تجربیات عینی زندگی و مشاهدات شما در هندوستان | دانشجویان و افراد مقیم |

[nima_AA]

لطفا فقط دانشجویان و افراد مقیم هندوستان مشاهدات خود را بصورت موضوعی و فهرست وار ارسال کنند


کلیه ارسال های متفرقه و سوال و جواب ها حذف خواهد شد


...........................


در صورتیکه مطلب مفیدی برای این بخش دارید می توانید از طریق پیام خصوصی برای من ارسال کنید

[nima_AA]

مشاهدات يك مسافر هند

براي غربي ها كه به ديدن اين تناقض هاي فاحش و نزديك به هم عادت ندارند، شوك اوليه جاي خود را به احساس انزجار و عذاب وجوان مي دهد و اين دومي است كه براي گداهاي هند يك منبع درآمد است. گداهاي پير، گداهاي جوان؛ زن، مرد، كودك و دلخراش تر از همه معلول.
احساس انزجار يك مهمان در هند مي تواند متوجه خيلي ها باشد. مثلا متوجه دولت و مسئولان محلي كه اين فلاكت را مي بينند و انگار به سادگي از كنارش مي گذرند. اين برداشتي است گريز ناپذير و البته خلاف آمار. طبقه متوسط هند به سرعت در حال گسترش است. از آسمانخراش هاي در حال ساخت بمبئي گرفته تا فروشگاه هاي بزرگ كلكته و شهرك سازي هاي اطراف حيدرآباد كه نسل جديدي از نوابغ ارتباطات هند را پرورش مي دهد.

با اين حال، احساس من اين بود كه ظرفيت هند بيش از اينهاست چرا كه ديدم چگونه مسئولان دهلي به خاطر ميزباني مسابقات سال آينده كشورهاي مشترك المنافع، دستي به سر و روي پايتخت كشيده اند.

ديگر از ميمون ها در خيابان ها خبري نيست. گويا گداهاي دهلي هم موقتا جايي دور از چشم اسكان داده شده اند. پس اگر بخواهند، مي توانند، هر چند به عقيده خيلي از محلي ها، اينها همه تدابير زودگذر و نيم بند هستند و با پايان يافتن مسابقات، همه چيز به حالت اول برمي گردد.

اما نمي دانم چرا طبقه متوسط و تحصيلكرده هند اين قدر در مواجهه با خارجي ها اصرار به لاپوشاني و توجيه مشكلات جامعه خود دارد. استدلال هايي مثل "اين چيزا همه جا هست"، "اينقدرا هم بد نيست"، "خب چرا چيزاي خوب رو نمي بينيد" ...حرص در بيار هستند. البته همه توجيهات آنها بي مورد نبود. آره، به همت مسئولان محلي دو سال است كه ديگر در شهر مقدس واراناسي خانواده هاي كم درآمد جنازه هاي عزيزانشان را در رودخانه ، جائي كه هندوها غسل مي گيرند، آبتني مي كنند و لباس هايشان را مي شويند، رها نمي كنند؛ همان رودخانه اي كه بخشي از فاضلاب شهري و پس مانده هاي كارخانجات اطراف هم به داخل آن ريخته مي شود.

فرودگاه بنگلور هم به يكي از پيشرفته ترين فرودگاه هاي منطقه بدل شده است. البته به غير از پيشرفت هاي جديد، هند ويژگي خاصي دارد: در هرج و مرج زندگي شهري مردمانش، نظم سازمان يافته اي نهفته كه با انضباط كشورهاي غربي برابري مي كند.

خدمات حمل و نقل عمومي، مخصوصا شبكه راه آهن منظم است و مي توان روي آن حساب كرد. ميليون ها قطعه لباس به طرز شگفت آوري يك روز بعد از تحويل براي شستشو، به صاحبانشان بازگردادنده مي شود. بيمارستان هاي دولتي آبرومندند و هنوز بچه مدرسه هاي هند، از هر قشري كه باشند، با لباس هاي متحد الشكل به مدرسه مي روند و جامعه مدني هند تثبيت شده به نظر مي رسد


همه اين نشانه هاي سنتي و مدرن توسعه، مانند همه جاي دنيا، به بهاي تخريب محيط زيست محقق شده است. هند كه از همان اول هم حساسيت چنداني به محيط زيستش نداشت و ندارد؛ ولي وجود مناطق حفاظت شده زيست محيطي در نقاط مختلف كشور، نقطه اي از اميد براي طرفدران محيط زيست است.
از يك نويسنده هندي نقل است كه گفته "وقتي انسان ها رابطه خوبي با محيط زيست خود نداشته باشند، به معبد و پرستشگاه رو مي آورند". معبد در هند كم نيست. بعضي ها اين قدر كوچكند كه ساخته شدنشان كنار يك پياده رو انگار بييشتر حكم يادآوري دارد تا توقف و پرستش. اگر بپذيريم كه معبد جاي محيط زيست را گرفته، يك نابغه اي به عقلش رسيد كه از مذهب براي احترام به محيط اطراف - نه لزوما محيط زيست - بهره ببرد.

