گشتین و اهمیتی به کار تحصیلی ندادین و یهو می خواین عالی ترین مقطع رو بخونین! البته بودند دوستانی که مالزی رو ناقص گذاشتند و توصیه من به ایشون این بود که می تونن بیان کنند شرایط علمی اونجا ارضا کننده نبوده و تبدیل به احسنت می کنند. به گمانم قانع کننده هست.
به هر حال شما باید در استادی پلنتون به ۲ سوال جواب بدین که در مورد شما متناقض هستند: چرا ایران نمی خواین این مقطع رو بخونین و چرا این برنامه رو می خواین بخونین. هر تصمیمی بگیرین اگر بتونین منطق پشتش رو برای افسر توضیح بدین از دید من ویزا خواهید گرفت.
اما در مورد آمریکا:
توصیه من همون کاریه که خودم انجام دادم دوست من. اگر هدفتون اقامت هست کانادا قطعا راحت تر از آمریکاست. نه اینکه کسانی که میرن آمریکا اقامت نمی گیرن. نه ... بلکه در زمان کمتر و با صرف انرژی کمتر این کار صورت میگیره. شما با قانون فعلی که آقای هویج فعلا بهش دست نزده (کم زده البته)، باید تحصیلتون تموم شه و اگر خیلی خفن بودید برای NIW اقدام کنید که میشه همون بنیاد نخبگان خودمون. اگر نشد هم یکسال براتون ویزای کار میده (شرایطش داره محدود تر میشه) و این صاحبکار شماست که براتون میتونه برای اقامت اقدام کنه. اگر تو این مدت نشد، کمی استرس و ... هم قاطی مسائل هست. اما اگر یک سال سابقه کاری دارین می تونین با نمره زبان خیلی خوب و ... وارد سیستم اقامتی کانادا بشین (همین الان و یا بعد از ورود) و بین ۹ تا ۱۵ ماه مقیم کانادا هستید. شرایط بعد از اقامت برای پاس آمریکا رو من خیلی مطمين نیستم اما یه چیزی حدود ۴-۵ سال هست. اما قانون جدید کانادا که مراحل نهاییش رو داره طی میکنه ۳ سال از ۴ سال هست بعلاوه نصف دوران قبل اقامتتون تا سقف یکسال! بنا بر این با شانس خوبی می تونین شما قبل از دفاع برای سیتیزنی اقدام کرده باشین و یا سیتیزن کانادا باشین حتی. حالا این وسط کبک شرایط خودش رو داره و می تونه برنامه های بهتری رو هم براتون داشته باشه اگر فرانسه بلد باشین که من بلد نبیستم.
در مورد اعداد و ارقام فاند و اینها توصیه می کنم خیلی جدی نگیرید. اعداد به تنهایی معنای خاصی ندارن. اما با شهریه کبکی که گرفتید و ۲۱هزار فاند در شهر زیبای کبک می تونین مثل سلطان و خان زندگی کنید!
واقعا شهر زیباییه ... در مورد مقایسه رنک دانشگاهها نظر خاصی ندارم! البته اگر هدف اصلی اقامته خیلی ربطی نداره.
اگر براتون مهمه که بتونین در صورت نیاز برگردین به مام میهن برای ویزیت، آمریکا گزینه اینه که روش نباید حساب کرد. یعنی اقامت سریع آمریکا و تحصیل بدون استرس یعنی ۶-۷ سال حضور مداوم و بدون خروج. برای پذر مادرتون هم تضمینی نیست ویزا صادر بشه (حتی قبل از آقای هویج).
به لحاظ فرهنگی کانادا با جاهایی که از آمریکا که من دیدم بسیار متفاوته. کیفیت زندگی دانشجویی بسیار بالاتره. اقامت رو زود می گیرید و بعدش هیچ فرقی با یه کانادایی ندارید جز رای دادن و پاس. اما کار تو کانادا سخت گیر میاد و درآمد در آمریکا بالاتره. برای من چون اقامت مهم بود و کیفیت زندگی اینجا رو انتخاب کردم و بسیار بسیار راضی هستم! اگر کار کم هست در عوض آرامش ذهنی و ارج انسانی دارم و استرس این رو نمیکشم که یه نفر سر خود با تفنگش قانون آقای هویج رو اجرا کنه ...
به هر حال هر دو مملکت خوب و زیبایی هستند. تصمیم با خود شما و روحیات و خواسته های شماست. امیدوارم به اندازه کافی از تجربم براتون گفته باشم. شاد باشید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)