مالزی، زندگی و تحصیل بعد از افزایش هزینه ها

[maziyarsh]

با سلام

مواردی که شما بهش اشاره کردید رو بهتره من هم نظرمو در موردش بدم تا یک طرفه به قاضی نریم.

اولین کاری که هر کس قبل از گرفتن تصمیم به ترک وطن و الخ باید بکنه اینه که تکلیف خودشو با خودش روشن بکنه.

شما برای چی می خواید از ایران برید بیرون؟ پیدا کردن کار؟ درس خوندن؟ زندگی راحت؟ عشق و حال؟ گرفتن پاسپورت یک کشور دیگه؟

رسیدن به همه موارد فوق 80 درصدش به خودتون بستگی داره. اما مهم ترین چیز که هیشکی نباید ازش قافل شه پوله، پول که باشه قعر جهنم هم که باشی عشق و صفاس. میری لباس مارک دار می خری، بهترین رستوران می خوری، بهترین ماشین سوار میشی و الخ.

اگه پول دارین که بحثش کلن جداس، می تونیین برین جزایر هونولولو دکتری طوطی شناسی بگیرین، هم دکتر شدین هم کیف کردین.
اما مشکل اساسی اینه که همه پول دار نسیتن. پس در نتیجه مثه اکثر برو بچز این مرزو بوم همیشه هشتشون گروی نهیه که با یک خیر ساده تو این شرایط ده میشه. دلار میره بالا طلا میره بالا رینگت میره بالا و هزارتا گیر و ویر دیگه. پس هر کجای این دنیای پهناور باشین از مالزی گرفته تا فرانسه از آلمان تا آمریکا ممکنه وقتی رفتین بیمارستان پول تو جیبتون نباشه، ممکنه با اردنگی از مملکتشون بندازنشون بیرون و غیره. آدم میشناسم چون تو کانادا به خاطر تحریم ها خونوادش نتونستن واسش پول بفرستن مجبور شده هر جی داشته بده به بلیط برگشت بگیره بره ایران. همه هم که نمیتونن تو دانشگاه شریف یا امیر کبیر درس بخونن تا تو آمریکا یا کانادا بورسشون کنن.

دوست من 5 سال پیش اومد مالزی الان بره خودش کاسبی به راه انداخته سکه. ماشین آنچنانی، خونه آنچنانی. بردارشم تو ایران زندگیش توپه. پس می فهمیم مساله کشور و مالایی و چینیو هندیو داهاتیو و ایرانیه بدبخت نیس بلکه 8- درصدش به خود آدم بستگی داره،


اما با این شرایط جدید نمیشه انکار کرد که اوضاع برای کسایی که رند نیستن، بلد نیستن سر بقیه کلا بزارن، و در یک کلا پدر سوختگی بلد نیستن سخت شده. واسه مالایی که سهله واسه افعانیم مهم نسیت که ارزش پول ما تو ا سال سی صد در صد پایین اومده. وقتی باید شهریه بدی یا اجاره حونه، باید بدی. چه ماهی 800 هزار تومن چه 2 میلیون.

با سلام

همه موارد همونی بود که من گفتم با کمی پیچش. اگر پول نیست که جایی نرید بهتر هست و اگر هم پول هست مالزی نیاید. ۵ سال پیش مالزی مثل ۱۰ سال پیش دبی هست واسه ما ایرانیا. هرکی توی دبی و مالزی هست الان که گدایی نمیکنه ولی دیگه کمتر کسی پیدا میشه بره این دو جا واسه کار و سرمایه گذاری و ... بحث دانشجویی هست اینجا که چه با پول و چه بی پول قرار هست در انتها چیزی از توش دربیاد که از دانشگاه های این کشور و خود این کشور الان اگه بیاید چیزی بهتون نمیرسه شک نکنید من اینجام میبینیم و کشیدم از بیرون گود نگاه نمیکنم. منم تمام وقتم رو صرف درس خوندن و کار به عنوان محقق کردم و اینجوری نیست که شاید شما بهتر بخونید و بهتری تجربه کسب کنید موفق تر بشید. یک کلام مالزی به درد ایرانی جماعت الان نمیخوره. نه کار هست نه پول نه اعتبار نه ارزش و حرمت هیچی! چپ و راست تو روزنامه هاشون فقط خبر دستگیری قاچاقچی ایرانی هست و اینکه ما بی پولیم. حالا همه جا پول رو اول کامل از ایرانیا می خوان که مبادا زیرش بمونی! اینا هست که مالزی رو با بقیه دنیای پهناور متفاوت میکنه. حداقل من که اینجا بودم میتونم در مورد مالزی با اطمینان بگم که به ریسکش اصالا نمیارزه.