عكس ها و تمثال خدايان هندو كه اين روزها به صورت كاشي روي ديوارهاي شهرهاي بزرگ نصب شده با هدف مجاب كردن رهگذراني است كه برا ي قضاي حاجت، هيچ ابايي از ادرار در كنار اولين ديواري كه مي بينند ندارند. اين از بوي تعفن و ادراري كه در عبوراز كوچه و برزن به مشام مي رسد اندكي كم كرده، زيرا مردم هند به خدايان خود احترام مي گذارند و مهم تر ازآن، به خدايان همديگر هم.

تكثر مذهب در هند مثال زدني است. همزيستي پيروان صدها مذهب و مكتب فكري در ميان يك ميليارد جمعيت، برخاسته از سنتي ديرينه است كه به انعظاف پذيري و چندگانگي باورها در داخل هندوئيسم مربوط مي شود؛ تا حدي كه معلوم نيست بعضي از مسيحيان هندي كه مقابل تمثال حضرت عيسي اداي احترام مي كنند واقعا مسيحي هستند يا هندوهايي كه اين پيامبر را به چشم يكي از ده ها خدايي مي بينند كه هندوها بر خود بر مي گزينند.


آري، گهگاه هندوها و مسلمان ها بيرحمانه به جان هم مي افتند، اما تمايل عمومي مردم به همزيستي كه مثل يك حس غريزي خود را نشان مي دهد، هند را بايسته عنوان بزرگ ترين دمكراسي جهان كرده است؛ عنواني كه نه فقط به خاطر آزادي و شكيبايي مذهبي هندي ها درست به نظر مي آيد، بلكه پويايي صحنه سياسي و پرسشگري رسانه هاي به آن گواهي مي دهد.
پس براي دمكرات ها، هند الگوي قابل قبولي است، اما براي گياهخواران يك مدينه فاضله است؛ هم به خاطر سهم نسبتا كم گوشت درغذاهاي آنها و هم به خاطر رابطه اي كه با حيوانات دارند. منظور من احترام هندوها به گاو، سلطان جاده ها، نيست. بلكه آسودگي خاطر هزاران هزار سگي است كه به راحتي بين انبوه جمعيت انسان ها پرسه مي زنند و در معابر متراكم شهر، مثل راه آهن ها يا بازار يا صرفا پياده روهاي شلوغ، چنان دراز به دراز چرت مي زنند كه گويي هرگز كسي، حتي سهوا، پا روي دمشان نگذاشته است.

آدم ها هم مثل سگ ها در ميان غلغله جمعيت مي خوابند. روحيه اي كه به راحت بودن هندي ها بر مي گردد. منظور از راحتي البته به معني راحتي در روابط اجتماعي نيست. ازدواج ها و طلاق ها و روابط خانوادگي افردا گويي بر اساس نگرش ديگران تنظيم شده است. اين طرز فكر كه "فلان كار را نكن" يا " فلان طور زندگي كن وگرنه بقيه براي ما حرف در مي آرن" بين هندي ها حتي بيشتر از ايراني ها مشهود است؛ اما اين از مهمان نوازي هندي ها و بالا بودن آستانه تحملشان در قبال مشكلات كم نمي كند.


همين حس خوشحالي شايد آن گوهر گرانبهايي است كه ميليون ها انسان را از سراسر دنيا به اين سرزمين مي كشاند و جذب يكي از صدها مكتب فكري اش در اين سوپرماركت روحاني مي كند.
اين مكاتب هنوز نتوانسته اند ناهنجاري هاي اجتماعي هند را حل كنند: از معضل كودكان فراري گرفته تا خشونت خانگي و اعتياد و مردسالاري. اما آنچه مي شود از هند آموخت، جايي كه هر قدمش مقدمه يك ماجراست و حاوي يك درس، توجه بيشتر به حالات دروني است تا شرايط بيروني براي رسيدن به خوشبختي.

واقعيت ها را شايد نتوان تغيير داد؛ شايد نتوان دست راننده اتوموبيل را از بوق ماشنيش جدا كرد يا نسل پلنگ ها را از انقراض نجات داد يا به مردم ياد داد كه با كشورشان مثل يك زباله دان بي انتها رفتار نكنند، اما مي توانيم به خودمان ياد بدهيم كه بايد حس خوشحالي و خوشبختي را در درون خودمان بجوييم نه در حساب بانكي يا در شاخص هاي عدالت اجتماعي.



