صفحه 2 از 3 نخستنخست 123 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 11 تا 20 , از مجموع 26

موضوع: ضعف فروم در رشته پزشکی

  1. #11
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Oct 2012
    ارسال‌ها
    20

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    چند تاشون با کاپلان ویزا دانشجویی گرفتن بعضی ها هم اچ ۱ گرفتن ولی همون جور که گفتم چون خیلی مدت از فارغ تحصیلیشون نمیگذره همه در حال اماده شدن برای امتحانان یا ریسرچ پوزیشن گرفتن

  2. #12
    ApplyAbroad Veteran
    Royal2009 آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Nov 2008
    ارسال‌ها
    979

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    یکی از دلایل مهاجرت نبودن کار هست .درایران گروه پزشکی در مقایسه با گروه مهندسی بازار کار نسبتا بهتری داره و واسه همین مهاجرت برای تحصیل کمتر از مهندس ها هست البته این یک دلیلش هست
    هیچ به فردا نیاندیش!!..فردا اندیشه ای برای خود دارد!!..رنج هر روز برای آن روز کافی است!!..

  3. #13

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    پزشکی و دندون و دارو سازی توی ایران هم کارشون خیلی بهتر پیدا میشه و هم درامد بالایی داره
    مثلا حقوق یه دکترای فیزیک را مقایسه کنید با یه دندون پزشک...بعدی وقت ها از 10 برابرش هم بیشتره
    در کل با درامد بالایی که دارند میشه تا حدی پایین بودن سطح زندگی در ایران را در مقایسه با مثلا اروپا جبران کرد...مشکلات غربت را هم دیگه ندارند برای همین اکثرا می مونند

    البته تا جایی که می دونم پذیرش گرفتن برای رشته ها مهندسی ساده تر هم هست و بیشتر هم قبول دارند مدرک ایران را....چون روی پزشکیشون وسواس خاصی دارند
    درد من زیستن در کنار مردمی است که انقلاب کردند تا کارهای قبل از انقلاب را دزدکی انجام دهند!!!


  4. #14

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    نقل قول نوشته اصلی توسط farshad_1988 نمایش پست ها
    پزشکی و دندون و دارو سازی توی ایران هم کارشون خیلی بهتر پیدا میشه و هم درامد بالایی داره
    مثلا حقوق یه دکترای فیزیک را مقایسه کنید با یه دندون پزشک...بعدی وقت ها از 10 برابرش هم بیشتره
    در کل با درامد بالایی که دارند میشه تا حدی پایین بودن سطح زندگی در ایران را در مقایسه با مثلا اروپا جبران کرد...مشکلات غربت را هم دیگه ندارند برای همین اکثرا می مونند