به هر حال این نصیحتی بود که من کردم و روی صحبتم به اونایی بود که به هر قیمتی می خوان از ایران در بیان نه با افرادی که اوضاع مالی خوبی دارند و چند سال عقب افتادن و ضرر و زیان به جایی بر نمیخوره. آقا و خانمی که وقتت و پولت برایت اهمیت داره اینجا به هدر ندش. ۹۰ درصد شما ها شرایط پذیرش از دانشگاه های اروپایی رو دارید.


موفق و موعید باشید.

[peiman_mr]

سلام دوستان عزیز، من خودم ۲.۵ سال در مالزی یو ت م بودم، اون موقع رینگیت ۲۷۰ بود،،،، همچی‌ راحت بود، راحت درس خوندیم ، مقاله دادیم و با آرامش زندگی کردم. بدون استرس پول. بعدش ۱سال برگشتم ایران و کار کردم،،،، و در همون سال اپلی‌ کردم برای دکترا . خوشبختانه از استرالیا فاند گرفتم و اومدم . حالا واقعا شرایط سخت تر شده یکی‌ از دوستم می‌خواست برای مالزی رهنمییش کنم،،، ولی‌ بهش گفتم با این پول گرون اصلا نمی‌ارزه،،،،، واقعا هزینه‌ها بالاست، حتا من به دوستمون پیشنهاد کشور‌های اروپا دادم،
حالا دوستان که این فروم رو می‌بینن دیگه خبره شدن و میدونن مالزی سکوی پریدن نیست، همچی‌ به خود طرف بستگی داره، برای آینده، معدل مقاله، سابقه کار، پروپزال خوب، آیلتس، جی‌آرای، و ......
حالا من مثل دوستانه قاب نمی‌خوام بگم نرید مالزی، میگم که با برنامه برید، شرایط رو ریز به ریز برسی‌ کنید،،،، برید جایی که بتونید فاند بگیرید، چون با این ریال مزخرف ما هیچ کاری نمیتونید بکنید در هیچ کشوری حتا افغانستان،،،دیگه خودتون بهتر از من میدونید شرایطو،،،،، دلار دانشجویی ۲۴۰۰ یعنی‌ هیچی‌،، الکی‌ با ۱۲۲۴ شروع شد و حالا ببینید چی‌ شده،،،،،،،،،،، خواهرم، برادرم می‌دونم واقعا دوست داری بیای بیرون، ولی‌ تو رو خدا با برنامه،،،،،،، من در استرالیا دیدم حتا طرف استقیم از کارشناسی اومده دکترا، فقط مقالات فوق‌العاده داره،،،،،،،،،،،،
پس هیچ کسی‌ نمیتونه کمک کنه بشما،،،، و خودتون همت کنید و بیایید بیرون و امید داشته باشید که

*** گاهـــی نگفتــه قرعـه به نام تو میشود
*** گاهــــــی گمـــان نمیکنـی ولی میشود


ببخشید بابت غلطها در جملم، من کیبورد فارسی نداشتم از نرم‌افزار بهنویس استفاده کردم

[rainygirl]

