سلام
حرفشون درسته.. اقامت استرالیا هیچ ربطی به دانشگاه و درس خوندن اینجا و بورس داشتن از اینجا نداره... کلا فکر نکنید جون پول بهتون می دهند حتما نگهتون می دارند. .اینها این چیزها سرشون نمی شه.. به کسانی که غیر قانونی با قایق پا شدن امدن مفت مفت پول می دن و اقامت.. به ماها از 7 خوان رستم باید بگذری و کلی هم پول بدی.. کلا خیلی خول تشریف داره این سیستم استرالیا ( تا داخل پروسه قوانین مهاجرتی شون نشید باورتون نمی شه انقدر می تونند مونگول باشند.. یک نمونه ساده، کسی که اینجا فوق و دکتری خونده اما لیسانس نه، می گن ثابت کن واسه ما سواد لیسانست رو داری، 3 تا پروژه بنویس و 100 جور مدرک بیار و سابقه کاری.. نمی فهمند وقتی اینجا فوق و دکتری خوندی لاید لیسانس داشتی که دانشگاههای خودشون بهت پذیرش و بورس دادند!!).. کانادا خیلی ساده تر و بهتر است و برای کسانی هم که انجا درس خوندن امکانات اقامتی قائل می شه.

دقیقا سیستم قوانین دولتی استرالیا مصداق روشن جمله مهران مدیری در یرره هست : نم فهمه"
سلام دوستان

من هم نظرم رو می گم. خب استرالیا سیستم اداری هوشمند ندارد. نه تنها در مهاجرت. بلکه در هیچ جای دیگر این کشور. یعنی چی؟

یعنی اینکه اصلا مهم نیست شرایط شما چیه و چه بوده. درست مثل یک برنامه ی کامپیوتری عمل می کند. اگر شرایط را داشته باشید قبولید و اگر نداشته باشید رد. اینکه قبلا فلان قدر بورس گرفته اید یا فلان کار رو انجام دادید شامل سیستم نمی شود. البته من بر خلاف دوست عزیزمون کاملا این سیستم را کارا می دانم. چون خلی واضح است. شرایطش مشخص است. چه کم سواد باشی چه باهوش در هر دو صورت از سیستم یک برداشت می کنی. و از همه مهمتر کسی نمی تواند سیستم را دور بزند. به شخصه خودم اینجا مدیریت می خوانم و یکی از دلایل پیشرفت استرالیا را همین سیستم های مدیریتی ساده اش می دانم.

از لحاظ اقامت گرفتن هم دوستان کمی در کشور غریب استرس دارند و طبیعی هم هست. مگر نه شرایط خیلی ساده است. یک آیلتس 7 بگیرید خیلی راحت بدون دغدغه بعد 1 سال اقامتتان می آید. تا 2 سال هم که ویزای کار دارید و می توانید امتیاز کسب کنید. فقط قسمت بدش صبر کردن است که معمولا افراد با این قسمت صبر کردنه مشکل دارند و باعث ناراحتیشان می شود. مگر نه کسی نشده اینجا بخواهد اقامت بگیرد و نتواند بگیرد. به قول معروف دیر و زود دارد. سوخت و سوز ندارد.

من خودم خیلی بین این سه تا کشور مانده بودم. تجربه ی خودم را می نویسم.

من هدفم کانادا بود. اصلا نمی دانستم استرالیا کجا هست. با شانس و بازی زندگی و ... سر از این جا دراوردم.

تا حالا هم کانادا را ندیدم. آمریکا را هم ندیدم. اینجا یکی از بچه ها را دیدم که اقامت کانادا دارد. همیشه می گوید کانادا خیلی بهتر از استرالیاست.

ولی به جز این یک نفر، اکثر کسانی که طولانی مدت اینجا هستند و زندگی کرده اند، و همچنین آمریکا و کانادا را هم دیده اند، می گویند هیچ جا استرالیا نمی شود. اکثر ایرانی ها بلند پرواز و هیجان طلب هستند. خب از همین جا می گم که استرالیا با ذات بلند پروازی و هیجان طلبی شما سازگار نیست. محیط استرالیا خیلی خیلی آرومه. کلا آب و هوا و شرایط خاص منطقه ایش که در کل دنیا یکتاست موجب این روند می شود. حتی به حیواناتش هم که نگاه کنید همه شان گونه های خاص از تنبل ترین حیوانات هستند. (نظیر کوالا). جالبه دیروز باغ وحش بودم وسط ظهر همه حیواناتش خواب بودند. آب و هواش اینجوریه دیگه. برای همین اکثر دوستام که دنبال هیجان و یک شبه پول دار شدن و این جور چیزا هستند دارند کاراشون رو می کنند برن آمریکا