    البته تا جایی که می دونم پذیرش گرفتن برای رشته ها مهندسی ساده تر هم هست و بیشتر هم قبول دارند مدرک ایران را....چون روی پزشکیشون وسواس خاصی دارند
    من خیلی با این نظر کلی که بازار کار پزشکی تو ایران بهتر هست موافق نیستم. در اینکه تعدادی از پزشک های معروف توی تهران، یا پزشکان متخصص توی شهرستانهای کوچک که پزشک متخصص کم هستند، پولهای خیلی زیادی در میارن هیچ شکی نیست. مشکل پزشک ها، تو جوونیشون و تا سن 45-50 سالگی هست. تو این فاصله، یعنی از فارغ التحصیلی (26-27 سالگی در بهترین حالت!) تا 45 سالگی، اکثر پزشکها با بدترین شرایط دارن کار میکنن و برای درآمد متوسط باید تو دورافتاده ترین شهرها و و روستاها کار کنن، یا باید قالتاق باشن و با زیرمیزی گرفتن درآمدشون رو زیاد کنن یا بزنن تو کار Skin care و لیزر و چاقی لاغری!
    یه مهندس، از حدود 22-23 سالگی میتونه درآمد داشته باشه. یه چیزی حداقل 500 هزار تومن در ماه که میشه! اما پزشک تا 27 سالگی هییییچ درآمدی نداره. 1 سال و نیم آخر درس در ازای کار هر روزه تا ظهر و 10 شب کشیک در ماه، 180 هزار تومن حقوق میگیره! که بیشتر شبیه جوک میمونه. چون این مقدار، پول تاکسی روزانه من هم نمیشد! چه برسه به غذا و لباس و موبایل و زندگی!!
    بعدش هم که 2 سال یا سربازه که رسماً هییچ! یا میره طرح که اگه بتونه تهران یا شهرهای بزرگ بمونه حداقل حقوق رو داره که الان فک کنم حدود 900 تومن هست. یا میره تو ده کوره ها و دهات ها تا یه کم بیشتر پول درآره. من خودم یه شهر خیلی خیلی دور تو محروم ترین نقطه این کشور هستم و به ازای 30 روز 8 ساعت در روز کارکردن دارم 2 میلیون و 200 هزار تومن پول میگیرم!! به ندرت و تو روستاهای خیلی دور و فقط تو بعضی استانها (مثل خوزستان و سیستان و بوشهر و ...) حقوق پزشکی که تک و تنها توی روستا باشه و شب و نصف شب هم مریض براش بیاد، به 3 و پونصد تا 4 میلیون میرسه. این دیگه حد نهایی اش هست و معمولاً پسرها میرن تو این شرایط. حالا بگذریم که چقدر دزد این وسط وجود داره و از روی جقوق میدزدن و کسری میزنن و اینا. و بگذریم از اینکه این پول باید خرج حورد و خوراک و تلفن و رفت و آمد هم بشه. من خودم در ماه 700 هزار تومن خرج زندگی و رفت و آمدم میشه حداقل!
    تو استانهای نزدیکتر که شرایط خیلی بدتر هم هست. همون تک و تنها توی روستا حداکثر 1 میلیون و پونصد تا 2 میلیون گیرش میاد.
    تا اینجای کار بحث حقوق پزشک عمومی بود تو روستا ها و در دوران طرح پزشکی عمومی که یه دوره 2 ساله اجباری هست برای همه. حتی کسایی که دانشگاه آزاد درس خوندن.
    بعدش در بهترین حالت، رزیدنتی(تخصص) قبول میشن. که دیگه از اینجا، داستان گریه دار میشه! حقوق رزیدنت - کسی که هر روز حداقل تا ساعت 2 بیمارستان هست و 15 شب در ماه تو سال اول و 12 تا تو سال دوم و.. کشیک هست تو بیمارستان و معمولاً هم حتی نمیتونه بخوابه تو کشیک، چقدره؟! حدود 600 هزار تومن اگه مجرد باشه و حدود 1 میلیون اگه متاهل! (تازه، حقوق ها چند وقتیه که زیاد شدن، تا همین 1 سال قبل 350 هزار تومن و 500 هزار تومن بود!). حالا این کسی که اینقد تو بیمارستانه و اجازه کار هم نداره، اگه خونه نداشته باشه، میتونه اجاره خونه بده؟! اصصلاً میتونه پول غذا و موبایلش رو که به خاطر همین کار کلی ازش استفاده میکنه رو بده؟! نه! معلومه که نمیتونه. واسه همین، باز هم باید خانواده خرجشو بدن، یا از پولهایی که تو دوران طرح جمع کرده بخوره.
    پس یه پزشک، عملاً تا 35 سالگیش، دستش تو جیب حانواده اش میمونه. اگه بخواد ازدواج کنه که اوضاعش خیلی سخت تر هم میشه.
    تو رشته ای که علاوه بر عمرت، جونت رو هم میذاری بس که سنگینه و شرایطش سخت، تو 35 سالگی چشم وا میکنی میبینی هیچی واست نمونده!
    دوباره طرح هست و جاهای دورافتاده کار کردن تا مثلاً ماهی 5 میلیون حداکثر در بیاری تو 35-36 سالگی (در بهترین حالت!). بچه هات تو مدرسه شهرستانهای دورافتاده باید درس بخونن و تو اون شرایط باید علاوه بر طرح چند سالی کار کنی تا بتونی امتیاز برای مطب زدن تو شهرهای بزرگ رو بگیری. و... این داستان همینجور ادامه داره.