سلام
یه سری نطرات و خوندم اونم در مورد اینکه بمونید و برنگردید و این چیزها
من فقط تجربه ی خودم و می گم شاید به درد یه سری از دوستایی که مثل خودم بودن بخوره
من هم یک سال و خرده ای مالزی زندگی کردم تو این یه سالم اونجا فقط زبان خوندم هزینه ی همه چیم باهمم شد 30 میلیون تومان حالا یکم این ور یکم اونور دقت کنید که فقط زبان بود!!!
من فقط برای دوستایی که واسه لیسانس مییان می خوام بگم (چون فکر نکنم دیگه کسی برای زبان بییاد مالزی!!!!!!!!!!!!!)که اصلا اینجا الان توی این شرایط جای خوبی نست چون علاوه بر هزینه دانشگاه که خیلی هم زیاده باید هزینه زندگیتونم بدین که واقعا اگه الان یکی داره این هزینه رو نیاد اینجا بره یه کشور اروپایی چون الان هزینه ها همون می شن و حتی شاید کمتر چون خیلی از دانشگاه ها تو مقطع لیسانس تو اروپا مجانی هستن!
من خودم یک ماه است برگشتم تا کارهام و انجام بدم و جای دیگه ای اون هزینه را بدم و زندگی معقولی کنم نه اینکه جایی بمونم که دورو و برم پر چینی و همش با هم چینی و مالایی حرف می زنن و غیر خودشون باشی تحویلت نمی گیرن!!!!! و 90 درصد استادای نژاد پرسته و نه بتونم با کسی ارتباط داشته باشم نه نمره ی خوبی بگیرم و فقط وقتم و هزینم و انرژیم و جوونیم از بین بره
به هر حال هر کس هر تصمیمی که می گیره امیدوارم تو راهی که می ره موفق باشه!

[safaiy]

دوستان سلام

من 7 ماهه با همسرم و فرزندم اومیدم مالزی. خودم به کمک سایت apply abroad و کمک بچه های گلش الان اینجا دکترای مکانیک می خونم و همسرم مستر کامپیوتر...آقا من در کل می گم به خودتون بستگی داره...من خودم بورس UM هستم که نصف خرج زندگی 3 نفرمون می شه...تو ایران هم 5 سال بصورت رسمی کارمند شرکت نفت بودم... اما در کل راضی ام...خونم بهترین نقطه شهر....دنبال درد سر هم نیستم...شدیدا هم دنبال درسم هسنم...اما من پذیرش University of Toronto کانادا رو داشتم...چرا اومدم مالزی؟ چون بازم به نظرم ارزون تر از تورنتو باید باشه واسه 3 نفر (تازه همسرم هم درس می خونه) + گرفتن ویزاش واسه من که تهران نبودم، خیلی راحت تر بود....از زمان اومدنم 6-7 تا ISI با ایمپکت بالا دادم...استادم و همکارام هم مثل پروانه دورم هستن و هوامو دارن...نه بی احترامی دیدم، نه چیزی..... هر وقت به مشکل مالی برخوردم، استادم و همکارام تا تونستن ساپورتم کردن خداییش.....تو ایران که بودم 28 تا مقاله داشتم تو 5 سال کار علمی بعد ار لیسانس...اما اصلا تو ایران 1% آرامش اینجا رو نداشتم...پس به خودتون بر می گرده که ایران بمونید یا بیاین.....

[Rezace]

دوستان سلام

من 7 ماهه با همسرم و فرزندم اومیدم مالزی. خودم به کمک سایت apply abroad و کمک بچه های گلش الان اینجا دکترای مکانیک می خونم و همسرم مستر کامپیوتر...آقا من در کل می گم به خودتون بستگی داره...من خودم بورس UM هستم که نصف خرج زندگی 3 نفرمون می شه...تو ایران هم 5 سال بصورت رسمی کارمند شرکت نفت بودم... اما در کل راضی ام...خونم بهترین نقطه شهر....دنبال درد سر هم نیستم...شدیدا هم دنبال درسم هسنم...اما من پذیرش University of Toronto کانادا رو داشتم...چرا اومدم مالزی؟ چون بازم به نظرم ارزون تر از تورنتو باید باشه واسه 3 نفر (تازه همسرم هم درس می خونه) + گرفتن ویزاش واسه من که تهران نبودم، خیلی راحت تر بود....از زمان اومدنم 6-7 تا ISI با ایمپکت بالا دادم...استادم و همکارام هم مثل پروانه دورم هستن و هوامو دارن...نه بی احترامی دیدم، نه چیزی..... هر وقت به مشکل مالی برخوردم، استادم و همکارام تا تونستن ساپورتم کردن خداییش.....تو ایران که بودم 28 تا مقاله داشتم تو 5 سال کار علمی بعد ار لیسانس...اما اصلا تو ایران 1% آرامش اینجا رو نداشتم...پس به خودتون بر می گرده که ایران بمونید یا بیاین.....

