من سالهاست استرالیا هستم. اینها نظرات منه:
مردم مهربان ، تبعیض نژادی بسیار نامحسوس (البته من حجاب ندارم )
گاهی ایرانیها از تبعیض نژادی حرف می زنن که البته بیشتر منظورشون مشکلات زبانیه و واقعا تا زبان انگلیسی رو تقویت نکنید بعضی مشاغل رو سخت تر میشه به دست اورد.
دوری از دنیا برای من ازار دهنده است . به همین دلیل گاهی احساس میکنم دلم میخواست کانادا یا امریکا می رفتم. بخصوص که تکون بخوای بخوری باید دو هزار دلار پول بلیط هواپیما بدی
آب و هوا خیلی خوبه . زمستونها سرد نیست اما گاهی ابری بودن دائم و مرطوب بودن هوا ازاردهنده میشه بخصوص که خونه ها سخت گرم میشه
سطح رفاه خیلی خیلی خوبه . اصولا به نظر من الان کمتر کشوری رو میشه از نظر پایین بودن رفاه اجتماعی با ایران مقایسه کرد.
ایرانیان ملبورن خیلی ضعیف کار میکنند بخصوص انجمن ایرانیان ملبورن که تقریبا جز برگزاری چند جشن کار خاصی نمی کنند همونها هم پر از اشکاله و زیاد از افراد جدید استقبال نمی کنند.
دانشگاه سطح خوبی داره (باز هم با ایران مقایسه نکنید) اما تا جایی که من میدونم امکانات و درامد دانشگاههای اینجا نسبت به کانادا و امریکا عقب تره.
دوستی میگفت اینجا برده داریه و ایرانیها رو میخوان که کشورشون رو خوب بکنند. خوب دوست من برده داری یعنی کار بی جیره و مواجب . اینجا کسی مجبور به کار بیجیره و مواجب نییست مگر اینکه دلش بخواد کار داوطلب انجام بده که اغلب بازنشسته ها اینکار رو میکنند. در ضمن ایا غیر از اینه که کشور ها برای پیشرفت کشورشون باید اقدام کنند توقع ندارید که برید اونجا و چون فقط ایرانی هستید کسی بادتون بزنه
زبان اینجا هم کمی مشکله پر از اصطلاحات خودشون و البته لهجه متفاوتشون. قبل از اومدن به اینجا به رادیو استرالیا گوش بدید و تکرار کنید.
برای اقامت هم اگر رشتتون توی شغل های مورد نیاز نباشه تقریبا ممکن نیست که بهتون اقامت بدن حتی اگر دکترا بگیرید. در ضمن ایلتس 7 هم باید بگیرید که در همه مهارت ها 7 داشته باشید.
متاسفانه قوانین مهاجرت استرالیا همش در حال تغییره .
دیگه توضیحی ندارم.