منبع وبلاگ : اکبر زواری رضایی

[hichkas2]

خوب هند با اون چیزی که ما از یک کشور خارجی انتظار داریم فرق میکنه.
اول از همه که تیو فرودگاه خشتون میاد چون خوبه و همه چیز عالی هوای خوب امکانات خوب و راه افتادن سریع مخصوصا خارجی زیاد هست.
ولی وقتی از فرودگاه خارجی میشید و داخل تاکسی میشینید و کمی مسیری رو طی میکنید تازه میاد دستتون که ای وای کجا هستین.

هوا بسیار بسیار گرم و خشک هست.
نبست به خدمات یا چیز هایی که میخرید گرون هستن و ارزشی ندارن.
گدا ها همه جا دیده میشون.
مردم و کشور هند کلا میخان نشون بدم که اده های با فرهنگی هستن و خیلی پیشرفته شدن و سطح شعور مملکت اومده بالا ولی این واقعیت نیست.
بود بد رو از همه جا میتونید استشمام کنید فرق نمیکنه خیابان باشید داخل اتوبوس باشید یا بغل یک فرد دیگر .

جیب بر ها خلافکار ها دزد ها همه جا هستن.
امنیت شهر بسیار پایینه .

کلا از نظر من که فقط 1 سال تونستم در هند بمونم هنو فقط به دردسفر توریستی میخوره و به درد زندگی نمیخوره ...


دست نوشته هایی از یک دانشجو در هند

[hyderabad]

مسکن (در شهر حیدرآباد هندوستان)

تاریخ انتشار 18 شهریور 1391

1-پیدا کردن مسکن

2-امکانات و وسایل مسکن


1-پیدا کردن مسکن در شهر حیدرآباد یکمی متفاوت هست. پیدا کردن مسکن به دو شکل است، یک استفاده از افرادی که به اسم ایجنت(دلال پیدا کردن خانه میشناسیم) و دوم گشتن در خیابان ها به دنبال یک جایی که بر سر در خانه نوشته باشند " برای اجاره "

نکه ای که باید عرض کنم این هست که اینجایی چیزی به نام مکان بنگاه معاملاتی پیدا نمیکنید(یعنی من ندیدم) و معمولا دانشجویانی که اینجا میان یکی از دو روش زیر رو به کار می برند.

الف-گشتن به صورت عادی , To-LET :
شما در دانشگاه مد نظرتون ثبت نام میکنید و در محله های اطراف دانشگاه به دنبال خانه اجاره ای میگردید، از نشانه های خانه های اجاره ای نوشته یا کاغذ یا مقوایی هست که روی اون نوشته To-LET
وقتی همچین موردی رو دیدید،داخل خانه میشوید و با صاحب خانه که اینجا owner گفته میشه(البته صاحبخانه زن رو "انتی" و مرد رو "آنکل" با همین تلفظ که نوشتم !(که میدونم اشتباه هست ولی اینجا گفته میشه) صحبت می کنید. نکاتی که باید مد نظر داشته باشید و باید حتما بپرسید :

A-ساعت های قطعی برق در طول روز (همیشه قطی برق در همه جای هند هر روز چند ساعتی هست ولی زمانبندی منطقه با منطقه فرق داره و این رو حتما بپرسید)
B-ساعت های قطعی آب (اگر خانه دارای تانکر آب در پشت بام باشه که بهتره)
C- شیر آب نوشیدنی و غیر نوشیدنی در آشپزخانه موجود هست؟(در هند دو نوع سیستم لوله کشی آب وجود داره که یکی نوشیدنی و دیگری غیر نوشیدنی هست که اگر از من می پرسید میگویم هر نوع آب لوله کشی شهر حیدرآباد غیر نوشیدنی هستند و مصرف اون ها برابر با بیمارستان هست)

ب- اجنت AGENT- کسی که کارش پیدا کردن خونه هست و پیدا کردن اون ها هم ساده هست، در هر محله ای کلی شماره تلفن هست که روی درو دیوار زده شده و اعلام شده که اینجا اجنت این منطقه هستند.این افراد خانه هایی که برای اجاره هستند رو به شما نشون میدهند و معمولا برای نشان دادن خانه 1000 روپیه(بستگی به مرام ایجنت این قیمت داره) پیش می گیرند و خانه را نشان میدهند اگر منجر به قراداد شد، نصف پول پیش خانه را که دیپوزیت (Deposite) یا پول پیش(همان رهن و اجاره خودمان) خوانده می شود میگیرند.