من صحبتهای این دوست بزرگوار safaiy رو کاملا تایید میکنم.
خیلی بد هستش که یه سری دوستان فکر میکنن خودشون مسیر رو به بهترین نحو ممکن رفتن و هیچ کس در آینده نمیتونه به چیزایی که اونا نرسیدن برسه و خودشون ته همه چیز هستند! و بدتر از اون که این رو خیلی واضح به قلم هم میارند.
همه چیز بسته به خود شخص و لیاقت هاش داره اینجا تقریبا مثل هر جای دنیا با یک سری تفاوت های واضح (مثل مسئله ویزا و شهروندی و ...)
من واقعا سوپروایزرم رو دوست دارم هر وقت هر مشکلی بوده ساپورتم کرده و خیلی هم با سواده... خدا رو شکر حقوقم هم به اندازه نیازم هست، منم واسش کم نمیذارم تا بتونم وقت میذارم...
نسبت مالزی به هر جای دیگه در 5 سال پیش با نسبت مالزی به همون هر جای دیگه امروز فرقی نداره، همونطور رینگیت از 300 شده 1100، دلار هم از 1000 شده 3500 !
موفق باشید

[armin1990]

ببنید دوستان حرف همه شما قبول ولی من خودم رو مثال میزنم که الان مثل چی پشیمون هستم حالا میگم چرا من قرار بود 2 سال پیش برا لیسانس برم مالزی معماری بخونم که بنا به دلایلی نرفتم که الان واقعا پشیمونم چرا چون دارم الان دانشگاه آزاد میخونم معماری اینجا و هیچی از استادا نفهمیدم و کلا همه چی مسخره بازیه ولی یکی از دوستام داره مالزی کامپیوتر میخونه و خیلی راضی حتی من رفتم شرایط زندگیش و دانشگاه و نحوه تدریس و همه چی رو دیدم و فقط به خودم لعنت دادم که چرا منم دو سال پیش نیومدم . طوری که الان فقط میخوام اینجا تموم کنم برای ارشد برم مالزی. ببینید دوستان همه چه بستگی به خود طرف و نحوه زندگی اونجا داره آره نمیشه بدون پول رفت ولی دیگه جوری هم نیست که نشه زندگی کرد بعضی دوستان که از نزادپرستی و اینا گفتن من که چیزی جز احترام و خوش برخوردی از مالایی ها و چینی ها ندیدم . ببینید همه چی بستگی به این داره که واسه چی داری میری مالزی آره بعضی ها به حساب درس میرن ولی واسه عشق و حال میرن بعدم مثلا مست میکنن میان یه کار ناشایستی انجام میدن خوب مسلما باهاشون برخورد میشه بدم سر همین جریان میگن مالایی ها بدن یا احترام نمیذارن خوب اگه فقط به قصد درس بریم و آسه بریم آسه بیاییم احترام هم بهمون میذارن. دوستان با این پول ما همه جای دنیا واسه ما گرون حساب میشه پس چرا فک میکنیم که مالزی فقط همینه. به خدا آدم از دانشگاه های اینجا امثال دانشگاه آراد هیچی نمیشه.

[peiman_mr]

من صحبتهای این دوست بزرگوار safaiy رو کاملا تایید میکنم.
خیلی بد هستش که یه سری دوستان فکر میکنن خودشون مسیر رو به بهترین نحو ممکن رفتن و هیچ کس در آینده نمیتونه به چیزایی که اونا نرسیدن برسه و خودشون ته همه چیز هستند! و بدتر از اون که این رو خیلی واضح به قلم هم میارند.
همه چیز بسته به خود شخص و لیاقت هاش داره اینجا تقریبا مثل هر جای دنیا با یک سری تفاوت های واضح (مثل مسئله ویزا و شهروندی و ...)
من واقعا سوپروایزرم رو دوست دارم هر وقت هر مشکلی بوده ساپورتم کرده و خیلی هم با سواده... خدا رو شکر حقوقم هم به اندازه نیازم هست، منم واسش کم نمیذارم تا بتونم وقت میذارم...
نسبت مالزی به هر جای دیگه در 5 سال پیش با نسبت مالزی به همون هر جای دیگه امروز فرقی نداره، همونطور رینگیت از 300 شده 1100، دلار هم از 1000 شده 3500 !
موفق باشید

رضا جان من با شما کاملا موافقم، من خودم آدم‌های مختلفی‌ رو دیدم که با برنامه رفتن مالزی بعدش برای دکترا آمریکا اروپا و یا همینجا استرالیا هستند، و یا حتا آدمهییی رو دیدم که هنوز ۲ ساله دارن زبان میخونن . پس من نمیگم بچها نرید مالزی با این وضع دلار، بلکه میگم برید، با برنامه،،،،،،،،، من اتفاقا مردمی به مهربونی مالزی‌ها ندیدم، حتا در استرالیا عدم‌های نژاد پارست بیبینید ولی‌ من در مالزی اصلا ندیدم در ۲.۵ سال.

