وضعيت شغلي بعد از بازگشت به كشور

[ghlobe]

ببخشید یعنی واقعا براشون فرقی نداره که مثلا دانشگاه آزاد یا پیام نور درس خونده باشیم یا مثلا انگلیس؟! ( فرض رو استخدام در یه شرکت خصوصی بگیرید )

خوب چرا اگر از آزاد یا پیام نور آمده باشید هم احتمالا با بازار کار ایران آشناترید و در ایام تحصیلی هم حتما کارکرده اید و با مسایل کاری و اداری ایران بیشتر آشنا هستید و توقع تان هم کمتر است و اخلاق ایرانی هم دارید که به همه همکاران دیگر هم میخوره. اگر من خودم در ایران شرکت داشتم صد درصد پیام نوری رو جلوتر از فارغ التحصیل انگلیس استخدام میکردم مگر اینکه انگلیسیه تخصص خاصی داشته باشه که در ایران پیدا نشه یا اینکه زبان برای کار شرکت خیلی مهم باشه.

[S03]

ببخشید یعنی واقعا براشون فرقی نداره که مثلا دانشگاه آزاد یا پیام نور درس خونده باشیم یا مثلا انگلیس؟! ( فرض رو استخدام در یه شرکت خصوصی بگیرید )

دوستی دارم که در سوئد و انگلیس درس خونده و الان برگشته و میگه همین خارج درس خوندن باعث شده خیلی از جاها زیر آبش رو بزنن و خیلی از جاها موقع استخدام به نوعی نکته منفی حساب می شد (به دلیل 1. ترس از پیشرفت اون شخص در شرکت و گرفتن جای خودشون 2. فکر می کنند اون شخص در خارج هیچ موقعیتی نداشته و مجبور شده برگرده و به قولا "عرضه" اینکه خودش رو خارج نگه داره یا دکترا بگیره نداشته). مسائل آشنایی با بازار ایران هم سر جاش باقیه.

[hamman]

ببینین....به نظر من کسانی که دهه شصت و هفتاد در حال تحصیل در خارج از کشور بودن, یعنی تقریبا استادای دوره ما....اونا چیز مهمی از دست دادن ...یعنی بازار اصلی کشور به طوریکه در این سالها سالهای جنگ و پس از جنگ یعنی سازندگی های بعدش بوده....به طور قابل ملاحظه ای کار برای مهندسی ها و پزشکی ها بوجود امده بوده و بالطبع پسس از چند سال تجربه خوبی براشون بوجود آمده....با این اوصاف کسانی که نبودن ایران ضرر بزرگی کردن....تو بازار نبودن...بنابراین فقط از مدرک تحصیلیشون عنوانش براشون میمونه....نه سابقه کار نه هنر کاری و نه دید کاری....
و همینطور که مشاهده میکنیم اساتید ما یعنی دانشجو های سالهای 60 70 که اونور اب درس خوندن بازار ضعیفتری نسبت به بقیه که ایران مونده بودن و خوندن دارن
ولی شرایط امروز ما:
فکر میکنم وقتی برمیگردیم توی شرکت های خصوصی برامون کار وجود خواهد داشت البته درصورتی که رزومه ما فقط مدرک ارشد یا دکتری نباشه و کاریم انجام داده باشیم.و باید در مدتی که در شرکت های خصوصی کارمیکنیم به دنبال پارتی دولتی هم باشیم.طول میکشه و علت ان هم عدم شناخت ما از وضعیت اون موقع بازار میباشد
و در پایان نظر من اینه که سالهای اول بازگشتمون کمی سختی داره ولی با گذشت از سال سوم میتونیم جایی تو بازار داشته باشیم

[sh_67]

میدونید در مورد وضعیت شغلی دو تا نظر متضاد وجود داره، یه سری میگن اگه مدرک از یه دانشگاه معتبر (حالا چه داخل چه خارج) باشه خب شخص تو موقعیت رقابتی بازار کار موفقتره ،یه سری هم نظرشون اینه که دردسر این افراد بیشتره.من که گیج شدم لطفا بیشتر راهنمایی کنید.