    اما از طرف دیگه، میبینی که توی رزیدنتی کشورهای دیگه مثل آلمان، امریکا و استرالیا، بعد از یه دوره 2-3 ساله جون کندن و امتحان دادن، وارد رزیدنتی که بشی، درآمد قابل توجهی در حد یه زندگی معمولی داری که به راحتی میتونی باهاش خونه بگیری و زندگی کنی. این مسخره بازی طرح و کار مفتی کشیدن رو هم نداشته باشی. الان تو امریکا، رزیدنت ها به طور میانگین سالی 50000 دلار درآمد دارن (بدون کسر مالیات) و باهاش یه زندگی خوب میشه داشت. الان دانشجوهای فنی فاندهاشون خیلی کمتر از اینه و با یه زندگی دانشجویی دارن خوب زندگی میکنن، پس یه رزیدنت زندگی متوسط و نسبتاً راحتی خواهد داشت.
    پس عقل سلیم حکم میکنه که اینجا و مشکلاتش رو ول کنی و بری.
    تازه اضافه کنید به این، مشکلا همین امتحان رزیدنتی ایران و تقلب های گسترده و فروش سوال و غیره رو! که حتی اگه بخوای هم بمونی، لزوماً معنی اش این نیست که میتونی تخصص بخونی و کارت رو ادامه بدی.
    بحث کسایی که میمونن هم چند حالت داره:
    1- خیلی ها با شیوه رفتن آشنا نیستن، زبان بلد نیستن، مقاله ندارن و با تحقیق آشنا نیستن پس از شروع یه راه جدید و سخت فرار میکنن
    2- بعضی ها به خاطر اینکه در خارج باید چند سالی کار کنن و امتحان بدن بعد وارد رزیدنتی بشن، فک میکنن عقب میفتن!! و میدونن که تو این سیستم ایران زودتر وارد رزیدنتی میشن و نمیخوان خودشون رو عقب بندازن.
    3- بعضی ها پابند خانواده شون هستن و نمی تونن اونها رو تنها بذارن
    4- بعضی ها هم هیخوان بمونن و به اصلاح به وطن خدمت کنن!

    در حالی که خیلی هاشون در نهایت ممکنه از تصمیمشون منصرف بشن.

    اول و آخرش، بالاخره پزشک تو ایران بی پول نمی مونه. این واضحه. گه این مراحل سخت رو رد کنه، به درآمد معقول میرسه و در اگه یه کم زرنگ باشه و دنبال پول و کار، به درآمدهای چشمگیر! که شاید کسی که رفته خارج به اون نرسه. ولی این یه انتخابه. انتخاب اینکه میخوای یه مسیر سخت و جوند کندن رو بری و تو این فاصله بی پول باشی و یهو بترکونی! یا اینکه یه مسیر طولانی رو با زندگی متوسط بگذرونی، سختی بیشتر بکشی تو کار و در نهایت هم یه زندگی متوسط و به بالا (مثلاً تو امیرکا حدود 200 هزار دلار در سال) داشته باشی ولی از جوونی و زندگیت یه کم استفاده کرده باشی.
    هر کس خودش مسیرش رو انتخاب میکنه.
    این افزایش قابل توجه تعداد کسایی که میرن از ایران، نشون میده که روز به روز رفتن ارزش بیشتری برای پزشک ها پیدا میکنه و موندن ارزش کمتر.

    فقط این رو هم میگم که به مرور تعدا کسایی که کورکورانه و بی هدف و بدون برنامه ریزی فقط برای فرار از ایران دارن میرن خارج زیادتر داره میشه و مطمئناً یه درصد قابل توجهی ای اینها، تو خارج هم ممکنه به جایی نرسن.

    خلاصه اینکه، وقتی پزشک باشی، همه چی سخته. هم موندن، هم رفتن.

  5. #15

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    نقل قول نوشته اصلی توسط erfan1985 نمایش پست ها
    جالبه! کدوم دانشگاه؟ ایا دارن رزیدنتی میخونن؟ پس چرا از همکلاسیهای من هیچ کس نتونسته؟؟
    اکثر بچه هایی که من میشناسم که رفتن و وارد رزیدنتی هم شدن، مال دانشگاه تهران (و ایران سابق!) و شهید بهشتی و شیراز بودن.
    اما از دانشگاه های دیگه هم زیاد دارن میرن.