*-مثلا شما با اجنت تماس میگیرید و به اون 1000 روپیه میدهید و اون مثلا میگوید فردا در فلان منطقه که مد نظر شما هست این 3-4 خانه برای اجاره هست بعد شما خانه رو میبینید و می پسندید و معمولا سیستم اجاره هم به این شکل هست که شما 2 ماه از پول اجاره رو به عنوان پول پیش یا همون deposit میدهید و اگر اجاره ماهیانه خانه 7000 روپیه باشه شما باید

2500 روپیه به ایجنت بدهید(چون قبلا 1000 تا دادید)
بعد
2*7000=14000 بابت پول پیش + 7000 اجاره ماه اول (اجاره معمولا اول هر ماه گرفته میشه)

جمعا میشه 3500+14000+7000=18200 روپیه که اگر خودتون بدون ایجنت خونه پیدا کنید 3500 از این مبلغ کم کنید،

این نکته رو هم اضافه کنم که رنج قیمتی خونه ها در حیدر آباد منطقه و محله به محله فرق داره ولی از 4500 روپیه در ماه شروع میشه برو بالا ....



2-امکاناتی که یه خونه داره بستگی به قیمت اون در مناطق مختلف هست، بعضی خونه ها با وسایل هستند که با نوع بهداشت ما نرفتن توی اون خونه ها بهتره ! برق معمولا هر روز قطع میشه بعضی محله ها ساعت مشخصی دارند و بعضی ها ندارند ولی روزی 3 ساعت قطعی همیشه هست. آب هم بعضی خونه ها قطعی آب دارند بعضی ها تانکر آب پشت بوم دارند که این موضوع رو کاملا حل کردند. پنکه معمولا خونه ها دارند.اگر آپارتمان نشین هستید صاحبخانه معمولا یه مبلغی رو بابت شارژ آب و تمیز کردن راهرو ها .. ازتون میگیره، حدودا 500 تا 1000 روپیه (میشه چونه زد و این رو هم نگرفت) تا میتونید سر قیمت خونه و اجاره خونه حتی شده ماهی 100 روپییه چونه بزنید چون در 11 ماه میشه 1100 روپیه ! (راستی اینجا قرارداد های اجاره خانه 11 ماهه هست)

وسایلی که برای خونه باید خرید: به دو روش هست : یک استفاده از ف*یس ب*وک بازار دانشجویان حیدرآباد یا همون دانشجویانی که دارن بر میگردن ایران و دوم خرید وسایل نو از بازار

یخچال دست دوم بین 5000 تا 6000 روپیه
ابگرمکن دست دوم بستگی به میزان لیتر از 1000 تا 4000 روپیه
گاز+سیلندر(معمولی 6 کیلویی) دست دوم 700+500 روپیه
میز و صندلی پلاستیکی 1000 روپیه
تخت خواب+تشک 1000+1000 روپیه
جای ظرفی 600 به بالا (بستگی به نوع فلزی یا پلاستیکی داره،پلاستیکی 200 تا در میاد)
شیلنگ دستشویی متری 30 روپیه
لامپ کم مصرف 30 وات بدون گارانتی 100 روپیه با گارانتی 200 روپیه
تی خشک کن نخی و ضد عفونی کننده با مارک (دتول) 400+50 روپیه
لگن برای شستشوی لباس 200 روپیه
ماشین لباس شویی دست دوم 2000 روپیه
زودپز 600 روپیه
شارژ هر بار کپسول گاز حدودا بین 300 تا 400 روپیه 6 کیلویی و 12 کیلویی 700 تا 850 روپیه در میاد
آب اشامیدنی مارک خوب (bisleri) هر بطری 20 لیتری خالی 150 روپیه و با هر بار پر کردن 60 روپیه (اگر نیاز نداشتید بطری رو پس بدید پول رو بهتون پس میدن)

تنها خوبی خرید وسایل دست دوم این هست که شما ضرر زیادی برای فروش اونها به هنگام خروج از هند نمیکنید!

[hyderabad]

اینترنت (در شهر حیدرآباد هندوستان)

تاریخ انتشار 18 شهریور 1391

از بین چندین شرکتی که خدمات اینترنت پر سرعت ارائه میدند به یقین میتونم بگم که بهترین شرکت به همراه بهترین قیمت در عین حال بهترین خدمات شرکت http://beamtele.com در شهر حیدرآباد است.

برای دیدن قیمت های این شرکت میتونید روی این نوشته کلیک کنید

[hyderabad]

تلفن همراه (در شهر حیدرآباد هندوستان)
تاریخ انتشار 18 شهریور 1391

در مورد سیم کارت تلفن همراه بازم بهترین شرکتی که من بعد از امتحان کردن آنتن دهی در مناطق مختلف و شرایط گوناگون دیدم، دو تا شرکت به نام های Airtel و Vodafone هستند که Airtel رو من در اولویت قرار میدم.

