از میان دو واژه انسان و انسانیت؛ اولی در میان کوچه ها،و دومی در لابلای کتابها سرگردان است...
زیاد به اساتید ایرانی بر نخوردم. ولی نتیجه بر عکس شما رو دارم. من با اساتید ایرانی که تماس داشتم خیلی خوب و دوستانه جوابمو دادن تازه بعد از یه بار ایمیل انگلیسی با فینگلیسی به هم ایمیل می زدیم. به نظرمن اگر کمی در مورد هموطن های عزیزمون خوشبینانه تر قضاوت کنیم جای دوری نمیره!! اونا خوب می دونن اگه ایرانی رو نگیرن یه هندی یا چینی جاشو می گیره!!
درسته که نیستم ولی دلم همیشه پیش همه شماست.
درود
من بر پایه تجربیات خودم و دوستان دیگرم که اپلای کردند نظر دادم. فهمیدن این واقعیت که اساتید ایرانی به دانشجویان ایرانی بسیار بسیار سخت پاسخ می دهند نتیجه ایمیل هایی بوده که هرگز پاسخ داده نشده، نه نتیجه یک حدس از روی بدبینی و یا خوش بینی به هموطنهای عزیز! (تا به حال اگر در رابطه با مقالات ( و نه حتی پروسه اپلای) مکاتبه کرده باشید این عدم پاسخ رو درک می کردید. برای من هم خیلی عجیب بود که وقتی به یک کره ای ایمیل می زدم و از مقاله اون تعریف می کردم و توضیح می خواستم چقدر خوش برخورد پاسخ می داد ولی متاسفانه نمی دونم چرا از هیچ ایرانی (بیشتر از 7-8 نفر) حتی در زمینه مقالاتی که دادند هم پاسخ نگرفتم.)
شاید اگر خوش بینانه نگاه کنم بهتر باشه اینطور تصحیح کنم حرف خودم رو که اساتید ایرانی معمولا مزیت خاصی برای ایرانی بودن کاندیدای یک پوزیشن خاص (مستر یا دکترا) قائل نیستند. به عبارت دیگه بهتره موقع اپلای به اتکای ایرانی بودن اساتید اونها رو گلچین نکنیم!
شاید دوستان نظر دیگه ای داشته باشند.
از میان دو واژه انسان و انسانیت؛ اولی در میان کوچه ها،و دومی در لابلای کتابها سرگردان است...
چند تا نکته رو اینجا ذکر کنم:
1- response rate اساتید به ایمیلهای ارسالی رو اگر برای جامعه اساتید ایرانی حساب کنیم درک بهتری از مقایسه ای که دو ستان دارن میشه پیدا کرد. شما ممکنه به طور فرض به 100 نفر میل بزنید و از 5 نفر جواب بگیرید. یعنی از هر 20 نفر یک نفر به ایمیل های شما پاسخ میده. اگر از میون این 100 استاد شما به 7 8 استاد ایرانی میل زده اید و جواب نگرفته اید بر اساس علم احتمالات و تساوی نظام تصمیم گیری اساتید حتی اگر هیچ کدومشون هم جواب ندن اتفاق عجیبی نبوده است. مگر اینکه انتظار داشته اید که صرف ایرانی بودن جواب بگیرید که مستحضرید اگر تصمیم گیری بر اساس ملیت صورت بگیره تصمیمی خلاف اخلاق اکادمیکه.
2- دسته بندی اساتید بر اساس نژاد تحت گروه بندی چینی، هندی، ایرانی،سیاه و... و نسبت دادن رفتار خاص به هر گروه مصداق بارز Racism هستش.
3- استاد ایرانی بر اساس ایرانی بودن جواب ایمیل نمی دهد، همانطور که اساتید خانم به خانمها بیشتر جواب نمیدهند، همانطور که سیاهپوستها فقط دانشجوی سیاه نمی گیرند. در دانشگاه قانون ها و اخلاق آکادمیک تعیین کننده تصمیم است.
ویرایش توسط tahahavakhor : December 2nd, 2010 در ساعت 11:23 PM دلیل: انتقال به تاپیک مرتبط
هر دو جورش هست! در دپارتمان صنایع دانشگاه ما بیش از ۲۰ دانشجوی ارشد و دکتری ایرانی وجود دارند که مستقیم یا غیر مستقیم به خاطر حضور ۲ استاد ایرانی اومدن. استاد نیوزیلندی من یه شاگرد بد گرفته از نیوزیلند که ۷-۸ ساله داره دکتری میخونه و هیچ مقاله ای هم نداده و هنوز هم ساپورت میشه... چند مورد دیدم که استادان یهودی معمولا دانشجویان یهودی را ترجیح میدهند (البته شاید همه اینها تصادفی یا ناخودآگاه باشه) .... هر چند متاسفانه ایرانی ها بعضی وقت ها برای هم میزنند اگر استاد ایرانی پیدا کنید که جواب بده به خاطر برخی ملاحظات احتمال موفقیت بالاتره.