  6. #16
    Banned
    تاریخ عضویت
    Aug 2012
    ارسال‌ها
    1,261

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    نقل قول نوشته اصلی توسط Radioseeker نمایش پست ها
    من خیلی با این نظر کلی که بازار کار پزشکی تو ایران بهتر هست موافق نیستم. در اینکه تعدادی از پزشک های معروف توی تهران، یا پزشکان متخصص توی شهرستانهای کوچک که پزشک متخصص کم هستند، پولهای خیلی زیادی در میارن هیچ شکی نیست. مشکل پزشک ها، تو جوونیشون و تا سن 45-50 سالگی هست. تو این فاصله، یعنی از فارغ التحصیلی (26-27 سالگی در بهترین حالت!) تا 45 سالگی، اکثر پزشکها با بدترین شرایط دارن کار میکنن و برای درآمد متوسط باید تو دورافتاده ترین شهرها و و روستاها کار کنن، یا باید قالتاق باشن و با زیرمیزی گرفتن درآمدشون رو زیاد کنن یا بزنن تو کار Skin care و لیزر و چاقی لاغری!
    یه مهندس، از حدود 22-23 سالگی میتونه درآمد داشته باشه. یه چیزی حداقل 500 هزار تومن در ماه که میشه! اما پزشک تا 27 سالگی هییییچ درآمدی نداره. 1 سال و نیم آخر درس در ازای کار هر روزه تا ظهر و 10 شب کشیک در ماه، 180 هزار تومن حقوق میگیره! که بیشتر شبیه جوک میمونه. چون این مقدار، پول تاکسی روزانه من هم نمیشد! چه برسه به غذا و لباس و موبایل و زندگی!!
    بعدش هم که 2 سال یا سربازه که رسماً هییچ! یا میره طرح که اگه بتونه تهران یا شهرهای بزرگ بمونه حداقل حقوق رو داره که الان فک کنم حدود 900 تومن هست. یا میره تو ده کوره ها و دهات ها تا یه کم بیشتر پول درآره. من خودم یه شهر خیلی خیلی دور تو محروم ترین نقطه این کشور هستم و به ازای 30 روز 8 ساعت در روز کارکردن دارم 2 میلیون و 200 هزار تومن پول میگیرم!! به ندرت و تو روستاهای خیلی دور و فقط تو بعضی استانها (مثل خوزستان و سیستان و بوشهر و ...) حقوق پزشکی که تک و تنها توی روستا باشه و شب و نصف شب هم مریض براش بیاد، به 3 و پونصد تا 4 میلیون میرسه. این دیگه حد نهایی اش هست و معمولاً پسرها میرن تو این شرایط. حالا بگذریم که چقدر دزد این وسط وجود داره و از روی جقوق میدزدن و کسری میزنن و اینا. و بگذریم از اینکه این پول باید خرج حورد و خوراک و تلفن و رفت و آمد هم بشه. من خودم در ماه 700 هزار تومن خرج زندگی و رفت و آمدم میشه حداقل!
    تو استانهای نزدیکتر که شرایط خیلی بدتر هم هست. همون تک و تنها توی روستا حداکثر 1 میلیون و پونصد تا 2 میلیون گیرش میاد.
    تا اینجای کار بحث حقوق پزشک عمومی بود تو روستا ها و در دوران طرح پزشکی عمومی که یه دوره 2 ساله اجباری هست برای همه. حتی کسایی که دانشگاه آزاد درس خوندن.
    بعدش در بهترین حالت، رزیدنتی(تخصص) قبول میشن. که دیگه از اینجا، داستان گریه دار میشه! حقوق رزیدنت - کسی که هر روز حداقل تا ساعت 2 بیمارستان هست و 15 شب در ماه تو سال اول و 12 تا تو سال دوم و.. کشیک هست تو بیمارستان و معمولاً هم حتی نمیتونه بخوابه تو کشیک، چقدره؟! حدود 600 هزار تومن اگه مجرد باشه و حدود 1 میلیون اگه متاهل! (تازه، حقوق ها چند وقتیه که زیاد شدن، تا همین 1 سال قبل 350 هزار تومن و 500 هزار تومن بود!). حالا این کسی که اینقد تو بیمارستانه و اجازه کار هم نداره، اگه خونه نداشته باشه، میتونه اجاره خونه بده؟! اصصلاً میتونه پول غذا و موبایلش رو که به خاطر همین کار کلی ازش استفاده میکنه رو بده؟! نه! معلومه که نمیتونه. واسه همین، باز هم باید خانواده خرجشو بدن، یا از پولهایی که تو دوران طرح جمع کرده بخوره.
    پس یه پزشک، عملاً تا 35 سالگیش، دستش تو جیب حانواده اش میمونه. اگه بخواد ازدواج کنه که اوضاعش خیلی سخت تر هم میشه.
    تو رشته ای که علاوه بر عمرت، جونت رو هم میذاری بس که سنگینه و شرایطش سخت، تو 35 سالگی چشم وا میکنی میبینی هیچی واست نمونده!
    دوباره طرح هست و جاهای دورافتاده کار کردن تا مثلاً ماهی 5 میلیون حداکثر در بیاری تو 35-36 سالگی (در بهترین حالت!). بچه هات تو مدرسه شهرستانهای دورافتاده باید درس بخونن و تو اون شرایط باید علاوه بر طرح چند سالی کار کنی تا بتونی امتیاز برای مطب زدن تو شهرهای بزرگ رو بگیری. و... این داستان همینجور ادامه داره.