[hyderabad]

بانک -حساب بانکی- کارت اعتباری دبیت مستر کارت-صرافی در شهر حیدرآباد
تاریخ انتشار : 24 آبان 1391

یه مدت بود ننوشته بودم دلم تنگ شد ، البته جاتون خالی کلی جشن و ترقه و بزن و بکوب بابت مراسم دیوالی بود که خاطره 4شنبه سوری ایران رو واسمون زنده کرد.

برای دوستانی که به هندوستان و مخصوصا شهر حیدر آباد میان مهمترین دغدغه فکریشون دلار هایی هست که باهاشون حمل کردند و شاید بخوان که در بانک نگه داری کنند که خیالشون راحت باشه که فقط یه کارت بانکی دستشون هست و بعضی ها هم شاید دوست داشته باشن از کارت های اعتباری مستر کارت یا ویزا کارت برای خرید استفاده کنند یا جایی ثبت نام بکنند و من قبل از هر چیزی باید خدمتتون بگم که بعد از کلی این ور و اون ور رفتن و پرسو جو کردن بلاخره پاسخی که گرفتم این بود: هیچ بانک هندی برای ایرانی ها حساب ارزی به دلار باز نمیکند و شما اگر دلار داشته باشید نهایت کاری که براتون انجام میدن این هست که دلارتون رو به قیمت روز به روپیه می کنند و روپیه رو تو حساب بانکیتون نگه میدارن که یه جورایی ضرر می کنید


اول در مورد بانک و افتاح حساب بانکی در شهر حیدر آباد براتون :


مدارکی که برای باز کردن حساب مورد نیازه به شرح زیر میباشد :

۱- کپی قراردادی که خونه اجاره کرده اید(که اینجا بهش میگن اگریمنت Agreement ) (چون کارت بانکی و دسته چک و رمز ها به آدرس خونتون ارسال میشه )

۲- کپی نامه اقامت که از اداره پلیس حیدرآباد همون روزهای اول میگیرید(که اینجا بهش میگن آر پی R.P )

۳- یک قطعه عکس

۴- مبلغ 10.000 (ده هزار ) روپیه -که البته فقط 300 روپیه بابت درست کردن و درخواست دبیت مستر یا ویزا کارت ازتون کسر میشه و بقیه پول 9700 در حسابتون میتونید برداشت کنید.

5- گواهی اشتغال به تحصیل در دانشگاه رو ازتون میخوان.(یا برگه پذیرش اولیه رو که از دانشگاه ببرید اصل و کپی رو نشون بدید و کپی اون رو به بانک بدید)

6- یه سری فرم که باید امضا کنید.

خوب مدارک بالا رو که ببرین بانک بعد از ۱ تا 2 هفته بستگی به نوع بانک و اون Branch که حساب باز کردید فرق می کنه ، کارت و یه دسته چک به نام شما برای شما به آدرس پستی ارسال و حسابتون فعال میشه و میتونید از حسابتون استفاده کنید و حالش رو ببرید.

جنبه های مثبت داشتن این کارت :

1-هر کسی بخواد از هر جای دنیا میتونه به حسابتون پول واریز کنه فقط کافیه بعد از اینکه کارت دبیت مستر کارتتون رو گرفتید به سایت http://www.theswiftcodes.com/india بروید و اسم شهر و بانک و محلی که داره رو پیدا کنید ، کد سوئیفت رو دریافت کنید و به ارسال کننده پول بدید !

2-چون این کارت دبیت مستر یا ویزا بین المللی هست شما میتونید از هر سایتی که اجازه بده خرید با دبیت مستر یا ویزا رو انجام بدید خرید آنلاین بکنید و بسته به خانه شما ارسال میشه !

3-میتونید کارت دبیت خودتون رو به حساب هایی مثل بانک https://www.moneybookers.com در انگلیس متصل کنید و بعد از گرفتن تاییده های لازم خرید های بین المللی بیشتری انجام بدید !

4-خرید و شارژ موبایل خودتون به از طریق سیستم اینترنت بانک و یا نقل و انتقال پول با روش های بسیار امن به هر بانکی در هر جای هند که نیاز به رفتن و صرف زمان و هزینه برای پرداخت پول نباشید.

5-اگر حسابتون رو به حساب Save تغییر بدید علاوه بر همه کار های بالا می تونید سود از ماهیانه 3 درصد به بالا بسته به میزان سرمایه داشته باشید.

6-پول های تون رو تبدیل به روپیه کردید ،برای تمدید ویزا در اداره پلیس شهر حیدرآباد پلیس از شما بعضی اوقات می پرسه که چظوری هزینه هاتون رو تامین می کنید و یه پرینت از گردش مالی از حسابی که هند دارید واسه اون ها کافیه که این پرینت رو بانک مجانی بهتون میده.