[amirjalili]

دوستی پیشنهاد کردند بیام در این بخش در بحث ها شرکت کنم.
برای شروع چند تا نکته هست که برام Bold تر بود.

1 : دوستان چرا اکثرا فکر میکنن بازار کار یعنی "استاد دانشگاه " شدن؟

دوستی دارم که در سوئد و انگلیس درس خونده و الان برگشته و میگه همین خارج درس خوندن باعث شده خیلی از جاها زیر آبش رو بزنن و خیلی از جاها موقع استخدام به نوعی نکته منفی حساب می شد

2: دوست شما صرفا تجربه خودش رو گفته و این قابل تعمیم به بقیه آدما و بقیه ادارات و شرکت ها نیست.

فکر می کنند اون شخص در خارج هیچ موقعیتی نداشته و مجبور شده برگرده و به قولا "عرضه" اینکه خودش رو خارج نگه داره یا دکترا بگیره نداشته). مسائل آشنایی با بازار ایران هم سر جاش باقیه.

3: کی اینطوری فکر میکنه؟ ادارات دولتی ؟ شرکت های خصوصی ؟ یا فامیل و دوست و آشنا؟
این رو اگه دقیق تر بگید ممنون میشم..

[sera26]

amirjalili جان درست میگن ولی تا یه حد. به نظر من اتفاقا استاد دانشگاهی شدن راحتتر از کار های دیگه هم هست به چند دلیل. اول اینکه وقتی نیگا میکنی میبینی اکثر اساتید جوون که زود جذب هیئت علمی شدن تحصیلات تکمیلیشون تو یه کشور و دانشگاه معتبر بوده مثلا همین معاون اموزشی کل ما خودش از کارشناسی تو امریکا با هزینه شخصی درس خونده و الان جزو بهترین اساتید هم هست و تقریبا پستی نمونده که بهش ندن. دوما اینطور که دارم میبینم و خبر میگیرم الان بیشتر دنبال افرادی هستن با رزومه خوب که یه شرطش زبان انگلیسی خوبه که اونم تکلیفش روشنه تازه اگر سابقه تدریس تو دانشگاه محل تحصیلت رو حتی به صورت TA داشته باشی که محشره. به هر حال افرادی که تورو استخدام میکنن لااقل یه 2-3 نفرشون ادم حسابی با مدرک واقعی دکترا هستن و بطبع ذهن باز تری دارن نسبت به بقیه و به این موضوعات چرت و پرت اهمیت نمیدن و ملاک براشون رزومه و کارایی واقعی شماست.
ولی بعضی جاهای دولتی که سردمداراشون افراد بیسواده متعصب و کند ذهنی هستن.

[S03]

دوستی پیشنهاد کردند بیام در این بخش در بحث ها شرکت کنم.
برای شروع چند تا نکته هست که برام Bold تر بود.

1 : دوستان چرا اکثرا فکر میکنن بازار کار یعنی "استاد دانشگاه " شدن؟


2: دوست شما صرفا تجربه خودش رو گفته و این قابل تعمیم به بقیه آدما و بقیه ادارات و شرکت ها نیست.


3: کی اینطوری فکر میکنه؟ ادارات دولتی ؟ شرکت های خصوصی ؟ یا فامیل و دوست و آشنا؟
این رو اگه دقیق تر بگید ممنون میشم..

دوست گرامی من هم دقیقا تجربه دوستم رو گفتم. دقت کنید من بحث رو شروع نکردم و در تایید صحبت یکی از دوستان این تجربه رو به عنوان مثال گفتم، من هیچ وقت ادعایی درباره تعمیم این حالت به همه رو نکردم.
قسمت سوم هم ذهنیت "عموم" کارفرماها درباره افرادی است که خارج درس خوندن و در ایران دنبال کارهای معمول فارغ التحصیل ها هستند.