    اما از طرف دیگه، میبینی که توی رزیدنتی کشورهای دیگه مثل آلمان، امریکا و استرالیا، بعد از یه دوره 2-3 ساله جون کندن و امتحان دادن، وارد رزیدنتی که بشی، درآمد قابل توجهی در حد یه زندگی معمولی داری که به راحتی میتونی باهاش خونه بگیری و زندگی کنی. این مسخره بازی طرح و کار مفتی کشیدن رو هم نداشته باشی. الان تو امریکا، رزیدنت ها به طور میانگین سالی 50000 دلار درآمد دارن (بدون کسر مالیات) و باهاش یه زندگی خوب میشه داشت. الان دانشجوهای فنی فاندهاشون خیلی کمتر از اینه و با یه زندگی دانشجویی دارن خوب زندگی میکنن، پس یه رزیدنت زندگی متوسط و نسبتاً راحتی خواهد داشت.
    پس عقل سلیم حکم میکنه که اینجا و مشکلاتش رو ول کنی و بری.
    تازه اضافه کنید به این، مشکلا همین امتحان رزیدنتی ایران و تقلب های گسترده و فروش سوال و غیره رو! که حتی اگه بخوای هم بمونی، لزوماً معنی اش این نیست که میتونی تخصص بخونی و کارت رو ادامه بدی.
    بحث کسایی که میمونن هم چند حالت داره:
    1- خیلی ها با شیوه رفتن آشنا نیستن، زبان بلد نیستن، مقاله ندارن و با تحقیق آشنا نیستن پس از شروع یه راه جدید و سخت فرار میکنن
    2- بعضی ها به خاطر اینکه در خارج باید چند سالی کار کنن و امتحان بدن بعد وارد رزیدنتی بشن، فک میکنن عقب میفتن!! و میدونن که تو این سیستم ایران زودتر وارد رزیدنتی میشن و نمیخوان خودشون رو عقب بندازن.
    3- بعضی ها پابند خانواده شون هستن و نمی تونن اونها رو تنها بذارن
    4- بعضی ها هم هیخوان بمونن و به اصلاح به وطن خدمت کنن!

    در حالی که خیلی هاشون در نهایت ممکنه از تصمیمشون منصرف بشن.

    اول و آخرش، بالاخره پزشک تو ایران بی پول نمی مونه. این واضحه. گه این مراحل سخت رو رد کنه، به درآمد معقول میرسه و در اگه یه کم زرنگ باشه و دنبال پول و کار، به درآمدهای چشمگیر! که شاید کسی که رفته خارج به اون نرسه. ولی این یه انتخابه. انتخاب اینکه میخوای یه مسیر سخت و جوند کندن رو بری و تو این فاصله بی پول باشی و یهو بترکونی! یا اینکه یه مسیر طولانی رو با زندگی متوسط بگذرونی، سختی بیشتر بکشی تو کار و در نهایت هم یه زندگی متوسط و به بالا (مثلاً تو امیرکا حدود 200 هزار دلار در سال) داشته باشی ولی از جوونی و زندگیت یه کم استفاده کرده باشی.
    هر کس خودش مسیرش رو انتخاب میکنه.
    این افزایش قابل توجه تعداد کسایی که میرن از ایران، نشون میده که روز به روز رفتن ارزش بیشتری برای پزشک ها پیدا میکنه و موندن ارزش کمتر.

    فقط این رو هم میگم که به مرور تعدا کسایی که کورکورانه و بی هدف و بدون برنامه ریزی فقط برای فرار از ایران دارن میرن خارج زیادتر داره میشه و مطمئناً یه درصد قابل توجهی ای اینها، تو خارج هم ممکنه به جایی نرسن.