7-یکی از خدمات جالبی که من در بخش اینترنت بانک ،Axis Bank دیدم این هست که شما مثلا در یه منطقه دیگه هستید و دوستتون مثلا در دانشگاه هست یه مقدار پول کم اورده برای ثبت نام دانشگاهش و زمان هم نیست که برگرده خونه و پول بگیره از شما،یا اصلا شما یه شهر دیگه هستید و کارت هم ندارید و پولاتون رو گم کردید یه زنگ به دوستتون می زنید و اون به اینترنت وصل میشه و دوستتون از طریق اینترنت بانک شماره موبایل شما رو وارد میکند و مبلغ رو هم وارد میکنید از بانک یه اس ام اس واسه شما میاد که یه کد توش هست ، شما به نزدیکترین ATM بانک Axes Bank میروید و فقط با وارد کردن این کد و شماره موبایل پول رو بدون هیچ کارتی از دستگاه خود پرداز دریافت می کنید !

8-و غیره

مشکلات این کارت :

1-این حساب ها دبیت کارت هستند ! و اون ها رو با مستر کارت اشنباه نگیرید، تا اونجایی که من پرسیدم و میدونم برای ما دانشجویان خارجی مستر کارت صادر نمی کنند.(ولی زیاد تفاوتی با هم ندارند با همین دبیت هم کاراتون راه می افته)

2-چون ما شهروند هند نیستیم در نتیجه چیزی به نام pin number یا همون شماره شهروندی نداریم ، در نتیجه به خاطر قوانین مالیاتی هند نمیتونیم کارت خودمون رو به حساب های آنلاینی مثل paypal وصل کنیم و کلا خرید های از طریق پی پال رو باید بیخیال شد .ولی با همون مانی بوکرز میشه کلی کار کرد !

3-حساب ها به روپیه هست و برای ما ایرانی ها که دلار داریم و میخواهیم که به دلار پولمون رو توی بانک نگه داریم تقریبا بی فایده هست مگر اینکه یه مقدار از پولی رو که در صرافی تبدیل به روپیه کردید رو برای مصارف بالا که عنوان کردم در بانک نگه دارید !

4-فقط در طول ماه می توانید 5 بار از دستگاه های خودپرداز بانک های دیگر بدون کسر پول بابت استفاده از خدماتی غیراز بانک اصلی برداشت کنید، بعد از 5 بار به ازای هر بار برداشت 20 روپیه از حساب شما کسر می کند.(که البته مثل بچه آدم بگردید مبالغ زیاد و هفته ای یک بار اون هم اگر ATM بانک شما نزدیکتون نبود برداشت کنید که اینطوری نشه)


***--یه موردی هم که بی ربط به این بحث نیست این هست که کارمز خدمات بانک های هند هست که وقتی میخواهید پولی به حساب کسی بریزید بانک هم درصدی به عنوان خدمات بانکی و کارمز می گیرد.


در مورد اینکه کدوم بانک حساب باز کنید ، من پیشنهادم بانک AXIS BANK هست ، که البته باید شعبه های که جاهای پرت بگردید حساب باز کنید بعد انتقال Branch بدید به نزدیک ترین شعبه نزدیک خونتون ! چون به دلیل تحریم های جدید اسم ایرانی که میاری میپیچوننتون ! ولی اگه خواستید حساب باز کنید یه پیغام خصوصی به من بدید یه آدرس بهتون میدم برید اونجا براتون باز می کنند(اگر جایی رو پیدا نکردید البته)


یه نکته هم درمورد صرافی و تبدیل پول بگم :

قبل از اینکه به صرافی بروید یه سر به سایت http://www.dollars2rupees.com می زنید و نرخ لحظه ای تبدیل نسبت دلار به روپیه میاد دستتون ، همون موقع زنگ میزنید صرافی (که پیدا کردن صرافی خیلی ساده هست کافیه از مردم و مغازه دارن بپرسید Exchanger کجاست ) و قیمت رو میگیرید ، معمولا هم همه یه قیمت رو میدن برای 100 تا 300 دلار معمولا اگر مثلا هر دلار معدل با 54.50 روپیه باشه ، صرافی برای شما 54 روپیه هر دلار رو چنج میکنه ، بیشتر نشه که کلاه رفته سرتون (البته جای چونه زدن هم داره )، واسه مبالغ بالای 1000 دلار این تبدیل به 0.20 یا کمتر می رسه )

و در آخر هم بازم میگم شهر حیدرآباد معروف هست به شهر امن برای خانم ها و خارجی ها ! پلیس به شدت از خارجی ها حمایت میکنه ! شماره پلیس 100 هست کافیه از موبایلتون زنگ بزنید و مشکل رو بگید سه سوت حل می کنند.

