دوست محترم
به نظرم این قسمت از صحبت های شما به یک بحث مفصل احتیاج داره:
اول اینکه به نظر من هم نمیشه و نباید بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی خارج از کشور تفاوتی قائل شد. دلیل این مسئله هم این هست که تفاوت قائل شدن در این مورد (به صورت هدفمند) معایب خیلی زیادی به دنبال داره که صرف نظر از این حواشی بیان شده در این تاپیک، میتونه منجر به عدم socialization (و یا محقق شدن اون در ابعاد جزئی) در جامعه هدف، درگیر شدن در حواشی (مضحک) ملیت گرایی و ناسیونالیستی، مشکلات احتمالی در ایجاد پیوند قوی با شبکه ارتباطی آکادمیک (در صورتی که اساتید ایرانی مورد نظر هم اولویت ناسیونالیستی در انتخاب اهداف و افراد داشته باشند) و مواردی مانند اینها بشه. اینها همه در مورد عدم تفاوت قائل شدن بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی بود. اما یک نکته بسیار مهم و البته ظریف درباره جمله بیان شده توسط شما وجود داره. مهمترین الگوی رفتاری "مشخص" که در مورد اساتید ایرانی و غیرایرانی باید در نظر گرفته بشه (که بر اساس تجربه شخصی خود من و چندین مورد از دوستانم) و در غالب موارد وزنه به سمت اساتید غیر ایرانی هست، "پیروی از الگوی رفتار حرفه ای" هست. از این مسئله به هیچ وجه نمیشه و نباید صرف نظر کرد چون هم ما و هم افرادی که طرف حساب ما هستند افرادی تحصیل کرده و برخوردار از دانش اولیه در مورد الگوی رفتاری بهینه برای دسترسی به مقدار سود و زیان بهینه هستیم.
دوم اینکه مسلما در مورد ارتباط با اساتید (درست مانند ارتباط با هر آدم دیگه) باید یک سری ملزومات و حداقل ها رعایت بشن و این مسئله منحصر به پروسه اپلای نیست. من (و هر شخص بالغ تحصیل کرده/بدون تحصیلات که در جامعه زندگی نرمالی داشته) میدونم که اگر با یک راننده تاکسی، مهندس، آشپز، دکتر و یا هر شخص دیگری به شیوه ای نامناسب برخورد کنم مسلما نباید انتظار دریافت جواب مطلوب رو داشته باشم. این نکته کاملا مشخص و روشنه. من واژه "گلایه" رو کاملا به صورت شخصی تعبیر میکنم و شایسته میدونم که خدمت شما پیشنهاد کنم بهتره به هیچ وجه در مورد مسائلی که پیشینه و جزئیات اون رو نمیدونید انقدر راحت صحبت نکنید و نسخه "توپ رو به زمین طرف مقابل میندازیم" نپیچید!
در مورد پیشنهاد ارائه شده توسط شما و مباحث مطرح شده در این تاپیک
به نظر من پیشنهاد شما مناسب نیست به دلایل زیر:
اول اینکه این پیشنهاد در نگاه اول تمایز فاحشی رو بین اساتید ایرانی و غیر ایرانی در ذهن خواننده ایجاد میکنه. به چه دلیل باید بین استاد ایرانی و غیر ایرانی تفاوت قائل شد؟ دانشجویی که قراره به خاطر ملیت یک استاد برای آزمایشگاه اون اپلای کنه، بهتره نکنه! هدف اگر از اپلای کردن ادامه تحصیل (ودر موارد زیادی تشکیل یک زندگی جدید در محیط جدید) باشه چه نیازی به در نظر گرفتن ملیت استاد هست؟
دوم اینکه اگر فرض کنیم که باید ملیت استاد در پروسه اپلای در نظر گرفته بشه پس فکر کنم باید به جای بحث های موجود در این سایت اول یک عده رو مامور کرد که لیستی از ملیت های خوب و بد اساتید برای اپلای تهیه کنند (درست مثل لیست خوب ها و بد ها!!!) تا بر اساس این چک لیست تصمیم به اپلای بگیریم!!!!
و سوم اینکه استاد ایرانی که برای برقراری تماس با اون احتیاج به "فن مار" هست بهتره که یا از سمت استادی انصراف بده و یا اینکه کسی با اون ارتباط برقرار نکنه!
بیان مشکلات و "گلایه ها" متاسفانه بخشی جدایی ناپذیر از این سایت هستند. من به شخصه با این مسئله موافق نیستم که سایت applyabroad تبدیل به محلی برای ناله کردن باشه. اما باید با یک سری از "گلایه ها" متفاوت از بقیه "گلایه ها" برخورد کرد. خود من (و فکر کنم بسیاری از اعضا این سایت) عقیده دارم که بیان تجربیات "کاملا شخصی" با ذکر "شخصی بودن" این تجربیات میتونه تا حدودی "اطلاعات" (و نه نسخه) در اختیار افراد دیگه قرار بده. درست همون طور که با سرچ در گوگل میشه به "اطلاعات" (و نه نسخه) رسید. در مورد این تاپیک مشخص، تجربه شخصی من اینگونه بوده که اساتید ایرانی بنا به دلایل زیادی مثل موقعیتشون از لحاظ اجتماعی و شغلی، تجربیات قبلی خودشون در دوران تحصیل در ایران و مشکلات و فرصت هایی که در طی رسیدن به جایگاه فعلی خودشون تجربه کردند، نسبت به بقیه اساتیدی که باهاشون سروکار داشتم کمتر قابل اعتماد بوده اند. در طی دو سال گذشته من با اساتید آمریکایی، کانادایی، آلمانی، فرانسوی، یونانی، ترک، هندی، چینی، ژاپنی و ایرانی ارتباط برقرار کردم و بازخوردی که از اونها مشاهده کردم در غالب موارد کاملا حرفه ای بود به جز دو مورد کاملا مشخص که ایرانی بودند. وقتی که من این تجربه شخصی رو در کنار تجربیات مشاهده شده توسط دوستان نزدیکم قرار میدم (که اونها هم مشابه با من رفتار های غیر حرفه ای از اساتید ایرانی دیدند) به این نتیجه گیری میرسم که باید در این زمینه محتاط بود. این نتیجه گیری صرفا ناشی از تجربیات دسته اول بوده و به خاطر همین من به خودم حق بیان آنها رو میدم. در مورد کاربران دیگر هم هیچ اصراری (و مسلما علاقه ای) در هدایت اونها به سمت سبک رفتاری خودم ندارم. بیان تجربیات من در اینجا صرفا در حکم بده بستونی هست در قبال تجربیات دیگه ای که در این سایت خوندم.
در انتها هم پیشنهاد من اینه که بقیه کاربران هم به بیان تجربیات خودشون و حداکثر تحلیلی بر تجربیات دیگران بدون ارائه نتیجه گیری از تجربیات دیگران بپردازن و از ارائه راهکارهایی برای ایجاد مهارت های لازم برای ارتباط سازی با اساتیدی که روابط ناسیونالیستی براشون مهم تر از روابط کاری و الگوی رفتار حرفه ای هست جلوگیری کنن!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)