    خلاصه اینکه، وقتی پزشک باشی، همه چی سخته. هم موندن، هم رفتن.
    مجدادا ببخشید حقوق استاندار در همون استانها نه در سن 35 سالگی(که خیییییییییلی رویاییه کسی توی اون سن استاندار باشه) هم 5 میلیون نیست. یا مثلا باز هم بچه های مهندسی مطمئن باشیم که واقعا مخصوصا این طیفی که توی این فروم هستند که عمدتا هم از دانشگاه های خوب و خوش نام هستند سختیکه میکشند برای مراحل بالا مثل دکترا تا همون حدودای 30 طول داره. سر و کله زدن با دیفراسیل و انتگرال و ......چندان هم کار راحتی نیست . من خودم کاملا از مدافعان حقوق بالای پزشکان هستم ها اینجا خلط مبحث نیشه بالاخره خود قبولیش هم کار بسیار سختی هست و تخصص هم بحث خودش دیگه. اما با احرتام به نظر شما به نظرم ارزشش رو داشته باشه.

  7. #17

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    نقل قول نوشته اصلی توسط rahi2012 نمایش پست ها
    مجدادا ببخشید حقوق استاندار در همون استانها نه در سن 35 سالگی(که خیییییییییلی رویاییه کسی توی اون سن استاندار باشه) هم 5 میلیون نیست. یا مثلا باز هم بچه های مهندسی مطمئن باشیم که واقعا مخصوصا این طیفی که توی این فروم هستند که عمدتا هم از دانشگاه های خوب و خوش نام هستند سختیکه میکشند برای مراحل بالا مثل دکترا تا همون حدودای 30 طول داره. سر و کله زدن با دیفراسیل و انتگرال و ......چندان هم کار راحتی نیست . من خودم کاملا از مدافعان حقوق بالای پزشکان هستم ها اینجا خلط مبحث نیشه بالاخره خود قبولیش هم کار بسیار سختی هست و تخصص هم بحث خودش دیگه. اما با احرتام به نظر شما به نظرم ارزشش رو داشته باشه.
    حرفتون رو قبول دارم. من کاملاً قبول دارم که مهندسی متاسفانه نه در ایران و نه در امریکا که من میدونم به خودی خود درآمدهای چشمگیر نداره علیرغم سختی کارش. اکثر افراد خانواده من مهندسن و این رو میبینم.
    بیشتر قصدم مقایسه شرایط پزشکی بود که ایران میمونه با کسی که میره خارج. وگرنه، واقعاً پزشک ها بی پول نمی مونن و پولدارترین بچه های دانشگاه و مدرسه هم کسایی بودن که پدر و مادرشون پزشک بودن.
    اکثرشون هم اوایل جوونی خیلی بی پول بودن و تو شهرستانها چند سال کار کرده بودن و قتی بچه هاشون به سن راهنمایی/دبیرستان رسیده بودن دیگه حسابی پولدار شده بودن.
    پول تو پزشکی یا از رشته های جراحی دار (جراحی قلب، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی، زنان، چشم،..) در میاد یا از رشته هایی که توشون یه جور سرمایه گذاری و سرمایه داری هست مثل رادیولوژی، قلب و یا اونهایی که سهام بیمارستان میخرن. هیچ کس با صرف ویزیت مطب و مریض دیدن به طور چشمگیر پول در نمیاره.
    این حقوق حداکثر 5 میلیونی رو حداکثر 10% افراد میگیرن که میرن جاهای دورافتاده. البته اون هم بیشتر کارانه جراحی ها و زیر میزی و ایناش. وگرنه حقوق رسمیشون که اینقد نیس. خیلی باشه 3 تومن. تو این جور جاها مهندس ها هم خوب پول درمیارن ولی خب با شرایط کاری خیلی سخت.

    من تو فرودگاه اهواز یه روز داشتم مکالمه دو نفر از این پیمانکارهای نفتی رو گوش میدادم. طرف داشت واسه یکی دیگه میگفت که تو شرکتش به یه سری مهندس جوون تا 10 تومن هم در ماه میده و اصلاً هم ناراحت نیست چون کلی واسش سود ایجاد میکنن. اما مهندس هایی که پول کم بهشون میده، واسش قد همونقد فقط کار میکنن. تو حرفاش 5 میلیون حقوق رو به عنوان پول کم میگفت!! من چشام گرد شده بود!