[quaz]

سلام میخواستم چندتا اصلاحیه به متن شما بزنم

تو قسمت مشکلات کارت گفتید که مستر کارد به ما نمیدن... فکر میکنم دارید اشتباه میکنید، تمام بانکهای هندی هم مستر کاردِ Debit و هم ویزا کاردِ Debit رو به ایرانی ها میدن... اونی که منظور شماست کارت اعتباریه ( Credit Card) ویزا و مسترکاردِ که نمیدن به ماها...

اون شماره شهروندی یا همون کد ملی خودمون که گفتید درستش Pan Numberئه و به کارتش هم میگن Pan Card، چیزی به نام Pin Number وجود نداره

بازم ممنون از پستتون

[hyderabad]

سلام میخواستم چندتا اصلاحیه به متن شما بزنم

تو قسمت مشکلات کارت گفتید که مستر کارد به ما نمیدن... فکر میکنم دارید اشتباه میکنید، تمام بانکهای هندی هم مستر کاردِ Debit و هم ویزا کاردِ Debit رو به ایرانی ها میدن... اونی که منظور شماست کارت اعتباریه ( Credit Card) ویزا و مسترکاردِ که نمیدن به ماها...

اون شماره شهروندی یا همون کد ملی خودمون که گفتید درستش Pan Numberئه و به کارتش هم میگن Pan Card، چیزی به نام Pin Number وجود نداره

بازم ممنون از پستتون

ممنون از توجهتون دوست عزیز

من یه نکته رو جا انداختم و بهتره جمله بالا رو اینطوری اصلاح کنم. به ما خارجی ها کردیت کارت مستر کارت یا ویزا کارت داده نمیشه ولی دبیت کارت مستر یا ویزا داده میشود.

[hyderabad]

حمل و نقل عمومی در شهر حیدرآباد هندوستان
تاریخ انتشار : 17 آذر 1391

خدمات حمل و نقل عمومی شهر حیدرآباد عبارتند از : مترو -اتوبوس-تاکسی ماشین-تاکسی موتور(آتو ریکشا)

مترو:
راستش امتحان نکردم. امتحان کردم همینجا میگم ! به سرعت در حال گسترش هست و تقریبا همه جای شهر رو به هم وصل کرده اینم وب سایتش هست http://www.hyderabadmetrorail.in

اتوبوس :
اتوبوس سه مدل هست ! اتوبوس های دولتی ، اتوبوس های نیمه دولتی ، اتوبوس های خصوصی

اتوبوس های دولتی:
اول در مورد این اتوبوس ها بگم شکلشون یکمی ترسناکه ! ماکزیمم زمانی که کنار ایستگاه برای مسافرا میایستند ، 5 تا 10 ثانیه هست !( اولش واسه منم معجب آمیز بود)این اتوبوس ها به دلیل اینکه تمام شهر حیرآباد فعال هستند و قیمت بسیار پایینی دارند(داستانی به نام بلیط اتوبوس وجود نداره، سکه میدی) تقریبا 4 تا 10 روپیه برای مسافت های متفاوت شاید بیشتر هم بشه ولی کمترین میزان هزینه حمل و نقل را در بین وسایل حمل و نقل عمومی دارند. مثلا اگر اومدید اینجا و دیدید عده ای دنبال اتوبوس میدوند و با حرکات آکروباتیک خودشون رو به پله های اتوبوس میرسونند تعجب نکنید!. اون ها مسافران اتوبوس دولتی هستند.

یه قانون نا نوشته ای هست که این اتوبوس ها روزانه چندین نفر رو هم زیر بگیرند ، میتونن مسیر خودشون رو به راحتی برن ، واسه همین اگر از عرض خیابون رد میشید، به شدن از اتوبوس ها فرار کنید .شوخی تو کارشون نیست و اصلا هم انتظار اینکه واستون سرعتشون رو کم کنند نداشته باشید.به قصد کشتن میرونند ! (فکر کنم شرط استخدام اتوبوس رانی داشتن قهرمانی رالی مسابقات آزاد هست ).باز میگم مراقب باشید اگر اتوبوس رو 100 متری خودت دیدی فرار کنید!

اتوبوس های نیمه دولتی:
این ها هم در اکثر خطوط فعال هستند و البته میشه گفت که زیر مجموعه ای از اتوبوس های دولتی هستند ولی قیمتشون یه مقدار بالاتر از اتوبوس های دولتی هست و یکمی تر و تمیز تر هستند .