[rainygirl]

بین همه ی مردم هم خوب هست هم بد!
من هم دوستای مالاییه مهربون و خون گرم داشتم نه که نداشته باشم! ولی!!!!!
من توی kbu درس خوندم و به چشم دیدم که معلم به یه شاگرد چینی خیلی راحت یه نمره ی B مثلا می داد ولی به یه عرب یا ایرانی با دوبرابر کار و همه چی C رو هم به زور می داد!!! وقتی حرف از مقایسه هست هم باید بدی ها رو گفت هم خوبی ها رو! دیگه دوستان هر جوری می خوان برداشت کنن!

[wramtin]

با حرفات موافقم
مخصوصاً اونجایی که گفتی آدم نباید از چاله دراد بیفته تو چاه
من خودم از رفتن به مقطع دکتری بگیر تا
راه حل جدیدم برای یه آدم فوق لیسانس بیکار : خوش گذرونی(استفاده از اینترنت پرسرعت و تکنولوژی و بالا بردن روحیه عدم تحریم ...مثل خرید پی اس 4 با دوربین اصلش و خدماتش وخوردن استارباکس و... یه سری عقده ها... عقده که نه... حقوق منصفانه ام ... به همراه دوره کالج زبان ... ) به فکرم رسید
ولی آخر به این نتیجه رسیدم که :
تصمیم کور کورانه تا به کِی ؟
باید جایی رفت که علاقه هست
مثلا من 29 ساله اگه از الان بچسبم به ساختن یک سایت خدماتی (البته بازم تو ایران مشکلات و بروکراسی های خاص و پیچیده و جهان سومی خودشو داره)
خیلی بهتر از بیگاریه
ما که مالزی بیا نیستیم
ولی اونجا شما سعی کنید از طریق اینترنت ( به خاطر احتمالا محدود نبودن پول های الکترونیکی و اعتباری) حداقل پول هله هولتون و دربیارید و تا اونجا که می تونید دووم بیارید و ابتکار به خرج بدید

[le-ciel]

منم تجربه خودم رو بگم شاید به درد کسی خورد. من واسه نیمسال دوم سال 2011 از دانشگاه یو.ام. پذیرش ادبیات انگلیسی گرفتم و رفتم. اولش که رفتم واقعا در شوک بودم چون خیلی تفاوت داشت با چیزی که مد نظرم بود(منظورم بیشتر دانشگاهه، نه شرایط کشور) 2 ترم اونجا خوندم ولی از هیچ چیز اونجا راضی نبودم....نه اساتید، نه سطح علمی دانشگاه حداقل تو رشته من...آب و هوا هم شدیدا کلافه ام کرده بود. این شد که بعد از 2 ترم واسه آلمان اپلای کردم و 1 ماه بعدش آلمان از اول مسترم رو شروع کردم. و بسیار خوشحالم که بیشتر از همون 1 سال اونجا نموندم. واقعا حیف پول و وقت و عمر که مالزی تلف شه (البته نظر شخص بنده است). تازه یعنی من بهترین دانشگاهش بودم!
در مورد هزینه ها هم، هزینه ای که سالانه واسه تحصیلم در مالزی پرداخت میکردم رو اگه تقسیم بر 12 کنیم و به علاوه خرج ماهانه زندگی برابر میشه با همون هزینه زندگی در آلمان (چون آلمان شهریه نداره).
خلاصه اینکه قبل از رفتن به مالزی ببینید همون خرج رو میتونید جای دیگه هم کنید ولی بهتر باشه. این تجربه رو 4 یا 5 نفر دیگه از دوستان من هم داشته اند و تماما الان یا آلمان هستن یا استرالیا ....
به هرحال امیدوارم هر تصمیمی میگیرید موفق باشید و راضی از تصمیمتون.