[amirjalili]

قسمت سوم هم ذهنیت "عموم" کارفرماها درباره افرادی است که خارج درس خوندن و در ایران دنبال کارهای معمول فارغ التحصیل ها هستند

اگه ممکنه یه مثال از اینگونه کارفرماها بزنید. راستش متوجه نشدم کارفرماهایی که دنبال کارهای معمول فارغ التحصیل ها هستند کیا هستند.

[ahmadrezaamin]

amirjalili جان درست میگن ولی تا یه حد. به نظر من اتفاقا استاد دانشگاهی شدن راحتتر از کار های دیگه هم هست به چند دلیل. اول اینکه وقتی نیگا میکنی میبینی اکثر اساتید جوون که زود جذب هیئت علمی شدن تحصیلات تکمیلیشون تو یه کشور و دانشگاه معتبر بوده مثلا همین معاون اموزشی کل ما خودش از کارشناسی تو امریکا با هزینه شخصی درس خونده و الان جزو بهترین اساتید هم هست و تقریبا پستی نمونده که بهش ندن. دوما اینطور که دارم میبینم و خبر میگیرم الان بیشتر دنبال افرادی هستن با رزومه خوب که یه شرطش زبان انگلیسی خوبه که اونم تکلیفش روشنه تازه اگر سابقه تدریس تو دانشگاه محل تحصیلت رو حتی به صورت TA داشته باشی که محشره. به هر حال افرادی که تورو استخدام میکنن لااقل یه 2-3 نفرشون ادم حسابی با مدرک واقعی دکترا هستن و بطبع ذهن باز تری دارن نسبت به بقیه و به این موضوعات چرت و پرت اهمیت نمیدن و ملاک براشون رزومه و کارایی واقعی شماست.
ولی بعضی جاهای دولتی که سردمداراشون افراد بیسواده متعصب و کند ذهنی هستن.

دوست عزیز متاسفانه معیارها برای ارزیابی اساتید دانشگاه هم عوض شده. یکی از افرادی که دکتری مکانیک رو از برکلی گرفته بود اومده بود برای مصاحبه دانشگاه شریف واسه هیئت علمی، انقدر ازش سوالای دینی مذهبی و بی ربط به کار و تخصصش پرسیده بودن که کلاً بی خیال تدریس در اون دانشگاه شد. البته اونا هم یه جورایی ردش کردن سر همین سوالا.

شاید افرادی که شما رو استخدام می کنن 2 3 نفرشون واقعاً آدم حسابی باشن و شما رو از نظر علمی ، تحقیقاتی بررسی کنن اما این موضوع از نظر افراد تصمیم گیرنده اصلی در درجات بعدی اهمیت قرار می گیره. و مسائل دیگه ای براشون اهمیت داره.
در مورد دانشگاه های دولتی و خوب این موارد زیاد اتفاق میفته. در مورد دانشگاه های آزاد هم که حداقل خود من 2 تا از اساتید رو می شناختم که به خاطر رابطه با مدیر گروه تونستن از هیئت علمی شدن خودشون مطمئن بشن و بعد هم با سهمیه دانشگاه رفتن علوم تحقیقات دکتری گرفتن. و کاملاً مشخص بود برای هیئت علمی شدن هیچ اذیتی نشدن ، هیچ ارزیابی دقیقی هم نشدن. وضعیت دانشگاه های دیگه هم کم و بیش مثل همینا است. البته همیشه افراد با لیاقت هم در بین اون اساتید پیدا می شه و نمی شه منکر این موضوع شد.
پس برخلاف نظر شما من فکر می کنم استاد دانشگاه شدن هم راحت نیست.

[S03]

اگه ممکنه یه مثال از اینگونه کارفرماها بزنید. راستش متوجه نشدم کارفرماهایی که دنبال کارهای معمول فارغ التحصیل ها هستند کیا هستند.

شما درست بخونید چی گفتم دوست عزیز. من هیچ اسمی از "کارفرماهایی که دنبال کارهای معمول فارغ التحصیل ها هستند" نیاوردم. مسلمه درست متوجه نمی شید وقتی درست نمی خونید.