اتوبوس های خصوصی:
برای خطوط و مسافت های داخلی خیلی کمتر از دو مدل بالا هستند ولی بیشتر برای مسافت های اطراف شهر مثل رفتن به فرودگاه یا رفتن به استودیو فیلمبرداری راموجی میشه روشون حساب کرد. کولر دار و تمیز و حسابی هستند. قیمتشون هم متعادل هست.


تاکسی ماشین: Cab
که اینجا به Cab (کب)معروف هستند و مثل ایران نیست که واستی سر خیابون یه cab بگیری. همه Cab ها یه جورایی به یه آژانسی وابسته هستند. (مثل تاکسی سرویس خودمون تو ایران)
برای مسافت های داخلی اصلا به صرفه نیست ، معمولا ما ایرانی ها بخوایم یه نفر رو از فرودگاه بیاریم یا بخوایم اطراف شهر بریم یه Cab میگریم.قیمتش بالا هست.(چون قیمت سوخت بالا هست لیتری 75 روپیه) و البته قیمت Cab هم بستگی به اینکه کولر بخواهید یا نخواهید و شرکت های مختلف متفاوت هست.

تاکسی موتور(آتو ریکشا)(معروف به آتو)
تاکسی سه چرخه که در اصل میشه گفت موتور سه چرخه هست و به نسبت قیمت و دسترسی راحت استفاده از اون ها با ارزش هست و سواری باهاش خیلی حال میده . و اینجا ( آتو )صداشون می کنند.

نکات مهم در مورد استفاده از ریکشا :

1-همیشه چانه بزنید! راننده های ریکشا معمولا کمی تا نسبتی ابری انگلیسی بلدند ، این سه تا کلمه رو هم یاد بگیرید مشکلتون حل میشه !( بایا baya یعنی داداش برادر )( کیدنه kidna یعنی چقدر میشه؟ ) (آدرس معلومه maloome یعنی آدرس رو بلدی؟)

چونه چطور میشه زد؟ مسیر رو بهش میگی ، اون میگه مثلا 80 روپیه ، اگر مسیر رو بلد نباشی شک نکن قیمت رفتن تا اون مسیر 30 روپیه هست(البته کلی نیست) ، تو میگی 20 روپیه ، اون میه نه ، ول میکنی میری ! میری سراغ یه آتو دیگه ، اون خودش داد میزنه میگه 30 تا بیا بالا ، شما هم با اکراه قبول میکنی !
البته اگر مسیر رو بلد نیستید، تا اونجایی که میتونید با اون قیمتی که راننده های آتو میگن چونه بزنید.

2-برای مسافت های کوتاه یا مسافت هایی که میدانید استفاده از تاکسی متر به نفع شماست فقط و فقط از تاکسی متر استفاده کنید. اگر مسیر را بلد نباشید ، راننده شما رو توی کوچه پس کوچه های شهر میچرخونه و همینطوری این تاکسی متر کنتور میندازه و شما هم از خدا بی خبر ، یه مسیری که باید 40 روپیه بدید رو 150 تا پیاده میشید.باهاشون قبل از حرکت قیمت رو مشخص کنید.

2-اگر مسیر رو بلد بودید و زیر 2 کیلومتر بود ، از راننده بخواهید که تاکسی متر رو روشن کنه که هر قیمتی که تاکسی متر نشون میده بروید.
چرا؟ چون حداقل قیمتی ثابتی که برای مسافت های زیر 2 کیلومتر راننده های آتو میگریرند 30 روپیه هست و تاکسی متر همین مسافت رو 20 روپیه نشون میده !

3-اگر مسافت طولانی بود،ترجیحا از مغازه دار های اطراف یا رهگذر ها قیمت رو بپرسید که یه رنج قیمتی بیاد دستتون که بدونید تا چه حد باید قیمت رو قبل از حرکت طی بکنید و چونه بزنید، البته دیگه در حدی هم نباشه که مثلا قیمت مسیر 50 روپیه هست شما گیر بدید بگید 20 روپیه راننده سکته رو بزنه 4 تا فحش هندی هم نصیبتون کنه!

4-اگر شما با یه قیمتی با راننده طی کردید،بعد موقعی که رسیدید اون قیمت بیشتر ی خواست، خونسردی خودتون رو حفظ کنید، و با کمال آرامش 4 تا داد و جیغ و فحش بهش بدید و پول رو بندازید جلوش و ولش کنید و خلاف جهت حرکت ماشین ها بروید یا جلوی راننده داد بزنید که میخواهید به پلیس زنگ بزنید که شما دارید از من به عنوان خارجی اخازی میکنید(خیلی از پلیس میترسند)، خود راننده همین پول رو میگیرد و مثل آدم دیگه از این زنگ بازی ها در نمیاره.