دوتا تجربه ی من برای تماس با اساتید ایرانی از این قراره:
یه دانشگاه تو آمریکا منو ریجکت کرد من ایمیل زدم به یه استاد ایرانی همون دپارتمانی که اپلای کرده بودم که بره برام بپرسه چرا ریجکت شدم،ایشون هم واسم پرسیده بود و نتیجه رو ایمیل کرد.
یه دانشگاه تو کانادا هم به یک استاد ایرانی ایمیل زدم برای سوپروازر شدن برای من و فاند که البته بهم گفت من در حال حاضر دانشجو نمی گیرم ولی با این حال رزومه ام رو خونده بود و یک جاییش که اشکال داشت رو بهم تذکر داده بود تا درست کنم.
البته من به هردوشون اینگلیسی ایمیل زدم،اصلا هم طوری ننوشتم که انتظار پارتی بازی یا اینجور چیزا دارم
من یکی از دانشگاه های اروپا اپلای کردم یهو دیدم یک خانوم دکتر ایرانی جواب داده و حتی مثل ایرانی ها که فامیل ها را اشتباهی میخونن فامیل منو به اشتباهش در فارسی در ایمیل صدا کرده بود و خیلی خوب هم جواب داده بود. جالبه که این خانومه عضو هیات کمیته علمی گروه بود و تصمیم گیرنده اصلی نبود اما چون دیده بودن من ایرانیم داده بودن ایشون جواب بدن ! یه بار دیگه هم به یکی از اساتید ایرانی در اتریش ایمیل زده بودم ... با این که فیلد کاریم بهش زیاد نمیخورد ، خیلی خوب جواب داده بود و اولش نوشته بود سلام همطون و منو به یکی دیگه از همکاراش که فیلدش خیلی نزدیکتر بود معرفی کرد. در کل به نظر من تعمیم دادن یک اصل خوب بودن یا بد بودن روی کل ایرانی ها کار درستی نیست و در همه جای دنیا خوب و بد هست.
من تا حالا به دو تا استاد ایرانی برخوردم و خوب جواب دادن. یه بخش مربوط به قبل از اپلایه و بخش اصلیش میمونه واسه بعد اپلای.
من امروز با استاد فوق لیسانسم که خودش مستر و پی اچ دی شو امریکا بوده صحبت میکردم و گفت که استاد ایرانی رو توصیه نمیکنه. و امریکایی رو ترجیح میده. اینو واسه این میگفت که مثلا بعدش موقع کار، شاید ازت انتظار بیشتری نسبت به دانشجوهای دیگه داشته باشه و رو حساب ایرانی بودنت ازت انتظار بیشتری داشته.
البته این رو هم گفت که بستگی داره کجا درسشو خونده باشه. گفت برو ببین اگه از دیپلم به بعدشو امریکا بوده مشکلی نداره. این مشکل بیشتر در مورد اونایی هست که تو سیستم امریکایی درس نخوندن و بین دانشجوهاشون شاید فرق بذارن.
هرچند به نطر من طبیعیه که موارد خاص هم وجود داشته باشه و این یه قانون کلی نیست.
ویرایش توسط daffodil : January 14th, 2011 در ساعت 08:29 PM دلیل: غلط املایی
من خودم زمانی که از یکی از استادانم در ایران (که چندین استاد ایرانی رو سالها در آمریکا و اروپا می شناخت) خواستم که یه جورایی من رو به اونا معرفی کنه تا کارم بهتر پیش بره، شدیدا مخالفت کرد و گفت که زمانی که حس کنن می خوای از ایرانی بودنت استفاده کنی به شدت بدشون می آد و اصلا کارت پیش نمی ره!دیگه وقتی این آدم که سالها اونا رو به عنوان دوستش می شناخته و باهاشون همکار بوده اینو می گه کاملا معلومه که از استادای ایرانی خارج اصلا نمی شه انتظار داشت که روی حساب ایرانی بودن کاری برای یه دانشجویی که اصلا نمی شناسنش و فقط هم ملیتشونه،انجام بده!
علاقه مندی ها (Bookmarks)