ولی اگر هدفتون از زندگی آرامشه استرالیا بهترین نقطه برای زندگیه. همه چیز همونیه که دیروز بوده. هیچ قانونی یک شبه تصویب نمی شه. همه کار ها آروم انجام می شه. هیچ کی تو خیابون نمی دو ا (مگر برای ورزش کردن). به جز مرکز شهر هیچ جا ترافیک و صف نداره. همه لبخند رو لباشونه. بیکار باشن می رن پارک یا ساحل شنا می کنن. جرم و جنایتم خیلی خیلی کمه. خیلی بد شانس باشی اگر نصف شب توی خیابون تنهایی قدم بزنی چند تا مست بگیرن کتکت بزنن (فقط با مشت و لگد نه با چاقو و ...) (این بدترین اتفاقیه که می تونه براتون بیفته، البته اگر خودتون دنبال دردسر نگردید مگرنه محله های خلاف و جاهای خلاف در همه جای دنیا هست).

من خودم توی تهران زندگی می کردم. هدفم هم کانادابوده. همیشه می گفتم آدم آزادی و رفاه داشته باشه آب و هوا مهم نیست. ولی اینجا که اومدم دیدم آب و هوا خیلی مهمه. تازه اینجا که آب و هوا خیلی عالیه بعضی از روزا که می ری بیرون و باد میاد کلا نمی ذاره از کنار ساحل و ... لذت ببری. به قول خودمانی کوفتت می کنه. واقعا الان خدا رو روزی 100 بار شکر می کنم که کانادا نرفتم. چون به شخصه آدمیم که نسبت به آب و هوا خیلی حساسم (بر عکس اونی که فکر می کردم). جالب اینجاست که این نظر همه دوستام هم هست. منطقی هم هست. فکر کن می خوای بری یه جایی بشینی ساندویچ بخوری. حالا اگر باد بگیره و یا سرد بشه و یا خیلی گرم بشه خب اون ساندویچ کوفتت می شه. البته آفتاب استرالیا در کنار دوست داشتنی بودنش خیلی هم خطرناکه. بدون ضد آفتاب بری زیرش پوستت رو می کند. (این اصطلاح نیست واقعا کل پوستت خشک می شه و از بدنت جدا می شه). ولی برنامه ریزی کنی و همیشه ضد آفتاب بزنی هیچ نمی شه

خب استرالیا در ایران سفارت دارد (این نوشته مربوط به 29 دسمبر 2012 ساعت 12:12 صبحه، اگر دو دقیقه دیگه نداشت به من ربطی نداره :دی) و به خانواده های دانشجو ها هم ویزا می ده بیان ببیننش. این یکی برای من خیلی مهمه. من اون لحظه ای که مادر پدرم اومدن استرالیا و من رو دیدن بعد کلی رو با هیچ گرین کارتی عوض نمی کنم. تازه انقدر طولانی ویزا می دن که هر وقت خواستن هم دوباره بیان. به علاوه ویزاش مالتی پل هست. هر وقت خواستید یه 2000 دلار پیاده می شید پس فرداش (دو روز تو راهید) می رسید ایران پیش خانواده و دوستان (هر روز هم پرواز داره)

در کل من راضیم. به نسبت هم اقامت گرفتن و ماندن توش رو برنامه تره نسبت به آمریکا و کانادا. (از دید خودم گفتم چون قانون هاش واضح تره و پایدار تره)

از جهت ایران رو نمی دونم. ولی اگر هم روزی استرالیا تصمیم بگیره سفارتش توی ایران رو ببنده (با توجه به آدم های تنبلش) از لحظه ای که قانونش رو تصویب کنه تا اون موقعی که سفارتش رو ببنده حداقل 2 سال طول می کشه. تا اون موقع هم شما بار خودتون رو بستید :دی. یه سری مثال هم برای اطلاعات بیشتر، من رو اولی که اومدم به این اتاقم، دیدم اینترنت وایرلس سیگنالش توی اتاق من کمه. درخواست رسیدگی کردم. هم اکنون 6 ماه گذشته، بررسی ها انجام شده، دیدند من راست می گم، مودم جدید برای اتاق من خریدند، قراره بیان نصب کنند، ولی هنوز زنگ می زنم طرف می گه نمی تونم با مسوول خوابگاه قرار بزارم که در رو برای من باز کنه بیام مودم رو وصل کنم !!!!!!!

در مورد دوستمون هم که گفتند امکانات رو به اونایی که با قایق میان داده. اونایی که قبلا اومدن که خوش به حالشون. ولی از این به بعد هر کس غیر قانونی وارد کشور بشه و تقاضای پ نا،هند. گی کنه، دست و پاش رو می گیرند ، می اندازنش توی کشتی، می فرستنش توی یه جزیره 2 کیلومتر در 2 کیلومتر وسط اقیانوس اطلس که از روستاهای ما هم امکاناتش کمتره می گن بیا اینجا در امانی!


شاد و موفق باشید