  8. #18
    ApplyAbroad Veteran

    تاریخ عضویت
    Oct 2012
    ارسال‌ها
    1,209

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    با تایید پست Radioseeker باید اضافه کنم که وزارت بهداشت واقعا اعصاب خورد میکنه . طرح که بماند با عذر خواهی از همه دوستان فقط بیگاری هست. حجم زیاد سرفصل ها، گستردگی مطالب، امتحان امتحان در طول تحصیل که تمومی نداره. راجه به کشیکا اصلا حرفی ندارم بزنم. عملا زندگی نداری بخصوص در تخصص. طرح؟ چه پولی؟ بعد از این همه درس خوندن تازه باید از خودشون باشی تا موقعیت خوبی گیرت بیاد .حقوق بالا برای هر کسی که این رشته ها رو میخونه وجود نداره. اواز دهل شنیدن از دور خوش است در ضمن اون درامدای بالا که هم استاد باشی هم کلینیک هم مطب هم بخش های پژوهشی برای دوستانی هست که به منابعی وصلند یا برای سابقه های بالا. واقعا 22 سالگی برای پول دراوردن خوبه یا 32 سالگی؟ البته پزشک ها بی پول نمی مونند ولی ارزششو نداره اینجا که این همه وقتو انژزی جوونیتو بذاری. بذاری نه ؛ یعنی هدر بدی. واقعا وقت تلف کردنه. هر چقدر علاقه مند هم باشی متخصصین وزارتخونه! دیوونه ات میکنند پ.ن: یک نگاه به CV اساتید محترم بعضی دانشگاه ها نشون میده دیگه چی به چیه. شنیدن اسم دانشگاه های برتر علوم پزشکی مثل صدای ترکیدن بادکنکه و هر چی بیشتر وارد قضیه شده باشی گوشخراشتر میشه و توخالی بودنش بیشتر تو ذوق میزنه

  9. #19
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Sep 2010
    ارسال‌ها
    50

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    ضمن تایید حرفهای رادیو سیکر اضافه می کنم: اون درآمدهای گفته شده هم فقط به رشته های جراحی دار پزشکی اختصاص داره..اون هم نه اینکه یه جراح تازه تخصص گرفته بتونه در تهران یا سایر شهرهای بزرگ چنین حقوقی در بیاره.

  10. #20

    پیش فرض پاسخ : ضعف فروم در رشته پزشکی

    البته این یه چیز معمولی هست که عموما هیچ کسی از درامد کار خودش راضی نیست و اون را با توجه به سختیش کم می دونه!
    هرچند که پزشکی قبول شدن دانشگاهش حتی ازاد هم خیلی سخته هست...و حالا به غیر از داروسازی و دندان پزشکی کسی بخواهد درامد خوب داشته باشه باید تخصص هم قبول بشه
    اما هر جوری حساب کنید پزشکی در مقایسه با رشته های دیگه(مهندسی - حقوق و...) درامد خیلی خوبی داره!
    توی شهرستان کوچیک هم یه متخصص مثلا چشم اگه کارش خوب باشه توی همون سن 45 سالگی می تونه به درامد بالای ماهی 30 تومن برسه... حالا این را مقایسه کنید با یه دکترای ریاضی(که سخت تر از پزشکی نباشه اسون تر هم نیست)که توی همون سن 45 سالگی هیئت علمی یک دانشگاه بشه...شاید 1/10 باشه نسبتش...
    مهندسی هم که توی 22 سالگی درامد 500-600 تومنی داره فک کنم پول تو جیبی که باباش بهش میده بیشتر از این باشه
    مهندس های نفت هم که درامد 5-6 تومنی دارند واقعا شرایط کاریشون خیلی خیلی سخت هست اگه پارتی نداشته باشن... و خیلی هاشون خودشونا منتقل می کنن به شهر های دیگه با درامد پایینتر
    عموما تا جوون هستی با بی پولی هم خوش می گذرونی...همون حدود سن 40 سالگی ادما به فکر پول جمع کردن و پس انداز می افتن!
    مهندس سنش به 40 هم برسه فوقش درامدش بشه ماهی 2 تومن...توی این اوضاع یه 30 سال بعدش شاید یه خونه توی بالا شهر بتونه رهن کنه )


    حالا جدا از این بحث ها
    شرایط پذیرش سختر از مهندسی نیست؟ یا حتی پیدا کردن کار
    مثلا کسی که اینجا تخصص گرفته باشه بخواهد بره کانادا باید دوره بگذرونه دیگه؟!
    درد من زیستن در کنار مردمی است که انقلاب کردند تا کارهای قبل از انقلاب را دزدکی انجام دهند!!!


صفحه 2 از 3 نخستنخست 123 آخرینآخرین

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •